- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Παρασκευή 19 Απριλίου 2024
«Οι σκέψεις του Μαρξ για τη θρησκεία»
Τρίτη 2 Απριλίου 2024
Μητροπολίτης Φθιώτιδος για ΛΑΡΚΟ: «Ναι ρε, μου πέφτει λόγος – Οι εργαζόμενοι είναι τα παιδιά μου και είμαι πατέρας τους» (Video)
Τέτοια εκκλησία θέλουμε!
Μητροπολίτης Φθιώτιδος για ΛΑΡΚΟ: «Ναι ρε, μου πέφτει λόγος – Οι εργαζόμενοι είναι τα παιδιά μου και είμαι πατέρας τους» (Video)
Τετάρτη 13 Μαρτίου 2024
Φ.Ένγκελς: Ο ανατρεπτικός χαρακτήρας του πρώιμου χριστιανισμού
Σπύρος Κουτρούλης
Τετάρτη 6 Μαρτίου 2024
Μαρίνος Αντύπας: το αγέρωχο παράδειγμα της ελευθερίας και των κοινωνικών αγώνων…
Του Δημήτρη Γιαννάτου
Ο κύκλος ζωής του Μαρίνου Αντύπα, σε τούτη τη γη και στους ανθρώπους της που τόσο αγάπησε, ξεκινά από το χωριό του, τα Φερεντινάτα και ολοκληρώνεται στον Πυργετό, στη Θεσσαλική γη. Ένας αναρχικός ιεραπόστολος, με χριστιανικές, ορθόδοξες ρίζες, που «βάζει φωτιά» στους κάμπους και τα τσιφλίκια, ξεσηκώνοντας τους καταπιεσμένους και τους κατατρεγμένους…Οι συμπατριώτες του, έστησαν μνημείο, ανδριάντα περήφανο, να μνημονεύει τις ιδέες και τις πράξεις του Αντύπα. Στέρεες όπως η πέτρα που σμίλεψε ο καλλιτέχνης. Με αντοχή στο χρόνο, γιατί έχουν ρίζα, παράδοση, αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους, ενάντια στην εκμετάλλευση και την κοινωνική αδικία.
Όταν οδοιπόρος, βρεθείς στον δρόμο του, κάνε μια στάση. Στέκεται αγέρωχος, μπροστά από το χωριό του, τα Φερεντινάτα της Πυλάρου. Αναστοχάσου, για λίγο, τις ιδέες και το παράδειγμά του. Οι καιροί, άλλαξαν, όχι όμως και οι αντιθέσεις που γεννούν τον πόνο και την υποδούλωση. Απλά έχουν καμουφλαριστεί με «παραπλανητικά λόγια» και θεωρίες, αλλότριες…Και συνέχισε το δρόμο σου, ποτισμένος με το παράδειγμα του Αντύπα: ο άνθρωπος γεννήθηκε για να είναι ελεύθερος και να αγωνίζεται. Για Ελευθερία, Ισότητα και Αδελφότητα.
Μαρίνος Αντύπας! Μάρτυρας του Χριστού και του λαού!
«Ότι λοιπόν ο Σοσιαλισμός είναι αυτή η Αλήθεια, αυτή η Δικαιοσύνη, και ότι ο διδάξας τούτον είναι ο Χριστός, και ότι ολόκληρος εν τω Ευαγγελίω εμπεριέχεται τούτο είναι αναμφισβήτητον».
Το «Σοσιαλιστικόν Πολίτευμα» «το κληρονομικόν δικαίωμα της περιουσίας αφαιρεί, και την δύναμιν του χρήματος καταργεί, και μίαν Κοινωνική τάξην καθορίζει εργαζομένην άνευ εξαιρέσεως και απολαμβάνουσαν άνευ διακρίσεως… Όλοι οι άνθρωποι εξίσου θα εργάζονται και αδελφικώς θα αλληλοβοηθώνται, ούτως δε πληρούται το του Χριστού ρηθέν “και ελεύσεται ημέρα καθ’ ην γενήσεται η ανθρωπότης μία ποίμνη εις ην εις θα είναι ποιμήν η Αγάπη και η Δικαιοσύνη”».
