Ο 25ος νεκρός...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Ο Γιάννης Καΐλης τελείωσε το Λύκειο Διστόμου και εισήχθη,το 1970 στη Σχολή Καλών Τεχνών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Ευαίσθητο παιδί και φυσικό ταλέντο της ζωγραφικής,μαθητής του  Γιάννη Μόραλη και του Θύμιου Πανουργιά.

Πήρε ενεργά μέρος στην εξέγερσης του  Νοέμβρη το 1973.

Τα γράμματα του , αφού αυτός ήταν που έγραψε τα συνθήματα με κόκκινη  μπογιά «Έξω αι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» "στολιζαν" τις δυο κολώνες δεξιά και αριστερά της κεντρικής πύλης του Πολυτεχνείου.

Αλλά  και αυτός ήταν που είχε γράψει και τα περισσότερα συνθήματα στα πανό των φοιτητών.

Η Ασφάλεια τον είχε βάλει στο «μάτι» από καιρό  πριν.

Μετά την καταστολή της εξέγερσης ο Γιάννης Καΐλης ήξερε πως έπρεπε να κρυφτεί. 

Και αυτό έκανε. 

Πήγε και στο χωριό του στο Δίστομο. 

Όμως οι ασφαλιστές της χούντας τον ανακάλυψαν.

Τον Φεβρουάριο του 1974 βρέθηκε το άψυχο σώμα του πεταμένο σ’ έναν σωρό αμμοχάλικο μιας οικοδομής, στην οδό Βαλτετσίου, στα Εξάρχεια. 

Η επίσημη εκδοχή του καθεστώτος ήταν πως ο Γιάννης αυτοκτόνησε. 

Όσοι όμως είδαν το πτώμα του Γιάννη εκείνη την ημέρα και τη κακοποίηση και τον βασανισμό που είχε υποστεί, ήξεραν.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΤΑΜΕΛΟΣ (1953-2018)

Στις 3/12/2017, στην «κυριακάτικη δημοκρατία» δημοσιεύτηκε μια συνέντευξη με μεγάλη ιστορική σημασία. Μίλησαν οι: Κυριάκος Σταμέλος, μέλος της συντονιστικής επιτροπής των φοιτητών και ο Μιχάλης Γουνελάς επικεφαλής των αρμάτων μάχης που περικύκλωσαν τον Νοέμβριο του 1973 τη Σχολή. Σ’ αυτή τη συνέντευξη, οι «αντίπαλοι» του 1973 γκρέμισαν πολλούς μύθους με όσα αποκάλυψαν.

ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Του Γιάννη Ρίπη

 Σεμνή γιορτή για τους αγωνισθέντες στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ  πραγματοποιήθηκε-όπου παρευρεθηκα-  και...στο 2ο Δ.Σ ΕΡΕΤΡΙΑΣ(εύγε στους δασκάλους και στους μαθητές)...

Τιμή και δόξα σε όλους τους αγνούς αγωνιστές του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ και αναφέρομαι σε αυτούς που στην συνέχεια... δεν εξαργύρωσαν  και δεν πούλησαν τον αγώνα αυτόν έναντι "πινακίου φακής" ...

Ένα γαρύφαλο ο ελάχιστος φόρος τιμής και η παντοτινή θύμηση του αγώνα τους  ως ένδειξη του χρέος μας ...

Ως κάτοικος της Ερέτριας επιτρέψτε μου να μνημονεύσω έναν από τους πρωτεργάτες[1] [2] [3] [4] του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ και...μέσα από τα λόγια του εξαίρετου Συνέλληνα και φίλου καλού, Ευθυμιάδη Απόστολου Apostolos Efthymiadis .

" ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΤΑΜΕΛΟΣ,  ἐμβληματική μορφή, ἀτρόμητος καὶ ἀνώνυμος ἀγωνιστής τοῦ Πολυτεχνείου, Μηχανολόγος-Ἠλεκτρολόγος μηχανικός, συλληφθείς και δικασθείς με την δίκη τῶν 11 (1973) κατά την πρώτη ἐξέγερση τοῦ Πολυτεχνείου (Φεβρουάριος 1973)!

Ἀναπληρωματικό μέλος και ἐκπρόσωπος τοῦ Συντονιστικοῦ τοῦ Πολυτεχνειου μαζί με τον Κ. Λαλιώτη δια την διαπραγμάτευση με τον ἐπικεφαλῆς ἀξιωματικό τοῦ Οὐλαμοῦ τεθωρακισμένων Μιχάλη Γουνέλα  ἔξω ἀπό την πύλη τοῦ Πολυτεχνείου καὶ ὑπεύθυνος πύλης!! 

Μετά το Πολυτεχνεῖο ὁ Κυριάκος συνελήφθη ἀπό την ΕΣΑ και βασανίστηκε ἀγρίως. Τον τράβηξε η ποίηση, μια βιωματική και προκλητική ποίηση. Ὑπῆρξε ἀκόμα και μουσικός δρόμου, οὐδέποτε καταδεχθείς ἵνα ἐξαργυρώσῃ τους ἡρωικούς του ἀγῶνες προς προσωπικά ὠφέλη!!! Ἀνήκει πλέον εἰς το πάνθεον τῶν ἑλλήνων ἡρώων! "

ΑΘΑΝΑΤΟΣ-ΑΘΑΝΑΤΟΙ !

Μιχάλης Μυρογιάννης 20 ετών-ηλεκτρολόγος

Τέτοια μέρα, 52 χρόνια πριν  

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

''Ξαφνικά αντελήφθην φασαρία και φωνές προς τη μεριά της διασταύρωσης Πατησίων και Στουρνάρα.

Παρετήρησα ότι αστυφύλακες έδερναν έναν νεαρό.

Ξαφνικά αυτός κατόρθωσε να αποσπασθεί από τους αστυφύλακες.

