Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΕΚΚΑΣ Σ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΕΚΚΑΣ Σ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2019

Αποεπένδυση και παρακμή / από Σαράντος Λέκκας


Προτιμούμε υποδομές Κούβας παρά τονωτικές ενέσεις από το ιδιωτικό κεφάλαιο εφόσον κρίνουμε ότι η μείωση των ελλειμμάτων δεν μας επιτρέπει δημόσιες επενδύσεις. Αν και το τελευταίο είναι μύθος αφού δεν μπορεί να μιλούμε για δημοσιονομικά πλεονάσματα και να αφήνουμε ζωτικούς τομείς της καθημερινότητας να καταρρέουν. Είναι αδιανόητο να θεοποιούμε την επιδοματική πολιτική με κομματικά κριτήρια και να παρέχουμε κοινωνικά υποτίθεται επιδόματα θεωρώντας ότι δημιουργούμε εκλογική πελατεία και να αδιαφορούμε για το μέλλον.
.

Άποψη

του Σαράντου Λέκκα
Κατά την προσωπική μας άποψη ένα από τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης που βιώνει η ελληνική οικονομία την τελευταία 10ετια είναι οι υποδομές.
Η αποεπένδυση είναι τέτοιας μορφής που χωρίς καμία αμφιβολία στο άμεσο μέλλον θα βιώσουμε τραγελαφικές καταστάσεις .
 Ήδη είναι εμφανέστατη η διάβρωση ενός μεγάλου τμήματος των υποδομών σε σημείο που η περαιτέρω αδιαφορία του πολιτικού αλλά και αυτοδιοικητικού προσωπικού να παίρνει τα χαρακτηριστικά εγκλήματος κατά της ελληνικής κοινωνίας .
Πέρα από τους διεθνείς αυτοκινητόδρομους οι υπόλοιπες δημόσιες παρεμβάσεις  προς την συντήρηση των υπαρχόντων δομών είναι ανύπαρκτες.
                                        ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΕΤΙΑ 2015-16
ΤΟΜΕΑΣ ΥΠΟΔΟΜΩΝΕΛΛΑΔΑΕΕ-28
ΠΑΙΔΕΙΑ2,50%10,40%
ΥΓΕΙΑ1,40%7,90%
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ1,30%2,30%
ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΑΞΗ0%3,10%
Όλοι είμαστε μάρτυρες της αποεπένδυσης που συντελείτε και που τα πρώτα χρόνια της κρίσης είχε ως αιτιολογική βάση την προσπάθεια τιθάσευσης των δημοσίων οικονομικών και της εξεύρεσης πόρων για την αναχρηματοδότηση του δημοσίου χρέους.

Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017

Δανεισμός και υφέρπων λαϊκισμός




.
Η απόσταση μεταξύ κυβέρνησης και εκλογικού σώματος όλο και αυξάνεται ενώ οι Αισώπειες προσεγγίσεις της πραγματικότητας απλά επιβεβαιώνουν ότι, όσο θα επιλέγεται ο εντυπωσιασμός τόσο τα προβλήματα θα διογκώνονται και οι θυσίες που θα απαιτούνται θα αυξάνονται.

.
Άποψη/ του Σαράντου Λέκκα

Όπως είναι γνωστό η χρηματοδότηση των δαπανών ενός κράτους γίνεται μέσω της φορολογίας.

Όταν οι δαπάνες όμως ξεπερνούν τα έσοδα τότε τα ελλείμματα καλύπτονται από δανεισμό.

Σε φυσιολογικές περιόδους ο δανεισμός γίνεται από τον ιδιωτικό τομέα και μόνο σε περιπτώσεις αδιεξόδων η χρηματοδότηση γίνεται μέσω διακρατικών δανείων ή υπερεθνικών οργανισμών όπως για παράδειγμα το ΔΝΤ.

Από την στιγμή που το ιδιωτικό κεφάλαιο έκρινε την Άνοιξη του 2010 ότι η Ελλάδα έχει τέτοια επίπεδα χρέους που την καθιστούσαν αναξιόχρεη, τότε σταμάτησε να την χρηματοδοτεί με αποτέλεσμα η τρόικα να αναλάβει ως δανειστής υστάτης στιγμής το έργο της αναχρηματοδότησης.

Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

Η Δημοκρατία των μειοψηφιών/του Σαράντου Λέκκα

.
Εκείνο που πλέον απαιτείται είναι μια στιβαρή κυβέρνηση που να έχει αποκλειστικό σκοπό την σταδιακή επαναφορά της Ελληνικής Δημοκρατίας στα ιδεώδη που την χαρακτήριζαν.
.
«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα  της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια  ως δικαίωμα , την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία «.
 Ισοκράτης
436 π.Χ. – 338 π.Χ.

