Παύλος Τουμανίδης, 1963-2019

Μου γράφει ότι σήμερα είναι τα γενέθλιά σου Παύλο.

Και προσπαθώ να σκεφτώ τι θα έλεγες για όλα αυτά...

Αλλά μάλλον δε θα έλεγες τίποτα.

Απλά θα γελούσες με εκείνο το γέλιο που έμοιαζε σα βολή κατά ριπάς από ένα παλιό, απάτητο πολυβολείο του Γοργοπόταμου ή του Πενταδάχτυλου...

Όπως τα λέει ο Βασίλης.

Κρίτων Βασιλικόπουλος

_____________________

Βασίλης Ασημακόπουλος 

                          «Κατέβηκε ο Πολύγυρος και γίνηκε λιμάνι, 

                       Λιμάνι κατασκότεινο, στενό, χωρίς φανάρια» 

               

   Νίκος Καββαδίας, Πικρία 

Τι να γράψεις για τον Παύλο. Για τον φίλο μας, τον αδελφό μας, τον σύντροφό μας, που έφυγε, γλίστρησε από κοντά μας μέσα σ’ ένα 6μηνο, χωρίς καλά-καλά να το συνειδητοποιήσουμε. Για έναν άνθρωπο που συνδιαμορφώθηκες, που συζητούσες συχνά και ήταν οι συνομιλίες μια ανάσα ελπίδας στην αέναη προσπάθεια για μια πολιτικά αξιοπρεπή και δημιουργική ζωή, όπως την καταλαβαίναμε, σύμφωνη με τα όνειρα της νιότης, που η ζωή τα γέννησε  και η ίδια  η καθημερινότητα τ’ αλλοιώνει, τα συντρίβει, τα σπρώχνει στη λησμονιά, τα μεταμορφώνει. Ο Παύλος Τουμανίδης ήταν με τη ζωή, το παράδειγμα, το λόγο και την πράξη απέναντι σ’ αυτού του είδους την προσαρμοστικότητα, τις πρακτικές των «πονηρών» και των ιδιοτελών.   

Βλέπω τα μηνύματα που ανταλλάσσαμε στο τηλέφωνο, ακούω τη συνέντευξη που μου είχε δώσει  για τη διατριβή ακριβώς πριν πέντε χρόνια, ανακαλώ στη μνήμη μου το χαμογελαστό μειδίαμά του που εναλλασσόταν με το τρανταχτό και πλατύ γέλιο.  Ευγενέστατος, πάντα διακριτικός, με αδαμάντινο ήθος. Ποτέ επιθετικός, ουδέποτε προσβλητικός. Τα τελευταία χρόνια ήταν λίγο μελαγχολικός.  Με γνώσεις, υψηλές διανοητικές συνθετικές ικανότητες, αυθεντική λαϊκότητα, πηγαίος. Αστείρευτη πηγή ιστορικών γνώσεων και μνήμης κομματικών μετασχηματισμών. Εξαιρετικά μελετηρός. Στο νοσοκομείο την Κυριακή, διέκρινα δίπλα στο κρεβάτι του το βιβλίο Τα μονοπάτια του κεφαλαίου, του Αρίγκι. Οπότε τα προσωπικά θα εναλλάσονται με τα πολιτικά και ας μου συγχωρέσετε τη σχετική απειθαρχία. 

 

Βαθιά Πολιτικός άνθρωπος ο Παύλος. Μέχρι τις τελευταίες του στιγμές. Με στράτευση μακράς πνοής. Ορισμένα στοιχεία μιας πλούσιας κομματικής με πολιτικο-οργανωτικά αλλά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά βιογραφίας. 

Βυρωνιώτης, με μικρασιατική-ποντιακή καταγωγή από πατέρα και μητέρα από την Μυτιλήνη. Εντάσσεται στο ΠΑΣΟΚ από μαθητής και ειδικότερα στην ΠΑΜΚ το 1978 και στη συνέχεια στην καθοδήγησή της. Στην Επιτροπή Νεολαίας από το 1980 έως το 1984, ενώ αρχές της δεκαετίας του ‘80 έκανε το φοιτητικό πέρασμα από την ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ. Πάντα τοποθετημένος στην αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, τη σοσιαλιστική-αντιιμπεριαλιστική, πλησιέστερα στο ρεύμα των «Ιταλών». Απέναντι στη γραμμή της 9ης συνόδου της ΚΕ (1982) περί του εφικτού- αναγκαίου - επιθυμητού, αλλά υπέρ της 5ης συνόδου (1979) για τη μαζική πρωτοπόρα οργάνωση. Αυτή ήταν και αναδρομικά μια «απόκλιση» από τη θέση του ρεύματος «Ιταλών». Ο Παύλος έβλεπε πιο πολύ έναν δυνατό ρόλο του κόμματος, με δημοκρατική βέβαια λειτουργία. Αισθανόταν κοντά στη γραμμή του ΑΣΚΕ, ενώ διάβαζε τον προβληματισμό του Φυλλαδίου τη δεκαετία του ’80. Την περίοδο 1992-1996 διετέλεσε μέλος της παλιάς Β1 Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ, ενώ την περίοδο 1996-1999 ήταν Γραμματέας Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Βύρωνα. 

 Μετά την παράδοση Οτζαλάν το 1999, αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ και συμμετείχε στη συγκρότηση της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης (Χαραλαμπίδης) οπότε και ήταν υποψήφιος στις εκλογές στη Β΄ Αθηνών. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο ΔΗΚΚΙ όπου εκλέχθηκε μέλος της Κ.Ε. και του Π.Σ. Ο Πέτρος Κονταρίνης ήταν ένας από τους στενότερους φίλους και συντρόφους στο ΔΗΚΚΙ. Στα χρόνια μετά το 2010 και ως μέλος του ΔΗΚΚΙ μετείχε ενεργά στο αντιμνημονιακό κίνημα, στη συγκρότηση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια. Αποχωρεί το 2015, ακολουθώντας το ΔΗΚΚΙ στη Λαϊκή Ενότητα. Μετείχε ενεργά σε κινήσεις πολιτών, ενάντια στο Σχέδιο Ανάν, κατά των Ολυμπιακών Αγώνων, στο Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης Γερμανικών οφειλών. υποστηρικτής της Συρίας και διαχρονικά των Παλαιστινίων, των Κούρδων, των αγωνιζόμενων λαών, των εθνικοαπελευθερωτικών-αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων. Κοντά σε όλες τις κινήσεις τις ιδεολογικο-πολιτικά πασοκοπροερχόμενες, παλαιότερα στο Νέο Αγωνιστή, πρόσφατα στην πρωτοβουλία της 14ης Μαϊου. Παρακολουθούσε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το Άρδην και τον Γιώργο Καραμπελιά, ενώ διάβαζε σε τακτική βάση τον Δρόμο της Αριστεράς και ήταν κοντά στις αναλύσεις του χώρου της ΚΟΕ. 

Ο Παύλος Τουμανίδης, θα είναι πάντα μαζί μας

Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τη μέρα που έφυγε ο Παύλος!

