Πολλοί νέοι Αμερικανοί θεωρούν ότι η Ορθοδοξία τούς προσφέρει μια πιο «ανδρική» ατμόσφαιρα: οι ιερείς είναι άνδρες με γενειάδες και μεγάλες οικογένειες, οι νηστείες αυστηρές, υπάρχει η αίσθηση ιστορικής συνέχειας.
Η πεισματική αδιαλλαξία της παράδοσης ως σταθερότητα σε μια εποχή ταχύτατων αλλαγών...
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένας χώρος του χριστιανισμού που μέχρι πρόσφατα δρούσε ήσυχα, κάπως περιφερειακά και χωρίς εμφανείς αλλαγές, δείχνει να μεταμορφώνεται. Ορθόδοξοι ιερείς σε διάφορες Πολιτείες συζητούν μεταξύ τους για πρωτοφανή επίπεδα συμμετοχής στις λειτουργίες τους. Παλαιότερα μέλη των ενοριών προσπαθούν να συνηθίσουν –κάποια με προθυμία, άλλα με επιφυλακτικότητα– τη ροή νέων προσώπων.
Ταυτόχρονα, πολλές κοινότητες αναζητούν τρόπους να εξυπηρετήσουν τους ραγδαία αυξανόμενους αριθμούς των ενδιαφερομένων για κατήχηση, σε βαθμό που οι υπάρχοντες κληρικοί δεν επαρκούν.
Η Ορθοδοξία, που στις ΗΠΑ παραμένει το μικρότερο και λιγότερο γνωστό από τα τρία βασικά χριστιανικά δόγματα, συγκεντρώνει πλέον το ενδιαφέρον ενός αναπάντεχα ζωηρού και νεανικού κοινού, σημειώνουν New York Times, που κατέγραψαν το φαινόμενο σε εκτενές ρεπορτάζ τους. Ιδιαίτερα νέοι άνδρες με συντηρητικές αντιλήψεις στρέφονται προς αυτήν, αναζητώντας, όπως λένε, μια μορφή πνευματικότητας με περισσότερες απαιτήσεις και αυστηρότερη πειθαρχία. Πολλοί από αυτούς χρησιμοποιούν γλώσσα που θυμίζει τις κοινότητες της λεγόμενης «ανδρόσφαιρας», περιγράφοντας την Ορθοδοξία ως μια πίστη που τους προσφέρει αλήθειες χωρίς ωραιοποιήσεις και συγχρόνως ενισχύει την αίσθηση της ανδρικής τους ταυτότητας. Οπως παρατηρεί ο πρωτοπρεσβύτερος Αντριου Ντάμικ, ιερέας της Εκκλησίας της Αντιόχειας στην Πενσιλβάνια, η εικόνα αυτή δεν έχει ιστορικό προηγούμενο:
«Στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στις ΗΠΑ δεν είδαμε ποτέ ένα τέτοιο κύμα νέων ανθρώπων. Είναι κάτι εντελώς καινούργιο για όλους», λέει στους ΝΥΤ.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η νέα Πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Kimberly Guilfoyle, δήλωσε ότι η Ελλάδα θεωρείται από τις ΗΠΑ ως βασικός «ενεργειακός κόμβος» ή "διάδρομος" προς την Ευρώπη και συγκεκριμένα για τις ροές LNG και ενεργειακής διασύνδεσης.
Αλλά όταν μια μεγάλη δύναμη αποκαλεί μια χώρα «διάδρομο», δεν περιγράφει απλώς έναν γεωπολιτικό ρόλο. Περιγράφει μια θέση μέσα σε μια νοητή «οικία εξουσίας». Και στον συμβολισμό του σπιτιού, ο διάδρομος δεν είναι ποτέ δωμάτιο. Δεν είναι χώρος διαμονής. Δεν είναι προορισμός. Είναι απλώς το πέρασμα από κάπου προς κάπου αλλού.
Ο διάδρομος δεν έχει ταυτότητα, δεν έχει δικό του σκοπό. Υπάρχει μόνο για να εξυπηρετεί τις μεταβάσεις των άλλων. Δεν είναι ποτέ χώρος που κάποιος κάθεται/απολαμβάνει. είναι χώρος που τον διασχίζουν.
Σε ένα σπίτι, ο διάδρομος είναι το πιο υποτιμημένο, αφανές και λειτουργικό μέρος. Φωτίζεται λίγο, δεν στολίζεται, δεν κατοικείται. Ο διάδρομος υπάρχει για να τον πατάνε, για να τον χρησιμοποιούν. Δεν είναι “χώρος ζωής”, είναι “χώρος διέλευσης”.
Έτσι μιλούν οι ισχυροί όταν δεν θεωρούν μια χώρα υποκείμενο.
Όταν μια υπερδύναμη αποκαλεί την Ελλάδα «διάδρομο», αυτό σημαίνει "δεν σε βλέπω ως ισότιμο συνομιλητή, αλλά ως υποδομή, δεν σε αντιμετωπίζω ως κράτος με δικό του στρατηγικό σκοπό, αλλά ως διευκόλυνση των δικών μου σκοπών,
δεν με ενδιαφέρει ποιος ζει εδώ, πώς ζει, τι θέλει. Με ενδιαφέρει μόνο να περνάω, να με εξυπηρετεί και να ευθυγραμμίζεται με τις επιδιώξεις μου".
Είναι γλώσσα που «υποβιβάζει» τη χώρα στο επίπεδο ενός αγωγού, ενός λιμανιού, ενός περάσματος. Και αυτό δεν είναι φιλοφρόνηση. Είναι αποικιοκρατικός λόγος.
Και βέβαια έρχεται το ερώτημα: γιατί το δεχόμαστε;
Γιατί είμαστε εξοικειωμένοι με το να είμαστε διάδρομος. Από την Οθωμανική περίοδο, μέχρι τα αγγλικά δάνεια, τα αμερικανικά δόγματα, το ΝΑΤΟ, την ΕΟΚ, το ευρώ, τα μνημόνια, η Ελλάδα έχει ζήσει ως χώρα που τη διαπερνούν δυνάμεις, αλλά σπάνια ως χώρα που χαράζει δική της πορεία.
ΕΝΑ "ΝΑΙ" ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΜΒΑΣΗ ΑΠ ΕΥΘΕΙΑΣ ΑΝΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥ 1940, ΠΟΥ ΑΚΌΜΗ ΜΑΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ
Η “Σύμβαση Cooper” επικυρώθηκε με τον Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Α’/17.02.1940) "Περί κυρώσεως συμβάσεως διά την παραχώρησιν υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού"(φωτό 1).
