Γαμομανιακή Διαταραχή ή Σύνδρομο Υποτροπής Γάμου

Του Δημήτρη Τσίρκα 

Ένας συνάδελφος στο γραφείο παντρεύτηκε δύο φορές, χώρισε δύο φορές και τώρα σκέφτεται να παντρευτεί και τρίτη. 

Είναι αυτό που λένε: γαμο-εξαρτημένος. Εξαρτημένος όχι από τον γάμο ως κατάσταση, αλλά από την ιδέα του γάμου. Παντρεμένος δεν μπορεί, ανύπαντρος δεν κάνει. 

Φιλοσοφικά είναι, μάλλον, επηρεασμένος από τον Μπέκετ και το θέατρο (ή τον γάμο) του παραλόγου – παντρέψου ξανά, χώρισε ξανά, χώρισε καλύτερα. 

Από οικονομική σκοπιά, βέβαια, είναι ό,τι καλύτερο: οι γάμοι, είναι η χαρά της αγοράς – εκκλησίες, δώρα, γαμήλια γλέντια. 

Ακόμα μεγαλύτερη κίνηση δημιουργούν τα διαζύγια – δικηγόροι, κτηματομεσίτες, ψυχολόγοι, life coaches για να συνέλθεις μετά, τραγουδιστές για καψουροτράγουδα χωρισμού, ουίσκια και πάει λέγοντας. 

Με τόσους γάμους και διαζύγια πρέπει να πρόσθεσε μόνος του έως και 3% στο ΑΕΠ της χώρας.

Τέτοιες περιπτώσεις έχουν και ψυχαναλυτικό ενδιαφέρον. Σε ορολογία DSM (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, Πέμπτη Έκδοση) θα λέγαμε ότι πάσχει από:

Γαμομανιακή Διαταραχή ή Σύνδρομο Υποτροπής Γάμου (Marriage Recidivism Syndrome)

Το Χάρισμα του Γάμου και η Εξατομίκευση

από π. Νικόλαος Λουδοβίκος

π. Νικόλαος Λουδοβίκος, Καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Επισκέπτης Καθηγητής του Ορθοδόξου Ινστιτούτου του Cambridge

Οι εκδόσεις Εν Πλω, υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Νεότητας και Οικογένειας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, διοργάνωσαν ημερίδα με στόχο την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των συμμετεχόντων σε ζητήματα που αφορούν τον θεσμό του Γάμου και της Οικογένειας και της συνάντησής τους με τη Μεταμοντέρνα Ελληνική και Παγκόσμια πραγματικότητα.

Η παιδαγωγική του γάμου και της οικογένειας

από π. Γεώργιος Γανωτής

π. Γεώργιος Γανωτής: Η παιδαγωγική του γάμου και της οικογένειας, μέσα από τις διδαχές του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου

στο Ιερό Παρεκκλήσιο των αγίων Παϊσίου, Πορφυρίου και Ιακώβου στο υπόγειο του Ιερού Ναού Παναγίτσας Κυπριάδου.

ΠΗΓΗ:https://youtu.be/MHum0YheMyc?si=IhkJNdSDqPdNlCls
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

π. Γεώργιος Γανωτής: Η παιδαγωγική του γάμου και της οικογένειας.

π. Γεώργιος Γανωτής Π. Γεωργιος Γανωτης

Η παιδαγωγική του γάμου και της οικογένειας,  μέσα  από τις διδαχές του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου

Ιερό Παρεκκλήσιο των αγίων Παϊσίου, Πορφυρίου και Ιακώβου στο υπόγειο του Ιερού Ναού Παναγίτσας Κυπριάδου.

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/ggJywgQaLQo?si=f2TCslPCwcGlyTtz

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η παιδαγωγική του γάμου και της οικογένειας

Μέσα από τις διδαχές του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου

π. Γεώργιος Γανωτής 

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/HBBJLXRwNTA?si=e7oybuuyVz6zvWM-

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κάτω απ’ την κληματαριά

Της Ελένης Καραγιάννη 

 

Χαλασμένη την πήρε. Το κατάλαβε την πρώτη νύχτα του γάμου όταν έπεσε πάνω στο κορμί της με πάθος και τρυφεράδα. Τίποτα δεν είπε. Ένα κοκόρι ξέπλυνε τη ντροπή. Το ‘σφαξε για το  ματωμένο νυφιάτικο σεντόνι που άπλωσαν το πρωί τα πεθερικά στο μπαλκόνι. Όλο το χωριό χόρευε κι έπινε στη θέα του αίματος, σημάδι αγνότητας και καθαρότητας της νύφης κι αξιοσύνης του γαμπρού. Ο Γιωργής άξιο παλικάρι ήταν, δουλευταράς, έντιμος, καλός και συμπονετικός.

 Ποτέ κανείς δεν του γύρισε κουβέντα. Την αγαπούσε από παιδί. Τρεις φορές έστειλε προξενιό να τη ζητήξει και τρεις φορές ο πατέρας το γύρισε  πίσω. Δεν τον ήθελε για γαμπρό. Τον είχε για παρακατιανό.

Γεννήθηκε  σ’ ένα  καπνοχώρι της Μακεδονίας. Ο πατέρας  τής  είχε αδυναμία κι ας μην ήταν αγόρι. Ήταν φτυστή η μάνα του έλεγε, η κυρά Μαριγώ. Της έδωσε το όνομά της και τη φώναζε Μαριώ. Τη μάνα δεν τη θυμάται ούτε τρυφερή ούτε στοργική. Σκληρή κι απόμακρη τούς αγαπούσε με τον τρόπο της. Είχε να φέρει βόλτα το σπίτι, τα χωράφια, τα ζωντανά, να ταΐσει τόσα στόματα. Σαν γατάκι γουργούριζε  και τριβόταν στην αγκαλιά του πατέρα κι ας έλεγε η μάνα πόσο άπρεπο ήταν για μία καθωσπρέπει θυγατέρα.

Οι σκοτεινές μέρες της Κατοχής και του εμφυλίου είχαν αρχίσει να ξεθωριάζουν στη μνήμη και τις καρδιές των ανθρώπων. Ο φόβος και το μίσος είχαν καταλαγιάσει και στην πλατεία του χωριού στήνανε γλέντια και πανηγύρια ολοήμερα. Άλλες φορές για να τιμήσουν τον Άγιο κι  άλλες για να κάψουν τα ξεραμένα στεφάνια του Μαγιού και να πηδήξουν πάνω απ’ τη φωτιά, να υποδεχτούν το θέρος και να ευχηθούν καλύτερη σοδειά. Σ’ ένα απ’  τα πανηγύρια τον γνώρισε. Τη  μάγεψε με τη μουσική του. Της πήρε τα μυαλά της ξεσυλλόγιστης! Περιπλανώμενος βιολιστής έτρεχε από γιορτή σε γιορτή σ’ όλη την επαρχία. Στα βάθη του κάμπου, κρυμμένοι πίσω από τις παχιές συστάδες των δέντρων χάνονταν  με τις ώρες. Με το δοξάρι του γρατζουνούσε τις χορδές του βιολιού κι έκανε την καρδιά να φτεροκοπά στο στήθος της.

