π. Ευάγγελος Παπανικολάου: Π Άγιος Παΐσιος όπως τον έζησα

Άγιος Παΐσιος, Ένα φαινόμενο του 20ού αιώνα που επηρεάζει και φωτίζει και τις μέρες μας!

Ο Άγιος Παΐσιος (στο κέντρο) έξω από το κελλί του μαζί με μοναχούς, σπουδαστές της Αθωνιάδας και λοιπούς προσκυνητές.

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Ο Άγιος Νεκτάριος έχει καθιερωθεί να αποκαλείται ως ο Άγιος του 20ού αιώνα. Μετά από μια τρικυμιώδη ζωή, εξ αιτίας βαριών συκοφαντίων, αλλά και εξορίας, άρχισε να γίνεται γνωστός και ιδιαίτερα «εμφανής» μετά την κοίμησή του.

Ήταν ένα ιδιαίτερο εκκλησιαστικό και θρησκευτικό γεγονός, ένα πραγματικό «φαινόμενο».

Ένα πλήθος θαυμάτων κοινοποίησε την αγιότητά του η οποία διαφάνηκε μέσα από το πλούσιο θαυματουργικό χάρισμα με το οποίο τιμήθηκε το οποίο «προσφερόταν» απλόχερα. Ωστόσο, για την αγιότητά του γνώριζαν και ομολογούσαν και όσοι τον γνώρισαν κατά τη μαρτυρική του επίγεια ζωή!

Το αξιοθαύμαστο, όμως, θαυματουργικό χάρισμα που έλαβε ο Άγιος Νεκτάριος μετά θάνατον, έμοιαζε και μοιάζει «σκανδαλώδες», λόγω του πλήθους θαυμάτων που πραγματοποιούσε και κατά συνέπεια του αντίστοιχου πλήθους των ανθρώπων που ομολογούσε πως θεραπεύτηκε από τον συκοφαντημένο και εν εξορία Άγιο.

Θαύματά του ομολογούσαν και άνθρωποι που ποτέ δεν άκουσαν κάτι γι’ αυτόν αφού ο ίδιος Άγιος τους εύρισκε μέσα στον πόνο τους και τους έλεγε πως θα τους κάνει καλά. Πράγμα που, βεβαίως, πραγματοποιείτο στην συνέχεια.

Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε στην Σηλυβρία της τουρκοκρατούμενης Ανατολικής Θράκης το 1846 και κοιμήθηκε στην Αθήνα το 1920. Είχαν προηγηθεί οι οδυνηρές περιπέτειές του στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, όπου και ανεδείχθη Επίσκοπος Πενταπόλεως. Γνωστές, όμως, είναι και στην Ελλάδα οι διάφορες περιπέτειές του παρεπιδημούντος ιεράρχη, από κρατικές, εκκλησιαστικές, αλλά και δικαστικές αρχές, λόγω των παλαιότερων, αλλά και νεώτερων συκοφαντιών.

«Πρωινό ρόφημα» - Γιώργος Σκαμπαρδώνης

«Πρωινό ρόφημα»

Γιώργος Σκαμπαρδώνης

  Πρωί στο κελί του Τιμίου Σταυρού του γέροντα Παΐσιου, κοντά στη Μονή Σταυρονικήτα. Τρίτη μέρα της Σαρακοστής. Είμαστε έξω στο σκεπαστό κι ο γέροντας βράζει γάλα στο καμινέτο, πάνω σ’ ένα κούτσουρο.

  Παραδίπλα είναι, πλαγιασμένα στα χόρτα, τα δύο παιδιά του Γιάννη, που ανεβήκαμε μαζί στο Αγιονόρος – ο Γιάννης κάθεται μόνος του, απέναντι στο βράχο.

  Πιο εδώ είναι δυο επισκέπτες, κι αυτοί από τη Θεσσαλονίκη.        Στέκονται όρθιοι, ακουμπώντας μαζί στην καστανιά. 