Η σύμβαση αυτή, που υπογράφτηκε ως απόρρητη και μυστική από το καθεστώς Μεταξά με ένα consortium 10 Αμερικανικών εταιριών στις αρχές Φεβρουαρίου του 1940, είχε μια αρχικη συμβατική περίοδο που έληγε το 2010. Λόγω αυτής, όλος ο υδάτινος αλλά και ο υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος ΟΛΗΣ της Χώρας (όπως τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά», σπάνιες γαίες, χρώμιο, νικέλιο, αλουμίνιο, αντιμόνιο ή άλλα μεταλλεύματα αλλά και το πετρέλαιο, αέριο, γεωθερμία κλπ), τέθηκαν υπό την αιγίδα και τον απόλυτο ελεγχο αυτού του Αμερικάνικου consortium εταιρειών, μέχρι την λήξη της σύμβασης!
Ο Δημήτρης Μπάτσης στο βιβλίο που είχε γράψει το 1947, αποκάλυψε την ύπαρξη αυτής της Σύμβασης Cooper, μαζί και με πολλά στοιχεία των πρόδρομων γεωλογικών μελετών και ερευνών που έκαναν οι Γερμανοί κατά την διάρκεια της Κατοχής, όπου εμφανίσθηκαν και οι πρώτες ισχυρές ενδείξεις ενός πολύμορφου μεταλλευτικού υπεδάφους σε σπάνια ή στρατηγικα μέταλλα και υδρογονάνθρακες σε μεγάλες εκμεταλλεύσιμες ποσότητες πάρα πολύ μεγάλης αξίας.
Το πρώτο κείμενο του Μπάτση για το θέμα που σας απασχολεί με αυτό το post, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά με τα αρχικά του συγγραφέα σε άρθρο που εξέδωσε για να υποστηρίξει τη θέση περί βιωσιμότητας της Ελληνικής οικονομίας στο περιοδικό «Ανταίος» (10 Μαΐου 1946), το επιστημονικό περιοδικό της Αριστεράς που διηύθυνε ο Δ. Μπάτσης και το εξέδιδε μαζί με τον Νίκο Κιτσίκη βουλευτή της Αριστεράς και πλειοψηφήσαντα υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων. Αναλυτικά τα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο βιβλίο "Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα" που εκδόθηκε το 1947 από τον νομικό και οικονομολόγο Μπάτση.
Σκηνή πρώτη: Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πλησιάζει τον πρόεδρο Τραμπ κατά την είσοδό του στη Σύνοδο της Γάζας στην Αίγυπτο. Ο Τραμπ τον κοιτά, δεν του θυμίζει κάτι, και μόλις ο πρωθυπουργός τού τείνει τη χείρα ο Αμερικανός πρόεδρος τον ρωτά απορημένος: «Ποιος είσαι εσύ;» Δεν πρόκειται για κάποιο fake news ή για ανέκδοτο, αλλά για πραγματικό γεγονός. Κοινό μυστικό πλέον στη δημοσιογραφική, διπλωματική, επιχειρηματική και πολιτική Αθήνα… «Ποιος είσαι εσύ;»
Από μία άποψη, αυτή η ερώτηση είναι μέχρι και θετική. Γιατί την ώρα που ο Τραμπ υπέγραφε τη συμφωνία για τη Γάζα έλεγε ότι υπάρχουν δίπλα του ηγέτες που αντιπαθεί αλλά δεν μπορεί να τους κατονομάσει. Αν δεν ξέρεις καν κάποιον πώς να τον αντιπαθήσεις όμως;
Σκηνή δεύτερη: Η νέα πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Κίμπερλι Γκίλφοΐλ δίδει συνέντευξη στην ελληνική έκδοση της «Vogue» που κυκλοφορεί με την «Καθημερινή». Κάποια στιγμή η δημοσιογράφος Ηλιάνα Ζάγρα τη ρωτά πώς σχολιάζει το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει συναντηθεί μέχρι τώρα με τον πρόεδρο Τραμπ.
Απάντηση πρέσβεως: «Θα είναι όλα καλά, θα είναι όλα καλά. Στέλνει εμένα!» Αντ’ αυτού η Κίμπερλι, λοιπόν. Μία πρέσβης που, σε αντίθεση με το παρελθόν, έχει απευθείας επικοινωνία και με τον πρόεδρο Τραμπ αλλά και με τον υπουργό Εξωτερικών Ρούμπιο, με τον οποίο τη συνδέει πολιτική φιλία.
Σκηνή τρίτη: Συντονισμένα ρεπορτάζ στον κυριακάτικο Τύπο αναφέρουν ότι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν επικρατεί η άποψη της συνεργασίας με τη Ρωσία που είχε τεθεί αρχικά στον διάλογο ώστε να διανεμηθούν τα μερίδια αγοράς του φυσικού αερίου μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας. Κυριαρχεί πλέον η αντίληψη της καθολικής επικράτησης του αμερικανικού σχιστολιθικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά.
Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι θα υποβαθμιστεί ο αγωγός TurkStream που διοχέτευε ρωσικό φυσικό αέριο στην περιοχή και θα αναβαθμιστεί ο κάθετος άξονας, ο οποίος έχει γραμμή εκκίνησης τα βόρεια σύνορά μας και ιδιαίτερα την Αλεξανδρούπολη.
Δεν προσέξαμε καλά τον διάλογο που είχε με τον Αμερικανό υπουργό Εσωτερικών, αρμόδιο για θέματα Ενέργειας, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, μπροστά στις ανοιχτές κάμερες προ εβδομάδων. Και, το κυριότερο, δεν εμβαθύναμε στο ρεπορτάζ. Περιοριστήκαμε σε μάλλον επαρχιακής φύσεως πανηγυρισμούς που, επιτέλους, ένας αξιωματούχος της κυβέρνησης Τραμπ μάς έδωσε «σημασία». Ενώ στην πραγματικότητα έδωσε σημασία στα εθνικά συμφέροντά του, στην προστασία τους και την προαγωγή τους. Τι μας διέφυγε; Δύο πράγματα.
Το πρώτο: δεν παρατηρήσαμε ότι ο Αμερικανός αξιωματούχος δεν πρόφερε τη λέξη «Chevron» ούτε μία φορά, μία μέρα μετά την εκδήλωση ενδιαφέροντος της αμερικανικής εταιρίας σε θαλασσοτεμάχια εξόρυξης υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης. Οι εταιρίες προφανώς και κάνουν γεωπολιτική. Πολλές φορές υπογράφουν και διεθνείς συμφωνίες. Δύο πολυεθνικές εταιρίες υπέγραψαν την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών μεταξύ Λιβάνου και Ισραήλ (όταν οι δύο χώρες δεν μιλιούνταν), την οποία επέβλεψε στο παρασκήνιο και ο βοηθός ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Εϊμος Χοκστάιν. Διόλου απίθανο το μοντέλο να εφαρμοστεί και στην περίπτωσή μας. Αλλά, στην προκειμένη περίπτωση, ο Αμερικανός υπουργός δεν είπε λέξη. Προφανώς γιατί η Chevron έχει ανοιχτά μέτωπα και συμφέροντα στη Λιβύη. Και εκεί θα κάνει έρευνες.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν ασχολείται με… λεπτομέρειες (Διεθνές Δίκαιο κλπ).
