Το «δημόσιο σχολείο του μέλλοντος» θα είναι αυτό που ονειρευόμαστε εμείς!

Turkey 2002. Children play in the Istasyon neighbourhood of Mardin, the border city with Syria where thousands of Syrians took refugee

της Αιμιλίας Τσαγκαράτου και του Γιώργου Καλημερίδη,

(Για τις τελευταίες εξελίξεις στην εκπαίδευση)

Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στον τομέα της παιδείας, που ανακοινώνονται με καταιγιστικό ρυθμό το τελευταίο διάστημα, αποτελούν συνέχεια αν όχι τομή σε ορισμένες περιπτώσεις των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Δεν έρχονται από του πουθενά, δεν είναι «ατάκτως ερριμμένες», αλλά αποτελούν μέρος της προσπάθειας από την πλευρά της κυβέρνησης και της εξουσίας – ως αναπόσπαστη συνέχεια από την εποχή της Διαμαντοπούλου κυρίως και μετά – για μια συνολική αφήγηση που προσπαθεί να αποδομήσει την έννοια του δημόσιου σχολείου, έστω και αυτού που ξέρουμε, της παιδείας ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό για όλους. Ακολουθούν τη συνολική διεθνή πολιτική των υπερεθνικών οργανισμών, προσπαθούν να εναρμονίσουν τις αναδιαρθρώσεις στην εργασία και στην οικονομία με αυτές στην εκπαίδευση. Μέσω του υπουργού Παιδείας Πιερρακάκη, η εξουσία δηλώνει ότι οικοδομεί «το δημόσιο σχολείο το μέλλοντος». Εννοώντας φυσικά ένα σχολείο και ένα μέλλον δυστοπικό, που καμία σχέση δεν θα έχει με τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας.

Το μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα χρειάζεται να τις δει στο σύνολό τους, στο συνολικό πλαίσιο των αλλαγών σε παιδεία και εργασία, όχι παρατακτικά, τη μία δίπλα στην άλλη, αλλά ως συνολική παρέμβαση.

Τρεις είναι οι βασικές νομοθετικές πρωτοβουλίες που αφορούν στον τομέα της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, ενώ αναφορά χρειάζεται να κάνουμε και στο θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, από τη στιγμή που από 1/1/2025 ξεκίνησαν οι αιτήσεις για την ίδρυση των παραρτημάτων των ιδιωτικών ΑΕΙ. Πριν κάνουμε συγκεκριμένη αναφορά στην καθεμία, εκκινούμε με μια γενική παρατήρηση:

 η δημόσια εκπαίδευση όχι απλά πρέπει να λειτουργεί με κριτήρια ιδιωτικοοικονομικά και αγοράς αλλά πρέπει να βγάζει και η ίδια κέρδος.

Μία βράβευση, μία «Εθνική Μέρα Δράσης» και μία επέτειος

Της Αιμιλίας Τσαγκαράτου*

Ήταν πράγματι μια συγκινητική τελετή. Όλοι μαζί, χέρι-χέρι, ξεπερνώντας τους «λαϊκισμούς» και τις «ιδεολογικές αγκυλώσεις» – που θα έλεγε και ο πρόεδρος τη ΓΣΕΕ Παναγόπουλος: η Διαμαντοπούλου του κλεισίματος και των συγχωνεύσεων εκατοντάδων δημόσιων σχολείων, γνωστοί επιχειρηματίες που πασχίζουν για την «υγιή ανάπτυξη» της «μεταμνημονιακής» εποχής, σχολεία, φροντιστήρια και ΜΚΟ έδωσαν ένα πραγματικό μάθημα «κοινωνικής συμμαχίας» – για να χρησιμοποιήσουμε  έναν όρο της μόδας.

Στις 18 Μάη, στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής βραβεύθηκαν «οι καλύτερες πρακτικές στην εκπαίδευση» στα πλαίσια της διοργάνωσης Education Leaders Awards 2018.  Με την ευγενική χορηγία της RDC Informatics, εταιρείας που δραστηριοποιείται στο χώρο της ψηφιακής τεχνολογίας, σε μεγάλο βαθμό μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Γιατί η εκπαίδευση προσφέρει εκτός των άλλων και πελατεία: μια ψηφιακή πλατφόρμα είναι πάντα χρήσιμη, από τις εγγραφές στα σχολεία μέχρι τη δια βίου μάθηση.

«Στην εκπαίδευση γεννιούνται οι νέες ιδέες, γεννιέται η καινοτομία», είπε η Άννα Διαμαντοπούλου στην παρουσίασή της. «Εμείς δεν βλέπουμε ένα απλό σχεδιάγραμμα, βλέπουμε τον τρόπο να αναπτύξετε το brand σας», λέει ο Κώστας Σιγαλός της  Global Link, που παρουσίασε στην εκδήλωση «έρευνα» που έκανε για την εκπαίδευση, και που σύμφωνα με τα «συμπεράσματά» της οι εκπαιδευτικοί «επικροτούν και επιζητούν την στήριξη των προγραμμάτων αριστείας και καινοτομίας στα σχολεία, την ενίσχυση προγραμμάτων επιχειρηματικότητας και επαφής με την αγορά εργασίας από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εμφανίζονται θετικοί στην εφαρμογή προγραμμάτων αξιολόγησης». Βραβεία δόθηκαν για την Καινοτομία στη Διδασκαλία, τη Γαλούχηση της Ηγεσίας, τη Νεανική Επιχειρηματικότητα και την Απασχολησιμότητα, τη Στρατηγική Μάρκετινγκ και τη Διασύνδεση με την Αγορά Εργασίας. Οι όροι της αγοράς σε μια μεγάλη «γιορτή» για την εκπαίδευση. Και κάπου σκόρπια, οι όροι «διδασκαλία» και «μάθηση». Έτσι, για το ξεκάρφωμα. Για να δικαιολογήσουμε και τη λέξη Education στον τίτλο.

Τι όμορφος κόσμος επιχειρηματικός, αγγελικά πλασμένος. Γιατί εκτός από την κουλτούρα της αξιολόγησης, πρέπει να εμπεδωθεί και η κουλτούρα της επιχείρησης. Στην τελευταία έκθεση εξάλλου του ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση, τονίζεται πολλάκις η ανάγκη ο διευθυντής να επιλέγει το προσωπικό του, όπως και ο επιχειρηματίας επιλέγει το δικό του. Και ταυτόχρονα πρέπει  το σχολείο να πείθει τους μαθητές του για την ανάγκη της μαθητείας, να τους  διδάσκει  ότι τα μέλλον τους βρίσκεται στην τέχνη του επιχειρείν και ότι εάν δεν τα καταφέρουν στη ζούγκλα της καπιταλιστικής αγοράς φταίνε οι ίδιοι που δεν έμαθαν καλά τους κανόνες της.