Η ψηφιακή αποβλάκωση: μια μαζική παιδοκτονία

Η ψηφιακή αποβλάκωση: μια μαζική παιδοκτονία (άρθρο που εγράφη την εποχή της καραντίνας στην πανδημία)

04/04/2020

Για το Δίκτυο Psy-Counsellors

Μετάφραση, Προσαρμογή στα Ελληνικά και Επιμέλεια

Γιάννης Παπαμιχαήλ, τ. Καθηγητής Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου

Η καραντίνα και η απαγόρευση κυκλοφορίας που έχουν επιβληθεί λόγω κορωνοϊού γεννά μεταξύ άλλων κάποια ζητήματα διαχείρισης χρόνου των ατόμων μέσα στα σπίτια που βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στα αστικά κέντρα και είναι συχνά διαμερίσματα. Ποια είναι η πιο εύκολη και αποτελεσματική διέξοδος; Βεβαίως, οι οθόνες με όλες τις εκδοχές τους, από την συμβατική τηλεόραση μέχρι το διαδίκτυο. Δεν περίμεναν βέβαια οι άνθρωποι τον κορωνοϊό για να την ανακαλύψουν, τώρα όμως μοιάζει να συνιστά σε μεγάλο βαθμό μονόδρομη διέξοδο των έγκλειστων και απομονωμένων ατόμων, ειδικά μάλιστα όσων έχουν παιδιά και οικογένειες. Αποφασίσαμε λοιπόν να δημοσιεύσουμε μια βιβλιοκριτική από το γαλλικό περιοδικό «Eléments» προσαρμοσμένη και μεταφρασμένη στα ελληνικά για λογαριασμό του Δικτύου Psy-Counsellors, αναφορικά με την εγκατάλειψη των παιδιών μας στις «οθόνες- νταντάδες». Για να μην κερδίσουμε την «μάχη με τον κορωνοϊό» και την χάσουμε, με τις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας…

Ο Φίλιππος, χλωμό αγοράκι πέντε ετών, λίγο παχύσαρκο, χωμένο στην πολυθρόνα του ένα ωραίο πρωινό του Οκτώβρη, πληκτρολογεί πυρετωδώς το αγαπημένο του playstation. Σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή, ο νεαρός ήρωας, στη στενή του σχέση με την ψηφιακή του νταντά, δεν ονειρεύεται παρά ένα μόνο πράγμα: να ξεπεράσει το πέμπτο επίπεδο και να γίνει ο πιο μεγάλος «εκπαιδευτής του pokemon» στον κόσμο.

Από την στιγμή που η δασκάλα του Φίλιππου επεσήμανε την ανάγκη να απομακρυνθεί η HD τηλεόραση από το παιδικό δωμάτιο, αφού σύμφωνα με όλους, ειδικούς και μη, ο Φίλιππος παρουσιάζει κάποια συμπτώματα αστάθειας, νύστας κατά το διάστημα της ημέρας και μειωμένες δυνατότητες συγκέντρωσης της προσοχής του, το μόνο που μένει στην καθημερινή διάθεση του Φίλιππου είναι η κονσόλα παιχνιδιού και ο «παιδαγωγός» tablet του Έκτορα, δηλαδή του μεγάλου αδελφού του Φίλιππου. Ένα tablet που βρίσκεται υπό την πολύ υψηλή επιτήρηση των γονέων, από τη στιγμή ιδίως που οι γονείς ανακάλυψαν καταχωνιασμένα στο σκληρό δίσκο δυο πορνογραφικά φιλμ: Trash Holes and African Sodomy, που ο νεαρός Έκτορας παρακολουθούσε ξανά και ξανά μέχρι πέντε φορές την εβδομάδα. Όσον αφορά τα smartphones τα δύο αγόρια δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, μόνο στο messenger kids στο κινητό τους, έτσι ώστε να μπορούν να στείλουν κανένα «like», καμία selfie, ή να κάνουν live twitter.

12.05, ο Φίλιππος, πεινασμένος, έχοντας φτάσει στο 4ο επίπεδο του pokemon gold, εγκαταλείπει τη θέση του και εμφανίζεται στην κουζίνα, όπου η μητέρα του τελειώνει την ανάγνωση ενός βιβλίου που της συνέστησε μία φίλη της και του οποίου ο τίτλος ηχεί, έστω καθυστερημένα, σαν μια προειδοποίηση: «Η κατασκευή του ψηφιακού ηλιθίου», του Michel Desmurget (1).

Μια διαδικασία μαζικής αποβλάκωσης

Ευγενία Σαρηγιαννίδη: Νόμοι για το θεαθήναι την εποχή της ψηφιακής αποχαύνωσης

Η Ευγενία Σαρηγιαννίδη,  μιλάει στο 98.4 , με αφορμή τα αναμενόμενα μέτρα και το περίφημο "Kids Wallet", αναφορικά με τον εθισμό των ανηλίκων στο διαδίκτυο.

 Αφού επισημαίνει ότι νόμοι και απαγορεύσεις για το "θεαθήναι" έρχονται ως προπέτασμα καπνού δήθεν κρατικών παρεμβάσεων, σε μια εγκατεστημένη λογική προς τις κοινωνίες, όπου ο προσωπικός και κοινωνικός χώρος, έχει παραδοθεί στις ρυθμίσεις 5-6 μεγάλων ιδιωτικών κολοσσών παγκόσμια, τονίζει την ανάγκη μίας άλλης αφήγησης με πρακτικούς τρόπους, από τους ίδιους τους ενήλικες, πρώτιστα στο κοινωνικό και οικογενειακό τους χώρο, ως πρότυπο για τις δράσεις των ανηλίκων. 