  Πενηντάρηδες κι οι δύο, χλωμοί, στρυφνοί. Φαίνονται να είναι από κάποια παρεκκλησιαστική οργάνωση, γιατί κοιτάζουνε αυστηρά, κάπως επιτιμητικά τον γέροντα και σχολιάζουνε μεταξύ τους χαμηλόφωνα.

  Τα παιδιά παίζουνε, κάνουνε φασαρία – οπότε γυρίζει ο Παΐσιος και τα λέει ήρεμα: 

  «Μην κάνετε θόρυβο, γιατί εδώ δίπλα, κάτω απ’ το χώμα, είναι κρυμμένοι Αμερικανοί και θα ξυπνήσουν και θα ’ρθουν να μας χαλάσουν την ησυχία μας». 

  Τα παιδιά σταματούνε, σωπαίνουνε παραξενεμένα.

  Ο Γιάννης, απέναντι, γέρνει πλάγια στο βράχο, πάνω στο σάκο του.

  Ανάβει τσιγάρο.

Εμπειρίες από το Άγιον Όρος

Αναρτήσεις στο Γερομοριά για τον Άγιο Παΐσιο που τιμάται η μνήμη του στις 12 Ιουλίου ΕΔΩ...

Άγιος Παΐσιος - Ρωσική Ταινία ΠΡΕΜΙΕΡΑ 5 Νοε 2012

Τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012 πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στη Μόσχα η πρεμιέρα της ρωσικής ταινίας του Γέροντος Παϊσίου.  Η επιτυχία της ταινίας ήταν τόση που οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να την προβάλουν τρεις φορές και ο κόσμος περίμενε υπομονετικά τη σειρά του να τη δει. 

Διδαχές του αγίου Παϊσίου για την Παιδεία, που μοσχοβολούν σαν το Τίμιο Ξύλο...

☆ Διδαχές του αγίου Παϊσίου για την Παιδεία, που μοσχοβολούν σαν το Τίμιο Ξύλο...

● Ο όσιος γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, ο κατά κόσμον... ολιγογράμματος άγιος μοναχός, μας άφησε πολυτίμητες διδαχές για την Παιδεία και τον δάσκαλο.

Αν στα διάφορα σεμινάρια που διοργανώνονται «με το κιλό» κάθε χρόνο, για τους δασκάλους ακούγαμε τα λόγια του Γέροντα και όχι τις ανούσιες και ανιαρές τιποτολογίες, που μας σερβίρουν κάποιοι σχολικοί σύμβουλοι και οι άσχετοι, συνήθως και ασήμαντοι εισηγητές τους, ίσως η Παιδεία να ξανακαθόταν στον βασιλικό της θρόνο.

Σκύβω, λοιπόν, με πολλή ευλάβεια και αντλώ από το βιβλίο «με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», λίγα λόγια του αγίου Γέροντα, που μοσχοβολούν σαν το Τίμιο Ξύλο.

Μιλά για την πληθώρα των μαθημάτων και δραστηριοτήτων, με τα οποία καταπλακώσαμε τα παιδιά, ενώ το σημαντικότερο γι' αυτήν την ηλικία είναι το παιχνίδι, το ομαδικό και όχι τα ψυχοφθόρα ηλεκτρονικά.

(Από την Α' Δημοτικού, ξένες γλώσσες και υπολογιστές, δεξιότητες, λες και μιλάμε για διανοητικές μηχανές).

«Σήμερα φορτώνουν τα παιδιά ένα σωρό και τα μπερδεύουν. Τα μπουχτίζουν στα γράμματα χωρίς πνευματικό αντιστάθμισμα. Στα σχολεία τα παιδιά πρέπει πρώτα να μαθαίνουν τον φόβο Θεού. Μικρά παιδιά να πάνε να μάθουν αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά -ενώ Αρχαία να μην μάθουν- μουσική, το ένα, το άλλο... Τι να πρωτομάθουν;

☆ ολόκληρο το άρθρο του Δάσκάλου, Δημήτρη Νατσιού, μαζί με το σπάνιο ηχητικό που λέει αυτά (και πολλά άλλα...) σε γονείς και δασκάλους, ο ίδιος ο Άγιός μας, εδώ...

https://amfoterodexios.blogspot.com/2024/07/blog-post_92.html?m=0
__________________
Διδαχές του αγίου Παϊσίου για την Παιδεία, που μοσχοβολούν σαν το Τίμιο Ξύλο...

