Οι αγρότες μας στη Λάρισα συμπεριφέρονται σαν αριστοκράτες και οι κυβερνώντες μας σαν χωριάτες. Οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί.

Του Μανώλη Κοττάκη

Πέρασα χθες το πρωί στις 9 από τα μπλόκα των αγροτών στη Λάρισα. Ο δρόμος ήταν κλειστός και η κυκλοφορία διεξαγόταν από παράπλευρες οδούς, τις οποίες οι άνθρωποι της υπαίθρου είχαν αφήσει εσκεμμένα ανοιχτές, για να μην ταλαιπωρήσουν τους συμπολίτες τους. 

Μας πήρε περίπου μισή ώρα για να βγούμε ξανά στην εθνική οδό, στο ύψος του Κιλελέρ. Την ίδια ακριβώς πρακτική ακολούθησαν λίαν προσφάτως οι αγρότες στον Έβρο, όταν κατέφθασε άνετος και ωραίος στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρουπόλεως ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Απλήρωτοι όντες, έκλεισαν τον δρόμο έξω από τον αερολιμένα, αλλά άφησαν ανοιχτό έναν χωματόδρομο στην περιοχή Απαλός, για να διαφύγει από το μπλόκο ο πρωθυπουργός και να φθάσει στον προορισμό του στην Κομοτηνή. Τον σεβάστηκαν. Σε ένδειξη χιούμορ, μάλιστα, οι Θρακιώτες έκαναν «ονοματοδοσία» στο ΤikΤok και «βάπτισαν» τον χωματόδρομο της πρωθυπουργικής φυγής σε «οδό Κυριάκου Μητσοτάκη». 

Οι αγρότες, πάνω από 100.000, είναι μέχρι στιγμής άψογοι. Αν και άφραγκοι, στα όρια της χρεοκοπίας, λόγω των «παγωμένων» επιδοτήσεων (η Κοβέσι κατήγγειλε ότι συνάδελφοί τους έκλεβαν με τις πλάτες υψηλόβαθμων κρατικών αξιωματούχων), αν και είχαν τον πόνο τους, η διάθεσή τους σε πρώτη φάση δεν ήταν για «μετωπική». Πήγαιναν βήμα βήμα, για να δουν αν αυτά τα 3,7 δισ. ευρώ που τους έταξε η κυβέρνηση έχουν υπόσταση. Ακολούθησαν μια παλιά συμβουλή του Κωνσταντίνου Καραμανλή: «Να αφήνεις πάντα αξιοπρεπή οδό διαφυγής στον αντίπαλό σου». Κυριολεκτικά το έκαναν. Εις μάτην…

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, άκουσα στο ραδιόφωνο τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να δηλώνει με αποφασιστικότητα ατρομήτου που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του ότι η κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει να μείνουν κλειστοί οι δρόμοι, επειδή «κάποιοι», όπως τους αποκάλεσε, «κάνουν κινητοποιήσεις». Προειδοποίησε μάλιστα ότι η Αστυνομία θα εφαρμόζει «όποιο επιχειρησιακό σχέδιο κρίνει» για να μείνουν ανοιχτές οι εθνικές οδοί. «Κάποιοι» οι αγρότες, τους οποίους δύο χρόνια πριν προσκυνήσατε για να σας ψηφίσουν με 43%; Τότε είχαν επώνυμα, σήμερα είναι αορίστως «κάποιοι» και δεν θέλετε να τους ξέρετε; 

Μανώλης Κοττάκης για βιβλίο Τσίπρα

Του Μανώλη Κοττάκη

Κακώς αντιμετωπίζουμε την «Ιθάκη» ως βιβλίο Ιστορίας. Εάν επρόκειτο περί αυτού, ο κύριος Τσίπρας θα αποκάλυπτε, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ότι: 

– Η καγκελάριος Μέρκελ τού ζήτησε κι εκείνος το υλοποίησε κατά 80% να «τελειώσει» έναν ολιγάρχη τραπεζίτη, έναν ολιγάρχη εκδότη και έναν ολιγάρχη μεγαλοεπιχειρηματία. «Εξόντωσε» τους δύο από τους τρεις και έκανε τη «διαφορά». Το ίδιο είχε ζητήσει η καγκελάριος στο μπαλκόνι του γραφείου της από τον Γιώργο Παπανδρέου το 2010 αλλά εκείνος δεν «ημπόρεσε».

– Ο ίδιος πρότεινε στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και εκείνος του απάντησε «όχι» γιατί διαφωνούσαν στο 80% των θεμάτων, όπως του ελέχθη.

– Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τον κάλεσε στο τηλέφωνο μεσάνυχτα λίγο πριν από την έναρξη των διαπραγματεύσεων με στόχο την τελική συμφωνία στις Βρυξέλλες για να τον θέσει προ των ευθυνών του απέναντι στην Ιστορία, αλλά και για να τον ενθαρρύνει να κλείσει τη συμφωνία όντας βέβαιος ότι το εθνικό μέτωπο με τη βοήθεια της Ν.Δ. θα είναι αρραγές. Ανάλογο τηλεφώνημα του έκανε και η Ντόρα Μπακογιάννη. 

– Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος έβαλε βέτο στις διαπραγματεύσεις για το Μακεδονικό και τον προειδοποίησε, παρόντος του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, ότι δεν θα υπογράψει τη συμφωνία αν δεν αναθεωρηθεί το Σύνταγμα των Σκοπίων για να διαγραφούν οι 149 ορολογίες «Μακεδονία», αν δεν δεχθούν οι γείτονες ονομασία και στα σλαβικά και αν δεν διευκρινίσουν ότι η εθνικότητα στα διαβατήριά τους δεν σημαίνει ιθαγένεια αλλά ιδιότητα του πολίτη.

Η ΔΗΜΙΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, ΤΑ ΕΛΤΑ, ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΘΘΥΝΕΣ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΝΔ

Του Μανώλη Κοττάκη 

Η κυβέρνηση επιχείρησε να περάσει στην «αντεπίθεση» στο θέμα των ΕΛ.ΤΑ., υπενθυμίζοντας ότι η δημόσια περιουσία, μεταξύ της οποίας και οι ΔΕΚΟ, εκχωρήθηκε στο Υπερταμείο επί ΣΥΡΙΖΑ ως ενέχυρο για το χρέος.

