Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΑΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΑΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2024

Γρ. Βασιλειάδης: Ο δικαιωματισμός ως θάνατος της κοινής λογικής και της ζωτικότητας




Ο ψυχολόγος Γρηγόρης Βασιλειάδης συζητά με τον ιατρό Περικλή Κορμά με αφορμή τον "Γάμο" ομοφύλων, την τεκνοθεσία και τον δικαιωματισμό ως θάνατο της κοινής λογικής και της ζωτικότητας

00:00 Εισαγωγή
01:56 Σκεπτόμενος και εν δυνάμει Χριστιανός 
04:08 Θέλω μπαμπά και μαμά 
09:52 Τι θεωρείται φυσιολογικός γάμος 
13:20 Πρότυπο πατέρα σε ομόφυλα ζευγάρια; 
16:00 Επιμονή για τεκνοθεσία 
22:00 Ενοχή - θάνατος- Απόρριψη 
24:00 Τι είναι γυναίκα; 
30:30 Επβαλόμενο δικαίωμα 
32:00 Γάμος χώρος του Ιερού 
34:37 Yιοθετημένα παιδιά ομοφυλοφίλων 
38:54 Παρένθετη μητέρα 
41:14 Η μητέρα είναι ο κόσμος του παιδιού 
42:55 Αναπάντητες ερωτήσεις στο Νομοσχέδιο

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024

Η άλλη πλευρά του «Ουράνιου Τόξου». Η ιστορία της Millie Fontana



Η άλλη πλευρά του «Ουράνιου Τόξου». Η ιστορία της Millie Fontana. [The other side of the rainbow...

Millie Fontana - Μεγαλώνοντας με δύο μητέρες με έφερε σε σύγχυση.

Ποια είμαι και πώς θα ταιριάξω εγώ μέσα στο σχέδιο αυτού του κόσμου;

Ποια είμαι και πώς θα ταιριάξω εγώ μέσα στο σχέδιο αυτού του κόσμου;

Κόρη λεσβιών, αποκαλύπτει γιατί είναι εναντίον του ομοφυλοφιλικού γάμου.

Το όνομά μου είναι Μίλι. Είμαι 23 ετών. Είμαι από τη Μελβούρνη. Έχω  γονείς  δύο λεσβίες, είμαι παιδί από δωρητή σπέρματος, μεγάλωσα άθεη και δεν έχω καθόλου σχέσεις με τη θρησκεία.
Όταν οι άνθρωποι βλέπουν τα παιδιά των ομοφυλόφιλων, αμέσως έχουν τη λανθασμένη αντίληψη ότι εκείνοι μας αγαπούν πολύ και ότι πρέπει να αισθανόμαστε σταθεροί και χαρούμενοι. Και ο λόγος για αυτό είναι ότι οι ομοφυλόφιλοι προωθούν αυτή την ιδεολογία ότι «η αγάπη είναι πάντα αγάπη» και ότι δεν χρειαζόμαστε στ΄ αλήθεια καθόλου βιολογικές ρίζες για να ανατραφούμε σωστά και να είμαστε καλά προσαρμοσμένοι και ευτυχισμένοι.
Αυτό έχει αποδειχθεί λανθασμένο για μένα και για πολλούς άλλους. Και η προώθηση αυτής της ιδεολογίας έχει κάνει δύσκολο για τους ανθρώπους που βρίσκονται στη θέση μου να βγουν προς τα έξω, και να πουν τι πραγματικά μας συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Το ψέμα μας επηρεάζει με τόσο πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι να προχωρήσουμε και – κατά ειρωνεία της τύχης,  να κάνουμε και εμείς το δικό μας  «coming out», να πούμε ποιοι είμαστε, και να δηλώσουμε ότι δεν υποστηρίζουμε αυτήν την «ισότητα γάμου». Αντιμετωπίζουμε την απόρριψη. Αντιμετωπίζουμε – θα έφτανα να πω μέχρι και αυτό – τη δαιμονοποίηση, όσον αφορά ορισμένους από εμάς, και είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι αυτή η ομάδα των λίγων έφτασε στο σημείο να μας προσβάλλει τόσο, ώστε να μας θεωρούν ως την ανερχόμενη μειονότητα μιας νέας εποχής.

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2024

Η Δεξιά του Κυριάκου κατεδαφίζει το Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια



ΔΡΟΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ


Εκείνο που κυρίως συζητιέται με πάθος μεταξύ των Νεοελλήνων (αν εξαιρέσει κανείς τον άλλο μικροεμφύλιο για την αξιολόγηση της ταινίας του Λάνθιμου ή τις δηλώσεις Νταλάρα) είναι η δυνατότητα ομόφυλων ζευγαριών όχι μόνον να νυμφεύονται, αλλά και να υιοθετούν-ανατρέφουν παιδιά.

Την ίδια στιγμή ο πόλεμος μαίνεται στην Ουκρανία και εξαπλώνεται στη Μέση Ανατολή με 10 παιδιά να δολοφονούνται κάθε ώρα στη Γάζα. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα σπεύδει, χωρίς να οφείλει, να δηλώσει ένοπλη παρουσία στην Ερυθρά Θάλασσα, μετατρέποντας σε εχθρούς και άλλες χώρες με τις οποίες δεν μας χωρίζει τίποτα, επωμιζόμενη συγχρόνως εμμέσως μέρος της ευθύνης για την “γενοκτονία” εναντίον του παλαιστινιακού λαού.

Την ίδια στιγμή ενισχύει την Ουκρανία με οπλικά συστήματα που στερεί από τα απειλούμενα νησιά του Αιγαίου, ενώ ο αναδασμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας προχωράει σταθερά και αθόρυβα, καθώς η Τουρκία διεισδύει περισσότερο στον οικονομικό και πολιτισμικό βίο μας (αγοράζονται ποδοσφαιρικές ομάδες, τηλεοπτικά κανάλια, αλιευτικές εταιρείες) και στελέχη των Γκρίζων Λύκων αναλαμβάνουν την προπονητική ευθύνη μεγάλων ΠΑΕ.

Την ίδια στιγμή το εισόδημα όλο και μεγαλύτερων μερίδων του πληθυσμού δεν αρκεί για να καλύψει τις δυο τελευταίες εβδομάδες του μήνα, με την αισχροκέρδεια να καλπάζει ασύδοτη, τα νοσοκομεία διαλύονται, η χώρα δημογραφικά συρρικνώνεται, η γεννητικότητα χτυπάει αρνητικά ρεκόρ. Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά που συνιστούν υπαρξιακή κρίση για την Ελλάδα, το μέγα πρόβλημα που συνταράσσει και διαιρεί την ελληνική κοινωνία είναι η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών! Μιλάμε για μια ελαχιστότατη ομάδα, στο όριο του στατιστικά ασήμαντου – 520 είναι συνολικά οι αιτήσεις που έγιναν για συμβόλαιο συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. Ένα ποσοστό εξ αυτών θα είναι σε οικονομική θέση να υιοθετήσουν.

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024

Είμαστε μόνο στην αρχή...



Του Θανάση Κ. 

 
Η συζήτηση της περασμένης Πέμπτης στη Βουλή για το νομοσχέδιο «περί ισότητας των ομοφύλων ζευγαριών στον γάμο», έδειξε μεταξύ πολλών άλλων, πόσο χαμηλά έχει πέσει ο δημόσιος διάλογος. 

* Μερικοί ενοχλήθηκαν που ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, είπε ευθέως ότι ο «γάμος» των ομοφύλων ζευγαριών ΔΕΝ είναι «ανθρώπινο δικαιωμα». 
Κι ύστερα το σκέφτηκαν λίγο καλύτερα και... σώπασαν! Προφανώς κάποιοι δικοί τους, φρόντισαν να τους ενημερώσουν ότι, πράγματι, ΔΕΝ είναι ανθρώπινο δικαίωμα! 
Δεν ήξεραν καν τι ακριβώς είναι αυτό που ονομάζουμε «ανθρώπινο δικαίωμα». 
Να τους διαφωτίσουμε λοιπόν:

Κάθε «δικαίωμα» δεν είναι «ανθρώπινο δικαίωμα». Αυτό που ονομάζουμε «ανθρώπινα δικαιώματα» αφορά ηθικές αξίες και κώδικες συμπεριφοράς και μεταχείρισης κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου, φυλής, ηλικίας και θρησκείας. 
Όπως το δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία, στην ασφάλεια, στη δίκαιη δίκη, στην ελεύθερη έκφραση - η ελευθερία της συνείδησης και του θρησκεύεσθαι κλπ...
 
