Του Νίκου Παστελάκου
Το Μακεδονικό ζήτημα γεννήθηκε από την ύπαρξη πολλών και διαφορετικών πληθυσμιακών στοιχείων στον μακεδονικό χώρο, καθώς και λόγω της ύπαρξης αντικρουόμενων συμφερόντων μεταξύ των Ελλήνων, Σέρβων και Βουλγάρων.
Ουσιαστικά αποτελεί πτυχή του Ανατολικού ζητήματος δηλαδή του διαμοιρασμού των εδαφών της διαλυόμενης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αλλά υπήρχε και η εμπλοκή κυρίως αυστρογερμανικών αλλά και ρωσικών παραγόντων για την προώθηση των δικών τους γεωπολιτικών συμφερόντων.
Κύριο αντικείμενο της διένεξης μεταξύ των τριών κύριων διεκδικητών της Μακεδονίας (Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας) αποτέλεσε η ταυτότητα του σλαβόφωνου πληθυσμού.
Ο πληθυσμός αυτός στις αγροτικές περιοχές οδηγείτο σε πλήρη εξελληνισμό κυρίως λόγω της οικονομικής και πολιτιστικής παρουσίας του ελληνισμού στην ευρύτερη Μακεδονία.
Καταλυτικός ήταν και ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου που ενίσχυσε τον εξελληνισμό αυτόν καθώς και ο Μακεδονικός Αγώνας προς απόκρουση των Βουλγάρων κομιτατζήδων που τρομοκρατούσαν τις ελληνόφωνες αλλά και σλαβόφωνες περιοχές να ακολουθήσουν την Βουλγαρική Εξαρχία.
Μετά τον Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908) μια ακόμη σελίδα, η τελευταία του ίσως, ήταν, κατά την γνώμη μου, η δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α', τον Μάρτιο του 1913, η οποία παραμένει ως σήμερα επισήμως ανεξιχνίαστη. Δράστης ήταν ο, σε μόνιμη ένδεια ευρισκόμενος, Αλέξανδρος Σχινάς.
Ο συγκεκριμένος δράστης μάλιστα έχει αποδειχθεί ότι είχε, παρ' όλα αυτά, ταξιδέψει σε Βερολίνο και Κωνσταντινούπολη και είχε έλθει σε επαφές με Γερμανοαυστριακούς διπλωμάτες. Οι φάκελοι της ανάκρισης κάηκαν όταν πήρε φωτιά το ατμόπλοιο που μετέφερε το ανακριτικό υλικό από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, ο δε μοναδικός αυτόπτης μάρτυς, ο υπασπιστής του δολοφονηθέντος βασιλέως, διετάχθη να μεταβεί στην Αμερική και να μην επιστρέψει ποτέ.