- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2023
Ο Γιώργος Μερτίκας (1957-2023), στενός φίλος και συνεργάτης, έφυγε χθες μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.
Ο Γιώργος Μερτίκας έφυγε χθες από κοντά μας σε ηλικία 66 ετών.
Ο Γιώργος Μερτίκας έφυγε χθες από κοντά μας σε ηλικία 66 ετών.
_______****_______
ΤΟ ΕΡΜΑ
Γιώργος Ν. Μερτίκας
Το έρμα μας σε μιαν άλλη προοπτική είναι ό,τι πρόθυμα πετάξαμε άρον-άρον στη θάλασσα, ξαλαφρώνοντας, κι έτσι ταξιδεύουμε δίχως ρότα, χωρίς βάρος στη συνείδηση, κατά που φυσάει ο άνεμος των μεταμοντέρνων καιρών.
Κάπως έτσι έρχονται ακόμη στ’ αυτιά μου οι συμβουλές των ώριμων λίγο πριν, λίγο μετά τον Νοέμβρη του 73. Όταν με τον συμμαθητή μου Διομήδη Κομνηνό, αφήσαμε με την καρδιά μας μπιλιάρδα και σκιρτήματα του νου για να βρεθούμε στο Πολυτεχνείο.
Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2023
+Πέτρος Θέμελης
Αντώνης Καραμπάτσος
Στον Πέτρο Θέμελη τον αρχαιολόγο !
Πέμπτη 9 Μαρτίου 2023
Ο επικήδειος του πατέρα του Κυπριανού Παπαϊωάννου
Ξανά και ξανά να το ακούσουμε!
Ποιον να πρωτοζηλέψεις τον πατέρα του ή τον Κυπριανό για την πίστη του!!!
Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2023
Μάριο Βίττι (1926-2023): «Οι Έλληνες έχουν μια υπερηφάνεια δικαιολογημένη»
Όταν ο σημαντικότερος πρεσβευτής των ελληνικών γραμμάτων στην Ιταλία, που πέθανε σήμερα σε ηλικία 97 ετών, είχε μιλήσει στη LiFO με αφορμή μια έκθεση φωτογραφίας που είχε διοργανώσει ο δήμος Ύδρας προς τιμήν του.
Κι όμως, η Ύδρα για τον 94χρονο Μάριο Βίττι είναι το δεύτερο σπίτι του. Εκεί όπου γνώρισε τη σύζυγό του Αλεξάνδρα, εκεί όπου έχει περάσει τα περισσότερα καλοκαίρια του. Εκεί όπου αυτήν τη στιγμή φιλοξενείται η έκθεση φωτογραφιών του «Η Ύδρα για τον Mario Vitti: Γραφείο με θέα, φωτογραφίες 1948-1981».
Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2023
Ιωάννης Ζηζιούλας (10 Ιανουαρίου 1931 – 2 Φεβρουαρίου 2023)
του ΣΩΤΗΡΗ ΓΟΥΝΕΛΑ
Αντί νεκρολογίας
Ανάμεσα στα τόσα που μπορούν να ειπωθούν για την παρουσία και το έργο του Μητροπολίτη Ιωάννη είναι η ενασχόλησή του πρωτίστως με το ζήτημα της Οντολογίας (λόγος περί του Όντος) που συνάπτεται με την Αλήθεια, την αλήθεια των όντων και όχι την Ηθική που συνάπτεται με ανθρώπινες πράξεις και συμπεριφορές. Υποστήριζε ότι το κύριο θέμα για την ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι «τι ο άνθρωπος κάνει αλλά τι ο άνθρωπος είναι». Και θεωρούσε ότι αυτή υπήρξε πάντα «η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στη δυτική και την ορθόδοξη προσέγγιση του ανθρώπου».