Αφού αναλύει με παραδείγματα τις επιδράσεις του εθισμού στη ψηφιακή εποχή στους ανηλίκους, τονίζει ότι παρά την αναγκαιότητα φίλτρων και περιορισμών, ιδίως για τις τρυφερές ηλικίες, η λύση βρίσκεται σε μια νέα επαναδιατύπωση στις σχέσεις των ενηλίκων τόσο στο κοινωνικό και ιδιωτικό τους χώρο , όσο και με τα παιδιά, βγαίνοντας από τα αδιέξοδα και την χειραγώγηση μιας κατάστασης που οδηγεί σε μαζική "ψηφιακή αποχαύνωση".

Η Ευγενία Σαρηγιαννίδη, είναι ψυχολόγος και συντονίστρια του Δικτύου «psy-counsellors», κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας και μεταπτυχιακού με αντικείμενο την Ψυχολογία και το Διαδίκτυο

Ο Νέος Ψηφιακός Κόσμος : "Μεσαίωνας Δυστοπίας ή Τεχνολογικός Διαφωτισμός";

Στις "Αντιθέσεις" μια συνέντευξη - έκπληξη για τον "Γενναίο Νέο Ψηφιακό Κόσμο" : Μεσαίωνας Δυστοπίας ή Τεχνολογικός Διαφωτισμός; 

Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε σύγχυση λίγο πριν την τέλεια καταιγίδα, με την κατάρρευση των θεσμών, ανύπαρκτες πολιτικές, έντονες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες , τις σεισμικές ανατοποθετήσεις του πειράματος της παγκοσμιοποίησης και της ψηφιακής κοινωνίας που για μια ακόμα φορά δημιούργησε λίγους δισεκατομμυριούχος και δισεκατομμύρια φτωχούς!

Η λεγόμενη Τεχνητή Νοημοσύνη εμφανίζεται για να θέσει το πιο σημαντικό ζήτημα, το θέμα της Ύπαρξης των κοινωνιών και του ανθρώπου. Βασική αιτία που η συζήτηση για τον ψηφιακό κόσμο, γίνεται πλέον κατά βάση πολιτική και φιλοσοφική.

Συνέντευξη με τον Αντ. Μαυρόπουλο: “Ο τρόπος που περιγράφουμε την Τεχνητή Νοημοσύνη είναι βαθιά πολιτικός”

yparxiako.gr 28 Νοεμβρίου 2024

Συνέντευξη με τον Αντώνη Μαυρόπουλο, συγγραφέα του βιβλίου “Τεχνητή Νοημοσύνη: Άνθρωπος – Φύση – Μηχανές”, στον Βασίλη Γεροδήμο, μέρος τη οποίας δημοσιεύθηκε στον φύλλο 708 της εφημερίδας δρόμος.

Οι μεγάλες ψηφιακές και «πράσινες» καπιταλιστικές, τεχνολογικές αναδιαρθρώσεις της εποχής μας είναι κομβικό ζήτημα που συνδέεται πολλαπλά και επηρεάζει βαθύτατα την κοινωνική ζωή σε κάθε της διάσταση. Η εποχή μας, ειδικά υπό την οπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης και χειραφέτησης, καθιστά απόλυτα επιτακτική την ανάγκη διαμόρφωσης μιας κριτικής στάσης απέναντι στην τεχνική, την τεχνολογία, την επιστήμη, γιατί σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας αποφασιστικά στενότερης και ολοκληρωτικότερης υπαγωγής τους στη λογική και τους τρόπους της συσσώρευσης του κεφαλαίου, και μάλιστα σε μια ιστορική περίοδο πολύ αρνητικού συσχετισμού κοινωνικών δυνάμεων και μεγάλης υποχώρησης της κοινωνικής σκέψης που αφήνει χώρο για την κυριάρχηση της αντίληψης που θέλει να αντικειμενοποιεί, και να αποπολιτικοποιεί την επιστημονική και τεχνολογική παραγωγή. Ακόμη περισσότερο, γιατί ζούμε σε εποχή βαθύτατης, παγκόσμιας κλίμακας, συστημικής κρίσης της συσσώρευσης του κεφαλαίου ως βάσης οργάνωσης της κοινωνικής ζωής, που θέτει με τον καταστροφισμό και την αλλοτρίωση των ανθρώπινων δυνατοτήτων αλλά και της Φύσης, θεμελιώδη ερωτήματα για τα όρια, τους σκοπούς και εν τέλει για το νόημα αυτής της συσσώρευσης.

Εκτιμώντας τη βαρύτητα των παραπάνω, επιδιώκουμε να συμβάλουμε στο άνοιγμα της σχετικής συζήτησης συνδέοντάς την με μια διπλή ανάγκη. Της διαμόρφωσης και ενίσχυσης των αναγκαίων αντιστάσεων απέναντι στα όσα αντικοινωνικά προσθέτει η γηράσκουσα καπιταλιστική συσσώρευση. Αλλά και της διαμόρφωσης των όρων μιας νέας συνείδησης πιο ικανής να κατανοεί την κοινωνική υφή των φαινομένων και να εντοπίζει χειραφετητικές δυνατότητες κοινωνικής επανοικειοποίησης των αποτελεσμάτων της κοινωνικής εργασίας και διάνοιας.

Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο παρουσιάζουμε σήμερα μέρος μιας εκτενούς συνέντευξης που μας παραχώρησε ο κ. Αντώνης Μαυρόπουλος, χημικός μηχανικός και συγγραφέας του βιβλίου, «Τεχνητή Νοημοσύνη. Άνθρωπος – Φύση – Μηχανές», που κυκλοφόρησε την Άνοιξη του 2024 από τις εκδόσεις “Τόπος”.