Τον ενδιαφέρουν οι fast track ειρηνευτικές διαδικασίες και οι business.
Κακοί οιωνοί για τη χώρα μας.
Όταν η Κίμπερλι Γκιλφόιλ επιστράτευε την εικόνα της Παναγίας και τον αοιδό του Πάσχα Πέτρο Γαϊτάνο για να καταδείξει την αγάπη της προς την Ελλάδα, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Τουρκία αναλυόταν σε ύμνους για την γείτονα.
Με ουσιαστικές αναφορές κι όχι με τυπικά διπλωματικά γλυκόλογα.
Συγκεκριμένα, ο Τόμ Μπάρακ δήλωσε προσφάτως τα εξής:
Η Τουρκία ποτέ δεν έλαβε την αναγνώριση της σημασίας που θα έπρεπε να έχει ως τόσο σημαντικός περιφερειακός παίκτης(…)
Αυτό που συνέβη μεταξύ Ισραήλ και Ιράν είναι μια ευκαιρία για όλους μας να πούμε στοπ.
Ας δημιουργήσουμε έναν νέο δρόμο.
Η Τουρκία είναι κλειδί σε αυτόν τον νέο δρόμο».
Ο Μπάρακ δεν παρέλειψε σχεδόν να δικαιολογήσει την αγορά ρωσικών S-400 λέγοντας ότι αυτό συνέβη επειδή δεν της δόθηκαν οι Patriot και προϊδέασε για πιθανό αίσιο τέλος σχετικά με την αγορά των F35 από την Τουρκία.
Ο Τόμ Μπάρακ δεν είναι τυχαίος.
Δισεκατομμυριούχος και ειδικός διαμεσολαβητής στην Συρία και τον Λίβανο δεν εκφράζει προσωπικές απόψεις για τόσο σημαντικά θέματα.
Προφανώς ομιλεί μετά λόγου γνώσεως σχετικά με τις προθέσεις και τον σχεδιασμό του Τραμπ για την περιοχή.
Το μόνο αγκάθι στο οποίο δεν αναφέρθηκε ο Μπάρακ υμνολογών την Τουρκία, είναι οι τεταμένες σχέσεις της με το Ισραήλ.
Βέβαια, και κατά το παρελθόν ήταν κακές οι σχέσεις των δύο αυτών χωρών, αλλά βαθμηδόν εξομαλύνθηκαν.
Όπερ σημαίνει ότι δεν αποκλείεται «κάτι» να βρει ο Τραμπ – δεδηλωμένος φίλος του Ερντογάν- για να επαναφέρει σε φιλική τροχιά τις σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία.
Ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρυ Πάιατ μετά το πραξικόπημα στην πλατεία Μειντάν του Κιέβου, όπου ανέτρεψαν τον νόμιμο πρόεδρο της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς, στάλθηκε στην Ελλάδα προκειμένου να υλοποιήσει τα επόμενα βήματα του εγκληματικού σχεδίου τους για την Ουκρανία.
Αυτά ήταν το να θέσει όσο γίνεται περισσότερα λιμάνια του Βορείου Αιγαίου υπό ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ έλεγχο προκειμένου αυτά να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για 2 σκοπούς αμιγώς Αμερικανικών - δυτικών συμφερόντων!
.
1ος ΣΚΟΠΟΣ
Τα λιμάνια μας να αποτελούν πύλες εισόδου πολεμικού υλικού προς την Ανατολική Ευρώπη, ώστε να διευκολύνεται η Αμερικανική - ΝΑΤΟική στρατιωτική παρουσία εκεί, ακόμα πιο κοντά στα Ρωσικά σύνορα, πόσο μάλλον για τις ανάγκες κάποιου πραγματικού …ΠΟΛΕΜΟΥ!!
Η Ιδιαίτερη έμφασή του στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης (το κοντινότερο προς την Ουκρανία!!) δείχνει ότι τα Ελληνικά λιμάνια σχετίζονταν με την Ουκρανία, από όπου μας ήρθε ο πολυπράγμων, και όπου ήδη από το 2019 είχαν φυτέψει ως ανδρείκελό τους τον Ζελέ.
ΠΩΣ ήξεραν ότι ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ θα χρειαστούν ροές οπλικών συστημάτων από την Αλεξανδρούπολη προς Ουκρανία;;;
.
2ος ΣΚΟΠΟΣ
Τα λιμάνια μας να αποτελούν τερματικά εκφόρτωσης υγροποιημένου αερίου LNG για τις ανάγκες των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης!! δηλαδή ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ του φτηνού Ρωσικού φυσικού αερίου που έφτανε μέσω των υπαρχόντων αγωγών.
ΕΡΩΤΗΣΗ => ΠΟΤΕ για πρώτη φορά ο Πάιατ εξέφρασε το Αμερικανικό ενδιαφέρον για εκφόρτωση LNG στα Ελληνικά λιμάνια του Βορείου Αιγαίου;;;
Γιώργος Αϋφαντής: Ο Τραμπ δεν ξεχνά τί έκανε η Ελλάδα! Στην προεκλογική του εκστρατεία ούτε ένας δημοσιογράφος δεν ενόχλησε τους Ρεπουμπλικάνους. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα αναδιαταχθεί. Εδώ θέλει να αλλάξει τον Τριντό και τον Στάρμερ, στους Έλληνες θα σταθεί;
Θέλουμε αλλαγή πολιτικού προσωπικού. Αυτό που κάνει ο Τραμπ είναι ότι καταργώντας το ΝΑΤΟ καταργεί ότι η Συμμαχία απαγορεύει σε δύο μέλη να έρθουν σε πολεμο. Εκλείπει η σκοπιμότητα που είχαμε δει των παρεμβάσεων των Αμερικανών ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Θα αφήσουν τον συσχετισμό δύναμης να μιλήσει. Να ποια σταθερή που βγαίνει από τη μέση.
Επίσης μιλάμε για Διεθνές Δίκαιο. Φεύγει το Διεθνές Δίκαιο στη Γροιλανδία. Έχουμε πήξει με θεολόγους που επικαλούνται μια θρησκεία (διεθνές δίκαιο) που καταλύεται μπροστά στα μάτια τους. Δεν είναι ότι ο Τραμπ θα προδώσει την Ελλάδα. Ο Τραμπ εξέφρασε τον θαυμασμό του στον Ερντογάν για τη δύναμη του και την επιδεξιότητά του στη Συρία. Η Ελλάδα δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Τουρκία, η οποία κάνει άλματα.
ΗΠΑ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ...
ΕΝΟΧΑ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΣΙΩΠΟΥΝ!
Γιώργος Τασιόπουλος
Για την ενεργοποίηση των νέων χαρτών για τα περιφερειακά σχέδια (regional plans) ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων σε όλη την έκταση ευθύνης και - κυρίως - στην Ανατολική Μεσόγειο, η αμερικανική αντιπροσωπεία στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες φέρεται να κατέβασε μια «συμβιβαστική πρόταση», όπου σε ό,τι αφορά την Κύπρο την ...σβήνει από τον χάρτη.
Συγκεκριμένα, καθώς η Τουρκία δεν αποδεχόταν καμία αναφορά στην Κυπριακή Δημοκρατία, η αμερικανική πρόταση προβλέπει απαλοιφή των βασικών ονομασιών στους χάρτες, προκειμένου με αυτόν τον τρόπο να μην υπάρχει η ανάγκη αναφοράς της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά αυτή να περιγράφεται με ...συντεταγμένες.
ΚΥΠΡΟΣ - ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΠΩΣ ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΛΑΟΥΣ
Αυτά που γίνονται για την Κύπρο θυμίζουν λίγο από Παλαιστίνη.
Επί τέσσερις αιώνες τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Παλαιστίνη περνά το 1922 υπό την εντολή της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία δεσμεύεται να δημιουργήσει εκεί μία «εθνική εβραϊκή εστία».
Οι προθέσεις του Λονδίνου προσκρούουν στην μεγάλη αραβική εξέγερση του 1936-1939 και στην συνέχεια, από το 1945, στην δράση εκτός νόμου ένοπλων σιωνιστικών οργανώσεων.
Το 1947, ο ΟΗΕ ψηφίζει υπέρ της διαίρεσης της ζώνης σε δύο ανεξάρτητα κράτη, το ένα αραβικό, το άλλο εβραϊκό και μία διεθνή ζώνη γύρω από την Ιερουσαλήμ.
Την επομένη της ανακήρυξης του κράτους του Ισραήλ στις 14 Μαΐου 1948, οι αραβικές χώρες μπαίνουν σε πόλεμο κατά του νέου κράτους. Στο τέλος του, το Ισραήλ θα έχει καταλάβει το 78% των εδαφών της υπό βρετανική εντολή Παλαιστίνης. Περισσότερο από το ήμισυ του παλαιστιακού πληθυσμού - 760.000 άνθρωποι - θα πάρει τον δρόμο της εξόδου.
Οι πρέσβεις μίλησαν. Και είναι αποκαλυπτικοί. Οχι τόσο για το παρελθόν, όσο για το παρόν και το μέλλον. Αναφερόμαστε στις μαρτυρίες Αμερικανών πρέσβεων που πέρασαν από την Αθήνα τα τελευταία 80 χρόνια και καταγράφονται στο βιβλίο ενός διπλωμάτη των ΗΠΑ (αποσπάσματα δημοσιεύτηκαν στα ΝΕΑ).
* * *
Ο Τζ. Πάιατ, που θήτευσε σε όλη σχεδόν τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, «στάζει μέλι» για εκείνη την περίοδο (πριν ήταν πρέσβης των ΗΠΑ στο Κίεβο). Η αποστολή του - όπως την περιγράφει - ήταν να πάει ένα βήμα πιο πέρα την ελληνοαμερικανική στρατιωτική συνεργασία και να «επιστρέψουν» οι ΗΠΑ στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα στην περιοχή της Β. Ελλάδας.
Οπως γράφει, «ήταν όλα ενταγμένα σε ένα σχέδιο αναβίωσης της ιδέας της αμερικανικής παρουσίας. Να μη ζητάμε πια συγγνώμη για τη Σούδα, όπως είχαμε συνηθίσει, αλλά να ενισχύουμε τις στρατιωτικές συνεργασίες μας. Είμαι πολύ περήφανος τόσο για το πώς δουλέψαμε πολλές ελληνικές κυβερνήσεις πάνω σε αυτό, όσο και για το πώς αναβαθμίσαμε τη διευρυμένη συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας, ώστε να συμπεριλάβει διευρυμένες ασκήσεις, κυλιόμενες μεταθέσεις στο Στεφανοβίκειο και επιχειρήσεις που κάνουμε στη Λάρισα».
Ο πρέσβης ανακαλεί στη μνήμη την επίσκεψή του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης το 2016. Επιστρέφοντας στην Αθήνα «είπα στον Εβαν Καλπαδάκη, στο γραφείο πρωθυπουργού: Θέλω να προσκληθούν οι ΗΠΑ ως τιμώμενη χώρα το 2018. Πήγα στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο και είπα, τι αηδίες είναι αυτές, είναι δυνατόν η Κίνα και η Ρωσία να τη βγαίνουν στις ΗΠΑ στη Βόρεια Ελλάδα; Θέλω τη βοήθειά σας, θέλω να έρθουν οι καλύτερες εταιρείες μας στην έκθεση του 2018».
Με αυτή λοιπόν την αφετηρία και σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ξεκίνησε η στρατιωτική και επιχειρηματική ...«ανάκαμψη» των ΗΠΑ στη Β. Ελλάδα, που «σφραγίστηκε» με το ΝΑΤΟικό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, τη μετατροπή της Θεσσαλονίκης σε στρατιωτικό κόμβο και βέβαια με τις ενεργειακές υποδομές αμερικανικών συμφερόντων που γίνονται στην περιοχή, βάζοντας τον λαό στο επίκεντρο τεράστιων ανταγωνισμών και κινδύνων.
* * *
Το δεύτερο μεγάλο επεισόδιο της θητείας Πάιατ στην Ελλάδα έχει τον τίτλο «Συμφωνία των Πρεσπών». Εδώ ο πρέσβης αποθεώνει τον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά τον τότε πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα. Γράφει: «Νομίζω, ξανακοιτώντας την, πως η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν επαναστατική πράξη στην ελληνική εξωτερική πολιτική (...) Αυτό απέδειξαν οι Πρέσπες και η προθυμία του πρωθυπουργού να αναλάβει το πολιτικό κόστος για τη συμφωνία. Ο Τσίπρας προς μεγάλη του τιμή αναγνώρισε πως ήταν θέμα ιστορικής κληρονομιάς και πως έβαζε την Ελλάδα στο σωστό δρόμο μακροπρόθεσμα. Δεν είχε απήχηση αυτή η συμφωνία στη Νέα Δημοκρατία και είχα κάποιες πολύ έντονες συζητήσεις με ανθρώπους που κατέχουν μεγάλη εξουσία σήμερα, αλλά ξέρω πως σχεδόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι και αρκετά ικανοποιημένοι που το έλυσαν άλλοι το θέμα για αυτούς».
Σε κρίσιμες στιγμές για τον Eλληνισμό και με την τουρκική απειλή να κλιμακώνεται, οι θεσμοί των Ενόπλων Δυνάμεων δέχονται εγχώρια επίθεση. Διαβάσαμε έκπληκτοι ανώνυμο άρθρο στην εφημερίδα “Political”, το οποίο στρέφεται κατά του Αρχηγού του Στόλου Αντιναυάρχου Παναγιώτη Λυμπέρη. Μεταξύ άλλων τον κατηγορεί ότι επιδιώκει ένα «μικρό Ναυτικό» διότι εμφορείται από «αριστερές-αντιιμπεριαλιστικές» ιδεοληψίες, αποκρύπτει σειρά συμβάντων, δεν επιθυμεί την απόκτηση αμερικανικών πλοίων, διότι τρέφει “αντιαμερικανικά αισθήματα”, είναι “φιλοπόλεμος” για οικογενειακούς λόγους κ.λπ.
Το ανώνυμο του άρθρου είναι ενδεικτικό της αξιοπιστίας του. Οι λεπτομέρειες των κατηγοριών με ωθούν να υποψιάζομαι με θλίψη ότι προέρχονται από στρατιωτικούς και όχι από δημοσιογραφικούς κύκλους. Ο Παναγιώτης Λυμπέρης υπήρξε υφιστάμενός μου το 2003 όταν είχα τα καθήκοντα του Διοικητού Φρεγατών. Αν και δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τα τρέχοντα στις Ένοπλες Δυνάμεις (αποστρατεία μου το 2006), οφείλω να δηλώσω απερίφραστα ότι τον άριστο αυτόν Αξιωματικό που γνώρισα το 2003, θα ήθελε κάθε διοικητής να υπηρετεί στο επιτελείο του, ενώ η σεμνότητα, η οξυδέρκειά του και η ικανότητα στην πρόβλεψη και την λήψη αποφάσεων εγγυάτο ανάλογη απόδοσή του και ως Διοικητής.
Αισθάνθηκα υπερήφανος και δικαιωμένος το 2020 όταν κατά την διάρκεια των τουρκικών προκλήσεων, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, σύσσωμη η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού και ο Στόλος, με τις μονάδες που διέθετε αντέδρασαν υποδειγματικά (στο πλαίσιο των πολιτικών κατευθύνσεων) και όπως κάθε Έλληνας ανέμενε. Δεδομένων των οικονομικών περιορισμών, το θέμα της Δομής των Ενόπλων Δυνάμεων και των εξοπλιστικών προτεραιοτήτων επιδέχεται πολλών θεμιτών προσεγγίσεων.
Το γεγονός ότι σε ανύποπτο χρόνο συνυπέγραψα κείμενο υπέρ των γαλλικών φρεγατών και κατά συγκεκριμένων που προσέφεραν οι ΗΠΑ, δεν με καθιστά αντιαμερικανό και δεν αλλοιώνει την πεποίθησή μου ότι το εθνικό συμφέρον επιτάσσει όπως η Ελλάς συντάσσεται, δίχως αστερίσκους, με την Δύση.
Η ευχή είναι να μην πρόκειται για μια εξαιρετική προεκλογική ομιλία αλλά να γίνει πράξη που θα αλλάξει την μονίμως δύσκολη καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών.
Η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσυ Πελόζι χαρακτήρισε την ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στο Αμερικάνικο Κογκρέσο ως «μοναδικής έμπνευσης», συγκρίνοντάς τη μάλιστα με εκείνη του προέδρου της Τσεχίας, Βάτσλαβ Χάβελ με θέμα τη Δημοκρατία την οποία εκφώνησε πριν από 30 χρόνια.
Πράγματι εάν έπρεπε να βάλουμε έναν τίτλο στην ομιλία του κ. Μητσοτάκη στο Αμερικανικό Κογκρέσο αυτός θα ήταν «Ο επανασχεδιασμός της δημοκρατίας και οι προκλήσεις του 21ου αιώνα».
Ο κ. Μητσοτάκης εκφώνησε έναν εθνικό λόγοκαι χρησιμοποίησε λέξεις που ξυπνούν ανακλαστικά όπως ιστορικόςαναθεωρητισμός και λαϊκισμός, απευθυνόμενος όχι μόνο στα μέλη του Κογκρέσου, αλλά και στην ελληνική ομογένεια και κατά προέκταση στο αμερικάνικο λόμπι το οποίο όπως διαφαίνεται θα γίνει ακόμη πιο δραστήριο. Σίγουρα η ομιλία του κ. Μητσοτάκη είχε και προεκλογική χροιά καθώς στόχευε και στο δικό μας εγχώριο ακροατήριο.
«Οι δημοκρατίες μας απειλούνται από τις «Σειρήνες» των λαϊκιστών που προσφέρουν εύκολες λύσεις σε περίπλοκα προβλήματα. Οι φωνές τους ακούγονται, κυρίως επειδή η ανισότητα των εισοδημάτων έχει αυξηθεί στις κοινωνίες μας και πολλοί, δικαιολογημένα, αισθάνονται ότι έχουν μείνει πίσω. Στην Ελλάδα μιλάμε εκ πείρας. Πληρώσαμε βαρύ τίμημα επειδή ακούσαμε αυτές τις φωνές» είπε.
Η αναφορά στην τάξη των πολιτών εκείνων που παρασύρθηκαν ή παρασύρονται από τις φωνές του λαϊκισμού λόγω της φτωχοποίησής τους και της αδυναμίας τους να αντιδράσουν έγινε στα μέλη του Κογκρέσου και απευθυνόταν και στους Δημοκρατικούς και μπορεί να ήταν και μια υπενθύμηση για τον τρόπο που έχασαν τις προηγούμενες εκλογές όταν η υποψήφια για την αμερικάνικη προεδρία Χίλαρι Κλίντον «συνελήφθη» από τα ανοιχτά μικρόφωνα των δημοσιογράφων να αποκαλεί αυτή τη μερίδα του πληθυσμού ως «αξιοθρήνητους» σπρώχνοντάς τους στην «αγκαλιά» του Τραμπ.
Μη γνωρίζοντας το περιεχόμενο της συνομιλίας Μητσοτάκη-Μπάιντεν δεν μπορώ να την σχολιάσω. Μπορώ, όμως, να σχολιάσω τις δημόσιες δηλώσεις και την ομιλία στο Κογκρέσο. Θεωρώ ότι ήταν μία μοναδική ευκαιρία ο Έλληνας πρωθυπουργός να ορίσει με ξεκάθαρο τρόπο τη σχέση της Ελλάδας με τη Δύση ως πολιτική-στρατιωτική συμμαχία. Η Ελλάδα δεν είναι σαν τις άλλες χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η ιδιαιτερότητά της συνίσταται στο γεγονός ότι είναι η μόνη χώρα-μέλος που επισήμως απειλείται με πόλεμο και μάλιστα από άλλη χώρα-μέλος, την Τουρκία, εάν ασκήσει το δικαίωμα που της δίνει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας να επεκτείνει μονομερώς τα χωρικά της ύδατα. Το ότι δεν πρόκειται για υπερβολή αποδεικνύεται από την ύπαρξη για πάνω από 25 χρόνια του casus belli.
