Αυτή την τάξη που εξαχρειώνεται όλο και περισσότερο, σε σημείο που να γίνονται προδότες της ίδιας τους της χώρας.

Του Κώστα Χατζηαντωνίου 

«Πεϊρεφίτ, σας παρακαλώ να μην έχετε τους δημοσιογράφους σε υπερβολική εκτίμηση. 

Όποτε προκύπτει κάποια δυσκολία, είναι απολύτως αναμενόμενο αυτή η πανίδα να παίρνει το μέρος των ξένων, ενάντια στο έθνος του οποίου υποτίθεται ότι είναι οι εκπρόσωποι.

 Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς τέτοια χαμέρπεια - και ταυτόχρονα τέτοια έλλειψη συνείδησης της χαμέρπειας. Οι δημοσιογράφοι σας έχουν ένα κοινό με τη γαλλική αστική τάξη, το γεγονός ότι έχουν χάσει κάθε αίσθηση εθνικής υπερηφάνειας. 

Για να μπορεί η αστική τάξη να συνεχίσει να δειπνεί έξω, θα αποδεχόταν οποιαδήποτε εθνική μειοδοσία. Ήδη από το 1940, ήταν πίσω από τον Πεταίν, επειδή της επέτρεψε να συνεχίσει να δειπνεί έξω παρά την εθνική καταστροφή. Τι θαύμα! Ο Πεταίν ήταν "ένας μεγάλος άνδρας". Δεν χρειαζόταν καμία λιτότητα, καμία προσπάθεια! Ο Πεταίν είχε βρει τη "λύση". Όλα θα ρυθμίζονταν υπέροχα με τους Γερμανούς. Οι καλές δουλειές θα ξαναρχίζανε.

Φυσικά, αυτό αντιπροσωπεύει το 5% του έθνους, αλλά το 5% που, μέχρι εμένα, κυριαρχούσε. Η Γαλλική Επανάσταση δεν κάλεσε τον γαλλικό λαό στην εξουσία, αλλά αυτήν την τεχνητή τάξη που είναι η αστική τάξη. Αυτή την τάξη που εξαχρειώνεται όλο και περισσότερο, σε σημείο που να γίνονται προδότες της ίδιας τους της χώρας. 

Μονόδρομος εκτροχιασμού

•ΣΤO OΝOΜΑ ΤΗΣ «EΛΕΥΘΕΡΗΣ AΓOΡΑΣ»-

τοῦ Γιάννη Ζερβοῦ

Ὅταν ξεκίνησαν τὸ Κίνημα καὶ ἡ ἐφημερίδα του πρὶν 72 χρόνια, κατάγγελλαν τὶς δύο ἐκδοχὲς τοῦ ὑλισμοῦ ποὺ ἐπικυριάρχησαν μεταπολεμικά: τὴν ἀστικὴ καὶ τὴ μαρξιστική. Ὁ Νίκος Ψαρουδάκης καὶ ἐλάχιστοι ἄλλοι, ὅπως ὁ Νικόλαος Μπερντιάγιεφ, ἀρνήθηκαν τὰ ψεύτικα διλήμματα καὶ διακήρυξαν ὅτι ἄλλος εἶναι ὁ δρόμος γιὰ μιὰ κοινωνία ἐλεύθερη καὶ δίκαιη.

Σήμερα, δὲν ὑπάρχουν διλήμματα, ἀλλὰ ὁ μονόδρομος ἑνὸς ἐκτροχιασμένου καπιταλιστικοῦ συστήματος μὲ τὸν οἰκονομικὸ νεοφιλελευθερισμὸ καὶ τὴν παγκοσμιοποίηση. Τὸ ὁποῖο, μετὰ τὴν κατάρρευση τοῦ «ἀντιπάλου δέους», ἔχει ἐπιδοθεῖ σὲ λυσσαλέα ἀποδόμηση τοῦ κοινωνικοῦ κράτους καὶ τῶν κατακτήσεων τῶν ἐργαζομένων πρὸς ὄφελος μιᾶς ὅλο καὶ πιὸ μικρῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας κερδοσκόπων.

Στὸ ὄνομα τῆς «ἐλεύθερης ἀγορᾶς», ἡ ὁποία λειτουργεῖ ὡς θέσφατο καὶ νέα θεότητα, τὰ πάντα κατεδαφίζονται πρὸς ὄφελος τῶν κερδοσκόπων. Καὶ μάλιστα, τῆς πιὸ παρασιτικῆς ἐκδοχῆς τῆς «ἐπιχειρηματικότητας», στὴν ὁποία δίνονται περιθώρια νὰ κερδοσκοπεῖ, ἐπενδύοντας καὶ συνεισφέροντας έλάχιστα στὴν οἰκονομία:

– Μὲ τὴν αὐξανόμενη ἀπαξίωση τῆς ἀξίας καὶ τῶν συνθηκῶν τῆς ἐργασίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ κατεύθυνση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ὅπως ἔχει ἤδη τονίσει ἡ ΧΔ σὲ ἀνακοίνωσή της ἀπὸ τὸ 2023, ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη «… ἐπαναφέρει τὸ καθεστὼς τοῦ πρώιμου Μεσοπολέμου, δηλαδὴ μέχρι τὶς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1930. Ἐκεῖ εἴχαμε ἀκόμη καὶ παιδιὰ νὰ ἐργάζονται σὲ καθεστὼς ἐξαρτημένης ἐργασίας ὡς “μαθητευόμενοι” 16 ὧρες τὸ 24ωρο…». Τὸ 13ωρο, γιὰ τὸ ὁποῖο ἀπέργησαν οἱ ἐργαζόμενοι τὴν 1η Ὀκτωβρίου, εἶναι φυσικὴ συνέπεια τῆς πάγιας αὐτῆς πολιτικῆς.

– Μὲ τὴν ἐκχώρηση τῶν ἕτοιμων κοινωφελῶν ὑποδομῶν ποὺ ἔγιναν μὲ χρήματα τοῦ Δημοσίου, μὲ ἐξασφαλισμένη πελατεία τοὺς πολίτες οἱ ὁποῖοι τὶς ἔφτιαξαν καὶ μετατρέπονται σὲ πελάτες τῶν κερδοσκόπων. Ἕνα πανευρωπαϊκὸ φαινόμενο ποὺ ἀναδείχθηκε μὲ τὸ δυστύχημα τῆς γέφυρας Μοράντι στὴ Γένοβα τῆς Ἰταλίας τὸ 2018, ἀλλὰ καὶ ὡς μία ἀπὸ τὶς πολλὲς παθογένειες ποὺ ὁδήγησαν στὸ δυστύχημα τῶν Τεμπῶν.