Σήμερα ο κόσμος διέρχεται μια πολυοργανική κρίση με πολλαπλές εκδηλώσεις και παγκόσμιες διαστάσεις. Κύρια στρατηγική σε όλα τα κέντρα του αποτελεί η ψηφιακή μετάβαση; Ποια πιστεύετε ότι είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της μετάβασης;

Θεωρώ ότι ο κόσμος μας βρίσκεται σε μια διπλή μετάβαση και ότι αυτή η διπλή μετάβαση βρίσκεται στη ρίζα όλων των πολλαπλών διαφορετικών κρίσεων που τον μαστίζουν. Από τη μια έχουμε μια βαθιά, θα έλεγα υπαρξιακή περιβαλλοντική κρίση που απειλεί την ίδια την επιβίωση των ανθρώπινων κοινωνιών. Από την άλλη έχουμε την ανάδυση της ψηφιακής οικονομίας και της τεχνητής νοημοσύνης ως την κυρίαρχη στρατηγική εξέλιξης του καπιταλισμού και της οικονομίας της αγοράς, μια εξέλιξη η οποία επανακαθορίζει την οικονομία, τις κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις αλλά και τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό, την καθημερινότητα μας αλλά και τελικά την ίδια την ανθρώπινη φύση. Σε αυτή τη διπλή μετάβαση ξεχωρίζω δύο καίρια χαρακτηριστικά. Πρώτον, το γεγονός ότι η ψηφιακή οικονομία και η τεχνητή νοημοσύνη δεν αποτελούν επ’ ουδενί απάντηση στην περιβαλλοντική κρίση. Αντίθετα όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι την επιδεινώνουν. Δεύτερον, ότι παρά τα ευχολόγια, επί της ουσίας όλα τα παλιά και νέα προβλήματα που ανακύπτουν αφήνονται να λυθούν, κυριολεκτικά με θρησκευτική προσήλωση και πίστη, από τις δυνάμεις της αγοράς. Δηλαδή από τις ίδιες ακριβώς δυνάμεις που αποτελούν τη γενεσιουργό αιτία των προβλημάτων. Αυτό πολλαπλασιάζει τα αδιέξοδα, εγκλωβίζει ολόκληρες κοινωνίες σε τεχνητούς μονόδρομους και επιταχύνει τις πάσης φύσεως κρίσεις.

Είναι η Τεχνητή Νοημοσύνη άλλο ένα τεχνολογικό εργαλείο;

ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΤΑΣΗΣ:"ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΑΛΓΟΡΙΘΜΩΝ"

Μια συζήτηση για τον ψηφιακό ανθρωπισμό, την εικονιστική κοινωνία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την επιμέλεια του εαυτού, με τον καθηγητή Σύγχρονης Πρακτικής Φιλοσοφίας, Θεοφάνη Τάση.

Ο Θεοφάνης Τάσης γεννήθηκε το 1976 στο Μόναχο όπου και μεγάλωσε. Διδάσκει Σύγχρονη Πρακτική Φιλοσοφία στο Alpen-Adria Universität στην Αυστρία. Είναι επισκέπτης καθηγητής στο Universität St. Gallen στην Ελβετία και μέλος της Ανθρωπιστικής Ακαδημίας του Βερολίνου.

 Μια συζήτηση για τον ψηφιακό ανθρωπισμό, την εικονιστική κοινωνία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την επιμέλεια του εαυτού.

Η ψηφιακή αποβλάκωση: μια μαζική παιδοκτονία

Μετάφραση, Προσαρμογή στα Ελληνικά και Επιμέλεια, Γιάννης Παπαμιχαήλ, τ. Καθηγητής Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου.

Για τους περισσότερους ανθρώπους η χρήση οθονών είναι κομμάτι της καθημερινότητας τους. Αποτελεί συχνά την «παρέα τους», το περιβάλλον μέσα από το οποίο αλληλεπιδρούν, ψυχαγωγούνται, εργάζονται, επικοινωνούν, διασκεδάζουν στα πλαίσια της κατοικιδιοποιημένης συνθήκης της καθημερινής τους ζωής.

Τι συμβαίνει όμως όταν αυτή η συνθήκη καθημερινής ζωής αφορά παιδιά προσχολικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας; Ποιες οι συνέπειες στην ψυχοδιανοητική και σωματική τους ανάπτυξη; Ποιες οι επιρροές της πολλαπλής χρήσης οθονών στην προεφηβεία και την εφηβεία; Πόσο θα έχουν αλλάξει τα παιδιά του παρόντος ως ενήλικες του μέλλοντος μέσα από την συστηματική αλληλεπίδρασή τους με τα κινητά, τα ταμπλετ, τους υπολογιστές και τις smart τηλεοράσεις;

Είναι πλέον ευκόλως εμπειρικά διαπιστώσιμη, ακόμα και στην ελληνική πραγματικότητα, η έντονη ενασχόληση των παιδιών με τις οθόνες. Όπως πληροφορούμαστε συζητώντας με ψυχολόγους που ασκούν κλινικό έργο, ένα από τα συχνότερα ζητήματα που φέρνει τους γονείς στην πόρτα ενός ειδικού ψυχολόγου για βοήθεια είναι α) η αδυναμία των γονέων να αποσπάσουν τα παιδιά τους από τις οθόνες, β) οι δυσκολίες στην οριοθέτηση των παιδικών συμπεριφορών και απαιτήσεων. Συνδυάζοντας τα δυο συχνότερα αιτήματα για υποστήριξη και συμβουλευτική θα λέγαμε πως οι σημερινοί γονείς δυσκολεύονται να οριοθετήσουν την χρήση, από την πλευρά των παιδιών τους, των κινητών και των τάμπλετ (σε επίπεδο ωρών χρήσης, περιεχομένου κλπ).