Για να το πούμε με απλούστερα λόγια: ο λόγος για τον οποίο ως ορθόδοξοι ενεργούμε και προωθούμε αληθινές πράξεις και λόγους δεν είναι επειδή μας το υπαγορεύουν ηθικές αρχές αλλά γιατί με το Βάπτισμα στην Εκκλησία πεθάναμε και αναστηθήκαμε σε μια νέα ζωή και επιπλέον είμαστε-κανονικά-«αλλήλων μέλη» κατά την παύλεια διατύπωση. Η οντολογική μας, δηλαδή, πραγματικότητα, οδηγεί και συνιστά τρόπο ύπαρξης και εδώ (ή από εδώ) τίθεται το ζήτημα, σε μας τος σημερινούς πιστούς και μη, να προωθήσουμε στη θέση της γνωστικής αντικειμενικότητας που μαζί με τις ηθικές και τις ηθικολογίες απασχολεί (συχνά απολύτως υποκριτικά) τα κράτη και τις κοινωνίες, την υπαρξιακή (όχι υπαρξιστική) διάσταση του ανθρώπου στη σύναψή της με το μέγιστο γεγονός της Ενανθρώπησης. Το γεγονός αυτό προσφέρει μια νέα γέννηση («γεννηθήναι άνωθεν»), όχι βιολογική, αλλά διαμέσου του σαρκωμένου σώματος του Χριστού.
Ο Μητροπολίτης Ιωάννης αυτό που τονίζει είναι ότι δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας στην αρετή, την ηθική ζωή, την άσκηση κλπ. αλλά σε μια οντολογική και υπαρξιακή «ανάσταση» που συνιστά νίκη κατά του θανάτου. Όταν ο Περγάμου μιλά για την Εκκλησία ως «κοινωνία προσώπων» συνάπτει τη ζωή των πιστών με το πρότυπο της Αγίας Τριάδος. Συνακόλουθα, κατ’ αυτόν, η αγιότητα δεν ταυτίζεται με μια ηθική τελειότητα (φαρισαϊκού τύπου) αλλά με την μετάνοια, με την αναγνώριση και αποδοχή του οντολογικού γεγονότος της ανθρώπινης αμαρτωλότητας. Για την Εκκλησία, η ηθική δεν μπορεί να δεσμεύει την ελευθερία και την αγάπη μας γιατί, αν ήταν έτσι, δεν χωράει μέσαθέ της ούτε η αγάπη για τον αμαρτωλό, ούτε το «αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Η αλήθεια της ύπαρξης είναι πάνω από την ηθική, όπως πάνω από την ηθική και τους κανόνες είναι το ήθος.
Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2023
Και είναι ΗΡΩΑΣ γιατί εμείς, οι Ελληνες, τον έχουμε για ΗΡΩΑ. Ήταν και δικό μας παιδί κι όπως θέλουμε θα τον πούμε.
Λένα Σεπτέμβρη
Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2023
«Πέθανε όπως ήθελε, νέος και γεμάτος Ελλάδα»!
Οι επικήδειοι της μητέρας και του πατέρα του Ήρωα Υποσμηναγού Μάριου- Μιχαήλ Τουρούτσικα.
Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2023
Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ όπως αρμόζει στους Ήρωες!
Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ όπως αρμόζει στους Ήρωες!
Γιάννης Ρίτσος
Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2023
Συλλυπητήρια για τον Μανώλη
Παναγιώτης Λαφαζάνης-ΔΗ.Κ.Ε.Α:
Αποχαιρετούμε ένα μεγάλο δημοκράτη, έντιμο πατριώτη, παλαίμαχο αγωνιστή, τον Μαν.Μηλιαράκη Λαφαζάνης-ΔΗ.Κ.Ε.Α εκφράζουν την βαθύτατη θλίψη τους για την απώλεια του Μανώλη Μηλιαράκη και τα θερμά συλλυπητήριά τους στην Χριστιανική Δημοκρατία και την οικογένειά του.
https://iskra.gr/lafazanis-di-k-e-a-apochairetoume-ena-megalo-dimokrati-entimo-patrioti-palaimacho-agonisti-ton-man-miliaraki/
Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗ.Κ.ΚΙ)
Έφυγε από τη ζωή ο Μανώλης Μηλιαράκης, πρώην πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας και εκδότης της εφημερίδας Χριστιανική.
Αιωνία του η μνήμη.
Το ΔΗ.Κ.ΚΙ., αποχαιρετά με μεγάλη λύπη τον συναγωνιστή.
Αγωνίστηκε κατά της χούντας, υπέρ των εθνικών θεμάτων, για την κοινωνική δικαιοσύνη την Ελληνική παιδεία και τον πολιτισμό. Εντυπωσίαζε η νηφάλια και ανιδιοτελής σκέψη του, η καλοσύνη, η ευγένεια και το απαράμιλλο ήθος του.
Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ)
Αγαπητοί φίλοι στη Χριστιανική Δημοκρατία
Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2023
Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2023
Το Σάββατο αποχαιρετούμε τον αδ. Μανώλη
Σάββατο 21 Ιανουαρίου 10 π.μ. στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών η εξόδιος ακολουθία του αδ Μανώλη Μηλιαράκη
Το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας, με αφορμή την εκδημία του Επιτίμου Προέδρου του, Προέδρου του στο διάστημα 1989-2015 και ιστορικού στελέχους του Μανώλη Μηλιαράκη, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Το μεσημέρι της 18ης Ιανουαρίου, αφού νοσηλεύθηκε σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου «Σωτηρία» από τις 14 Δεκεμβρίου 2022, έφυγε από κοντά μας ο Επίτιμος Πρόεδρος του Κινήματος Μανώλης Μηλιαράκης.
Ο Μανώλης Μηλιαράκης γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1940. Κατάγεται από την Καλλονή Ηρακλείου Κρήτης, από φτωχή αγροτική οικογένεια με ζωντανή λαϊκή πίστη. Σπούδασε Φυσικός στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Στα φοιτητικά του χρόνια, τον έδιωξαν από χριστιανικό οικοτροφείο, γιατί στις συζητήσεις με τους συμφοιτητές του μιλούσε για τα δίκαια του λαού και για το κοινωνικό μήνυμα του Ευαγγελίου. Την περίοδο αυτή συνδέθηκε με το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας και εντάχθηκε στη νεολαία του Ε.Χ.Ο.Ν.. Δραστηριοποιήθηκε έντονα ως στέλεχος της Χριστιανικής Δημοκρατίας και ήταν υποψήφιος βουλευτής στις προγραμματισμένες εκλογές του Μαΐου 1967, οι οποίες δεν έγιναν ποτέ λόγω του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.
Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών μετείχε ενεργά στην αντιδικτατορική αντίσταση, μαζί με τα υπόλοιπα στελέχη του Κινήματος. Όταν, μετά την κατάργηση της προληπτικής λογοκρισίας από τον Ιανουάριο του 1970, κυκλοφόρησε η εφημερίδα μας «Χριστιανική», μέχρι το κλείσιμό της από τη δικτατορία του Ιωαννίδη τον Δεκέμβριο του 1973, κάλυπτε το σπουδαστικό ρεπορτάζ, συντελώντας έτσι να γίνει η εφημερίδα στα χρόνια εκείνα ένα από τα σπάνια βήματα που προέβαλλε τις φοιτητικές κινητοποιήσεις, με αποκορύφωμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος και την επανακυκλοφορία της εφημερίδας το 1974, απασχολήθηκε ως δημοσιογράφος και στέλεχός της, μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Έγινε διευθυντής της μέχρι το 1985. Παρά το γεγονός ότι είχε τη δυνατότητα να διοριστεί ως εκπαιδευτικός στο Δημόσιο, επέλεξε να αφιερώσει τη ζωή του στο έργο της Χριστιανικής Δημοκρατίας και της εφημερίδας της.
+Μανώλης Μηλιαράκης
Βραχύσωμος αλλά λεβέντης.
Καλή αντάμωση αδελφέ (και μέντορα πολλών) Μανώλη Μηλιαράκη.
Παντούλας Θόδωρος
Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2023
Στη Δηµοκρατία Των Oυρανών Ο Αδελφός Μανώλης Μηλιαράκης
Είµασταν στο κλείσιµο του φύλλου και, παρά την προετοιµασία, επέµενε να µένει λευκή µια σελίδα. Αίφνης, λίγο µετά τις 2, χτύπησε το τηλέφωνο: Ο αδελφός, ο γλυκύτατος φίλος, ο πατέρας µας, για τους νεώτερους, ο πάντα γελαστός Μανώλης Μηλιαράκης έχασε τη µάχη για τη ζωή και πέταξε στους ουρανούς.
Ανάλαφρος, είµαστε βέβαιοι, λευκός και καθάριος, παιδί ακόµα παρά τα 82 του χρόνια, άνθρωπος της ειρήνης, φλογερός αγωνιστής, σύµβολο εντιµότητας και ακεραιότητας, ελεήµων έως αυταπαρνήσεως, πονεµένος σύζυγος και πατέρας, ο Μανώλης, αναπαύτηκε από κάθε έργο και πόνο. Είµαστε βέβαιοι ότι βρίσκεται κιόλας στην αγκαλιά του λατρεµένου του Χριστού και των αγίων.