– Μὲ τὴν ἀσυδοσία τῶν καρτὲλ καὶ τῶν ὀλιγοπωλίων, βασικὴ αἰτία τῆς ἀκρίβειας ποὺ μειώνει τὴν ἀγοραστικὴ δύναμη τῶν πολιτῶν. Σύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ τῆς ἱστοσελίδας «Πολίτικο», ποὺ ἔχουμε ἀναπτύξει στὴν ἱστοσελίδα μας, ἐνῶ τὸ 2011 τὸ ποσοστὸ τῶν δημόσιων διαγωνισμῶν μὲ ἕνα μόνο μειοδότη ἦταν 11%, τὸ 2020 ἔχει σκαρφαλώσει στὸ 42%.

Όταν η ενημέρωση αλλάζει χέρια, οι δημοσιογράφοι πού βρίσκονται;

Από τα παραδοσιακά ΜΜΕ μέχρι τα ΜΚΔ, μία έλλειψη εμπιστοσύνης δρόμος

Ζηνοβία Σαπουνά

Το 2022 έγραψα το βιβλίο «Το twitter σε ρόλο πέμπτης εξουσίας - ΜΚΔ vs ΜΜΕ» (εκδόσεις ΝΗΣΙΔΕΣ) μελετώντας την επίδραση της ατζέντας των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης στην ατζέντα των παραδοσιακών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Συγκεκριμένα, μελετώντας την επίδραση που είχε το τότε twitter (σήμερα Χ) στην ατζέντα των κεντρικών δελτίων ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών, που κατέχουν νόμιμη άδεια στην Ελλάδα.

Τρία χρόνια μετά, αυτό το θέμα εξακολουθεί να είναι επίκαιρο, ίσως και περισσότερο από ποτέ.

Η διείσδυση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης στην καθημερινότητα των πολιτών και στην ενημέρωσή τους -όπως καταδεικνύουν όλες οι έρευνες της τελευταίας πενταετίας- είναι καταλυτική.

—> Τα ΜΚΔ αναδύονται ως ειδησεογραφικές διαδικτυακές κοινότητες τις οποίες οι χρήστες/χρήστριες παρακολουθούν για να ενημερωθούν.

—> Η παραδοσιακή δημοσιογραφία βρίσκεται αντιμέτωπη με τον άμεσο διαμοιρασμό ειδησεογραφικού περιεχομένου (βίντεο, φωτογραφίες κτλ) από τους χρήστες/χρήστριες των ΜΚΔ.

—> Η εμπιστοσύνη των πολιτών στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κατακρεμνίζεται, ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα.

—> Και μέσα στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί μία άλλη εντυπωσιακή πληροφορία: όλο και περισσότεροι πολίτες αποφεύγουν πλέον τις ειδήσεις.

Γιατί τα συστημικά ΜΜΕ δεν κάνουν αναλύσεις και δεν ανοίγουν τα μάτια του κόσμου?

Τα δάνεια των συστημικών ΜΜΕ από τις τράπεζες για την περίοδο 2016-2023 είναι αναλυτικά 

Εθνική Τράπεζα 430,000,000

Eurobank 85,000,000

Alpha Bank 311,000,000

Pireus Bank 432,000,000

ATTICA 12,600,000

Δηλαδή το σύνολο των δανείων στα 8 βασικά ΜΜΕ είναι 

1,270,000,000

Για να μην κοκκινίσουν τα δάνεια ....θα πρέπει να σου δώσουν νέα δάνεια ....οι ίδιες τράπεζες 

Δηλαδή μέσω των 1,270,000,000 Ευρώ μπορούν και χειραγωγούν περίπου 

2.312.930 ψηφοφόρων άνω των 71 ετών. Από τα εκλογικά αποτελέσματα του 2023, οι ηλικίες άνω των 65 ετών ψήφισαν σε ποσοστό 52,5% Νέα Δημοκρατία, 17,9% ΣΥΡΙΖΑ, 14,6% ΠΑΣΟΚ, 7.2% ΚΚΕ. 

Σε πολύ απλά Ελληνικά το 52,5% των 2.312.930 ψηφοφόρων ήτοι 1,214,288 ψήφοι αναλογούν στη ΝΔ 

Οι 1,214,288 ψήφοι αντιστοιχούν περίπου σε 73-74 έδρες για τη Νέα Δημοκρατία, λόγω της αναλογικής κατανομής των εδρών.

Οι ψηφοφόροι άνω των 71 ετών μόνο κατά ποσοστό 11-17% επηρεάζονται από σκάνδαλα όπως τα Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, κλπ. Δηλαδή στη χειρότερη περίπτωση η απώλεια της ΝΔ να είναι 12-15 έδρες. Μάλιστα όλα τα επικοινωνιακά επιτελεία του Μαξίμου θεωρούν ότι τα μακαρόνια της ΔΕΘ θα επαναφέρουν περίπου ένα αριθμό εδρών περί τις 12. 

ΑΘΩΟΣ

Του Μάνου Λαμπράκη 23.05.2025

Σήμερα, χωρίς καμία προβολή, χωρίς την παραμικρή αντανάκλαση στο δημόσιο φως, αθωώθηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ιωαννίνων ο πατέρας Αντώνιος και δύο πρώην στελέχη της «Κιβωτού του Κόσμου» για την κατηγορία της βαριάς σωματικής βλάβης σε ανήλικους στη δομή της «Κιβωτού» στην Πωγωνιανή. Ένα δικαστικό γεγονός που, σε οποιαδήποτε υγιή δημοκρατία, θα άνοιγε δημόσια συζήτηση για την ποινική υπευθυνότητα, την τεκμηρίωση κατηγοριών, την ηθική αποκατάσταση. Στην Ελλάδα του 2025, όμως, έγινε αυτό: η αλήθεια σιώπησε γιατί δεν μπορούσε πια να λειτουργήσει ως εμπόρευμα.