Ο φίλος μας, ο αδελφός μας, ο πραγματικά σύντροφος και συναγωνιστής μας!

Πάντα ζωντανή η μνήμη του!

Θα είχε πολλά να πει σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς....

Η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη, εκατοντάδες αγαπημένοι φίλοι, σύντροφοι αποχαιρέτησαν στο Κοιμητήριο του Δήμου Βύρωνα, τον Παύλο Τουμανίδη, αγωνιστή του Δημοκρατικού πατριωτικού σοσιαλιστικού χώρου και του συνδικαλιστικού κινήματος, που έφυγε με το φέρετρο τυλιγμένο με την ελληνική σημαία, σε ηλικία 56 ετών.

 

Στον Παύλο...

Αλέξανδρος Κουτσομητόπουλος

Ετών 14 "σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του" για τον βρουν οι ριπές του εκτελεστικού αποσπάσματος, για να πεθάνει "όρθιος σαν άνδρας" για την λευτεριά της πατρίδας. 

Με αυτό το πολύ ευαίσθητο και εμπνευσμένο αφιέρωμα - με αυτή την υπόμνηση στους αγώνες και τις γεμάτες από "παιδικά όνειρα" θυσίες μικρών και ηλικιωμένων, γυναικών, ανδρών και παιδιών του λαού μας, με τη μουσική υπόκρουση & συνοδεία, το μοιρολόι του "Πετρολουκά Χαλκιά" και τις φωτογραφiκές - μαρτυρίες- του "Κωστή Μπαλάφα" που όλο ανανεώνονται με εικόνες από νέες εκατόμβες παιδιών στη "σύγχρονη εποχή" που διανύουμε - από την Ελλάδα της μνημονιακής εξαθλίωσης - μέχρι την Παλαιστίνη, το Κουρδιστάν και τις γενοκτονίες σε όλο τον Κόσμο....

Αποχαιρετάμε και τον συμπολίτη - συναγωνιστή Παύλο Τουμανίδη - ο οποίος υποστήριζε θερμά τον αγώνα για τη διεκδίκηση των οφειλόμενων "Γερμανικών Πολεμικών Επανορθώσεων & Αποζημιώσεων", σαν αναγκαία προϋπόθεση - Αποκατάστασης- της δικαιοσύνης, αναγνώρισης των αγώνων & θυσιών, της ιστορικής γνώσης & μνήμης, της χαμένης αυτοσυνειδησίας , αυτοπεποίθησης & της αξιοπρέπειας του λαού μας.

Για μια πολιτική αρχών ανεξαρτησίας και δημοκρατίας στην αυτοδιοίκηση

Του Παύλου Τουμανίδη

Εδώ και 20-25 χρόνια πλέον, απέχουμε από την κατίσχυση, αναφορικά με τα αυτοδιοικητικά πρότυπα, του Δημάρχου αγωνιστή, που πρωτοστατούσε στα μαζικά κοινωνικά κινήματα, συνδέοντας το περιεχόμενό τους, με την ανάγκη εμβάθυνσης της αυτόνομης και αυτοδύναμης οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Επαυξανόταν έτσι, έστω ως έναυσμα, η ανάγκη διαπλάτυνσης, ή εγκαθίδρυσης μορφών στενού κοινωνικού ελέγχου, σχετικά με την προστασία ανθρώπων και φύσης, με αποτέλεσμα η μετωπική νεοφιλελεύθερη στρατηγική της αποδιάρθρωσης αυτών των ελέγχων να καθίσταται δύσκολη και αβέβαιη, καθώς απογυμνωμένα έπρεπε να προωθηθεί, ήτοι με όρους αυταρχισμού. Αυτή η πραγματικότητα οδήγησε τις καθεστωτικές δυνάμεις του καθεστώτος ξένης εξάρτησης και κηδεμονίας σε μια προσπάθεια εκ των ένδον άλωσης των λαϊκών-δημοκρατικών χαρακτηριστικών του θεσμού της Αυτοδιοίκησης. Τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν κι ακόμη παραμένουν πυξίδα αυτής της προσπάθειας είναι:

• Η αναίρεση του χαρακτήρα της αυτοδιοικητικής αμεσότητας στη σχέση πολιτών- εκπροσώπων, που εκφράστηκε αρχικά στο σχέδιο ”Καποδίστριας”, και κλιμακώθηκε στη συνέχεια στα επάλληλα ανάλογα σχέδια. Διόλου τυχαία η κατάργηση του Ιστορικού για τα Ελληνικά δεδομένα κατάργηση της νομικοπολιτικής οντότητας των κοινοτήτων, συνοδεύτηκε από την πλήρη αποσιώπηση του θεσμού των Λαϊκών Δημοτικών Συνελεύσεων στη Δημοτική πρακτική. Το κλίμα του 1981 αντεστραμμένο. Η κατάργησή του έστω και ως ζητήματος μνήμης συναρτήθηκε με την τυποποίηση-αφυδάτωση της Δημοκρατίας.

• Η εναρμόνιση- προσαρμογή των θεσμικών φορέων της Αυτοδιοίκησης στο εμβληματικό πρόγραμμα της ΕΕ περί της ”Ευρώπης των περιφερειών”. Εδώ έχουμε μια στρατηγική αλλαγή των όρων αναφοράς της Τ.Α. Από το κυρίαρχο κριτήριο συμβολής της στον όποιο εθνικό παραγωγικό και κοινωνικό σχεδιασμό, υπάρχει μετάβαση στο κατά πόσο συμβάλλει ο θεσμός στην υποχώρηση έως εξαφάνιση του Κρατικού ρυθμιστικού ρόλου του Έθνους- Κράτους, σχετικά με την προτεραιότητα της ΕΕ για την βίαιη εκκαθάριση ”άχρηστων κεφαλαίων και άχρηστων ανθρώπων”.  Υπηρέτηση του νεοφιλελευθερισμού αυτοπροσώπως.

• Η ενσωμάτωση των διαχειριστικών λειτουργιών της καθημερινότητας στα παραπάνω, συνοδευόμενη από την επικράτηση ενός κλίματος ακραίου ατομοκεντρισμού, φυγής από την Πολιτική, αποϊστορικοποίησης και αποϊδεολογικοποίησης, που επανέφερε απ` την ”πίσω πόρτα”το Σκυλίτσειο πρότυπο της Δημοτικής τοπικιστικής ψευδοαυτάρκειας. Η τοπικά προσδιορισμένη γραφειοκρατία ενίσχυσε σ’ αυτή τη βάση τα στοιχεία της ιδιοτέλειάς της, συναρθρωμένης μάλιστα με τα προγράμματα συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα καθώς και τα ΕΣΠΑ, που καθιστούσαν ρυθμιστική των κοινωνικών υποθέσεων, τη λογική της αποδοτικότητας και του ”μέγιστου κέρδους”.