Από αυτό το σημείο θα έπρεπε να αρχίσει ο Μητσοτάκης για να εξηγήσει ότι η Ελλάδα πληρώνει βαρύ εθνικό τίμημα για να είναι συνεπές μέλος του ΝΑΤΟ. Τίμημα που δεν πληρώνει καμία άλλη χώρα-μέλος. Το έχει πληρώσει στην Κύπρο και το πληρώνει διαχρονικά στο Αιγαίο, επειδή δικαιολογημένα μπορεί να παραπονεθεί ότι η Ουάσινγκτον δεν έλαβε ποτέ σοβαρά υπόψη της τα θεμιτά ελληνικά συμφέροντα. Η παραδοσιακή στάση της ήταν να αντιμετωπίζει με συγκατάβαση τον τουρκικό επεκτατισμό, συστήνοντας στην Αθήνα υποχωρητικότητα για να μην διαταραχθεί η νοτιοανατολική πτέρυγα της Συμμαχίας. Κι αυτό, βεβαίως, όχι λόγω φιλοτουρκισμού, αλλά επειδή στη γεωπολιτική ζυγαριά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ βάραινε περισσότερο η Τουρκία από ό,τι η Ελλάδα.
Ισχύει ακόμα και σήμερα
Αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα. Η Άγκυρα κρατάει στο οπλοστάσιό της τους ρωσικούς S-400, έχει αναπτύξει ειδική σχέση με τη Μόσχα, δεν εφαρμόζει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και εκβιάζοντας απειλεί να εμποδίσει την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Παρόλα αυτά, πώς αντιμετωπίζεται από τις ΗΠΑ; Αντιμετωπίζεται με απέραντη ανοχή εάν όχι κατανόηση! Μπορεί η Ουάσινγκτον να μην συμπαθεί τον Ερντογάν, μπορεί και να οργίζεται με τις επιλογές του, αλλά στο τέλος είναι αυτός που αποσπά ανταλλάγματα. Όχι γιατί παραχώρησε κάτι, αλλά για να μην κάνει μεγαλύτερη ζημιά! Η θετική στάση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο ζήτημα των τουρκικών F-16 είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Και έπονται άλλα.
Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης θα περάσει αύριο Δευτέρα το κατώφλι του Λευκού Οίκου για την πολύ σημαντική συνάντησή του με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο Μπάιντεν.
Οι Αμερικανοί επέλεξαν να αποδώσουν μεγάλες τιμές στον Έλληνα Πρωθυπουργό και αυτό το γεγονός από μόνο του είναι εξαιρετικό. Η επίσκεψη του στην Ουάσιγκτον, οι υψηλού επιπέδου επαφές και η ομιλία του σε κοινή συνεδρίαση της Βουλής και της Γερουσίας αποτελούν καλές εξελίξεις για την Ελλάδα. Αλλά και για την Κύπρο, καθώς ο κ. Μητσοτάκης μεταφέρει προσωπικό μήνυμα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, στον κ. Μπάιντεν.
Ελπίζουμε το μήνυμα να μην αφορά τα έωλα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), διότι πρόκειται για καραμπινάτη αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Κασουλίδης επισκέφθηκε την Ουάσιγκτον όπου ενημέρωσε φίλους της Κύπρου στο Κογκρέσο για τα ΜΟΕ εισέπραξε απαντήσεις που σίγουρα δεν του άρεσαν. Διότι η υπόθεση των ΜΟΕ είναι ακόμα μία δυσάρεστη εξέλιξη για την Κύπρο. Ακόμα μία υποχώρηση στις απαιτήσεις της Τουρκίας.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουν καλύτερες θέσεις για το Κυπριακό οι Αμερικανοί νομοθέτες από το Προεδρικό Μέγαρο και το υπουργείο Εξωτερικών. Και αυτή είναι μία από τις πολλές μικρές τραγωδίες της Κύπρου.
Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι ο κ. Μητσοτάκης θα ασχοληθεί με τα σοβαρά θέματα, που αφορούν την ακραία επιθετικότητα της Τουρκίας, η οποία απειλεί ευθέως την Ελλάδα και την Κύπρο και όχι με ενέργειες που διασώζουν την κατοχική δύναμη. Και τα περίφημα ΜΟΕ, που ευτυχώς για την Κύπρο απέρριψε η Άγκυρα, εξυπηρετούσαν την Τουρκία και όχι την εθνική υπόθεση της Κύπρου.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός επισκέπτεται την Ουάσιγκτον σε μία εποχή κατά την οποία η Τουρκία αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της Ελλάδας. Ο στόχος της είναι ξεκάθαρος: Η αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, τα οποία στη συνέχεια -χωρίς την παρουσία των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων- θα είναι εύκολη λεία για τον ισλαμιστή Ταγίπ Ερντογάν.
US President Joe Biden speaks on his administration’s approach to increasing inflation in the Eisenhower Executive Office Building in Washington, DC, USA, 10 May 2022. EPA, JIM LO SCALZO
Μπερδεμένα μας λένε τα πράγματα οι φίλοι και σύμμαχοι Αμερικανοί. Από τη μια αποδοκιμάζουν τις προκλήσεις της Τουρκίας συνολικά στην Ανατολική Μεσόγειο και από την άλλη, όπως αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Wall Street Journal επιχειρούν να επηρεάσουν τη Βουλή και την Τουρκία για να προχωρήσει η αναβάθμιση των F-16, που αγόρασε η κατοχική δύναμη από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όταν ρωτήθηκε, λοιπόν, την Τετάρτη το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις τουρκικές υπερπτήσεις και παραβιάσεις, απάντησε ως εξής:
«Οι ΗΠΑ είναι απολύτως αφοσιωμένες στη διασφάλιση της σταθερότητας στην ανατολική Μεσόγειο, ειδικά τώρα και πιστεύουν ότι η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα όλων των χωρών πρέπει να γίνονται σεβαστές και να προστατεύονται.
Όλες οι διαφωνίες στην περιοχή πρέπει να επιλύονται ειρηνικά μέσω της διπλωματίας και του διεθνούς δικαίου και όχι με προκλητικές και στρατιωτικές δράσεις.
Είναι απαραίτητο να συνεργαστούν οι χώρες για να βρουν λύσεις σε μακροχρόνια προβλήματα και να βοηθήσουν στη σταθερότητα στην περιοχή. Καλούμε όλες τις χώρες να το κάνουν, θα συνεχίσουμε να ενθαρρύνουμε οποιονδήποτε εμπλέκεται να προσπαθήσει να βρει μόνιμες λύσεις».
Βέβαια πρέπει να απευθυνθούν στην Τουρκία και να μην ομιλούν γενικά. Διότι καμία χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο έχει προκαλέσει ποτέ την κατοχική δύναμη. Το Αντίθετο συμβαίνει.