Είναι οικουμενικά δικαιώματα που τα αποκτά αυτόματα κάθε άνθρωπος με τη γέννησή του! Κατά κάποιο τρόπο αποτελούν προέκταση του «φυσικού δικαίου» της εποχής του Διαφωτισμού. 
Και ορίζονται σαφώς από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών. Η οποία ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στο Παρίσι στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 (Resolution 217A). 
Σε αυτή τη Οικουμενική Διακήρυξη (UN, Universal Declaration of Human Rights) η μόνη αναφορά σε θέματα γάμου υπάρχει στο άρθρο 16, όπου υπογραμμίζεται πώς  κάθε ενήλικος άνδρας και κάθε ενήλικη γυναίκα (man and woman of age), ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητας και θρησκείας, μπορούν να συνάπτουν γάμο και να ξεκινούν μια οικογένεια.
Εδώ όταν αναφέρεται το κείμενο στην "οικογένεια" εννοεί την πυρηνική οικογένεια (δηλαδή το ανδρόγυνο, όπου παντρεύονται άτομα διαφορετικού φύλου), αφού την εποχή εκείνη,  ήταν αδιανόητη και η απλή "συμβίωση" ομοφύλων ζευγαριών, ενώ η ίδια η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη στις περισσότερες χώρες, ακόμα και της Δύσης. (Στη Βρετανία, σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ κλπ.) 
Το μόνο πρόσθετο ανθρώπινο δικαίωμα εδώ αφορά την σύναψη γάμου μεταξύ ενηλίκων ανδρών και γυναικών και «με την ελεύθερη βούληση και έγκριση τους» (free and full consent of the intending spouses).
Καμία απολύτως αναφορά σε ομόφυλα ζευγάρια. 
Αυτά το 1948...

* To 1950 ψηφίστηκε και το 1953 εφαρμόστηκε η πολύ πιο «προχωρημένη» Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (European Convention for Human Rights - ECHR). Ούτε εκεί υπάρχει αναφορά σε γάμους ομοφύλων ζευγαριών. Υπάρχει αναφορά σε θεμελιώδη οικογενειακά δικαιώματα (άρθρο 8 - και 12), αλλά αναφορά σε γάμους του ιδίου φύλου ΔΕΝ υπάρχει. 
Επομένως σε καμία διεθνή σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν υπάρχει αναφορά σε same sex marriage. 

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024

Ομοφυλοφιλία και η ατζέντα του woke αναιρετισμού: Επικαιρικοί στοχασμοί ενός «οπισθοδρομικού




«Ὀλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι

ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων»

Ψαλμ. 11, 1

«Είναι πολλά τα λεφτά Άρη…»

Από ελληνική ταινία…

Περί αναιρετικής κουλτούρας: Προοιμιακόν

του Γεώργιου Δ. Παναγόπουλου (Καθηγητής ΑΕΑ Αθηνών Prof. AHOS (CA, USA)


Το νομοσχέδιο αναγνώρισης του γάμου ομοφυλοφίλων ζευγών (από εδώ και στο εξής: Ο. Ζ.) καθώς και δυνατότητας υιοθεσίας από μέρους τους τέκνων αλλά και τεκνοποίησης μέσω «παρένθετης μητέρας» είναι μια απροκάλυπτη προσπάθεια να επιβληθεί στανικά στην Ελληνική κοινωνία ένα τμήμα της πιο ακραίας woke ατζέντας, που από ετών λυσσομανά στις ΗΠΑ και σε τμήματα της Δυτικής Ευρώπης (αν και όχι χωρίς αντίσταση, είναι αλήθεια).

Ενημερωτικά σημειώνω ότι Woke and Cancel Culture (ή σε ελεύθερη απόδοση από τον υποφαινόμενο στη νέα Ελληνική: «Κουλτούρα αφύπνισης και αναίρεσης») είναι η πιο πρόσφατη έκφανση ενός αχαλίνωτου «δικαιωματισμού» δυνάμει του οποίου επιδιώκονται, μεταξύ άλλων, δύο κυρίως πράγματα: 
α) Πρώτον, η πλήρης αξιολογική εξομοίωση οποιασδήποτε υποκουλτούρας μικρο-ομάδων με τις αιώνιες και παλαίφατες Παραδόσεις των λαών της υφηλίου και
 β) η αναγνώριση και επιβολή ως απαραβίαστου «δικαιώματος» οποιασδήποτε αξίωσης ή επιθυμίας, όσο αλλόκοτη, παρδαλή ή ξεδιάντροπη και αν είναι αυτή.

 Στην περίπτωση που μας απασχολεί το ρόλο «σταυροφόρου» του αλλόκοτου «δικαιωματισμού» αναλαμβάνει η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ (ζητώ συγγνώμη για τη χρήση αυτού του κακόηχου αρτικόλεξου, αλλά κάθε εποχή έχει και τις λέξεις που της αξίζουν…).

Προσοχή, η εν λόγω κοινότητα δεν είναι ο μόνος φορέας του εκθηριωμένου «αναιρετισμού» αλλά μόνον μια ισχυρή συνιστώσα ενός σύνθετου πλέγματος· συνιστώσα, ομοίως ισχυρή, συγκροτούν ομάδες Πανεπιστημιακών (όχι όλοι) στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, που προωθούν την συνολική κατάργηση-αναίρεση της κλασικής Παιδείας (Όμηρος, Πλάτων, Βιργίλιος, Σαίξπηρ, Μπετόβεν κλπ.) από τα Πανεπιστήμια ως προϊόντα δουλοκτητικών ή εκμεταλλευτικών κοινωνιών… Πρόκειται για ενορχηστρωμένο κίνημα «αναίρεσης» του πολιτισμού μας, μηδενιστικής ακύρωσης της κατατεθειμένης πείρας ζωής της ανθρωπότητας, και επομένως για έναν επικίνδυνο εχθρό των ιστορικών λαών, που ήδη αντιμετωπίζεται ως τέτοιος από φιλοσόφους και διανοουμένους του μεγέθους των Αλαίν Φινκελκρώ, Πασκάλ Μπρυκνέρ, Πέτερ Σλότερντικ κ.ά.

Η «υποκουλτούρα της διάκενης επιθυμίας»


Παρόλη τη γλοιώδη παρδαλότητα της Λοάτκι + κοινότητας, την οποία στις ατελεύτητες «περήφανες παρελάσεις» της είχαμε ήδη την ευκαιρία να … αποθαυμάσουμε, θα ήταν μέγα σφάλμα να μιλήσουμε εδώ απλώς και μόνον για γραφικούς αγκιτάτορες της πιο μοντέρνας μορφής πανηδονισμού. Στην πραγματικότητα, αν εξαιρέσουμε ίσως την τεράστια ισχύ που είχαν αποκτήσει οι ευνούχοι σε κάποια ανακτοβούλια της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα, έχουμε να κάνουμε με δύο πρωτοφανέρωτα εγχειρήματα στην Ιστορία: 
α) Πρόκειται για ένα διεθνές δίκτυο άσκησης πιέσεων (κοινώς lobby), στο οποίο διαπλέκονται επιχειρηματίες, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι και πολιτικοί σε νευραλγικές θέσεις παγκοσμίως. 
β) Για πρώτη φορά μια ανθρώπινη ομάδα όχι μόνον αυτοπροσδιορίζεται από τον τρόπο με τον οποίο τα μέλη της ικανοποιούν τις όποιες ηδονογόνες περιοχές τους, αλλά και απαιτεί να επιβληθούν ως νομικώς προστατευόμενα δικαιώματα μια πλειάδα επιθυμιών-αξιώσεων οι οποίες απορρέουν εξ αυτού.

