Τι σημαίνει η προτεινόμενη τώρα από την Ελλάδα Πενταμερής για την Ανατολική Μεσόγειο;

3 Νοεμβρίου, 2025 

Γράφει ο

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ

Πρέσβυς ε.τ.

Προκάλεσε έκπληξη και απορία η πρόταση του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη στη Βουλή, κατά τη συζήτηση, εκτός ημερησίας διατάξεως, της εξωτερικής πολιτικής της κυβερνήσεως για τη σύ­γκληση Πενταμερούς Διασκέψε­ως για τις θαλάσσιες Ζώνες και άλλα σχετικά θέματα στη Ανατολική Μεσόγειο.

Η ιδέα μιας πολυμερούς Διασκέψεως για την Ανατολική Μεσόγειο είχε εγερθεί το 2020 από τον τότε Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel, με αφορμή τη νέα κρίση που είχε ξεσπάσει μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, μετά την Τουρκική πρόκληση της διεξαγωγής θαλασσίων ερευνών στη διεκδικούμενη από την Άγκυρα «Γαλάζια Πατρίδα». Η σημερινή κυβέρνηση τήρησε τότε παθητική στάση, για να μη ρίξει, υποτίθεται, λάδι στη φωτιά, και προέβη διά στόματος του υπουργού Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη σε μια απαράδεκτη δήλωση περί χωρικών υδάτων 6 μιλίων ως Ελληνικής κόκκινης γραμμής. Η δήλωση αυτή προκάλεσε απορία και προβληματισμό. Η Άγκυρα δεν θέλει και δεν έχει κανέναν λόγο να παραβιάσει τα 6 μίλια χωρικών υδάτων. Αντιθέτως, επιδιώκει τον εγκλωβισμό της Ελλάδος στα 6 ναυτικά μίλια και την αποτροπή της επεκτάσεώς τους μέχρι 12 μίλια, όπως η Ελλάδα έχει δικαίωμα, σύμφωνα με τις Πρόνοιες του διεθνούς θαλασσίου δικαίου.

Η Ελλάδα, επομένως, καθηλώνεται στα 6 μίλια και δεν αντιδρά στην παραβίαση της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας, που υπάρχει αφ’ εαυτής και ipso facto, όπως λέγεται στο διεθνές δίκαιο, ακόμη και αν δεν έχει ανακηρυχθεί. Το τελευταίο είναι απαραίτητο για την ΑΟΖ, που αφορά τα επιφανειακά ύδατα, την εκμετάλλευση τους για ενέργεια και την αλιεία. Η ΑΟΖ, για να υπάρξει, πρέπει να ανακηρυχθεί.

Η υπεράσπιση της υ­φαλοκρηπίδας έγινε αιτία δύο φορές, στη δεκαετία του ’70 και στη δεκαετία του ’80, για οξύτατη κρί­ση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, που έφτασε στα πρόθυρα πολέμου. Τι σημαίνει η σημερινή πολιτική της ανοχής και της αδράνειας, όταν παραβιάζεται η Ελληνική υφαλοκρηπίδα και η Άγκυρα προσπαθεί να δημιουργήσει επί του πεδίου τετελεσμένα γεγονότα;

ΝΑ ΞΑΝΑΔΙΑΒΆΣΤΕΙ ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΕ ΚΑΙ Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΑ ΠΡΕΣΒΥΣ

ΕΝΑ "ΝΑΙ" ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΜΒΑΣΗ ΑΠ ΕΥΘΕΙΑΣ ΑΝΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥ 1940, ΠΟΥ ΑΚΌΜΗ ΜΑΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ

Η “Σύμβαση Cooper” επικυρώθηκε με τον Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Α’/17.02.1940) "Περί κυρώσεως συμβάσεως διά την παραχώρησιν υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού"(φωτό 1).

Η σύμβαση αυτή, που υπογράφτηκε ως απόρρητη και μυστική από το καθεστώς Μεταξά με ένα consortium 10 Αμερικανικών εταιριών στις αρχές Φεβρουαρίου του 1940, είχε μια αρχικη συμβατική περίοδο που έληγε το 2010. Λόγω αυτής,  όλος ο υδάτινος αλλά και ο υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος ΟΛΗΣ της Χώρας (όπως τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά», σπάνιες γαίες, χρώμιο, νικέλιο, αλουμίνιο, αντιμόνιο ή άλλα μεταλλεύματα αλλά  και το πετρέλαιο, αέριο, γεωθερμία κλπ), τέθηκαν υπό την αιγίδα και τον απόλυτο ελεγχο αυτού του Αμερικάνικου consortium εταιρειών, μέχρι την λήξη της σύμβασης! 

Ο Δημήτρης Μπάτσης στο βιβλίο που είχε γράψει το 1947,  αποκάλυψε την ύπαρξη αυτής της Σύμβασης Cooper, μαζί και με πολλά στοιχεία των πρόδρομων γεωλογικών μελετών και ερευνών που έκαναν οι Γερμανοί κατά την διάρκεια της Κατοχής, όπου εμφανίσθηκαν και οι πρώτες ισχυρές ενδείξεις ενός πολύμορφου μεταλλευτικού υπεδάφους σε σπάνια ή στρατηγικα μέταλλα και υδρογονάνθρακες σε μεγάλες εκμεταλλεύσιμες ποσότητες πάρα  πολύ μεγάλης αξίας. 

Το πρώτο κείμενο του Μπάτση για το θέμα που σας  απασχολεί με αυτό το post, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά με τα αρχικά του συγγραφέα σε άρθρο που εξέδωσε για να υποστηρίξει τη θέση περί βιωσιμότητας της Ελληνικής οικονομίας στο περιοδικό «Ανταίος» (10 Μαΐου 1946), το επιστημονικό περιοδικό της Αριστεράς που διηύθυνε ο Δ. Μπάτσης και το εξέδιδε μαζί με τον Νίκο Κιτσίκη βουλευτή της Αριστεράς και πλειοψηφήσαντα υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων. Αναλυτικά τα ευρήματα  παρουσιάστηκαν στο βιβλίο "Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα" που εκδόθηκε το 1947 από τον νομικό και οικονομολόγο  Μπάτση.