Δυστυχώς, η μη χρήση οθονών από τα παιδιά σε καθημερινή βάση αποτελεί στις μέρες μας μια εξαιρετικά σπάνια συνθήκη για τις περισσότερες οικογένειες. Βεβαίως, να σημειώσουμε πως τα παιδιά δεν βρέθηκαν από μόνα τους μπροστά σε οθόνες. Η ευκολία της «οθόνης – νταντάς» αυτοπαγίδευσε πολλούς γονείς, οι οποίοι στην προσπάθεια τους να απασχολήσουν εύκολα, γρήγορα και με «ασφάλεια» τα παιδιά, τους έδωσαν πρόσβαση σε έναν αχανή κόσμο, γεμάτο παιχνιδιάρικες, πολύχρωμες «παιδικές σειρήνες» που τα καλεί «να μην αφήσουν δευτερόλεπτο το κινητό από τα χέρια τους»…

Πρώην αντιπρόεδρος Pfizer Μ.Γίντον: «Προσοχή – Αυτό που έρχεται με τις ψηφιακές ταυτότητες δεν μπορείτε να το διανοηθείτε»

Το σκοτεινό πρόσωπο της «ηλεκτρονικής διακυβέρνησης»

Ένα πραγματικά δυστοπικό και οργουελικό μέλλον όπου το πανοπτικο κρατος θα ελέγχει τα πάντα, περιέγραψε σε συνέντευξη που έδωσε ο πρώην αντιπρόεδρος της Pfizer Μάικλ Γίντον.

Ο Γίντον αφηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια όλες τις σκοτεινές πλευρές μιας σαρωτικής  ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που έρχεται , μέσω της οποίας ο κάθε πολίτης θα είναι όμηρος της ίδιας του της ταυτότητας καθώς μέσω αυτής οι αρχές θα ελέγχουν κάθε του κίνηση

Είπε ο Γίντεον, μεταξύ άλλων:

«Εάν συνεχίσουμε θα καταλήξουμε όλοι  με ψηφιακές ταυτότητες. Κάποιος μπορεί να πει: Οι ψηφιακές ταυτότητες δεν είναι και κάτι το σοβαρό. Ήδη έχουμε ψηφιακά διαβατήρια, αλλά όχι.

Κάτι έρχεται. Σίγουρα έρχεται που θα είναι διαφορετικό. Καταρχάς τα διαβατήρια είναι σε 199 διαφορετικές εκδοχές σε όλο τον κόσμο.

Δεν είναι σε μια συγκεκριμένη μορφή.

Αυτό που έρχεται τώρα είναι μια ψηφιακή ταυτότητα μιας μορφής σε παγκόσμιο επίπεδο.

Δεύτερον η ταυτότητα θα είναι δια λειτουργική  (Interoperable).

Και το χειρότερο  όλων είναι ότι θα περιέχει όλες τις πληροφορίες  του κάθε ατόμου από την οικογενειακή  και ιατρική του κατάσταση έως την οικονομική του», είπε ο Γίντον για να συμπληρώσει:

«Αυτό επίσης που έρχεται είναι η κατάργηση των μετρητών. Σε συνδυασμό με τις ψηφιακές ταυτότητες και το ψηφιακό χρήμα, αν κάποιος έχει κάτι στα social media για παράδειγμα που δεν θα τους αρέσει, τότε απλά θα του απαγορεύεται η είσοδο σε καταστήματα γιατί θα πρέπει να έχει μαζί σου την ψηφιακή ταυτότητα για να μπει σε αυτά»

«Για να σας πω και κάτι άλλο που μπορεί να σας τρομάξει. Λοκντάουν. Εάν σας πουν ότι μπορείτε να μετακινηθείτε σε μέγιστη απόσταση  5 χλμ. από το σπίτι σας και εσείς πάτε σε ένα κατάστημα που απέχει 6 χλμ. και πάτε να αγοράσετε ένα μπουκαλάκι νερό τότε η κεντρική τράπεζα μέσω του ψηφιακού νομίσματος θα εμποδίζει  την συναλλαγή αυτή».

Η αναζήτηση του ανθρώπου στην ψηφιακή εποχή και η «γέννηση» ενός βιβλίου

Πριν από δύο περίπου χρόνια και εν μέσω μιας κηρυγμένης πανδημίας που οδήγησε σε πρωτόγνωρες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες αρκετές χώρες της υφηλίου, οι αναφορές σε μια όχι τόσο συνηθισμένη λέξη άρχισαν να πυκνώνουν. Ο όρος «μετανθρωπισμός» ξεπεταγόταν όλο και συχνότερα σε διαδικτυακές, κυρίως, δημοσιεύσεις και οι περιγραφές του −παρότι κάπως αόριστες− σκιαγραφούσαν ένα μέλλον συντριπτικά διαφορετικό από το σημερινό παρόν μας.

Καθώς διαφαινόταν ότι ο μετανθρωπισμός αποτελεί μία από τις κυρίαρχες τάσεις για την πορεία της ανθρωπότητας, με την οποία τα μέσα έντυπης και ηλεκτρονικής επικοινωνίας είχαν αναλάβει να μας εξοικειώσουν, η ανάγκη της γράφουσας για κατανόηση του κόσμου σε συνδυασμό με μια ικανή δόση έμφυτης περιέργειας κατέστησαν την αναζήτηση περισσότερων πληροφοριών και την εκπόνηση σχετικής έρευνας μονόδρομο. Η έρευνα αυτή διήρκεσε αρκετούς μήνες και άνοιξε ένα παράθυρο στο αναδυόμενο μέλλον, όπως αυτό μας επισκέπτεται σιγά σιγά, με βασικό χαρακτηριστικό του την ενσωμάτωση μιας ψηφιακής διάστασης μέσω της τεχνολογίας σε κάθε τομέα της ζωής για τη μετάβαση σε μια ψηφιακή εποχή.