Για την αντικατοχική πάλη του ελληνισμού- Για τον αντιιμπεριαλιστικό διεθνισμό

Του Παύλου Τουμανίδη

1) Για το Κυπριακό ζήτημα και με αφορμή το επείγον του κλεισίματός του, είναι σημαντικό να αντιπαρατεθεί ο λαός στις ισοπεδωτικές αντιλήψεις, που σε γενικότερο επίπεδο θεωρούν ότι η διάλυση υφισταμένων κρατικών οντοτήτων από την ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση είναι … θετική γιατί ''de facto ενοποιούνται έτσι τα κατακερματισμένα κοινωνικά υποκείμενα της ανατροπής''. Η άποψη αυτή της ΝΑΤΟϊκής ''αριστεράς'' δημιούργησε σε άτυπη συμμαχία με τη φιλελεύθερη αντίληψη της ''παγκόσμιας διακυβέρνησης'' ενοχικά πλέγματα και επιλεκτικές αφαιρέσεις στη διερεύνηση θεμάτων απτομένων των δικαίων- αμυντικά κειμένων άλλωστε- εθνικών μας συμφερόντων. Και μάλιστα όταν είναι φανερό, ότι η επίθεση στα ενοχλητικά για τον ιμπεριαλισμό έθνη-κράτη διεξάγεται κατά προτεραιότητα, με ολιγοεθνικά επιλεκτικό τρόπο και άμεση στόχευση στην ενοποίηση των δρόμων ενέργειας και εμπορευμάτων, καθώς και στην περικύκλωση του άξονα αντίστασης στη Μέση Ανατολή.Η ένταση αυτής της επίθεσης μετατοπίζει αποφασιστικά μεταξύ των άλλων, τους αρμούς της κυρίαρχης ιδεολογίας από μια απλή απολογητική των καπιταλιστικών σχέσεων στο εσωτερικό των προς αναδόμηση κοινωνικών σχηματισμών, στην παγίωση της εθελοδουλείας των ντόπιων ελίτ, με κριτήριο την αεθνική στάση τους διαρκώς.

Ο λαός και το έθνος σε κίνδυνο - Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!!!

Του Παύλου Τουμανίδη

Από τη διακήρυξη της ΚΟΑ του ΚΚΕ προς το Λαό της Αθήνας, μπροστά στο Δεκέμβρη του ΄44.

Η δραματική ταξική τροποποίηση των συσχετισμών σε βάρος της Εργασίας, που πεισμόνως υλοποιεί το μνημονιακό πρόγραμμα υποδούλωσης- αν και δεν «βγαίνει», ούτε κατά τη λογική των συντακτών του ,αλλά προφανώς ακριβώς γι΄αυτό- συνδέεται μ΄ένα συνολικό σχέδιο προληπτικής καταστολής της δυνατότητας κρατικής αυτεξουσιότητας, στα όρια απειλής της εθνικής μας υπόστασης.

Το «δώρο» στη ντόπια ολιγαρχία αφορά στην έξωθεν σύσταση μιας «αποκαθαρμένης»-παρασιτικής ελίτ μεταδημοκρατικού τύπου, που θα μεσολαβεί στο ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πόρων υπό το πρόσχημα των επενδυτικών ανοιγμάτων, στην ταχεία άρση των εναπομεινάντων κοινωνικών εμποδίων και τη συγκεντροποίηση του Κεφαλαίου, που προωθεί η ΕΕ, σε σύμφυση με τα συμφέροντα των πολυεθνικών.

Αυτό που τεκταίνεται στις περιώνυμες «διαπραγματεύσεις» για το λεγόμενο μεταμνημονιακό τοπίο είναι αν, σε ποιό μέτρο και όριο και με ποιά γεωπολιτικά ανταλλάγματα θα επιτρέπεται στις ντόπιες ελίτ να διατηρούν θύλακες εξουσίας σαν ψευδή εικόνα αναπαραγωγής τους. Ψευδή, γιατί η δημοσιονομική και νομισματική εξουσία έχουν απεμποληθεί, η ντόπια παραγωγή έχει απισχναθεί, η παιδεία έχει προδεσμευθεί στην άμβλυνση της μνήμης και της εθνικής ταυτότητας, η άμυνα της χώρας ετεροπροσδιορίζεται ΝΑΤΟϊκά.

Με «γέφυρα» τη νεοφιλελεύθερη συναίνεση αποκαθίσταται διευρυμένα το καθεστώς ξένης εξάρτησης και κηδεμονίας. Κι επειδή το επίδικο αντικείμενο της είναι πρωτίστως ένας νέου τύπου εθνικός ακρωτηριασμός(παραγωγικός,δημογραφικός, πολιτισμικός αλλά και στο σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας), αναπαλαιώνεται και επαναθεμελιώνεται στο δημόσιο λόγο ο δωσίλογος-ταγματαλήτικος «πατριωτισμός» απ΄όσους δεξιά κι «αριστερά» ομνύουν στο δόγμα «ανήκομεν εις την δύσιν».Τόσο στην ανοχή-υποταγή στην πολιτικοστρατιωτική της πλευρά, όσο και στην εξυπηρέτηση- ακολουθία του πολιτισμικού της κοσμοειδώλου.

Η κλιμάκωση της Τουρκικής επεκτατικότητας. Θα δούμε επιτέλους την πραγματικότητα;

Του Παύλου Τουμανίδη

«Η Τουρκία και η Ελλάδα είναι δύο πολύτιμοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, από το 1952. Και οι δύο συμβάλουν στη συλλογική μας άμυνα. Αναμένω ότι οι διαφωνίες που παρουσιάζονται σε ορισμένα θέματα να επιλύονται μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδος στο πλαίσιο των καλών σχέσεων. Στο πλαίσιο αυτό, χαιρετίζω ότι οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών είχαν πρόσφατα μια τηλεφωνική επικοινωνία και ότι συμφώνησαν να επιλύσουν αυτές τις διαφορές μέσω του διαλόγου».

Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ ένιψε, με την παραπάνω δήλωσή του, εν όψει της επίσκεψής του στην Άγκυρα, τας χείρας του, συστήνοντας σε Ελλάδα και Τουρκία «να τα βρουν μεταξύ τους». Σημειωτέον, ότι αυτή η επίσκεψη γίνεται στη βάση των συνομιλιών για το μέλλον των σχέσεων Τουρκίας - Δύσης. Και προφανώς είναι συντονισμένη στην κυρίαρχη προτεραιότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για να ''κρατηθεί η Τουρκία'' σε ενεργό ρόλο στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς.

Το τουρκικό ρατσιστικό καθεστώς ανταποκρίθηκε αμέσως! Αφενός χαιρέτισε τους βάρβαρους βομβαρδισμούς της νέας συμμαχίας των προθύμων ιμπεριαλιστών στη Συρία (αφότου η εισβολή του στην κυρίαρχη αυτή χώρα θεωρήθηκε συστατική των ''διεθνών ισορροπιών''και δεν καταδικάστηκε απερίφραστα - και πρωτίστως από την Ελλάδα) και αφετέρου ανακοινώθηκε από τον πρωθυπουργό και τον ΥΠΕΞ της Τουρκίας ότι διεξήχθη '' καταδρομική επιχείρηση-εισβολή σε Ελληνικό έδαφος για την αφαίρεση της Σημαίας μας, ήτοι του συμβόλου της Εθνικής μας κυριαρχίας. Υπογράμμισε έτσι η Τουρκία, ότι η συμβολή της στη διαμόρφωση μιας νέας αμερικανόπνευστης Λωζάνης θα γίνει με γκαγκστερικούς - στρατοκρατικούς όρους, στην πλάτη της καταπάτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και του συναφούς διεθνούς δικαίου που τα θεμελιώνει, όπως και στη συνέχεια της εμμονής για την νέο-Ανανική κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Εσωτερική κρίση, πλέγμα εξάρτησης και Ελληνοτουρκικές σχέσεις

Του Παύλου Τουμανίδη

''Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

Αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.''