 Μάλιστα, αποδεικνύεται ότι διαθέτει τα μέσα να το επιτυγχάνει ταχύτατα, αν σκεφτεί κανείς ότι στην Ελλάδα τα κυριότερα κόμματα διαγκωνίζονται για το ποιο θα ανταποκριθεί πρώτο στις εν λόγω αξιώσεις, τη στιγμή που οι Κυβερνήσεις μας δεν έχουν λύσει ακόμη ζωτικά προβλήματα που μας ταλαιπωρούν ως χαίνουσες πληγές εδώ και δεκαετίες…

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2024

Φοβόμαστε αυτά που θα γίνουν για το «καλό» τους!

Άρθρο Βασίλειου Θερμού στην «Κ»: 

(Φωτογραφία: Shutterstock

Βασίλειος Θερμός*29.01.2024 


Σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΟΥΡΤΗΣ

Στα σχολεία αρκετά ομοφυλόφιλα και διεμφυλικά παιδιά βρίζονται, λοιδορούνται, περιθωριοποιούνται. Πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Το υπουργείο Παιδείας (επί Γαβρόγλου, και συνέχισε επί Κεραμέως) δέχθηκε τις προτάσεις ΛΟΑΤΚΙ φορέων και ενσωμάτωσε αυτούσιο το υλικό τους στα εργαστήρια του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Ενίοτε καλούν και στελέχη του κινήματος να μιλήσουν. Δηλαδή outsourcing!1

Ερώτηση κρίσεως: Αν από αύριο αρχίζουν να κοροϊδεύουν στο σχολείο τα παιδιά που θρησκεύουν και πάνε στην εκκλησία, θα καλέσει το υπουργείο την Ιερά Σύνοδο για να λάβει σχετικό υλικό και να μιλήσουν κληρικοί στους μαθητές; Αν θύματα εκφοβισμού γίνουν τα μουσουλμανάκια, θα καλέσει τον μουφτή να παρέμβει και θα θέσει το υλικό του στη διάθεση των εκπαιδευτικών;

Οι απαντήσεις είναι προφανείς, το ίδιο και η αιτία για την οποία έκανα αυτή την εισαγωγή. Ζούμε μια πρωτοφανή στα χρονικά επίδραση του διεθνούς λόμπι ΛΟΑΤΚΙ στις κυβερνήσεις. Ενώ η υπόθεση ξεκίνησε με τον άριστο και επιβεβλημένο στόχο να προστατευθούν οι ευάλωτοι νεανικοί πληθυσμοί με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου, εξελίσσεται πλέον σε έναν ολοκληρωτισμό του λόγου και μια άκαμπτη υπαγόρευση της ακριβούς ορολογίας προς όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Επιπλέον ζητείται επιβεβαιωτική (affirmative) στρατηγική σε κάθε αίτημα αλλαγής φύλου, χωρίς να προηγείται δηλαδή ψυχιατρική και ψυχοδυναμική αξιολόγηση.

 Ιδεολογία εναντίον επιστήμης!

Το επίμαχο νομοσχέδιο, αν και ασχολείται με άλλο θέμα, φέρει τη σφραγίδα αυτής ακριβώς της νοοτροπίας. Αλλά ενώ από ένα κίνημα δεν προσδοκάς να βλέπει μακριά αφού συνήθως είναι συντεχνιακό, ενίοτε και φανατισμένο, από μια κυβέρνηση έχεις την αξίωση να νομοθετεί με νηφαλιότητα και νοιάξιμο για τις επόμενες γενιές. Οταν πρόκειται για ανατροπή πολιτισμικών σταθερών δεν συμπεριφέρεσαι όπως σε νομοσχέδια για ανώνυμες εταιρείες ή συνταξιοδοτικά θέματα.

Σε τι σκοταδισμό ζούσαμε! – Ευτυχώς μας φωτίζουν Κυριάκος και Στέφανος…


Συνάντηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία Στέφανο Κασσελάκη

ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ


Θέλω πριν από οτιδήποτε άλλο να μοιραστώ σήμερα μαζί σας τη μεγάλη χαρά μου για μια ανακάλυψη που έκανα. Εγώ νόμιζα, το είχε πει άλλωστε περίπου και ο ίδιος, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μεγάλος φαν των ανισοτήτων, όπως και όλοι οι νεοφιλελεύθεροι άλλωστε, που τις θεωρούν κινητήρια δύναμη του πολιτισμού. Πίστευα επίσης ότι η κυβέρνησή του είναι η αποδοτικότερη μετά το 1821 στην κατεδάφιση του συστήματος δημόσιας υγείας και παιδείας της χώρας, δηλαδή των δικαιωμάτων των Ελλήνων σε υγεία και εκπαίδευση.


Ομολογώ ότι είχα κάνει τραγικό λάθος. Η μανία του να λύσει το πρόβλημα της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους, αγνοώντας το πολιτικό κόστος και την εξέγερση του ίδιου του κόμματός του, κόντρα και στο 70% του ελληνικού λαού κατά τις δημοσκοπήσεις, απέδειξε πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ο Κυριάκος είναι ένας από τους παγκόσμιους πρωταθλητές του αγώνα υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και της ισότητας των ανθρώπων. Ούτε κομμουνιστής να ήταν!

Ζητώ ταπεινά συγνώμη για τους έως τώρα χαρακτηρισμούς μου εναντίον του και πλέω σε πελάγη ευτυχίας γιατί έχουμε έναν τέτοιο Πρωθυπουργό, του οποίου οι επιδόσεις –είμαι απολύτως βέβαιος– θα υπερκαλύψουν κατά πολύ αυτές του πατρός του (λυπάμαι που τον ονομάζω έτσι, αλλά στην εποχή του δεν μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε γονέα α’ ή β’ και επιπλέον δεν ξέρω ποιος γονέας πρέπει να ονομάζεται A και ποιος B. Αν κάποιος αναγνώστης ξέρει το κριτήριο για το πως να λέω τους πρώην γονείς, παρακαλώ να με ενημερώσει σχετικά).

Τις τελευταίες μέρες κάνω βασικά δύο πράγματα. Διαβάζω τον Δον Κιχώτη, για να παίρνω κουράγιο από το λαμπρό του παράδειγμα και σκέφτομαι παράλληλα τα θέματα της “τεκνοθεσίας” (κάθε νέα εποχή και νέες λέξεις, νέα γλώσσα, νέα νοήματα, νέος “Άνθρωπος”). Έχω βάλει στην μπάντα και ένα βιβλίο με τελευταία γράμματα ανθρώπων που τους πάνε για εκτέλεση, να το διαβάσω όταν σκουρήνουν πιο πολύ τα πράγματα.

Πρέπει να σας ομολογήσω ότι έχω πονοκεφαλιάσει με τα θέματα του γάμου και της “τεκνοθεσίας”. Βλέπετε δεν είχα ασχοληθεί μέχρι τώρα συστηματικά με αυτά τα θέματα. Ούτε καν το “Δεύτερο Φύλο“ της Σιμόν ντε Μπωβουάρ δεν διάβασα ο ανεπρόκοπος και να που τώρα έχω να αντιμετωπίσω θέματα που αφορούν όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, αλλά τα 107 παρακαλώ φύλα που υφίστανται αυτή τη στιγμή, και των οποίων την ύπαρξη αγνοούσα ο ηλίθιος έως τώρα. Φύλα που συναπαρτίζουν τη διαρκώς διευρυνόμενη (τύφλα νάχει το ΝΑΤΟ και η ΕΕ) ομάδα των ΛΟΑΤΚΙ+! (Σ.Σ. Το θαυμαστικό είναι σημείο στίξης, όχι φύλο και παρακαλώ να μη μπούνε ιδέες σε κανένα).