Ένα πρωινό έφυγε αξημέρωτα χωρίς αυτήν. Άφησε την ψυχή της πίσω, γρατζουνισμένη απ’ τις νότες  να  τον καρτερά και τον σπόρο του να μεγαλώνει στην κοιλιά της.  Με πόσα σκουτιά, πόσα υφάσματα ξεχασμένα στα σεντούκια της μάνας φάσκιωνε  την κοιλιά που όλο στρογγύλευε!

ΕΚΕΙΝΗ – ELLA

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ

Όταν με πήρε τηλέφωνο η μάνα μου, ο παππούς είχε κιόλας φύγει. Δεν τον προλάβαινα πια. Κοίταξα απ’ το παράθυρο τον ουρανό. Τα σύννεφα μαζεύονταν με μια ασυνήθιστη σπουδή… Όταν ξεκίνησα τ’ αμάξι, βαριές σταγόνες πάσκιζαν να μου τρυπήσουν το παρμπρίζ.

Μας το ψιθύρισαν στην κλινική το ραντεβού. Κάπου εκεί ξημέρωμα τον άκουσαν στον ύπνο του να την φωνάζει. Είχε από χρόνια πριν φορέσει τ’ άσπρο της το νυφικό η γιαγιά και τον περίμενε. Ξύπνησε ήρεμος κι απλά τους είπε «φεύγω». Κι έφυγε πριν τον πιάσει η βροχή, πριν του μουσκέψει τ’ ατσαλάκωτο γαμπριάτικο κουστούμι.

Ὁ Γιάννης ὁ φονιάς

από π. Μιλτιάδης Ζέρβας

Σὲ μιὰ ἄλλη ἐποχή, ὄχι τόσο μακρινή, τὰ πρόσωπα μιλοῦσαν μὲ φειδὼ καὶ πολὺ συχνὰ σιωποῦσαν μπροστὰ στὴν τραγικότητα τοῦ πολύπαθου βίου τῶν ἀνθρώπων. Πίστευαν οἱ παλιοὶ πὼς τὰ «πολλὰ λόγια εἶναι φτωχὰ» κι ἀνήμπορα νὰ χωρέσουν τὴν ὀδύνη, τὴ συμφορὰ καὶ τὸ κρίμα.

Δὲν κατανοοῦμε σήμερα τούτη τὴ στάση. Συχνὰ τὴν ἑρμηνεύουμε ὡς παθητικὴ καὶ συνένοχη. Κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς τελικά, δὲν διστάζουν νὰ καταγγείλουν μὲ φωνὴ σθεντόρια τὶς παλαιότερες γενιὲς ὡς ὑπαίτιες τῆς καλλιέργειας τῆς ἔμφυλης βίας, γιατὶ «ἡ σιωπὴ σημαίνει συγκάλυψη».

Κι ὅμως οἱ ἄνθρωποι κάποτε, ἀπὸ τὶς σιωπές τους φτιάχναν λόγια ἀκριβά. Λόγια ποὺ θέλαν νὰ κατανοήσουν τὴν ἀνθρώπινη φύση, λόγια ποὺ ἐπιχειροῦσαν νὰ αἰσθανθοῦν τὴν ἀνθρώπινη καρδιά, λόγια ποὺ γονάτιζαν γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὸν ἀνθρώπινο πόνο. Λόγια ποὺ δὲν εἶχαν τὴν ἔπαρση ὅτι εἶναι ἱκανὰ νὰ ἀλλάξουν τὸν κόσμο, ὅμως καλλιεργοῦσαν τὴν ἐλπίδα πὼς μπορεῖ τοῦτος ὁ κόσμος νὰ γίνει λίγο πιὸ φωτεινός. Ἔφτιαχναν, τότε, οἱ ἄνθρωποι μὲ τὶς σιωπές τους στίχους καὶ ποιήματα καὶ τραγούδια.

Ἕνα τέτοιο τραγούδι ἀκούστηκε τὸ 1975 ἀπὸ τὸν Μανώλη Μητσιά. Εἶχε γράψει τοὺς στίχους ὁ Νίκος Γκάτσος καὶ τὴ μουσικὴ ὁ Μάνος Χατζιδάκις. Τὸ τραγούδι φέρει τὸν τίτλο «Ὁ Γιάννης ὁ φονιάς».

«Ὁ Γιάννης ὁ φονιάς παιδὶ μιᾶς Πατρινιᾶς καὶ ἑνὸς Μεσολογγίτη».

Ἔτσι ξεκινᾶ τὸ τραγούδι, μὲ τοῦτα ἀκριβῶς τὰ λόγια. Ἔχει προηγηθεῖ μιὰ μικρὴ μουσικὴ εἰσαγωγὴ, στὴν ὁποία κυριαρχεῖ ὁ ἦχος τοῦ μπουζουκιοῦ. Τὸ λαϊκὸ αὐτὸ ὄργανο στὸ ρυθμὸ τοῦ χασάπικου μὲ ἔνταση ἀποκαλύπτει μυστικά, ὅλα ὅσα οἱ στίχοι δὲν ἀφηγοῦνται. Ὁ Γιάννης ἔχει σκοτώσει τὴ γυναίκα του, ἐκείνη ποὺ ἔφερε στὸν κόσμο τὰ ἑπτὰ παιδιά τους, ἕξι ἀγόρια καὶ ἕνα μοναχὰ κορίτσι. Τὴν σκότωσε γιατὶ ἐκείνη τὸν ἀπάτησε μὲ τὸν καλύτερό του φίλο. Τὰ πρῶτα μουσικὰ μέτρα τοῦ τραγουδιοῦ ὑπονοοῦν τὴ βία, μιλοῦν γιὰ τὸ κακὸ ποὺ ἔχει συντελεστεῖ, ξεδιπλώνουν τὴν τραγωδία, ὄχι μὲ κάμερες καὶ αὐτόπτες μάρτυρες, ὄχι μὲ δημοσιογράφους καὶ εἰδήμονες, ἀλλὰ μὲ ἕναν τρόπο κατὰ τὸν ὁποῖο ἡ ψυχὴ πληροφορεῖται γιὰ τὴν ἀλήθεια ποὺ τὰ γεγονότα φέρουν καὶ ὄχι γιὰ τὰ ἐπιφαινόμενα. Ξέρει ὁ ποιητὴς πὼς οἱ λόγοι ἐνδέχεται νὰ προσβάλλουν τὴν ἱερότητα τοῦ δράματος, νὰ ὑποκινήσουν τὴ φτηνὴ περιέργεια, νὰ χρησιμοποιηθοῦν ὡς ἄναρθες κραυγὲς χωρὶς νόημα· γι’ αὐτὸ παραχωρεῖ τὴ θέση τους στὸ μέλος.