Ο όσιος γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, ο κατά κόσμον... ολιγογράμματος άγιος μοναχός, μας άφησε πολυτίμητες διδαχές για την Παιδεία και τον δάσκαλο.

Οκτώ διδαχές του Αγ. Παϊσίου που θα μας φέρουν πιο κοντά στον Θεό

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, μια από τις πιο αγαπητές μορφές της σύγχρονης Ορθόδοξης Εκκλησίας, αφήνει πίσω του μια πλούσια κληρονομιά διδαχών και πνευματικών συμβουλών. Οι διδασκαλίες του, αντλημένες από την προσωπική του εμπειρία, την ασκητική ζωή και τη βαθιά του πνευματικότητα, συνεχίζουν να εμπνέουν και να καθοδηγούν εκατομμύρια πιστούς σε όλο τον κόσμο. Ας εξετάσουμε μερικές από τις σημαντικότερες διδαχές του Αγίου Παϊσίου.

1. Η Δύναμη της Προσευχής

Η προσευχή κατέχει κεντρική θέση στις διδασκαλίες του Αγίου Παϊσίου. Υποστήριζε ότι η προσευχή είναι η γέφυρα που μας συνδέει με τον Θεό και η πηγή κάθε πνευματικής δύναμης. Ο Άγιος Παΐσιος προέτρεπε τους πιστούς να προσεύχονται αδιάλειπτα και με ταπεινοφροσύνη, τονίζοντας ότι η προσευχή μπορεί να φέρει θαύματα και να θεραπεύσει τις ψυχικές και σωματικές μας πληγές. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής».

2. Ταπείνωση και Αγάπη

Η ταπείνωση και η αγάπη είναι δύο αρετές που ο Άγιος Παΐσιος θεωρούσε θεμελιώδεις για την πνευματική ζωή. Δίδασκε ότι η αληθινή ταπείνωση δεν είναι μόνο η αποφυγή της υπερηφάνειας, αλλά και η αποδοχή των αδυναμιών μας με ευγνωμοσύνη και η εμπιστοσύνη στη χάρη του Θεού. Όσον αφορά την αγάπη, τόνιζε ότι πρέπει να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τις πράξεις ή τα ελαττώματά τους, γιατί κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού. «Η αγάπη είναι το θεμέλιο της πνευματικής ζωής», έλεγε συχνά.

3. Υπομονή και Πίστη στις Δοκιμασίες

Ο Άγιος Παΐσιος δίδασκε ότι οι δοκιμασίες είναι αναπόφευκτο μέρος της ζωής και ότι πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με υπομονή και πίστη. Υποστήριζε ότι οι δοκιμασίες μας βοηθούν να ενδυναμώσουμε την πίστη μας και να πλησιάσουμε πιο κοντά στον Θεό. Έλεγε ότι μέσα από τις δοκιμασίες, ο Θεός μας δίνει την ευκαιρία να αναπτύξουμε τις αρετές μας και να γίνουμε πιο ταπεινοί και ευγνώμονες. «Ο Θεός δεν μας δίνει ποτέ σταυρό μεγαλύτερο από αυτόν που μπορούμε να σηκώσουμε», συνήθιζε να λέει.

4. Εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια

Μια από τις πιο παρηγορητικές διδαχές του Αγίου Παϊσίου ήταν η εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια. Ο Άγιος Παΐσιος πίστευε βαθιά ότι ο Θεός έχει ένα σχέδιο για κάθε άνθρωπο και ότι πρέπει να εμπιστευόμαστε τη θεία βούληση, ακόμη και όταν δεν κατανοούμε πλήρως τα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας. Υποστήριζε ότι η εμπιστοσύνη στον Θεό μας απαλλάσσει από το άγχος και μας δίνει ειρήνη. «Ο Θεός φροντίζει για τα πάντα, εμείς πρέπει απλά να κάνουμε το καθήκον μας και να Τον εμπιστευόμαστε», έλεγε.

+ "Αυτόπτης περιγράφει την τελευταία μέρα του Γέροντος Παϊσίου στο Νoσοσοκομείο"

Ο Γέροντας Παίσιος τελικά προσβλήθηκε από καρκίνο, και νοσηλεύθηκε σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης! 

Στο νοσοκομείο φρόντισαν το Γέροντα όσο μπορούσαν καλύτερα. Ο καρκίνος, όμως, προχώρησε τόσο, πού το τέλος ήταν πολύ ορατό.

Η αναχώρησή του για τους ουρανούς ήταν ζήτημα χρόνου. Γι΄αύτη την αναχώρηση, για την οποία προετοιμαζόταν σε όλη του τη ζωή, ήθελε να αφιερώσει και τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής. 

Ο μακαριστός Χριστόφορος Οικονόμου ήταν κοντά του και σε γράμμα του περιγράφει την αναχώρηση του Γέροντα από το Νοσοκομείο:

«Σήμερα έφυγε και ο π. Παΐσιος από το νοσοκομείο. Είχε πολύ κόσμο και μας είπαν ότι θα έβγαινε στο σαλόνι για να ευλογήσει.

Τελικά, εκείνη την ώρα έφευγε από το νοσοκομείο. Ο κόσμος, οι γυναίκες, νοσοκόμες, γιατροί, άρρωστοι, συνωστίζονταν όλοι γύρω του. Ψήλωσε το χέρι του και από την πόρτα χαιρέτησε τους άρρωστους στους διπλανούς θαλάμους. Ένας άρρωστος στο διάδρομο πού είχε ορρούς στο χέρι πήγε να του φιλήσει το χέρι, αλλά ο π. Παΐσιος φίλησε το χέρι του ασθενούς. Μπροστά από το ανσανσέρ ψήλωσε το χέρι του και μας ευλόγησε όλους. Μπήκε στο ανσανσέρ να κατέβει κάτω στο δρόμο.

Η προσευχή του βατράχου με τον άγιο Παΐσιο

«Ετοίμασε ο Γέρων Παΐσιος το φαγητό ρύζι, ντοματούλες που είχε στον κήπο του και ψωμί, το οποίο ξήραινε ο ίδιος. Γέμισε το δικό μου πιάτο, ενώ στο δικό του έβαλε πολύ λίγο φαγητό. Διαμαρτυρήθηκα, λέγοντας του ότι δεν ήταν σωστό αυτό εκείνος να φάει ως ασκητής κι εγώ ως καλοφαγάς. Μου είπε τότε:

-Δεν είσαι μοναχός; Θα κάνεις, λοιπόν, υπακοή. Τόσο ανυπάκουος Μαυροβούνιος είσαι; Εδώ ο Μπαγιούμ μου είναι πιο υπάκουος από εσένα.

Τον ρώτησα με έκπληξη ποιος ήταν ο Μπαγιούμ, διότι ήξερα ότι δεν είχε κανένα υποτακτικό. Μου έδειξε τότε μια τριανταφυλλιά, την οποία είχε φυτέψει εκεί. Πήγε, στάθηκε μπροστά στην τριανταφυλλιά και είπε:

-Έλα, Μπαγιούμ, να καταλάβει αυτός ο άπιστος ο Αμφιλόχιος τι είναι η πραγματική υπακοή!