Κ. Καβάφης

Χώρα με περιορισμένη εθνική κυριαρχία…

Η πρόσφατη επανεκλογή του Γ. Παπανδρέου στην προεδρία της σοσιαλιστικής διεθνούς, χωρίς μάλιστα να διαθέτει καμμιά λαϊκά νομιμοποιημένη ιδιότητα, προιοωνίζεται νέες πιέσεις ενάντια στο στοιχείο Ανεξαρτησίας, ιδιαίτερα στην περιοχή του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου, με το γνωστό αντικείμενο: εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στη δικαιοδοσία ιμπεριαλιστικών υπερεθνικών θεσμών, ακόμα και στο σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας, αντί κοινωνικών συμβολαίων επιβίωσης της ελεημοσύνης σε τυπικά, ή άτυπα λειτουργούντα προγράμματα τύπου ΔΝΤ. Στην εσωτερική τάξη τέτοιου τύπου συμβολαίων, με κρίσιμο τον μεσολαβητικό ρόλο ΜΚΟ, αναφέρεται η δράση της ''διεθνούς''. 

Προκειμένου να κατακερματιστεί περαιτέρω ο ιστορικός χώρος συλλογικής ταυτότητας των δικαιωμάτων των εθνών,σε κρίσιμους γεωστρατηγικούς κόμβους και να αναθερμανθεί, μέσω της νεοφιλελεύθερης ιδεολογικής επικράτειας των ατομικών δικαιωμάτων το πολεμοκάπηλο σχέδιο διάλυσης των δυνάμει απείθαρχων χωρών και απελευθερωτικών κινημάτων. Αποκτά η ανανεωμένη επαναφορά της αντιδραστικής αυτής στρατηγικής βαρύνουσα επικαιρότητα και σημασία σήμερα, μετά τη μεγαλειώδη νίκη του άξονα της αντίστασης στη Συρία.

Η απειλή της ανανεωμένης αμερικανοκρατίας…

ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗ

Η υπεροπτική υποβάθμιση εκ μέρους της παραδοσιακής Αριστεράς, της εμπειρίας του ΠΑΣΟΚ, ιδίως της δεκαετίας του ΄80, παρά το γεγονός ότι το εγχείρημά του δεν διέφερε απ΄το προ του ΄67 πρόγραμμα ”εθνικής-δημοκρατικής αλλαγής” της τότε ΕΔΑ, είχε ως κεντρική την επίπτωση να εμφανίζονται με το επίχρισμα του ”νέου”, απλώς διάδοχες και εξαρτημένες απ΄το συγκεκριμένο αυτό πρότυπο ήττας, πολιτικές μορφοποιήσεις παρεμφερών περιεχομένων(ανανεωτική αριστερά-ΣΥΡΙΖΑ): Εναλλαγή στο αστικό κράτος κι όχι τσάκισμα των δομών του, οικονομισμός και διανομή δανεικών κι όχι κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και λαϊκός-δημοκρατικός παραγωγικός προγραμματισμός και αναρχοφιλελεύθερη εννόηση της Αριστεράς ως πεδίου αναγνώρισης ατομικού τύπου δικαιωμάτων,με υπόρρητη εύνοια επομένως στην άρση του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους. Συνακόλουθα και πρωτίστως, με απεμπόληση της εκ των ων ουκ άνευ ιστορικά καθορισμένης προϋπόθεσης για την πολιτικοστρατιωτική και οικονομική αποδέσμευση της χώρας. Η αριστερά της ήττας χαρακτηρίζεται από την αποσιώπηση-έκλειψη της στρατηγικής της εθνικής ανεξαρτησίας. Εμπεδώνεται σαν μονοδιάστατος μοχλός συνδικαλιστικής πίεσης, άρα μορφωτικά, ηθικά, πολιτισμικά ανεπαρκής να εμπνεύσει, ακόμα και στοιχειωδώς, αστικοδημοκρατικού χαρακτήρα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξης.

Η διάλυση του σκληρού πυρήνα της βαλκανικής ταυτότητας που σηματοδοτήθηκε με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και η γοργή ενσωμάτωση των χωρών του τέως ανατολικού μπλοκ, μέσω προγραμμάτων του ΔΝΤ και της ΕΕ στο διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας εμπεριείχε την ανελαστικής υφής τοποθέτηση δωσίλογων ντόπιων ελίτ, με διακριτή τη μεσολαβητική υπηρεσία του νέου ”ΠΑΣΟΚ” του Σημίτη και κυρίως του Γιωργάκη.

Το σχέδιο ”Βαλκάνια 2014”με τη σφραγίδα των Ντικ Τσέινι-Γ. Παπανδρέου συνόψισε και κωδικοποίησε το μόνιμο χαρακτήρα αυτής της διευρυμένης κατάληψης, της οιονεί κατοχής διαρκείας:

-Αντιστάθμιση της πειθαναγκαστικά οικειοθελούς εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, με συμμετοχή εκάστης νέας χώρας στο ΝΑΤΟ αρχικά και στην ΕΕ στη συνέχεια.

Η ΤΡΑΓΙΚΌΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΑ.Ε

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΑΤΑΡΓΗΣΗ;

του Παύλου Γ Τουμανίδη

Με αφορμή την ''Ημερίδα της ΛΑΕ για την παγκόσμια μέρα του μετανάστη'' 

(Κείμενο που γράφηκε σε αρχική μορφή στις 20-10-16 για την ανάλογου περιεχομένου ψευτοαντιϊμπεριαλιστική διαδήλωση εκείνης της ημέρας)

Οξύμωρο σχήμα αποτελεί, να επιθυμεί ένας φορέας να εκφράσει προνομιακά τα λαϊκά στρώματα και μάλιστα με τη φιλοδοξία εξόδου απ΄το σύστημα που γεννά την κρίση και ταυτόχρονα ναοργανώνει πολιτικές πρωτοβουλίες, όπως η διαδήλωση της 20-10, αλλά και η παρεμφερής εκδήλωση στη Νομική στις 17-12, που αμιγώς(βλ. σχετικές ανακοινώσεις της ΛΑΕ) εσωκλείουν την απολογητική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων μέσα από:

1. Την παρασιώπηση της εμβληματικής για τα αμερικανοσιωνιστικά συμφέροντα επέμβασης στη Συρία, που σοβεί ήδη απ΄το 2011 και αποσκοπεί στην κατάλυση του στοιχείου Ανεξαρτησίας στην περιοχή και στη συντριβή του μετώπου αντίστασης (Συρία-Ιράν-Χεσμπολάχ). Πρωταγωνιστικά γκανγκστερικός σ΄αυτό το εγχείρημα ήταν και παραμένει ο ρόλος της Τουρκίας, που ζητά τα σχετικά ανταλλάγματα στην υποϊμπεριαλιστική κατανομή ισχύος. Εξ ου και η σχέση ανταγωνισμού-εταιρισμού της με το Ισραήλ, όπως και η σταθερά εκδιπλούμενη αναθεωρητική στρατηγική της έναντι του Ελληνισμού.  Ιδιαίτερα η καλλιέργεια αγωνιστικής απάντησης του λαού σ΄αυτές τις προκλήσεις- στον τουρκικό επεκτατισμό προπάντων, στον Αμερικανοτουρκικό και Αμερικανοισραηλινό άξονα και στην γεωστρατηγική τομή τους - πώς είναι δυνατόν να μη θεωρείται πρώτιστο αντικείμενο εκδηλώσεων που επιγράφονται τύποις ως ''αντιϊμπεριαλιστικές''; Αν δεν υπερασπίσουμε τη Συρία, αν δεν απαιτήσουμε κατ΄ελάχιστο την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με τη χώρα μας, πώς θα βρούμε το δίκιο μας στα εθνικά μας ζητήματα σαν ηθική δύναμη της περιοχής; Πώς θα ξεσκεπάσουμε και θα αντιταχθούμε στο νέο ραγιαδισμό που σχεδιάζεται απ΄τους Αμερικανούς με κυρίαρχη σηματοδοτούσα πλευρά του -και για τις άμεσες πολιτικές εξελίξεις- την ελάφρυνση του χρέους έναντι απτής εκχώρησης εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων;

Να αποκρούσουμε την επαναφορά του σχεδίου Ανάν.Για ένα αντιϊμπεριαλιστικό δημοκρατικό μέτωπο του Ελληνισμού

Του Παύλου Τουμανίδη

Από τον περασμένο Μάρτη, συμπυκνώνοντας μια πείρα ετών γύρω απ΄το Κυπριακό ζήτημα, με πρωτοβουλία του ΔΗΚΚΙ-Κ.Ε, μελών και στελεχών της ΛΑ.Ε και, ευρύτερα, πολιτών του δημοκρατικού-πατριωτικού αντιϊμπεριαλιστικού χώρου συλλέξαμε υπογραφές (Επιτροπή Ελλάδα-Κύπρος) και τον Απρίλη οργανώσαμε εκδήλωση με βάση το παρακάτω κείμενο, που διατηρεί ατόφια την επικαιρότητά του:

Να αποκρούσουμε την επαναφορά του σχεδίου Ανάν

Για ένα αντιϊμπεριαλιστικό δημοκρατικό μέτωπο του Ελληνισμού

''Αν η Κύπρος χαθεί και η Ελλάδα θα χαθεί'' Ανδρέας Παπανδρέου

Αρέσει ή όχι, η ιστορική ρήση του αείμνηστου εθνικού ηγέτη Τάσσου Παπαδόπουλου ''Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο, δεν θα παραδώσω κοινότητα σε αναζήτηση κηδεμόνα'' κατά την απόρριψη του νεοαποικιοκρατικού σχεδίου Ανάν το 2004, λαμβάνει στις σημερινές συνθήκες δραματική επικαιρότητα.

Η επαναφορά των ίδιων και χειρότερων στοιχείων του μαζικά απορριφθέντος αυτού σχεδίου αποτελεί το μόνο αντιδραστικό κεκτημένο που έχει να επιδείξει η ΕΕ και γενικά ο δυτικός παράγων: την προσπάθεια εκβιαστικής αντιστροφής της λαϊκής βούλησης, όταν το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό.

Τώρα, λέγεται ότι ''υπάρχει πρόοδος στις συνομιλίες μεταξύ των δύο κοινοτήτων'', που διεξάγονται επί της αποδοχής του πλαισίου Αναστασιάδη-Έρογλου(Φεβρ 14), που σκιαγραφεί μιά εκ των προτέρων συμφωνία, με ζητούμενες τις λεπτομέρειες εξειδίκευσης της και μόνο. Αυτομάτως ανακύπτουν μια σειρά ερωτήματα αρχών, που η απάντησή τους απαιτεί την ενεργό λαϊκή παρέμβαση και πρωτοβουλία για να σπάσει η μυστική διπλωματία:

- Το Κυπριακό θα επιλυθεί με παρόντες τον τουρκικό στρατό κατοχής και τους εποίκους; Η παράταση των σχετικών συνομιλιών υπό το εκβιαστικό αυτό βάρος μπορεί να παράξει ουσιαστικά νόμιμο, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ αποτέλεσμα;

Ο ολιγοεθνικιστικός ιμπεριαλισμός και οι ντόπιοι πράκτορές του οδηγούν σε άμεσο κίνδυνο την ύπαρξή μας, με δέλεαρ τη ''συναινετική ρύθμιση του χρέους''

Του Παύλου Τουμανίδη

Με αφορμή τις δηλώσεις Ερντογάν

Ο όρος ''διαφορές και άλλα συναφή θέματα'' αποτελεί νομιμοποίηση των παράνομων και μονομερών τουρκικών διεκδικήσεων. Ετέθη, μέσω της συμφωνίας του Ελσίνκι(1999), ως εισαγωγή των μετέπειτα γύρων συνομιλιών των ΥΠΕΞ Ελλάδας-Τουρκίας, που αφορούσαν στο τι θα εκχωρήσουμε, μια και η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα.

Ο ''ευρωπαϊκός δρόμος της Τουρκίας'' προσδιορίστηκε επομένως, ως ενστερνισμός του αναθεωρητισμού της, τόσο απ΄την Ελληνική ελίτ, όσο κι απ΄την ΕΕ. Αφορά στην εξειδίκευση, μέσω οδικού χάρτη της πάγιας αμερικανονατοϊκής κατεύθυνσης περί ενιαίου ελληνοτουρκικού χώρου αμυντικού και αναπτυξιακού.

Μόνο ο δικτάτορας Παπαδόπουλος και ο Γιωργάκης υπηρέτησαν με υπερβάλλοντα ζήλο αυτή την πορεία, θέτοντας έμμεσα και τα όρια κινήσεων και για κυβερνήσεις άλλων συνθέσεων. Γι αυτό και ο Τσίπρας έσπευδε να συναντήσει τον Νταβούτογλου στα τέλη του 14 κυνηγώντας τον στο αεροδρόμιο!

