ΗΜΕΡΙΔΑ Β' ΜΕΡΟΣ - ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ Χρ. Ηλιόπουλος, Δ. Σκλήρης, Β. Ξυδιάς

 Χρ. Ηλιόπουλος, Δ. Σκλήρης, Β. Ξυδιάς

🔺Β΄ ΜΕΡΟΣ - ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ 

🔶 Ο Νιτσεϊκός Υπεράνθρωπος απέναντι στον Μετάνθρωπο: μια κριτική προσέγγιση στον μετανθρωπισμό 

👨🏻‍🦱Χρίστος Ηλιόπουλος Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας Deree-Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας 

🔶 Η Τεχνητή Νοημοσύνη και το ιδιαζόντως ανθρώπινον 

👨🏻‍🦱Διονύσιος Σκλήρης Δρ. Ελληνικής Φιλοσοφίας Παν/μίου της Σορβόννης, θεολόγος, φιλόλογος

Συνεχίζονται οι σφαγές Αλαουιτών και Χριστιανών στη Συρία.

Του Βασίλη Ξυδιά 

Δυο κατατοπιστικά άρθρα για τις σφαγές Αλαουιτών και Χριστιανών στη Συρία. 

Από Ηλιάνα Τεβουνά ΕΔΩ

 και Κώστα Ράπτη ΕΔΩ

«Σε αναρίθμητα βίντεο που κυκλοφορούν από το πρωί της 7ης Μαρτίου σε πλατφόρμες Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης μεταξύ των οποίων η πλατφόρμα Χ παρουσιάζουν ανατριχιαστικές εικόνες-γροθιά στο στομάχι με πολλές δεκάδες πτώματα αγοριών και ανδρών κάθε ηλικίας να γεμίζουν δρόμους πόλεων και χωριών της επαρχίας Λαττάκεια.

 Αυτόπτες μάρτυρες είπαν σε δημοσιογράφους πως οι νέες «δυνάμεις ασφαλείας» της κυβέρνησης του Προέδρου Σαράα εκτελούσαν εν ψυχρώ, είτε κατά μόνας, είτε ομαδικά, οποιονδήποτε Αλαουίτη άνω των 14 ετών.» (Από το άρθρο της Ηλιάνας Τεβουνά).

«Στη ρωσική βάση του Χμέιμιμ συγκεντρώθηκε σημαντικός αριθμός αμάχων που αναζητούν προστασία. Παράλληλα, η Ιερά Σύνοδος του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αντιοχείας με απόφασή της προέφερε τους ναούς και τις μονές της περιοχής για την φιλοξενία καταδιωκόμενων πολιτών. Κοινή δήλωση εξέδωσαν ο Ελληνορθόδοξος πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης, ο Συρορθόδοξος πατριάρχης Ιγνάτιος Εφραίμ και ο Ελληνοκαθολικός (Μελχίτης) πατριάρχης Ιωσήφ καταδικάζοντας τις "σφαγές αθώων αμάχων” και απευθύνοντας έκκληση για "άμεσο τερματισμό αυτών των φρικιαστικών ενεργειών”, δημιουργία συνθηκών εθνικής συμφιλίωσης και υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας.

Υπενθυμίζεται ότι η κοινότητα των Αλαουιτών (ετερόδοξος κλάδος του Ισλάμ από τον οποίο προέρχεται και η οικογένεια Άσαντ) αντιπροσωπεύει περί το 12% του συριακού πληθυσμού, ενώ οι Χριστιανοί όλων των δογμάτων περί το 10%.» (Από το άρθρο του Κώστα Ράπτη).

ΕΠΕΣΕ Η ΜΑΣΚΑ | ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΚΙΤΣΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

Ο Χρήστος Γιανναράς, σημείον αντιλεγόμενον

Του Βασίλη Ξυδιά 

Στη σκέψη του Χρήστου Γιανναρά μπορεί κανείς να διακρίνει δύο βασικές πτυχές. Η πρώτη είναι η θεολογική· αφορά στη χριστιανική πίστη και ιδιαίτερα στην αντίληψη της Εκκλησίας για τον άνθρωπο. Στην ίδια αυτή πτυχή, τη θεολογική, θα πρέπει να περιλάβουμε τις ιστορικές και εκκλησιολογικές του μελέτες, σαν ερμηνευτικές εφαρμογές της θεολογικής του προσέγγισης, καθώς και τα φιλοσοφικά του έργα, σαν επεξεργασίες της «γραμματικής» και του «συντακτικού» της θεολογικής του γλώσσας. Η δεύτερη πτυχή είναι η πολιτισμική· είναι μια κριτική θεώρηση του Νέου Ελληνισμού σε συσχέτιση με τον Δυτικό Πολιτισμό. Πρόκειται βέβαια για μια συμβατική διάκριση, αφού οι δύο αυτές πτυχές δεν μπορούν στην πραγματικότητα να διαχωριστούν. Είναι δύο όψεις ενός και του αυτού νομίσματος.