Μὰ ὅταν τὰ λόγια τελικὰ προβάλλουν καὶ συναντοῦν τὴ μουσική, ἡ ἔνταση τοῦ μπουζουκιοῦ ὑποχωρεῖ, ὁ ἦχος γίνεται πιὸ λυρικός. Κι ὅμως, τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ ἀκοῦμε μέσα σ’ αὐτὴ τὴ νέα μουσικὴ ἀτμόσφαιρα εἶναι ἡ σκληρὴ ἀποκάλυψη πὼς ὁ Γιάννης εἶναι φονιάς. Ὁ Γκάτσος δὲν στρογγυλεύει τὰ πράγματα, δὲν κρύβεται, δὲν λέει μισόλογα: ὁ Γιάννης σκότωσε τὴ γυναίκα του καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι φονιάς. Μπορεῖ τὸ δικαστήριο νὰ τὸν ἀθώωσε, θεωρώντας πὼς ἡ δολοφονία ἔγινε «ἐν βρασμῷ ψυχῆς», μὰ τοῦτο δὲν ἀλλάζει τὰ πράγματα. Ὁ ποιητὴς δὲν καταγγέλλει τὸν Γιάννη, δὲν ἔρχεται νὰ τὸν δικάσει ἐκ νέου, ἁπλὰ περιγράφει τὴν πραγματικότητα. Μιλᾶ μονάχα γιὰ τὴν ἀλήθεια ποὺ βλέπει. Ἡ πράξη τοῦ Γιάννη εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ ἀμαυρώνουν τὴν ψυχή. Εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ σὲ ὁρίζουν, ποὺ σὲ μεταποιοῦν ἀπὸ κάτι ποὺ ἦσουν σὲ κάτι ποὺ ἔγινες. Ὁ Γιάννης, λοιπὸν, ἦταν σύζυγος καὶ ἔγινε φονιάς.

Γρ. Βασιλειάδης: Ο δικαιωματισμός ως θάνατος της κοινής λογικής και της ζωτικότητας

Ο ψυχολόγος Γρηγόρης Βασιλειάδης συζητά με τον ιατρό Περικλή Κορμά με αφορμή τον "Γάμο" ομοφύλων, την τεκνοθεσία και τον δικαιωματισμό ως θάνατο της κοινής λογικής και της ζωτικότητας

00:00 Εισαγωγή

01:56 Σκεπτόμενος και εν δυνάμει Χριστιανός 

04:08 Θέλω μπαμπά και μαμά 

09:52 Τι θεωρείται φυσιολογικός γάμος 

13:20 Πρότυπο πατέρα σε ομόφυλα ζευγάρια; 

16:00 Επιμονή για τεκνοθεσία 

22:00 Ενοχή - θάνατος- Απόρριψη 

24:00 Τι είναι γυναίκα; 

30:30 Επβαλόμενο δικαίωμα 

32:00 Γάμος χώρος του Ιερού 

34:37 Yιοθετημένα παιδιά ομοφυλοφίλων 

38:54 Παρένθετη μητέρα 

41:14 Η μητέρα είναι ο κόσμος του παιδιού 

42:55 Αναπάντητες ερωτήσεις στο Νομοσχέδιο

Η άλλη πλευρά του «Ουράνιου Τόξου». Η ιστορία της Millie Fontana

Η άλλη πλευρά του «Ουράνιου Τόξου». Η ιστορία της Millie Fontana. [The other side of the rainbow...

Millie Fontana - Μεγαλώνοντας με δύο μητέρες με έφερε σε σύγχυση.

Ποια είμαι και πώς θα ταιριάξω εγώ μέσα στο σχέδιο αυτού του κόσμου;

Ποια είμαι και πώς θα ταιριάξω εγώ μέσα στο σχέδιο αυτού του κόσμου;

Κόρη λεσβιών, αποκαλύπτει γιατί είναι εναντίον του ομοφυλοφιλικού γάμου.

Το όνομά μου είναι Μίλι. Είμαι 23 ετών. Είμαι από τη Μελβούρνη. Έχω  γονείς  δύο λεσβίες, είμαι παιδί από δωρητή σπέρματος, μεγάλωσα άθεη και δεν έχω καθόλου σχέσεις με τη θρησκεία.
Όταν οι άνθρωποι βλέπουν τα παιδιά των ομοφυλόφιλων, αμέσως έχουν τη λανθασμένη αντίληψη ότι εκείνοι μας αγαπούν πολύ και ότι πρέπει να αισθανόμαστε σταθεροί και χαρούμενοι. Και ο λόγος για αυτό είναι ότι οι ομοφυλόφιλοι προωθούν αυτή την ιδεολογία ότι «η αγάπη είναι πάντα αγάπη» και ότι δεν χρειαζόμαστε στ΄ αλήθεια καθόλου βιολογικές ρίζες για να ανατραφούμε σωστά και να είμαστε καλά προσαρμοσμένοι και ευτυχισμένοι.
Αυτό έχει αποδειχθεί λανθασμένο για μένα και για πολλούς άλλους. Και η προώθηση αυτής της ιδεολογίας έχει κάνει δύσκολο για τους ανθρώπους που βρίσκονται στη θέση μου να βγουν προς τα έξω, και να πουν τι πραγματικά μας συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Το ψέμα μας επηρεάζει με τόσο πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι να προχωρήσουμε και – κατά ειρωνεία της τύχης,  να κάνουμε και εμείς το δικό μας  «coming out», να πούμε ποιοι είμαστε, και να δηλώσουμε ότι δεν υποστηρίζουμε αυτήν την «ισότητα γάμου». Αντιμετωπίζουμε την απόρριψη. Αντιμετωπίζουμε – θα έφτανα να πω μέχρι και αυτό – τη δαιμονοποίηση, όσον αφορά ορισμένους από εμάς, και είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι αυτή η ομάδα των λίγων έφτασε στο σημείο να μας προσβάλλει τόσο, ώστε να μας θεωρούν ως την ανερχόμενη μειονότητα μιας νέας εποχής.