Πράγματι αυτό ισχύει, αλλά δεν είπε όλη την αλήθεια.

Η εξέλιξη αυτή ήταν απαίτηση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο πρώτος αποδέκτης της ήταν ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Είπε «όχι» και αυτό το «όχι» του μαζί με μερικά άλλα ήταν η αιτία που δεν κατάφερε να έχει προεδρική πλειοψηφία τον Δεκέμβριο του 2014 και να εξαντλήσει την τετραετία. Αν είχε πει «ναι», θα έτρεχαν να του βρουν τους εκλέκτορες για τον Πρόεδρο οι Γερμανοί, που λέει ο λόγος. Είπε «όχι» και δεν του έκλεισαν την πέμπτη αξιολόγηση για διαφορά 500 εκατ. ευρώ – 1 δισ. ευρώ στα προτεινόμενα μέτρα.

Αυτά δεν τα λέει η κυβέρνηση. Της είναι αρκετά εύκολο και ακριβές να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος έδωσε «ηρωική» μάχη να οριστεί ως έδρα του Υπερταμείου η Αθήνα αντί του Λουξεμβούργου), αλλά εξαιρετικά δύσκολο να επαινεί τον Σαμαρά. Κατανοητό γιατί.

Επίσης, της είναι εύκολο να ισχυρίζεται πως η συζήτηση για την ιδιωτικοποίηση του νερού άρχισε με την εκχώρηση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο επί ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αποκρύπτει ότι αυτό είναι πρακτικά αδύνατον, καθώς το Συμβούλιο της Επικρατείας με μια ιστορική απόφαση επί προεδρίας του Σωτήρη Ρίζου διακήρυξε ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό και δεν ιδιωτικοποιείται.

Αφού λοιπόν ξεμπερδέψαμε με το παρελθόν και επαναλάβαμε ότι πράγματι η εμβάθυνση της αποικιοκρατίας ήταν έργο ΣΥΡΙΖΑ επί υπουργίας Ευκλείδη Τσακαλώτου και πρωθυπουργίας Αλέξη Τσίπρα, ας έρθουμε στο σήμερα. 

Ο Θεός να σώσει την Ελλάδα από τους διαθέσιμους.

Του Μανώλη Κοττάκη 

Σκηνή πρώτη: Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πλησιάζει τον πρόεδρο Τραμπ κατά την είσοδό του στη Σύνοδο της Γάζας στην Αίγυπτο. Ο Τραμπ τον κοιτά, δεν του θυμίζει κάτι, και μόλις ο πρωθυπουργός τού τείνει τη χείρα ο Αμερικανός πρόεδρος τον ρωτά απορημένος: «Ποιος είσαι εσύ;» Δεν πρόκειται για κάποιο fake news ή για ανέκδοτο, αλλά για πραγματικό γεγονός. Κοινό μυστικό πλέον στη δημοσιογραφική, διπλωματική, επιχειρηματική και πολιτική Αθήνα… «Ποιος είσαι εσύ;» 

Από μία άποψη, αυτή η ερώτηση είναι μέχρι και θετική. Γιατί την ώρα που ο Τραμπ υπέγραφε τη συμφωνία για τη Γάζα έλεγε ότι υπάρχουν δίπλα του ηγέτες που αντιπαθεί αλλά δεν μπορεί να τους κατονομάσει. Αν δεν ξέρεις καν κάποιον πώς να τον αντιπαθήσεις όμως; 

Σκηνή δεύτερη: Η νέα πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Κίμπερλι Γκίλφοΐλ δίδει συνέντευξη στην ελληνική έκδοση της «Vogue» που κυκλοφορεί με την «Καθημερινή». Κάποια στιγμή η δημοσιογράφος Ηλιάνα Ζάγρα τη ρωτά πώς σχολιάζει το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει συναντηθεί μέχρι τώρα με τον πρόεδρο Τραμπ. 

Απάντηση πρέσβεως: «Θα είναι όλα καλά, θα είναι όλα καλά. Στέλνει εμένα!» Αντ’ αυτού η Κίμπερλι, λοιπόν. Μία πρέσβης που, σε αντίθεση με το παρελθόν, έχει απευθείας επικοινωνία και με τον πρόεδρο Τραμπ αλλά και με τον υπουργό Εξωτερικών Ρούμπιο, με τον οποίο τη συνδέει πολιτική φιλία. 

Σκηνή τρίτη: Συντονισμένα ρεπορτάζ στον κυριακάτικο Τύπο αναφέρουν ότι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν επικρατεί η άποψη της συνεργασίας με τη Ρωσία που είχε τεθεί αρχικά στον διάλογο ώστε να διανεμηθούν τα μερίδια αγοράς του φυσικού αερίου μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας. Κυριαρχεί πλέον η αντίληψη της καθολικής επικράτησης του αμερικανικού σχιστολιθικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά. 

Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι θα υποβαθμιστεί ο αγωγός TurkStream που διοχέτευε ρωσικό φυσικό αέριο στην περιοχή και θα αναβαθμιστεί ο κάθετος άξονας, ο οποίος έχει γραμμή εκκίνησης τα βόρεια σύνορά μας και ιδιαίτερα την Αλεξανδρούπολη. 

Σύστημα Μητσοτάκη

Του Μανώλη Κοττάκη

Επί επτά ολόκληρα χρόνια ο πρωθυπουργός χαράσσει την εξωτερική πολιτική της χώρας χωρίς να ζητά συναίνεση από κανέναν και χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Ούτε από τα πολιτικά κόμματα ζήτησε ποτέ τη γνώμη τους καλώντας κατά μόνας τους αρχηγούς τους στο Μαξίμου ούτε από τους πρώην πρωθυπουργούς, πλην του Κώστα Σημίτη. 

Όποια απόφαση έλαβε για να αδειάσει ανευθύνως τις αποθήκες του στρατού στα νησιά του Αιγαίου και να στείλει όπλα στην Ουκρανία, για να επιτεθεί προσωπικά στον Πούτιν και να κόψει κάθε γέφυρα με τη Ρωσία, για να υπογράψει το βλαπτικό Σύμφωνο των Αθηνών με την Τουρκία, για να δηλώσει «προβλέψιμος σύμμαχος» στις ΗΠΑ την έλαβε αποκλειστικά μόνος παραπέμποντας στη λαϊκή νομιμοποίηση και στη λαϊκή εντολή. 