Το κείμενο χωρίζεται σε τρία μέρη: Το πρώτο είναι κατά κάποιο τρόπο εισαγωγικό. Αναφέρεται στο ιστορικό πλαίσιο εντός του οποίου διαμορφώθηκε ως θεολόγος ο Χρήστος Γιανναράς. Έχω την εντύπωση ότι χωρίς μια τέτοια ιστορική αναδρομή, πιάνοντας μάλιστα το νήμα από αρκετά παλιά, είναι πολύ δύσκολο, ίσως και αδύνατο, να αντιληφθεί κάποιος τι ακριβώς σήμαινε, και τι σημαίνει, ο Χρήστος Γιανναράς για την ορθόδοξη θεολογία. Στο δεύτερο, που είναι το κύριο μέρος του κειμένου, προσπαθώ να εκθέσω τα βασικά σημεία της θεολογικής σκέψης του, όπως τουλάχιστον εγώ τα αντιλαμβάνομαι. Το τρίτο μέρος είναι ένα είδος επιλόγου, μια συνοπτική αποτίμηση με δυο λόγια για την επίδραση που είχε η θεολογική συνεισφορά του στον χώρο της Εκκλησίας και γενικότερα στην ελληνική κοινωνία.

Α. Από τον οργανωσιακό ηθικισμό στη θεολογική γενιά του ’60

Βασίλης Ξυδιάς: "Ο Χρήστος Γιανναράς, σημείον αντιλεγόμενον"

Διονύσης Σκληρης

Το περιοδικό "Φρέαρ", που μόλις ανέβηκε στο Διαδίκτυο, μου έδωσε τη χαρά να επιμεληθώ και ένα δεύτερο μέρος του αφιερώματος στη σκέψη του Χρήστου Γιανναρά. Αν το πρώτο μέρος είχε επικεντρώσει στη φαινομενολογία, αυτό εστιάζει στο ερωτικό γεγονός κατά τον Χρήστο Γιανναρά. Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το άρθρο του Βασίλη Ξυδιά:

Ολόκληρο το κείμενο του Βασίλη Ξυδιά ΕΔΩ ή ΚΛΙΚ στην εικόνα 

Βασίλης Ξυδιάς

Ο Χρήστος Γιανναράς, σημείον αντιλεγόμενον (απόσπασμα)

"Ο Γιανναράς αναφέρεται στον έρωτα όχι σαν μια άλογη ενστικτώδη ορμή, αλλά ως την πλέον λογική και πιο βαθειά και ριζική παρόρμηση, ενόρμηση του ανθρώπου να σχετιστεί με τον κόσμο, με τους άλλους ανθρώπους και εν τέλει με τον Θεό.

 Αυτό ξεκινά από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, που βλέπουν τον Έρωτα και το Νείκος ως κοσμικές δυνάμεις, αλλά η διαφορά του Γιανναρά και των Πατέρων της Εκκλησίας με τους αρχαίους είναι ότι οι αρχαίοι αντιλαμβάνονται τις κοσμικές αυτές δυνάμεις ως απρόσωπες, ενώ ο Χριστιανισμός εισάγει στον προβληματισμό αυτόν το στοιχείο του Προσώπου. Ο χριστιανικός έρωτας έχει να κάνει με τις σχέσεις προσώπων.

Θα πρέπει δε να υπογραμμιστεί ότι στην ορθόδοξη θεολογία ο έρωτας ταυτίζεται με την αγάπη, παρά την αντίθετη εντύπωση.

 Θα τολμούσα δε να πω ότι αν υπάρχει μία διαφορά της Ορθοδοξίας με τον Δυτικό Χριστιανισμό (Ρωμαιοκαθολικισμό και Προτεσταντισμό) που να έχει νόημα για τον σύγχρονο άνθρωπο, αυτή δεν είναι τα κλασικά δογματικά που όλοι ξέρουμε (από ποιον εκπορεύεται το Άγιο Πνεύμα κ.λπ.), αλλά το πώς αντιλαμβανόμαστε τη σχέση Έρωτα και Αγάπης.

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Ο Άρης Λαμπρόπουλος στην εκπομπή του «Στην Αιχμή του Δόρατος», συζητά με τον Βασίλη Ξυδιά, θεολόγο στο διαδικτυακό κανάλι του ΕΠΑΜ στο YouTube, 

Τετάρτη 18/12/2024

Ενανθρώπιση του Θεού => Θέωση του Ανθρώπου

|| Τι ήταν ο Ιησούς; Άνθρωπος που τον επισκέφθηκε το Πνεύμα του Θεού ή ο Θεός που έγινε Άνθρωπος;

 || Ιστορική γνώση και Μύθος.

Πώς προέκυψε ιστορικά η εορτή των Χριστουγέννων; 

|| Τι λένε τα ευαγγέλια για τη γέννηση του Ιησού; 

|| Γεωγραφία της Παλαιστίνης: Βηθλεέμ-Ναζαρέτ.

 || Πότε γεννήθηκε ο Χριστός: ποια χρονιά, ποια εποχή του χρόνου. 

|| Η πλατωνική προφητεία (2ο βιβλίο Πολιτείας). 

|| Ο Ιησούς και οι Εσσαίοι.

 

|| Ο χριστιανισμός απέναντι στον πλούτο, στη δουλεία, στις γυναίκες.

Ο χριστιανισμός απέναντι στην ισχύ. 

Ορθόδοξοι διώκουν Ορθοδόξους στην Ουκρανία: Αντίθετος ο Πάπας, καταγγέλλει ο Κουστουρίτσα

Βασίλης Ξυδιάς

Συνεχείς οι διώξεις ενάντια στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Αντίθετος ο Πάπας. Ντοκιμαντέρ-καταγγελία του Κουστουρίτσα.

Συνεχίζονται οι βίαιες καταλήψεις, αρπαγές και λεηλασίες των ναών της παραδοσιακής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, με μεθόδους παρακρατικές -όχι από αντίχριστους βαρβάρους, αλλά από τους ορθοδόξους αδελφούς της υπό τον Επιφάνιο «αυτοκέφαλης» Ορθόδοξης Εκκλησίας εν Ουκρανία,σε αγαστή συνεργασία με τις κρατικές αρχές της Ουκρανίας.