Όπως ήταν νωπό το χώμα εκεί γύρω από την τριανταφυλλιά, άρχισε τότε να σηκώνεται και βγήκε έξω ένας βάτραχος. Σας λέω αυτό, που είδα με τα μάτια μου. Στη συνέχεια είπε στο βάτραχο:

-Γύρνα τώρα, Μπαγιούμ, πίσω στη θέση σου και το βράδυ να πας να κάνεις την προσευχή σου!

Εξεπλάγην και τον ρώτησα τι είδους προσευχή έκαμνε ο Μπαγιούμ.

Συγκλονιστική μεταθανάτια εμπειρία του Αργύρη Μήτση.

Συγκλονιστική μεταθανάτια εμπειρία του Αργύρη Μήτση.

Κατά την διάρκεια επέμβασης στην καρδιά, έπαθε ανακοπή...

Ποιο ρόλο έπαιξε στην "επιστροφή" του Αργύρη ο Άγιος Παϊσιος...;;;

|Δεν θα πρέπει να υπάρχει Χριστιανός που δεν θα το΄χει δει, έστω μια φορά...|

Στέλιος Κούκος: Άγιος Παΐσιος, Χαρίζοντάς σου τον ουρανό με τ’ άστρα!

Άγιος Παΐσιος (1924-1994).

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Κάθε χρόνο μετά το μεγάλο πανηγύρι των αγίων Πέτρου και Παύλου και των λοιπών Αποστόλων την επόμενη μέρα μοιάζει σαν να αρχίζει μια αντίστροφη μέτρηση για το μικρό πανηγύρι του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη.

Όχι του Αγίου Παϊσίου του Μεγάλου, αλλά προφανώς κι αυτός για την εποχή μας, και για μας, ήταν και είναι τεράστιος! Επίκεντρο του πανηγυριού αυτού είναι πάντα το Ησυχαστήριο του «Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου» στην Σουρωτή.

Και έτσι η αντίστροφη μέτρηση μάς φέρνει μέρα με την μέρα στις υπώριες του λοφίσκου, όπου βρίσκεται το μοναστήρι με το μνήμα του αγίου. Ένας τάφος που διασώζει συσσώρευση μνήμης αγαθής και αγίας και μοιάζει περισσότερο πως ενταφιάστηκε για μια ακόμη φορά ο θάνατος, αλλά και κάθε παράλογο του κόσμου!

Ο άγιος κατάργησε κι αυτός με την σειρά του τον θάνατο με την αναστάσιμη ζωή που έζησε και βέβαια και το παράλογο. Αφού κάθε πτυχή της ζωής απέκτησε νόημα! Βαρύ και συγχρόνως ανάλαφρο όσο και η αιωνιότητα!

Αυτά μαρτυρούν τα μνήματα των αγίων και αυτή είναι η σημαντικότερη μαρτυρία της μνήμης και της ανάμνησής τους! Και αν λέει κάτι η μίμησή τους! (Όχι, βεβαίως, η μίζερη εξωτερική μίμηση η οποία μόνο άχθος μπορεί να σε φορτώσει, αν όχι απελπισία)!

Τι έχει όμως, ένας άγιος και ελκύει τους ανθρώπους, πολλές φορές και σαν ένας πολύ δυνατός μαγνήτης; Και δεν αναφέρομαι για την επίλυση των προβλημάτων μας που πολλές φορές είναι η τελευταία λύση η καταφυγή μας σ’ αυτούς.

Είναι προφανές πως ο άγιος προσφέρει την απευθείας λύτρωση από τον θάνατο και το παράλογο το οποίο μας κατακλύζει. Όταν δηλαδή νιώσουμε την αδήριτη ανάγκη να πιαστούμε από κάπου. Και μόνο κάποιος που το ξεπέρασε βιωματικά μπορεί να σε «πείσει», να στο μεταγγίσει.

Χωρίς εντυπωσιασμούς και λόγια μεγάλα, αλλά με την απλότητα που προσφέρει η αυθεντικότητα της αγιότητας που μετέχει, που γεύτηκε. Γιατί τον άγιο Παΐσιο μπορεί να μην τον έπιανε το μάτι σου, αλλά τον έπιανε η ψυχή σου! Επικοινωνούσε αυτόματα.