Παρά το ότι νοσηλευτόταν από τον Δεκέµβριο σε σοβαρή κατάσταση, η αναγγελία του θανάτου του µας βρήκε απροετοίµαστους. Γεννηµένος στις 7 Φεβρουαρίου του 1940 έφυγε στις 18 Ιανουαρίου του 2023. Οι λεπτοµέρειες της εξοδίου ακολουθίας θα είναι γνωστές αύριο, οπότε θα δηµοσιευτεί ανακοίνωση εδώ στην ιστοσελίδα µας. Ως πρώτη ανασκόπηση της ζωής του αναδηµοσιεύουµε από το φύλλο µας 951 (5 Νοεµβρίου 2015), σχετικό κείµενο µε την ευκαιρία της ανακήρυξής του σε επίτιµο πρόεδρο της Χριστιανικής Δηµοκρατίας στο 8ο Συνέδριο. Όλοι µας, φίλοι, αδελφοί και συνεργάτες ευχόµαστε αιωνία του η µνήµη.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Μ. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ (1940-2023)
Ένας αδελφός πρόεδρος στον χριστιανοκoινωνικό αγώνα
O Μανώλης Μηλιαράκης είναι ενεργός πολίτης και απλός ορθόδοξος χριστιανός, που δεν χρειάζεται δοξαστικά για να αισθάνεται σπουδαίος ούτε εξαρτά από αυτά την εκτέλεση του προσωπικού του χρέους ως ηγέτη έως χθες της Χρ. Δημοκρατίας ή ως προέδρου και μέλους πολιτικών και εθνικών Επιτροπών. Γνωρίζουμε ότι τον φέρνουμε σε δύσκολη θέση.
Εμείς όμως έχουμε ανάγκη, το ηθικό και πνευματικό χρέος, να μιλήσουμε για τον άνθρωπο, το φίλο, τον αδελφό, τον ταπεινό ηγέτη με μη συνήθη κατά κόσμον χαρακτηριστικά ενός προέδρου.
Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2022
Γιώργος Μοράρης: Απλώς μετακόμισε στους στίχους του
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ*
Όταν το καλοκαίρι γίνεται χειμώνας
τα όρια των εποχών
καταστρέφονται απεριόριστα.
Ανάπηροι πενθούν ένα χέρι.
Το σήκωναν και το δόρυ χάραζε
στον εχθρικό θώρακα
τη μαρτυρία της τόλμης τους.
Άλλοι δώσανε στον τάφο
τα τέσσερά τους άκρα.
και μεταφέρουν
τον υπόλοιπο εαυτό τους
σ᾿ αυτό που απέμεινε:
ανθρώπινοι κορμοί
επιμένοντας να αναβλύζει δυνατότερο
το ρέμα της ζωής.
Πέρα από την ανέξοδη ανυπαρξία.
που χαρίζει τον θεϊκό της ύπνο
στην άνιση µάχη
ο πολυέξοδος θάνατος.
Δεν υπάρχουν σύνορα,
ανάμεσα στον Άρη και στο έγκλημα
και δεν ξεχωρίζουν την αθωότητα
από το κρίμα.
Ξετύλιξαν την αλυσίδα
που δεν έχει τελευταίο κρίκο.
*Γιώργος Μοράρης, ποιητική συλλογή Ροσμαρίνος, εκδόσεις Καστανιώτη.
Για τον ποιητή και φίλο του Άρδην Γιώργο Μοράρη (1946-2022), που χάσαμε στις 5 Οκτωβρίου 2022.
«Ο ποιητής», έγραψε ο Κώστας Μόντης, «δεν πέθανε, απλώς μετακόμισε στους στίχους του». Στην περίπτωση του Γιώργου Μοράρη, Κύπριου, όπως και ο Μόντης, που πέθανε πριν από λίγες μέρες, είναι ο θάνατός του, η ευκαιρία, πολλών από μας να τον γνωρίσουμε επιτέλους. Το ότι πρόκειται για σημαντικό ποιητή το πιστοποιεί, μεταξύ άλλων, η βράβευση της δεύτερης ποιητικής του συλλογής («Άνθη ράμνου») με το Κρατικό Βραβείο Κύπρου και της τρίτης ποιητικής του συλλογής «Ροσμαρίνος» από την Ακαδημία Αθηνών το 2008.