Εκπρόσωποι, μέλη και οπαδοί της νεοσύστατης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας κατέλαβαν πρόσφατα πέντε ναούς στο Τσερκάσι της κεντρικής Ουκρανίας (τον Καθεδρικό Ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, και τους ναούς του Γενεθλίου της Θεοτόκου, της Υπαπαντής, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και του Αγίου Σωφρονίου). Οργανωμένες ομάδες κρούσης εισέβαλαν μέσα στις εκκλησίες και προπηλάκισαν ιερείς και πιστούς, χωρίς να παραλείψουν να αρπάξουν λάφυρα πολύτιμα εκκλησιαστικά κειμήλια, χρυσά και αργυρά.

Βλ. εδώ την πρώτη αποτυχημένη απόπειρα κατάληψης του καθεδρικού ναού, και εδώ την τελική κατάληψή του μετά από δεύτερη απόπειρα.Οανεξάρτητος δημοσιογράφος Λεονίντ Ρογκόζιν (γράφει για τα Bloomberg, Time, Washington Post, Guardian, Al Jazeera, Politico, Lonely Planet) δημοσίευσε ένα βίντεο από την εισβολή, σημειώνοντας ότι «οι επιτιθέμενοι με το τακτικό πρόσημο του ουκρανικού στρατού (κίτρινη κορδέλα) ανήκουν στη νεοναζιστική ομάδα C14», που σχετίζεται με την κρατική Υπηρεσία Ασφαλείας SBU. Εκτεταμένη αρθρογραφία για το θέμα υπάρχει στην ιστοσελίδα της Ένωσης Ορθοδόξων Δημοσιογράφων.

Η «αυτοκέφαλη» Εκκλησία το ονόμασε αυτό «οικειοθελή μετάβαση» των ναών από τη μία Εκκλησία στην άλλη. Αποκαλυπτικό της πραγματικότητας όμως είναι ένα άρθρο που προσπαθεί να υποστηρίξει την άποψη της «αυτοκέφαλης» Εκκλησίας, ρίχνοντας το φταίξιμο στην παραδοσιακή Εκκλησία και στον επικεφαλής της, τον Μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριο. Δεν μπορεί παρ’ όλα αυτά να κρύψει εντελώς την αλήθεια, και γι’ αυτό αναγκάζεται να ομολογήσει τα εξής:

«Χρήστος Γιανναράς: H πρόκληση της Θεολογίας στη σύγχρονη Ελλάδα. Σημείο αντιλεγόμενο.»

Στο φιλόξενο εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα την Δευτέρα 11 Νοεμβρίου σε μία εκδήλωση μνήμης και τιμής μίλησαν και συζήτησαν για τον Χρήστο Γιανναρά και το έργο του, η Νάνσυ Φουσέκη, ο Βασίλης Ξυδιάς και ο Αλέξανδρος Μιστριώτης.

Η Θεολογία της Απελευθέρωσης

"Η Θεολογία της Απελευθέρωσης και τα Κινήματα της Λατινικής Αμερικής" Κώστας Αθανασίου   

"Χριστιανοί-Δικτατορία-Εθνική Αντίσταση" Ανδρέας Αργυρόπουλος 

 "Οι Χριστιανοί στη σημερινή Ελλάδα:  Πολιτικές προκλήσεις και διλήμματα"  Βασίλης Ξυδιάς

 "Η Θεολογία της Απελευθέρωσης ως μια Θεολογία της Πράξης", Άγγελος Γουνόπουλος 

Τετάρτη 26 Mαρτίου 2014, Πολυχώρος της Ανοιχτής Πόλης

διοργάνωση: ΣΥΡΙΖΑ Εξαρχείων.

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/wjPoYpRn-n8?si=fp8ZQcWfDPXSYO2G

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η Εκκλησία στην Ουκρανία / Η Θρησκεία στον Πόλεμο - Στην Αιχμή του Δόρατος - 9/10/24

Την Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2024 και ώρα 19.00 στο πλαίσιο της εκπομπής "Στην Αιχμή του Δόρατος", ο Άρης Λαμπρόπουλος σε συνέχεια της προηγούμενης εκπομπής θα συζητήσει με τον κ. Βασίλη Ξυδιά, συγγραφέα θεολόγο, αρθρογράφο, με θέμα : 

" Η Εκκλησία στην Ουκρανία. Η Θρησκεία στον Πόλεμο " 

Ξυδιάς: Η Εκκλησιαστική πλευρά του Ουκρανικού - Στην Αιχμή του Δόρατος - 2/10/2024

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2024 ώρα 19:15, στο πλαίσιο της εκπομπής "Στην Αιχμή του Δόρατος", ο Άρης Λαμπρόπουλος με τον κ. Βασίλη Ξυδιά, συγγραφέα θεολόγο, αρθρογράφο, με θέμα : 

 "Η Εκκλησιαστική πλευρά του Ουκρανικού" 

 Κατά τη διάρκεια της εκπομπής γίνεται αναφορά στα ακόλουθα δημοσιεύματα, βίντεο κλπ. Δείτε τον παρακάτω σύνδεσμο:https://www.dropbox.com/scl/fi/5edfke...

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ (Β΄ μέρος)

Αναρτήθηκε στο Αντίφωνο το Β΄ μέρος της συζήτησης που είχαμε με τη θεολογική παρέα των Βασίλη Αδραχτά (Vasilis Adrahtas), Δημήτρη Αρκάδα, Δημήτρη Μπεκριδάκη και Δημήτρη Ουλή (Dimitris Oulis). 