Εκδότης που τον συνάντησε κάποτε και του πρότεινε να βλέπει μια φορά στο τόσο τους Καραμανλή, Σαμαρά αλλά και την αδελφή του Ντόρα προκειμένου να ζητά τη γνώμη τους για κρίσιμες αποφάσεις έλαβε μια απάντηση του τύπου πως κάτι τέτοιο «θα ισοδυναμούσε με συγκυβέρνηση μαζί τους» και πως δεν ήταν διατεθειμένος να μοιραστεί την εξουσία του. Πλην μιας περιπτώσεως όπου «διερεύνησε» τον Καραμανλή στην οικία του στον Λυκαβηττό για το αν θα ψήφιζε το μνημόνιο αμυντικής συνεργασίας με τα Σκόπια και έλαβε απάντηση αρνητική, γιατί κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με άφεση αμαρτιών στον ΣΥΡΙΖΑ για τη Συμφωνία των Πρεσπών, ποτέ άλλοτε δεν ζήτησε τα φώτα τους. Το αυτό ίσχυε για τους αρχηγούς των κομμάτων. 

Ο κύριος πρωθυπουργός ξεκαθάρισε μάλιστα σε συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» ότι δεν προτίθεται να συγκαλέσει ποτέ το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, γιατί δεν πίστευε στη λειτουργία του. Στην πραγματικότητα ο κύριος Μητσοτάκης κυβερνά την Ελλάδα εδώ και επτά χρόνια διακατεχόμενος από μία και μόνη αντίληψη: Θέλει να βρίσκεται στο βάθρο μόνος του. Μισεί τον διαμοιρασμό της εξουσίας του. 

Τhe mafia manager

Του Μανώλη Κοττάκη

Πριν από μερικά χρόνια κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Περίπλους ένα ενδιαφέρον βιβλιαράκι που φέρει τον τίτλο «Τhe mafia manager». Σε αυτό περιέχονται κάποια γνωμικά από την πείρα που αποκομίζουν οι μαφιόζοι κατά τη δράση τους. Ένα από αυτά ισχυρίζεται πως «αν καθίσεις σε ένα τραπέζι στο οποίο κάθονται έξι επτά ακόμα και δεν εντοπίσεις από την πρώτη στιγμή ποιος είναι το κορόιδο, τότε το… κορόιδο είσαι εσύ».

Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Έχουμε ήδη καθίσει στο τραπέζι, κοιτάμε τους απέναντι, δεν έχουμε εντοπίσει το κορόιδο και επειδή υποψιαζόμαστε ποιο είναι το κορόιδο αλλά δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πως είμαστε εμείς, τι κάνουμε;

Ισχυριζόμαστε ως χώρα ότι είμαστε οι έξυπνοι της παρέας. Ότι εμείς αναλαμβάνουμε δράση. Ότι εμείς έχουμε τάχα την πρωτοβουλία των κινήσεων. Ότι εμείς επιβάλλουμε τους όρους του διαλόγου. Αλλά πολύ απλά αυτό δεν συμβαίνει.

Σπεύσαμε να εξαγγείλουμε πενταμερή διάσκεψη για τη Μεσόγειο ισχυριζόμενοι ότι είναι… δική μας ιδέα και οι γέλωτες στις ξένες πρεσβείες των Αθηνών αντηχούν μέχρι το Μαξίμου. Σπεύσαμε να πούμε ότι στην πενταμερή αυτή θα μετέχουμε εμείς, η Τουρκία, η Κύπρος, η Αίγυπτος και η Λιβύη, αλλά, τώρα που ξεκαθαρίζει το τοπίο, μας λένε ότι θα μετάσχουν και η Αμερική και η Ιταλία, ενώ στο βάθος προβάλλει και το Ισραήλ. Ο συσχετισμός, εντελώς αρνητικός για εμάς. Όλοι τους και μόνοι μας. Χωρίς το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.

Λέμε στον κόσμο -καταχρηστικός ο πληθυντικός, της ευγενείας- ότι βάζουμε τέλος στην… ακινησία και επινοούμε διάφορους ωραίους αφηρημένους όρους για να τον κάνουμε να χαζέψει. Όπως οι όροι που χρησιμοποιούσε χθες το πρωί ένας καθηγητής Διεθνών Σχέσεων σε τηλεοπτικό σταθμό, ο οποίος μάλιστα (χάθηκαν οι διπλωμάτες;) ανέλαβε και διπλωματικός σύμβουλος του πρωθυπουργού.

Οδεύουμε προς θεσμική, πολιτική και εθνική κρίση πρώτου μεγέθους

Του Μανώλη Κοττάκη

Η προειδοποίηση που απηύθυνε την Τετάρτη το βράδυ από το βήμα της Παλαιάς Βουλής ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ήταν σαφής και συγκεκριμένη: «Οδεύουμε προς θεσμική, πολιτική και εθνική κρίση πρώτου μεγέθους». Η Δικαιοσύνη δίνει την εντύπωση ότι χειραγωγείται, το Κοινοβούλιο υποβαθμίζεται, η κυβέρνηση δεν αισθάνεται τις αγωνίες των πολιτών, οι πολίτες αισθάνονται ότι οι θεσμοί μεροληπτούν υπέρ των ισχυρών και εναντίον των αδυνάμων, ιδού τα δεδομένα. Την επομένη ημέρα συνεδρίασε η Βουλή των Ελλήνων και συζήτησε σε προ ημερησίας διατάξεως συνεδρίαση για την εξωτερική πολιτική. 

