Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ-ΧΙΡΟΣΙΜΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ-ΧΙΡΟΣΙΜΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2023

Σχέδιο «Μανχάτταν» Η μεγαλύτερη ομαδική ενέργεια εγκληματικής ασυνειδησίας κατά της ανθρωπότητας.

 

Βασίλειος Π. Παπαγεωργίου  Ομότιμος Καθηγητής Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ

Με αφορμή την απόφαση του Βλαντιμίρ Πούτιν να θέσει σε ετοιμότητα τις πυρηνικές δυνάμεις της χώρας του οι “Ανιχνεύσεις” επαναδημοσιεύουν τα τρία μέρη ενός εμπεριστατωμένου άρθρου του Ομότιμου Καθηγητή Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ Βασίλη Παπαγεωργίου.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΜΕΡΟΣ Β!

ΜΕΡΟΣ Γ!

«Επειδή, σε πολύ σοφία υπάρχει πολλή λύπη · και όποιος προσθέτει γνώση, προσθέτει πόνο.» Εκκλησιαστής 1:18

Το πρωί της 6ης Αυγούστου 1945 ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό με το όνομα «Ένολα Γκαίυ» που απογειώθηκε από την Τινιάν των νήσων Μαριάννες έριξε την πρώτη ατομική βόμβα. Η βόμβα έπεσε με αλεξίπτωτο και εξερράγη με πυροδοτικό μηχανισμό στα 600 μέτρα περίπου πάνω από το στόχο της – τη Χιροσίμα. Η ώρα ήταν 8.16΄ π.μ. ακριβώς. Μόλις είχε γεννηθεί ο κόσμος της παντοτινής αβεβαιότητας. Από τότε και για πάντοτε θα αποτελεί μια ημέρα αίσχους για την ανθρωπότητα ως ακροτελεύτια πράξη της απόλυτης συνεργασίας των διασημότερων ατομικών ερευνητών του 20ού αιώνα με το πολιτικο-στρατιωτικό αμερικανικό κατεστημένο με στόχο την υλοποίηση του «πρότζεκτ του διαβόλου». Κι έτσι το άθροισμα από χιλιάδες προσωπικές πράξεις καθαρής συνείδησης, οδήγησε τελικά στη μεγαλύτερη ομαδική ενέργεια εγκληματικής ασυνειδησίας. Γι’ αυτό θα μείνει για πάντα ένα ορόσημο για να θυμίζει μεταξύ των άλλων και την απώλεια της υψηλής ηθικής απ’ όπου ξεπήδησε κάποτε η επιστήμη.

Με αφορμή την πρόσφατη «επέτειο» των 73 χρόνων από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας, επιχειρείται εδώ μια σύντομη παρουσίαση του χρονικού του δραματικού πεπρωμένου των ατομικών ερευνητών που στρατολογήθηκαν στο ειδεχθέστερο ερευνητικό πρόγραμμα στην ιστορία της επιστήμης, τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η ιστορία της γέννησης της ατομικής βόμβας έχει αναμφίβολα κάτι να προσφέρει στον καθένα μας. Για τον πυρηνικό  φυσικό  είναι η μυθική αφήγηση μιας επιστημονικής εποποιίας σε πρωτοφανή κλίμακα. Για τον τεχνικό είναι η γιγαντιαία τεχνολογική προσπάθεια για την οποία ξοδεύτηκε το αστρονομικό ποσό, για την εποχή εκείνη, των 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Για τον πολιτικό-ιστορικό αποτελεί τον θρύλο των μηχανορραφιών των παρασκηνίων απέναντι στη διεθνή εχθρότητα και καχυποψία. Για τον φιλόσοφο  της ηθικής  πρόκειται για μια μελέτη των συγκρούσεων της νομιμοφροσύνης και των αντιθέσεων που προκαλούσαν στον επιστήμονα ή στον πολιτικό τα ίδια του τα ένστικτα και η ηθική του συγκρότηση. Τέλος, για τον απλό άνθρωπο  δεν είναι μια σαν όλες τις ιστορίες του πολέμου. Είναι το χρονικό που μπορεί να περιγραφεί μόνο από τις ανατριχιαστικές εμπειρίες των μελών ενός τεράστιου θιάσου 150.000 μελών, με χαρακτήρες που κλιμακώνονταν από τον πιο αφοσιωμένο ερευνητή μέχρι τον πλέον δόλιο μυστικό πράκτορα. Εμπειρίες που εκφράζονται με λόγια της περιοχής του μύθου ή της θεολογίας. Λόγια που δεν θέλει να τα θυμάται. Είναι πιθανό αυτή η έλλειψη μνήμης να είναι το μέτρο της απέχθειας για τα γεγονότα που βιώνουμε μέχρι σήμερα.