Άρθρο

Όταν ο άνθρωπος που εμφανίζεται σχεδόν καθημερινά στους τηλεοπτικούς δέκτες ως εκπρόσωπος της χώρας στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές φέροντας τον τίτλο του υπουργού οικονομικών, όταν ο άνθρωπος αυτός όπως και οι υπόλοιποι του κυβερνώντος κόμματος ισχυρίζονταν προεκλογικά ότι θα σχίσει τα μνημόνια δηλώνει ότι « η οικονομία είναι εξίσου σημαντική με την παρέλαση των gay» τότε το πρόβλημα της χώρας δεν είναι οικονομικό.
Είναι κοινωνικό και παράλληλα πρόβλημα Δημοκρατίας.
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στον βάλτο που δημιούργησε με μεθοδικότητα η αριστερόστροφη διανόηση επί σειρά δεκαετιών.
Η αποδόμηση κάθε έννοιας που είχε σχέση με τους θεσμούς, την ευνομία, την  αριστεία, την παιδεία,  την ιστορική διαδρομή, την πολιτιστική κληρονομιά, την πειθαρχία, τον σεβασμό , έχει πλέον ολοκληρωθεί.
Προβλήθηκε ο ακτιβισμός και θεοποιήθηκε η δημοκρατία των μειοψηφιών ενώ με Δούρειο ίππο τα δημοκρατικά δικαιώματα πολτοποιήθηκε καθετί που αντιστέκονταν στην πλήρη διάλυση των κοινωνικών δομών.
Δημοκρατικό δικαίωμα να καίγονται περιουσίες, να εκφοβίζονται και να λοιδορούνται πολίτες, να δημιουργούνται γκέτο, να διαλύεται η παιδεία.
Δημοκρατικό δικαίωμα, η επιβολή των απόψεων των μειοψηφιών με λεκτική ή σωματική βία .
Δημοκρατικό δικαίωμα να διαστρεβλώνεται  η ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά όπως και να ξαναγράφονται κομμάτια της ιστορίας από την οπτική γωνία εκείνων που διέπονται από τα ιδεώδη του  διεθνισμού.
Όταν ο επικεφαλής της ελληνικής οικονομίας δηλώνει ότι « η οικονομία είναι εξίσου σημαντική με την παρέλαση των gay» όχι μόνο επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω αλλά δείχνει και τον τρόπο σκέψης όλων αυτών που αυτοαποκαλούνται δημοκράτες .
Δημοκράτης δεν είναι αυτός που ψεύδεται (σκίσιμο μνημονίων, διαγραφή χρέους, κτλ.), δεν είναι αυτός που αλλοιώνει την ιστορία (συνωστισμός κατά την Μικρασιατική καταστροφή), δεν είναι αυτός που διαλύει την παιδεία (λιγότερες εξετάσεις, κατάργηση της αριστείας ) δεν είναι αυτός που λοιδορεί τα όργανα της τάξεως και υποκριτικά τα εγκαλεί όταν συμβαίνει ένα ακραίο γεγονός, δεν είναι αυτός που θεωρεί ότι η χώρα δεν έχει σύνορα, δεν είναι αυτός που ανέχεται τα γκέτο (αναρχικών, γύφτων, ναρκομανών, κτλ.), δεν αυτός που δεν σέβεται την ζωή και την αξιοπρέπεια.
Αυτός δεν είναι δημοκράτης, είναι πολιτικά, ηθικά και κοινωνικά παράσιτο .
Φυσικά η θρασύτητα του και η ωχαδελφική αντιμετώπιση του έχει οδηγήσει στην επικράτηση των ιδεολογημάτων του ανεξάρτητα εάν βρίσκεται όπως στην παρούσα χρονική περίοδο στην εξουσία ή όχι.
Διότι τι σημασία έχει η εξουσία εάν ο τρόπος σκέψης της ποδηγετείτε από τις αριστερόστροφες ιδεοληψίες των μειοψηφιών;
Τι σημασία έχει η εξουσία εάν δεν μπορεί να επιβάλει  την τάξη σε γκέτα που αποδεδειγμένα λειτουργούν ως ορμητήρια κακοποιών και εμπόρων ναρκωτικών;

Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

Ο πατριωτισμός μέσα απο την θέσπιση ορίων στην κίνηση κεφάλαιων

Ο βασικός εκβιασμός των εθνικών κυβερνήσεων από το κερδοσκοπικό κεφάλαιο στηρίζεται στην απειλή μαζικής φυγής κεφαλαίων, κάτι που μπορεί να ανατραπεί εάν τεθούν συγκεκριμένα όρια στην κίνηση τους.
Του Σαράντου Λέκκα
To 1821 είναι έτος ορόσημο για εμάς τους Έλληνες όμως ταυτόχρονα είναι έτος ορόσημο και για την παγκόσμια οικονομία.
Την χρονιά αυτή πρωτοεμφανίστηκε στην Βρετανία ο κανόνας του χρυσού, ο επονομαζόμενος αργότερα κλασικός κανόνας, οπότε και η λίρα συνδέθηκε  με τον χρυσό σε συγκεκριμένη ισοτιμία.
Άλλες χώρες για κάποιο διάστημα  διατήρησαν διμεταλλικό σύστημα (χρυσό και άργυρο)όμως σιγά-σιγά υιοθέτησαν τον χρυσό κανόνα.
Το 1871 η Γερμάνια και στην συνέχεια η Γαλλία , το 1879 οι ΗΠΑ  , το 1886 η Ιαπωνία ,το 1892 η Αυστροουγγαρία, το 1893 η Ινδία  και το 1895 η Ρωσία.
Φυσικά το βασικό υπόβαθρο της υιοθέτησης του χρυσού κανόνα ήταν η ανακάλυψη τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού στο Τράνσβααλ της Νοτίου Αφρικής το 1886.
Από τις παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις της εποχής μόνο η Κίνα έμεινε πιστή στον Άργυρο.
Στο  κλασικό κανόνα του χρυσού  οι ισοτιμίες των νομισμάτων των χωρών που συμμετείχαν ήταν  σταθερές και τα νομίσματα  απευθείας μετατρέψιμα σε χρυσό, επιτρέπονταν η εξαγωγή χρυσού ελεύθερα χωρίς περιορισμούς  ενώ υπήρχε σταθερή σχέση μεταξύ της ποσότητας χρήματος και του αποθέματος χρυσού.
Το τελευταίο σημείο είναι ιδιαιτέρα σημαντικό αφού οι κεντρικές τράπεζες ήταν υποχρεωμένες να καλύπτουν την έκδοση χαρτονομισμάτων με τα αποθέματα τους σε χρυσό κάτι που εκ των πραγμάτων σηματοδοτούσε την  σταθερότητα των τιμών.
Το πιο εντυπωσιακό όμως που καταγράφονταν ως συνέπεια του κλασικού χρυσού κανόνα ήταν ο αυτόματος μηχανισμός εξισορρόπησης των ισοζυγίων εξωτερικών πληρωμών.

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Ο διαλυτικός γερμανικός μερκαντιλισμός-του Σαράντου Λέκκα

20150328_EUD000_0
ΑΡΘΡΟ
Στα μέσα Μαρτίου 2010 η τότε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και σημερινή επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κα Κριστίν Λαγκάρτ δήλωνε στους Financial Times ότι « η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσα από την υψηλή πίεση του εργατικού κόστους (δηλαδή την συμπίεση των μισθών ) οδηγεί σε ένα μη βιώσιμο μοντέλο για το σύνολο της ευρωζώνης.
Τα μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα σε βάρος των υπολοίπων εταίρων δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά δεδομένου ότι οδηγούν σε στρεβλώσεις υψηλού κόστους».
Στην ουσία φωτογράφιζε την Γερμανία και τις πρακτικές της.
Τι είχε κάνει όμως η Γερμανία και πως είχε βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της;

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

Δημόσιο Χρέος

20160312_ASD000_1


Του Σαράντη Λέκκα
Μεσοβέζικες επιλογές με ταυτόχρονα παιχνίδια επίρριψης ευθυνών – σκηνικά ρήξης τόσο από την πλευρά της πιο λαϊκίστικης κυβέρνησης που γνώρισε η Ελλάδα, όσο και από τους δανειστές μας με την ελιτίστικη υπεροψία τους
.

Άρθρο

H αποπληρωμή των χρεών είτε αναφερόμαστε στο ιδιωτικό είτε στο δημόσιο χρέος διέπεται από τις ίδιους κανόνες.
Στην ουσία οι βασικοί παράγοντες που καθορίζουν την αποπληρωμή τους είναι δυο, ο χρόνος ωρίμανσης και το κόστος όπως αυτό προσδιορίζεται από το επιτόκιο.
Μικρός χρόνος ωρίμανσης και υψηλό επιτόκιο προδιαγράφουν και υψηλή τοκοχρεολυτική δόση η οποία μπορεί να εξομαλυνθεί σε περιπτώσεις μεταβολής  προς τα χείρω της οικονομικής καταστάσεις του δανειολήπτη με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και με μείωση του επιτοκίου.
Σε αυτό ακριβές το σημείο βρισκόμαστε αναφορικά με το δημόσιο χρέος , στο σημείο όπου η χώρα δεν μπορεί να αποπληρώσει ομαλά το χρέος της πάρα τις αιματηρές  θυσίες που επιβάλει στους πολίτες της .
Για παράδειγμα κατά το 2017 η επιβάρυνση για τόκους θα είναι της τάξεως των  5,9 δις €, οπότε τουλάχιστον ανάλογο πρέπει να είναι και το πρωτογενές πλεόνασμα.
Με δεδομένο ότι ο προϋπολογισμός προβλέπει πλεόνασμα 3,7 δις € ή 2% του ΑΕΠ εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι θα απαιτηθεί νέος δανεισμός .
Το εντυπωσιακό είναι ότι το συγκεκριμένο πλεόνασμα διαμορφώνεται από επιπλέον φόρους 2,5 δις € και παρεμβάσεις σε συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα 843 εκατ. € , δηλαδή συνολικά ομιλούμαι για νέα μέτρα 3,3 δις €.