Σε ότι αφορά το δημοσίευμα της Wall Street Journal για τα F-16 που επιθυμεί να αγοράσει αλλά και να αναβαθμίσει η Τουρκία, αυτό τάραξε τα νερά λίγες ημέρες πριν από την επίσκεψη του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κυριάκου Μητσοτάκη, στο Λευκό Οίκο, κατόπιν επίσημης πρόσκλησης του προέδρου Τζο Μπάιντεν.
Όπως αναφέρουμε και σε άλλη στήλη, το δημοσίευμα ισχυρίζεται ότι η αμερικανική κυβέρνηση ζήτησε από το Κογκρέσο να εγκρίνει την αναβάθμιση του τουρκικού στόλου των F-16, που αγόρασε από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα, η πιθανή συμφωνία θα περιλαμβάνει πυραύλους, ραντάρ και ηλεκτρονικά συστήματα για τα τουρκικά F-16.
Όμως, σύμφωνα με πηγές της ιστοσελίδας μας Hellas Journal, το αίτημα της κυβέρνησης Μπάιντεν, αν μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι, αφορά ανταλλακτικά και όχι την αναβάθμιση των F-16 σε Viper. Και επίσης δεν αφορά την αγορά των 40 επιπλέον αεροσκαφών που ζήτησε να αγοράσει η Τουρκία. Υποθέτουμε ότι η επίσημη Ουάσιγκτον θέλει να «σπάσει» στα τρία το τουρκικό αίτημα. Και χωρίς αμφιβολία πρόκειται για ένα κόλπο και τίποτα άλλο, για να εξυπηρετηθεί η κατοχική δύναμη.
Υπάρχουν και μερικοί που ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν, μεταβιβάζοντας την «καυτή πατάτα» στο Κογκρέσο, μπορεί να λέει στον Ταγίπ Ερντογάν, ότι εμείς προσπαθούμε να σας βοηθήσουμε αλλά οι …«κακοί» νομοθέτες δεν το επιτρέπουν. Θα αποκαλυφθεί όλο το σκηνικό σύντομα. Τίποτα, ως γνωστό, δεν μένει κρυφό.
Σημειώνουμε ότι η κατοχική δύναμη παραμένει κάτω από κυρώσεις του νόμου CAATSA για την αγορά του ρωσικού συστήματος S-400. Αυτό το γεγονός προβληματίζει τους νομοθέτες που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να λάβει η Τουρκία αμερικανικό πολεμικό υλικό για όσο καιρό έχει στην κατοχή της τους S-400. Και δεν είναι μόνο ο Ρόμπερτ Μενέντεζ που το «φωνάζει» αυτό αλλά και άλλοι πολλοί βουλευτές και γερουσιαστές.
Εάν επιβεβαιωθεί το δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας, αυτό σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον αλλάζει άρδην πολιτική για το θέμα της προμήθειας πολεμικού υλικού στην Άγκυρα. Και το ερώτημα είναι αυτό, όπως σημειώνεται: θα μπορέσει η κυβέρνηση Μπάιντεν να πείσει ικανό αριθμό νομοθετών να αλλάξουν στάση, κάτι που είναι δύσκολο, τουλάχιστον, αυτή τη στιγμή.
Σημειώνουμε ότι η Hellas Journal, έχει απευθύνει ερώτημα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την επιβεβαίωση του δημοσιεύματος και αναμένει επίσημη απάντηση.
Η εφημερίδα βεβαίως αναφέρει το αυτονόητο: ότι η όποια συμφωνία θα πρέπει να λάβει έγκριση από την Γερουσία και τη Βουλή. Και θα πρέπει να ξεπεράσει τις έως τώρα “κόκκινες γραμμές” του Κογκρέσου απέναντι στην προβληματική Τουρκία, αλλά και τη σθεναρή άρνηση του προέδρου της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας, Ρόμπερτ Μενέντεζ. Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι η σκληρή ομάδα των νομοθετών, δεν πρόκειται να αλλάξει στάση.
Αμερικανοί αξιωματούχοι δήλωσαν στην εφημερίδα ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν πρόκειται, μέσα από αυτήν την πρόταση και την πορεία της υλοποίησής της, να «μετρήσει» και τον βαθμό της υποστήριξης που θα μπορούσε να εξασφαλίσει στο Κογκρέσο η πρόταση για την πώληση 40 μαχητικών τύπου F-16 στην Τουρκία.
Την ακύρωση όλων των ερευνητικών ενεργειακών προγραμμάτων στην Ελλάδα φαίνεται να επιθυμούν οι ΗΠΑ στην παρούσα φάση για λόγους που σχετίζονται είτε με την αποκλειστική προώθηση των δικών τους σχεδίων, FSRU- αμερικανικό LNG, είτε με την μη πρόκληση δυσαρέσκειας στην Τουρκία.
Τουλάχιστον όχι πριν επέλθει κάποιας μορφής λύση-συμβιβασμός, όπως την εννοούν οι Αμερικανοί, με την Τουρκία.
Η στάση τους είναι ιδιαίτερα προβληματική, καθώς ενθαρρύνει την Άγκυρα για θερμό επεισόδιο με γεωτρύπανο στην Αν. Μεσόγειο.
Θα αποχωρήσει η ExxonMobil;
Χωρίς ιδιαίτερη θέρμη για τη συνέχιση της επόμενης φάσης του ερευνητικού προγράμματος των θαλάσσιων παραχωρήσεων της Κρήτης, φέρεται να είναι η πετρελαϊκή ExxonMobil.
Η αμερικανική πολυεθνική, αναφέρουν πληροφορίες, δείχνει κι αυτή να ακολουθεί το δρόμο της γαλλικής TotalEnergies, δηλαδή της πρόθεσης ακόμα και να αποχωρήσει από τα δύο blocks που είχαν μισθώσει οι δύο εταιρείες από κοινού με τα Ελληνικά Πετρέλαια (από 40% η κάθε μία από τις δύο πολυεθνικές και 20% τα ΕΛΠΕ) με σύμβαση η οποία κυρώθηκε με νόμο τον Οκτώβριο του 2019.
Οι δύο θαλάσσιες παραχωρήσεις έχουν τις ονομασίες «Δυτικά της Κρήτης» και «Νοτιοδυτικά της Κρήτης».
Πηγές της ΕΔΕΥ δεν σχολιάζουν το θέμα και επισημαίνουν πως ξεκινούν έναν κύκλο ενημερωτικών επαφών όλων των επενδυτών αναφορικά με το νέο κυβερνητικό σχεδιασμό για τις έρευνες εντοπισμού πιθανών κοιτασμάτων φυσικού αερίου.
Θεωρούν πως οι κυβερνητικές προθέσεις είναι δεδομένες και δημόσια δηλωμένες για την άρση των όποιων διοικητικών εμποδίων, σημειώνοντας μάλιστα το γεγονός της αναβάθμισης αυτών των έργων, σε έργα εθνικής σημασίας. Αυτές τις παρεμβάσεις θα επικοινωνήσουν και συζητήσουν και με τους εκπροσώπους της κοινοπραξίας της Κρήτης.