Τετάρτη 24 Αυγούστου 2022
Κοιμήθηκε σήμερα, 24 Αυγούστου, ο Κάλλιστος Γουέαρ (Kallistos Wear), Άγγλος Ορθόδοξος επίσκοπος και θεολόγος (1934-2022).
Κοιμήθηκε σήμερα, 24 Αυγούστου, ο Κάλλιστος Γουέαρ (Kallistos Wear), Άγγλος Ορθόδοξος επίσκοπος και θεολόγος (1934-2022).
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου
Σάββατο 2 Ιουλίου 2022
Κάτι που το 'χω κρατήσει ένα χρόνο... Για μια απώλεια...
Κάτι που το 'χω κρατήσει ένα χρόνο... Για μια απώλεια...
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου
Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022
ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΕΡΒΑΣ
Χρίστος Δάλκος
Μὲ βαρειὰ καρδιά, κάθομαι νὰ γράψω γιὰ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ σημάδεψε ὄχι μόνο τὴν ζωή μου -αὐτὸ στὸ κάτω-κάτω δὲν πολυενδιαφέρει- ἀλλὰ τὰ πνευματικά μας πράγματα, μ᾿ ἕναν τρόπο ποὺ ἐλάχιστα γίνεται κατανοητὸς σήμερα.
Ἐὰν οἱ ὑποθέσεις τοῦ πνεύματος συνεχίσουν νὰ ἀπασχολοῦν τοὺς ἀνθρώπους τοῦ μέλλοντος -πρᾶγμα διόλου εὐνόητο καὶ αὐτονόητο- τότε θὰ σκύψουν ἐνδεχομένως πάνω στὰ πνευματικὰ πεπραγμένα τοῦ Ἀντώνη Ζέρβα, καὶ θὰ τοῦ ἀποδώσουν τὶς ὀφειλόμενες τιμὲς ποὺ ἡ συνωμοσία τῶν πνευματικῶν μετριοτήτων τοῦ ἀρνήθηκε.
Ὁ Ἀντώνης Ζέρβας, ὁ ποιητής, ὁ μεταφραστής, ὁ δοκιμιογράφος, ὁ κριτικός, ὁ ἄνθρωπος τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν, ἀνῆκε στὴν γενιὰ τῶν Ἑλλήνων ποὺ διαμόρφωσαν τὸ πνευματικό τους πρόσωπο σὲ συνάφεια μὲ τὸν πνευματικὸ κόσμο τῆς Δύσης, εὐρωπαϊκῆς καὶ ἀμερικάνικης, τὸν ὁποῖο γνώρισαν εἰς βάθος καὶ μὲ τὸν ὁποῖο συνωμίλησαν ἐν πολλοῖς ὡς ἴσοι πρὸς ἴσον. Ὁ Κωστῆς Παπαγιώργης, μὲ τὸν ὁποῖο συμπορεύτηκε ὁ Ζέρβας, μὲ ὅλα τὰ σκαμπανεβάσματα ποὺ συνεπάγεται ἡ γειτνίαση ἐξ ὁρισμοῦ «δύσκολων», «ἐκρηκτικῶν» χαρακτήρων, διεκδικητῶν τῆς πνευματικῆς / μορφωτικῆς ἀριστείας, δίνει τὸ στίγμα τοῦ τί δὲν ἦταν αὐτὴ ἡ ὀλιγάριθμη, «εὐρωσπουδαγμένη» γενιά: «Μάλιστα ξέρουμε πολλοὺς ξενοσπουδασμένους ποὺ προτιμοῦν νὰ συνδιαλέγονται γαλλιστὶ ἢ ἀγγλιστὶ καὶ νὰ θεωροῦν τὴν Ἑλλάδα χεσμένο τόπο…».