👉 https://antifono.gr/i-theologia-ton-tessaron-b/

👉 Το link υπάρχει και στο 2ο σχόλιο.

Σε αυτό το Β΄ μέρος η συζήτηση ξεκινά από το βιβλίο του Δημ. Ουλή, «Ο έρωτας και η νεοπλατωνίνη: Μια θεολογία της σωματικής επαφής» (Εξάντας, 2001). Το θέμα του είναι η σεξουαλικότητα και ειδικότερα οι προγαμιαίες σχέσεις και ο τρόπος που η εκκλησία τις αντιμετωπίζει. 

Με τη συμμετοχή και των υπολοίπων η συζήτηση επεκτείνεται στην κριτική θεώρηση βασικών θεολογικών ζητημάτων, όπως η θεολογία του Προσώπου και η σχέση ιστορικότητας και εσχατολογίας, στη σχέση πατερικής και βιβλικής θεολογίας, με ειδικότερες αναφορές στους Χρ. Γιανναρά, Ν. Νησιώτη, Σ. Αγουρίδη κ.ά. 

Τίθεται τέλος το ερώτημα για τον τρόπο που οι τέσσερεις θα προσέγγιζαν τα πράγματα με τη δική τους θεολογική ματιά. Γίνεται λόγος για «μηδενιστική εσχατολογία», για τη συναίρεση της ανθρώπινης πράξης με τη «θεία αυθαιρεσία», για το μήνυμα του ευαγγελίου και το «θέλημα του Πατρός» που μένει να ανακαλυφθεί σε κάθε εποχή, είτε από τον καθένα χωριστά, είτε στο πλαίσιο μιας κοινής πορείας. 

🥸 Δεν καταλήξαμε. Είναι μια συζήτηση που μένει να συνεχιστεί.

Στο πρώτο σχόλιο υπάρχει το link και μια συνοπτική παρουσίαση του Α΄ μέρους. https://antifono.gr/i-theologia-ton-tessaron-a/

ΠΗΓΗ: https://antifono.gr/i-theologia-ton-tessaron-a/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ

Αναρτήθηκε στο Αντίφωνο το Α΄ μέρος μιας συζήτησης αφιερωμένης σε μια πολύ ιδιόμορφη και πολύ ενδιαφέρουσα θεολογική παρέα. Είναι οι Βασίλης Αδραχτάς (Vasilis Adrahtas), Δημήτρης Αρκάδας, Δημήτρης Μπεκριδάκης και Δημήτρης Ουλής (Dimitris Oulis). Συζητούμε μαζί για την κοινή πνευματική περιπέτειά τους, για τη «δική τους» θεολογική ματιά, όπως τη διαμόρφωσαν – ή μάλλον, όπως αυτή τους διαμόρφωσε – σαν παρέα με έναν κοινό θεολογικό προβληματισμό.

Είναι μια ιστορία που αρχίζει κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν οι τέσσερεις είχαν ήδη ολοκληρώσει τις αρχικές θεολογικές τους σπουδές, και κλείνει έναν πρώτο κύκλο στις αρχές του νέου αιώνα, με τα πρώτα προσωπικά τους βιβλία. Από κει και πέρα ο καθένας έχει τη δική του πορεία, κρατώντας πάντα την επαφή και τον διάλογο με τους υπόλοιπους.

Αυτό που τους ένωσε εξ αρχής και συνεχίζει να τους ενώνει είναι η σπουδή της χριστιανικής θεολογίας σε στενή συνάφεια με τις σύγχρονες ανθρωπιστικές επιστήμες και με τις προκλήσεις της σύγχρονης πραγματικότητας.


Στο Α΄ μέρος η συζήτηση ξεκινά από το κοινό βιβλίο των Δ. Αρκάδα και Δ. Μπεκριδάκη «Λόγος Σκληρός: Κεφάλαια τοξικής θεολογίας» (Εξάντας, 2002), εστιάζοντας σε αυτό που οι ίδιοι μάς περιγράφουν ως κρίση της εκκλησίας, της ενορίας και της θεολογίας στα χρόνια της αρχιερατείας Χριστόδουλου.

Υπ’ αυτό το πρίσμα θέτουν υπό το φως της κριτικής πολλά από τα σύγχρονα θεολογικά μας «αυτονόητα». Σιγά Σιγά η συζήτηση επεκτείνεται με τη συνδρομή και των υπόλοιπων της παρέας. Γίνεται λόγος για τον εθνοκεντρισμό και τον αναχρονιστικό φονταμενταλισμό των «συντηρητικών», αλλά και για την πρόσδεση της «προοδευτικής» θεολογίας στον φιλελευθερισμό και στους νεοφιλελεύθερους μύθους του ατομισμού, του δικαιωματισμού και της «νέας πνευματικότητας». Πολλά μάλιστα από τα φαινόμενα της δήθεν hardcore-ορθόδοξης θεολογίας, όπως ο «γεροντισμός», η «θεραπευτική θεολογία» και πολλά άλλα, δεν τα αποδίδουν τόσο σε μια εμμονή στην πραγματική παράδοση, όσο σε μια ιδιότυπη αιχμαλωσία των «παραδοσιακών» από το εκσυγχρονιστικό πνεύμα του new age και από τη λογική του θεάματος. Κεντρικό ερώτημα σε όλη τη συζήτηση είναι το «υποκείμενο της ιερότητας».