Το αφήγημα της πτώσης του πατέρα Αντωνίου είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας τελετουργικής εκτέλεσης: θρησκευτική αυθεντία, παιδική ευαλωτότητα, σκοτεινοί θάλαμοι εξουσίας, ασυμβίβαστη φιλανθρωπία. Όπως διδάσκει η «Αόρατη Επιτροπή», το σύστημα δεν φοβάται την ενοχή. Φοβάται τη μη ενοχή. Διότι αν ο π. Αντώνιος δεν ήταν τελικά ο «τέρας», τότε ολόκληρος ο ηθικός πανικός, το κυβερνητικό take-over της Κιβωτού, η εκκλησιαστική αποστασιοποίηση, η δημοσιογραφική ανθρωποφαγία, αποδεικνύονται όχι απλώς πρόωρα, αλλά κατασκευασμένα. Η συλλογική ενοχή μετατέθηκε σ’ έναν άνθρωπο, για να σωθούν οι θεσμοί.

Η Εκκλησία της Ελλάδος, σε μια ακόμη στιγμή αμήχανης δειλίας, δεν έβγαλε ούτε ανακοίνωση, ούτε λόγο, ούτε δάκρυ. Ίσως γιατί η Κιβωτός υπήρξε μια παρα-Εκκλησία που έθεσε σε δοκιμασία το μονοπώλιο της ιερατικής κοινωνικότητας. Ίσως γιατί ο πατήρ Αντώνιος λειτούργησε στα όρια της θεσμικής ανορθοδοξίας: χωρίς να ζητά ούτε επιδοτήσεις, ούτε εξουσιοδοτήσεις. Ό,τι έχτισε το έχτισε με ανθρώπους, όχι με συμβούλια. Και αυτό δεν συγχωρείται εύκολα.

Τα μέσα ενημέρωσης, δε, είναι πλέον μέρος μιας μηχανής που δεν καταγράφει γεγονότα, αλλά παράγει συγκινήσεις. Η αθώωση δεν τους προσέφερε κανένα κέρδος. Δεν είχε δάκρυ, δεν είχε πτώμα, δεν είχε εικόνα. Ούτε παντεσπάνι, ούτε τσιμέντο. Γι’ αυτό και την εξαφάνισαν. Ένας αθώος δεν συγκλονίζει. Δεν πατάει views. Δεν ενισχύει το αισθηματικό κράτος. Γι’ αυτό και σήμερα είχαμε, όπως θα έλεγε ο Γκυ Ντεμπόρ, όχι απλώς σιωπή, αλλά οργανωμένη λήθη.

Γιατί αυξήθηκαν οι ψήφοι του Ράμα; Ελλάδα-Αλβανία: Βίοι παράλλη

EPA/STRINGER

Σημείωση Ανιχνεύσεων: Ο Άντι Μπουσάτι είναι διακεκριμένος Αλβανός δημοσιογράφος. Στο κείμενο που ακολουθεί το οποίο δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του lapsi.al αναλύει το προφανές ερώτημα, το οποίο βρίσκεται στα χείλη όλων: 

Γιατί ο Ράμα παρά την διαφθορά και την κάκιστη κυβερνητική διαχείριση όχι, μόνο, κέρδισε τις εκλογές αλλά συγκέντρωσε και περισσότερες ψήφους.

Είναι εντυπωσιακό πόσο παρόμοια είναι τα κοινωνικά διλήμματα σε Αλβανία και Ελλάδα. Όπως και το ερώτημα περί εναλλακτικής λύσης.

Το ενδιαφέρον με το άρθρο του Μπουσάτι είναι ότι πέρα απο όσα προβάλλουν συνήθως οι υποστηρικτές των καθεστώτων τύπου Ράμα στην Αλβανία και τύπου Μητσοτάκη στην Ελλάδα, εκείνο που ουσιαστικά λείπει, είναι η ενημέρωση της κοινής γνώμης.

Λείπει η δημοκρατία και η ισότιμη αντιμετώπιση των κομμάτων στις εκλογές απο το κατεστημένο των ΜΜΕ αλλά και το κράτος.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε με τον τίτλο: «Γιατί αυξήθηκαν οι ψήφοι του Rama;»

Ο τίτλος με τον οποίο αναπαράγεται εδώ είναι των “Ανιχνεύσεων”.

του Andi Bushati lapsi.al

«Το συγκλονιστικό αποτέλεσμα του Edi Rama, μεγαλύτερο από οποιαδήποτε προηγούμενη εκλογική του αναμέτρηση ως ηγέτη του Σοσιαλιστικού Κόμματος, εγείρει ένα θεμελιώδες ερώτημα: 

Πώς είναι δυνατόν όσο περισσότερο αποδεικνύονται οι απίστευτες κλοπές της άρχουσας κλίκας, τόσο περισσότερο να αυξάνονται οι ψήφοι τους; 

Είμαστε ένας λαός που μαστίζεται από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, που λατρεύει τους βασανιστές του; 

Απολαμβάνουν πραγματικά οι Αλβανοί να ζουν χωρίς αξιοπρεπή μισθό, χωρίς 24ωρο τρεχούμενο νερό, χωρίς αξιοπρεπείς συντάξεις; 

Αισθάνονται άνετα να τους λένε ψέματα αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία, ξανά και ξανά, για ανεκπλήρωτες υποσχέσεις;

 Ή μήπως οι Koka, Beqaj, Tahiri, Ahmetaj, Bllako, Veliaj δεν είναι οι περιφρονημένες φιγούρες που τους έχουν κλέψει, αλλά οι απρόσμενοι ήρωες που ονειρεύονται κρυφά να γίνουν; 

Η Ελληνική Αστική Τάξη δεν θα πάει στον παράδεισο!

🔺️Από το ρεπορτάζ

Σε “american bar” μετατράπηκε, το βράδυ της Δευτέρας 13 Ιανουαρίου 2025, το πάρτι που παρέθεσε στους φίλους του εν Ελλάδι ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζωρτζ Τσούνης στην γνωστή ψαροταβέρνα Νησιώτισσα στα βόρεια της Αθήνας.