Σήμερα οι Αμερικανοί επιδιώκουν, μέσω του ''μερίσματος ειρήνης''-ειρήνης της υποταγής- και ταυτόχρονα με την επιβολή σχεδίου τύπου Ανάν στην Κύπρο, να δημιουργήσουν''τοίχο'' απομόνωσης της Ρωσίας στη ΝΑ Μεσόγειο. Η αναβάθμιση του ρόλου του Ισραήλ στην εξίσωση, ήδη απ΄τις αρχές της δεκαετίας του 2000, ως δήθεν συμμάχου, σε συνάρτηση με την έξαρση της ενοχοποίησης της εθνικοαμυντικής στρατηγικής ως ''εθνικισμού'' παραλύει την συλλογική αυτενέργεια του έθνους και του λαού και εν δυνάμει αφοπλίζει τη χώρα. Ο ολιγοεθνικιστικός ιμπεριαλισμός και οι ντόπιοι πράκτορές του οδηγούν σε άμεσο κίνδυνο την ύπαρξή μας, με δέλεαρ τη ''συναινετική ρύθμιση του χρέους''.

Όσο δεν καθορίζεται ως προτεραιότητα το στοιχείο Ανεξαρτησίας στην περιοχή και η αντιπαράθεση στο νέο ραγιαδισμό τα πυρά των εναλλακτικών προοδευτικών πολιτικών θα παραμένουν μικρότερα των περιστάσεων και άρα άσφαιρα.

Προτεινόμενες θέσεις της ΛΑ.Ε για τα εθνικά θέματα

Του Παύλου Γ. Τουμανίδη*

¨Ο λαός και το έθνος σε κίνδυνο. Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες¨
Από τη διακήρυξη της ΚΟΑ του ΚΚΕ προς το Λαό της Αθήνας, μπροστά στο Δεκέμβρη του ΄44.

Η δραματική ταξική τροποποίηση των συσχετισμών σε βάρος της Εργασίας, που πεισμόνως υλοποιεί το μνημονιακό πρόγραμμα υποδούλωσης- αν και δεν ''βγαίνει'', ούτε κατά τη λογική των συντακτών του ,αλλά προφανώς ακριβώς γι΄αυτό- συνδέεται μ΄ένα συνολικό σχέδιο προληπτικής καταστολής της δυνατότητας κρατικής αυτεξουσιότητας, στα όρια απειλής της εθνικής μας υπόστασης.

Το ''δώρο'' στη ντόπια ολιγαρχία αφορά στην έξωθεν σύσταση μιας ''αποκαθαρμένης''-παρασιτικής ελίτ μεταδημοκρατικού τύπου, που θα μεσολαβεί στο ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πόρων υπό το πρόσχημα των επενδυτικών ανοιγμάτων, στην ταχεία άρση των εναπομεινάντων κοινωνικών εμποδίων και τη συγκεντροποίηση του Κεφαλαίου, που προωθεί η ΕΕ, σε σύμφυση με τα συμφέροντα των πολυεθνικών.

Αυτό που τεκταίνεται στις περιώνυμες ''διαπραγματεύσεις'' είναι αν , σε ποιό μέτρο και όριο και με ποιά γεωπολιτικά ανταλλάγματα θα επιτρέπεται στις ντόπιες ελίτ να διατηρούν θύλακες εξουσίας σαν ψευδή εικόνα αναπαραγωγής τους. Ψευδή, γιατί η δημοσιονομική και νομισματική εξουσία έχουν απεμποληθεί, η ντόπια παραγωγή έχει απισχναθεί, η παιδεία έχει προδεσμευθεί στην άμβλυνση της μνήμης και της εθνικής ταυτότητας,η άμυνα της χώρας ετεροπροσδιορίζεται ΝΑΤΟϊκά.Με ''γέφυρα'' τη νεοφιλελεύθερη συναίνεση αποκαθίσταται διευρυμένα το καθεστώς ξένης εξάρτησης και κηδεμονίας. Κι επειδή το επίδικο αντικείμενο της είναι πρωτίστως ένας νέου τύπου εθνικός ακρωτηριασμός(παραγωγικός,δημογραφικός,πολιτισμικός αλλά και στο σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας), αναπαλαιώνεται και επαναθεμελιώνεται στο δημόσιο λόγο ο δωσίλογος-ταγματαλήτικος ''πατριωτισμός'' απ΄όσους δεξιά κι ''αριστερά''ομνύουν στο δόγμα ''ανήκομεν εις την δύσιν''.Τόσο στην ανοχή-υποταγή στην πολιτικοστρατιωτική της πλευρά, όσο και στην εξυπηρέτηση- ακολουθία του πολιτισμικού της κοσμοειδώλου.

" Ο ΛΑΙΜΟΔΕΤΗΣ" του Παύλου Γ. Τουμανίδη*

Ο πρωθυπουργός κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Τουρκία δήλωσε, ότι θα φορέσει τη γραβάτα-δώρο του Ερντογάν, ''όταν από κοινού μεταβούν στην Κύπρο μετά την επίλυση του Κυπριακού''.

Αυτομάτως γεννώνται σημαντικά ερωτήματα σχετικά μ΄αυτή τη... φιλοδοξία:

- Το Κυπριακό θα επιλυθεί με παρόντες τον τουρκικό στρατό κατοχής και τους εποίκους; Θεωρεί η κυβέρνηση, ότι η παράταση των σχετικών συνομιλιών υπό το εκβιαστικό αυτό βάρος μπορεί να παράξει ουσιαστικά νόμιμο, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ αποτέλεσμα;

- Η διάλυση της νομικοπολιτικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας που διέπει τόσο το απορριφθέν, όσο και το ανακαινισμένο σχέδιο Ανάν, που τεκταίνεται βάσει του κειμένου Έρογλου- Αναστασιάδη (Φεβρ 14), που κατοχυρώνει το ρυθμιστικό ρόλο της Τουρκίας σ΄ολόκληρη την Κύπρο μπορεί να εγγυηθεί έστω τους ελάχιστους όρους ασφάλειας για τον ελληνισμό στο νησί;

- Ο φερετζές της διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, διαχρονικά, συγκάλυψε, ναι ή όχι, τη διχοτομική νομιμοποίηση, αφορώντας ουσιαστικά σε συνομοσπονδία, υπό το προκρούστειο για την Ελληνική πλειοψηφία εφεύρημα της ''πολιτικής ισότητας''; Με ποιά ελαφρότητα οδηγείται σε λήθη η δημοκρατική αρχή ''ένας ανθρωπος-μία ψήφος'', ιδιαίτερα όταν αφορά σε πολιτειακή σύσταση και λειτουργία;

ΟΙ ''ΣΟΦΟΙ''

Του Παύλου Γ. Τουμανίδη*

''Το πτώμα να γίνει γεγονός Αναστάσιμο...''

