Το Δικαίωμα Υπέρβασης της Ανθρώπινης Φύσης

ΒΙΒΗ ΦΑΤΟΥΡΟΥ

Με αφορμή τη συζήτηση για τον γάμο των ομοφύλων και την πρακτική της παρένθετης μητρότητας μερικές σκέψεις για το πώς η υπέρβαση της ανθρώπινης φύσης στο όνομα της ισότητας και της ελευθερίας, αντλώντας ηθική νομιμοποίηση από τις μεταμοντέρνες θεωρίες περί κοινωνικής κατασκευής του φύλου, οδηγεί όχι μόνο σε λιγότερη ελευθερία και περισσότερη εκμετάλλευση αλλά ανοίγει τον δρόμο προς τον μετανθρωπισμό.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. Βιολογικός περιορισμός ή κοινωνική αδικία; Το παράδειγμα της παρένθετης μητρότητας
2. Γιατί δεν μιλάνε οι ψυχολόγοι; Γιατί δεν μιλάνε οι ειδικοί;
3. Ποιο μοντέλο οικογένειας είναι το καλύτερο;
4. Η μεταμοντέρνα στροφή στην κατανόηση του ανθρώπου και η αμηχανία των νεωτερικών εργαλείων ανάλυσης
5. Η λαχτάρα για ένα παιδί και η κατάργηση της ιστορίας
6. Ποιος στ’ αλήθεια προστατεύει τα δικαιώματα;
7. Τι είναι μια γυναίκα; Τι είναι μια μητέρα;
8. Η υπέρβαση της ανθρώπινης φύσης: ελευθερία ή δυστοπία;

1. Βιολογικός περιορισμός ή κοινωνική αδικία; Το παράδειγμα της παρένθετης μητρότητας

Σήμερα πλέον το να μην μπορεί μία γυναίκα μετά από μια συγκεκριμένη ηλικία να τεκνοποιήσει, δεν γίνεται αντιληπτό ως αναπόφευκτος περιορισμός της φύσης ή της βιολογίας, αλλά ως κοινωνική αδικία ή κάποιου είδους καταπίεση. 

Όπως και το να μην μπορούν δύο άντρες μεταξύ τους να κυοφορήσουν και να γεννήσουν ένα παιδί, επίσης δεν θεωρείται περιορισμός της φύσης ή της βιολογίας, αλλά κοινωνική αδικία.

 Και στους καιρούς που μεγάλες ομάδες του πληθυσμού ασπάζονται την πολιτική θρησκεία των “ατομικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων” οι προαναφερθείσες αδικίες πρέπει πάση θυσία να αποκατασταθούν.

Σύμφωνα με κάποιες αντιλήψεις, κανένας φυσικός, ηθικός, κοινωνικός ή άλλος περιορισμός δεν πρέπει να εμποδίζει την ικανοποίηση των ατομικών επιθυμιών.

 Ιδίως μάλιστα όταν κάποιος έχει τη δυνατότητα να καταβάλλει το χρηματικό αντίτιμο για την ικανοποίησή τους. 

Κατά συνέπεια κάθε όριο ή περιορισμός, φυσικός ή κοινωνικός, θεωρείται εξορισμού προβληματικός και επιχειρείται κατάργηση ή υπερκέρασή του.

Η Woke Κουλτούρα ως Κυρίαρχη Ιδεολογία της Μετα-ανθρώπινης Κοινωνίας

Μένουμε ασφαλείς σε ένα περιβάλλον γενικευμένης ανασφάλειας.

 Προοδευτικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένης οπισθοδρόμησης.

 Ειρηνικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένης εχθροπάθειας.

 Επαναστατικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένης υποδούλωσης.

 Ορθολογικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένου παραλογισμού.

 Επιστημονικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένου δογματισμού.

 Ελεύθεροι σε ένα περιβάλλον γενικευμένης ανελευθερίας.

Ολοένα και πληθαίνουν γύρω μας οι φωνές που προκρίνουν τη θέση ότι το κίνημα woke (η “κουλτούρα της αφύπνισης”) καθώς και τα συμπαρομαρτούντα του (δικαιωματισμός, πολιτική ορθότητα, ακυρωτισμός και λοιπά) είναι η βασική ιδεολογία διαμόρφωσης, πλαισίωσης και ηθικής νομιμοποίησης της νέας μορφής στην οποία μετασχηματίζεται ο καπιταλισμός σε αυτή την ιστορική του φάση.

 Ένας woke καπιταλισμός (όπως έχει ήδη αρχίσει να λέγεται) ή, κατά άλλους, ένα τεχνοφεουδαρχικό καθεστώς που προσβλέπει στην υπερσυγκέντρωση του πλούτου, στην απόλυτη ψηφιοποίηση κάθε έκφανσης της ανθρώπινης δραστηριότητας και κατά συνέπεια στην ολοκληρωτική επιτήρηση και έλεγχο των ανθρώπων και των κοινωνιών.


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1

Το woke ως διαμορφωτής νέων συνειδήσεων

2

Προσπάθειες αναχαίτισης και πόλεμος παραδειγμάτων

3

Η τραγικότητα της ύπαρξης και η γέννηση του μετα-ανθρώπου

4

Δυστοπία ή ουτοπία;

1. ΤΟ WOKE ΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΝΕΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ...