Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΑΧΟΠΟΥΛΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΑΧΟΠΟΥΛΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 16 Μαρτίου 2024

Ἡ ἀντιwoke βιολογικοποίηση




του ΓΙΑΝΝΗ Α. ΤΑΧΟΠΟΥΛΟΥ


Ὄχι σπάνια, στὴν ἀπολυτοποίηση τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τὴν πλήρη ἀγνόηση τῆς φύσης καὶ τῆς βιολογίας ποὺ ὑποστηρίζουν ὅσοι συντάσσονται μὲ τὸ woke κίνημα, ἀντιπαρατίθεται μιὰ ἀντιwoke βιολογικοποίηση τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἀνθρώπινης δραστηριότητας. Ἂν οἱ πρῶτοι, γιὰ παράδειγμα, συγχέουν τὴ σεξουαλικὴ προτίμηση μὲ τὸ φύλο καὶ ἔτσι ἀνακαλύπτουν ἀναρίθμητα φύλα, οἱ δεύτεροι ἐπινοοῦν διάφορες ἀντικειμενικὲς καὶ βασισμένες στὴ βιολογία κοινωνικὲς σταθερές. Ἤδη εἶχε γίνει τὶς προηγούμενες δεκαετίες ἀναφορὰ σὲ «γονίδιο τῆς ἀπιστίας», σὲ «γονίδια τῆς ὑπερβολικῆς τηλεθέασης» καὶ ἄλλα τέτοια (βλ. τὴν κριτικὴ τῆς S. McΚinnon, Νεοφιλελεύθερη γενετική, ἤδη ἀπὸ τὸ 2005 σὲ τέτοιες ἀντιλήψεις).


Τέτοιες «βιολογικίστικες» ἀντιλήψεις δὲν ἐξηγοῦν, φυσικά, γιατὶ ὑπάρχουν διαφορετικὰ κριτήρια ὀμορφιᾶς σὲ διαφορετικοὺς ἀνθρώπους τῆς ἴδιας ἐποχῆς (και ὄχι μόνο αὐτὰ ποὺ ὁρίζουν δογματικὰ ὁρισμένοι βάσει τῆς γονιμότητας), ἢ γιατὶ παντρεύονται καὶ συζοῦν ἁρμονικὰ ἄνθρωποι ποὺ διαφέρουν σὲ ὀμορφιὰ ἐπειδὴ ἔχουν π.χ. ἴδια ἐνδιαφέροντα καὶ κώδικα ἐπικοινωνίας ἀγνοώντας τὴν ἐξωτερικὴ σχετικὴ ἀσχήμια ἢ καὶ φτώχεια τοῦ συντρόφου (κανονικά, θὰ ἔπρεπε τέτοιοι «ἄσχημοι/ες» νὰ εἶχαν ἐκλείψει πρὸ πολλοῦ στὰ πλαίσια μιᾶς ἄτυπης εὐγονικῆς), ἢ ὅτι στὶς ἀπαρχὲς τοῦ ἀνθρώπινου γένους τροφοσυλλέκτες ἦταν τόσο οἱ ἄντρες ὅσο καὶ οἱ γυναῖκες (ἄρα δὲν ὑπῆρχε κάποιος λόγος γιὰ γονιδιακὴ προτίμηση τοῦ πλούσιου ἀρσενικοῦ ποὺ θὰ ἀνέτρεφε τὰ μικρὰ τοῦ θηλυκοῦ) κ.ο.κ. Ὅπως γράφει ἠ ΜακΚίννον,

«οἱ ἐξελικτικοὶ ψυχολόγοι δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγήσουν… σὲ πολιτισμοὺς ὅπου ἡ ἐξωσυζυγικὴ σεξουαλικὴ σχέση ἐπιτρέπεται ἀνοικτὰ καὶ ἡ ἔκφραση τῆς ζηλοτυπίας δὲν ἐνθαρρύνεται, γιατί ὁρισμένα ἄτομα ἐκφράζουν παρ’ ὅλα αὐτὰ ζήλια; Καί, ἀντίστροφα, σὲ κοινωνίες ὅπου ἡ ἐξωσυζυγικὴ σεξουαλικὴ σχέση παρεμποδίζεται καὶ ἡ ἔκφραση ζηλοτυπίας κυρώνεται ἀνοιχτά, γιατί ὁρισμένα ἄτομα δὲν ἐκφράζουν καθόλου ζήλια;».

