Βάλτερ Πούχνερ: Η θάλασσα δεν έχει δέντρα
Μέσα στο ασήκωτο φωςμια μαύρη τελεία
στο δρόμο προς το επέκεινα
και το αλάτι πληγή
και το αλάτι αφρός
από τα χείλη της αθανασίας
η θάλασσα δεν έχει δέντρα
η θάλασσα δεν έχει σκιά
μήτε Εδέμ μήτε γλυκόνερα
μόνο θέα γυμνή η ίδια
αεικίνητος καθρέφτης
δίχως εικόνα καμιά
μεταφυσική η μοναξιά
μια έρημος με ψάρια
γλαρόμορφοι άγγελοι
ταξιδεύουν χωρίς εντολή
και η μηχανή οργώνει
σαν η καρδιά του χρόνου
κρουαζιέρα στο πουθενά
αναζητώντας το τίποτε
ταξίδι όλο επιστροφή
σε μια αρχή που χάθηκε
αν ξέραμε να πεθάνουμε
θα φαινόταν κάποιο λιμάνι