Τότε ο Ντερτιλής, που μόλις είχε αντιληφθεί το επεισόδιο, έβγαλε από το μπουφάν του το περίστροφό του και πυροβόλησε χωρίς να πολυσκεφθεί.

Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο.

Έμεινε επί τόπου ακριβώς στην διασταύρωση Πατησίων και Στουρνάρα, προς την πλευρά της Ομόνοιας.

Εγώ φαντάστηκα ότι του έριξε στα πόδια και περίμενα να κινηθεί.

Όταν όμως είδα να σχηματίζεται μια λίμνη από αίμα και μια μικρή άσπρη λιμνούλα από μυαλά, κατάλαβα ότι τον πυροβόλησε στο κεφάλι και ήταν ήδη νεκρός.

Μετά, σαν να μη συνέβαινε τίποτα, μπήκε στο τζιπ και κτυπώντας με στην πλάτη, μου είπε “με παραδέχεσαι ρε;

Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μια τον πέτυχα στο κεφάλι.'' 

ΜΝΗΜΗ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΟΥΜΗ

Του Κώστα Χατζηαντωνίου 

Δεν τον γνώρισα από κοντά. Όταν μπήκα στη σχολή του, κόντευε δυο χρόνια στο χώμα. Μ' αρέσουν οι υποθέσεις. Ειδικά οι χαμένες υποθέσεις.

 «Τι θα γινόταν αν...». Αν, ας πούμε, ο Κύπριος φοιτητής του Πολιτικού της Νομικής, Ιάκωβος Κουμής, γεννημένος στην Σωτήρα της Αμμοχώστου το 1956, δεν είχε δολοφονηθεί από τα ΜΑΤ της πρώιμης μεταπολίτευσης, στην πορεία για το Πολυτεχνείο το 1980.

 Χτυπήθηκε άγρια στο κεφάλι και μεταφέρθηκε, κλινικά νεκρός στο νοσοκομείο, όπου απεβίωσε μια εβδομάδα αργοτερα, στις 23 Νοεμβρίου. Τη χρονιά εκείνη η κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη είχε απαγορεύσει να φτάσει η πορεία στην Αμερικανική πρεσβεία και υποχρέωνε τους διαδηλωτές να διαλυθούν στο Σύνταγμα. 

Ο δολοφόνος του Κουμή δεν βρέθηκε ποτέ - ούτε της Σταματίνας Κανελλοπούλου, της άλλης νεκρής εκείνης της ημέρας. Προσπαθώ να φανταστώ τον φονιά του. Να είχε άραγε ποτέ του ενοχές; Ή κραύγαζε κι αυτός "στο Πολυτεχνείο δεν υπήρχαν νεκροί"; 

Στη συζήτηση που έγινε σχετικά με τα γεγονότα στη Βουλή, η πλειοψηφία των πολιτικών (με εξαίρεση τον μπάρμπα Γιάννη τον Ζίγδη που κατήγγειλε το σώμα των πραιτωριανών των ΜΑΤ ως κακούργους) ήταν ιδιαιτέρως ήπια. Απέδωσαν την ευθύνη για τα επεισόδια στους διαδηλωτές και ασχολήθηκαν με τεχνικές λεπτομέρεις για τους ελιγμούς της αστυνομίας. Ο φωτισμένος πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης δήλωνε πως «και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη». Ορθός λόγος.

 Η αντιπολίτευση έπρεπε να πείσει για τη νομιμοφροσύνη της πλέον και άλλωστε η αλλαγή ερχόταν πλησίστια: όλοι έχουν δικαίωμα στο πλιάτσικο κι οι κοτζαμπάσηδες και οι κατσαπλιάδες σε αυτό «το έθνος των διακοσίων χρόνων» (όπως απεφάνθη κατ' αυτάς κι ο αγράμματος Πρώτος ...), όχι μόνον η δεξιά. 

Ποιος ήταν άλλωστε ο Ιάκωβος Κουμής που θα έφραζε τον δρόμο της ευημερίας και της προόδου;

Η Γενιά του Πολυτεχνείου κατέστρεψε τη χώρα»; Ο Στέφανος Τζουμάκας απαντά σε όλα με ονόματα και γεγονότα

«Η Γενιά του Πολυτεχνείου κατέστρεψε τη χώρα», ήταν και παραμένει το «επιχείρημα» όσων προσπαθούν πολλά χρόνια τώρα να αποδομήσουν την τελευταία μεγάλη εξέγερση στη χώρα. Η αναμενόμενη εμπλοκή κάποιων εκ των πρωταγωνιστών του Πολυτεχνείου με την πολιτική και οι χαμηλές επιδόσεις τους σε συνδυασμό με τη σιωπή της πλειοψηφίας που αγωνίστηκε εκείνον το Νοέμβρη του 1973, έδωσαν χώρο σ’ όσους θέλουν να «σβήσουν» κάθε κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας που περιλαμβάνει αντίσταση.

Ο Στέφανος Τζουμάκας, που έζησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στην πρώτη γραμμή, ασχολήθηκε και συνεχίζει να εμπλέκεται με την πολιτική, απαντά στο ερώτημα αν η γενιά του κατέστρεψε την Ελλάδα. Απαντά ότι τη χώρα την κατέστρεψαν «οι ηττημένοι πολιτικοί στους οποίους επιτρέψαμε την επιστροφή… Οι πολιτικοί που έκαναν εκείνα τα χρόνια μόνο δηλώσεις από το εξωτερικό… Εκείνοι που έλεγαν ότι δεν θα γινόταν χούντα και τους έπιασαν σαν όρνιθες…»

Ο Στέφανος Τζουμάκας μιλά για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, για το ποιοι αρχικά τουλάχιστον διαφωνούσαν λέγοντας είτε ότι «δεν είναι ώριμες οι συνθήκες», είτε ότι «θα πρέπει να πάμε στη λύση Μαρκεζίνη». 