«Φρονώ...ότι, όπως το φως του ηλίου, ο αήρ, το ύδωρ κ.λπ. είναι εις την καθολικήν των ανθρώπων χρήσιν, ούτω και πάντα τα άλλα, όσα ο άνθρωπος χρειάζεται, δύνανται να καταστώσι κοινά, εάν οι ατελείς και εγωιστικοί νόμοι, τους οποίους ενομοθέτησε η επίσης ατελής διάνοια του ανθρώπου, αντικατασταθώσι δια του τελειοτάτου και δικαιοτάτου του Ιησού, όστις παραγγέλλει “αγάπα τον πλησίον Σου ως σεαυτόν”».
Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024
Παπα-Χολέβας – ο Παπαφλέσσας της Αντίστασης
ΑΠΟ ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΕΝΕΖΑΚΗΣ
Μια από τις κορυφαίες μορφές της Εθνικής Αντίστασης, ο αντάρτης ιερωμένος Δημήτριος Χολέβας , ο Παπα-Χολέβας έδρασε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο «Παπαφλέσσας».
Ο Παπα-Χολέβας γεννήθηκε στις 26 Γενάρη 1907, στην Τσούκα, ένα χωριό στη Φθιώτιδα, και μεγάλωσε στη Μακρακώμη.
Σπούδασε Φιλολογία-Αρχαιολογία στα Πανεπιστήμια Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Το 1938 χειροτονήθηκε ιερέας.
Το 1942 οργανώθηκε στο ΕΑΜ και προσχώρησε στις τάξεις του ΕΛΑΣ από την πρώτη στιγμή του ένοπλου αγώνα, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του Αρη Βελουχιώτη, κατατάχτηκε ως στρατιωτικός ιερέας στη XIII Μεραρχία του ΕΛΑΣ.
Το 1943 αναλαμβάνει την οργάνωση του κλήρου, οργάνωσε συνέδριο στην Σπερχειάδα Φθιώτιδας με ιερείς και εκπροσώπους από σχεδόν όλες τις ελεύθερες περιοχές και συγκροτεί την Παγκληρική Ένωση Ορθοδόξου Κλήρου με 4.000 μέλη, στην οποία εξελέγη Γενικός Γραμματέας της, όπου μαζί με τους συναγωνιστές του έρχονταν σε αντίθεση με ιερωμένους (ενίοτε και υψηλόβαθμους) που ήταν φιλικά προσκείμενοι στους κατακτητές.
Το 1944 εκλέγεται εθνοσύμβουλος στην Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), της γνωστής Κυβέρνησης του Βουνού.
Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2024
Συζητώντας για τον ιστορική, κοινωνική και ιδεολογική σημασία του έργου των Τριών Ιεραρχών
Βλάσης Αγτζίδης
Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει με αφορμή την κατάργηση της σχολικής αργίας την ημέρα των Τριών Ιεραρχών (30 Ιανουαρίου) και τη μετατροπή της σε μέρα εκδηλώσεων μέσα στο σχολείο. Είναι αυτό τόσο αρνητικό όπως προβάλλεται;
Βεβαίως και όχι! Γιατί η κοινωνική σημασία του έργου των 3 αυτών θεολογων (Ιωάννης Χρυσόστομος, Βασίλειος ο Μέγας και Γρηγόριος Ναζιανζηνός) υπήρξε αντιπλουτοκρατική - και με βάση τη σύγχρονη ορολογία αντικαπιταλιστικη- και αντιεξουσιαστική. Στα πατερικά κείμενα ενυπάρχει η ριζοσπαστική κριτική του πλούτου και της ιδιοκτησίας, η αντίθεση στην κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση, και συνυπάρχει με το πνεύμα της φιλανθρωπίας και της ελεημοσύνης και της έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους αδυνάτους μέσα από την κοινωνική στράτευση.
Ουσιαστικά οι Πατέρες υποστήριξαν το πρωτοχριστιανικό εξισωτικό πνεύμα και αγωνίστηκαν για ένα από τα χριστιανικά αξιώματα, που ήταν η άρνηση των κοινωνικών και φυλετικών διακρίσεων μεταξύ των ανθρώπων. Επανέφεραν τον ορισμό της ελευθερίας ως κανόνα των ανθρώπινων σχέσεων, έτσι όπως διατυπώθηκε στην Επί του Όρους Ομιλία: «καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Αυτά τα πρωταρχικά αξιώματα ελευθερίας και ισότητας αποτυπώθηκαν εξαιρετικά στην εξής πρόταση: «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.» (Προς Γαλάτας επιστολή γ΄23–δ΄5) Το πνεύμα αυτό περιθωριοποιήθηκε από τη στιγμή που η κοσμική εξουσία -μετά την καταστολή του επαναστατικού χριστιανικού = κινήματος όπως υποστηρίζει ο Κάουτσκι- ενσωμάτωσε τον χριστιανισμό και τον μετέτρεψε σε κρατική ιδεολογία.
Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2024
Για την πολιτική θεολογία
από Ευάγγελος Κοροβίνης
των σχέσεων. Στο παρόν άρθρο επιλέγουμε να εκθέσουμε σύντομα τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις δυο Γερμανών στοχαστών, του Carl Schmitt που έζησε στα ταραγμένα χρόνια της εύθραυστης Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και στην πορεία του χρόνου ταυτίσθηκε με τους Ναζί και του αρκετά νεότερου John B.Metz, ενός
Γερμανού καθολικού ιερέα και καθηγητού θεολογίας, που υπήρξε ο εμπνευστής της γνωστής «θεολογίας της απελευθέρωσης».
Ο Schmitt ισχυρίσθηκε ότι υπάρχει μια δομική παραλληλία μεταξύ της απόλυτης εξουσίας του Θεού του μονοθεϊσμού και της εξουσίας του ηγεμόνα. Έτσι η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, όπου η εφαρμογή του συντάγματος αναστέλλεται με
αυτές τις δομικές αναλογίες, δεν αναφέρεται τόσο στην επιρροή της θρησκείας στην πολιτική, όσο στο κενό υπερβατικότητας που προέκυψε μετά την λήξη των
θρησκευτικών πολέμων του 17ο αιώνα. Ένα κενό το οποίο οι κοσμικές πολιτικές δεν
ήταν σε θέση να καλύψουν.
Πράγματι στους νέους χρόνους η παραδοσιακή ιδέα του ηγεμόνα, που στέκεται πάνω από την κοινωνία και το κράτος, εκλείπει παντελώς. Ο ηγεμόνας ταυτίζεται
πλήρως με το κράτος και το κράτος με τους νόμους που ψηφίζει το κοινοβούλιο. Για τον Schmitt τελικά η ισχύς είναι που δημιουργεί το δίκαιο και όχι το δίκαιο που χαλιναγωγεί την δύναμη των ισχυρών. Επιπλέον η υπακοή στον ηγεμόνα, που
γεννά η πίστη, ενοποιεί την κοινωνία και επιτρέπει να αναδυθεί το πνεύμα αυτοθυσίας, που απαιτείται στους πολέμους μεταξύ των κρατών.
Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2023
Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2023
«ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ;»
Γιώργος Τασιόπουλος
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου
Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2023
Ο χριστιανισμός ως απελευθερωτικό κίνημα. - Του Χρήστου Λάσκου
Θανάσης Παπαθανασίου, Υποτέλεια, ιεραποστολή και Θεολογία της Απελευθέρωσης στην Άπω Ανατολή, REDnNOIR, σελ. 228
Είναι αδύνατο να συγκεντρώσεις τεράστιο πλούτο δίχως να διαπράξεις αμαρτία
Αστέριος Αμασείας
Τα παραθέματα, νομίζω, είναι σαφή και ευκρινή. Δείχνουν με το δάχτυλο την εξαθλιωτική συνθήκη, που βιώνει διαχρονικά η πλειονότητα των ανθρώπων, και κατονομάζουν τους ενόχους. Είναι, μάλιστα, εκπληκτική η απόδοση της ευθύνης στους εκμεταλλευτές! Δηλώνοντας, με τον πιο ρητό τρόπο πως οι πλούσιοι είναι πλούσιοι ακριβώς επειδή είναι εκμεταλλευτές. Ο πλούτος τους δεν προέκυψε, απομυζήθηκε «μέσα στην αμαρτία».
Ενδιαφέρον είναι ότι η εκτίμηση αφορά, χωρίς εξαίρεση, τους πάντες: όσοι είναι πλούσιοι είναι αμαρτωλοί εξ ορισμού.
Έγραφα σε άρθρο μου στην Αυγή πριν από δέκα χρόνια, περίπου:
Αντίθετα με την κρατούσα άποψη, ο μαρξισμός αισθάνεται διαχρονικά πολύ οικεία με τα σχήματα των Ευαγγελίων. Και όχι μόνο.
Στη μακριά σειρά των χειραφετητικών κινημάτων, από τον Κλεομένη και τον Αριστόνικο, τον Σπάρτακο, τους Ζηλωτές της Θεσσαλονίκης, τον Τόμας Μύντσερ και τους Αναβαπτιστές, τους Βρετανούς Levellers και τους Γάλλους εξισωτιστές επαναστάτες μέχρι τις μεγάλες εργατικές επαναστάσεις του 19ου ή του 20ου αιών, ο χριστιανισμός κατέχει περίβλεπτη θέση.
Για το σύνολο των μαρξιστών ιστορικών ο χριστιανισμός αντιπροσωπεύει μια μεγάλη εξέγερση των ταπεινών της ύστερης δουλοκτητικής αρχαιότητας. Και τα τεκμήρια, ως προς αυτό, δεν είναι μόνο ιστορικοϋλιστικά ή κοινωνιολογικά. Τα Ευαγγέλια, καθαυτά, αλλά και οι κοινοκτημονικές πρακτικές του πρώιμου χριστιανισμού είναι ο σημαντικότερος δείκτης.
Η οικειότητα, δε, γίνεται βαθειά, όταν ο αριστερός ακούει από το Χριστό να ισχυρίζεται πως «Μακάριοι είναι οι φτωχοί» ή, ακόμη περισσότερο, πως «ευκολότερο είναι να περάσει καραβόσκοινο από το μάτι της βελόνας, παρά να εισέλθει πλούσιος στο Βασίλειο του Θεού». Το ίδιο κι όταν διαβάζει την «Ομιλία προς τους πλουτούντας» του Μεγάλου Βασιλείου .
Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2023
Με τον Μακάριο και τον Φιντέλ στην Oρθοδοξία
ΕΠΙΣΚOΠOΣ ΑΣΣOΥ ΤΙΜOΘΕOΣ
– Και εσείς, ένας Ινδιάνος, πώς περάσατε την πόρτα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και μάλιστα φτάσατε να γίνετε επίσκοπος; Η ερώτηση στον συνεντευξιαζόμενο Ορθόδοξο επίσκοπο της Ιεραποστολής στην Κολομβία, Άσσου Τιμόθεο. Και η απάντηση (Καθημερινή, 21/11):
Και παρακάτω:
– Eτυχε να συζητήσετε με τον Φιντέλ (Κάστρο) για τη θρησκεία;
– Αρκετές φορές. Του είχα χαρίσει και ένα βιβλίο με τους λόγους του Μεγάλου Βασιλείου για τους πλούσιους και τους φτωχούς. Για να καταλάβετε, ο Φιντέλ σε μία από εκείνες τις ατέλειωτες ομιλίες του, είπε ότι ο μεγαλύτερος πόλεμος ενός ανθρώπου είναι με τον εαυτό του. Αυτό δεν είναι αντίθετο με την Ορθοδοξία. Είχε δίκιο ο Φιντέλ που έλεγε ότι δεν περιμένουμε να αλλάξει ιδεολογικά ο κόσμος. Οι ιδεολογίες δεν θα φέρουν αυτή την αλλαγή που ο κόσμος περιμένει. Η Ορθοδοξία απευθύνεται στο εσωτερικό του ανθρώπου, στο οντολογικό. Λέει πως δενμπορεί να αλλάξει ο κόσμος μόνο από αυτό που σκέπτομαι, αλλά πρωτίστως από αυτό που αισθάνομαι.
– Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ιεραπόστολος στη ζούγκλα;
Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2023
Κωστής Μοσκώφ: Ο παραδομένος λόγος, ο λόγος της Ορθοδοξίας Ο μαρξισμός είναι ερωτική πράξη, όπως και η Ορθοδοξία
Βαγγέλης Στεργιόπουλος
Στο φύλλο του «Βήματος» που είχε κυκλοφορήσει την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 1983 περιλαμβανόταν ένα δισέλιδο άρθρο που έφερε τον τίτλο «Τα κατά Μοσκώφ και Ζουράρι πάθη». Οι θεσσαλονικείς διανοούμενοι Κωστής Μοσκώφ και Κώστας Ζουράρις, στενοί φίλοι από τα νεανικά τους χρόνια, σχεδόν συνομήλικοι και κατ’ αρχήν ομοϊδεάτες, είχαν παραχωρήσει ξεχωριστές συνεντεύξεις στην επίσης θεσσαλονικιά δημοσιογράφο και συγγραφέα Λένα Δουκίδου (1934-2020).
Αφορμή για το δημοσίευμα αυτό, σύμφωνα με το συνοδευτικό κείμενο της εφημερίδας, ήταν το «πείραμα» Μοσκώφ – Ζουράρι για την προσέγγιση ελληνικού κομμουνισμού και ελληνικής ορθοδοξίας στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Οι δυο τους –συμπλήρωνε «Το Βήμα»–, χωρίς να απαρνούνται ο πρώτος τη μαρξιστική και ο δεύτερος την κομμουνιστική του ταυτότητα, ευαγγελίζονταν, μέσα στους κόλπους της ελληνικής Αριστεράς, το διάλογο και τη σύζευξη με ένα χώρο που κύριο χαρακτηριστικό του κατά τη μεταπολεμική περίοδο ήταν η σφόδρα αντικομμουνιστική και αντιμαρξιστική τάση.
Στις γραμμές που ακολουθούν θα διαβάσετε τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στη Δουκίδου ο Κωστής Μοσκώφ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή ακριβώς πριν από 25 χρόνια, στις 27 Ιουνίου 1998, σε ηλικία 59 μόλις ετών:
Είσαι πιστός;
Όχι, δεν είμαι πιστός. Μα το «πιστός ή όχι» είναι ερώτημα Δυτικό. Δηλαδή, η ερώτηση πηγάζει από τον τρόπο που είναι διαρθρωμένη η ιδεολογία στη Δύση, όχι σε μας. Σε μας η Ορθοδοξία δεν είναι σύστημα όπως η Καθολική Εκκλησία. Η Ορθοδοξία είναι βίωμα. Το βίωμα της ζωής.
Πότε άρχισες να ενδιαφέρεσαι πιο έντονα για την ιδεολογία της Ορθοδοξίας;
Το 1975. Τότε άρχισα να γράφω και τα «Δοκίμιά» μου πάνω στην παραδοσιακή ιδεολογία μας.