Η Δεξιά του Κυριάκου κατεδαφίζει το Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια

ΔΡΟΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ

Εκείνο που κυρίως συζητιέται με πάθος μεταξύ των Νεοελλήνων (αν εξαιρέσει κανείς τον άλλο μικροεμφύλιο για την αξιολόγηση της ταινίας του Λάνθιμου ή τις δηλώσεις Νταλάρα) είναι η δυνατότητα ομόφυλων ζευγαριών όχι μόνον να νυμφεύονται, αλλά και να υιοθετούν-ανατρέφουν παιδιά.

Την ίδια στιγμή ο πόλεμος μαίνεται στην Ουκρανία και εξαπλώνεται στη Μέση Ανατολή με 10 παιδιά να δολοφονούνται κάθε ώρα στη Γάζα. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα σπεύδει, χωρίς να οφείλει, να δηλώσει ένοπλη παρουσία στην Ερυθρά Θάλασσα, μετατρέποντας σε εχθρούς και άλλες χώρες με τις οποίες δεν μας χωρίζει τίποτα, επωμιζόμενη συγχρόνως εμμέσως μέρος της ευθύνης για την “γενοκτονία” εναντίον του παλαιστινιακού λαού.

Την ίδια στιγμή ενισχύει την Ουκρανία με οπλικά συστήματα που στερεί από τα απειλούμενα νησιά του Αιγαίου, ενώ ο αναδασμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας προχωράει σταθερά και αθόρυβα, καθώς η Τουρκία διεισδύει περισσότερο στον οικονομικό και πολιτισμικό βίο μας (αγοράζονται ποδοσφαιρικές ομάδες, τηλεοπτικά κανάλια, αλιευτικές εταιρείες) και στελέχη των Γκρίζων Λύκων αναλαμβάνουν την προπονητική ευθύνη μεγάλων ΠΑΕ.

Την ίδια στιγμή το εισόδημα όλο και μεγαλύτερων μερίδων του πληθυσμού δεν αρκεί για να καλύψει τις δυο τελευταίες εβδομάδες του μήνα, με την αισχροκέρδεια να καλπάζει ασύδοτη, τα νοσοκομεία διαλύονται, η χώρα δημογραφικά συρρικνώνεται, η γεννητικότητα χτυπάει αρνητικά ρεκόρ. Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά που συνιστούν υπαρξιακή κρίση για την Ελλάδα, το μέγα πρόβλημα που συνταράσσει και διαιρεί την ελληνική κοινωνία είναι η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών! Μιλάμε για μια ελαχιστότατη ομάδα, στο όριο του στατιστικά ασήμαντου – 520 είναι συνολικά οι αιτήσεις που έγιναν για συμβόλαιο συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. Ένα ποσοστό εξ αυτών θα είναι σε οικονομική θέση να υιοθετήσουν.

Γάμος ομοφυλοφίλων. Γιατί ήρθε & που πάει - Γρίβας - Σταθακόπουλος- Απόκης

Είμαστε μόνο στην αρχή...

Του Θανάση Κ. 

 

Η συζήτηση της περασμένης Πέμπτης στη Βουλή για το νομοσχέδιο «περί ισότητας των ομοφύλων ζευγαριών στον γάμο», έδειξε μεταξύ πολλών άλλων, πόσο χαμηλά έχει πέσει ο δημόσιος διάλογος. 

* Μερικοί ενοχλήθηκαν που ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, είπε ευθέως ότι ο «γάμος» των ομοφύλων ζευγαριών ΔΕΝ είναι «ανθρώπινο δικαιωμα». 

Κι ύστερα το σκέφτηκαν λίγο καλύτερα και... σώπασαν! Προφανώς κάποιοι δικοί τους, φρόντισαν να τους ενημερώσουν ότι, πράγματι, ΔΕΝ είναι ανθρώπινο δικαίωμα! 

Δεν ήξεραν καν τι ακριβώς είναι αυτό που ονομάζουμε «ανθρώπινο δικαίωμα». 

Να τους διαφωτίσουμε λοιπόν:

Κάθε «δικαίωμα» δεν είναι «ανθρώπινο δικαίωμα». Αυτό που ονομάζουμε «ανθρώπινα δικαιώματα» αφορά ηθικές αξίες και κώδικες συμπεριφοράς και μεταχείρισης κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου, φυλής, ηλικίας και θρησκείας. 

Όπως το δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία, στην ασφάλεια, στη δίκαιη δίκη, στην ελεύθερη έκφραση - η ελευθερία της συνείδησης και του θρησκεύεσθαι κλπ...

 

Είναι οικουμενικά δικαιώματα που τα αποκτά αυτόματα κάθε άνθρωπος με τη γέννησή του! Κατά κάποιο τρόπο αποτελούν προέκταση του «φυσικού δικαίου» της εποχής του Διαφωτισμού. 

Και ορίζονται σαφώς από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών. Η οποία ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στο Παρίσι στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 (Resolution 217A). 

Σε αυτή τη Οικουμενική Διακήρυξη (UN, Universal Declaration of Human Rights) η μόνη αναφορά σε θέματα γάμου υπάρχει στο άρθρο 16, όπου υπογραμμίζεται πώς  κάθε ενήλικος άνδρας και κάθε ενήλικη γυναίκα (man and woman of age), ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητας και θρησκείας, μπορούν να συνάπτουν γάμο και να ξεκινούν μια οικογένεια.

Εδώ όταν αναφέρεται το κείμενο στην "οικογένεια" εννοεί την πυρηνική οικογένεια (δηλαδή το ανδρόγυνο, όπου παντρεύονται άτομα διαφορετικού φύλου), αφού την εποχή εκείνη,  ήταν αδιανόητη και η απλή "συμβίωση" ομοφύλων ζευγαριών, ενώ η ίδια η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη στις περισσότερες χώρες, ακόμα και της Δύσης. (Στη Βρετανία, σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ κλπ.) 

Το μόνο πρόσθετο ανθρώπινο δικαίωμα εδώ αφορά την σύναψη γάμου μεταξύ ενηλίκων ανδρών και γυναικών και «με την ελεύθερη βούληση και έγκριση τους» (free and full consent of the intending spouses).

Καμία απολύτως αναφορά σε ομόφυλα ζευγάρια. 

Αυτά το 1948...

* To 1950 ψηφίστηκε και το 1953 εφαρμόστηκε η πολύ πιο «προχωρημένη» Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (European Convention for Human Rights - ECHR). Ούτε εκεί υπάρχει αναφορά σε γάμους ομοφύλων ζευγαριών. Υπάρχει αναφορά σε θεμελιώδη οικογενειακά δικαιώματα (άρθρο 8 - και 12), αλλά αναφορά σε γάμους του ιδίου φύλου ΔΕΝ υπάρχει. 

Επομένως σε καμία διεθνή σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν υπάρχει αναφορά σε same sex marriage. 