Η συσσώρευση θεωρητικών γνώσεων για τις νέες τεχνολογίες, ωστόσο, δεν επαρκεί για να κατανοηθεί η δυναμική τους και η μεταμορφωτική τους δύναμη. Γι’ αυτό, η αναγωγή τους σε εφαρμογή στην καθημερινή ζωή του σύγχρονου ανθρώπου είναι προς το παρόν ένας καλός τρόπος, ώστε να κατανοήσουμε τις αλλαγές που η ψηφιακή εποχή δρομολογείται για να επιφέρει.

Τι σημαίνει πρακτικά για τον καθένα μας αυτό το μετανεωτερικό κύμα που φέρει άρρηκτα μαζί του μια νέα, ψηφιακή πραγματικότητα; Ακριβώς αυτό το ερώτημα, μαζί με τις πιθανές εκτιμήσεις, έδωσε το έναυσμα για τη γέννηση του βιβλίου με τίτλο «Ψηλαφώντας τον Άνθρωπο του Μέλλοντος».

Ψηφιακές ταυτότητες: μύθοι, φτηνή πολιτική προπαγάνδα και πραγματικότητα

Κωνσταντίνος Φαρσαλινός

Διαστάσεις φαίνεται πως λαμβάνει το τελευταίο διάστημα το θέμα των ταυτοτήτων. Σχεδόν καθημερινά, ρεπορτάζ στα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν τις ουρές που σχηματίζονται στα αστυνομικά τμήματα για την νέα έκδοση παλαιού τύπου ταυτοτήτων. 

Το κλασσικό αφήγημα των ρεπορτάζ είναι το «τσιπάκι του διαβόλου» και αντίστοιχου τύπου θρησκευτικά ή συνωμοσιολογικά σενάρια. Όλα αυτά όμως αποτελούν μια φτηνότατη προπαγάνδα, κλασσικό φαινόμενο πλέον στα μέσα ενημέρωσης και την πολιτική ζωή, με σκοπό την απόκρυψη της πραγματικότητας. Η δε κυβέρνηση, έχει επιδοθεί σε σωρεία ψεμάτων για να δικαιολογήσει την διαφαινόμενη επιβολή των νέων ταυτοτήτων ως υποχρέωση.

ΨΕΜΑ 1

Η Ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις ταυτότητες αφορά το δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης μεταξύ των χωρών της ΕΕ και όχι απαραίτητα την εντός συνόρων χρήση από τους Έλληνες πολίτες

Ο κανονισμός (ΕΕ) 2019/1157 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 (εδώ: https://tinyurl.com/3jjt4dsk – ΕΙΚΟΝΑ 1) αφορά το δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας εντός της ΕΕ. ΔΕΝ αφορά σε καμιά περίπτωση τη χρήση οποιουδήποτε εγγράφου εντός της χώρας από τους υπηκόους της κάθε χώρας. Ο τίτλος μάλιστα αναφέρει («… που ασκούν το δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας». 

Απ-ανθρωποποίηση; Η «μεγάλη επανεκκίνηση» και το παιχνιδιάρικο «απο-»

από Θανάσης Παπαθανασίου

Η γλώσσα είναι πράμα ανυπόταχτο. Έχει την κοίτη της, μα ταυτόχρονα έχει και δύναμη να ανοίγει νέες κοίτες προκειμένου να εκφράσει ζωντανά την ολοζώντανη ζωή και να την πηδαλιουχήσει (και τα δύο). Χαρακτηριστικά ανυπόταχτο είναι το «απο-» στην αρχή των λέξεων: άλλοτε εντείνει το νόημα της λέξης της οποίας προτάσσεται (όπως αποξένωση, αποσάθρωση), ενώ άλλοτε το ανατρέπει (όπως απασφάλιση, απάνθρωπος). Κανόνας που να υποχρεώνει το «απο-» να είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο, δεν υπάρχει. Μοιάζει με την ανοιχτωσιά της ζωής και την πολυσημία των ανθρώπινων επιλογών.

ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ λέμε αυτόν που απεμπολεί τη ανθρωπιά. Η λέξη χρησιμοποιείται με ηθική φόρτιση. Δηλώνει εκείνον που δεν νιώθει, που δεν πονά τον άλλον. Να πάλι μια ανυπόταχτη λέξη: άλλο το «πονάω (συμπονάω) τον άλλον», άλλο το «πονάω (προκαλώ πόνο σ)τον άλλον». Στην καθημερινή και λαϊκή χρήση της, λοιπόν, η ανθρωπιά (το να είσαι όντως άνθρωπος) δεν ορίζεται από την χημεία των συστατικών σου, αλλά από τη σχέση σου με αυτόν που βρίσκεται έξω από σένα. Με άλλα λόγια, άνθρωπος που έχει υπέροχες απαντήσεις στις μικροβιολογικές του εξετάσεις, αλλά δεν αγαπά, δεν είναι όντως άνθρωπος.

Ωστόσο έχουν πλημμυρίσει τον χώρο του δημόσιου διαλόγου και απόψεις οι οποίες διαφορετικά ορίζουν την ανθρωπιά. Η ενίσχυση της ατομικής χημείας μέσω της τεχνολογίας, και το ξεπέρασμα της ηθικής κατανόησης της ανθρωπιάς, εμφανίζονται ως υπόσχεση για φτάσιμο σε κάτι που παρουσιάζεται ως αληθινή πραγμάτωση του ανθρώπου, ως ριζική επανεκκίνησή του. Ο λεγόμενος «μετανθρωπισμός», ο «υπερανθρωπισμός», η «αθανατοποίηση» (ιμορταλισμός) κ.λπ. ανήκουν (μ’ όλες τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους) σ’ αυτή την οπτική.