Τετάρτη 9 Αυγούστου 2023

~*~ Γιάννης Ρίτσος, Ποτέ πια Χιροσίμες ~*~



Ήταν 6 Αυγούστου του 1945 που ισοπεδώθηκε η Χιροσίμα. Μαζί με την ατομική βόμβα του Ναγκασάκι σήμαναν το θάνατο για 200.000 αμάχους και το τέλος του Β' Παγκοσμιου πολέμου .
78 χρόνια μετά τη Χιροσίμα, τα λόγια του Γιάννη Ρίτσου "Ποτέ πια Χιροσίμες" σου ματώνουν την καρδιά ..
Ακούει κανείς;;;;;
Δεν ακούει ...
😢

…Πιστεύω στον άνθρωπο.
Όλους μας μία κοινή μοίρα μας ενώνει:
η πάλη κατά του πολέμου, κατά της δυστυχίας και του θανάτου
η πάλη κατά της φτώχιας και του φόβου
η πάλη κι η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Βαδίζω ενάντια σ’ όλες τις προκαταλήψεις που χωρίζουν τους ανθρώπους
βαδίζω για την Ειρήνη,
κι αισθάνομαι στο πρόσωπό μου την ανάσα της Ανθρωπότητας.

Δεν ξεχνώ το τρομερό νέφος που σαβάνωσε τη Χιροσίμα.
Δεν ξεχνώ τους 200.000 νεκρούς της Χιροσίμα.
Πέρασαν χρόνια από τότε. Δεν ξεχνώ.
Δεν ξεχνώ την τερατώδη απειλή
κατά της Ανθρωπότητας και του Πολιτισμού.
Δεν ξεχνώ τα λόγια του Αϊνστάιν:
«Σταματήστε τον πυρηνικό ανταγωνισμό, πριν οι άνθρωποι
ξαναγυρίσουν στα σπήλαια και στα τόξα».
Παλεύω για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων,
των πυραύλων, των μέσων μαζικής καταστροφής.

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2022

Το κορίτσι της ναπάλμ και ο Χριστός

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 Πενήντα χρόνια πέρασαν από τότε που το εννιάχρονο κοριτσάκι  Κιμ Φουκ, απαθανατίσθηκε σε φωτογραφία μαζί με άλλα παιδάκια του χωριού της, στο Βιετνάμ, να τρέχει γυμνό και κατακαμένο από εμπρηστική βόμβα ναπάλμ. Στη φωτογραφία, που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ,  αποτυπώθηκε όλος ο πόνος και η απελπισία που ένιωθε και η αναζήτηση μιας βοήθειας.

 Η Κιμ, αθώο θύμα του πολέμου στο Βιετνάμ, από την τρυφερή της ηλικία πέρασε πολλές ταλαιπωρίες, ψυχικές και σωματικές. Για να βελτιωθεί η κατάσταση της παρέμεινε δεκατέσσερις μήνες σε νοσοκομείο της Σαϊγκόν και υποβλήθηκε σε δέκα επτά χειρουργικές επεμβάσεις. Φέτος το καλοκαίρι, πενήντα χρόνια μετά, έκαμε μιαν ακόμη θεραπεία στο Ινστιτούτο Λέϊζερ και δερματολογίας  του  Μαϊάμι.. Λόγω της παγκόσμιας δημοσιότητας που είχε πάρει η φωτογραφία της το κομμουνιστικό καθεστώς την χρησιμοποίησε ως εργαλείο στην προπαγάνδα του. Η ζωή της ήταν ως σε ένα κλουβί και ένιωθε ως μαριονέτα στα χέρια του. Πολλές φορές της ήρθε η διάθεση να αυτοκτονήσει. Κάποια όμως δύναμη την συγκρατούσε. Από τότε που ήταν μικρή της άρεσε το διάβασμα και ήθελε να σπουδάσει. Το 1982 σε επίσκεψή της στη βιβλιοθήκη της Σαϊγκόν  βρήκε καταχωνιασμένη μια Καινή Διαθήκη και άρχισε να την διαβάζει. Τα όσα έλεγε ο Χριστός για αγάπη, ειρήνη, και συγγνώμη και κυρίως τα όσα έπαθε για να σώσει τον άνθρωπο, που ήταν περισσότερα από τα δικά της βάσανα, την έκαμαν να Τον αγαπήσει και αποφάσισε να Τον ακολουθήσει. Εγκατέλειψε τη θρησκεία των γονέων της, τον Καοδαϊσμό, και βαπτίσθηκε Χριστιανή.