Τετάρτη 14 Ιουνίου 2023

Για το θέμα με τα κορίτσια παπαδάκια




του Γιάννη Ταχόπουλου


Δὲν ὑπάρχει ἀπαγόρευση σχετικὴ μὲ τὸ νὰ γίνονται «παπαδάκια» μικρὰ κορίτσια. Μέσα στὸ ἱερὸ φυσικὰ δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ γυναίκα. Ἂν συμβαίνει κάτι ἔκτακτο, κι ἀνάγκη, αὐτὸ εἶναι ἄλλο πράγμα, καὶ αὐτὸ μπορεῖ νὰ συζητηθεῖ. Οὔτε ἄνδρας λαϊκός (μὴ μοναχὸς καὶ μὴ ἱερέας) μπαίνει χωρὶς ἄδεια τοῦ ἱερέα, καὶ μπαίνει μόνο ὅταν ἔχει κάποια δουλειά, ἀλλὰ καὶ τότε μπαίνει ἀπὸ τὶς πλαϊνὲς εἰσόδους. Ἄρα θέμα δὲν ὑπάρχει μὲ τὰ κορίτσια παπαδάκια ἐὰν βρίσκονται ἐκτὸς ἱεροῦ. Καὶ κανονικὰ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ αὐτὸ κανείς, παρὰ ὡς τὸ παράξενο τῆς ἡμέρας… Ἄν, πάλι, ὑπάρχει γυναικεία χριστιανικὴ ἀνάγκη ἢ ἀπαίτηση γιὰ μεγαλύτερη συμμετοχὴ στὴ λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ὑπάρχει πρόβλημα μὲ τὸ νὰ ὑπάρχουν διακόνισσες, πού, ἄλλωστε, ὑπῆρχαν καὶ στὸ παρελθόν.

Θέμα ὑπάρχει ἀφενὸς μὲ τὸ νὰ τεθεῖ ἄμεσα σὲ ἀργία ὁ ἐν λόγῳ ἱερέας. Ἀντὶ νὰ μὴ δίνεται μεγάλη σημασία σὲ ἕνα τέτοιο θέμα, δίνεται μεγάλη σημασία σὲ διάφορους ποὺ δὲν ἀντέχουν νὰ ἀλλάζει τὸ παραμικρὸ στὴν Ἐκκλησία καὶ οἱ ὁποῖοι προκαλοῦν ἀντίστοιχο θόρυβο. Καὶ ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι προσπαθοῦν νὰ ἀποδείξουν σὲ ὅσους προκαλοῦν θόρυβο ὅτι ὄντως εἶναι Χριστιανοί. Ἀφετέρου ὑπάρχει θέμα μὲ τὶς φαντασιώσεις εἴτε φιλελεύθερων εἴτε προοδευτικῶν Χριστιανῶν εἴτε φιλοχριστιανῶν γιὰ τὴν ἀνάγκη τέτοιας μεταρρύθμισης ἢ ἐπαναφορᾶς σὲ πρωτοχριστιανικὰ λειτουργικὰ τυπικά. Δηλαδή, θέμα μὲ τὴν ἰδεολογικοποίηση καὶ πολιτικοποίηση καὶ τῆς μίας, ἁπλῆς, τρίχας καὶ τὴν μετατροπή της σὲ σοβαρὸ θέμα, γιὰ κοσμοθεωρητικοὺς λόγους. Γιατὶ σημασία δὲν ἔχει μόνο ἡ ἄποψη τοῦ καθενὸς ἀλλὰ τί ἔχει κατὰ νοῦ ὅταν τὴν δημοσιοποιεῖ.