Ποιος έσπασε τη «γραμμή» και η εξέγερση εκδηλώθηκε;

Στον απόηχο της μέρας.

Στον απόηχο της μέρας. Ας μείνει κάτι που αξίζει.

Του Μπάμπη Ανδριανόπουλου 

Για να μην επιχαίρουν οι λογής καθεστωτικοί κονδυλοφόροι, οι εκπρόσωποι του "αστικού" καθωσπρεπισμού.

Και να φρυάζουν οι απολογητές του ιστορικού αναθεωρητισμού επειδή αναδεικνύεται για μια ακόμα φορά  πρωταγωνίστρια η Αριστερά.

Μαζί με αυτούς και ο ακροδεξιός εσμός.

Τρία βιβλία που απευθύνονται σε παιδιά.

Γιατί μόνο στα παιδιά μπορούμε να αποθέσουμε τις ελπίδες μας.

Εμείς οι σακατεμένες μεταπολιτευτικές γενιές.

Γιατί πράγματι, "αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα".

Αν γλιτώσει από τη θηριώδη φαιά προπαγάνδα, την αποϊδεολογικοποίηση και τη στείρα επαφή με την Ιστορία, παλιά και πρόσφατη, που συντελούνται μέσω των ιδεολογικών μηχανισμών της παιδείας και της εκπαίδευσης.

• Στο βιβλίο του Γιώργου Κτενά ένας παππούς με τον εγγονό του θα ξεκινήσουν από του Ζωγράφου. Εκεί όπου στις 17 Νοεμβρίου 1973 σκοτώθηκε ο 5χρονος Δημήτρης Θεοδωράς, ένας από τους 24 νεκρούς του Πολυτεχνείου. Θα κάνουν μια βόλτα μέχρι το Πολυτεχνείο και πίσω πάλι, και μέσω του διαλόγου που θα αναπτυχθεί, ο παππούς θα μιλήσει στον μικρό για το τι συνέβει στη χούντα και το Πολυτεχνείο.

https://018.bookpress.gr/ena-vivlio-gia-paidia/16341-ena-vivlio-gia-paidia-polytexneio-ena-paramythi-pou-den-leei-paramythia-tou-giorgou-ktena?utm_source=Newsletter&utm_medium=email

ΜΕ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΤΟΣ

Στις 21 Φεβρουαρίου του 1973, περίπου 3000-4000 φοιτητές καταλαμβάνουν το κτήριο της Νομικής Σχολής Αθηνών και καλούν τον λαό να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους από την ταράτσα του κτηρίου. Τα γεγονότα αυτά θεωρούνται προάγγελος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές είναι η πείνα. Αποκλεισμένοι μέσα στο κτήριο της Νομικής ήδη για πολλές ώρες, δεν μπορούν να βρουν κάτι να φάνε.

Ο τότε επίσκοπος Ανδρούσης Αναστάσιος Γιαννουλάτος, καθηγητής Θεολογίας, μαζί με άλλους κληρικούς και φοιτητές της Θεολογίας (ο ιερέας Χρίστος Χριστοδούλου, ο διάκονος Τιμόθεος Λαγουδάκης κ.α.) προσπαθούν να περάσουν μέσα από τα μπλόκα της αστυνομίας και να δώσουν σακούλες με τρόφιμα στους φοιτητές. Η αστυνομία τους απωθεί.

Όπως αποκαλύπτει ο Διονύσης Μαυρογένης, στην εκπομπή «Εδώ και Σήμερα» (ΕΡΤ, 1982), οι κληρικοί καταφέρνουν να περάσουν «με κίνδυνο της ζωής τους, κάτω απ’ τα ράσα μερικά καρβέλια ψωμί και πρόσφορα, μέσα από μια τρύπα που είχαν ανοίξει οι φοιτητές και που ένωνε το νεκροτομείο με το αμφιθέατρο. Οι παπάδες αυτοί στάθηκαν πάντα στο πλευρό μας», θα πει χαρακτηριστικά ο Μαυρογένης.

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Παραμένει τραγικά επίκαιρη η ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου στις 16.11.1973

[....

1. Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων θεωρούμε την άμεση πτώση τού τυραννικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας...

2. Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στήριζαν την τυραννία στη χώρα μας...

Όλοι ενωμένοι στον αγώνα για τη Δημοκρατία και την Εθνική ανεξαρτησία].

Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων και Πολυτεχνείο - Η Ορθόδοξη Αντίσταση και η Θεολογία της Ελευθερίας | Αέναη επΑνάσταση

🔴 Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων (12 Νοεμβρίου) και το Πολυτεχνείο (17 Νοεμβρίου): δύο ιστορικά γεγονότα που γίνονται θεολογικά παραδείγματα. Από την ελεημοσύνη στην αντίσταση· από τον 7ο αιώνα έως τα οδοφράγματα της Αθήνας: μια πνευματική γέφυρα ανάμεσα στον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα και το Πολυτεχνείο.

Ένα κείμενο που συνδυάζει αγιολογικό βίο, κοινωνική θεολογία, ιστορική αναδρομή και στοχασμό πάνω στη σχέση Εκκλησίας - Εξουσίας - Αντίστασης. Στον πυρήνα του, ένα ερώτημα: μπορεί η Εκκλησία να παραμένει σιωπηλή όταν η Ιστορία μιλά με αίμα;

Στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης ισχύος και της νέας «ψηφιακής αυτοκρατορίας», το μήνυμα του Αγίου και των νέων του Πολυτεχνείου μεταφράζεται σε κάλεσμα για πνευματική κυριαρχία, κοινωνική ισότητα και ειρήνη χωρίς υποτέλεια. Γιατί η Ελευθερία του Ευαγγελίου δεν είναι φιλοσοφία, αλλά πράξη – πολιτική, κοινωνική και γεωπολιτική· πράξη που σώζει τον άνθρωπο από τον φόβο και το έθνος από τη λήθη.