 Με το που έγινε Χριστιανή άλλαξε η στάση της για τη ζωή. Απέκτησε αυτοπεποίθηση και θέληση να ζήσει και να μπορέσει μια μέρα να προσφέρει στην ανθρωπότητα το ζωντανό παράδειγμά της, για το πόσο επιζήμιος για τον άνθρωπο είναι ο πόλεμος. Ήθελε να σπουδάσει, αλλά για το καθεστώς στο Βιετνάμ προηγείτο η προπαγάνδα. Τελικά μετά από συνάντησή της με τον τότε πρωθυπουργό της χώρας Φαμ Βαν Ντονγκ της επετράπη να μεταβεί στην Κούβα για σπουδές. Εκεί βρήκε κακές τις συνθήκες για τη ζωή της  και ειδικότερα για την υγεία της, αλλά συνάντησε ένα καλό νέο, τον Τοάν, που αγαπήθηκαν και παντρεύτηκαν.

 Για μήνα του μέλιτος έστειλαν τους δυο νέους από την Αβάνα στη Μόσχα. Εκεί αποφάσισαν να βρουν τρόπο να αποδράσουν και να ζήσουν ελεύθεροι. Όταν στη επιστροφή το αεροπλάνο στάθμευσε στον Καναδά βρήκαν τρόπο και πέρασαν σε μέρος του αεροδρομίου που ήταν για πολιτικούς πρόσφυγες, που ζητούσαν άσυλο. Από τότε ζουν εκεί και η Κιμ πραγματοποιεί  το όνειρό της. Σήμερα είναι πρέσβυς καλής θελήσεως του ΟΗΕ για την προώθηση της ειρήνης σε όλο τον κόσμο και έχει δημιουργήσει Ίδρυμα που φροντίζει παιδιά θύματα πολέμων.  Όπως λέγει η ίδια αισθάνεται ευγνωμοσύνη στον Χριστό που την βοήθησε να ξεπεράσει τον πόνο και να νιώσει τι σημαίνει αληθινή αγάπη και πραγματική ελευθερία και που μετέτρεψε το μίσος που ένιωθε σε  συχώρεση.-

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2019

Ναγκασάκι – Ιλίου, 9 Αυγούστου 1945



Ατόφια ομηρική σκηνή, από τη δήλωση του Ναγκασάκι – Ιλίου, 9 Αυγούστου 1945

Ένα δεκάχρονο αγόρι κουβαλά τον νεκρό αδελφό του στη φωτιά όπου οι κηδευτές έκαιγαν τους νεκρούς της έκρηξης της ατομικής βόμβας. Στέκεται σε στάση σεβασμού, με σφιγμένα χείλη. Ο φωτογράφος Joe O'Donnel, Αμερικανός απεσταλμένος, για να καταγράψει τις συνέπειες της φονικής έκρηξης, μαρτυρεί ότι τα χείλη του μικρού μάτωσαν από το δάγκωμα. Στη φωτιά, μετά από λίγο, παραδόθηκε και η σωρός του μικρού νεκρού. Το αγόρι στεκόταν σ’ αυτή τη στάση, ώσπου οι φλόγες τύλιξαν το κορμί του αδελφού του. Έπειτα αποχώρησε αμίλητο. 

Από δημοσίευση του Eren Karayünlü και του George Voutzoulidis.