Καταρχάς, τὸ νὰ γίνει μιὰ ἐκκλησία “προοδευτική”, π.χ. νὰ βάλει τζάζ ἢ διακόνισσες, ἂν γίνεται γιὰ λόγους διαφημιστικούς, δυστυχῶς δὲν συνεπάγεται τὴν αὔξηση τοῦ πλήθους τῶν πιστῶν ἀλλὰ τὴ μείωσή του, αὐτὸ εἶναι διαπιστωμένο. Δὲν εἶναι ὀδοντόβουρτσα ἡ Ἐκκλησία, γιὰ νὰ προσελκύσει ἀνθρώπους ποὺ ἑλκύονται ἀπὸ τὸ καινούργιο καὶ τὸ σύγχρονο. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει τὸ περιτύλιγμα, δὲν θὰ ἀγοράσουν. Αὐτοῦ τοῦ τύπου οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ ἔρθουν τὴν Κυριακὴ στὴ ἐκκλησία ἐπειδὴ ἔχει παπαδάκια κορίτσια. Αὐτὰ γιὰ τοὺς φιλοχριστιανοὺς μάνατζερ. Οὔτε βέβαια θὰ σκανδαλιστεῖ καὶ κανένας, ἀλλὰ οὔτε καὶ θὰ “ἔρθει ὅπως εἶναι” στὴν ἐκκλησία κατενθουσιασμένος. Ὅποιος εἶναι νά ‘ρθει, θὰ ἔρθει. Ὁ ἕνας θὰ ἔρθει γιὰ νὰ δεῖ ἕνα διατηρητέο ζωντανὸ μουσεῖο καὶ γκαλερὶ εἰκόνων, ὁ ἄλλος θὰ ἔρθει γιατὶ “ζήτω τὸ Ἔθνος καὶ οἱ Ε.Δ.”, ὁ ἄλλος γιὰ νὰ προσευχηθεῖ καὶ νὰ συμμετάσχει σὲ αὐτὰ ποὺ ἡ Ἐκκλησία ὀνομάζει Μυστήρια, ὁ τεταρτος γιατὶ τοῦ ἀρέσει ξαφνικὰ ἡ θεολογία, ἄλλος γιὰ νὰ αἰσθανθεῖ κοινότητα κ.ο.κ. Δὲν θὰ ἔρθει κανεὶς ὅμως γιὰ λόγους προοδευτικότητας. Παράδειγμα, ἂς ποῦμε, ἡ Ἀγγλικανικὴ ἐκκλησία, καὶ ἄλλες στὶς ΗΠΑ.

Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΔΥΣΗ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ. ΣΥΜΜΑΧΙΑ Ή ΥΠΟΤΑΓΗ;

Του Γιάννη Ταχόπουλου από το f/b

    



Τὶς προάλλες, ἀναφέρθηκα στὴν δυνατότητα μιᾶς βυζαντινῆς Ἀναγέννησης θεωρώντας την μηδενική ἀκόμα ἂν ἡ Πόλη δὲν ἔπεφτε τὸ 1453. Τόσο γιατὶ ἡ Ἀναγέννηση προϋποθέτει τὴν (δυτικομεσαιωνικὴ) ὀπισθοδρόμηση κι ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν Ἀρχαιότητα, ποὺ δὲν εἶχε συμβεῖ στὸ Βυζάντιο, ὅσο καὶ γιατὶ π.χ. ἡ βυζαντινὴ τέχνη ἦταν πιὸ προηγμένη σὲ σχέση μὲ τὴ δυτικὴ τουλάχιστον ὣς τὸν 14ο αἰ. Π.χ. μόλις στὰ 1000 κατάφεραν οἱ Δυτικοὶ νὰ χτίζουν λίθινες θολωτὲς ὀροφὲς στὶς ἐκκλησίες τους, ἐνῶ στοιχεῖα τοῦ γοτθικοῦ ρυθμοῦ (σταυροθόλιο μὲ διαγώνιες νευρώσεις) βρίσκονται σὲ βυζαντινὲς (Ὅσιος Λουκᾶς, 1011) δεκαετίες πρὶν ἐμφανιστοῦν σὲ δυτικὲς ἐκκλησίες (Μιλάνο 1080). Ἐνῶ ὁ μεσαιωνικὸς Σχολαστικισμός (ποὺ θὰ υἱοθετοῦσε τὸ Βυζάντιο μεταξὺ 11ου-15ου αἰ. στὰ πλαίσια τῆς ἕνωσής του μὲ τὴ Δύση) εἶναι τὸ ἄκρον ἄωτον τῆς διανοητικῆς βαρβαρότητας-ὀρθολογισμοῦ, ποὺ καταγελοιοποιήθηκε καὶ καταγγέλθηκε ἀπὸ τοὺς μεταγενέστερους Δυτικούς: Ὁπότε, πῶς νὰ κατηγορήσουμε τοὺς Βυζαντινοὺς ἐχθρούς του ὅτι «Δὲν καταλάβαιναν τί διανοητικὰ Μεγαλεῖα καταπολεμοῦσαν»; Νὰ δεχτοῦμε ὅτι -στανικῶς- οἱ Βυζαντινοὶ ἔχθροὶ τοῦ Σχολαστικισμοῦ βρίσκονταν σὲ λάθος δρόμο; Ὅτι ἡ φεουδαρχία καὶ ἡ Ἱερὰ Ἐξέταση ἦταν ἡ φιλοσοφικὰ σωστὴ ἐπιλογὴ ἐπειδὴ εἶχαν στρατιωτικὰ τὸ πάνω χέρι;

