Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2020

“Φωτιά” οι δηλώσεις του Ζάεφ για τον ρόλο του Βουλγαρικού Στρατού στον Β’ ΠΠ

Συνεχίζονται οι αντιδράσεις στα Σκόπια για τις «αμφιλεγόμενες» θέσεις που διατύπωσε ο πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας και αρχηγός του κυβερνώντος Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SDSM), Ζόραν Ζάεφ, σε συνέντευξή του σε βουλγαρικό πρακτορείο ειδήσεων, σχετικά με το ρόλο των βουλγαρικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην περιοχή της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας και τους ισχυρισμούς του ότι η πρώην Γιουγκοσλαβία «χώρισε» τους λαούς της Βουλγαρίας και της χώρας του.


Η πιο «ηχηρή» αντίδραση προήλθε από την «ιερή εικόνα» του SDSM, Μπράνκο Τσερβένκοφσκι.

Ο επί σειρά ετών αρχηγός του SDSM, πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της χώρας, σε ανοιχτή επιστολή του προς τα μέλη του κόμματος, ζητά να συγκληθεί άμεσα η Κεντρική Επιτροπή του SDSM, όπου θα αποφασιστεί, όπως αναφέρει ο ίδιος, πως οι θέσεις που διατύπωσε ο Ζόραν Ζάεφ δεν απηχούν τις θέσεις του κόμματος.

Ο Μπράνκο Τσερβένκοφσκι στην επιστολή του αυτή αναφέρει αρχικά ότι τα τελευταία επτά χρόνια αποφεύγει συνειδητά να τοποθετείται για τα δημόσια δρώμενα στη χώρα και θα συνέχιζε να έπραττε το ίδιο «εάν δεν είχε προκύψει η σκανδαλώδης συνέντευξη του πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματός μας, Ζόραν Ζάεφ».

Ο Μπράνκο Τσερβένκοφσκι αναφέρει ότι οι απόψεις και θέσεις που εξέφρασε ο Ζόραν Ζάεφ στη συνέντευξή του αυτή -στο βουλγαρικό πρακτορείο ειδήσεων Bgnes- έχουν προκαλέσει και θα προκαλέσουν μακροπρόθεσμες συνέπειες στο λαό και στη χώρα.

«Έχει γίνει τεράστια και ανεπανόρθωτη ζημιά. Αυτό που μπορεί και πρέπει να γίνει είναι να καταστεί σαφές πως οι απόψεις του Ζόραν Ζάεφ δεν αποτελούν απόψεις ούτε της κυβέρνησης συνολικά ούτε της ηγεσίας του κράτους» σημειώνει ο Μπράνκο Τσερβένκοφσκι.

Ο πρώην αρχηγός του SDSM, αναφέρει στην επιστολή του αυτή ότι μέχρι να υπάρξει τέτοια συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, ο ίδιος, ως ιδρυτικό στέλεχος και επί πολλά χρόνια πρόεδρος του SDSM αναστέλλει την ιδιότητά του ως μέλος του κόμματος.

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019

«Τιμάμε τους ήρωες που ”έπεσαν” για να μην παραδοθεί η Μακεδονία»

Αποτέλεσμα εικόνας για 19χρονη Κούλα Λίλη
22 Ιουλίου 1943: Οι Ηρωίδες Λίλη και Σταθοπούλου αψηφούν τα γερμανικά τανκ και πέφτουν νεκρές

Ένας λαός υψώνεται, άμα μάθει να μη φοβάται την αλήθεια.
 - Δημήτρης Γληνός

Ο μήνας Ιούλιος είναι σημαδιακός για την ελληνική Μακεδονία, για την Ελλάδα ολόκληρη, καθώς τον Ιούλιο του 1943, στην μαύρη περίοδο της Γερμανικής Κατοχής διοργανώθηκαν μερικές από τις πιο συγκλονιστικές μαχητικές εκδηλώσεις, που γνώρισε αυτός ο τόπος, ανατρέποντας τα σχέδια για την επέκταση της βουλγαρικής φασιστικής Κατοχής στη Μακεδονία.