Πολλοί απογοητεύτηκαν όταν τον πρωτοείδαν! Σε κάποιον μάλιστα μοναχό ή κληρικό, όταν αντελήφθη ότι συνέβη κάτι τέτοιο μέσα του πήγε και ντύθηκε «επίσημα» φορώντας και το κουκούλι του! Και αυτό, βεβαίως, δεν το έκανε για να τον εντυπωσιάσει, αλλά για να τον διδάξει! Του το ανάφερε, μάλιστα!

Και συγχρόνως ήταν και ένα πνευματικό πείραγμα που τοποθετούσε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις.

Συνέχεια εδώ: https://www.pemptousia.gr/2024/07/agios-pa%ce%90sios-charizontas-sou-ton-ourano-me-t-astra/

ΠΗΓΗ:https://ologiomofeggari.blogspot.com/2024/07/blog-post_12.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Άγιος Παΐσιος: «Χέρια, πόδια στη δουλειά να δίνετε, καρδιά να μη δίνετε»

Τι εννοούσε ο Άγιος Παΐσιος, όταν το έλεγε αυτό; 

Γέροντα, τι εννοείτε, όταν λέτε: «Πόδια, χέρια στην δουλειά να δίνετε, καρδιά να μη δίνετε»;

Εννοώ να μη δίνετε καρδιά στα υλικά πράγματα. Είναι μερικοί που δίνονται ολόκληροι στα υλικά. Περνούν όλη την ημέρα με το να ασχολούνται πως θα κάνουν καλά μια δουλειά και δεν σκέφτονται καθόλου τον Θεό.

Να μη φθάνουμε εκεί. Να χρησιμοποιείτε τα χέρια και τα πόδια στην δουλειά, αλλά να μην αφήνετε τον νου σας να ξεφύγει από τον Θεό.Αν εφαρμόσεις αυτά, τότε θα έλθει η Χάρις Του Χριστού μας στον κατάλληλο καιρό πού Εκείνη γνωρίζει ότι πρέπει να σου δοθεί.

Μόνο, πού για να έλθει η Χάρις Του Χριστού σε εμάς, πρέπει κατά κάποιον τρόπο να «συγκινηθεί» ο Χριστός από την αγάπη μας, την καλοσύνη μας προς τούς άλλους και την ταπείνωσή μας,γιατί μόνον έτσι θα μας δώσει την Χάριν Του. Αλλιώς, ανώφελα θα γίνονται από εμάς οι προσευχές μας, οι παρακλήσεις μας, οι μετάνοιές μας, τα κομποσχοίνια, οι νηστείες μας, οι αγρυπνίες μας κλπ.

Η εκπομπή «Ορθόδοξος Λόγος» είναι αφιερωμένη στον Άγιο που θυσιαζόταν για όλους


Η ζωή τους αποτελεί εκπληκτικό πρότυπο αγώνα, ταπείνωσης και προσευχής υπέρ των αναγκεμένων, των νέων, των ασθενών και γενικώς κάθε πονεμένου ανθρώπου χωρίς να κάνουν καμία εξαίρεση.

Με τον άγιο Παΐσιο στο Άγιον Όρος

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να ακούσετε...

Στέλιος Κούκος: Άγιος Παΐσιος, Μείνε πάντα μαζί μας!

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Συμπληρώνονται σήμερα 29 χρόνια από την κοίμηση του αγίου Παϊσίου, ενός από τους σημαντικότερους αγίους του 20ού αιώνα!

Οι νέοι άγιοί μας με την μεγάλη τους αγάπη και την ταπείνωσή τους κράτησαν σε πολλές περιπτώσεις στα χέρια τους ως γίγαντες τον ελληνισμό και την οικουμένη ολόκληρη.