ΜΙΚΡΟ «ΕΞ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ» ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

 Δημοσιεύθηκαν στον ιστοχώρο του Δρόμου της Αριστεράς δύο κείμενα από το φύλλο του Σαββάτου 7/9/2024, που μαζί με το προηγούμενο κείμενο του Βασίλη Κεχαγιά, αναρτημένο απ' ευθείας στην ιστοσελίδα του Δρόμου, φτιάχνουν ένα μικρό «εξ αριστερών» αφιέρωμα στον ΧΡΗΣΤΟ ΓΙΑΝΝΑΡΑ.

Το κείμενο του Δρόμου... 

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΚΑΤΕΞΟΧΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ | https://edromos.gr/o-thanatos-enos-katexochin-pneymatikoy-anthropoy/

Το κείμενο του Βασίλη Κεχαγιά... ΠΩΣ... «ΕΘΑΨΑΝ» ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΑΡΑ | https://edromos.gr/pos-ethapsan-ton-giannara/

Και εδώ του Βασίλη Ξυδιά... 

Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥ | https://edromos.gr/chr-giannaras-i-rizospastiki-klironomia-enos-syntiritikoy-dianooymenoy/

Ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο του Βασίλη Ξυδιά...

<< ... το έργο που αφήνει πίσω του ο Γιανναράς αποκτά μια ιδιαίτερη αξία για τη σύγχρονη ελληνική αριστερά. Αν και ο ίδιος ήταν φορέας μιας μεσοαστικής συντηρητικής κουλτούρας των μέσων του 20ου αιώνα, με βαθιά πίστη σε αξίες όπως η ιεραρχία, ο σεβασμός των θεσμών κλπ, όντας επίσης πολύ δύσπιστος έως εχθρικός προς κάθε εξεγερτική λογική, ωστόσο η οξυδέρκεια και η εντιμότητά του ως πνευματικού ανθρώπου τον έκανε ασυμβίβαστο εχθρό της νεοελληνικής αστοκρατίας, της ξενοδουλείας και του πολιτισμικού πιθηκισμού που βρίσκονται στο υπέδαφος του ελληνικού υπαρξιακού προβλήματος.

Η αθηναϊκή παρακμή και το βυζαντινό μάθημα

 

-Γιώργος Κοντογιώργης, ομ. Καθηγητής, π. Πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου 

- Βασίλης Ξυδιάς, Θεολόγος

στην εκπομπή «Πρίσμα» της 29.5.2024, στην Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης TV100 και στον Παντελή Σαββίδη.

Ολόκληρη η εκπομπή έχει αναρτηθεί εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=PAKp23oSU8g

ΠΗΓΗ: https://www.youtube.com/watch?v=PAKp23oSU8g

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Το ουδέτερο και η (νεοφιλελεύθερη, αντικοινωνική) «θρησκεία» της ατομικής επιθυμίας

Θέμης Τζήμας

Μερικά όλως συμπληρωματικά σχόλια για την Eurovision 2024.

Τη Eurovision που μας πέρασε μπορούμε να τη θυμόμαστε για αρκετά: πρώτα και κύρια για τη χυδαία, αιματοβαμμένη υποκρισία της με την οποία όσο μπορούσε ξέπλυνε το γενοκτονικό κράτος του Ισραήλ. Δεύτερον για την αφόρητη (καθόλου καλτ) κακογουστιά, η οποία ήταν τόσο μεγάλη ώστε σκέπασε ακόμα και το πόσο κακή είναι μουσικώς, αυτή η εκδοχή ευρωπαϊκής ποπ. Τρίτον, για το γεγονός ότι η Μαρίνα Σάττι χασμουρήθηκε και αυτό εξόργισε την πρεσβεία του Ισραήλ και τους ουκ ολίγους Ελληνόφωνους υπερασπιστές της στην πολιτική και στα ΜΜΕ. Και τέταρτον, γιατί το ουδέτερο ξαναήρθε στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης ως σηματωρός ενός κάποιου «προοδευτισμού».

  Ο Βασίλης Ξυδιάς σε ένα προηγούμενο άρθρο του έδωσε την πλήρη εικόνα του θέματος με το άρθρο του

 «Δικαιωματισμὸς: ἡ μεταφυσικὴ οὐτοπία τοῦ ἀπόλυτου αὐτοπροσδιορισμοῦ». 

Ας μας επιτραπούν μερικά όλως συμπληρωματικά σχόλια.

Πρώτον, έχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι πλέον δε μιλούμε για ομοφυλοφιλικό κίνημα αλλά για ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Πρόκειται για μια υπόρρητη δήλωση εγκατάλειψης του όποιου παλαιότερου ριζοσπαστικού και απελευθερωτικού χαρακτήρα του αγώνα των ομοφυλοφίλων (πολύ περισσότερο των γυναικών) μέσα στο δεδομένο κοινωνικό πλαίσιο και προς την κατεύθυνση της επαναστατικοποίησής του και ανατροπής του, προς όφελος της τόσο αγαπημένης από το σύστημα εξουσίας απόπειρας δόμησης πολλών, μικρών, εναλλακτικών κοινοτήτων, με τη μία να βρίσκεται δίπλα στην άλλη αθροιζόμενη, χωρίς να συνθέτουν σε καμία περίπτωση στην πραγματικότητα οτιδήποτε το ενιαίο, σταθερό και συνεκτικό. Κάθε κοινότητα στα δικά της, με τον καθωσπρεπισμό της και την πολιτική της ορθότητα, τα δε άτομα να μετακινούνται κάθε ημέρα, μήνα ή χρόνο, από τη μια στην άλλη, χωρίς ποτέ να στρατεύονται σε οτιδήποτε επαρκώς μεγάλο ώστε να μπορεί να γίνει όντως επικίνδυνο για το σύστημα εξουσίας.