Σε αυτή τη συζήτηση ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη σύγκληση διεθνούς διάσκεψης παράκτιων κρατών της Μεσογείου για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών η οποία, δεδομένου ότι πλείστα εξ αυτών δεν δεσμεύονται απολύτως από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, θα οδηγήσει μετά μαθηματικής βεβαιότητας 

α) σε συνδιαχείριση του Αιγαίου με την Τουρκία και β) σε εκπτώσεις στην έκταση της θαλάσσιας επικράτειας (ΑΟΖ) και της υφαλοκρηπίδας που μας ανήκει. Στην ίδια συνεδρίαση ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης προκληθείς παραδέχθηκε για δεύτερη φορά από το 2020, τότε ως υπουργός Επικρατείας, αυτήν τη φορά -χειρότερα- ως υπουργός Εξωτερικών ότι «τα 6 μίλια χωρικά ύδατα είναι η κόκκινη γραμμή της κυριαρχίας μας». Με άλλα λόγια ο κύριος υπουργός ενταφίασε τα 12 ναυτικά μίλια, στα οποία δεν αναφέρθηκε καν ο πρωθυπουργός. Με δύο λόγια: Στην ίδια συνεδρίαση της Βουλής ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών αναθεώρησαν δύο βασικά δόγματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από το 1974. 

Συζήτηση για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και των θαλασσίων ζωνών..

Του Νίκου Καραμπάση 

Η «Εστία» και η «Δημοκρατία» αποκαλύπτουν δύο όψεις του ίδιου επικίνδυνου νομίσματος: την ολοκληρωτική κυριαρχία της Τουρκίας στο Αιγαίο, «από το παράθυρο» με την σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης Μητσοτάκη (υπο τις ασφυκτικές πιέσεις των Ευρωναζί - με επικεφαλείς τους ορίτζιναλ Ναζί τους Γερμανούς - και του Οθωμανολάγνου πρέσβη των ΗΠΑ στην Αγκυρα ονόματι Μπάρακ - ενος δισεκατομμυριούχου στο τέλος της ζωής του, που έχει βαλθεί να αναβιώσει την Οθωμανική "αυτοκρατορία" οραματιζόμενος τον εαυτό του ως...Μιδα). 

Σύμφωνα με τα πρωτοσέλιδα των δύο εφημερίδων, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο υπουργός Εξωτερικών Γεραπετρίτης κινούνται προς τη διοργάνωση πολυμερούς φόρουμ με τη συμμετοχή Τουρκίας, Λιβύης, Κύπρου και Αιγύπτου — ένα βήμα που μπορεί να ανοίξει τη συζήτηση για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και των θαλασσίων ζωνών. Με άλλα λόγια η εθνική προδοσία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Το γεγονός οτι δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΙΧΝΟΣ ουσιαστικής πραγματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα -εκτος απο ανευ σημασίας πομφόλυγες της πλάκας-  καθιστά τα δρώμενα εξαιρετικά πλέον πολύ επικίνδυνα για την ύπαρξη της ίδιας της χώρας απο ενα εθνοπροδοτικό σύστημα εξουσίας - μια Πρωθυπουργοκεντρική Ολιγαρχική Δικτατορία με εμφανή στους πάντες στοιχεία "στυγνής και ωμής καμόρας".

Μανώλης Κοττάκη:Η ομολογία Γεραπετρίτη για απεμπόληση εθνικής κυριαρχίας και η σιωπή της αντιπολίτευσης

Επιχείρηση καθαρά χέρια

Του Μανώλη Κοττάκη

Η ακρίβεια και οι φόροι εξοντώνουν τις φιλοδοξίες των ανθρώπων για αυτά που θέλουν να κάνουν ή σχεδιάζουν στο μέλλον για τη ζωή τους, αν κινούνται σε μεγάλα ύψη. Αυτό που τους εξουθενώνει, όμως, και τους εξοργίζει είναι η ταυτόχρονη άνθηση διαφθοράς, ακρίβειας και υψηλής φορολογίας.

Όποιος δεν μπορεί να βγάλει τον μήνα -και είναι πλέον εκατομμύρια Έλληνες αυτοί- έχει μηδενική ανοχή στη διαφθορά. Ήδη φαίνεται στους δρόμους.

Όταν εργάζεσαι στην εστίαση για 40 ευρώ ημερομίσθιο και θες 17 ευρώ για να αγοράσεις ψωμί του τοστ με τυρί και ζαμπόν για τη διατροφή σου, το μισό ημερομίσθιο δηλαδή, πετάγεσαι σαν ελατήριο από την καρέκλα σου κάθε φορά που βλέπεις έναν κλέφτη να κυκλοφορεί ελεύθερος και ατιμώρητος.

Όταν διαβάζεις ότι σου επιφυλάσσουν εργασιακό μέλλον 13 ωρών εργασίας, που θα φθάνουν τις 15 σε σύνολο 24 ωρών με τις μετακινήσεις, με τις άδειές σου σπαστές, και μαθαίνεις για τα πανάκριβα αυτοκίνητα των λαμογιών, πάλι εκτινάσσεσαι. Δεν μπορεί να είναι «σημαία» της χώρας το θράσος.

Όταν είσαι αγρότης και σου κόβονται οι επιδοτήσεις, επειδή η κυβέρνηση έστησε έναν πελατειακό μηχανισμό προνομιακής και παράνομης εξυπηρέτησης κομματικών κοτζαμπάσηδων, παύεις να κάνεις υπομονή – σου γυρίζει το μάτι ανάποδα.

Όταν είσαι καταστηματάρχης, ακούς τον πρωθυπουργό της χώρας να λέει στο υπουργικό συμβούλιο και στη ΔΕΘ ότι όλα καλά με τις τιμές του ρεύματος -μειώθηκαν κιόλας- και διαβάζεις ότι μια από τις εταιρίες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας κατασκευάζει data center αξίας 5 δισ. ευρώ, τρελαίνεσαι. Λες «αυτοί είναι, δεν νιώθουν, είναι άνιωθοι» (ο όρος ανήκει σε κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος).

Υποχώρηση του Ελληνισμού

 

Του Μανώλη Κοττάκη

Η αίσθηση του ιστορικού χρόνου και των μεταβολών που συντελούνται κατά τη διάρκεια αυτού είναι βασικό προαπαιτούμενο για την ευημερία των λαών. Για την έγκαιρη προετοιμασία τους απέναντι στα επερχόμενα. Για τη σωστή στάθμιση των ευκαιριών και των κινδύνων για ένα έθνος. Τα τελευταία τριάντα χρόνια η πατρίδα μας έζησε ανόδους και καθόδους. Θριάμβους, όπως η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε. και το βέτο στο Βουκουρέστι, αλλά και καταστροφές. 