Το περιστατικό έγινε μεταξύ εκδοτών και επεκτάθηκε και στα γύρω τραπέζια, ουσιαστικά δημιουργήθηκε ένας ασύλληπτος καβγάς που έκανε όλους να τρέχουν δεξιά και αριστερά.

Παρών -εντελώς ανεξήγητα- και ο καταζητούμενος σε πολλές χώρες της Ευρώπης, Ισραηλινός επιχειρηματίας Μπένι Στάινμετζ, πιο γνωστός για την εμπλοκή της Αλεξίας Μπακογιάννη, ανιψιάς του πρωθυπουργού στην αγορά της Lukoil Ιταλίας!

Όλα ξεκίνησαν όταν ο εκδότης Μάκης Τριανταφυλλόπουλος (Zougla.gr) κοίταξε τους φιλοκυβερνητικούς εκδότες Χρήστο Ράπτη (iefimerida.gr) και τον Γιάννη Κουρτάκη (parapolitika.gr), και οι μεν είπανε στον δε, «τι κοιτάς ρε μ…πανο;», «τι θες, ξύλο;».

Προφανώς είχαν κάποιες παλαιότερες κόντρες και διαφορές και θεώρησαν ότι προσφέρεται το μέρος να τις επιλύσουν.

Τότε οι 3 άνδρες πιάστηκαν στα χέρια, ενώ έπεφταν καρεκλιές και πεταγόντουσαν πιάτα.

Οι δύο φίλοι εκδότες έριξαν κάτω τον πρώτο εκδότη και του έριχναν κλωτσιές, πριν τελικά μπούνε και τους χωρίσουν μπράβοι και αστυνομικές συνοδείες.

Στο απίστευτο ταβερνόξυλο, βρέθηκαν μπροστά υπουργοί όπως ο Κωστής Χατζηδάκης με την γυναίκα του, ο Χρήστος Σταικούρας, η Νίκη Κεραμέως, ο Κώστας Σκρέκας, ο Γιάννης Στουρνάρας αλλά και εκπρόσωποι του επιχειρείν και των εφοπλιστών όπως οι Κοπελούζος, Μελισσανίδης, Προκοπίου, Τσάκος και λοιποί.

Ερώτημα τι γύρευαν όλοι αυτοί στο κάλεσμα του απερχόμενου πρέσβη της διακυβέρνησης Μπάιντεν μαζί με υπουργούς και βουλευτές της ΝΔ.

Τα σημερινά ΜΜΕ Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ΕΙΝΑΙ δομές εξουσίας υπο την ιεραρχία του ιδιοκτήτη τους, που έχουν ως στόχο την κυριαρχία του πάνω σε κάθε πτυχή της ζωής

«Οι αλγόριθμοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δημιουργούν "θαλάμους αντήχησης" (echo champers) όπου σπάνια συναντώνται διαφορετικές προοπτικές ή προσεγγίσεις, ενισχύοντας έτσι την προκατάληψη επιβεβαίωσης και εμποδίζοντας την ικανότητα να σκεφτόμαστε κριτικά για διαφορετικές απόψεις...

Δημιουργείται έτσι ένας κόσμος όπου προχωράμε πιο πέρα ​​στο όνειρο. Ένα όνειρο μέσα στο όνειρο...όπου φαίνεται να μην υπάρχει πουθενά η αντικειμενική αλήθεια...

Νομίζω ότι έχει νόημα μόνο το να αναζητούμε και να εντοπίζουμε δομές εξουσίας, ιεραρχίας και κυριαρχίας σε κάθε πτυχή της ζωής για να τις αμφισβητήσουμε. Εκτός εάν μπορεί να δοθεί μια αιτιολόγηση, είναι όλες παράνομες και πρέπει να καταργηθούν, για να αυξηθεί το εύρος της ανθρώπινης ελευθερίας».

Νόαμ Τσόμσκι 

Τα σημερινά μέσα κοινωνικής δικτύωσης ΕΙΝΑΙ  δομές εξουσίας υπο την ιεραρχία του ιδιοκτήτη τους, που έχουν ως στόχο την κυριαρχία του πάνω σε κάθε πτυχή της ζωής του καθένα/μιας και όλων συνολικά.

Νομίζω ότι έχει φτάσει η στιγμή για να εισάγουμε τα επόμενα που θα τα. αντικαταστήσουν.

Από την άλλη,  η δημιουργία, echo champers εντός των υφιστάμενων κομματικών ιεραρχιών,  όσο και να δείχνει λυτρωτική,  τελικά οδηγεί στην  συνεχιση της κυριαρχίας της οικονομίας επί της πολιτικής όσο και αυτές οι κοινωνικές δομές αποτυγχάνουν στο να συνθέτουν κοινές προωθητικές λύσεις, ίσως πρωτόγνωρες, που θα απαντούν στα νέα ερωτήματα και προκλήσεις.

ΤΙ δεν καταλαβαίνεις?

Ποιοί ελέγχουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα

Από ΕΦΣΥΝ

Η τελευταία έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Τύπου (IPI) που δημοσιεύτηκε στις αρχές του χρόνου αποτελούσε την πιο συγκροτημένη και πλήρη καταγραφή της δυστοπίας των ελληνικών ΜΜΕ τα τελευταία 35 χρόνια. Μιλούσε για μια απορρυθμισμένη, πολωμένη και κατακερματισμένη αγορά που πλήττεται από πολλαπλές χρηματοπιστωτικές κρίσεις, σε συνδυασμό με τη μεγάλη επιρροή και παρέμβαση πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, με αποτέλεσμα τη χαμηλή εμπιστοσύνη του κοινού.

Ανάμεσα στα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης ήταν η ανεξέλεγκτη, «τοξική» αλληλεξάρτηση των Μέσων, του κράτους και των τραπεζών, η αδύναμη ή ανύπαρκτη ρύθμιση του μιντιακού τοπίου τις προηγούμενες δεκαετίες και η μερική έλλειψη διαφάνειας ως προς την πραγματική ιδιοκτησία των ΜΜΕ.