👇 Ας δούμε το άρθρο 👇

ΚΛΙΚ...

Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων και Πολυτεχνείο - Η Ορθόδοξη Αντίσταση και η Θεολογία της Ελευθερίας | Αέναη επΑνάσταση...

Γιώργος Κηρύκου (1955-1993) – Μια απ’ τις πολλές ιστορίες των άγνωστων “ανώνυμων” ανιδιοτελών αγωνιστών του Πολυτεχνείου

 ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!

από seisaxthiablog

Γιώργος Κηρύκου (1955-1993)

Ονομαζόταν Γιώργος Κηρύκου, καταγόταν από την Ικαρία, ένα από τα 5 παιδιά της οικογένειάς του, και το 1973 ήταν 18 χρονών.  Είχε έλθει στην Αθήνα να βρει την τύχη του και δούλευε περιστασιακά οικοδόμος και ελαιοχρωματιστής. Η μεγάλη του αγάπη, όμως, ήταν η μουσική και η κιθάρα. Εραιστέχνης μουσικός, έφτιαχνε στιχάκια και τα έντυνε με τα ακόρντα της κιθάρας του.

Η φωτογραφία που τον δείχνει ανεβασμένο στην πύλη του Πολυτεχνείου, ανεμίζοντας την ελληνική σημαία και φωνάζοντας συνθήματα “Κάτω η χούντα” και “Επανάσταση λαέ“, είναι πασίγνωστη.

Τότε ήταν αρραβωνιασμένος με μια φοιτήτρια.

Μετά τα γεγονότα, συνελήφθη από τα όργανα της χούντας, κρατήθηκε στο Χαϊδάρι και βασανίστηκε. Οι γονείς του είχαν χάσει τα ίχνη του, δεν ήξεραν εάν είναι ζωντανός ή όχι. Τελικά, κατάφερε να επικοινωνήσει με την αρραβωνιαστικιά του μέσω ενός φαντάρου, κι εκείνη έσετιλε γράμμα στην Ικαρία για να πει στην οικογένεια ότι είναι ζωντανός.

Αργότερα μπαρκάρισε στα καράβια, ξαναγύρισε γιατί ήταν “παράνομος”, πήγε στην Αμερική, παντρεύτηκε, έκανε έναν γιο, και δούλευε μουσικός στην Αστόρια. Χώρισε, γύρισε στην Ικαρία στην μάνα του και στις αδελφές του, έκανε έναν δεύτερο γάμο, και έκανε μαθήματα κιθάρας σε παιδιά. Το παρατσούκλι του ήταν “Αλμπάνο“

Αναδημοσίευση: Η σύντομη ζωή του αδικοχαμένου Ιάκωβου Κουμή

Αν δεν σηκώσουμε ξανά

το λασποκυλισμένο γαλανόλευκο

δε θα μπορέσουμε ποτές!

να δούμε το κόκκινο χρώμα του ήλιου

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ, Λάρνακα, Δευτέρα 29. 1.‘79

Στο ντοκιμαντέρ "Πολυτεχνεο1980 - Ιάκωβος Κουμής" μιλούν για τη δολοφονία του Ιάκωβου οι φίλοι του Λουκάς Αξελός, Λευτέρης Ριζάς, Δημήτρης Παπαχρήστος 

 Κουμής: 30 χρόνια δεν είναι αρκετά για να ξεχάσει κανείς

Από τη Μαρία Ψαρά 

(αναδημοσίευση από το μπλογκ της It's all Greek to me, 22-05-2011).

 Εκδήλωση στην Αθήνα ζωντάνεψε την εν ψυχρώ δολοφονία του Κύπριου Ιάκωβου Κουμή από τα ΜΑΤ Θύματα βίας μετρά κάθε μέρα η Αθήνα. Ένα 44χρονο πατέρα που έτρεξε να πάρει το αυτοκίνητό του για να μεταφέρει την ετοιμόγεννη γυναίκα του στο μαιευτήριο, μετανάστες με χτυπήματα στο κεφάλι από ρατσιστικές επιθέσεις, εργαζόμενους στη λαϊκή αγορά Εξαρχείων από μολότοφ... Και ο κύκλος βίας δεν λέει να κλείσει... Μέσα σε αυτό το κλίμα, πιο επίκαιρη από ποτέ, ήταν η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε αρχές Μαϊου στην Αθήνα για τον Κύπριο φοιτητή της Νομικής Ιάκωβο Κουμή, ο οποίος το 1980 δολοφονήθηκε από τα ΜΑΤ κατά την πορεία για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Με τίτλο «Ιάκωβος Κουμής 1956-1980, Τριάντα χρόνια δεν είναι αρκετά για να ξεχάσεις», που διοργάνωσαν το περιοδικό «Τετράδια», ο σύλλογος «Φίλοι του Πυριτιδοποιείου», η «Πρωτοβουλία για την Εθνική Αυτοδιάθεση και την Κοινωνική Αλληλεγγύη» και το βιβλιοπωλείο της συζύγου του, Μαρία Κουμή «Το Παραμύθι» κάλεσαν φίλους, γνωστούς και αγνώστους, να μιλήσουν για το σύντομο βίο του νεαρού φοιτητή που χάθηκε τόσο άδικα. 

Αφορμή για την εκδήλωση στάθηκε ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στον Ιάκωβο Κουμή που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Τετράδια Πολιτικού Διαλόγου Έρευνας και Κριτικής». Για τον Κουμή μίλησαν ο συγγραφέας και διευθυντής του περιοδικού Λουκάς Αξελός, ο συγγραφέας, εκφωνητής του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου Δημήτρης Παπαχρήστος και ο σύντροφος του Κουμή, Παύλος Χατζηπαύλου. Τη συζήτηση συντόνισε ο γιατρός Πέτρος Παπανικολάου. 