Ωστόσο η μεταβολή εκείνη που δεν έχει αξιολογηθεί σωστά έως σήμερα είναι η ύπουλη φθορά και απομείωση της εθνικής μας ισχύος από τετραετία σε τετραετία. Η εξασθένιση της δύναμης της χώρας. Η ακύρωση της συνάντησης Ερντογάν – Μητσοτάκη την ύστατη στιγμή λειτούργησε σαν ξυπνητήρι στην κοινωνία, γιατί έγινε αντιληπτή και στον πλέον αδαή ποια είναι η εικόνα της χώρας μας στη διεθνή κοινότητα. 

Πόσο μας λογαριάζουν όταν μας «κλοτσάνε» σε δημόσια θέα χωρίς να φοβούνται τις επιπτώσεις. Το ορόσημο αυτό έκανε πολλούς Έλληνες να θυμηθούν αναδρομικώς ότι η κυβέρνηση της Λιβύης έδιωξε προσφάτως τον Έλληνα υπουργό Μετανάστευσης από το έδαφός της, ότι ο πρωθυπουργός της Αλβανίας καθαίρεσε και φυλάκισε τον Έλληνα δήμαρχο της Χειμάρρας, ότι η Τουρκία μετέτρεψε ανενόχλητη την Αγία Σοφία σε τέμενος, ότι η κυβέρνηση της Αιγύπτου βρίσκεται στα πρόθυρα να μετατρέψει τη Μονή Σινά που ίδρυσε ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός στο θεοβάδιστο όρος πριν από 15 αιώνες σε… αρχαιολογικό μουσείο. 

Τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο;

Του Μανώλη Κοττάκη

Όταν κάθισα μπροστά στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή χθες το απόγευμα, είχα να επιλέξω ως θέμα του σημερινού σημειώματος ανάμεσα στα εξής:

• Τις κλειστές πόρτες που βρίσκει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στον Λευκό Οίκο αυτή την εβδομάδα στην Αμερική, σε αντίθεση με τις διάπλατες για τον πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος θα γίνει δεκτός δόξη και τιμή από τον Τραμπ. Αλλά για αυτά σας έχουμε ενημερώσει εγκαίρως. Πολλούς μήνες πριν. Και δεχθήκαμε και επιθέσεις από τα τρολ της οδού Πειραιώς που διέδιδαν ψευδώς ότι θα γίνει συνάντηση Τραμπ – Μητσοτάκη μετά το Πάσχα. Δεν αξίζει τον κόπο.

• Τις δηλώσεις που έκανε στον τηλεοπτικό σταθμό Kontra Channel και στη δημοσιογράφο Λουκία Γκάτσου ο πρώην υπουργός και άρτι μετεγγραφείς στη Νέα Δημοκρατία Ανδρέας Λοβέρδος. Είπε συγκεκριμένα: «Δύσκολο να πω ότι αισθάνομαι νεοδημοκράτης, με φιλοξενεί η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορώ να ξιφουλκώ υπέρ βωμών και εστιών από τις πρώτες μέρες». Έντιμο από μέρους του να δηλώνει ξένος, αλλά και προβληματικό. Αν και αυτό το θέμα είναι στα χείλη των νεοδημοκρατών όλης της χώρας και αυτό με όρους μέλλοντος είναι ασήμαντο.

• Την είδηση που «αλίευσα» με ενδιαφέρον από το K report του Κώστα Καλλίτση ότι ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν απαγόρευσε την εξαγορά της μεγαλύτερης γαλακτοβιομηχανίας της χώρας του από τη σημαντική ελληνική εταιρία Όλυμπος.

Το 2030 θα είναι η αφετηρία της Νέας μεταπολίτευσης. Η εποχή θα γεννήσει νέες ηγεσίες μακράς πνοής.

Του Μανώλη Κοττάκη

Ας ξεφύγουμε λίγο από τα πρόσωπα και ας δούμε τη μεγάλη εικόνα. Τα πρόσωπα είναι το σύμπτωμα που οδηγεί στη νέα εποχή, όχι η νέα εποχή. Κάθε φορά λοιπόν που με ρωτούν από πού θα αντλήσει ψήφους ένα νέο κόμμα Σαμαρά, ένα νέο κόμμα Τσίπρα, ένα νέο κόμμα Καρυστιανού, ένα οποιοδήποτε νέο κόμμα, αυτό που απαντώ σταθερά είναι το εξής: Νέα κόμματα που θα δημιουργηθούν με υλικά τού χθες είτε από την Αριστερά είτε από τη Δεξιά ή από την αντισυστημική συνιστώσα ή από το Κέντρο δεν έχουν καμία τύχη.

Πενήντα δύο χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας οι πολίτες αναζητούν απεγνωσμένα νέα πρόσωπα και νέες ιδέες έξω από το κουτί για το πώς μπορούν να οδηγηθούν η χώρα και οι οικογένειές τους στον νέο κόσμο από το 2030 και μετά. Άρα το ζήτημα δεν είναι αν θα ιδρυθούν νέα κόμματα, αλλά να μην αναπαραγάγουν τις παθογένειες των παλαιών κομμάτων. 

Το δεύτερο που λέω, διαβάζοντας διαγώνια τις δημοσκοπήσεις, είναι ότι όλες οι ψήφοι είναι διεκδικήσιμες από όλους. Και οι συστημικές και οι αντισυστημικές. Και οι πατριωτικές και οι κοσμοπολίτικες. Και οι ευρωπαϊκές και οι αντιευρωπαϊκές. Και οι αριστερές και οι δεξιές. Ζούμε το τέλος των παρωπίδων.

Αυτό που θα παίξει ρόλο στο μέλλον είναι το επιχείρημα. Οι πολίτες γνωρίζουν τι απορρίπτουν αλλά ακόμη δεν ξέρουν τι υιοθετούν. Η χώρα θα περάσει μία μεγάλη μεταβατική φάση. Θα ζήσει προσεχώς το διπλό σοκ. Το σοκ του ανάδελφου έθνους που με ευθύνη του δεν είναι στο μεγάλο τραπέζι του πλανήτη, καθώς πλέον δεν την υπολογίζουν όπως παλιά ούτε οι Αμερικανοί ούτε οι Ρώσοι, που μας θεωρούν εχθρούς, ούτε οι Κινέζοι, ενώ είναι περιτριγυρισμένο από μία θάλασσα εχθρών. Φανερών και κρυφών.