Είπες ότι δεν είσαι πιστός. Ποια είναι ακριβώς η σχέση σου με το αντικείμενο;
Σχέση ερευνητική. Είναι μια διερεύνηση καθαρά μαρξιστική – λενινιστική. Αν έχει επιβραδυνθεί το προοδευτικό κίνημα στην Ελλάδα τα τελευταία 40-50 χρόνια, είναι γιατί δεν υπήρχε γνώση των ιδιομορφιών της ιστορίας μας, μελέτη τού πώς κινείται η ύλη στην Ελλάδα τα τελευταία 2.000-3.000 χρόνια. Υπάρχει γι’ αυτό μια πολύ μεγάλη ιδεολογική αδυναμία. Αυτή είναι λοιπόν η προσπάθειά μου τα τελευταία 8 χρόνια. Η διερεύνηση του παραδομένου λόγου τού πριν σώματός μας.
Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2023
Νίκος Ψαρουδάκης: «Διαρκές το δικό σας έγκλημα κύριοι αρεοπαγίτες»
ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΕΣΤΕΛΝΑΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ!
Ο ΝΙΚΟΣ ΨΑΡΟΥΔΑΚΗΣ* ΕΠΈΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟ 1975
Του Γιώργου Τασιόπουλου
Ηταν Ιούλης του 1975, επί κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητος», του “εθνάρχη” και ιδρυτή της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Τότε ο Νίκος Ψαρουδάκης* εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στους “ανώτατους δικαστές”, που συντάραξε το πολιτικό κατεστημένο της εποχής, και είχε σαν αποτέλεσμα να καταδικαστεί και να φυλακιστεί. Το όνομα του, Νίκος Ψαρουδάκης και ο πολιτικός φορέας που ήταν επικεφαλής ονομαζόταν “Χριστιανική Δημοκρατία”.
Αιτία της περιπέτειας του το πρωτοσέλιδο άρθρο του στην εφημερίδα του κόμματος του “Χριστιανική”. Είχε τίτλο «Διαρκές το δικό σας έγκλημα κύριοι αρεοπαγίτες», και υπότιτλο: «Θυσιάσατε τη δικαιοσύνη στη σκοπιμότητα: Χθες για να σώσετε την τυραννία, σήμερα για να σώσετε τους τυράννους!». Ο Νίκος Ψαρουδάκης στο πόνημα του, το οποίο περιείχε “ιερές, θεόπνευστες” ρήσεις, σχολίαζε την τότε απόφαση του Αρείου Πάγου να χαρακτηρίσει το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967, ως στιγμιαίο και όχι ως διαρκές, με συνέπεια να μη λογοδοτήσουν στην αστική “δικαιοσύνη, όλοι όσοι στήριξαν από θέση εξουσίας, την δικτατορία.
Και δεν μασούσε τα λόγια του, ο χριστιανός πολιτικός. «Πολλοί από σας, στη διάρκεια της δικτατορίας, “συνετά” ανθρωπάκια για να μην χάστε τη θεσούλα σας είχατε λουφάξει στο κέλυφος σας κι είχατε μεταβάλει τη νομική σκέψη σε σοφιστεία στήριγμα της ανομίας και του εγκλήματος», έγραφε μεταξύ άλλων, απευθυνόμενος στους “ανώτερους δικαστές” του Αρείου Πάγου.
Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι σάλος είχε ξεσπάσει μετά την δημοσίευση του άρθρου. Η κυβέρνηση έσπευσε να εξαφανίσει την εφημερίδα και ο Νίκος Ψαρουδάκης οδηγήθηκε σε δίκη με την κατηγορία της περιύβρισης Αρχής.
50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
- «Ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει» (Ψαλμ. 103:15).
- «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος» (Ματθ. 4:4).
«Λάβετε», λοιπόν, «παιδείαν καὶ μὴ ἀργύριον, καὶ γνῶσιν ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον» [«Προτιμήστε την παιδεία από το ασήμι, και βάλτε την γνώση πάνω κι απ’ το εκλεκτό χρυσάφι»] (Παροιμ. 8:10).