Ομοφυλοφιλία και η ατζέντα του woke αναιρετισμού: Επικαιρικοί στοχασμοί ενός «οπισθοδρομικού

«Ὀλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι

ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων»

Ψαλμ. 11, 1

«Είναι πολλά τα λεφτά Άρη…»

Από ελληνική ταινία…

Περί αναιρετικής κουλτούρας: Προοιμιακόν

του Γεώργιου Δ. Παναγόπουλου (Καθηγητής ΑΕΑ Αθηνών Prof. AHOS (CA, USA)

Το νομοσχέδιο αναγνώρισης του γάμου ομοφυλοφίλων ζευγών (από εδώ και στο εξής: Ο. Ζ.) καθώς και δυνατότητας υιοθεσίας από μέρους τους τέκνων αλλά και τεκνοποίησης μέσω «παρένθετης μητέρας» είναι μια απροκάλυπτη προσπάθεια να επιβληθεί στανικά στην Ελληνική κοινωνία ένα τμήμα της πιο ακραίας woke ατζέντας, που από ετών λυσσομανά στις ΗΠΑ και σε τμήματα της Δυτικής Ευρώπης (αν και όχι χωρίς αντίσταση, είναι αλήθεια).

Ενημερωτικά σημειώνω ότι Woke and Cancel Culture (ή σε ελεύθερη απόδοση από τον υποφαινόμενο στη νέα Ελληνική: «Κουλτούρα αφύπνισης και αναίρεσης») είναι η πιο πρόσφατη έκφανση ενός αχαλίνωτου «δικαιωματισμού» δυνάμει του οποίου επιδιώκονται, μεταξύ άλλων, δύο κυρίως πράγματα: 

α) Πρώτον, η πλήρης αξιολογική εξομοίωση οποιασδήποτε υποκουλτούρας μικρο-ομάδων με τις αιώνιες και παλαίφατες Παραδόσεις των λαών της υφηλίου και

 β) η αναγνώριση και επιβολή ως απαραβίαστου «δικαιώματος» οποιασδήποτε αξίωσης ή επιθυμίας, όσο αλλόκοτη, παρδαλή ή ξεδιάντροπη και αν είναι αυτή.

 Στην περίπτωση που μας απασχολεί το ρόλο «σταυροφόρου» του αλλόκοτου «δικαιωματισμού» αναλαμβάνει η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ (ζητώ συγγνώμη για τη χρήση αυτού του κακόηχου αρτικόλεξου, αλλά κάθε εποχή έχει και τις λέξεις που της αξίζουν…).

Προσοχή, η εν λόγω κοινότητα δεν είναι ο μόνος φορέας του εκθηριωμένου «αναιρετισμού» αλλά μόνον μια ισχυρή συνιστώσα ενός σύνθετου πλέγματος· συνιστώσα, ομοίως ισχυρή, συγκροτούν ομάδες Πανεπιστημιακών (όχι όλοι) στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, που προωθούν την συνολική κατάργηση-αναίρεση της κλασικής Παιδείας (Όμηρος, Πλάτων, Βιργίλιος, Σαίξπηρ, Μπετόβεν κλπ.) από τα Πανεπιστήμια ως προϊόντα δουλοκτητικών ή εκμεταλλευτικών κοινωνιών… Πρόκειται για ενορχηστρωμένο κίνημα «αναίρεσης» του πολιτισμού μας, μηδενιστικής ακύρωσης της κατατεθειμένης πείρας ζωής της ανθρωπότητας, και επομένως για έναν επικίνδυνο εχθρό των ιστορικών λαών, που ήδη αντιμετωπίζεται ως τέτοιος από φιλοσόφους και διανοουμένους του μεγέθους των Αλαίν Φινκελκρώ, Πασκάλ Μπρυκνέρ, Πέτερ Σλότερντικ κ.ά.

Η «υποκουλτούρα της διάκενης επιθυμίας»

Παρόλη τη γλοιώδη παρδαλότητα της Λοάτκι + κοινότητας, την οποία στις ατελεύτητες «περήφανες παρελάσεις» της είχαμε ήδη την ευκαιρία να … αποθαυμάσουμε, θα ήταν μέγα σφάλμα να μιλήσουμε εδώ απλώς και μόνον για γραφικούς αγκιτάτορες της πιο μοντέρνας μορφής πανηδονισμού. Στην πραγματικότητα, αν εξαιρέσουμε ίσως την τεράστια ισχύ που είχαν αποκτήσει οι ευνούχοι σε κάποια ανακτοβούλια της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα, έχουμε να κάνουμε με δύο πρωτοφανέρωτα εγχειρήματα στην Ιστορία: 

α) Πρόκειται για ένα διεθνές δίκτυο άσκησης πιέσεων (κοινώς lobby), στο οποίο διαπλέκονται επιχειρηματίες, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι και πολιτικοί σε νευραλγικές θέσεις παγκοσμίως. 

β) Για πρώτη φορά μια ανθρώπινη ομάδα όχι μόνον αυτοπροσδιορίζεται από τον τρόπο με τον οποίο τα μέλη της ικανοποιούν τις όποιες ηδονογόνες περιοχές τους, αλλά και απαιτεί να επιβληθούν ως νομικώς προστατευόμενα δικαιώματα μια πλειάδα επιθυμιών-αξιώσεων οι οποίες απορρέουν εξ αυτού.

 Μάλιστα, αποδεικνύεται ότι διαθέτει τα μέσα να το επιτυγχάνει ταχύτατα, αν σκεφτεί κανείς ότι στην Ελλάδα τα κυριότερα κόμματα διαγκωνίζονται για το ποιο θα ανταποκριθεί πρώτο στις εν λόγω αξιώσεις, τη στιγμή που οι Κυβερνήσεις μας δεν έχουν λύσει ακόμη ζωτικά προβλήματα που μας ταλαιπωρούν ως χαίνουσες πληγές εδώ και δεκαετίες…

Φοβόμαστε αυτά που θα γίνουν για το «καλό» τους!

