Της Άβα Μπουλούμπαση
Η κατηγορία/ες [ως «θεμελιώδεις έννοιες ή μορφές σκέψεις που εκφράζουν τις πιο ουσιώδεις σχέσεις ανάμεσα στα αντικείμενα της γνώσης και της νόησης» αλλά και ως πρόταση που ενοχοποιεί κάποιον για κάτι»-1 ], περί «αντισημιτισμού», παρουσιάζεται όλο και συχνότερα στον καθημερινό δημόσιο λόγο.
Πρόσφατα ενέπλεξε σε αυτόν και δύο έγκυρους Έλληνες ιστορικούς, γεγονός όχι αναγκαστικά αρνητικού χαρακτήρα, αφού και με τις διαφωνίες προωθείται η ιστορική έρευνα.
Οι «πόλεμοι για την ιστορία» είναι γνωστό ενδοελλαδικό και εξωελλαδικό φαινόμενο, Γενικά οι ιστορικές διαμάχες δεν αφορούν μόνο την ιστοριογραφία, αλλά και τις εκάστοτε διανοητικές και πολιτικές μεταβολές-2 .
Ο Έντσο Τραβέρσο χρησιμοποιεί κάποια κριτήρια εκτίμησης ενός ιστορικού γεγονότος: την πλαισιοθέτηση (τοποθέτηση ενός συμβάντος στο κοινωνικό του πλαίσιο και το νοητικό τοπίο), τον ιστορισμό (για την ιστορικότητα της πραγματικότητας που μας περιβάλλει), τον συγκριτισμό( να συγκρίνουμε συμβάντα, εποχές, συμφραζόμενα και ιδέες) , και την εννοιολόγηση(να κατανοούμε το πραγματικό μέσω των εννοιών που το εκφράζουν-3) .
Ενώ, επειδή παρελθόν και μέλλον συναντώνται και ανασυγκροτούνται στο παρόν, η συγγραφή της ιστορίας νομιμοποιείται να συμβάλει στην πολιτική χρήση, -ενδεχομένως και κατάχρηση-4 -, του παρελθόντος.
Ο +καθ. Φιλοσοφίας της Ιστορίας και διατελέσας Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρίας Διαλεκτικής Φιλοσοφίας, Societas Hegeliana, Ντομένικο Λοσούρντο, έχει γράψει ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για τις Εκδόσεις Α/ΣΥΝΕΧΕΙΑ, που είχα την τιμή να μεταφράσω: Το «Λεξικό της αμερικανικής ιδεολογίας. Η Γλώσσα της Αυτοκρατορίας», Αθήνα: 2010.
Όπως αναφέρει στην εισαγωγή του,
«Κάθε πόλεμος που είναι σε εξέλιξη συνοδεύεται και τροφοδοτείται από μια δική του ιδεολογία», που «πρέπει να εξοπλίσει με επιχειρήματα τόσο αυτούς που «αναλαμβάνουν να σπείρουν τον θάνατο», όσο και «την εσωτερική κοινή γνώμη που αναλαμβάνει να τους συμπαρασταθεί»-5 .