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2024

“Η Woke ατζέντα, τα ομόφυλα ζευγάρια & το ρήγμα στην ελληνική κοινωνία

Το Άρδην διοργάνωσε τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2024 εκδήλωση – συζήτηση με θέμα:

Η Woke ατζέντα, τα ομόφυλα ζευγάρια & το ρήγμα στην ελληνική κοινωνία”
 (βίντεο)
από Άρδην - Ρήξη 12 Φεβρουαρίου 2024





Μίλησαν οι:

π. Βασίλειος Θερμός, ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, Καθηγητής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών

Γιώργος Καραμπελιάς, Συγγραφέας – επικεφαλής Κ. Άρδην

Μελέτης Μελετόπουλος, Συγγραφέας – Δρ. Κοινωνιολογίας

στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού, “Ρήγας Βελεστινλής”, Ξενοφώντος 4, Αθήνα


ΠΗΓΗ:https://ardin-rixi.gr/archives/255412
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2024

Όταν η δυστοπία εξωραΐζεται σαν πρόοδος*




«Ήρθα στη ζωή και τρόμαξε η ζωή»

Άννα Αχμάτοβα, Πέμπτη ελεγεία

Του πρωτοπρεσβύτερου Βασίλειου Θερμού

ψυχίατροu παιδιών και εφήβων, Καθηγητή Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας

Από το Άρδην τ. 128 που κυκλοφορεί

Δεν θα μιλήσω ως θεολόγος και κληρικός, διότι τους πολιτικούς και μέρος της κοινωνίας αυτό δεν τους ενδιαφέρει. Έχω εκφρασθή θεολογικά στα έργα μου.
Οι νόμοι δεν είναι μόνο απαγορευτικοί, υπάρχουν και «επιτρεπτικοί» – τούς ονομάζω έτσι ελλείψει καλύτερου όρου. Πρόκειται για νομοθετήσεις διευκολυντικές οι οποίες αίρουν προηγούμενες απαγορεύσεις, επεκτείνουν ένα δικαίωμα και σε άλλες κατηγορίες πολιτών, ανοίγουν νέους και εναλλακτικούς δρόμους δικαιοπραξίας και γενικώς τροποποιούν επί το επιεικέστερο.
Τέτοιοι νόμοι, από την μεταπολίτευση και μετά, υπήρξαν, για παράδειγμα, η κατάργηση της θανατικής ποινής, η αποποινικοποίηση της μοιχείας, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης, το συναινετικό διαζύγιο, η κατάργηση του αδικήματος της βλασφημίας, η θέσπιση του πολιτικού γάμου και αργότερα του συμφώνου συμβίωσης, η δυνατότητα εξωσωματικής σε γυναίκες χωρίς σύντροφο.
Παρατηρούμε ότι στην κατηγορία αυτή ανήκουν πρωτοβουλίες οι οποίες, πέρα από τα πρακτικά τους αποτελέσματα, ικανοποιούν και τα συμβολικά προτάγματα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ουσιαστικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έννομη αναγνώριση εκ μέρους του κράτους πως η κοινωνία έχει αλλάξει και τα προηγούμενα μέτρα κρίσης είναι πλέον αυστηρά και αναχρονιστικά.


***


Προσωπικά θα έβλεπα αυτή την ομάδα νόμων να τέμνεται από μια νοητή γραμμή, στη μια πλευρά της οποίας βρίσκονται διατάξεις οι οποίες όντως δεν στασιάζονται πια από πλευράς δημόσιας ηθικής. Πράγματι, σήμερα, ακόμη και οι συντηρητικοί πολίτες βρίσκουν παράλογο, έως και εξωφρενικό, να διώκεται ποινικά η μοιχεία, ή να μην υπάρχει η δυνατότητα πολιτικού γάμου, ή να σέρνονται επί χρόνια νεκροί γάμοι εξαιτίας άρνησης του ενός συζύγου να χορηγήσει διαζύγιο. (Και όμως ζήσαμε επί δεκαετίες με εκείνα τα αυτονόητα…)
Από την άλλη πλευρά της νοητής γραμμής, όμως, συναντούμε ζητήματα για τα οποία μέχρι τώρα εξακολουθεί να υφίσταται ισχυρός αντίλογος. Η ηθική απαξία των αμβλώσεων παραμένει έντονη για μεγάλη μερίδα πολιτών, ως διακοπή της ζωής ενός ανυπεράσπιστου όντος. Ειδικά μάλιστα, υπό το φως των πρόσφατων υπερβολών στην εκδήλωση ενδιαφέροντος υπέρ των ζώων, η αδιαφορία για το ανθρώπινο έμβρυο συνιστά κραυγαλέα αντίφαση.
Στην ίδια πλευρά της διαχωριστικής γραμμής τοποθετώ και την επιχειρούμενη θέσπιση πολιτικού γάμου ομοφύλων, καθώς και της δυνατότητας τεκνοθεσίας. Οι αντιδράσεις είναι εκτεταμένες, αλλά δεν τίς λαμβάνω υπόψη όλες. Είναι γνωστό ότι σε ζητήματα υψηλής συμβολικής αξίας πολλές ενστάσεις δεν βασίζονται στον στοχασμό, αλλά απλώς στη δύναμη της συνήθειας. Ας μην ξεχνάμε ότι τα συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας αντέδρασαν σφοδρά στην αποποινικοποίηση της μοιχείας και στην καθιέρωση πολιτικού γάμου, μερικοί μάλιστα διαδήλωσαν! Αλλά είναι προφανές ότι τα κίνητρα αυτά ήταν πρωτίστως ψυχολογικά: η αλλαγή έφερνε μαζί της αποσταθεροποίηση και μετακινούσε τα εθιμικά στηρίγματα και τους ψυχικούς αυτοματισμούς.
Δεν έχει νόημα, λοιπόν, να λογαριάζουμε ψυχικές αντιστάσεις οι οποίες ενδύονται τον μανδύα επιχειρήματος. Αυτό που πρέπει να μάς ενδιαφέρει είναι οι τυχόν βάσιμες ενστάσεις. Υπάρχουν τέτοιες σχετικά με τον γάμο ομοφύλων;

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024

Τι κατέθεσε η ψυχίατρος Κ. Προκοπάκη στη Βουλή για την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια




 από: capital.gr


Στη δυνατότητα τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια αναφέρεται υπόμνημα της ψυχιάτρου Παιδιών και εφήβων Καλλιόπη Προκοπάκη το οποίο απέστειλε στις ειδικές επιτροπές στη Βουλή με αφορμή το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Μεταξύ άλλων επισημαίνει την ανάγκη των παιδιών να έχουν την φροντίδα δύο ετερόφυλων γονέων, "με τις διαφορετικές συνεισφορές τους στον ψυχισμό του.” Θέτει ως ερώτημα τη σταθερότητα που εγγυάται στο παιδί ένας ομόφυλος "γάμος", παραθέτοντας στοιχεία από τη Σουηδία, την πρώτη χώρα που καθιέρωσε τέτοιους "γάμους", από τα οποία προκύπτει -με βάση μελέτη εικοσαετούς διάρκειας-, ότι οι ομόφυλοι λεσβιακοί γάμοι είναι εξαιρετικά ασταθείς

Επιπλέον, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ως προς την επιστημονική έρευνα για την ψυχική υγεία, σχολική και κοινωνική προσαρμογή των παιδιών που ζουν με ομόφυλα ζευγάρια, τα αποτελέσματα είναι αντικρουόμενα. "Ακόμη κι αν πολλές μελέτες δεν εντοπίζουν κάποιο πρόβλημα, υπάρχουν αρκετές που αναφέρουν προβλήματα όπως άγχος, κατάθλιψη, μειωμένες σχολικές επιδόσεις, δυσκολίες στον ρόλο και στην ταυτότητα φύλου και ομοφυλοφιλικό σεξουαλικό προσανατολισμό” τονίζει.