Βασίλης Ξυδιάς:Χριστιανισμός - Δημοκρατία – Επανάσταση - Στην Αιχμή του Δόρατος

Ξυδιάς: Το Ιστορικό Πρόσωπο του ΙΗΣΟΥ - Στην Αιχμή του δόρατος με τον Ά. Λαμπρόπουλο

Τετάρτη 1 Μαΐου 2024 ώρα 20:00, στο πλαίσιο της εκπομπής "Στην Αιχμή του Δόρατος", ο Άρης Λαμπρόπουλος θα συζητήσει με τον κ. Βασίλη Ξυδιά, συγγραφέα θεολόγο, αρθρογράφο, με θέμα: 

"Το Ιστορικό Πρόσωπο του Ιησού "

ΠΗΓΗ:https://www.youtube.com/live/s9XaMvOomUA?si=TRRhOVEeQlBiAAvQ
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Δικαιωματισμὸς: ἡ μεταφυσικὴ οὐτοπία τοῦ ἀπόλυτου αὐτοπροσδιορισμοῦ

από Βασίλης Ξυδιάς

Τὸ ἄρθρο αὐτὸ εἶναι μιὰ ἀπόπειρα κατανόησης τοῦ ἰδεολογικοῦ ρεύματος μὲ τὸ παράξενο ὄνομα ‘δικαιωματισμός’ – μιὰ προσπάθεια ἐντοπισμοῦ τῆς ἀνθρωπολογικῆς ἀντίληψης ποὺ τὸ διέπει, καὶ μιὰ σύντομη, στὸ τέλος, νύξη γιὰ τὴ θεολογικὴ ἀντιμετώπισή του.

Ὁ ὅρος ‘δικαιωματισμός’ δὲν εἶναι γενικὰ ἀποδεκτός, οὔτε ὑπάρχει ὁμοφωνία ὡς πρὸς τὸ τὶ ἀκριβῶς σημαίνει.[i] Ἐν τούτοις χρησιμοποιεῖται συχνὰ στὸν δημόσιο λόγο ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια γιὰ νὰ περιγράψει μὲ ἀρνητικὴ καταφανῶς χροιὰ ὅσους ἐπικαλοῦνται τὴν ἔννοια τοῦ δικαιώματος μὲ τρόπο κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἦττον μονομερή, ὑπερβολικὸ καὶ καταχρηστικό. Ἂν δοῦμε τὸ θέμα ἀπὸ νομικὴ μόνο ἄποψη, ἀγνοώντας πρὸς στιγμὴν τὸ ἱστορικὸ πλαίσιο, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι δικαιωματισμὸς εἶναι ἡ πρόταξη τῆς ἔννοιας τοῦ δικαιώματος, ἀποσπασμένου ἀπὸ τὴ συμμετρικὴ ἔννοια τῆς ὑποχρέωσης. Εἶναι δηλαδὴ ἡ μονομερὴς ἔμφαση στὴν κατοχύρωση ὁρισμένων δικαιωμάτων, παραβλέποντας τὶς ἀντίστοιχες ὑποχρεώσεις.[ii]

Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα τὸ πρᾶγμα περιπλέκεται. Διότι τὸ τὶ προτάσσεται καὶ τὶ παραβλέπεται κάθε φορὰ εἶναι ἀσφαλῶς θέμα ἐπιλογῆς. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ὅρος ἦταν ἐξ ἀρχῆς καὶ παραμένει πολιτικὰ φορτισμένος. Δὲν στιγματίζει ἁπλῶς μιὰ λαθεμένη ἠθικὴ στάση· καταγγέλλει μιὰ ἰδεολογικὴ διαστροφή. Ποιὰ εἶναι ὅμως αὐτὴ ἡ διαστροφή; Εἶναι καὶ αὐτὸ ἀντικείμενο διαμάχης. Σήμερα συμπλέκονται στὴ δημόσια συζήτηση δύο ἀντιφατικὲς ἀπαντήσεις στὸ ἐρώτημα αὐτό. Ἄλλοι βλέπουν στὸν δικαιωματισμὸ μιὰ σύγχρονη αἴρεση τοῦ πολιτικοῦ φιλελευθερισμοῦ· τὴν πιὸ ἀκραία ἔκφραση τοῦ μεταμοντέρνου ἰδεώδους τῆς ‘διαφορετικότητας’. Ἄλλοι, στὸν ἀντίποδα τῶν πρώτων, τὸν βλέπουν σὰν μιὰ ὄψη τοῦ σύγχρονου ἀντισυστημικοῦ ‘λαϊκισμοῦ’ καὶ τοῦ χρεώνουν τὶς ἐκδηλώσεις κοινωνικῆς ἀπειθαρχίας τῶν τελευταίων χρόνων (ἀνυπακοὴ στὰ μέτρα κατὰ της πανδημίας, ἄρνηση τοῦ ἐμβολιασμοῦ κλπ). Θὰ προσπαθήσουμε νὰ ξεδιαλύνουμε κάπως τὸ τοπίο.