Στελέχη της ΕΔΕΥ, υποστηρίζουν ακόμη ότι υπάρχει ενδιαφέρον κι άλλων πετρελαϊκών ομίλων για το ελληνικό upstream ως απόρροια των εξελίξεων που έχει πυροδοτήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι κυρώσεις της Δύσης σε βάρος της Ρωσίας.
Η ρωσική εισβολή εναντίον της Ουκρανίας, που οδήγησε σε δολοφονίες χιλιάδων αμάχων και μεγάλες καταστροφές, αποκάλυψε και την υποκρισία μερικών χωρών, αλλά και μίας κάστας αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησης και της αναξιόπιστης Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η μεγαλύτερη χώρα-υποκριτής είναι βεβαίως η Τουρκία. Κρατά τα σκήπτρα των χωρών που εκμεταλλεύονται εκβιάζοντας τους άλλους υποκριτές: Τους γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τους αξιωματούχους των Βρυξελλών που κάνουν τα αδύνατα-δυνατά για να δικαιολογήσουν τις αντιαμερικανικές και αντιδυτικές δράσεις της Τουρκίας. Ναι, καλά διαβάσατε.
Η Τουρκία βρίσκεται σε «πόλεμο» με την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες και ταυτόχρονα εξυπηρετεί τον μεγαλύτερο εχθρό της Δύσης: τη χώρα-εισβολέα, που ισοπέδωσε ένα κράτος, την Ουκρανία, στο όνομα της αναβίωσης της Ρωσικής «Αυτοκρατορίας». Παρ’ όλα αυτά, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπό τον Άντονι Μπλίνκεν και οι γραφειοκράτες της Ε.Ε. δεν είδαν, δεν άκουσαν.
Το χειρότερο που συμβαίνει αυτή τη στιγμή, είναι ότι η Τουρκία έχει ξεκινήσει να παραβιάζει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Το Σάββατο από την Ντόχα, ο ισλαμιστής υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου υποδέχθηκε τους Ρώσους ολιγάρχες επίσημα στην Τουρκία.
Είναι «επιχειρηματίες»-ταμίες του Βλαντιμίρ Πούτιν, που βρίσκονται στους καταλόγους των κυρώσεων των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Ενώ δεν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους, διακινούν δισεκατομμύρια δολάρια.
Η Ελλάδα και η Κύπρος, από την πλευρά τους, τηρούν στο ακέραιο τις κυρώσεις. Η Λευκωσία, μάλιστα, αθόρυβα ζητά από τους Ρώσους να της αδειάσουν τη γωνία. Και καλά κάνει. Άλλωστε, πρόκειται για παράνομα χρήματα που πέρασαν από το πλυντήριο των κυπριακών τραπεζών. Οι Κύπριοι τραπεζίτες παρανόμησαν, αλλά δεν πρόκειται να τιμωρηθούν ποτέ… Δυστυχώς.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους αύξησαν και την Πέμπτη την πίεση προς τη Ρωσία και τον πρόεδρο της, Βλαντιμίρ Πούτιν επιβάλλοντας νέες κυρώσεις. Είναι ένα ζήτημα εάν φέρουν κάποιο αποτέλεσμα, αν και η αμερικανική πλευρά διαρρέει ότι η ρωσική οικονομία έχει ήδη “γονατίσει”.
Την ίδια στιγμή λένε ότι έλαβαν μέτρα για να αποφευχθεί η παραβίαση του εμπάργκο των Δυτικών εναντίον της Μόσχας. Και δεν ντρέπονται να υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, όταν στη σύνοδο των ηγετών των χωρών μελών του ΝΑΤΟ, έλαβε μέρος και ο πρόεδρος της Τουρκίας.
Ο Ταγίπ Ερντογάν ήδη υλοποιεί το σχέδιο για να κερδοσκοπήσει από τις δυτικές κυρώσεις, βοηθώντας τη Ρωσία να σπάσει τις κυρώσεις των Αμερικανών και των Ευρωπαίων.
Η άρνηση των δυτικών, να αποδοκιμάσουν έστω την στάση της Τουρκίας, υπονομεύει τις προσπάθειες της Δύσης να εξαναγκάσει τον Ρώσο πρόεδρο να υποχωρήσει και να τερματίσει εδώ και τώρα την εισβολή εναντίον της Ουκρανίας. Εάν ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν κλείσει το παράθυρο παραβίασης των κυρώσεων που άνοιξε η Τουρκία, δεν υπάρχει περίπτωση να επιτύχουν οι όποιοι σχεδιασμοί εκπονήθηκαν από την Ουάσιγκτον, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σοβαροί αναλυτές στην αμερικανική πρωτεύουσα εκφράζουν φόβους ότι θα έχουμε επανάληψη της υπόθεσης του Ιράν, όταν οι Αμερικανοί επέβαλαν κυρώσεις και η Τουρκία τις έσπαγε, κερδίζοντας δισεκατομμύρια δολάρια σε βάρος των άλλων συμμάχων που σεβάστηκαν τα αμερικανικά μέτρα.
Η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν, στο θέμα αυτό, δείχνει κατώτερη των περιστάσεων και δεν βοηθά τον αγώνα που δίνουν οι Ουκρανοί να αποκρούσουν τον Ρώσο εισβολέα.
Ελπίζω ότι η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν στην Ιερουσαλήμ, όπου θα έχει επαφές με την κυβέρνηση του Ισραήλ, θα αποτελέσει ένα ηχηρό μήνυμα για την κατοχική Τουρκία.
Όπως δήλωσε η υπεύθυνη για τις υποθέσεις της Εγγύς Ανατολής στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, κ. Γιαέλ Λέμπερ, ο Άντονι Μπλίνκεν θα συζητήσει τον ρόλο του Ισραήλ ως μεσολαβητή μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του το Σαββατοκύριακο.
Το υπουργείο Οικονομικών της Αμερικής επέβαλε σκληρές κυρώσεις σε ένα εκ των πλέον ισχυρών τραπεζιτών, σε μέλη της Δούμα, του ρωσικού κοινοβουλίου, σε φίλους του κ. Πούτιν και σε εταιρείες που έχουν σχέση με την άμυνα της Ρωσίας και την πολεμική βιομηχανία.
Υπάρχει και μία αναφορά σε όσους συναλλάσσονται σε χρυσό. Ήταν μία παράνομη μέθοδος που είχε επιλέξει η Τουρκία για να σπάει το εμπάργκο εναντίον του Ιράν. Το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών εκφράζει ακριβώς αυτό τον φόβο, χωρίς να αναφέρει την Τουρκία. Σημειώνει ότι θα επιβληθούν κυρώσεις στις συναλλαγές με χρυσό.