Υπογραμμίζει πως για αποφάσεις που έχουν μεγάλη βαρύτητα καθώς ανατρέπουν τους υπάρχοντες θεσμούς που βασίζονται στην ανθρώπινη φύση και μας οδηγούν σε αχαρτογράφητα νερα κάνει λόγο μεταξύ άλλων της ψυχιάτρου Παιδιών και Εφήβων κ. Καλλιόπης Προκοπάκη στην κατάθεσή της στις επιτροπές στη Βουλή με αφορμή το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Αναλυτικά το υπόμνημά της:


ΠΡΟΣ

ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ

ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ



Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές




Καλλιόπη Προκοπάκη© Παρέχεται από: capital.gr

Κατόπιν προσκλήσεως που μου αποστείλατε , θεωρώ τιμή και υποχρέωσή μου να καταθέσω την επιστημονική μου άποψη, που πηγάζει από τις Ιατρικές σπουδές μου, από  πολλά χρόνια κλινικής εμπειρίας  και άσκησης της Ειδικότητος της Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων, την μακροχρόνια ενασχόληση μου με το θέματα σεξουαλικότητας, και την συστηματική μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας. Θα ήθελα να είναι σαφές ότι δεν εκπροσωπώ οποιοδήποτε κόμμα.

Το ζήτημα ως προς το οποίο μπορώ να συνεισφέρω, αφορά στην δυνατότητα τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, που θα ακολουθήσει αναπόφευκτα την δυνατότητα γάμου. Θα προσπαθήσω να  παρουσιάσω εν συντομία κάποιες από τις σύνθετες των βιολογικές, ψυχολογικές, κοινωνικές και δεοντολογικές πλευρές του θέματος, ώστε να διευκολυνθεί η ενημερωμένη απόφαση σας. 

Τα ζητήματα στα οποία θα αναφερθώ και τα οποία περισσότερο η λιγότερο έχουν τεθεί στον δημόσιο διάλογο, είναι τα εξής:

1.  Τρόποι απόκτησης τέκνων από ζευγάρια μη-συμβατά με αναπαραγωγή

2.  Γονεϊκότητα 

3.  Μητέρα και "παρένθετη μητέρα"

4.  Μελέτες για την ανάπτυξη των παιδιών που έχουν ομοφύλους κηδεμόνες          5.  Σημασία των λέξεων "γονέας" και "φυσιολογικό"

6.  Συμπέρασμα

Τρόποι απόκτησης τέκνων από ζευγάρια μη-συμβατά με αναπαραγωγή

- Τέκνο που αποκτήθηκε μέσα σε ετερόφυλη σχέση, ακολούθησε χωρισμός και σύναψη ομόφυλης σχέσης. 

- Απόκτηση τέκνου με φυσιολογικό τρόπο, κατόπιν σεξουαλικής επαφής με άτομο του αντίθετου φύλου, όχι σε πλαίσιο σχέσης αγάπης, αλλά με μόνο σκοπό την σύλληψη και γέννηση.

- Απόκτηση τέκνου μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης, με χορήγηση γενετικού υλικού (σπέρματος ή ωαρίου), χωρίς χρήση "παρένθετης μητέρας"

- Παρένθετη μητέρα

- Τεκνοθεσία

Γονεϊκότητα

Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024

Όχι: στον ομόφυλο γάμο – στην εμπορευματοποίηση παιδιού-γυναίκας-τεκνοποίησης







Από την Εργατική Πάλη Φεβρουαρίου 2024

Η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης (ΣΣ) (που νομοθετήθηκε για τα ετερόφυλα ζευγάρια με τον ν. 3719/2008), οδήγησε στην επέκταση του ΣΣ και στα ομόφυλα ζευγάρια με τον ν. 4356/2015. Το ΣΣ διευθετεί όλα τα ζητήματα αστικού δικαίου (οικονομικά, περιουσιακά, κοινωνικά, ασφαλιστικά), που αφορούν στη συμβίωση ετερόφυλων ή ομόφυλων ζευγαριών, και επομένως έχει ίσα αποτελέσματα με τον γάμο, με μόνη εξαίρεση το δικαίωμα υιοθεσίας παιδιών, το οποίο δεν έχουν τα συμβαλλόμενα μέρη του ΣΣ ενώ έχουν οι σύζυγοι. Να γιατί λοιπόν, το ερώτημα υπέρ ή κατά του γάμου ομοφυλοφίλων είναι παραπλανητικό, το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι υπέρ ή κατά της υιοθεσίας παιδιών από έγγαμα ομόφυλα ζευγάρια[i].

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης με τίτλο «Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξεις» έρχεται με τη θεσμοθέτηση του ομόφυλου πολιτικού γάμου να ανοίξει δρόμο για την τεχνητή απόκτηση τέκνων από ομόφυλα ζευγάρια. Με την αναγνώριση της από κοινού γονικής ευθύνης αυτών των ζευγαριών είτε με την υιοθεσία από κοινού ή με την υιοθεσία του τέκνου του ενός μέλους ομόφυλου ζευγαριού από το άλλο μέλος του ζευγαριού. Οι άλλοι τρόποι που προσφέρει η τεχνολογία (και ο νόμος για τα ετερόφυλα ζευγάρια) για την υπέρβαση της βιολογικής αδυναμίας απόκτησης τέκνου (Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή, παρένθετη μητέρα) δεν περιλαμβάνονται στο παρόν νομοσχέδιο, αλλά παραπέμπονται σε ένα επόμενο βήμα, όταν θα έχουν καμφθεί περαιτέρω οι κοινωνικές αντιστάσεις.

Ως ΟΚΔΕ είμαστε αντίθετοι στον ομόφυλο γάμο, γιατί καταργείται το δικαίωμα του παιδιού για μητρότητα-πατρότητα, ενθαρρύνεται η παραπέρα εμπορευματοποίηση της αναπαραγωγής και το εμπόριο παιδιών-γυναικών, φτάνοντας μέχρι και στην ευγονική[ii].

Μπροστά η ανάγκη και το δικαίωμα του παιδιού στη μητρότητα-πατρότητα

Μικρονοϊκή ξιπασιά



από Χρήστος Γιανναράς

-5 Φεβρουαρίου 2024

Κάποτε, αν συνεχίσει να υπάρχει το ανθρώπινο είδος στον πλανήτη γη, οι νουνεχείς και γνωστικοί από τους ανθρώπους θα χαμογελούν, συγκαταβατικά και με οίκτο, για τον εκπεσμό της νοημοσύνης μας σήμερα. Μοιάζουν καθολικευμένα, σε πλανητική σχεδόν κλίμακα, τα φαινόμενα συλλογικής α-νοησίας και θριαμβικής παράνοιας – οι παραμικρές αντιγνωμίες, ασυμφωνίες ή ανικανοποίητες βουλιμικές ορέξεις, ακόμα και οι διαστροφές ζωτικών λειτουργιών του ανθρώπινου οργανισμού, θέλουν να κατασφαλίζονται σαν, νομικώς θωρακισμένα, «ατομικά δικαιώματα».

Ποιο Δίκαιο, με ποια αυθεντία, επενδυμένο σε ποια εξουσία, μπορεί να εξασφαλίσει το κύρος πανανθρώπινης παραδοχής; Σήμερα, η λέξη «δικαίωμα» παραπέμπει, αποκλειστικά και μόνο, στη νομική (με συμβατικές διατάξεις) αναγνώριση και προστασία ενεργημάτων του ατόμου, όπως και πεποιθήσεων, απόψεων, γνωμών, προτάσεων οργάνωσης του συλλογικού βίου – στο σύνολο των νόμων, κανόνων, θεσμών, που επιτρέπουν σε μια συλλογικότητα να λειτουργεί.

Ο άνθρωπος, από τη φύση του και προκειμένου για την αναπαραγωγή του, διακρίνεται (βιολογικά και ψυχολογικά) σε θηλυκές και αρσενικές υποστάσεις – υποστασιάζεται η διαφορά, αυτή καθορίζει όχι απλώς φαινόμενες ή χαρακτηρολογικές συντεταγμένες της ατομικής ύπαρξης, αλλά τρόπους της ύπαρξης. Το «αρσενικό» ή το «θηλυκό» παραπέμπουν σε δεδομένες διαφοροποιήσεις της φύσης του ανθρώπου, προϋποθέσεις του «γίγνεσθαι» της φύσης που κορυφώνεται στην ύπαρξη ως σχέση, στην αυθυπερβατική ολοκλήρωση της ατομικής ελευθερίας.