Σάββατο 9 Απριλίου 2022
ΜΙΑ GRANDE DAME ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΜΙΑ GRANDE DAME ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
*
Ζέζα Ζήκου, In Memoriam
του ΗΛΙΑ ΜΑΛΕΒΙΤΗ
Την Ζέζα Ζήκου την γνώρισα απρόσμενα σε ένα δεκαπενθήμερο ταξίδι στην Ιαπωνία (μαζί με την αδελφή της Μαρίτα), τον Δεκαπενταύγουστο του 2000. Μέχρι τότε την ήξερα εξ ονόματος μόνον ως αρθρογράφο οικονομικών θεμάτων της Διεθνούς Αγοράς, στο πρωτοσέλιδο μάλιστα της πορτοκαλόχρωμης Οικονομικής Καθημερινής, κι ομολογώ πως ελάχιστα κείμενά της είχα διαβάσει. Ξεκίνησα στην αρχή του ταξιδιού να μιλώ για τη χώρα, την ιστορία της, την κουλτούρα και τις παραδόσεις της, κι είχα και το –ανεπίγνωστο ομολογουμένως– θράσος να ξεστομίσω δυο κοινότοπες, ήδη ξεπερασμένες από την πρόσφατη ιστορία, κουβέντες για τη θαυμαστή οικονομική κατάσταση της Ιαπωνίας. Με άκουσε με προσοχή και μόνον αφού τελείωσα και μ’ ευχαρίστησε, άρχισε αυτή με τρόπο απλό, εύληπτο, προσηνή, ευγενή μα και με το αταλάντευτο ύφος της πραγματικής αυθεντίας και της εμβριθούς γνώσεως, να μου περιγράφει την εξόχως τραγική εικόνα της ιαπωνικής οικονομίας όπως είχε εξελιχθεί μέχρι τότε. Καθόμουν ως μαθητούδι κι άκουγα, συνειδητοποιώντας σιγά-σιγά ποια ήταν η συνομιλήτρια συνταξιδιώτισσά μου. Έκτοτε κι επί δεκαπέντε σχεδόν μέρες έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου προκειμένου να της γνωρίσω ό,τι ήξερα από την Ιαπωνία, τους τόπους που επισκεπτόμασταν, την τέχνη, τη θρησκεία, τη λογοτεχνία, το πνεύμα της. Είχε μία ασίγαστη περιέργεια να δει και να γνωρίσει όσα περισσότερα μπορούσε για τη χώρα και τους ανθρώπους. Δοκιμάζαμε καθημερινά τα πιο διαφορετικά ντόπια φαγητά, ψάχνοντας να διακρίνουμε γεύσεις, ποιότητες κι ιδιαιτερότητες του ιαπωνικού τρόπου, πήγαμε σε ναούς και πατσίνκο, σε μπαρ, σε μουσεία, σε καραόκε μπαρ κλπ.
Μιλήσαμε πολύ, για πολλά και για πολλούς, μίλησα για τη γιαπωνέζικη ποίηση, τους σαμουράι, τον κόσμο τους και τον ηθικό τους κώδικα (μόλις πρόσφατα είχα ανακαλύψει κι εγώ το Χαγκάκουρε του Γιαμαμότο Τσουνοτόμε), μου μίλησε για την πολιτική και την οικονομία, την κατάσταση της Ελλάδας, τη διεθνή πραγματικότητα, όπως την έβλεπε η ίδια· μιλήσαμε για τα γραπτά και τη σκέψη του Παναγιώτη Κονδύλη που εκτιμούσε βαθύτατα (με την επιστροφή μας στην Αθήνα έσπευσα να της δώσω το τεύχος του περιοδικού της «Ινδίκτου» που περιείχε το περίφημο –και μέχρι σήμερα τραγικά αγνοημένο– άρθρο του Κονδύλη για τις σχέσεις της Ευρώπης με τη Ρωσία, για τα Ηνωμένα Έθνη, μαζί με τους Στοχασμούς ενός απολιτικού του Τόμας Μαν, που μόλις είχε εκδοθεί από την Ίνδικτο, όπου εργαζόμουν τότε). Σε αυτές τις συζητήσεις πρωτοένιωσα την ασίγαστη κι αγωνιώσα έγνοια της για τη χώρα και το μέλλον της, μα και τη σταθερή της πεποίθηση για την Τουρκία ως ένα επεκτατικό, αναθεωρητικό κράτος, εχθρικό προς τους γείτονές του και ιδίως προς την Ελλάδα. Κι αυτό, με στέρεη, πραγματική, εκτίμηση των γεγονότων και των εξελίξεων, παρά το τραυματικό βίωμα, που η οικογένειά της ως Κωνσταντινουπολίτες κουβαλούσαν, αποφασίζοντας να εγκατασταθούν μόνιμα στην Ελλάδα. Αυτή η έγνοια μάλιστα και η αγωνία αποτυπώθηκε εντονότατα και καθαρά ιδίως στην αρθογραφία της των τελευταίων ετών.