«Τριάντα χρόνια μετά τη δολοφονία του, θελήσαμε να ασχοληθούμε με τον βραχύ βίο και τα πυκνά γεγονότα του Ιάκωβου Κουμή», μας λέει ο Λουκάς Αξελός. «Ασχοληθήκαμε σε βάθος με τον αδικοχαμένο Κουμή και διαπιστώσαμε μια εικόνα ενός αξιόλογου, σκεπτόμενου και πολιτικοποιημένου νέου, με αρκετά διαυγή ιδεολογικό και πολιτικό προσανατολισμό, ταγμένο απερίφραστα στον αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου, με κριτική σχέση και στάση απέναντι στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα, και δίψα και όρεξη για γνώση, αλλά -ταυτόχρονα- ενός νέου με σαφείς ποιητικούς λογοτεχνικούς προσανατολισμούς, που μπορούν να κριθούν χωρίς postfestum επιείκειες, όχι ως τα τετριμένα δείγματα ενός συμπαθούς νέου στιχοπλόκου, αλλά ως πρωτόλεια δείγματα ενός δυνητικά αξιόλογου δημιουργού, όπως τουλάχιστον αποτυπώνεται στα πράγματά του που διασώθηκαν...» 

 Σύντομη η παραμονή στην Αθήνα... 

«Κατά το βραχύ διάστημα εγκατάστασής του στην Αθήνα, γνωριστήκαμε μέσα από το εγχείρημα των "Τετραδίων". Προλάβαμε και κάναμε μια εκδρομή στη Νέα Μάκρη, όταν μια εβδομάδα προτού δολοφονηθεί μαζί με τον φίλο μας Παύλο Χατζηπαύλου και τις γυναίκες μας, Αγγέλα, Δάφνη και Μαρία, περιδιαβαίνοντας τις πορτοκαλιές και λεμονιές του πατρικού μου κτήματος,» θυμάται ο διευθυντής του περιοδικού. «Μαζί με άλλους συντρόφους μας ζήσαμε εκείνη τη χρονιά το τριήμερο της επετείου του Πολυτεχνείου, στο "τραπεζάκι" των "Τετραδίων" και της "Εργασίας".

Συγκλονιστικό:Ο Ρίτσος απαγγέλει στο Πολυτεχνείο και χιλιάδες λαού τραγουδούν στην πρώτη επέτειο

Οι Χριστιανοί αντίθετοι με κάθε μορφής τυραννία

Με αφορμή την 52η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η Χριστιανική Δημοκρατία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

1. Η Ελλάδα, σε επίπεδο εθνοτικών χαρακτηριστικών, έχει βαθιά μέσα της το πνεύμα της αντίστασης στην τυραννία, σε όλες της τις μορφές. Την εποχή της περσικής κοσμοκρατορίας των Αχαιμενιδών, ήταν, με όλες του τις εσωτερικές έριδες, μόνο το ελληνικό έθνος που πρόβαλλε διαχρονική αντίσταση και προκάλεσε προβλήματα στους “μεγάλους αυτοκράτορες” της τότε οικουμένης. Οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι, όπως ο Σταγειρίτης Αριστοτέλης και ο Πυθαγόρας ο Σάμιος έπαιρναν σθεναρά θέση κατά της τυραννίας, εκπροσωπώντας ένα σπερματικό λόγο στο επερχόμενο αντιτυραννικό πνεύμα της Ορθοδοξίας.

2. Η επανάσταση του ‘21 είχε μέσα της το γνήσιο “φιλελεύθερο και δημοκρατικό πνεύμα”, που δεν ανεχόταν τυράννους, σύμφωνα με την προκήρυξη του Υψηλάντη, ούτε ομοεθνείς ούτε αλλοεθνείς.

Αντίστοιχα, το ‘40, όπως γράφει ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο ιταλικός φασισμός “σφυροκόπησε το ελληνικό φιλότιμο, το συναίσθημα της προσβεβλημένης αντρικής τιμής, τον μεσογειακό γδικιωμό, έθιξε ακόμη και τη θρησκεία” και “τελικά ξαναζωντάνεψε ολόκληρο το Εικοσιένα”.

3. Κάτι αντίστοιχο, αν και σε μικρότερη κλίμακα, μπορούμε να πούμε για την Εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, “μωρός και τυφλός” φανατικός της αστικής κοσμοθεωρίας του “Μαμμωνά της αδικίας”, φοβούμενος, όπως έλεγε, τα όπλα που, βάσει των εκτιμήσεών του, είχε το ΚΚΕ και η αριστερή πτέρυγα της Ενώσεως Κέντρου, προχώρησε σε κήρυξη δικτατορίας, μετά την οποία τα έβαλε αδιακρίτως με όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους σε λαό και κλήρο.

ΚΥΠΡΟΣ, τα αρχεία της CIA από το Νοέμβρη του 1873 έως τον Αύγουστο του 1974.

Ένα βιβλίο ντοκουμέντο για την Κύπρο και τους δύο Αττίλες που ακόμη μας πληγώνουν. Χωρίς σχόλια, χωρίς απόψεις και εξηγήσεις. Όλα αυτά θα γίνουν από τον αναγνώστη που θα μπορέσει να καταλάβει πως η CIA και οι Αμερικανοί «είδαν» τα γεγονότα εκείνης της περιόδου. Το βιβλίο «Κυπριακό,Ελλαδικό Κράτος και ο Ρόλος των ΗΠΑ-Τα αρχεία της CIA», φέρει την υπογραφή του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Στεφανόπουλου.

 Περιλαμβάνει τις πρωτότυπες αναφορές της CIA και την μετάφραση τους στα ελληνικά.

Ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος λέει πως πρόκειται για μια έκδοση στεγνή από χαρακτηρισμούς. Μόνον η ανάγνωση των επί μέρους αρχείων της CIA που σήμερα δημοσιοποιούνται μέσα από την ιστορική έκδοση που ανέλαβε ο Φιλολογικός Σύλλογος του Παρνασσού επικεντρωμένη στην Εθνική Τραγωδία που οδήγησε στην απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αφορμή είναι η μνήμη της Κυπριακής Τραγωδίας του Ιουλίου με αποκορύφωμα τα τραγικά γεγονότα του Αυγούστου του 1974 και η έκδοση ενός βιβλίου υπό τον τίτλο «Κυπριακό Ελλαδικό Κράτος και ο ρόλος των ΗΠΑ» επικεντρωμένη ακριβώς σε αυτό το επίμαχο χρονικό διάστημα.

Το βιβλίο είναι έκδοση του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός και διατίθεται από το κεντρικό Βιβλιοπωλείο ΗΡΟΔΟΤΟΣ (Μάντζαρου 9 στην Αθήνα) και σταδιακά μέχρι τον Σεπτέμβριο θα βρίσκεται σε όλα τα μεγάλα κεντρικά βιβλιοπωλεία της Ελλάδος και της Κύπρου και στην συνέχεια θα γίνει παρουσίαση του στην Ελλάδα το προσεχές διάστημα στην Κύπρο και στην Νέα Υόρκη.

51 χρόνια μετά...

17 Νοέμβρη 1973

51 χρόνια μετά...

          ____****____

Ποιοι βγήκαν των Βαΐων

να με δεχτούν;

Ποιοι με άλειφαν μύρο τη ματιά τους

τις παραμονές των Αγίων;

Ριπές οι μνήμες — χαρακιές

και το μπλουτζίν αγριεμένο..

Αυτό το μήνα η πανσέληνος

είναι τυφλή·

στον τόπο μου ξένος

ούτε ’Αφέντης ο Θεός

ούτε ο Αγαπημένος…

Κωστής Μοσκώφ

 "Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)"

Από Γερομοριά 

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η προκήρυξη της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης του Πολυτεχνείου.

Γιώργος Τασιόπουλος 

Στην πρώτη φωτογραφία η προκήρυξη της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης του Πολυτεχνείου. 

Απαραίτητη η υπενθύμιση, 

το μήνυμα σαφές για τους κατοίκους της σημερινής σωφρονιστική αποικίας.

Ούτε δικαιωματισμός, ούτε μέτωπο έναντι του εθνολαϊκισμού:

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ

ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΗΣΙΑ

  ______****_______

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Οι φοιτητές απ’ όλες τις σχολές στη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος συνειδητοποιήσαμε, πως τα προβλήματα μας, σχετικά με τον εκδημοκρατισμό της Παιδείας και τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος, δεν λύνονται, χωρίς την αλλαγή της συγκεκριμένης πολιτικής καταστάσεως.

Αρχίζοντας έτσι πολιτικό αγώνα οι φοιτητές και οι Έλληνες εργαζόμενοι, που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο ξεκαθαρίζουν τις θέσεις τους και καλούν τον ελληνικό λαό να συσπειρωθεί γύρω τους και ν’ αγωνιστεί μαζί τους ως την τελική νίκη.

1) Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων θεωρούμε την άμεση παύση του τυραννικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της

 λ α ϊ κ ή ς  κ υ ρ ι α ρ χ ί α ς

 και της

 ε θ ν ι κ ή ς  α ν ε ξ α ρ τ η σ ί α ς.

2) Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στήριζαν την τυραννία στη χώρα μας. Η πλατιά κινητοποίηση του ελληνικού λαού κι η εκδήλωση συμπαράστασης, απ’ όλες τις γωνιές της Ελλάδας είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους επιχείρησαν να μας δυσφημήσουν.

Ελληνικέ λαέ, ο αγώνας γύρω από τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία σήμερα συνίστανται στις άμεσες μαζικές διεκδικήσεις, στα οικονομικά, επαγγελματικά και κοινωνικά σου προβλήματα με απεργιακούς αγώνες, με μαζικές κινητοποιήσεις, με συλλαλητήρια, με προοπτική τη γενική απεργία για την ανατροπή της δικτατορίας. Η παρουσία μας εδώ αποτελεί κέντρο συσπείρωσης, κινητοποίησης και μαζικοποίησης του λαϊκού αγώνα.

ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ 

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

16 Νοέμβρη 73

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

 

______________

Και για όποιον θέλει να θυμηθεί τα πραγματικά γεγονότα προτείνω το βιβλίο του Σταύρου Λυγερού,

"Η εξέγερση του Πολυτεχνείου

Μία ξεχασμένη κατάθεση" από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ.

Στο βιβλίο ο Σταύρος Λυγερός, ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, δίνει τη δική του πολιτική και προσωπική κατάθεση για εκείνα τα γεγονότα.

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η (άγνωστη...) ιστορία του Ιάκωβου Κουμή

Ιάκωβος Κουμή, απόφοιτος της Τεχνικής Σχολής Αμμοχώστου, 1974

Της Θέκλας Κίττου

Αν δεν σηκώσουμε ξανά

το λασποκυλισμένο γαλανόλευκο

δε θα μπορέσουμε ποτές!