Και τελικά
- «Τῇ ἐλευθερία, ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε» [«Μείνετε σταθεροί στην ελευθερία, για την οποία μας ελευθέρωσε ο Χριστός, και μην ξαναμπαίνετε κάτω από ζυγό δουλείας»] (Γαλ. 5:1).
"φρόνιμοι [: μυαλωμένοι, συνετοί] ως οι όφεις". Τότε απάντησε: "Φρόνιμοι ναι, αλλά όφεις ποτέ!"».
Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2023
Μοναστήρια στρατηγεία και ορμητήρια του ΕΛΑΣ
Του Ηλία Μπιτσάνη
Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2023
Η αδικία στα μάτια του Θεού και των ανθρώπων - κ. Θανάσης Παπαθανασίου
Περιγραφή
Η αδικία έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης και αναφοράς στον φιλοσοφικό και κοινωνικό λόγο απ' αρχής των οργανωμένων κοινωνιών, όταν οι σχέσεις των ανθρώπων άρχισαν να μεταφράζονται και μέσω οικονομικών σχέσεων.
Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2023
Το τρίτο σκέλος της επιβολής του αθεϊσμού από τον Χότζα
Αλλαγή τοπωνυμίων και απαγόρευση χρήσης ονομάτων που παρέπεμπαν σε θρησκεία.
Το 1975 το πολιτμπυρό της Κ.Ε. του ΚΕΑ προβληματισμένο βαθιά από την αποτυχία της ιδεολογικής και πολιτιστικής επανάστασης, συνειδητοποίησε ότι η αντιθρησκευτική πολιτική που ακολουθήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια, ήταν ένα λάθος εγχείρημα που οδήγησε σε ιδεολογικό αδιέξοδο τόσο την κοινωνία όσο και το Κόμμα.
Χωρίς να αποδεχτούν το μοιραίο λάθος, συναποφάσισαν μια νέα αντιθρησκευτική επιχείρηση. Με το υπ' αρ. 225 29/9/1975 διάταγμα ολοκληρωνόταν το πρώτο μέρος, της τρίτης φάσης της αντιθρησκευτικής πολιτικής της Αλβανίας.
Το διάταγμα υπαγόρευε την αλβανική μετονομασία όλων των ελληνορθόδοξων και τούρκικων τοπωνυμίων και όλων των τοπωνυμίων που έφεραν ονόματα αγάδων, αγίων και μπέηδων. Δεκάδες πόλεις, χωριά, οικισμοί, περιοχές αλλά και συνοικίες αντικατέστησαν άμεσα τα τοπωνύμια τους με επαναστατικά και σοσιαλιστικά αλβανικά ονόματα.
Λίγο καιρό αργότερα και μένοντας πιστοί στο αντιθρησκευτικό δόγμα, τα ληξιαρχεία της Αλβανίας διετάχθησαν την 23η Σεπτεμβρίου να μην εγγράφουν ονόματα βρεφών στα μητρώα κατ' επιθυμία των γονέων, εάν δεν ανταποκρίνονταν στην πολιτική και ιδεολογική γραμμή του ΚΕΑ. Η κυβέρνηση προμήθευσε όλα τα ληξιαρχεία της χώρας με ειδικές λίστες ονομάτων, από τα οποία ήταν υποχρεωμένοι οι γονείς να επιλέγουν τα ονόματα για τα παιδιά τους. Τα ονόματα αυτά είχαν σχέση με το αλβανικό έθνος, την ιστορία του, τον διεθνή κομμουνισμό ή τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο και την λογοτεχνία. Επίσημο αλβανικό όνομα αναδείχτηκε το Μαρενγκλέν, σύμπτυξη των ονομάτων Μαρξ-Ενβέρ-Ένγκελς-Λένιν.