Η ερευνητική δημοσιογραφική ομάδα του Solomon παρουσίασε την περασμένη Δευτέρα την πολύμηνη έρευνά της με τίτλο «Ποιοι ελέγχουν τα media» σε μια εκδήλωση που ξεπέρασε κάθε προσδοκία ως προς τη συμμετοχή του κόσμου. Πολλοί ωστόσο αναρωτήθηκαν «και τι καινούργιο μάθαμε από αυτή την έρευνα;». Κατ’ αρχάς, στην περίπτωση των ΜΜΕ η συγκέντρωση των μέσων παραγωγής καθορίζει όχι απλώς μια βιομηχανική δραστηριότητα, αλλά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της -κατά Χάμπερμας- δημόσιας σφαίρας. Η καταγραφή στην ελληνική περίπτωση συμπληρώνει ένα σημαντικό κενό καθώς μέχρι τώρα δεν υπήρχε καμία επικαιροποιημένη, ανοιχτά διαθέσιμη βάση δεδομένων για τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και (σχεδόν) όλες τις επιχειρηματικές δραστηριότητές τους.

Ενα πρώτο συμπέρασμα είναι πως η πίτα μοιάζει να έχει μοιραστεί σε λίγο περισσότερους ολιγάρχες σε σχέση με τη δεκαετία του 2000, παρότι παραμένει ο υψηλός βαθμός συγκέντρωσης του ελληνικού επικοινωνιακού συστήματος, ενώ πλέον λιγότεροι από τους σημερινούς ιδιοκτήτες ασχολούνται με τον κατασκευαστικό τομέα σε σχέση με το παρελθόν. Μέρος της παλιάς φρουράς έχει αποχωρήσει προ πολλού (Λαμπράκης, Κοντομηνάς, Τεγόπουλος, Μπόμπολας κ.ά.) και νέοι πρωταγωνιστές έχουν ανέβει στη σκηνή, χωρίς ωστόσο να επηρεάζονται τα βασικά χαρακτηριστικά του επικοινωνιακού συστήματος.

Αυτό που δεν έχει διαφοροποιηθεί είναι πως τα ελληνικά ΜΜΕ παραμένουν -σε οικονομικό επίπεδο- μια μη επικερδής επιχείρηση για τους ιδιοκτήτες, γεγονός που αυξάνει τις υποψίες αν, εκτός από την εμφανή προσπάθεια επιρροής και τη δυνατότητα χρησιμοποίησης ενός μέσου ενημέρωσης για τη διαφήμιση άλλων κοινής ιδιοκτησίας (cross promotion) και τη δυσφήμηση ανταγωνιστών, τα κίνητρα των ιδιοκτητών σχετίζονται και με τη νομιμοποίηση εσόδων από άλλες σκιώδεις επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Η «Εφ.Συν.» δίνει σήμερα τον λόγο στους συντάκτες της έρευνας του Solomon, οι οποίοι παρουσιάζουν τους λόγους που τους οδήγησαν στην επιλογή αυτής της καταγραφής, εξηγούν τη μεθοδολογία και καταλήγουν στα δικά τους συμπεράσματα.

* Διαβάστε ολόκληρη την έρευνα

ΚΑΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Του Παντελή Σαββίδη 

Αν περιορίσει κανείς την ενημέρωσή του στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης θα αφομοιώνει καθημερινά πόσο ευτυχής πρέπει να αισθάνεται, καθώς η κυβέρνησή του κάθε χρόνο, αφού καταστραφούν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα, γίνεται ολοένα και καλύτερη καθώς βελτιώνεται και μαθαίνει (λες και η άσκηση κυβερνητικής εξουσίας εντάσσεται στην εκπαιδευτική διαδικασία).

Ακόμη και στην ημιδικτατορική Τουρκία, η οποία έχει ξεπεράσει την Ελλάδα σε όλα, υπάρχουν μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφοι, έστω στο εξωτερικό, που αποκαλύπτουν επικίνδυνες διαστάσεις της πολιτικής Ερντογάν. Επικίνδυνες για όλους.

Για να αντιληφθείτε την παρακμή της χώρας στην ενημέρωση, θα επισημάνω πως ακόμη και στο Ισραήλ, το οποίο βρίσκεται σε πόλεμο, υπάρχουν ΜΜΕ που αποκαλύπτουν την απάνθρωπη και καταδικαστέα από πλευράς Διεθνούς Δικαίου πρακτική της ισραηλινής κυβέρνησης και του ισραηλινού στρατού να χρησιμοποιούν Παλαιστίνιους ως ασπίδες στις επιχειρήσεις τους στα τούνελ, ή σε περιοχές που υποψιάζονται ότι υπάρχει ναρκοπέδιο.

Υπάρχουν, ευτυχώς, Εβραίοι που σώζουν την τιμή του λαού τους. Ένας από αυτούς είναι ο Omer Bartov, πρώην στρατιώτης του IDF και ιστορικός της Γενοκτονίας, που σε ένα συγκλονιστικό άρθρο του στον The Guardian περιγράφει τις τραγικές εμπειρίες που είχε από το Ισραήλ καθώς πριν από μερικές εβδομάδες προσκλήθηκε στο πανεπιστήμιο Ben-Gurion του Negev να μιλήσει και να συζητήσει για τις κινητοποιήσεις φοιτητών στα ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια κατά της πολιτικής της ισραηλινής κυβέρνησης.

Για την ιστορία, ο Omer Bartov είναι Ισραηλινός. Γεννήθηκε, μεγάλωσε, σπούδασε και δίδαξε στο Ισραήλ. Τώρα διδάσκει Ιστορία στις ΗΠΑ. Είναι ειδικός στην Ιστορία της Γενοκτονίας.

Των οικιών υμών εμπιπραμένων, υμείς άδετε

Γιώργος Τασιόπουλος 

Γράφαμε προ τεσσάρων ημερών:

Η πυρκαγιά στο Όρβηλο του νομού Σερρών ξεκίνησε στις 18 Ιούλη. Μέχρι σήμερα - 21 ημέρες μετά - έχει κατακάψει περισσότερα από 26.000 στρέμματα παρθένου δάσους και ένα πλούσιο οικοσύστημα.

Ο λόγος που δεν το γνωρίζεις είναι γιατί τελικά το πιο αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής προστασίας δεν είναι ούτε τα πυροσβεστικό μέσα, ούτε το 112.

Είναι η αποσιώπηση.          