να δούμε το κόκκινο χρώμα του ήλιου

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ, Λάρνακα, Δευτέρα 29. 1.‘79

Η πρωτοβουλία που πήραμε απόψε, σαν Κέντρο Λόγου και Τέχνης ΑΕΙΠΟΛΙΣ, ανταποκρίνεται σε μια εσωτερική ανάγκη της δικής μου γενηάς, της γενηάς που συνηθίσαμε να ονομάζουμε: γενηά του Πολυτεχνείου. Αυτή η ίδια γενηά υπήρξε και η γενηά της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Είναι, επίσης η γενιά, που ενώ ώφειλε, δεν μπόρεσε να ανακόψει για την πατρίδα μας τον όλεθρο, αντίθετα βυθίστηκε η ίδια στην παρακμή και την φθορά. Η αποψινή βραδυά ξεχρεώνει τρία χρέη:

Α: Το χρέος προς εκείνους απ” τη γενηά μας, Κυπρίους και Ελλαδίτες, που έδωσαν τη ζωή τους στην αντίσταση κατά της Χούντας του 1967

Β: Το χρέος προς εκείνους από τη γενηά μας, Κυπρίους και Ελλαδίτες, που έπεσαν στον αγώνα για την υπεράσπιση της Κυπριακής Ελευθερίας το 1974

Γ: Το χρέος προς τον Κύπριο πατριώτη Ιάκωβο Κουμή που συνεχίζοντας μια αρχαία παράδοση, έδωσε τη ζωή του στον κοινό αγώνα Ελλάδας-Κύπρου

Είμασταν πολλοί οι Κύπριοι που σαν νέοι, κυρίως φοιτητές, βρεθήκαμε στην Ελλάδα των συνταγματαρχών. Ωριμάσαμε μέσα στη δικτατορία και μάθαμε τί σημαίνει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ο καθένας μας πρόσφερε στον αγώνα, σύμφωνα με τις ψυχικές και πνευματικές του δυνάμεις. Την ώρα της Λαϊκής Εξέγερσης, που έμελλε να συνδυασθεί με την προδοσία της Κύπρου, της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, είμασταν πάλι εκεί. Πολλοί, πάρα πολλοί ήταν οι Κύπριοι που συμμετείχαν στην κατάληψη και οι ψυχικοί δεσμοί που αναπτύχθηκαν εκείνες τις μέρες μάς κράτησαν ζωντανούς, όταν γέμισαν ξανά οι φυλακές κι όταν σε λίγο η Χούντα επετέλεσε το έσχατο και πλέον μακάβριο έργο της: να παραδώσει την Κύπρο στους Τούρκους.

Είναι πολύ δύσκολο για την σημερινή νέα γενιά των Κυπρίων, να αντιληφθεί το ψυχικό τραύμα, το συναισθηματικό κενό και το πνευματικό χάος, στο οποίο μας είχε σπρώξει η ιστορική μοίρα. Μπροστά στα άπειρα μάτια μας γκρεμίστηκε το νεαρό μας κράτος, μόλις δεκατεσσάρων ετών. Είμασταν νέοι. Αριστεροί ή δεξιοί, γριβικοί ή μακαριακοί, εθνικιστές ή διεθνιστές. Η εθνική ταπείνωση και η αγωνία εγκαταστάθηκαν στην ψυχή μας. Η ζωή μας έγινε φτωχή και μίζερη μέσα σε μιά νύχτα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ

Του Λεωνίδα Αποσκίτη

«.... είμαστε 'μεις τα παιδιά εκείνων που το '56 κατέβαιναν στους δρόμους της Αθήνας για την Αυτοδιάθεση της Κύπρου και που πήραμε απ' τους γονιούς μας εντολή να θυσιαστούμε για την ελευθερία της ....αυτή την εντολή έχουμε δώσει κι εμείς στα δικά μας παιδιά.... μην ακούτε αυτούς που σας ψιθυρίζουν ότι δεν χρειαζόμαστε ήρωες.... η θυσία αποτελεί ηθική προτροπή σε όλους τους λαούς, σε όλες τις θρησκείες, σε όλες τις ιδεολογίες ....»

Λάμπρος Παπαδημητράκης, Σκηνοθέτης, Εκφωνητής στον Ραδιοφωνικό Σταθμό του Πολυτεχνείου

Σαράντα πέντε χρόνια κλείσανε εφέτος από τον Νοέμβρη του ’73, την ηρωϊκή «μεγαλοβδομάδα» του σύγχρονου Ελληνισμού. Τις ημέρες εκείνες που η φωτεινή δύναμη της νέας γενηάς σήκωσε την Ελλάδα λίγο ψηλότερα... «καθώς τα ατίμητα άλογα του Δία ολόρτα σηκώνονται άμα νιώσουν στην οπλή τους τον οχτρό», όπως λέει ο Άγγελος Σικελιανός στο ποίημά του Προς την Άνω Ελλάδα.

Στην συνέχεια, το μεγάλο «Όχι» των φοιτητών και της ελληνικής νεολαίας πνίγηκε στο αίμα της Κύπρου, ξεθώριασε από τον ψεύτικο «θρίαμβο» της μεταπολίτευσης, παραμορφώθηκε από την σαθρή μυθολογία του εκσυγχρονισμού, που πάνω της χτίστηκαν οι καρριέρες των νέων αφεντικών, και βούλιαξε στον βάλτο της τρόϊκας και του ευρώ.

Ήταν από τότε, που η υπό εκκόλαψη Νέα Τάξη είχε βάλει στο στόχαστρό της την Ελλάδα. Γιατί τα γεγονότα του 1973 δεν εντάσσονται μόνο στο λυκόφως του Ψυχρού Πολέμου, αλλά αποτέλεσαν μια πρώτη πράξη, και το μοντέλο ακόμα, για τις ανατροπές που θα ακολουθούσαν τις επόμενες δεκαετίες με στόχο την ευρωατλαντική επικυριαρχία στον μετασοβιετικό κόσμο. Το σχέδιο του εσωτερικού πραξικοπήματος, που τέθηκε σε εφαρμογή, το είδαμε να επαναλαμβάνεται πολλές φορές με τις «έγχρωμες επαναστάσεις" στα Βαλκάνια, την Ευρασία, με την Αραβική «Άνοιξη» κ.ά.... Εκμετάλλευση μιας λαϊκής εξέγερσης από πυρήνα οργανωμένων πρακτόρων, ανάδειξη των μελλοντικών ηγετών και, πάνω απ’ όλα, χειραγώγηση της Κοινής Γνώμης.