Σενάρια «πολιτικής κουζίνας» για αντικατάστασή

Του Μανώλη Κοττάκη 

O Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε προχθές πρώτη φορά στη διάρκεια της εξαετούς θητείας του ότι «πρωθυπουργό εκλέγει ο λαός και όχι οι παράγοντες». Και ότι τα σενάρια «πολιτικής κουζίνας» για αντικατάστασή του στην προεδρία της Ν.Δ. εν κινήσει ή για ορισμό τρίτου προσώπου στο αξίωμα «που διακινούν χίλιοι άνθρωποι στα καφενεία πέριξ του Κολωνακίου» δεν αφορούν τον κόσμο, ο οποίος έχει τις έγνοιες του. 

Ο κύριος Μητσοτάκης ήταν ακριβής. Πράγματι στο Αλφιέρε, στο Mayor (τέως JK), στη Βιβλιοθήκη, στο Da Capo, στο Dry, στη Μαντζάρου, στα καφέ των Μουσείων Μπενάκη και Θεοχαράκη, στη Λυκόβρυση, στο Perros, στο Φίλιον, τα βράδια στο Καφενείο, στο 17, στο Αμπρεβουάρ και στου Παπαδάκη (παλαιότερα στου Jimmys στη Βαλαωρίτου, στο JB Corner της Μεγάλης Βρεταννίας, στο Πρυτανείο και στο Ιντεάλ) «ζυμώνεται» όλη η πολιτική Αθήνα για τις επερχόμενες εξελίξεις.

Μανώλης Κοττάκης:

Δεν προσέξαμε καλά τον διάλογο που είχε με τον Αμερικανό υπουργό Εσωτερικών, αρμόδιο για θέματα Ενέργειας, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, μπροστά στις ανοιχτές κάμερες προ εβδομάδων. Και, το κυριότερο, δεν εμβαθύναμε στο ρεπορτάζ. Περιοριστήκαμε σε μάλλον επαρχιακής φύσεως πανηγυρισμούς που, επιτέλους, ένας αξιωματούχος της κυβέρνησης Τραμπ μάς έδωσε «σημασία». Ενώ στην πραγματικότητα έδωσε σημασία στα εθνικά συμφέροντά του, στην προστασία τους και την προαγωγή τους. Τι μας διέφυγε; Δύο πράγματα. 

Το πρώτο: δεν παρατηρήσαμε ότι ο Αμερικανός αξιωματούχος δεν πρόφερε τη λέξη «Chevron» ούτε μία φορά, μία μέρα μετά την εκδήλωση ενδιαφέροντος της αμερικανικής εταιρίας σε θαλασσοτεμάχια εξόρυξης υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης. Οι εταιρίες προφανώς και κάνουν γεωπολιτική. Πολλές φορές υπογράφουν και διεθνείς συμφωνίες. Δύο πολυεθνικές εταιρίες υπέγραψαν την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών μεταξύ Λιβάνου και Ισραήλ (όταν οι δύο χώρες δεν μιλιούνταν), την οποία επέβλεψε στο παρασκήνιο και ο βοηθός ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Εϊμος Χοκστάιν. Διόλου απίθανο το μοντέλο να εφαρμοστεί και στην περίπτωσή μας. Αλλά, στην προκειμένη περίπτωση, ο Αμερικανός υπουργός δεν είπε λέξη. Προφανώς γιατί η Chevron έχει ανοιχτά μέτωπα και συμφέροντα στη Λιβύη. Και εκεί θα κάνει έρευνες.

Τίτλος : Ποιος προκάλεσε το εθνικό ρήγμα.

Ένα επίκαιρο και διαφωτιστικό άρθρο του Μανώλη Κοττάκη στην εφημερίδα Εστία ημερ. 16-9-25.

Ποιος προκάλεσε το εθνικό ρήγμα 

Διάβασα τό Σαββατοκύριακο ἐπιθετικά ἄρθρα ἐναντίον τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας γιά τήν ἀπόφασή της νά μήν δώσει πράσινο φῶς στίς ἐργασίες κατασκευῆς τοῦ περίφημου καλωδίου ἠλεκτρικῆς διασύνδεσης.

Μεταξύ αὐτῶν καί τοῦ ὁμότιμου καθηγητῆ Χρήστου Ροζάκη.

Ἡ κατηγορία πού τῆς ἀπευθύνεται εἶναι ὅτι διασπᾶ τό ἐθνικό μέτωπο. Τρόλ τά ὁποῖα εἶναι ἀφοσιωμένα στόν κυβερνητικό ἐπικοινωνιακό σχεδιασμό ἔφθασαν μάλιστα στό σημεῖο νά λανσάρουν στό διαδίκτυο τό αἰσχρό σύνθημα «Τουρκία-Κύπρος συμμαχία». Ἄν δέν εἴχαμε καταγράψει ἀπό αὐτήν τήν ἐφημερίδα μέ συστηματικότητα τό σχέδιο ἀπαγκίστρωσης τῆς Ἑλλάδος ἀπό τόν ἐθνικό σχεδιασμό μέ τήν Κύπρο, ἴσως καί νά τό πιστεύαμε καί ἐμεῖς. Ἀλλά ἐδῶ τό ἔγκλημα πού συντελεῖται μέ σύστημα ἔχει καί αὐτουργό καί ἀποτυπώματα καί αὐτό πού ζοῦμε σήμερα εἶναι δυστυχῶς ἡ δημοσιοποίηση τῆς διάστασης πού σοβεῖ καιρό τώρα σέ ἐπίπεδο κυβερνήσεων. Ἡ διαφορά μέ τό παρελθόν εἶναι πώς πλέον δέν ὑπάρχει ἐμπιστοσύνη. Ἔχει καταρρεύσει ἡ ἐμπιστοσύνη. Οἱ ἀδελφοί μας Κύπριοι δέν ἐμπιστεύονται τήν Κυβέρνηση καί μέ δεδομένη τήν ἐμπειρία ἀπό τό 1974 δέν εἶναι διατεθειμένοι νά πάρουν ρίσκα μέ τυχόν ὀλέθρια ἀποτελέσματα.

