ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ: Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΒΙΔΑ.

Από Γιώργος Λιερός

Ο μεγάλος κοινοτιστης και συγχρόνως ενας πολύ οξυδερκής home d' etat  Καραβίδας, έγραψε το κύριο έργο του, τα Αγροτικά, ένα βιβλίο αγροτικής κοινωνιολογίας, αλλά εξίσου ένα βιβλίο γεωπολιτικής, με αφετηρία την μελέτη που του ζήτησε ο υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Βενιζέλου Αλ. Κ. Καραπάνος τον Οκτώβριο του 1928. Το αντικείμενο της μελέτης ήταν οι σλαβόφωνοι της Δ. Μακεδονίας. Σκοπός της έρευνας ήταν να υποδείξει τρόπους για την εδραίωση της πολύ ασταθούς και αβέβαιης ακόμα κυριαρχίας του ελληνικού στοιχείου στη Δ. Μακεδονία. 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ; διαβάζουμε:

«πρόκειται περί ενός αμαλγάματος σχηματισθέντος ήδη από των πρώτων εισβολών του 5ου και του 6ου αιώνος εξ αναμίξεως Ελλήνων, Θρακών, Ρωμαίων, Ιλλυριών και επηλύδων Σλαύων… εις την συνείδησιν αυτών λανθάνει ένα πολύ ζωτικόν κύτταρον, το της απλής δηλαδή βαλκανικής γηγένειας, αχρώμου από απόψεως τόσον ελληνικής όσον και σερβικής και βουλγάρικης, προσφορωτάτης δε ακριβώς δια τούτο, όπως εις δεδομένην στιγμήν ευνοϊκήν, αποτελέση τον πρώτον πυρήνα μιας πραγματικής αναχωνεύσεως των βαλκανικών ακάρπων και πολυδάπανων σωβινισμών εις ευρυτέραν μόνιμον ειρηνικήν σύνθεσιν» (σελ.283).

 

Εκατό περίπου σελίδες πιο κάτω γράφει: 

«οι πληθυσμοί των περιοχών αυτών, ευρισκόμενοι εις το μεταίχμιον των από βορρά σλαυικών και από νότου ελληνικών επιδράσεων και εις ουδεμίαν τούτων υποκύψαντες εντελώς, εστάθησαν κατά το πλείστον εις τας παλαιάς πατριαρχικάς και βυζαντινάς παραδόσεις και αποτελούν τους κυρίως φορείς και τας εστίας της μάλλον γηγενούς καθαρώς βαλκανικής συνειδήσεως, η οποία δηλαδή ούτε ελληνική ούτε σλαβική είνε εντελώς αλλά είναι κυρίως συνείδησις βαλκανική». Από τη στιγμή που ο υπερεθνικισμός θα αρχίσει να μετριάζεται, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια «θετική ενωτική εστία εις το θάλπος της οποίας η ενιαία βαλκανική συνείδησις θα ημπορέση να υψωθεί και να απλώσει ισχυρούς κλώνους και προς βορράν και προς νότον»(σελ. 381) .

ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ

Υποστηρίζει ότι η αντίθεση ελληνόφωνων/ σλαβόφωνων δεν είναι αντίθεση φυλετική αλλά αντίθεση ανάμεσα σε τρόπους οργάνωσης της αγροτικής παραγωγής. Το μυστικό της υπεροχής των σλαβόφωνων, πάντα κατά τον Καραβίδα, είναι η ζάντρουγκα, η σλαβική διευρυμένη οικογένεια. Το ελληνικό κράτος οφείλει να αποδυναμώσει την ζάντρουγκα με σκληρά μέτρα, οικονομικού  όμως και όχι αστυνομικού χαρακτήρα. 

Σύμφωνα με τον Καραβίδα, το πρόβλημα δεν είναι οι συμπτωματικές εκδηλώσεις, όπως λ.χ. η χρήση της σλαβικής γλώσσας στην αγορά της Φλώρινας, αλλά η δυναμική πηγή του σλαβισμού, δηλαδή η πατριά η οποία αποτελεί την κιβωτό των σλαβικών παραδόσεων (γλώσσας, ηθών και εθίμων ). Κατά συνέπεια «πρέπει να πλήξωμεν ευθέως εις αυτό το κέντρον του τον μηχανισμόν της πατριαρχικής συνθέτου γεωργοκτηνοτροφικής σλαυϊκής οικογένειας και όχι τα καθ’ έκαστον μέλη αυτής, αίτινα αντιθέτως δέον να δικαιώσωμεν και να υποστηρίξωμεν οικονομικώς».

ΤΙ ΗΤΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ Ο ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ;

Τον διεκδικησαν κατά καιρούς ακροδεξιοί, δεξιοί, σοσιαλιστές (πρώιμο ΠΑΣΟΚ), και αντιεξουσιαστές, μερικοί ντενεκέδες ξεγάνωτοι τον χαρακτήρισαν φασίστα. Στην πραγματικότητα ήταν μέλος της ομάδας Δελμούζου, του αριστερού βενιζελισμού που πήρε αντι ΚΚΕ στάση. Στην κατοχή παρά την συγγένεια των θέσεων του με αυτές του ΕΑΜ κράτησε αποστάσεις από το ΚΚΕ

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/1K328CpRRa/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com