Επανήλθαμε χθές ευαισθητοποιημένοι από το κάλεσμα σε συγκέντρωση πολίτη του Δήμου Άγκιστρου Σερρών για συγκέντρωση διαμαρτυρίας όπως θα δείτε στο λινκ 

https://www.facebook.com/share/r/y1dEhhFWHsLgJbZo/

                           

Γράψαμε:

"Το παρθένο δάσος των Σερρών στο όρος Όρβηλος κατακαίγεται εδώ και 25 ημέρες.

Ο συμπολίτης μας από το 'Αγκιστρο Σερρών ζητά απεγνωσμένα βοήθεια. 

Η φωνή του δεν φτάνει στα ΜΜΕ, το Αθηναϊκό κράτος είναι κουφό και δυσανεκτικό στις ενοχλητικές φωνές των επαρχιωτών.

Το επιτελικό κράτος της πλατείας Κολωνακίου βρίσκεται σε διακοπές".

Όμως απ' ότι φαίνεραι ούτε η Αθήνα μπορεί να σωθεί.

Χθες ξεκίνησε η φωτιά στην Αττική, από το Βαρνάνα και την Λίμνη του Μαραθώνα στον Αγιο Στέφανο, κι από τον Διόνυσο μέχρι την Πεντέλη, κι από Νέα Μάκρη μέχρι Γραμματικό και Καλλιτεχνούπολη!

Κατάφεραν να μας πείσουν ότι όλα αυτά τα τραγικά που συμβαίνουν μας αξίζουν ως η δίκαιη τιμωρία μας γι' αυτό που μας έπεισαν ότι είμαστε...

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Το χειρότερο όλων είναι ότι μεγάλο μέρος του λαού μας αντιλαμβάνεται τις επαναλαμβανόμενες καταστροφές, φωτιές, πλημμύρες, συγκρούσεις τραίνων, διάλυση του κρατικού μηχνισμού και της ασφάλειας των πολιτών, ως περίπου αναπόφευκτες φυσικές καταστροφές ή κάποιου είδους αναπότρπετα φυσικά φαινόμενα. 

Και δεν είναι μόνο τα κυρίαρχα media που έχουν διαδραμματίσει κρίσιμο ρόλο στην διαμόρφωση αυτής της ψευδούς αντίληψης/συλλογικής αναπαράστασης. 

Είναι και μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος, των ακαδημαϊκών, των διανοοουμένων, των δημοσιογράφων και όσων έχουν δημόσιο λόγο που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καλλιεργούν εδώ και χρόνια το βαθύ αίσθημα ανεπάρκειας και αβοηθησίας του Λαού μας, πάνω στο οποίο εδράζεται η ψευδής αναπαράσταση της αναπόφευκτης καταστροφής. 

Είναι επίσης η ενοχοποιητική κοινωνική μηχανική ότι "τέτοιοι που είμαστε, αυτά μας αξίζουν" που νομιμοποιεί με έναν ηθικιστικό τρόπο την καταστροφή ως την εύλογη και δίκαιη τιμωρία για την ανεπάρκεια μας. 

Για να αντιληφθεί κανείς τον παραλογισμό του όλου πράγματος ας σκεφτούμε την αναλογία μιας γυναίκας που έχει κατ' επανάληψιν κακοποιηθεί και η οποία μέσα από ένα περίπλοκο δίκτυο ενοχοποίησης διαμορφώνει την αντίληψη ότι ο βιασμός της ήταν ακόμη ένα φυσικό φαινόμενο το οποίο μάλιστα "τέτοια που είναι" της αξίζει.    

Εύλογα θα εξανίσταται κανείς μπροστά σ' έναν τέτοιο εξωφρενικό παραλογισμό, εύλογα θα οργιζόταν για την κατάφωρη αδικία και την εκ νέου κακοποίηση της γυναίκας. 

Γιατί όμως δεν υπάρχει η αντίστοιχη αντίδραση στο συλλογικό πεδίο με τους κατ' επανάληψιν βιασμούς της Ελληνικής κοινωνίας; 

Απανωτά εγκεφαλικά δημοσιογράφου...

Είναι να μη σου τύχει:

Να είσαι πεμπτοφαλαγγίτης, επαγγελματίας ανθέλληνας δημοσιογράφος, να θες να βάλεις έναν ξένο να διασύρει διεθνώς την Ελλάδα και να μην σου κάθεται με τίποτα!

Πήραν συνέντευξη (από το ντοκουμέντο) από τη Γαλλίδα Κοκό Γκοζλάν, την κοπέλα που έσωσε το γατάκι από πνιγμό στις Σπέτσες, ένα συμβάν που υπερπροβάλλαν τα συστημικά media, με κατάληξη να εύχεται όλη η φιλόζωη φασιστερά αργό θάνατο στον λιμενικό που δεν βούτηξε για το γατάκι.

Ρωτάει ο Έλληνας (;):

«Η κίνηση σας, ξέρετε, είχε έναν συμβολισμό. Το Αιγαίο δυστυχώς έβριθε μέχρι πρότινος από πτώματα πνιγμένων μεταναστών. Εσείς πάλι βουτήξατε στα νερά και σώσατε ένα γατάκι. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε» 

(που σημαίνει: δεν ξέρω αν κατάλαβες ότι ήρθες σε μια χώρα ένστολων φασιστοειδών που τολμάνε να περιφρουρούν ένα Αιγαίο που ανήκει στα ψάρια του, κάνουν το λουτρό τους δίπλα από πτώματα, πίνουν αίμα μεταναστών και εξιτάρονται να βλέπουν γατάκια να βγάζουν μπουρμπουλήθρες)

Απαντάει η Κοκό: «Νομίζω πως δεν θα πάρω θέση σ’ αυτή την παρατήρηση σας. Εγώ είδα ένα γατάκι να πνίγεται και θεώρησα πως έπρεπε να πέσω και να το πιάσω. Είναι το μόνο που μπορώ να πω». 

Πρώτο εγκεφαλικό ο ντοκουμέντος. 

Που θα πάει, θα το πιάσω το λαβράκι, σου λέει. 