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Γιὰ τοὺς Ζηλωτὲς


Γιὰ τοὺς Ζηλωτὲς
by admin


Ἡ Κομμούνα τῆς Θεσσαλονίκης καὶ οἱ Ἡσυχαστὲς

Του Γιάννη Ταχόπουλου από τη Ρήξη φ. 96

Στὸ διαδίκτυο (tvxs) ἀναρτήθηκε πρόσφατα ἕνα ἄρθρο τοῦ καθηγητῆ Κώστα Λάμπου «Ἡ Κομμούνα τῆς Θεσσαλονίκης (1342-1350)», στὸ ὁποῖο ἐπαναλαμβάνονται σχεδὸν αὐτούσιες οἱ μεσοπολεμικὲς (1928) ἀπόψεις τοῦ Κορδάτου γιὰ τὸ καθεστὼς τῶν Ζηλωτῶν.
Έτσι, πληροφορούμαστε ὅτι λίγο-πολὺ στὸ τοτεινὸ Βυζάντιο ἡ μερίδα τῶν Ζηλωτῶν ἐπηρεαζόταν ἀπὸ τοὺς ὁπαδοὺς τοῦ Βαρλαάμ ἢ ταυτιζόταν μαζί τους, καὶ ἀντίστροφα οἱ Ἡσυχαστὲς ταυτίζονταν μὲ τοὺς ἔχθροὺς τῶν Ζηλωτῶν, ὅτι τὸ κίνημα τῶν Ζηλωτῶν ζητοῦσε τὴν ἀνεξιθρησκεία καὶ τὸ χωρισμὸ τῆς ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ κράτος, ἐπιδίωξε τὴν μελέτη τῆς ἀρχαιοελληνικῆς γραμματείας, ὅτι «ήρθε σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον δογματισμό των Ησυχαστών του Γρηγορίου Παλαμά», ὅτι κατάργησε «το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας», «Καθιέρωσαν την άμεση εκλογή από τον Λαό όλων των αξιωματούχων», «Δημοτικοποίησαν τον πλούτο της εκκλησίας και των μοναστηριών» κ.ο.κ.
Ἕνα χειρόγραφο ὅπου εἰκάζεται (ἐσφαλμένα μᾶλλον) ὁ Καβάσιλας νὰ διαμαρτύρεται γιὰ τὴ συνεργασία τοῦ Θεσσαλονίκης Μακαρίου μὲ τοὺς Ζηλωτὲς ὁδηγεῖ τὸν Κ.Λ. στὸ συμπέρασμα ὅτι «Ανακήρυξαν επίτιμο Πρόεδρο της “Ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Θεσσαλονίκης” τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο». Ἐννοεῖται ὅτι κατὰ τὸν Κ.Λ. οἱ θεολογικὲς ἀντιπαραθέσεις Ἡσυχαστῶν-Βαρλααμικῶν ἦταν ἕνα παραμύθι χάριν τοῦ ταξικοῦ ἀνταγωνισμοῦ.