Άρθρο Βασίλειου Θερμού στην «Κ»: 

(Φωτογραφία: Shutterstock

Βασίλειος Θερμός*29.01.2024 

Σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΟΥΡΤΗΣ

Στα σχολεία αρκετά ομοφυλόφιλα και διεμφυλικά παιδιά βρίζονται, λοιδορούνται, περιθωριοποιούνται. Πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Το υπουργείο Παιδείας (επί Γαβρόγλου, και συνέχισε επί Κεραμέως) δέχθηκε τις προτάσεις ΛΟΑΤΚΙ φορέων και ενσωμάτωσε αυτούσιο το υλικό τους στα εργαστήρια του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Ενίοτε καλούν και στελέχη του κινήματος να μιλήσουν. Δηλαδή outsourcing!1

Ερώτηση κρίσεως: Αν από αύριο αρχίζουν να κοροϊδεύουν στο σχολείο τα παιδιά που θρησκεύουν και πάνε στην εκκλησία, θα καλέσει το υπουργείο την Ιερά Σύνοδο για να λάβει σχετικό υλικό και να μιλήσουν κληρικοί στους μαθητές; Αν θύματα εκφοβισμού γίνουν τα μουσουλμανάκια, θα καλέσει τον μουφτή να παρέμβει και θα θέσει το υλικό του στη διάθεση των εκπαιδευτικών;

Οι απαντήσεις είναι προφανείς, το ίδιο και η αιτία για την οποία έκανα αυτή την εισαγωγή. Ζούμε μια πρωτοφανή στα χρονικά επίδραση του διεθνούς λόμπι ΛΟΑΤΚΙ στις κυβερνήσεις. Ενώ η υπόθεση ξεκίνησε με τον άριστο και επιβεβλημένο στόχο να προστατευθούν οι ευάλωτοι νεανικοί πληθυσμοί με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου, εξελίσσεται πλέον σε έναν ολοκληρωτισμό του λόγου και μια άκαμπτη υπαγόρευση της ακριβούς ορολογίας προς όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Επιπλέον ζητείται επιβεβαιωτική (affirmative) στρατηγική σε κάθε αίτημα αλλαγής φύλου, χωρίς να προηγείται δηλαδή ψυχιατρική και ψυχοδυναμική αξιολόγηση.

 Ιδεολογία εναντίον επιστήμης!

Το επίμαχο νομοσχέδιο, αν και ασχολείται με άλλο θέμα, φέρει τη σφραγίδα αυτής ακριβώς της νοοτροπίας. Αλλά ενώ από ένα κίνημα δεν προσδοκάς να βλέπει μακριά αφού συνήθως είναι συντεχνιακό, ενίοτε και φανατισμένο, από μια κυβέρνηση έχεις την αξίωση να νομοθετεί με νηφαλιότητα και νοιάξιμο για τις επόμενες γενιές. Οταν πρόκειται για ανατροπή πολιτισμικών σταθερών δεν συμπεριφέρεσαι όπως σε νομοσχέδια για ανώνυμες εταιρείες ή συνταξιοδοτικά θέματα.

Σε τι σκοταδισμό ζούσαμε! – Ευτυχώς μας φωτίζουν Κυριάκος και Στέφανος…

Συνάντηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία Στέφανο Κασσελάκη

ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Θέλω πριν από οτιδήποτε άλλο να μοιραστώ σήμερα μαζί σας τη μεγάλη χαρά μου για μια ανακάλυψη που έκανα. Εγώ νόμιζα, το είχε πει άλλωστε περίπου και ο ίδιος, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μεγάλος φαν των ανισοτήτων, όπως και όλοι οι νεοφιλελεύθεροι άλλωστε, που τις θεωρούν κινητήρια δύναμη του πολιτισμού. Πίστευα επίσης ότι η κυβέρνησή του είναι η αποδοτικότερη μετά το 1821 στην κατεδάφιση του συστήματος δημόσιας υγείας και παιδείας της χώρας, δηλαδή των δικαιωμάτων των Ελλήνων σε υγεία και εκπαίδευση.


Ομολογώ ότι είχα κάνει τραγικό λάθος. Η μανία του να λύσει το πρόβλημα της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους, αγνοώντας το πολιτικό κόστος και την εξέγερση του ίδιου του κόμματός του, κόντρα και στο 70% του ελληνικού λαού κατά τις δημοσκοπήσεις, απέδειξε πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ο Κυριάκος είναι ένας από τους παγκόσμιους πρωταθλητές του αγώνα υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και της ισότητας των ανθρώπων. Ούτε κομμουνιστής να ήταν!

Ζητώ ταπεινά συγνώμη για τους έως τώρα χαρακτηρισμούς μου εναντίον του και πλέω σε πελάγη ευτυχίας γιατί έχουμε έναν τέτοιο Πρωθυπουργό, του οποίου οι επιδόσεις –είμαι απολύτως βέβαιος– θα υπερκαλύψουν κατά πολύ αυτές του πατρός του (λυπάμαι που τον ονομάζω έτσι, αλλά στην εποχή του δεν μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε γονέα α’ ή β’ και επιπλέον δεν ξέρω ποιος γονέας πρέπει να ονομάζεται A και ποιος B. Αν κάποιος αναγνώστης ξέρει το κριτήριο για το πως να λέω τους πρώην γονείς, παρακαλώ να με ενημερώσει σχετικά).

Τις τελευταίες μέρες κάνω βασικά δύο πράγματα. Διαβάζω τον Δον Κιχώτη, για να παίρνω κουράγιο από το λαμπρό του παράδειγμα και σκέφτομαι παράλληλα τα θέματα της “τεκνοθεσίας” (κάθε νέα εποχή και νέες λέξεις, νέα γλώσσα, νέα νοήματα, νέος “Άνθρωπος”). Έχω βάλει στην μπάντα και ένα βιβλίο με τελευταία γράμματα ανθρώπων που τους πάνε για εκτέλεση, να το διαβάσω όταν σκουρήνουν πιο πολύ τα πράγματα.

Πρέπει να σας ομολογήσω ότι έχω πονοκεφαλιάσει με τα θέματα του γάμου και της “τεκνοθεσίας”. Βλέπετε δεν είχα ασχοληθεί μέχρι τώρα συστηματικά με αυτά τα θέματα. Ούτε καν το “Δεύτερο Φύλο“ της Σιμόν ντε Μπωβουάρ δεν διάβασα ο ανεπρόκοπος και να που τώρα έχω να αντιμετωπίσω θέματα που αφορούν όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, αλλά τα 107 παρακαλώ φύλα που υφίστανται αυτή τη στιγμή, και των οποίων την ύπαρξη αγνοούσα ο ηλίθιος έως τώρα. Φύλα που συναπαρτίζουν τη διαρκώς διευρυνόμενη (τύφλα νάχει το ΝΑΤΟ και η ΕΕ) ομάδα των ΛΟΑΤΚΙ+! (Σ.Σ. Το θαυμαστικό είναι σημείο στίξης, όχι φύλο και παρακαλώ να μη μπούνε ιδέες σε κανένα).