Θυμίζω σέ ὅλους ὅσοι λησμονοῦν τί ἔχει συμβεῖ τά τελευταῖα χρόνια στίς μεταξύ μας σχέσεις καί ἐπιρρίπτουν ἀνερυθρίαστα τήν εὐθύνη στήν Κυπριακή Δημοκρατία:

Μόλις ἀνέλαβε Πρωθυπουργός ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης, τό 2019, καί προέκυψε ζήτημα σύγκλησης πενταμεροῦς διάσκεψης γιά τό Κυπριακό, ὁ ἔνοικος τοῦ Μαξίμου ξεκαθάρισε σέ συνομιλητές του πώς «δέν εἶμαι διατεθειμένος νά ἀναλάβω εὐθύνες πού δέν μοῦ ἀναλογοῦν».

Σέ μιά ἀπό τίς στρατιωτικές παρελάσεις τῆς 28ης Ὀκτωβρίου στήν Κύπρο στήν πρώτη τετραετία Μητσοτάκη ἡ Ἑλλάς δέν ἔστειλε, ὅπως παραδοσιακά ἔκανε στό πλαίσιο τῆς πολιτικῆς τοῦ ἑνιαίου ἀμυντικοῦ χώρου, μαχητικά ἀεροπλάνα F16! (Τήν ντροπή ξέπλυνε ἀργότερα μέ εἰδική ἀποστολή ὁ στρατηγός Φλῶρος.)

Κωμωδία. Μικρή χώρα η Ελλάς, γνωριζόμαστε.

Του Μανώλη Κοττάκη

Οι τοπικές κοινωνίες έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο να «διαβάζουν» τα γεγονότα που τις αφορούν. Στα Χανιά δεν εξέπληξε κανέναν η δράση της μαφίας και η βαθιά διείσδυση της μέσα στο κράτος και τους θεσμούς: Δικαιοσύνη, Αστυνομία, Ένοπλες Δυνάμεις, Λιμενικό, Εκκλησία, μέσα ενημέρωσης, τράπεζες, Αυτοδιοίκηση, κορυφαία πρόσωπα της πολιτικής. 

Όλα αυτά είναι γνωστά σε όλους, κατά το μάλλον ή ήττον, και εξηγούνται. Στη μικρή κλίμακα είναι νόμος: η ισχύς επιβάλλει τη σιωπή και την ανοχή. Θυμάμαι ακόμη το περίλυπο ύφος του αξιοπρεπούς πατέρα που έχασε το βλαστάρι του από τον μεθυσμένο οδηγό της Πόρσε σε δυστύχημα έξω από τα Χανιά, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος έπειτα από αλκοτέστ, γιατί έγινε (όπως ισχυρίζονται κάποιοι) άνωθεν παρέμβαση. Ο άνθρωπος έδειχνε ξεκάθαρα ότι γνωρίζει πως δεν θα βρει το δίκιο του. Με ποιον να τα βάλει; Χαμένο το παιχνίδι. Ισχύς. 

Αυτό που στην προκειμένη υπόθεση προκαλεί τεράστια εντύπωση στην τοπική κοινωνία είναι ότι η οικογένεια δεν κατάφερε να προστατέψει τους γνωστούς της ανθρώπους. Ή δεν θέλησε. Όποιοι και αν είναι αυτοί. Κάνει τεράστια εντύπωση επίσης ότι οι συνιστώσες της οικογένειας που έχουν προβλήματα από τη λίστα των υποψηφίων στις προηγούμενες εκλογές δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν και τοπικά εμφανίζονται διχασμένες. Με συνέπεια, κορυφαίο πρόσωπο να είναι πολιτικώς εκτεθειμένο από την αγοραπωλησία στο εκκλησιαστικό «φιλέτο» του Μαραθίου από αλλοδαπό και εντόπιο φίλο γειτονικού νομού με ορίζοντα αποπληρωμής τα 50 έτη. 

Η διαφθορά στις τοπικές κοινωνίες θεωρείται γνωστή. Αυτό που τους είναι νέο είναι η αδυναμία συγκάλυψης της διαφθοράς εντός έδρας. Κάποιοι λένε και η άρνηση. Θεωρείται από τον κόσμο απομείωση ισχύος και αδυναμία. Σας λέω ότι μου μεταφέρεται ό,τι συζητείται στις παρέες. Κανείς δεν πιστεύει πως ό,τι έγινε συνέβη με πρωτοβουλία του κεντρικού καταστήματος που ήθελε να κτυπήσει τη διαφθορά, όπως πανηγυρίζει με πρωτοσέλιδα ο ανενημέρωτος φιλικός Τύπος. Κανείς δεν ενστερνίζεται τη θεωρία ότι «καίγονται» τα σπαρτά. Ότι οι πάνω «καίνε» τους «κάτω» στο πλαίσιο μιας κατά Σουμπέτερ «δημιουργικής καταστροφής» για να πάει παρακάτω το σύστημα. Με αναγκαστική συνέπεια τη ρίψη στην πυρά των πιο αδύνατων κρίκων από τους δυνατούς. 

Ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης δήλωσε χθες στο Open ότι έχουν γίνει στην εξωτερική πολιτική επί των ημερών του όλα όσα δεν έγιναν τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Του Μανώλη Κοττάκη

Εισαγωγική επισήμανση πριν υπεισέλθω στο θέμα του σημερινού μας σημειώματος. Ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης δήλωσε χθες στο Open ότι έχουν γίνει στην εξωτερική πολιτική επί των ημερών του όλα όσα δεν έγιναν τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Θα μπορούσε να του πει κανείς «συμφωνώ»: Ποτέ κανείς υπουργός Εξωτερικών δεν δήλωσε από το 1974 έως σήμερα υποψήφιος «μειοδότης». Πρώτη φορά επί των ημερών του. Ποτέ κανείς δεν δήλωσε «φιλέλλην». Πρώτη φορά επί των ημερών του. Ποτέ κανείς δεν έσκυψε ως υπήκοος σε Τούρκο πρόεδρο. Πρώτη φορά επί των ημερών του. Και ποτέ πρωθυπουργός δεν δήλωσε ότι «η έννοια της εθνικής κυριαρχίας είναι σχετική». 