Φιλελεύθερος καὶ λαϊκιστικὸς δικαιωματισμὸς

Αὐτὸ ποὺ κατὰ βὰση καταγγέλλεται τὶς τελευταῖες δεκαετίες σὰν δικαιωματισμὸς εἶναι μιὰ ὑπερβολικὴ ἢ καταχρηστικὴ μέριμνα γιὰ τὴν ἰδιαίτερη προστασία διαφόρων μειονοτικῶν κοινωνικῶν ὁμάδων (δικαιώματα τῶν μαύρων, τῶν μεταναστῶν, πολιτικὲς γιὰ τὰ φύλα, κλπ κλπ) ποὺ πάει πακέτο μὲ τὴν ‘πολιτικὴ ὀρθότητα’ καὶ τὶς λεγόμενες ‘ταυτοτικὲς πολιτικές’. Ὑπὸ τὴν ἔννοια αὐτὴ ὁ δικαιωματισμὸς εἶναι πράγματι ἕνας μεταμοντέρνος φιλελευθερισμός, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἔχει ἐξελιχθεῖ σὲ κυρίαρχη ἰδεολογία. Δίνει ἐδῶ καὶ χρόνια τὸν τόνο στὰ μέσα ἐνημέρωσης, χρωματίζει τὸν καθημερινὸ λόγο καὶ τὴ νομοθεσία, ἐπηρεάζει πολλὲς ἀπὸ τὶς ἐπιλογὲς τῶν περισσότερων κυβερνήσεων στὸν δυτικὸ κόσμο. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἔρχεται πολὺ συχνὰ σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ συντηρητικὴ κοινὴ γνώμη, καθὼς ἀναγνωρίζει ὡς ‘δικαιώματα’ ἀντιλήψεις καὶ συμπεριφορὲς ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι ἀντίθετες μὲ τὶς ἀξίες καὶ τὴ νοοτροπία τῆς κοινωνικῆς πλειοψηφίας.

Ο Χριστός στα Ερείπια: Το θρηνητικό κήρυγμα της Βηθλεέμ

Βασίλης Ξυδιάς

«Εάν ο Ιησούς ήταν να γεννηθεί στις μέρες μας, θα γεννιόταν κάτω από τα ερείπια της Γάζας». Το μήνυμα που στέλνει φέτος η ταπεινή Βηθλεέμ.

Το μοιράζομαι:

«Ο Ιησούς Χριστός είναι κάτω από τα ερείπια. Αυτός είναι ο δικός του τρόπος. Τότε είναι σαν στο σπίτι του. Όταν είναι με τους περιθωριοποιημένους, αυτούς που υποφέρουν, τους καταπιεσμένους, τους εκτοπισμένους. Αυτός είναι ο τρόπος του».

Είναι ένα μικρό απόσπασμα από το κήρυγμα που απηύθυνε στο ποίμνιό του παραμονές Χριστουγέννων, στη λειτουργία του Σαββάτου 23 Δεκεμβρίου 2023, ο Αιδεσιμότατος π. Μουντέρ Ισαάκ (Munther Isaac), εφημέριος της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας της του Χριστού Γεννήσεως στη Βηθλεέμ.

Στο βίντεο αυτό είναι η ομιλία του π. Μουντέρ Ισαάκ. Θα τη βρείτε απομαγνητοφωνημένη ολόκληρη, στα ελληνικά και στα αγγλικά, στο τέλος του άρθρου

«Εάν ο Ιησούς ήταν να γεννηθεί στις μέρες μας, θα γεννιόταν κάτω από τα ερείπια της Γάζας», 

είπε ο π. Μουντέρ. «Την ώρα που εμείς δοξάζουμε την υπερηφάνεια και τον πλούτο, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια… Όταν εμείς βασιζόμαστε στη δύναμη, στην ισχύ, και στα όπλα, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια… Όταν εμείς δικαιολογούμε, εκλογικεύουμε, και θεολογούμε υπέρ του βομβαρδισμού παιδιών, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια…».

«Και αυτές τις Χριστιανικές ημέρες, καθώς αναζητούμε τον Ιησού, δεν πρόκειται να τον βρούμε στο πλάι της Ρώμης, αλλά από τη δική μας πλευρά του τείχους. Σε μια σπηλιά, με μια απλή οικογένεια. Ευάλωτο· μετά βίας και ως εκ θαύματος να έχει επιβιώσει από τη σφαγή· ανάμεσα σε μια οικογένεια προσφύγων. Εκεί θα τον βρούμε τον Ιησού».

Στις λίγες μέρες που πέρασαν, τα λόγια αυτά του π. Μουντέρ έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου· στα κοινωνικά δίκτυα και σε κάθε είδους δημοσιογραφικά μέρα, ακόμα και στα παγκόσμιας εμβέλειας: από τον Guardian και τους Times της Νέας Υόρκης έως το Al Jazeera και το τουρκικό Anadolu Ajansı, και από το συμβατικό TIME έως το αντισυστημικό Democracy Now.