“Η Woke ατζέντα, τα ομόφυλα ζευγάρια & το ρήγμα στην ελληνική κοινωνία

Το Άρδην διοργάνωσε τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2024 εκδήλωση – συζήτηση με θέμα:

“Η Woke ατζέντα, τα ομόφυλα ζευγάρια & το ρήγμα στην ελληνική κοινωνία”

 (βίντεο)

από Άρδην - Ρήξη 12 Φεβρουαρίου 2024

Μίλησαν οι:

π. Βασίλειος Θερμός, ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, Καθηγητής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών

Γιώργος Καραμπελιάς, Συγγραφέας – επικεφαλής Κ. Άρδην

Μελέτης Μελετόπουλος, Συγγραφέας – Δρ. Κοινωνιολογίας

στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού, “Ρήγας Βελεστινλής”, Ξενοφώντος 4, Αθήνα


ΠΗΓΗ:https://ardin-rixi.gr/archives/255412
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Όταν η δυστοπία εξωραΐζεται σαν πρόοδος*

«Ήρθα στη ζωή και τρόμαξε η ζωή»

Άννα Αχμάτοβα, Πέμπτη ελεγεία

Του πρωτοπρεσβύτερου Βασίλειου Θερμού

ψυχίατροu παιδιών και εφήβων, Καθηγητή Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας

Από το Άρδην τ. 128 που κυκλοφορεί

Δεν θα μιλήσω ως θεολόγος και κληρικός, διότι τους πολιτικούς και μέρος της κοινωνίας αυτό δεν τους ενδιαφέρει. Έχω εκφρασθή θεολογικά στα έργα μου.
Οι νόμοι δεν είναι μόνο απαγορευτικοί, υπάρχουν και «επιτρεπτικοί» – τούς ονομάζω έτσι ελλείψει καλύτερου όρου. Πρόκειται για νομοθετήσεις διευκολυντικές οι οποίες αίρουν προηγούμενες απαγορεύσεις, επεκτείνουν ένα δικαίωμα και σε άλλες κατηγορίες πολιτών, ανοίγουν νέους και εναλλακτικούς δρόμους δικαιοπραξίας και γενικώς τροποποιούν επί το επιεικέστερο.
Τέτοιοι νόμοι, από την μεταπολίτευση και μετά, υπήρξαν, για παράδειγμα, η κατάργηση της θανατικής ποινής, η αποποινικοποίηση της μοιχείας, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης, το συναινετικό διαζύγιο, η κατάργηση του αδικήματος της βλασφημίας, η θέσπιση του πολιτικού γάμου και αργότερα του συμφώνου συμβίωσης, η δυνατότητα εξωσωματικής σε γυναίκες χωρίς σύντροφο.
Παρατηρούμε ότι στην κατηγορία αυτή ανήκουν πρωτοβουλίες οι οποίες, πέρα από τα πρακτικά τους αποτελέσματα, ικανοποιούν και τα συμβολικά προτάγματα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ουσιαστικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έννομη αναγνώριση εκ μέρους του κράτους πως η κοινωνία έχει αλλάξει και τα προηγούμενα μέτρα κρίσης είναι πλέον αυστηρά και αναχρονιστικά.

***

Προσωπικά θα έβλεπα αυτή την ομάδα νόμων να τέμνεται από μια νοητή γραμμή, στη μια πλευρά της οποίας βρίσκονται διατάξεις οι οποίες όντως δεν στασιάζονται πια από πλευράς δημόσιας ηθικής. Πράγματι, σήμερα, ακόμη και οι συντηρητικοί πολίτες βρίσκουν παράλογο, έως και εξωφρενικό, να διώκεται ποινικά η μοιχεία, ή να μην υπάρχει η δυνατότητα πολιτικού γάμου, ή να σέρνονται επί χρόνια νεκροί γάμοι εξαιτίας άρνησης του ενός συζύγου να χορηγήσει διαζύγιο. (Και όμως ζήσαμε επί δεκαετίες με εκείνα τα αυτονόητα…)
Από την άλλη πλευρά της νοητής γραμμής, όμως, συναντούμε ζητήματα για τα οποία μέχρι τώρα εξακολουθεί να υφίσταται ισχυρός αντίλογος. Η ηθική απαξία των αμβλώσεων παραμένει έντονη για μεγάλη μερίδα πολιτών, ως διακοπή της ζωής ενός ανυπεράσπιστου όντος. Ειδικά μάλιστα, υπό το φως των πρόσφατων υπερβολών στην εκδήλωση ενδιαφέροντος υπέρ των ζώων, η αδιαφορία για το ανθρώπινο έμβρυο συνιστά κραυγαλέα αντίφαση.
Στην ίδια πλευρά της διαχωριστικής γραμμής τοποθετώ και την επιχειρούμενη θέσπιση πολιτικού γάμου ομοφύλων, καθώς και της δυνατότητας τεκνοθεσίας. Οι αντιδράσεις είναι εκτεταμένες, αλλά δεν τίς λαμβάνω υπόψη όλες. Είναι γνωστό ότι σε ζητήματα υψηλής συμβολικής αξίας πολλές ενστάσεις δεν βασίζονται στον στοχασμό, αλλά απλώς στη δύναμη της συνήθειας. Ας μην ξεχνάμε ότι τα συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας αντέδρασαν σφοδρά στην αποποινικοποίηση της μοιχείας και στην καθιέρωση πολιτικού γάμου, μερικοί μάλιστα διαδήλωσαν! Αλλά είναι προφανές ότι τα κίνητρα αυτά ήταν πρωτίστως ψυχολογικά: η αλλαγή έφερνε μαζί της αποσταθεροποίηση και μετακινούσε τα εθιμικά στηρίγματα και τους ψυχικούς αυτοματισμούς.
Δεν έχει νόημα, λοιπόν, να λογαριάζουμε ψυχικές αντιστάσεις οι οποίες ενδύονται τον μανδύα επιχειρήματος. Αυτό που πρέπει να μάς ενδιαφέρει είναι οι τυχόν βάσιμες ενστάσεις. Υπάρχουν τέτοιες σχετικά με τον γάμο ομοφύλων;

Τι κατέθεσε η ψυχίατρος Κ. Προκοπάκη στη Βουλή για την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια

 από: capital.gr

Στη δυνατότητα τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια αναφέρεται υπόμνημα της ψυχιάτρου Παιδιών και εφήβων Καλλιόπη Προκοπάκη το οποίο απέστειλε στις ειδικές επιτροπές στη Βουλή με αφορμή το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Μεταξύ άλλων επισημαίνει την ανάγκη των παιδιών να έχουν την φροντίδα δύο ετερόφυλων γονέων, "με τις διαφορετικές συνεισφορές τους στον ψυχισμό του.” Θέτει ως ερώτημα τη σταθερότητα που εγγυάται στο παιδί ένας ομόφυλος "γάμος", παραθέτοντας στοιχεία από τη Σουηδία, την πρώτη χώρα που καθιέρωσε τέτοιους "γάμους", από τα οποία προκύπτει -με βάση μελέτη εικοσαετούς διάρκειας-, ότι οι ομόφυλοι λεσβιακοί γάμοι είναι εξαιρετικά ασταθείς

Επιπλέον, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ως προς την επιστημονική έρευνα για την ψυχική υγεία, σχολική και κοινωνική προσαρμογή των παιδιών που ζουν με ομόφυλα ζευγάρια, τα αποτελέσματα είναι αντικρουόμενα. "Ακόμη κι αν πολλές μελέτες δεν εντοπίζουν κάποιο πρόβλημα, υπάρχουν αρκετές που αναφέρουν προβλήματα όπως άγχος, κατάθλιψη, μειωμένες σχολικές επιδόσεις, δυσκολίες στον ρόλο και στην ταυτότητα φύλου και ομοφυλοφιλικό σεξουαλικό προσανατολισμό” τονίζει.