Στις 22 Ιουλίου 2018 , συμπληρώνοντα 75 χρόνια από το μεγάλο συλλαλητήριο της 22 Ιουνίου 1943. Τότε που ο Αθηναϊκός Λαός, κινητοποιημένος απλό το ΕΑΜ, εξεγέρθηκε και με ορμή και όγκο πρωτοφανή σε μια μοναδική στιγμή πολιτικής αντίστασης, στην κατεχόμενη από τους ναζί Ευρώπη βροντοφώναξε "ΟΧΙ" στην παράδοση της Μακεδονίας στους Βούλγαρους φασίστες. Οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους προσπάθησαν να καταστείλουν την αντιφασιστική και πατριωτική διαδήλωση και το δέντρο της λευτεριάς ποτίστηκε με το αίμα 15 νέων μαρτύρων και 50 τραυματιών.
Αποτέλεσμα εικόνας για Παναγιώτα Σταθοπούλου ετών 17.
Παναγιώτα Σταθοπούλου ετών 17

Στη διασταύρωση των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου μία 17χρονη Επονίτισσα, η Παναγιώτα Σταθοπούλου, προσπάθησε με το σώμα της να ακινητοποιήσει ένα άρμα. Ένας Γερμανός, μέλος του πληρώματος, την πυροβόλησε και τη σκότωσε. Την ίδια στιγμή, η 19χρονη φοιτήτρια της Γαλλικής Ακαδημίας, Κούλα Λίλη επιτέθηκε στον οδηγό του άρματος με το τακούνι του παπουτσιού της, αλλά έπεσε κι αυτή νεκρή από τα πυρά του πληρώματος.

Σήμερα, 75 χρόνια μετά από αυτό το συλλαλητήριο που πέτυχε να ματαιώσει τα σχέδια της προσάρτησης της Μακεδονίας και της Θράκης, η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού αντιτίθεται στην αποστασία από την ιστορία, τη μνήμη και τους αγώνες, με την αντισυνταγματική και καταστροφική για τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα "Συμφωνία των Πρεσπών" που προσπαθεί να μας επιβάλει το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε. και η Κυβέρνηση των πρόθυμων που σφετερίζεται το όνομα της Αριστεράς.

Επιλέγουμε να τιμήσουμε τους νεκρούς, στις 24 Ιουλίου 2018, στην επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Γιατί δημοκρατία δεν είναι οι φιέστες και η δεξιώσεις, αλλά ο σεβασμός της βούλησης της πλειοψηφίας και της αλήθειας των Λαϊκών Αγώνων.

Ό,τι κατάκτησε ο λαός μας το κέρδισε με ποτάμια αίματος, με συνεχείς αγώνες και κινητοποιήσεις. Τίποτε δεν χαρίστηκε. Αψευδής μάρτυρας η ιστορία, που καταγράφει τους αγώνες για Ελευθερία, αλλά και τα τραγούδια του τόπου μας, που εκφράζουν τον πόνο και τη λύπη.

Τότε η Λαϊκή Αντίσταση αναπτυσσόταν ραγδαία, και στην ανακοίνωση από τους Γερμανούς ναζί, ότι θα πραγματοποιηθεί επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής και πέρα από τον Στρυμόνα, ως τον Αξιό ποταμό, προχωρώντας έτσι σε άμεση παράδοση στους Βούλγαρους φασίστες του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής Μακεδονίας αλλά και σημαντικών τμημάτων της Θράκης ΞΕΣΠΟΥΝ ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ.

Η ανακοίνωση του ΕΑΜ αρχίζει ως εξής: «Η Μακεδονία ολόκληρη παραδόθηκε στη βουλγαρική θηριωδία…» και καταλήγει: «Να ενωθούμε σε ένα πανεθνικό, παλλαϊκό μέτωπο για τη σωτηρία της Μακεδονίας, για το ξεσκλάβωμα της χώρας»! Ανάλογη είναι και η ανακοίνωση του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ στον παράνομο Ριζοσπάστη (18/7/43) που κατέληγε: «… Ζήτω η Ελληνική Μακεδονία και η Δυτική Θράκη! Ελεύθερη, ανεξάρτητη, ακέραια, λαοκρατούμενη Ελλάδα!».