ΕΚΛΟΓΕΣ 2023 | Ἀπὸ τὸ ἀριστερὸ Ἀντιμνημόνιο στὴ δεξιὰ Ἀπελπισία

Του Βασίλης Ξυδιά

"...οἱ Ἕλληνες προσῆλθαν σὲ αὐτὲς τὶς ἐκλογὲς ἀποδεχόμενοι τὴ μοίρα τους.
Κατ’ ἀρχὰς ἀπέρριψαν τὸ ἠττοπαθὲς συμβιβασμένο Ἀντιμνημόνιο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Καὶ σωστὰ κατὰ τὴ γνώμη μου· διότι μὲ δεδομένη τὴν προσχώρηση τοῦ κόμματος αὐτοῦ, ὄχι μόνο στὸ καθεστὼς τῶν μνημονίων, ἀλλὰ σὲ ὁλόκληρο τὸ πλέγμα διεθνῶν καὶ ἐσωτερικῶν ἐξαρτήσεων τῆς χώρας, εἶναι ἀφέλεια νὰ πιστεύει κανεὶς ὅτι μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ριζικὰ διαφορετικὴ διαχείριση ποὺ νὰ πηγάζει ἀπὸ διαφορὲς στὴν ἰδεολογία.
Ὁμοίως ὅμως οἱ ἐκλογεῖς ἀπέρριψαν καὶ τὸ ἀσυμβίβαστο Ἀντιμνημόνιο, ὅπως αὐτὸ ἐκφράστηκε μὲ τὶς διάσπαρτες, πολυδιασπασμένες παραλλαγές του (ΜέΡΑ25, ΕΠΑΜ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.ἄ.). Καὶ πράγματι, πῶς νὰ ἐμπιστευτεῖς, γιὰ παράδειγμα, κάποιον ποὺ σοῦ ὑπόσχεται «πρώτη φορὰ ρήξη» στοχεύοντας στὸ 3% καὶ 4%, ἐνῶ δὲν τὰ εἶχε καταφέρει ὅταν εἶχε μαζί του τὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ λαοῦ...


...ἡ δική μου ἐκτίμηση εἶναι πώς, ἡ Νέα Δημοκρατία τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη δὲν θὰ μακροημερεύσει. Ἢ ἐν πάση περιπτώσει θὰ περάσει ἀπὸ πολὺ ἰσχυροὺς κλυδωνισμούς, ἀνάλογους μὲ αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς ὁποίους πέρασε τὸ πολιτικὸ σύστημα τὴν προηγούμενη δεκαετία.


Ἡ ἀπειλὴ δὲν προέρχεται βέβαια οὔτε ἀπὸ τὴν Ἀριστερὰ ὁποιαδήποτε μορφῆς, οὔτε καὶ ἀπὸ καμία ἄλλη ἀπὸ τὶς λοιπὲς πολιτικὲς δυνάμεις. Ἡ κατάρρευση, ἂν συμβεῖ, θὰ προέλθει εἴτε ὑπὸ τὸ βάρος τῆς ἐθνικῆς καταστροφῆς καὶ τῆς διάλυσης στὴν ὁποία μὲ ταχύτατα βήματα ὁδηγεῖται ἡ χώρα, εἴτε ἐξ αἰτίας τῶν γενικότερων διεθνῶν ἐξελίξεων: τῆς κλιμακούμενης παγκόσμιας σύγκρουσης καὶ τῶν συνακόλουθων οἰκονομικῶν, πολιτικῶν καὶ γεωπολιτικῶν ἀνατροπῶν στὸ δυτικὸ στρατόπεδο, ποὺ καὶ αὐτὲς ἀπὸ τὴν πλευρά τους θὰ παρασύρουν καὶ τὴν Ἑλλάδα σὲ μιὰ ἐπιπλέον δίνη καταστροφῆς καὶ διάλυσης..."

ΕΚΛΟΓΕΣ 2023 | Ἀπὸ τὸ ἀριστερὸ Ἀντιμνημόνιο στὴ δεξιὰ Ἀπελπισία

από Βασίλης Ξυδιάς

Οἱ ἐκλογὲς αὐτὲς ἦταν σταθμὸς γιὰ τὰ πολιτικὰ δεδομένα τῆς χώρας. Πολλοί τὸ ἔχουν ἐπισημάνει. Οἱ περισσότεροι ὅμως ἀναλύουν τὸ ἀποτέλεσμα, τὶς αἰτίες καὶ τὶς συνέπειές του, μέσα ἀπὸ τὸ δίπολο Ἀριστερὰ-Δεξιά: ἦττα τῆς πρώτης, νίκη τῆς δεύτερης. Κατ’ ἐμὲ αὐτὸ εἶναι παραπλανητικό. Ὄχι ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει τάχα Ἀριστερὰ καὶ Δεξιά, ἢ ὅτι δὲν κατατροπώθηκε ἡ πρώτη καὶ δὲν ἐπικράτησε θριαμβευτικὰ ἡ δεύτερη. Αὐτὰ εἶναι προφανή. Τὸ ζήτημα ὅμως εἶναι ἂν τὴν ὥρα τούτη τὸ διπολικὸ αὐτὸ σχῆμα μᾶς προσφέρει κάτι περισσότερο ἀπὸ μιὰ ἐπιφανειακὴ-φορμαλιστικὴ περιγραφή· ἂν ἑρμηνεύει, καὶ σὲ ποιὸ βαθμὸ αὐτὸ ποὺ συνέβη· ἂν μᾶς βοηθᾶ νὰ προβλέψουμε τὶ πρόκειται νὰ ἀκολουθήσει. Γιὰ νὰ τὸ πῶ ἀλλιῶς, τὸ ἐρώτημα εἶναι ἂν τὰ καίρια πολιτικὰ διλήμματα ποὺ ὁρίζουν καὶ θὰ ὁρίσουν τὶς τύχες τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὰ ἑπόμενα χρόνια ἐντοπίζονται στὸ πεδίο τῆς ἰδεολογίας, καὶ μάλιστα μὲ τοὺς κλασικοὺς ὅρους τῆς ἀντίθεσης μεταξὺ Ἀριστερᾶς καὶ Δεξιᾶς, ἢ ὄχι.