Αποφασιστική ήταν η δράση των αθέατων «παγκόσμιων σκηνοθετών»: CIA, DIA, Μοσσάντ, το αόρατο «ωκεανογραφικό» πλοίο Apollo 2 του ΝΑΤΟ, οι κομμάντος των «μαύρων επιχειρήσεων» από τις Βρυξέλλες που ήρθαν στην Αθήνα και συμμετείχαν στα γεγονότα... Και άλλες ενέργειες που δεν μαθεύτηκαν ποτέ. Το 1972, ο εκλεγμένος πρόεδρος της Χιλής, Σαλβατόρε Αλλιέντε, είχε δώσει την εξήγηση για το ποιος πραγματικά αποφασίζει: «Οι βασικές οικονομικές και στρατιωτικές αποφάσεις των χωρών παίρνονται από ...«διεθνείς οργανώσεις» που δεν εξαρτώνται από καμμιά χώρα και που οι δραστηριότητές τους δεν ελέγχονται από καμμιά Βουλή ή από τις λαϊκές μάζες...». Λίγες ημέρες πριν από το Πολυτεχνείο, τον Σεπτέμβριο του ’73, πλήρωσε κι αυτός με την ζωή του αυτή την τραγική αλήθεια.

Συμπληρώθηκαν, λοιπόν, σαράντα πέντε χρόνια από την ημέρα που απέναντι στο ανθελληνικό δόγμα της χούντας "υποταγή-τυραννία-προδοσία" απάντησε η φωτισμένη νεολαία του Πολυτεχνείου με το πανανθρώπινο σύνθημα: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία… Ένα τρίπτυχο τόσο επίκαιρο και σήμερα που η φρίκη της διεθνούς κλεπτοκρατίας, του ισοπεδωτικού καπιταλισμού και του ενδοτικού εθνομηδενισμού αναμετριέται πάλι με τα σωθικά του Ελληνισμού. Είναι γι’ αυτό τον λόγο που οι δωσίλογοι και τα κάθε είδους φερέφωνα της Νέας Τάξης προσπαθούν να σβήσουν από την εθνική μνήμη τον Νοέμβρη του ’73, να απαξιώσουν την Γενηά του Πολυτεχνείου. Επειδή είναι πάντα επικίνδυνη, όσο και αν την εκμεταλλεύτηκαν πολύ οι κυνικοί εξουσιαστές που χρησιμοποίησαν την εξέγερση για να φέρουν χειρότερη δουλεία και ξεπούλημα και θανατικό. Και τώρα προσπαθούν να της φορτώσουν την παρακμή και την διαφθορά επειδή κάποιοι εξαργύρωσαν, λέει, και «με μεγάλο τόκο» την συμμετοχή τους στην εξέγερση του ‘73.

Υπήρξαν, βέβαια, τα «λαμόγια» και είναι γνωστοί. Επώνυμοι… Ήταν, όμως, «τρεις». Και οι άλλοι είναι χίλιοι-δεκατρείς. Οι άλλοι, οι ανώνυμοι, οι σιωπηλοί, οι αντιστεκόμενοι, οι παντοτινά στρατευμένοι στο όραμα της εθνικής ανεξαρτησίας και στο σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Σε αυτούς ανήκει το «Πολυτεχνείο» και τα πολλά «Πολυτεχνεία» του μέλλοντος που αναπόφευκτα θάρθουν, καθώς η παγκόσμια χούντα έχει δείξει τα νύχια της.

π. Γεώργιος Πυρουνάκης:"Θα αιματωθούν οι δρόμοι; Πιθανόν."

ΘΑ ΑΙΜΑΤΩΘΟΥΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ

Ο μεγάλος αγωνιστής κατά της Δικτατορίας π. Γεώργιος Πυρουνάκης, όντας εξόριστος στον Άγιο Στέφανο στο Μπογιάτι, κάθε πρώτη του μήνα, μετά τη λειτουργία για τους αποφυλακισμένους πολιτικούς εξορίστους και τους ανθρώπους του Λόγου και της Τέχνης, εκφωνούσε "Κήρυγμα ελπίδας", με μηνύματα ελευθερίας και αγώνα.

Στις 5 Απριλίου 1970, ημέρα Κυριακή, με θέμα "πιστοί στο πνεύμα το αληθινό", προφητικά, μας έλεγε, ανάμεσα στα άλλα, προτρέποντάς μας:

"Να έχω αγωνία' που να τη μετασχηματίζω και να την εκφράζω όχι σε τάσεις τρομοκρατημένης φυγής ή σε μισοκακόμοιρες κλάψες' αλλά σε αγώνα. Σε αγώνα ηθικής αντιστάσεως προς ό,τι κακό και όποιους κακούς. Και για επιτυχίες, που έστω κι αν χρειαστεί μένοντας ανυποχώρητος στις αντιδράσεις ή στις επιθέσεις των άλλων, να είμαι έτοιμος να υποστώ την οποιαδήποτε θυσία. Βαρύ βέβαια το τίμημα, αλλά ωραίο. Και ο ελεύθερος άνθρωπος τα καταφέρνει αυτά. Γιατί αυτός έτσι πιστεύει και έτσι ενεργεί' δε λυγίζει ούτε μικροσυμβιβάζεται' δε ντροπιάζεται. Αλλά με επιμονή συνεχίζει και ανοίγει δρόμους σε νέους ορίζοντες και οδηγεί σε νέους δρόμους και ορίζοντες. Ώστε και οι άλλοι ν' ακολουθήσουν. 

Θα αιματωθούν οι δρόμοι; Πιθανόν."

ΠΗΓΗ: Adonis Sanoudos

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Πολυτεχνείο 1980 - Ιάκωβος Κουμής!

Στο ντοκιμαντέρ "Πολυτεχνείο 1980 - Ιάκωβος Κουμής" μιλούν για τη δολοφονία του Ιάκωβου οι φίλοι του Λουκάς Αξελός, Λευτέρης Ριζάς, Δημήτρης Παπαχρήστος.

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/3wTCztP63BM?si=FY2EwAf1mpJ7rgkw

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com