BABY X - Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΜΈΛΛΟΝΤΟΣ

BABY X

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΜΈΛΛΟΝΤΟΣ

Το ΜETAverse, το METAσύμπαν του Bill Gates (Μπιλ Γκέιτς), του Klaus Martin Schwab (Κλάους Μάρτιν Σβαμπ) και του George Soros (Τζωρτζ Σόρος) προ των πυλών.

Η "Μεγάλη Επανεκκίνηση", η αλλιώς ο "Γενναίος Νέος Κόσμος" άρχισε!

ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΕΡΓΑΤΙΚΗ, "ΑΧΡΗΣΤΗ" ΤΑΞΗ ΑΠΌ ΕΙΚΟΝΙΚΟΥΣ ΤΕΧΝΗΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

_______________

από Vangelis Chorafas

To BABY X είναι ένα εικονικό μωρό. Πρόκειται για ένα πείραμα της εταιρείας Soul Machines με έδρα τη Νέα Ζηλανδία, που στοχεύει στον εξανθρωπισμό της τεχνητής νοημοσύνης ώστε να γίνει πιο ελκυστική και πιο αλληλεπιδραστική για το κοινό.

Ο «εγκέφαλος» του εικονικού μωρού αποτελείται από αλγόριθμους που συνάγουν τι είναι καλό και τι κακό. Οι ερευνητές προγραμματίζουν τον εγκέφαλο να ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένες εντολές και χρησιμοποιούν επίσης εργαλεία αναγνώρισης για να του επιτρέπουν να αναγνωρίζει λέξεις και εικόνες. Αυτό επιτρέπει στη συνέχεια στο Baby X να μάθει πώς να ανταποκρίνεται στις αλληλεπιδράσεις, ακριβώς όπως ένα πραγματικό μωρό.

Το μωρό τότε μαθαίνει ότι ο σωστός προσδιορισμός λέξεων όπως «γάλα» είναι καλός και μαθαίνει να το επαναλαμβάνει στο μέλλον. Η ενισχυτική μάθηση όπως αυτή, παρόμοια με ενός πραγματικού μωρού, βοηθά το Baby X να αποφασίσει πώς να αντιδράσει σε ορισμένες καταστάσεις.

Από τη στιγμή που το πείραμα του Baby X θα ολοκληρωθεί, περνάμε στο επόμενο στάδιο, δηλαδή στη παραγωγή εικονικών παιδιών.

Θεοφάνης Τάσης: «Η ανθρώπινη αναβάθμιση μέσω της τεχνικής θέτει σε κίνδυνο την ανθρωπινότητα»

 2149

Συνέντευξη με τον Θεοφάνη Τάση με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο του «Φιλοσοφία της ανθρώπινης αναβάθμισης», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός. 

Του Κ.Β. Κατσουλάρη

Μιλώντας με τον Θεοφάνη Τάση αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε αγεωγράφητα νερά. Τα ζητήματα που πραγματεύεται στα βιβλία του έρχονται τρόπον τινά από το μέλλον, μόνο που το μέλλον αυτό βρίσκεται ήδη προ των πυλών. Οι τίτλοι ορισμένων από τα βιβλία του είναι ενδεικτικοί: «Πολιτικές του Βίου ΙΙ: Η Επιμέλεια Εαυτού στην Εικονιστική Κοινωνία» (Εκδόσεις Αρμός, 2017), «Ψηφιακός Ανθρωπισμός: Εικονιστικό Υποκείμενο και Τεχνητή Νοημοσύνη» (Εκδόσεις Αρμός, 2019), «Φιλοσοφία της ανθρώπινης αναβάθμισης», το τελευταίο, που υπήρξε και η αφορμή αυτής της κουβέντας. Ο πυρήνας της έρευνάς του έχει να κάνει με τα μεγάλα ηθικά και φιλοσοφικά ζητήματα που προκύπτουν από τις ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία και γενικότερα στις θετικές επιστήμες, κατά τρόπο που επιτρέπουν στον άνθρωπο να επέμβει στην ίδια του τη φύση, σε βάθος και σε έκταση πρωτόγνωρες μέχρι σήμερα.

Τα ζητήματα που πραγματεύεστε σε αυτό το βιβλίο είναι για τους περισσότερους από εμάς ιδιαίτερα τολμηρά, περισσότερο για ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ήδη ο όρος «ανθρώπινη αναβάθμιση» που έχετε στον τίτλο σας αντανακλά τη γλώσσα των υπολογιστών. Δεν ξεκινάμε ήδη, από την επιλογή των λέξεων, με μια πολύ τολμηρή παραδοχή;

Όχι μόνο τολμηρή, αλλά επίσης ενδεικτική της αντιανθρωπιστικής αντίληψης για τον άνθρωπο που χαρακτηρίζει όσους την προασπίζουν. Στο πλαίσιο της κριτικής που αναπτύσσω ενάντια στον υπερανθρωπισμό και στον τεχνικό μετανθρωπισμό επέλεξα ν’ αποδώσω τον αγγλικό όρο human enhancement ως ανθρώπινη αναβάθμιση ακριβώς για να καταδείξω πως οι προασπιστές της με βάση μια αναγωγιστική θεώρηση της ανθρώπινης φύσης και εμφορούμενοι από μια βλέψη πλήρους ελέγχου της και κυριαρχίας καταλήγουν όχι στην απελευθέρωση του ανθρώπου, όπως ευαγγελίζονται, αλλά στην πραγμοποίησή του. Ο μεν υπερανθρωπισμός, αποβλέποντας στην θέωση του ανθρώπου, ο δε τεχνικός μετανθρωπισμός, στοχεύοντας στη δημιουργία ενός μεταβιολογικού είδους που θα τον διαδεχθεί.