Ξαναρωτάει:

«Θεωρήσατε για μια στιγμή πως ήταν δουλειά του λιμενικού να πέσει στη θάλασσα και όχι δική σας;» 

(που σημαίνει: ρε κοπελιά ρίξε έστω μια γατίσια κατάρα στον λιμενικό να κάνει γκελ η συνέντευξη. Εφτά ζωές έχει η γάτα, μία ο λιμενικός. Να του τη φάμε κι αυτή. Έχουμε κι ένα πρόσωπο στην κοινωνία. Παρακολουθούν γατομάνες, μεταναστοπατέρες. Τι θα δείξουμε στον κόσμο;)

«Μέσες άκρες», για την Αριστέα Μπουγάτσου

του Διδύμιου

Πέρασαν έντεκα ολόκληρα χρόνια από το θάνατο τη Αριστέας Μπουγάτσου.

Την θυμήθηκα αυτές τις μέρες. Θυμήθηκα που κάποιο απόγευμα του 2008 ή 2009, δεν θυμάμαι ακριβώς, μιλήσαμε.

Τρεις άνθρωποι. Εγώ ο Γιάννης και η Αριστέα. Τηλεφωνικά με ανοικτή ακρόαση. Ένα τηλέφωνο και μια συζήτηση που κράτησε ώρες. Είχε σταματήσει την ραδιοφωνική της εκπομπή με τον Μπότσαρη.

Είχαμε και δεύτερη τηλεφωνική συνομιλία. Πάλι τα τρία ίδια πρόσωπα. Την πήραμε τηλέφωνο να μας πει τι…παίζει με το θέμα της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ. Παλιά αρθρογράφος στην Καθημερινή, είχε σηκώσει ψηλά τον πήχη στο θέμα της ιδιωτικοποίησης.

Η Αριστέα ήταν ένα σχεδόν …μυθικό πρόσωπο εκείνη την εποχή. Έτσι έζησε κι έτσι έφυγε. Χωρίς εμφανίσεις, χωρίς συνεντεύξεις, δίχως φωτογραφίες της να υπάρχουν. Σε μια εποχή που κυριαρχούσε ο Τράγκας κι ο Κακαουνάκης. Η εκπομπή της ‘’Μέσες άκρες’’ προκαλούσε. Ήταν συνώνυμη του ρεπορτάζ και της αλήθειας. Ερευνητική δημοσιογραφία, ασυμβίβαστη σε υποθέσεις δύσκολες. Προμήθειες ΟΤΕ, αναθέσεις, proton, εξοπλιστικά, Ζίμενς, Κόκκαλης, Ψυχάρης…

Πρόσωπο ατόφιο, ακέραιο, που πλήρωσε ακριβά την αιχμηρή πένα της και τις αποκαλύψεις της. Ήταν απ’ τα πρόσωπα που ξεχώριζαν, που κοσμούσαν κι έδιναν νόημα στο δημοσιογραφικό επάγγελμα. Με κείμενα σκληρά, οχληρά, γενναία, σε θέματα βαριά κι επικίνδυνα και σύγκρουση με πρόσωπα παντοδύναμα, αργυρώνητα χωμένα ως το λαιμό στην διαφθορά και την διαπλοκή.

Χωρίς αίσθηση του φόβου απέναντι σ’ ένα παντοδύναμο σύστημα, που την απειλούσε, της έδειχνε τα δόντια του, την άφηνε άνεργη, την πίεζε και την εξόντωνε με δικαστικές διώξεις και αγωγές, στην μεταπολίτευση που ήταν χρυσή περίοδος της μίζας, της διαφθοράς και της διαπλοκής. Την εποχή της ‘’ισχυρής Ελλάδας’’, του…καταλληλότερου και των προκατόχων του. Τότε που η Μπουγάτσου αποκάλυπτε στοιχεία φωτιά κι έγγραφα για την ανομία και τις μίζες. Πρώτη έγραψε για τα Leopard, τους TOR- M1, το σύστημα ΕΡΜΗΣ, και τα Γιουροφάϊτερ που την έφεραν σε ρήξη με τον Ψυχάρη. Αλλά κι ο εργοδότης της στην Καθημερινή την…άδειασε, αφού τα είχε βρει με τον εχθρό του. Πάλι η Αριστέα πλήρωσε την νύφη.

Οι μιντιάρχες πηγαίνουν… ταμείο για τη δόση στήριξης στην κυβέρνηση

31/10/2023

Πηγή: mediaTVnews

Έξι μήνες μετά την απόφαση της κυβέρνησης να «δωρίσει» στους τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλαδικής εμβέλειας, τους μεγάλους δηλαδή της τηλεόρασης, την «εισφορά» 2% υπέρ του ΕΔΟΕΑΠ, εισφορά που πλήρωσαν το 2022 στον ασφαλιστικό οργανισμό εργαζόμενων στα ΜΜΕ, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιβραβεύει την ολόπλευρη στήριξη τους όλο αυτό το διάστημα και υπογράφει την εκταμίευση του ποσού 6,8 εκατ. ευρώ για τους «7 υποστηρικτές της» ως επιστροφή! Στο παράρτημα της απόφασης Α.Π.: Ε/1119 της 24ης Οκτωβρίου που υπογράφει ο Ι.Μπρατάκος, γίνεται η κατανομή των ποσών για την εισφορά 2% επί του τζίρου. (εδώ βρίσκετε την απόφαση – πανελλαδικάκανάλιαδώροΕδοεαπ24-10-23) πανελλαδικάκανάλιαδώροΕδοεαπ24-10-23Download

Το συνολικό ποσό που χαρίζει το Μαξίμου στα 7 πανελλαδικά κανάλια που όλους τους προηγούμενους μήνες κατέπνιξαν και απέκρυψαν τις κυβερνητικές ευθύνες για πυρκαγιές, ναυάγια, πλημμύρες, παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, παρέμβαση στη δικαιοσύνη και τις ανεξάρτητες αρχές, καταστροφή περιβάλλοντος και φίμωσαν όλες τις κοινωνικές αντιδράσεις, είναι 6.187.911,60 ευρώ.