Θα μπορούσε, όμως, κανείς να του πει και «διαφωνώ». Γιατί η αλαζονεία και η αυταρέσκειά του συνιστούν ύβρι για πολιτικούς που θήτευσαν στο ΥΠΕΞ, όπως ο Δημήτρης Μπίτσιος, ο Πέτρος Μολυβιάτης, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Κάρολος Παπούλιας, ο Νίκος Κοτζιάς, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο Θόδωρος Πάγκαλος, ο Νίκος Δένδιας και άλλοι. 

Θα μπορούσε, όμως, αντί να «διαφωνεί» ή να «συμφωνεί» μαζί του, να τον ρωτήσει το εξής: Ανάμεσα σε όλα όσα έκανε και δεν έχουν γίνει τα τελευταία πενήντα χρόνια της εθνικής μας ζωής είναι και ότι διοργάνωσε μυστικές συναντήσεις ελληνικής αντιπροσωπίας με τους Τούρκους στη Γενεύη και υπέγραψε μυστικά προσχέδιο συνυποσχετικού, όπως αποκάλυψε την Κυριακή η «Κontra News». Αυτό, αν ισχύει, είναι πολύ βαρύ και μέχρι στιγμής ο κύριος υπουργός δεν το έχει διαψεύσει. Αντιθέτως, καμαρώνει ως ο πλέον τολμηρός υπουργός της πεντηκονταετίας και διεκδικεί… προτομή δίπλα στον Σεφέρη στον πεζόδρομο της Ζαλοκώστα. 

Η σκευωρία Δημοκρατικών – CIΑ για υπόγειες διαδρομές Τραμπ – Μόσχας

Μανώλης Κοττάκης

Το πρώτο πράγμα που μάθαμε μετά τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές ήταν ότι το διεθνές κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ ήταν χρηματοδοτούμενο από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και όχι μια αυθόρμητη πρωτοβουλία υπέρ των ατομικών ελευθεριών.

 Μόλις ανεκόπη η ροή της χρηματοδότησης προς τα μέσα ενημέρωσης όλου του πλανήτη από τη USAID (μεταξύ αυτών, πιθανόν και ελληνικά), σταμάτησε αίφνης και η πλύση εγκεφάλου. Ακαριαία. Ούτε ταινίες όπου προβάλλονται οι ιδιαιτερότητες είδαμε φέτος ούτε τον Διόνυσο στην Επίδαυρο να κρατά τη γνωστή πολύχρωμη σημαία ούτε πίνακες του Βρυζάκη αλλοιωμένους, ώστε στη θέση της ευγνωμονούσας Ελλάδος με την ελληνική σημαία να είναι οι ευγνωμονούσες μειονότητες με την πολύχρωμη σημαία ούτε Eurovision με πολύχρωμες σημαίες και non binary, τίποτε. Ξαφνικά, μαύρο. Μέχρι και ο πρωθυπουργός μας ανακάλυψε ότι τα φύλα είναι δύο και όχι… εκατόν είκοσι δύο. Ενδιαφέρον.

 Το ωραιότερο; Ο τέως υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής κ. Μπλίνκεν ομολόγησε ότι έκανε ευθεία παρέμβαση στις κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Μαδαγασκάρης και του Αγίου Μαρίνου για την αλλαγή της νομοθεσίας του οικογενειακού δικαίου και τη νομοθέτηση του γνωστού γάμου. Ο στόχος να αντικατασταθούν συμπαγή έθνη από ανίσχυρες ατομικότητες απέτυχε.

Έργα και ημέραι της κυβέρνησης

Του Μανώλη Κοττάκη 

Εισαγωγική παρατήρηση πριν υπεισέλθω στο κύριο θέμα του σημερινού σημειώματος: με ικανοποίηση διαβάζουμε στον κυριακάτικο Τύπο ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει μέτρα για το Δημογραφικό με νέες μειωμένες φορολογικές κλίμακες για οικογένειες με παιδιά. Είμαι βέβαιος ότι αυτά τα μέτρα θα μας εκπλήξουν καταρχάς θετικά και θα τα σχολιάσουμε όπως τους πρέπει όταν θα έρθει η ώρα.

Εκλαμβάνουμε, όμως, αυτή την πρωτοβουλία η οποία αναπτύσσεται στον έκτο χρόνο της διακυβέρνησης της Ν.Δ. και αφού βουλιάζει στις δημοσκοπήσεις στο 24% και ως γενναία άσκηση αυτοκριτικής. Ο κύριος πρωθυπουργός έχει από το 2021 στο συρτάρι του μελέτες για το Δημογραφικό, που του λένε ότι το 2040 θα είμαστε τέταρτη χώρα παγκοσμίως σε μείωση πληθυσμού.

Αριθμούς που δείχνουν ότι η χώρα υπέστη στην τελευταία απογραφή τη μεγαλύτερη μείωση πληθυσμού από το 1932. Και η εθνική απάντηση της κυβέρνησής του μέχρι τώρα σε αυτό το πρόβλημα, που αποτελεί ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της πατρίδας μας, καθώς, σύμφωνα με τις μελέτες, το 2048 θα γεννηθεί ο τελευταίος Έλληνας, ήταν ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών (δηλαδή μεταξύ ανθρώπων που δεν έχουν την αναπαραγωγική ικανότητα μεταξύ τους), ήταν η παρένθετη μητρότητα (που ευτυχώς την πήρε πίσω για να μην «πέσει» ο γάμος στο Συμβούλιο της Επικρατείας), ήταν ένα επίδομα τοκετού για το πρώτο παιδί.

Ήταν το ξήλωμα αφισών για τις αμβλώσεις από το μετρό. Ήταν η ανάκληση αιγίδας που είχε δώσει η τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε συνέδριο για τη γονιμότητα το 2021. Ήταν η πρωθυπουργική διακήρυξη πως θα λύσουμε το Δημογραφικό με τους μετανάστες. Ήταν ένα υπουργείο Οικογένειας χωρίς αρμοδιότητες. Η εθνική πολιτική ήταν το λουκέτο σε σχολεία της Μακεδονίας και της Ηπείρου περισσότερα από 200 φέτος αντί πολιτικής για συγκράτηση του πληθυσμού εκεί. Αυτή ήταν, λοιπόν, η εθνική πολιτική για το Δημογραφικό μέχρι τώρα. Το μηδέν. Προηγούνται οι μειονότητες, υποβαθμίζεται η οικογένεια.