Για τους δύο αυτούς ισχυρισμούς θα δούμε, αμέσως, δύο παραδείγματα, ενώ όπως θα φανεί από την διήγησή τους, τα χέρια που υψώνονται ως δέηση στον Θεό μοιάζει να μπορούν σηκώσουν μεγαλύτερο βάρος απ’ ότι όλοι μαζί οι αθλητές της άρσης βαρών!

Ας δούμε πρώτα για την προσφορά των αγίων στον ελληνισμό και ιδιαίτερα του αγίου Παϊσίου ο οποίος «εμπλέκεται» στο παράδειγμα αυτό:
[Μαρτυρία Α. Μ.*]: Μια μοναχή της Ι. Μ. Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής μού αποκάλυψε τα εξής:
Κάποια στιγμή, είδαμε τον Γέροντα [άγιο Παΐσιο] πολύ χαρούμενο.
Εκεί που καθόταν, άρχισε ξαφνικά να χοροπηδά σαν μικρό παιδί, χαμογελώντας ολόκληρος. Οι αδελφές, προβληματιστήκαμε και παραξενευτήκαμε. Καμία άλλη φορά δεν τον είχαμε δει σε τέτοια κατάσταση.

Τον ρωτήσαμε με απορία πού οφειλόταν αυτή η στάση του, και εκείνος απάντησε:
- Να βλέπατε τι μεγάλο καλό μας έκανε η Παναγία μας!

Και δώσ’ του να χοροπηδάει.
- Ο Άγιος Θεός, συνέχισε, είχε πάρει μια επώδυνη απόφαση εναντίον όλων μας, για την απιστία μας, και η Παναγία κατόρθωσε με τις πρεσβείες Της να αλλάξει το σχέδιο Του!

Άγιος Παΐσιος - Ρώσικη ταινία (2012)

Άγιος Παΐσιος - Ρώσικο ντοκιμαντέρ

π. Νικόλαος Λουδοβίκος

"...Ὅταν ἤμουν 20 χρόνων ἀγαπητέ μου καθηγητή, ἤμουν ἀναρχικός...

Εἶχα μακριά μαλλιά, εἶχα σκουλαρίκια, εἶχα τυραννήσει

πνευματικούς ἀνθρώπους, τους δασκάλους μου...

. Μέ ἔστειλαν σ’ ἕνα χριστιανικό οἰκοτροφεῖο και τό ἔκανα ἄνω-κάτω..!!!

Μία μέρα, μέ τήν προτροπή ἑνός θείου μου, ἀποφάσισα νά ἐπισκεφθῶ τόν πατέρα #Πορφύριο...

Νόμιζα ὅτι θά συναντοῦσα ἕνα ἀφελές γεροντάκι, ἀλλά γρήγορα διαψεύστηκα...!!! Μόλις μέ εἶδε ὁ Γέροντάς μου εἶπε:

«Μωρέ ἐσύ θέλεις νά πιστέψεις, ἀλλά δέν σέ ἀφήνει τό πολύ σου, τό δυνατό σου μυαλό...!!!

Ἀλλά ποῦ θά πᾶς; Σέ ἀγαπάει, σέ περιμένει ὁ Χριστός καί θά σέ κερδίσει μία μέρα...!!! Μωρέ, ἔλα αὔριο νά τά ποῦμε!»

Πῆγα ἐγώ τήν ἄλλη μέρα νά τά ποῦμε…!

Ὁ Γέροντας, μόλις μέ εἶδε, μοῦ εἶπε:

«Μωρέ, σού ἀρέσουν τά ποιήματα; Γιατί, κι ἐγώ εἶμαι…ποιητής! Πᾶμε στό δάσος νά σού ἀπαγγείλω;»

Μέ πῆρε ἀπό τό χέρι κι ἄρχισε νά μοῦ λέει ποιήματα…!

Ἐγώ, καθώς ἄκουγα ἀναλύθηκα σέ δάκρυα καί ἔκλαιγα. Γιατί…;

Διότι, αὐτά τά ποιήματα, πού ἀπάγγελνε ὁ Γέροντας, ἤσαν τά δικά μου ποιήματα...!!!