Οι οργανικοί διανοούμενοι του καπιταλιστικού συστήματος ανέκαθεν προορίζονταν να περιφρουρούν την κερδοφορία του, εμφανίζοντας την ιδιοτέλεια της πλουτοκρατικής μειονότητας ως γενικό κοινωνικό συμφέρον. Σαν σχέδιο ενσωμάτωσης των δυνητικών αντιστάσεων, σαν μοντέλο εσωτερικευμένης καταστολής, κατά προτίμηση. Είτε με την ''τεχνοκρατική- ουδέτερη-αταξική'' έξωθεν μαρτυρία τους, είτε με την ανοικτή, εμμονικά ρατσιστική, ενάντια στις δυνάμεις της εργασίας, θέαση των πραγμάτων. Ιδιαίτερα αυτή η αντιδραστική εμπέδωση της θέσης τους γνώρισε δόξες κατά την ''εκσυγχρονιστική'' περίοδο. Με την επιμέλεια ξένων οίκων επιρροής , των ίδιων που χρηματοδοτούσαν την ''ελληνοτουρκική φιλία'' και συνέγραφαν τα μνημόνια, όπως και το σχέδιο Ανάν. Όταν δηλαδή έπρεπε να διευρυνθεί, στα πλαίσια του επιμερισμού των διεθνών δραστηριοτήτων του κεφαλαίου, ο ρόλος της χώρας μας ως γέφυρας ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης του χώρου των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής. Ως χώρου περάσματος φτηνού και ανέστιου εργατικού δυναμικού πολλαπλών εφεδρικών χρήσεων. Το στρώμα αυτό πληρώθηκε αδρά απ΄τα Ευρωενωσιακά προγράμματα, όχι για να συνεισφέρει σε μιαν, έστω σε καπιταλιστικές προδιαγραφές προσπάθεια αναδιαπραγμάτευσης για τη διεύρυνση του παραγωγικού ρόλου της εθνικής οικονομίας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, αλλά για να υπηρετήσει την προληπτική εκκαθάριση ''άχρηστων'' κεφαλαίων και ανθρώπων υπέρ των, πολυεθνικών μονοπωλίων.

Αποκόπηκε έτσι, άνετα και φυσιολογικά, το πλείστον των ''σοφών'' αυτών από τις, έστω και προσχηματικές, εθνικές αφετηρίες της νομιμοποίησης-αναπαραγωγής του συστήματος. Προσχηματικές μεν, άκρως ουσιώδεις δε, σε σχέση με την τυπική ακεραιότητα και ισχύ των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και γενικότερα των αστικών Συνταγματικών ελευθεριών. Ήτοι ζωτικών κι όχι δευτερευόντων ζητημάτων για την άμυνα, αλλά και τη θέση δράσης του λαϊκού κινήματος. Αναλυτικότερα, έχουν εύστοχα τοποθετηθεί σχετικά για το μοντέλο της ''Μεταδημοκρατίας'' ο Δημήτρης Μπελαντής και ο Φώτης Μαζαράκης. Προσδιορίστηκαν εξαρχής λοιπόν οι ''σοφοί'' σαν βιτρίνα της κοσμοπολίτικης-διεθνούς έκθεσης του βαθέος καθεστώτος. Της υπηρέτησης της ''ανάπτυξης της υπανάπτυξης'' και του μέτρου που της αναλογεί σαν σιδηρά επιβολή επί της πατρίδας μας. Κατά σμικρυμένη εικόνα και ομοίωση με την υπερκρατική θέσμιση των παγκοσμιοποιητικών θεσμών του ιμπεριαλισμού (ΕΕ,ΔΝΤ.ΝΑΤΟ) έχουν ριχθεί στο ... καθήκον της καθολικής προσαρμογής στις απαιτήσεις της εξάρτησης-υποτέλειας. Η θεωρία της ''ψωροκώσταινας'' ανακαινισμένη, πρέπει να ορίζει κατ΄αυτούς μόνιμο σημείο αναφοράς και μόνο ορίζοντα προσδοκιών: Μοιρολατρεία και μιζέρια,φοβία και ηττοπάθεια συνιστούν την ...σοφή αποστολή τους.

Η επίσκεψη Νταβούτογλου και η Αριστερά‏. Η συζήτηση με τους φορείς της κρατικής ρατσιστικής τρομοκρατίας και οι ολέθριες συνέπειες.

Του Παύλου Τουμανίδη*

Η ψευδεπίγραφη παράταση της αντίθεσης ''μνημόνιο-αντιμνημόνιο'' εσωκλείει τη λογική, ότι προ του ΄09 όλα ήσαν, αν όχι άψογα, τουλάχιστον ανεκτά: Και η παρασιτική οικονομία της μικροαστικής αναπαραγωγής, και ο χρεωβόρος Αθηνοκεντρισμός, και η ταξική κατάτμηση του ενιαίου εργατικού-λαϊκού σώματος, με την ελαστικοποίηση-εξατομίκευση των πολλαπλών μορφών απασχόλησης, και η απαξίωση της αγροτοβιομηχανικής παραγωγής: Το σύνολο πλαίσιο δηλαδή, της ένταξης της χώρας στο διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό. Ο αυτόματος πιλότος της ξένης εξάρτησης και κηδεμονίας, εμφανίστηκε ''καλός'', σε αντίθεση με το μεταπολιτευτικό κλίμα. Λύτρα γι αυτό αποτέλεσαν η παράδοση Οτζαλάν, το χρηματιστήριο και η Ολυμπιάδα. Μια βαθειά προσπάθεια αντιστροφής και κατάλυσης του αντιστασιακού ήθους του νέου Ελληνισμού. Το αποκαλούμενο κίνημα των πλατειών εμπεριείχε το σπέρμα της ήττας, καθώς πολιτεύθηκε απέναντι από μια οπτική πολιτικοποιημένης και οργανωμένης ριζοσπαστικής πρωτοπορίας. Οδηγήθηκε και ανέδειξε ένα μεταπολιτικό πρότυπο, όπου η συλλογικότητα ήταν πλέον η συρραφή επιμέρους ατομικιστικών στάσεων και η αναγόρευση προσωπικών ιδιαιτεροτήτων σε κλίμακα κοινωνικής αφήγησης. ''Τα κινήματα'' ήταν και είναι η κατίσχυση του φιλελευθερισμού, ουσιαστικά ένα αριστεροδεξιό κράμα, ενάντια στο σοσιαλισμό- κομμουνισμό. Γι αυτό οι πρόσοδοί τους είναι μόνον οι παραγοντισμοί παλιοί και νεώτεροι και οι ποικίλοι καριερισμοί. 

Αποπομπή Σαμπιχά - Η κορυφή του παγόβουνου της κρίσης εκπροσώπησης - Των Πέτρου Μαγγανιάρη και Παύλου Τουμανίδη

''Είναι κοινή η πορεία.
Υπαναχώρηση στο μητροπολιικό χώρο σημαίνει αφανισμό του κυπριακού ελληνισμού.
Υπαναχώρηση στην Κύπρο σημαίνει επαύξηση των κινδύνων για τη μητρόπολη.
Η Τουρκία απειλεἰ με ιμβροποίηση την Κύπρο, με κυπροποίηση τη Θράκη και με διχοτόμηση το Αιγαίο.
Δεν θα υποχωρήσουμε. Δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα. Ο Πενταδάκτυλος μας προκαλεί''

Βάσος Λυσσαρίδης - 1977

''Την Ελλάδαν θέλωμεν κι ασ τρώγομεν πέτρες''

Σύνθημα του Κυπριακού Απελευθερωτικού Αγώνα 1955-1959

Η Σουλεϊμάν Σαμπιχά αποβλήθηκε από το Ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω μιας απλής ανακοίνωσης του γραφείου τύπου, παρόλο που η κεντρική επιτροπή είχε εγκρίνει την συμμετοχή της σε αυτό , με συντριπτική πλειοψηφία 152 υπέρ στους 180! Και είναι απορίας άξιον, πώς, μέχρι στιγμής, δεν βρέθηκε ουδείς εκ των 152 υπερψηφισάντων που να διαμαρτυρηθεί , για την πραξικοπηματική αυτή αποβολή , για μια διαδικασία που εξ ορισμού σηματοδοτεί την αυτοακύρωση της λειτουργίας αυτού του ανώτερου καθοδηγητικού οργάνου, αλλά και τον ευτελισμό της έννοιας της πολιτικής ευθύνης.
Το πανελλήνιας εμβέλειας Ευρωψηφοδέλτιο, κρίθηκε τελικά σε επίπεδο περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, λες και επρόκειτο για τοπικής εμβέλειας υποψηφιότητα.
Είχε προηγηθεί η αδιανόητη για μέλος του Ελληνικού κοινοβουλίου δήλωση του βουλευτή Ροδόπης του ΣΥΡΙΖΑ Αϊχάν Καρά Γιουσούφ, που έγινε μέσα στην Κ.Ε.: «εμείς οι Τούρκοι δεν θα ψηφίσουμε την Τσιγγάνα»! Ακολούθως, για να αιτιολογηθεί η απόφαση, επιστρατεύτηκαν από την ηγετική ομάδα γκαιμπελικού χαρακτήρα αιτιάσεις με ατεκμηρίωτες κατηγορίες περι «ακροδεξιάς τσιγγάνας»(!!!), ή ''τροφίμου του Αμερικανικού Προξενείου''. Η ανηθικότητα σε όλο της το μεγαλείο. Το δε αποτέλεσμα διασφαλίστηκε: αδιαπραγμάτευτα και εξωθεσμικά, πέταξαν βορά την ανυπεράσπιστη πλέον Σουλεϊμάν στους παρακρατικούς μηχανισμούς του Τουρκικού Προξενείου.

Το μεγάλο έλλειμμα:θέσεις της κ.ε του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και Τουρκικό πρόβλημα της περιοχής

Του Π. Τουμανίδη

Η συζήτηση για τα εθνικά μας ζητήματα δεν μπορεί να έχει τυπικό, ή τεχνικό χαρακτήρα. Εμπλέκεται αυτονόητα με την προτεραιότητα ανάσχεσης του Τουρκικού επεκτατισμού στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Με την ουσία δηλαδή του ειδικού τύπου ιμπεριαλιστικής επιβουλής κατά της πατρίδας μας. Η τελευταία, ενώ δείχνει να κλιμακώνεται σε βάση οικονομικής αφαίμαξης λαϊκών εισοδημάτων και πλουτοπαραγωγικών πόρων, μέσω μνημονίων και δανειακών, με ρήτρα αίρεσης της εθνικής κυριαρχίας, θα κριθεί στρατηγικά στην εμπέδωση νέου περαιτέρω υποτελούς ρόλου της χώρας στην κατανομή ισχύος της περιοχής, όπως σχεδιάζεται ήδη από την εποχή έλευσης του νεοαποικιοκρατικού σχεδίου Ανάν και της συμφωνίας του Ελσίνκι του 1999.Συστατικό στοιχείο αποτελεί το διαχρονικό ΝΑΤΟϊκό δόγμα ασφαλείας του Τουρκικού καθεστώτος. Μοχλό εσωτερικής πειθάρχησις αποτέλεσαν η παράδοση Οτζαλάν, οι Ολυμπιακοί του 2004, σαν προσφορά εξαγοράς και βαθειάς αλλαγής του ιστορικού ανθρωπολογικού τύπου του λαού μας. Το πακέτο: Τουρκική ένταξη στην ΕΕ-επαναβεβαίωση του στρατηγικού άξονα Τουρκίας-Ισραήλ-καθυπόταξη του στοιχείου Ανεξαρτησίας στην Μέση Ανατολή-αποκλεισμός της Ρωσίας από τις εξελίξεις περί τα ενεργειακά και όχι μόνο, θα προβληθεί ως ελάφρυνση των επιπτώσεων των μνημονίων, ως ''ειρηνική '' διευθέτηση των νέων ευκαιριών ευημερίας.Ως ''μέρισμα ειρήνης'' όπως θά ΄λεγε κι ο Γιωργάκης. Η απίσχναση του κριτηρίου της εθνικής κυριαρχίας των υποτελών θεωρείται σ΄αυτό το σχεδιασμό εκ των ων ουκ άνευ. Οι ''μπίζνες'' τίθενται σε απόλυτη προτεραιότητα. Όπως το έθεσε ο Νετανιάχου επισκεπτόμενος την Κύπρο και ερωτώμενος για το εθνικό θέμα: ''εδώ βρίσκομαι μόνο για το ζήτημα του αερίου''. Κατάπιαν τη γλώσσα τους οι όψιμοι ενθουσιώδεις υποστηρικτές της Ισραηλινής ''ομπρέλλας''. Κατά σύμπτωση είναι οι ίδιοι που ως απόλυτη πανάκεια προβάλλουν την ΑΟΖ έναντι οιουδήποτε προβλήματος ήθελε επιλυθεί.Ασχέτως πολιτικής ουσίας.

DEC

29

Για τη μετάβαση από τον «ομολογιακό αντικαπιταλισμό - διεθνισμό» στην πολιτική

Των :1. Κώστα Θεριανού : Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Οργανωτικός γραμματέας του ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ Αθήνας.2. Παύλου Τουμανίδη : Μέλος της Γραμματείας Εξωτερικών και Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.3. Γιώργου Χερουβή : Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.4. Βαγγέλη Καραγρηγορίου : Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.2. Παύλου Τουμανίδη : Μέλος της Γραμματείας Εξωτερικών και Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.3. Γιώργου Χερουβή : Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.4. Βαγγέλη Καραγρηγορίου : Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.2. Παύλου Τουμανίδη : Μέλος της Γραμματείας Εξωτερικών και Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.3. Γιώργου Χερουβή : Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.4. Βαγγέλη Καραγρηγορίου : Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.2. Παύλου Τουμανίδη : Μέλος της Γραμματείας Εξωτερικών και Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.3. Γιώργου Χερουβή : Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.4. Βαγγέλη Καραγρηγορίου : Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.2. Παύλου Τουμανίδη : Μέλος της Γραμματείας Εξωτερικών και Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.3. Γιώργου Χερουβή : Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.4. Βαγγέλη Καραγρηγορίου : Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τ΄ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.
Ανδρέας Εμπειρικός, Πουλιά του ΠρούθουΟι δηλώσεις της Ιωάννας Γαϊτάνη βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το όνομα της FYROM που βρίσκονται σε διάσταση με την επίσημη θέση του κόμματος, δημιουργούν την ανάγκη για διατύπωση διαπιστώσεων και προβληματισμών.Η πρώτη διαπίστωση αφορά τον χαρακτήρα όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αλλά κάθε οργανωμένου κόμματος. Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις για πολλά ζητήματα, όπως υπάρχει επίσης και η πάλη των γραμμών.