Ένα από τα προβλήματα σε αυτήν τη συζήτηση αντιλαμβάνομαι ότι εδράζεται στην ίδια τη δυσκολία να οριστεί η ανθρώπινη φύση. Τι πιστεύετε;

Όντως το ζήτημα της ανθρώπινης φύσης βρίσκεται στο επίκεντρο της προβληματικής για την τεχνική αναβάθμιση του ανθρώπου καθώς οι υπερανθρωπιστές υποστηρίζουν ότι το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της είναι η ικανότητα για διαρκή αυθυπέρβαση και αυτοδημιουργία. Σε αυτή την συλλογιστική η ανθρώπινη αναβάθμιση μέσω της τεχνικής κατανοείται ως η βέλτιστη έκφραση της ανθρώπινης φύσης έτσι ώστε να είναι αναπόφευκτη, αποτελώντας συγχρόνως ηθικό καθήκον. Ωστόσο ο υπερανθρωπισμός όχι μόνο δεν ορίζει την ανθρώπινη φύση, εξαντλώντας την στην αυτοβελτίωση, αλλά επίσης την συγχέει με την ανθρωπινότητα. Ως ανθρωπινότητα, εννοώ χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης όπως τον ορθό λόγο, την φαντασία, το συμπάσχειν, την αλληλεγγύη, την βοήθεια προς τρίτους, την ευγένεια, την καλή προαίρεση και την καλοσύνη. Με άλλα λόγια, αυτό που παραγνωρίζουν οι υπερανθρωπιστές είναι ότι η έννοια της ανθρωπινότητας έχει ένα αξιακό περιεχόμενο, το οποίο αποτελεί την προϋπόθεση για την ισότητα όλων των ανθρώπων, τον σεβασμό της αξιοπρέπειας και της διαφορετικότητας, την ανεκτικότητα, όπως ακόμη για την προστασία των ζώων και της φύσης. Υπό αυτό το πρίσμα υποστηρίζω στην «Φιλοσοφία της Ανθρώπινης Αναβάθμισης» ότι η ριζική ανθρώπινη αναβάθμιση θέτει σε κίνδυνο την ανθρωπινότητα και τη συνέχεια της ανθρωπότητας στην παρούσα μορφή τους.

Η Μεγάλη Επανεκκίνηση – Οι δέκα στόχοι των παγκοσμιοποιητών με τα δικά τους λόγια

από

 Kώστας Παπαδόπουλος

 -

15 Δεκεμβρίου 2020

Κάθισα να αποθησαυρίσω τις διάφορες εντολές, συμβουλές και μοντέλα για το μέλλον που μας ανακοίνωσαν (ή επέβαλαν) στη διάρκεια της πανδημίας είτε οι εκπρόσωποι της παγκοσμιοποιητικής ΕΕ και του αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος, είτε οι “λεσχηάρχες” της παγκοσμιοποιητικής highsociety, όπως ο κύριος Κλάους Σβαμπ που μας μαθαίνει πόσο πολύ χρειαζόμαστε την “Μεγάλη Επανεκκίνηση”, είτε μεγιστάνες του πλούτου, όπως οι Μπιλ Γκέιτς και Τζορτζ Σόρος, που χρηματοδοτούν από μέσα ενημέρωσης και πολιτικά κόμματα, μέχρι τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Κατέληξα λοιπόν σε μια λίστα 10 παρεμβάσεων που σηματοδοτούν την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση (ή αλλιώς “Μεγάλη Επανεκκίνηση”, η αλλιώς “Γενναίο Νέο Κόσμο”) που ξεκίνησε να υλοποιείται για το “καλό μας”: Πρώτη παρέμβαση, η καθιέρωση των γενετικά μεταλλαγμένων τροφίμων ή ακόμη και των συνθετικών, μέχρι και συνθετικά μπιφτέκια θα δούμε, δήθεν για να αντιμετωπιστεί η πείνα που θα φέρει η παγκόσμια οικονομική κρίση που προκάλεσε η επιδημία. Στην πράξη όμως για να εξαρτιέται διατροφικά ο πλανήτης από πέντε-έξι μεγάλους πολυεθνικούς γίγαντες που δραστηριοποιούνται στη βιοτεχνολογία.

Τηλεργασία, διαρκής εργασιακή διαθεσιμότητα και ελεύθερος χρόνος

Τηλεργασία, διαρκής εργασιακή διαθεσιμότητα και ελεύθερος χρόνος: Ενώ η χώρα –υπό την καθοδήγηση των ειδικών και τη συμμόρφωση της Πολιτείας– πιεζόμενη από την λαθροβιώνουσα

«Covid-19»: Η Μεγαμηχανή του Φιδιού

του Κώστα Παπουλή*

 1.

Το αυγό του φιδιού. Ο τρόμος που καλλιεργούν ΜΜΕ και ελίτ οδηγεί ένα κομμάτι της μάζας στην ταύτισή της με το κράτος. Ο φόβος τούς σπρώχνει να βλέπουν την εξουσία ως τον πατέρα τους που τους χάριζε ασφάλεια όταν ήταν παιδιά (όπως ακριβώς το ανέλυε ο Ράιχ στην Μαζική ψυχολογία του φασισμού). Εδώ, ο πατέρας ‒στη Γερμανία έλεγαν: «ο Φύρερ ξέρει»‒ γίνεται κάτι πιο αόριστο: η εξουσία, η κυβέρνηση, η επιστήμη ξέρει…

Ο φασισμός σε κάθε ιστορική στιγμή εμφανίζεται με άλλα χαρακτηριστικά, όμως πάντα είναι πρωτόγονος. Γι’ αυτό ακριβώς στην δημόσια συζήτηση επικρατεί ο κρατικός και «επιστημονικός» μονόλογος, ενώ ποινικοποιείται πλέον και διώκεται κάθε άλλη άποψη. Η εμφάνιση του λογικού επιχειρήματος κλονίζει το οικοδόμημα. Στις μάζες, έλεγε ο Χίτλερ, δεν μιλάς με μόρφωση, αποδείξεις κι επιχειρήματα αλλά με τα αισθήματα.