Η λέξη που συγκεφαλαιώνει την ασυναρτησία – σύγχυση – παραλυτική αδυναμία για ανθρώπινη συνεννόηση, είναι σήμερα η λέξη «δικαίωμα». Ονομάζουμε «δικαίωμα» την κατασφάλιση που προσφέρει σε πράξεις – ενέργειες του ατομικού εγώ ένα «Δίκαιο», δηλαδή μια συμφωνημένη από την πλειονότητα των μελών της συλλογικότητας «αυθεντία». Η αυθεντία (κοινά παραδεκτή ορθότητα) δεν έχει αξιώσεις μετα-φυσικού χαρακτήρα, απλώς υπηρετεί συμβατικά τις αναγκαίες συνθήκες λειτουργίας της κοινωνίας των αναγκών.

Η «κοινωνία των αναγκών» είναι γνώρισμα ιδιαιτερότητας της ανθρώπινης συνύπαρξης, διαφοροποιεί την ανθρώπινη νοημοσύνη από την αλογία της κτηνώδους ορμής, τον ατομοκεντρισμό της αγέλης. Η αγέλη είναι προϊόν φυσικής αναγκαιότητας, ενώ η κοινωνία των σχέσεων, στην περίπτωση της ανθρώπινης συλλογικότητας, είναι προϊόν (κατόρθωμα) ελεύθερης αυθυπέρβασης και αυτοπροσφοράς.

Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 2024

Ανάγκη δημόσιας διαβούλευσης για το γάμο και την απόκτηση παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια



ΖΗΤΗΜΑ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΘΕΣΜΙΚΕΣ, ΚOΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠOΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ 

Χριστιανική 18.1.2024


του Παναγιώτη Νικολόπουλου


Εδώ και αρκετό καιρό διεξάγεται έντονη δημόσια συζήτηση γύρω από το ζήτημα της θέσπισης γάμου και δυνατότητας απόκτησης και ανατροφής παιδιών από τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων. Η συζήτηση επικεντρώνεται στα αιτήματα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+, απουσιάζουν εν τούτοις διάφορες παράμετροι, που μπορούν να προσδώσουν μία σφαιρική εποπτεία στο όλο ζήτημα και τις ευρύτερες κοινωνικές διατάσεις του.

Ο γάμος


Με τον τρόπο, που προβάλλεται το αίτημα για θέσπιση γάμου για τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων, φαίνεται ότι συσχετίζεται έντονα με την εκ μέρους τους δυνατότητα απόκτησης και ανατροφής παιδιών. Εάν αποσυνδεθεί από το ζήτημα των παιδιών, οι ίδιες οι σχέσεις του ζευγαριού καλύπτονται πλήρως από το σύμφωνο συμβίωσης, αφού με τις διατάξεις του ν. 4356/2015 έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με εκείνα που έχουν οι σύζυγοι με βάση τον Αστικό Κώδικα. Θα μπορούσε να υποστηριχθεί μάλιστα ότι το σύμφωνο συμβίωσης είναι ευνοϊκότερο από τη σκοπιά της δυνατότητας λύσης του, επειδή μπορεί να γίνει και με μονομερή συμβολαιογραφική πράξη, αφού προηγηθεί προ τριμήνου η επίδοση εξώδικης πρόσκλησης για λύση από κοινού, ενώ οι σύζυγοι, αν δεν συμφωνήσουν σε συμβολαιογραφική συναινετική λύση, εμπλέκονται σε μακροχρόνιες αντιδικίες. Από τη σκοπιά, επομένως, μόνο των σχέσεων των ζευγαριών ομοφυλοφίλων το αίτημα για θέσπιση γάμου φαίνεται να έχει κυρίως συμβολική και ιδεολογική λειτουργία.

Απόκτηση και ανατροφή παιδιών


Κατά το ισχύον δίκαιό μας δεν επιτρέπεται σε ζευγάρια ομοφυλοφίλων να αποκτήσουν παιδιά. Η βασική συζήτηση αφορά στο κατά πόσο η ανατροφή παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων θα είναι προς το συμφέρον των παιδιών ή τα παιδιά αυτά θα εκδηλώσουν προβληματικές συμπεριφορές. Υποστηρίζεται ότι έχουν διενεργηθεί σε άλλες χώρες σχετικές έρευνες, με βάση τις οποίες δεν φαίνεται να έχουν παρατηρηθεί προβληματικές καταστάσεις και συμπεριφορές στα παιδιά, που ανατρέφονται από ομοφυλόφιλους γονείς. Τα τελικά πορίσματα πάντως των ερευνών αυτών αμφισβητούνται, είτε επειδή κάποιες από αυτές παραγγέλθηκαν από οργανώσεις ΛΟΑΤΚΙ+ και δεν θεωρούνται αντικειμενικές, είτε επειδή προέρχονται από συγκεκριμένες κοινωνίες με αντίστοιχα κοινωνικά και πολιτισμικά επίπεδα, είτε επειδή αφορούν μικρά δείγματα και ιδίως μόνο παιδιά προσχολικής ή σχολικής ηλικίας ή εφήβους.
Αφετηριακά πρέπει να διευκρινισθεί ότι δεν τίθεται θέμα ηθικής υπόστασης των γονέων ανάλογα με το σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Έως σήμερα άλλωστε όλα τα παιδιά, που έχουν υποστεί κακοποιητική ή άλλου είδους βλαπτική συμπεριφορά, από γονείς ετερόφυλους την έχουν υποστεί. Το ζητούμενο δεν είναι μήπως και τα παιδιά των ζευγαριών ομοφυλοφίλων γίνουν και αυτά ομοφυλόφιλοι. Ούτε επαρκεί η σύγκριση, που γίνεται συνήθως, με τα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών, για τα οποία υπάρχουν πολύ περισσότερες και μακροχρόνιες μελέτες, που φαίνεται να δείχνουν ότι μόνη η μονογονεϊκότητα δεν επιφέρει πάντοτε προβληματικές συμπεριφορές στα παιδιά αυτά. Η ιδιαιτερότητα στα παιδιά των ζευγαριών ομοφυλοφίλων είναι πως, εκτός του ότι στερούνται το γονεϊκό πρότυπο του ενός φύλου, βιώνουν διπλά το γονεϊκό πρότυπο του άλλου φύλου. Η διερεύνηση για το πώς η ιδιαίτερη αυτή κατάσταση επιδρά στη διαμόρφωση της ψυχοσύνθεσης και της προσωπικότητας των παιδιών αυτών απαιτεί τη διενέργεια ερευνών σε μεγάλα δείγματα και πολλές διαφορετικές κοινωνίες με παρακολούθηση της εξέλιξης των παιδιών έως ότου διαμορφώσουν τις δικές τους συντροφικές και οικογενειακές σχέσεις. Τέτοιου είδους έγκυρες έρευνες και αξιόπιστες αναλύσεις των ευρημάτων τους δεν φαίνεται να έχουν ακόμα διενεργηθεί, ώστε να διαθέτει ο νομοθέτης ένα ασφαλές δικαιοπολιτικό έρεισμα για να θεσπίσει το επιτρεπτό της απόκτησης παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων.

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024

Το αφήγημα περί ανυπαρξίας φύλων και ο μανδύας περί ισότητας δικαιωμάτων


ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ


Η συζήτηση που γίνεται σήμερα για το θέμα του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου τείνει να αγνοεί το ευρύτερο πλαίσιο, μέσα στο οποίο διεξάγεται αυτή η συζήτηση. Και το ευρύτερο πλαίσιο είναι η υπαρξιακή κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα ο Δυτικός Πολιτισμός, ο οποίος φαίνεται πως έχει κηρύξει έναν ανελέητο πόλεμο σε πάσης μορφής συλλογικές ταυτότητες, προωθώντας ως απόλυτα κυρίαρχο και ανεξέλεγκτο πολιτικό υποκείμενο το “απέραντο” άτομο. Δηλαδή, το άτομο που δεν αντιμετωπίζει κανενός είδους περιορισμούς, ούτε καν από την ίδια τη φύση και που δια των επιλογών του μπορεί να ορίζει τα πάντα, ακόμη και το φύλο του!