Στις προετοιμασίες για τη μεγάλη κινητοποίηση κατά της βουλγαρικής αποκρουστικής επέκτασης πρωτοστατούν οι αξέχαστοι Ηλέκτρα Αποστόλου (δολοφονήθηκε ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούλη του 1944, στην Ειδική Ασφάλεια), ο Βασίλης Εφραιμίδης, η Παναγιώτα Σταθοπούλου και πολλοί άλλοι νεολαίοι. Η μεγάλη ώρα πλησιάζει. Οι νέοι, οι νέες, οι ανάπηροι, ο λαός θα γράψουν ιστορία. Απέναντι στους εκατοντάδες χιλιάδες λαού είναι: οι έφιπποι Ιταλοί καραμπινιέροι, οι Γερμανοί ναζί με βαρύ οπλισμό και άρματα, ντόπιοι δωσίλογοι, γερμανοθρεμμένοι προδότες, μπάτσοι του Ράλλη. Η λαοθάλασσα με τα ουρανομήκη συνθήματα που δονούν τους αθηναϊκούς δρόμους δημιουργούν αμηχανία και προς στιγμήν δισταγμό στο προαναφερόμενο εχθρικό εσμό των ενόπλων. Οι ιαχές: «Κάτω τα χέρια από την Ελληνική Μακεδονία!», «Έξω οι Βούλγαροι κατακτητές», «Απεργία γενική», «Θάνατος στους προδότες!», κυριαρχούν.

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018

ΒΙΝΤΕΟ – Τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ Βουλγάρων, Τσάμηδων και Ρουμάνων κατά των Ελλήνων επί κατοχής (1941-1944)

Από την πρώτη ημέρα της σύστασης του νεοελληνικού κράτους, η Ελλάδα είχε προβλήματα σχεδόν με όλους τους γείτονές της.
Γενικά στα Βαλκάνια, ειδικά τον 19ο και τον 20ο αιώνα, όλα τα κράτη εποφθαλμιούσαν τα εδάφη των γειτόνων τους και όχι μόνο, με τους δύο Βαλκανικούς και δύο Παγκοσμίους πολέμους να το αποδεικνύουν περίτρανα.
Το παρακάτω βίντεο ασχολείται με τρία σημαντικά εθνικά ζητήματα που απασχόλησαν την Ελλάδα κατά την περίοδο της κατοχής:
-Την ανακίνηση του Κουτσοβλαχικού από πράκτορες της Ρουμανίας και την προσπάθεια αυτονόμησης της ευρύτερης περιοχής της Πίνδου.

-Την Βουλγαρική κατοχή και τα εγκλήματα σε Μακεδονία-Θράκη με στόχο την βουλγαροποίηση της Μακεδονίας μας.
-Τους Τσάμηδες, που προσπάθησαν να αυτονομήσουν τη Θεσπρωτία, με απώτερο στόχο την ένωσή της με το Αλβανικό κράτος.
Κοινό όλων αυτών των; Όλοι τους συνεργάστηκαν με τους φασίστες και τους ναζιστές των Μουσολίνι και Χίλτερ.
Δείτε το παρακάτω αποκαλυπτικό βίντεο για τα εγκλήματα των συνεργατών των φασιστών-ναζιστών:


Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

ΤΟ ΕΑΜ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ ΕΥΡΩΠΗ

Ντοκουμέντα από την αιματηρή διαδήλωση του ΄43 για τη Μακεδονία. Οι Γερμανοί άνοιξαν πυρ κατά 400 χιλιάδων διαδηλωτών που φώναζαν να μην παραχωρηθούν η Μακεδονία και η Θράκη στη Βουλγαρία.
«Έξι ώρες οι Γερμανοί ούρλιαζαν από λύσσα, γιατί δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι ήταν δυνατόν να κινηθεί ένας τεράστιος όγκος 400 χιλιάδων ανθρώπων με τέτοιο συντονισμό και ακρίβεια. Έξι ώρες, μάτωναν οι δρόμοι της Αθήνας, από το αίμα των καλύτερων παιδιών της», αφηγείται ο Μίνως Σταυρίδης, αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων της διαδήλωσης, στις 22 Ιουλίου 1943, στο ντοκιμαντέρ του Αντώνη Βογιάζου «Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης», το 1985
Εκείνη την ημέρα κατέκλυσε το κέντρο της Αθήνας η μαζικότερη διαδήλωση της κατοχής. Προετοιμάστηκε από το ΕΑΜ και πήραν μέρος πατριώτες και μέλη όλων των αντιστασιακών οργανώσεων. Χιλιάδες πολίτες αψήφησαν τον φόβο και διαδήλωσαν για να μην παραχωρηθεί η Μακεδονία και η Θράκη στους Βούλγαρους.
Η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετικά τεταμένη. Οι Γερμανοί ήταν εκνευρισμένοι. Θεωρούσαν τη στάση των Ιταλών πολύ χαλαρή.
Φυσικά, οι Αθηναίοι φοβούνταν ότι θα χυθεί αίμα αλλά κατέβηκαν στους δρόμους. Άοπλοι. Σύντομα βρέθηκαν απέναντι στα τανκς και τους αδίστακτους Γερμανούς.
«Για μια στιγμή, η Παναγιώτα Σταθοπούλου, μέλος της ΕΠΟΝ, όρμηξε σε ένα τανκ στην προσπάθεια της να το σταματήσει», αφηγείται ο αντιστασιακός Γιώργος Σταματόπουλος «Η δικιά μας η ομάδα, σαν φτάσαμε εκεί, κοντά στην Ακαδημία, στο Οφθαλμιατρείο, βλέπω ξαφνικά να ξεμπουκάρουν νομίζω από την Ομήρου γερμανικά τανκς τα οποία άρχισαν να χτυπάνε στο ψαχνό. Ήταν εκείνη η στιγμή ακριβώς που έπεσε η Επονίτισα, η Σταθοπούλου. Τη σκηνή δεν την είδα, είδα όμως μια άλλη σκηνή. Είδα μια κοπέλα να σκαρφαλώνει στο τανκ. Ήταν μια συγκλονιστική στιγμή, την είδα να βουτάει ένα ξύλο, ένα παπούτσι -δεν ξέρω κι εγώ τι ήταν- και να χτυπάει τον Γερμανό πολυβολητή και να πέφτει μετά κάτω νεκρή. Ήταν η 19χρονη Επονίτισα Κούλα Λίλη, φοιτήτρια της Γαλλικής Ακαδημίας».
Σύμφωνα με τα αντιστασιακά έντυπα, στη διαδήλωση της 22ας Ιουλίου υπήρξαν περίπου 30 νεκροί, 200 τραυματίες και 500 συλληφθέντες.
Ύστερα από όλες αυτές τις λαϊκές κινητοποιήσεις, η χιτλερική ηγεσία αποφάσισε να εγκαταλείψει το σχέδιο της για παράδοση όλης της Μακεδονίας στις βουλγαρικές δυνάμεις. Ωστόσο, το κίνημα των μεγάλων διαδηλώσεων του λαού της Αθήνας σε απώλειες, γινόταν όλο και μεγαλύτερο.
Στη φωτογραφία ντοκουμέντο διακρίνονται οι πρώτοι νεκροί πάνω στο πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου.
Ήταν μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας και ήδη η διαδήλωση μετρούσε τα πρώτα της θύματα. Όπως εξομολογήθηκε η Μαρία Καρρά, στέλεχος της μαθητικής ΕΠΟΝ και αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων της 22ας Ιουλίου ’43: “Εκείνο που ήταν πολύ χαρακτηριστικό, ήταν ότι ήμασταν όλοι άοπλοι. Πηγαίναμε να πολεμήσουμε και να διεκδικήσουμε από έναν κατακτητή σιδερόφραχτο, καλοντυμένο, καλοταϊσμένο και φανατικό. Εμείς πηγαίναμε άοπλοι, κουρελιασμένοι, ξεπαπούτσωτοι πολλές φορές, αλλά…πηγαίναμε!
…κάτι είναι σαν ηφαίστειο που άξαφνα θ’ ανάψει.