Δαιμονοποιούνται κάποιες κατηγορίες πληθυσμού, στις οποίες αποδίδεται η «αποτυχία» των μέτρων… Οι νέοι, οι απείθαρχοι, οι ανεμβολίαστοι, κ.λπ. γίνονται ο εσωτερικός εχθρός. Έτσι κατασκευάζεται το απαρτχάιντ με συναίνεση μερίδας της μάζας, η οποία στη Δύση είναι και υπερβολικά γερασμένη. Mια τέτοια συναίνεση δεν θα μπορούσε να κατασκευαστεί το ’68, όταν είχαμε στο προσκήνιο την γενιά των baby-boomer.

2.  Γιατί οι ελίτ κατέβασαν τα ρολά (επ’ αόριστον). Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι το κεφάλαιο στη Δύση δημιούργησε μια παρατεταμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης για το καλό της ανθρωπότητας. Τα χρηματιστήρια στη Δύση είναι μια απέραντη φούσκα που μόνο με απευθείας χρηματοδότηση από τις Κεντρικές Τράπεζες μπορούσαν να διασωθούν. Αυτό έγινε με αφορμή τον Covid και τα έκτακτα μέτρα. Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι.

Ψηφιακός καλπασμός προς έναν πανεποπτικό Λεβιάθαν. Πρώτα τα ζώα μετά οι άνθρωποι

Από

ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ

Ένα στιγμιότυπο – σημείο των καιρών

Στο βήμα της Βουλής ο εκτελών τη βάρδια του υφυπουργεύοντος Ψηφιακής διακυβέρνησης. Ο Θ. Λιβάνιος, το όνομα μικρή σημασία έχει. Η γλώσσα του (τα κλισέ) και η κοψιά του (ο κυνικός τόνος των φτηνών ευφυολογημάτων του μάνατζερ) πολλοστό αντίγραφο του τεχνοκράτη κυβερνητικού παράγοντα που κυριαρχεί απ΄ άκρη σ’ άκρη στο δυτικό (και όχι μόνο) κόσμο. Ξεκινάει λοιπόν λέγοντας «ότι είναι αδιανόητο να έχουν οι κυνηγοί ατσιπάριστο τον σκύλο τους», για να ανακοινώσει στη συνέχεια την ταχεία ανάπτυξη του μητρώου με τα πλήρη ιατρικά-βιομετρικά στοιχεία για τα ζώα συντροφιάς και να καταλήξει: «αυτό θα γίνει πρώτα για τα ζώα συντροφιάς και μετά για τους ανθρώπους»! Η αυθάδεια και ο κυνισμός των τεχνοκρατών «πολιτικών» που έχουν πάρει φόρα και προχωράνε ταχύτατα σχεδιασμούς ακραίου βιοπολιτικού ελέγχου. Με τον αέρα που τους δίνουν οι επιτυχημένες ασκήσεις εθισμού στις οποίες έχουν υποβάλει τις μεγάλες κοινωνικές πλειοψηφίες, και το χαμηλό φρόνημα του κόσμου μπροστά στα όσα αδιανόητα επιβάλλουν υπό υγειονομικό και «πράσινο» οικολογικό πρόσχημα. Όπως αναμενόταν αντιπολίτευση μηδέν. Συνένοχη σιγή. Ομερτά. Τόσο από το χώρο των αρειμάνιων «υπέρμαχων των δικαιωμάτων» όσο και από κείνον των αταλάντευτων «αντικαπιταλιστών». Μητρώο: ένας από εκείνους τους «ουδέτερους» όρους που κουβαλούν την αδιαφάνεια της γλώσσας του ιερατείου των «ειδικών». Σε απλά ελληνικά: αυτή την περίοδο στήνεται με εντυπωσιακή ταχύτητα η τεχνική υποδομή που θα διευκολύνει την ενοποιημένη προσπέλαση στα πολυποίκιλα επιμέρους προσωπικά μας στοιχεία που τηρούνται από διάφορες κρατικές υπηρεσίες, από εταιρείες, Τράπεζες και άλλους οργανισμούς (ανάμεσά τους τα ιατρικά και τα οικονομικά μας δεδομένα, και οι μετακινήσεις μας π.χ. η ATHENA CARD του ΟΑΣΑ). Επεξεργασία τους από αλγορίθμους που ενσωματώνουν αδιαφανείς στοχεύσεις/προτεραιότητες (ανθρώπων φυσκά και όχι μηχανών!) και δυνατότητα πρόσβασης σε αυτά εντός κλάσματος του δευτερολέπτου από την κάθε «πόρτα», από τον κάθε μηχανισμό «διοδίων», από τον κάθε υπάλληλο οποιασδήποτε κρατικής ή εταιρικής υπηρεσίας, με τη χρήση ενός ενιαίου μοναδικού για τον καθένα μας ηλεκτρονικού αριθμού ταυτότητας που θα φέρουμε πάντοτε μαζί μας. Το υγειονομικό πάσο δεν είναι παρά μια «γενική» πρόβα των σχετικών διαδικασιών και υποδομών. Τεράστια εξέλιξη που οδηγεί σε ασφυκτικά καθεστώτα πανεποπτικής βιοπολιτικής απολυταρχίας. Αρκεί ένα ελάχιστο δείγμα κάποιων από τις όψεις των εξελίξεων που φέρνει η τρέχουσα φάση του πολυδιαφημισμένου ψηφιακού μετασχηματισμού για να γίνει φανερό το βάθος του ελέγχου επί της ζωής που επιτυγχάνεται.

Ένας διπλός έλεγχος: ο πολίτης πιασμένος στο δόκανο. Ανάμεσα σε «Τράπεζα» και «Εφορία»