Ας ξεκινήσουμε εξετάζοντας αν ο γάμος είναι απαραίτητος σε ζευγάρια ανθρώπων του ιδίου φύλου ώστε να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα ζευγάρια ανθρώπων διαφορετικού φύλου. Όπως έχουν υποστηρίξει πολλοί επιστήμονες, αρμοδιότεροι του γράφοντος, η απάντηση είναι όχι. Πολλά ετερόφυλα ζευγάρια σήμερα (ο γράφων έχει τρία στον οικογενειακό και φιλικό του περίγυρο) έχουν επιλέξει να κάνουν σύμφωνο συμβίωσης και όχι γάμο. Τα ζευγάρια αυτά κανένα πρόβλημα δεν φαίνεται να έχουν με τα παιδιά τους και τα δικαιώματα των συζύγων, σε περίπτωση απώλειας του ενός ή του άλλου, όπως επιμένει ο επικοινωνιακός μηχανισμός προώθησης του γάμου ατόμων διαφορετικού φύλου. Και εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχουν προβλήματα, αυτά θα μπορούσαν να επιλυθούν με επιπρόσθετες νομικές ρυθμίσεις.

Η στοχοθέτηση, λοιπόν, δεν είναι η ισότητα στην κοινωνία και έναντι του νόμου ζευγαριών του ιδίου και του άλλου φύλου, αλλά η εξυπηρέτηση ενός ευρύτερου αφηγήματος. Αυτό είναι η άρνηση των βιολογικών διαφορών μεταξύ των φύλων και των ρόλων τους στην οικογένεια, ως πατέρας και μητέρα. Αυτό φαίνεται και από δηλώσεις (επωνύμων και μη) του τύπου ότι οι γυναίκες δεν είναι γυναίκες αλλά γενικά άνθρωποι με μήτρα.


Επίσης έχουμε την εκδήλωση της επιθυμίας ανδρών να θηλάσουν τα παιδιά τους ή ακόμη και να τα κυοφορήσουν και μια σειρά από άλλα. Η τάση αποτυπώνεται σε σχετικές φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, απεικονίζοντας δύο άντρες όπως ένα παραδοσιακό ζευγάρι στο μαιευτήριο, με τον έναν να είναι ξαπλωμένος, ωσάν μόλις να έχει γεννήσει και να σφίγγει στο γυμνό του στήθος το μωρό, ενώ ο περήφανος πατέρας να χαμογελάει καθισμένος στο πλάι του κρεβατιού.

Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2024

Το τέλος της οικογένειας

"Η ανθρώπινη ύπαρξη θα χρειάζεται απεγνωσμένα πάντα μια οικογένεια, ένα δίκτυο αγαπητικών σχέσεων, γιατί αυτή είναι η ανθρώπινη φυσιολογία. 

Θα χρειαζόμαστε πάντα έναν τόπο στον οποίο θα προσφέρεται φροντίδα και αγάπη άνευ όρων, εκεί όπου οι δεσμοί των ανθρώπων δεν θα είναι αποτέλεσμα συναλλαγής, αλλά εθελούσιας μετοχής και κοινωνίας"

Από Αντώνης Ανδρουλιδάκης



Η πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε στη Δύση δείχνει πως η πυρηνική οικογένεια (μπαμπάς-μαμά-παιδί ή παιδιά) ήταν ένα λάθος, ακριβώς γιατί απαιτούσε από τους δύο συζύγους να κάνουν ό,τι παλαιότερα έκανε μια ολόκληρη κοινότητα ανθρώπων.

Η δομή αυτή της οικογένειας, που κρατήσαμε ως το πολιτιστικό ιδανικό τον τελευταίο μισό αιώνα, ήταν καταστροφική για πολλούς, αλλά κυρίως ήταν καταστροφική για τα παιδιά και τους πιο φτωχούς. Ήταν αυτή η δομή της οικογένειας που μας τραυμάτισε όλους, γιατί δεν ήταν συμβατή με τις ανθρώπινες υπαρξιακές μας ανάγκες.

Και χρειάζεται με γενναιότητα να αναγνωρίσουμε ότι η πυρηνική οικογένεια απέτυχε γιατί εξελίχθηκε σε μια αβάσταχτη ταλαιπωρία, που χρεώνονταν άδικα πότε στον έναν και πότε στον άλλο σύντροφο. Γι’ αυτό και σήμερα περίπου 1 στους 2 γάμους καταλήγουν σε διαζύγιο και το 50% των ενηλίκων είναι εκτός σχέσης (single).

ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ μέρος της ανθρώπινης ιστορίας η οικογένεια ήταν μια οικονομική μονάδα, καθώς μέχρι περίπου το 1900 στην «ανεπτυγμένη» Δύση το 75% των ανθρώπων εργάζονταν στην πρωτογενή παραγωγή, όπου δραστηριοποιείτο το σύνολο της οικογένειας, και το υπόλοιπο 25% σε μικρές και πάλι οικογενειακές επιχειρήσεις. Σ’ αυτές τις διευρυμένες οικογένειες/επιχειρήσεις αν κάποιος γονιός πέθαινε ή αποτύγχανε υπήρχε ένα ολόκληρο δίκτυο από τους υπόλοιπους συγγενείς για να αναλάβουν τη «δουλειά».

Στη Βικτωριανή εποχή αυτό το μοντέλο της διευρυμένης οικογένειας φτάνει στο ζενίθ της. Η οικογένεια προστατεύει όχι μονάχα από την οικονομική αλλά και από την ηθική απειλή. Η οικογένεια, εκτός από «οικονομική μονάδα», γίνεται πλέον και «ηθική μονάδα» που διδάσκει στα παιδιά το σωστό και το λάθος, αλλά και τις παραδοσιακές αξίες που απαιτείται να διατηρηθούν.

Στα πιο σημαντικά μειονεκτήματα του μοντέλου αυτού χρειάζεται να εντοπίσουμε ότι μερικές φορές δεν είναι κανείς ποτέ μόνος του, δεν υπάρχει και σπουδαία ιδιωτικότητα, ενώ οι γυναίκες είναι κολλημένες στην κουζίνα μαγειρεύοντας για 20-25 άτομα.

Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2024

Ο «γάμος» των ομοφύλων και η παραδοσιακή οικογένεια



 



Η πρόθεση της κυβέρνησης να θεσπίσει τον γάμο των ομοφύλων και την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια πρέπει να ενταχθεί στην προσπάθεια των εγχωρίων ελίτ να ευθυγραμμισθούν με την διεθνή μόδα και τα κελεύσματα της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών. Τα κέντρα εξουσίας της Δύσης παρουσιάζονται, πράγματι, ως υπέρμαχα των θεωριών της κοινωνικής κατασκευής των φύλων και της ρευστότητάς τους, ενώ υπερασπίζονται τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Στόχος τους είναι, μεταξύ των άλλων, να πλαγιοκοπήσουν και να ενσωματώσουν στους σχεδιασμούς των μερίδα της νεολαίας όλων των εθνών και κυρίως της Ρωσίας και της Κίνας. Είναι γνωστό ότι οι δυο αυτές χώρες εμμένουν στις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες. 

Αν οι ελληνικές ελίτ προσπαθούν για άλλη μια φορά να πειθαρχήσουν στον «δυτικό κανόνα», ο ίδιος ο ελληνικός λαός προβληματίζεται έντονα για τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών θεωρεί ότι για να ανατραφούν σωστά τα παιδιά έχουν ανάγκη από γονεϊκά πρότυπα και των δυο φύλων, από πατέρα και μητέρα. 

Η συμπληρωματικότητα των δυο φύλων, όντως, δεν επιτρέπει απλώς και μόνον την αναπαραγωγή του είδους. Καθώς έχει και ψυχικό και πολιτισμικό περιεχόμενο πέραν του βιολογικού δημιουργεί, δυνητικά τουλάχιστον, ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την ανατροφή των παιδιών. Χωρίς πατέρα και μητέρα, χωρίς ετεροσεξουαλικούς γονείς, το παιδί μπορεί ευκολότερα να διολισθήσει σε θολή ταυτότητα φύλου και πιθανόν και θολή ταυτότητα εαυτού, με όλες τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτή η ασάφεια. 

