Του Βασίλη Λαμπόγλου
Όχι πείτε μου... τι πιθανότητες έχετε να δείτε συνάμα τον Παπαδιαμάντη να ψέλνει στον Άγιο Ελισσαίο, τον Έλγιν να φιλοξενείται στο διόροφο αρχοντικό της παλαιάς αθηναϊκής οικογένειας του Νικολάου Χωματιανου Λογοθετη (πρόξενος της Αγγλίας, φιλάργυρος και ξενοδουλος) εκεί που "πακετάρισε " μέρος των κλοπιμαίων του, τη γειτονιά του Γάλλου προξένου Φωβελ (αρχιερέας αρπαγής αρχαίων θησαυρών και συνεργάτης του Έλγιν στις μετόπες), μέρος του υστερορωμαϊκού τείχους των Αθηνών, ερείπια του παλαιοχριστιανικού ναού του Αγίου Θωμά των Παλαιολόγων, πρόσφυγες Μικρασιάτες με τα τσουμπλεκια τους να παλεύουν να ξεκινήσουν τη νέα τους ζωή, αρχαιολόγους της Αμερικανικής σχολής να σκάβουν και να γκρεμίζουν (το Βρυσάκι).
Η γειτονιά που σας λέω, φιλοξένησε τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του πνεύματος και της πολιτικής του 19ου αιώνα στην οικία του Νικολάου Δραγούμη ( παππού του πολιτευτή και συγγραφέα Ίωνα Δραγούμη).
Στον Άγιο Ελισσαίο του 17ου αιώνα, κτητορική εκκλησία της οικογένειας Λογοθέτη, έψελναν και τελούσαν αγρυπνίες ο Αλ. Παπαδιαμάντης και ο ξάδελφός του, συγγραφέας και ακαδημαϊκός Αλέξανδρος Μωραϊτίδης,εκεί πήγαιναν οι λογοτέχνες Γεράσιμος Βώκος, Παύλος Νιρβάνας, Ζαχαρίας Παπαντωνίου (το 1884, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στον Άγιο Ελισσαίο ως ιερέας του ναού, ο Ναξώτης Νικόλας Πλανάς, ένας σπουδαίος άνθρωπος -το 1992 αγιοποιήθηκε από την εκκλησία για την προσφορά του και τη φιλανθρωπία του-.)
Αυτή η γειτονιά λοιπόν με τα 18 κτήρια (που είχαν απαλλοτριωθεί από την Αμερικανική αρχαιολογικη εταιρεία ) και ήλθε το υπουργείο πολιτισμού (τα καλά τα λέμε Λίνα μου) και τα επανασυστησε ολικά, βρίσκεται δίπλα στη
πλατεία Μοναστηρακίου, βλέποντας καταφατσα το Τζαμί του βοεβόδα Τσισδαράκη, τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού αλλά και τον Πύργο των Ανέμων και τα Αναφιώτικα ...τι γειτονιά...
Και σήμερα ως Μουσείο νεώτερου ελληνικού πολιτισμού (υπήρχε από το 1918 ως «Μουσείον Ελληνικών Χειροτεχνημάτων»), μας προσφέρει μια ωδή στη καθημερινότητα των προγόνων μας.