Αὐτά, πού εἶχα γράψει καί τά εἶχα κρυμμένα σ’ ἕνα τετράδιο, πιστεύοντας ὅτι κάποια μέρα θά τά δημοσίευα...

Εἶχα συγκλονισθεῖ!

«Άρχισε, λοιπόν, του λέω, από σήμερα να κάνεις όλα αυτά που μπορείς και ο Παντοδύναμος Θεός θα κάνει το ένα που δεν μπορείς».

Ο Άγιος Παΐσιος και ο ομοφυλόφιλος.

Απλή ποιμαντική αγάπης χωρίς συναίνεση στα πάθη και τα λάθη.

Μια φορά είχε έρθει στο καλύβι ένα νέο παιδί απελπισμένο, 

γιατί έπεφτε σε σαρκική αμαρτία

 και δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτό το πάθος.

Είχε πάει σε δύο πνευματικούς που προσπάθησαν 

με αυστηρό τρόπο να το βοηθήσουν να καταλάβει

 ότι είναι βαρύ αυτό που κάνει.

Το παιδί απελπίστηκε.

«Αφού ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι αμαρτία, είπε,

 και δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω και να διορθωθώ,

 θα κόψω κάθε σχέση μου με τον Θεό».

Όταν άκουσα το πρόβλημά του, 

το πόνεσα το καημένο και του είπα:

«Κοίταξε, ευλογημένο, ποτέ να μην ξεκινάς τον αγώνα σου απ’αυτά που δεν μπορείς να κάνεις,

 αλλά από αυτά που μπορείς να κάνεις.

Για να δούμε τι μπορείς να κάνεις και να αρχίσεις από αυτά. Μπορείς να εκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;».

«Μπορώ», μου λέει.

Η ἀθεΐα τῆς ἰδιοτέλειας

 

- Πρέπει νὰ πιστέψη κανεὶς στὸν Θεὸ φιλότιμα, ὄχι νὰ θέλη τὸ θαῦμα, γιὰ νὰ πιστέψει. […] Ένας ποὺ ἔχει φιλότιμο δὲν σκέφτεται ἂν ὑπάρχη ἢ δὲν ὑπάρχη Παράδεισος, ἀλλὰ ἀγωνίζεται, γιατὶ πιστεύει στὸν Θεὸ καὶ Τὸν ἀγαπάει.

(Πνευματικὴ ἀφύπνιση)

- […] δὲν εἶναι σκοπός μου νὰ κάνω τὸ καλό, γιὰ νὰ πάω στὸν Παράδεισο. […] Νὰ μὴν κάνουμε τὸ καλὸ ἀπὸ ὑπολογισμό, γιὰ νὰ πάρουμε μισθό, ἀλλὰ νὰ ἀγωνιζώμαστε ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό.

- Εἶναι καὶ μερικοὶ πλανεμένοι ποὺ σταυρώνουν ἀρρώστους, μουρμουρίζοντας κάτι, καὶ δῆθεν τοὺς κάνουν καλά.

(Πνευματικὸς ἀγώνας)

- […] Μαζεύουν καὶ τὸν ἱδρώτα ἀκόμη τῶν φτωχῶν καὶ γεμίζουν ἕνα σωρὸ καντήλια καὶ καμπάνες, νομίζοντας ὅτι ἔτσι δοξολογεῖται ὁ Θεός.

(Ἐπιστολὲς)

Ο Άγιος Παΐσιος διηγείται την συνάντησή του με έναν από τους άγνωστους Αναχωρητές του Άθωνα και ο Αναχωρητικός μοναχισμός

Όταν είχε πάει στο Άγιον Όρος για πρώτη φορά, το 1950, ανεβαίνοντας από τα Καυσοκαλύβια για την Αγία Άννα, είχε χάσει τον δρόμο· λέει ο Άγιος Παΐσιος και διηγείται την παρακάτω εμπειρία του.

ΕΔΩ η συνέχεια της εμπειρίας του Οσίου....