*** 

Οι υποστηρικτές του γάμου των ομοφύλων και του δικαιώματος τεκνοθεσίας από ζευγάρια του ιδίου φύλου ισχυρίζονται ότι οι θεσμοθετήσεις αυτές αποτελούν μια αναγκαία και ευπρόσδεκτη εξέλιξη του θεσμού του γάμου, που όχι μόνον δεν καταστρέφει τον θεσμό αλλά τον ενισχύει αποφασιστικά. Τονίζουν, επιπλέον, ότι οι επικείμενες νομοθετικές ρυθμίσεις βρίσκονται σε συμφωνία με τις αξίες της ισότητας, της αξιοπρέπειας και του σεβασμού της διαφορετικότητας. Οι αντίπαλοί τους θεωρούν, αντίθετα, ότι η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για τα ομόφυλα ζευγάρια δυναμιτίζει τον θεσμό του γάμου και της παραδοσιακής οικογένειας. 

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2024

Καίριο πλήγμα στην Πυρηνική Οικογένεια!




Του Θανάση Κ. 

 
Μετά την κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου, καιρός να αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους:
Η νομοθετική εξίσωση της "συμβίωσης" ομόφυλων ζευγαριών με τον "γάμο" ΔΕΝ είναι "αναπόφευκτος εκσυγχρονισμός" των κοινωνιών. 
ΟΥΤΕ "αναπόφευκτος", ΟΥΤΕ "εκσυγχρονισμός"...
ΟΥΤΕ αφορά τις "κοινωνίες" εν γένει...
Άμεσα αφορά ελάχιστους! 
Αλλά την ίδια στιγμή επηρεάζει τις ζωές όλων των άλλων...

Από τα άτομα που έχουν "ομοφυλοφιλικές τάσεις", ένα μικρό ποσοστό καταλήγουν να ζουν ως αποκλειστικά ομοφυλόφιλοι. 
Κι από τα άτομα που ζουν ως ομοφυλόφιλοι, ένα μικρό ποσοστό επιλέγει να συνάψει "σύμφωνο συμβίωσης" με άτομο του ίδιου φύλου. 
Κι από τα ομόφυλα ζευγάρια, ένα ποσοστό μόνο διαλέγει να αναβαθμίσει τη "σχέση" σε "γάμο" στις χώρες όπου αυτό έχει θεσμοθετηθεί.
Κι από τα ομόφυλα ζευγάρια που προχώρησαν σε "γάμο", μόνο ένα ποσοστό προχωρά σε τεκνοθεσία.
Η τεκνοθεσία σε ομόφυλα ζευγάρια, ακόμα κι αν νομιμοποιηθεί, θα είναι μια πολύ "ακριβή" υπόθεση...
Ελάχιστοι θα μπορέσουν να επωφεληθούν. Κι αυτοί θα είναι ιδιαίτερα πλούσιοι. 
Η μεσαία τάξη και τα κατώτερα στρώματα έχει πρόβλημα να αντιμετωπίσουν το κόστος της ανατροφής παιδιών. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους, που νεαρά ζευγάρια αποφεύγουν πλέον να κάνουν παιδιά. 
Αυτοί που καταφεύγουν στην τεκνοθεσία προέρχονται συνήθως από ανώτατα κοινωνικά στρώματα. 

Η εξίσωση της νόμιμης συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών με τον γάμο, με σκοπό την τεκνοθεσία αφορά άμεσα πολύ λίγους! 

Και στην πράξη νομιμοποιούν ένα "ταξικό προνόμιο". Για ελάχιστους...

* Από την άλλη πλευρά όμως, οι "παρενέργειες" αυτής της "εξίσωσης" αφορούν ολόκληρη την κοινωνία!
Γιατί, αν συμβεί, τότε ό,τι ισχύει για την "πυρηνική οικογένεια", θα επεκταθεί και στα ομόφυλα ζευγάρια που συνάπτουν "γάμο"!
Ακόμα κι αν δεν προβλέπεται νομοθετικά στην αρχή, θα επεκταθεί μέσα από τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Τα οποία θα είναι υποχρεωμένα να εφαρμόζουν τα ίδια για όλες τις νόμιμες μορφές "γάμου"...

Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2024

Ένας μεγάλος Ορθόδοξος θεολόγος περί οικολογίας, σεξουαλικότητας και ανθρώπινου πρόσωπου




Παρακολουθούμε αυτό το διάστημα, στις οθόνες των τηλεοράσεών μας, τις έντονες συζητήσεις ιερέων και ιεραρχών της Ελλαδικής Εκκλησίας, με κύρια αφορμή το ζήτημα του γάμου και το αν αυτός θα μπορούσε να περιλαμβάνει άτομα του ίδιου φύλου ή όχι. Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, η Ορθοδοξία είναι ξανά στο επίκεντρο τον συζητήσεων. Παρόλα αυτά, δεκαετίες τώρα, ο πολύς κόσμος έχει μάλλον σοβαρή άγνοια για τη θεολογική της παράδοση και η μόνη πληροφόρησή του γι’ αυτή γίνεται από τις τηλεπερσόνες και τις «κίτρινες» σκανδαλοθηρικές διαδόσεις στην ευρύτερη ποπ κουλτούρα. Αν ισχύει πως η καλύτερη πυξίδα του μέλλοντος είναι το παρελθόν, τότε για την κατανόηση της Ορθόδοξης θεολογικής παράδοσης, που εμφανώς επηρεάζει τις συζητήσεις σήμερα, λίγες είναι οι αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης.

Μία από αυτές είναι αναμφισβήτητα τα έργα του Βρετανού Μητροπολίτη Διοκλείας, Καλλίστου Ware (1934-2022). Ο μητροπολίτης Κάλλιστος ήταν αναμφισβήτητα σημαντική μορφή για την Ορθόδοξη θεολογία και γι’ αυτό η εκδημία του έγινε κάτι παραπάνω από αισθητή σε πιστούς απ’ όλον τον κόσμο. Υπήρξε εμβριθής θεολόγος και πολυγραφότατος συγγραφέας, που είχε εμβαθύνει στην πατερική, και γενικότερα την εκκλησιαστική γραμματεία. Γνώριζε την ελληνική γλώσσα, υπήρξε φίλος και στενός συνεργάτης του Philip Sherrard, αλλά και, μ’ έμμεσο τρόπο, «μαθητής» του π. Γεωργίου Florovsky, του μεγαλύτερου ίσως θεολόγου του περασμένου αιώνα, τον οποίο αποκαλούσε «μέντορά» του.

Το συγγραφικό έργο του π. Καλλίστου καταπιάνεται με μερικά σύγχρονα ζητήματα, ή ακριβέστερα, με παραδοσιακά μεν ζητήματα της Χριστιανοσύνης, που διατηρούν όμως και την επικαιρότητά τους. Τέτοια είναι το σώμα, η σεξουαλικότητα και τα πάθη, το ανθρώπινο πρόσωπο, καθώς και η σχέση των ανθρώπων με τα ζώα[1]. Συζητώντας περί του σώματος, ο π. Κάλλιστος αναφέρει πως παρόλο που οι Χριστιανοί λογίζονται από πολλούς σαν «μισητές» του, η πραγματικότητα είναι ασφαλώς πιο περίπλοκη. Στην πραγματικότητα, θα ήταν ορθότερο να μιλήσουμε όχι για μίσος αλλά για μια αμφιθυμία των πιστών απέναντι στο ανθρώπινο σώμα. Αυτό ισχύει ειδικότερα για την ελληνική Χριστιανοσύνη, στην οποία το σώμα θεωρείται, σε γενικές γραμμές, κάτι το εγγενώς αγαθό, όμως παράλληλα προκύπτουν και τάσεις αρνητικές αντιμετώπισής του. Ενδεικτικά, για τον Ωριγένη, ο άνθρωπος πλάστηκε αρχικά «νοητός», δηλαδή το σώμα δεν αποτελούσε μέρος του αρχικού θεϊκού σχεδίου για τον άνθρωπο. Αυτή είναι η γνωστή διδασκαλία περί προΰπαρξης της ψυχής, διδασκαλία που καταδικάστηκε ευθαρσώς στην Ε’ Οικουμενική Σύνοδο (553 μ.Χ.).