Υπογραμμίζει πως για αποφάσεις που έχουν μεγάλη βαρύτητα καθώς ανατρέπουν τους υπάρχοντες θεσμούς που βασίζονται στην ανθρώπινη φύση και μας οδηγούν σε αχαρτογράφητα νερα κάνει λόγο μεταξύ άλλων της ψυχιάτρου Παιδιών και Εφήβων κ. Καλλιόπης Προκοπάκη στην κατάθεσή της στις επιτροπές στη Βουλή με αφορμή το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Αναλυτικά το υπόμνημά της:

ΠΡΟΣ

ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ

ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές

Καλλιόπη Προκοπάκη© Παρέχεται από: capital.gr

Κατόπιν προσκλήσεως που μου αποστείλατε , θεωρώ τιμή και υποχρέωσή μου να καταθέσω την επιστημονική μου άποψη, που πηγάζει από τις Ιατρικές σπουδές μου, από  πολλά χρόνια κλινικής εμπειρίας  και άσκησης της Ειδικότητος της Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων, την μακροχρόνια ενασχόληση μου με το θέματα σεξουαλικότητας, και την συστηματική μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας. Θα ήθελα να είναι σαφές ότι δεν εκπροσωπώ οποιοδήποτε κόμμα.

Το ζήτημα ως προς το οποίο μπορώ να συνεισφέρω, αφορά στην δυνατότητα τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, που θα ακολουθήσει αναπόφευκτα την δυνατότητα γάμου. Θα προσπαθήσω να  παρουσιάσω εν συντομία κάποιες από τις σύνθετες των βιολογικές, ψυχολογικές, κοινωνικές και δεοντολογικές πλευρές του θέματος, ώστε να διευκολυνθεί η ενημερωμένη απόφαση σας. 

Τα ζητήματα στα οποία θα αναφερθώ και τα οποία περισσότερο η λιγότερο έχουν τεθεί στον δημόσιο διάλογο, είναι τα εξής:

1.  Τρόποι απόκτησης τέκνων από ζευγάρια μη-συμβατά με αναπαραγωγή

2.  Γονεϊκότητα 

3.  Μητέρα και "παρένθετη μητέρα"

4.  Μελέτες για την ανάπτυξη των παιδιών που έχουν ομοφύλους κηδεμόνες          5.  Σημασία των λέξεων "γονέας" και "φυσιολογικό"

6.  Συμπέρασμα

Τρόποι απόκτησης τέκνων από ζευγάρια μη-συμβατά με αναπαραγωγή

- Τέκνο που αποκτήθηκε μέσα σε ετερόφυλη σχέση, ακολούθησε χωρισμός και σύναψη ομόφυλης σχέσης. 

- Απόκτηση τέκνου με φυσιολογικό τρόπο, κατόπιν σεξουαλικής επαφής με άτομο του αντίθετου φύλου, όχι σε πλαίσιο σχέσης αγάπης, αλλά με μόνο σκοπό την σύλληψη και γέννηση.

- Απόκτηση τέκνου μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης, με χορήγηση γενετικού υλικού (σπέρματος ή ωαρίου), χωρίς χρήση "παρένθετης μητέρας"

- Παρένθετη μητέρα

- Τεκνοθεσία

Γονεϊκότητα

Όχι: στον ομόφυλο γάμο – στην εμπορευματοποίηση παιδιού-γυναίκας-τεκνοποίησης

Από την Εργατική Πάλη Φεβρουαρίου 2024

Η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης (ΣΣ) (που νομοθετήθηκε για τα ετερόφυλα ζευγάρια με τον ν. 3719/2008), οδήγησε στην επέκταση του ΣΣ και στα ομόφυλα ζευγάρια με τον ν. 4356/2015. Το ΣΣ διευθετεί όλα τα ζητήματα αστικού δικαίου (οικονομικά, περιουσιακά, κοινωνικά, ασφαλιστικά), που αφορούν στη συμβίωση ετερόφυλων ή ομόφυλων ζευγαριών, και επομένως έχει ίσα αποτελέσματα με τον γάμο, με μόνη εξαίρεση το δικαίωμα υιοθεσίας παιδιών, το οποίο δεν έχουν τα συμβαλλόμενα μέρη του ΣΣ ενώ έχουν οι σύζυγοι. Να γιατί λοιπόν, το ερώτημα υπέρ ή κατά του γάμου ομοφυλοφίλων είναι παραπλανητικό, το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι υπέρ ή κατά της υιοθεσίας παιδιών από έγγαμα ομόφυλα ζευγάρια[i].

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης με τίτλο «Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξεις» έρχεται με τη θεσμοθέτηση του ομόφυλου πολιτικού γάμου να ανοίξει δρόμο για την τεχνητή απόκτηση τέκνων από ομόφυλα ζευγάρια. Με την αναγνώριση της από κοινού γονικής ευθύνης αυτών των ζευγαριών είτε με την υιοθεσία από κοινού ή με την υιοθεσία του τέκνου του ενός μέλους ομόφυλου ζευγαριού από το άλλο μέλος του ζευγαριού. Οι άλλοι τρόποι που προσφέρει η τεχνολογία (και ο νόμος για τα ετερόφυλα ζευγάρια) για την υπέρβαση της βιολογικής αδυναμίας απόκτησης τέκνου (Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή, παρένθετη μητέρα) δεν περιλαμβάνονται στο παρόν νομοσχέδιο, αλλά παραπέμπονται σε ένα επόμενο βήμα, όταν θα έχουν καμφθεί περαιτέρω οι κοινωνικές αντιστάσεις.

Ως ΟΚΔΕ είμαστε αντίθετοι στον ομόφυλο γάμο, γιατί καταργείται το δικαίωμα του παιδιού για μητρότητα-πατρότητα, ενθαρρύνεται η παραπέρα εμπορευματοποίηση της αναπαραγωγής και το εμπόριο παιδιών-γυναικών, φτάνοντας μέχρι και στην ευγονική[ii].

Μπροστά η ανάγκη και το δικαίωμα του παιδιού στη μητρότητα-πατρότητα