Ο Ηλίας Βενέζης, στο διήγημά του 22 Ιουλίου 1943, περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο τη διαδήλωση, τη γερμανική βία και τη θυσία των νέων που στάθηκαν απέναντι από το άρμα μάχης με μόνο όπλο το θάρρος τους:
«…Μες στην Αθήνα στους μεγάλους δρόμους της, το πλήθος περπατά σιωπηλό και σκυφτό σα να σεργιανά στον ήλιο και στα αγάλματα. Τίποτα δεν προδίνει πως κάτι ετοιμάζεται, πως κάτι θα γίνει. Ωστόσο, η στυφή σιωπή είναι τόση μες στη χαρά του ήλιου που λάμπει, που το μαντεύεις: κάτι είναι σαν ηφαίστειο που άξαφνα θ’ ανάψει. Κι η σπίθα ανάβει…να κορίτσι, κρατώντας ένα στεφάνι από δάφνη, σκαλώνει στο άγαλμα του Φεραίου και το στεφανώνει. Ο λαός γονατίζει. Και όλα τα πικραμένα στόματα ψέλνουν τον Υμνο στην Ελευθερία. {…} ενώ γύρω του λυσσασμένα άρχισαν να χύνουν μολύβι και αίμα τα άρματα πάνου σε ανθρώπους άοπλους και ανυπεράσπιστους, σε γυναίκες και παιδιά. «Όχι πια άλλο! Όχι άλλο! Κάτω οι τύραννοι!» Αφρισμένο τώρα κατέβαινε την πλατιά λεωφόρο το κύμα και βογκούσε.
Την ίδια στιγμή ακούγονται απ’ την άκρη του δρόμου οι αλυσίδες του γερμανικού τανκ, που κίτρινο σαν το θάνατο, τρέχει προς το μέρος που άναψε η σπίθα. Πριν προφτάξει να ρίξει τη φωτιά του, η διαδήλωση πυκνή τώρα, ολοένα πιο πυκνή, ξεχύνεται σε άλλο δρόμο, στρίβει, ελίσσεται σαν ζωντανό πλάσμα που αμύνεται και παλεύει με σιγουριά και με πίστη.
Όλα τα στόματα τώρα φωνάζουν, όλα τα στόματα ουρλιάζουν. «Οχι πια άλλο! Θέλουμε τη λευτεριά μας! Θέλουμε τη λευτεριά!».
«Την ίδια στιγμή ακούγονται απ’ την άκρη του δρόμου οι αλυσίδες του γερμανικού τανκ, που κίτρινο σαν το θάνατο, τρέχει προς το μέρος που άναψε η σπίθα. Όλα τα στόματα τώρα φωνάζουν, όλα τα στόματα ουρλιάζουν. Οχι πια άλλο! Θέλουμε τη λευτεριά μας! Θέλουμε τη λευτεριά!». …
Στην κορυφή του κύματος μια ασπρογάλανη σημαία ξεδιπλώθηκε τότε. Κυμάτισε στο λίγο αγέρα, κυμάτισαν και τα μαλλιά του κοριτσιού που τη σήκωνε στα χέρια του. Προχωρούσε με σταθερό βήμα, ξαναμμένη και περήφανη, και πλάι της βάδιζε ο φίλος της.
Τραγουδούσαν τον Ύμνο στην Ελευθερία και βάδιζαν.
Τα περιστατικά ήρθαν έπειτα γρήγορα σαν αστραπή. Το γερμανικό άρμα φάνηκε στην άκρη του δρόμου απ’ την αντίθετη μεριά που κατέβαινε η διαδήλωση και χύθηκε πάνου στο πλήθος. Το πολυβόλο άρχισε να κροτά. Αλλά το κύμα που κατέβαινε με ορμή δεν ήταν μπορετό να σταματηθεί. Συνέχισε την πορεία. Το πολυβόλο έριχνε τώρα πάνου στα κορμιά. Βρήκε πρώτα κατάστηθα το νεανικό σώμα που είχε ανεμισμένα μαλλιά στο κεφάλι και που κρατούσε στα χέρια του την ανεμισμένη σημαία.
Την ίδια στιγμή το τανκ που έτρεχε με δαιμονισμένο θόρυβο και είχε φτάσει, έπεσε πάνου στο λαβωμένο σώμα που σπάραζε, πέρασε από πάνω του τις βαριές αλυσίδες του, μπήκε μέσ’ στο πλήθος, το σκόρπισε για μια στιγμή και τράβηξε πέρα. Ολα έγιναν σαν αστραπή. Το αλαλιασμένο πλήθος μόλις πέρασε ο μηχανοκίνητος θάνατος ξεχύθηκε πάλι απ’ τις παρόδους όπου είχε καταφύγει, κι έτρεξε βογκώντας προς το σώμα του κοριτσιού, που έχοντας αγκαλιασμένη τη σημαία την έβρεχε με το αίμα που έτρεχε απ’ τις σπαραγμένες σάρκες του…»
Παρακολουθήστε το συγκλονιστικό απόσπασμα του ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ – «ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ», από το 1985, με μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν από κοντά την διαδήλωση στις 22 Ιουλίου 1943 και έγιναν κομμάτι της ιστορίας….