Η αιτιολογία για τη «δωρεά» υποταγής είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία. Όπως πριν ένα και δυο χρόνια για να δοθούν εκατ. ευρώ στα κανάλια και τα μίντια, ήταν η πανδημική κρίση του Covid 19. Η εισφορά του 2% υπέρ του ΕΔΟΕΑΠ αποφασίστηκε με την κατάργηση του αγγελιόσημου που πέρασε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Το 2% υποστηρίχθηκε θερμά από το σημερινό κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης, με το επιχείρημα πως έτσι θα σωθεί ο οργανισμός ασφάλισης των ΜΜΕ στη διοίκηση του οποίου, όπως είναι γνωστό, μετέχει και εκπρόσωπος των τηλεοπτικών σταθμών της ΕΙΤΗΣΕΕ. Οι σταθμοί ωστόσο δεν δέχονται να πληρώσουν την εισφορά και έτσι η κυβέρνηση τους έκανε τη χάρη και θα την πληρώσει -πάλι- ο ελληνικός λαός μέσω του προϋπολογισμού της Προεδρίας της Κυβέρνησης.

Σειρά πληρωμής έχουν φυσικά οι ιστοσελίδες, οι ιδιοκτήτες των οποίων επίσης πληρώνουν εισφορά και ζητάνε επίσης «στήριξη». Στην ουρά βρίσκονται και οι εφημερίδες με τα ελάχιστα ποσά που λαμβάνουν για στήριξη, από 100 έως 200 χιλιάδες ευρώ. Όταν τα κανάλια παίρνουν: ΑΝΤΕΝΝΑ TV 1.878.507 ευρώ, Alpha 1.304.441 ευρώ, Star (Νέα Τηλεόραση) 1.175.161, ΣΚΑΙ (Ειδήσεις Ντοτ Κομ) 1.045.320 ευρώ, Mega (Alter ego) 957.240,88, Open (Ραδιοτηλεοπτική) 378.947 και Μακεδονία TV ΑΕ 78.291 ευρώ.

info-war.g

Είναι δικό τους έργο!

Γιώργος Τασιόπουλος 

Δολοφόνησαν ψυχικά έναν αθώο άνθρωπο που μόνο καλό έκανε με ανάλωση της ζωής του! Όσο για την τύχη των παιδιών ο νοών νοείτω!

Δε θα μπορούσε να γίνει χωρίς την καταιγιστική προπαγάνδα των ΜΜΕ.

Δε θα ζητήσουν συγγνώμη!

Δεν είναι μόνο πως αρπάχτηκε ένα τεράστιο έργο ενός ανθρώπου από το κράτος σε συνεργασία με τη "δικαιοσύνη" και τα ΜΜΕ. 

Πού βρίσκουν προστασία  ανήλικα παιδιά σήμερα; Στα νοσοκομεία; Ποιες κρατικές, κοινωνικές δομές παρέχουν ανάλογο έργο με αυτό του πατρός Αντωνίου;

Η «δολοφονία χαρακτήρα», όπως μεταφράζεται το character assassination είναι μία τεχνική αποδόμησης προσώπων στην συνείδηση της κοινής γνώμης.

Εύγε για το έργο σας, κράτος, δικαιοσύνη, δημοσιογράφοι!

Τα συνθήματα του λαού για κείνους που φεύγουν γελαστοί και ο φόβος στα μάτια των τυράννων

Γιώργος Τασιόπουλος 

Το Ισραήλ έχει δολοφονήσει 721 παλαιστίνια παιδιά στη Γάζα από τις 7 Οκτωβρίου

Δηλαδή πάνω από 100 παιδιά την ημέρα

Αλλά η ανταποκρίτρια της ΕΡΤ με "υψηλό ηθικό" και χαμόγελα στηρίζει τους Ισραηλινούς στρατιώτες που ετοιμάζονται για την εθνοκάθαρση στη Γάζα. (σύνδεσμος από Χ στο τέλος της ανάρτησης).

Χθες ήταν το Αρτσάχ που δεν μίλησε κανείς, σύμμαχος του Αζερμπαϊτζάν το Ισραήλ.

 Γιατί όχι αύριο και στην Κύπρο;

Τι δίκαιο του ισχυρού χαράζει τους νέους γεωπολιτικούς χάρτες!

Ντροπή!

"Σ’ αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις

Ο ερχομός του Απρίλη

Η μυρωδιά του ψωμιού την αυγή

Αυτά που λένε οι γυναίκες για τους άντρες

Τα γραπτά του Αισχύλου

Η αρχή του έρωτα

Το χορτάρι πάνω σε μια πέτρα

Μητέρες που ζουν με το σκοπό της φλογέρας

Και ο φόβος των κατακτητών για τη μνήμη

***

Σε αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις

Το τέλος του Σεπτέμβρη

Μια γυναίκα που ανθίζει μετά τα σαράντα

Η ώρα του ήλιου στη φυλακή

Σύννεφα που σχηματίζουν πελώριες μορφές

Τα συνθήματα του λαού για κείνους που φεύγουν γελαστοί

και ο φόβος στα μάτια των τυράννων

***

Σε αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις

Αυτή τη δημοσιογραφική «κόπρο του Αυγεία» ποιος θα τη σαρώσει!

"Η ΔΗΜΟΣΙΟΣΙΕΥΣΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ" 

Αντικρίζει κανείς γραμμένο με μεγάλα γράμματα το «ρητό» στην πρόσοψη των γραφείων της ΕΣΗΕΑ στην Ακαδημίας!

Σήμερα το Δ της δημοσιογραφίας έχει μετατοπιστεί κι έχει βαλτώσει, παραπέμπει σε ένα άλλο δέλτα, που το ορίζουν λέξεις όπως διασυρμός, διαπόμπευση, διάβρωση, διαβουκόληση και βέβαια διαφθορά και διαπλοκή.

Μοναδική τους έγνοια τα θαλασσοδάνεια, πουλώντας ως αντιστάθμισμα παντός είδους εκδούλευση στα ποικίλα πολιτικά λαμόγια και βουτώντας όλο και πιο βαθιά στο βούρκο της διαπλοκής και της διαφθοράς.

Απ’ αυτή τη μηντιακή σαπίλα ποιος θα μας σώσει!…. 

Αυτή τη δημοσιογραφική «κόπρο του Αυγεία» ποιος θα τη σαρώσει!

Σταύρος Λυγερός - Μήπως ακούσατε για το Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στη Φλώρινα;

ΜΜΕ: Υποκρισία, εξαχρείωση και συστηματικός αποπροσανατολισμός του κοινού !!

Δύο θέματα της διεθνούς πολιτικής – τα οποία μάλιστα συνδέονται στενά μεταξύ τους – θα δικαιολογούσαν μεγάλο ενδιαφέρον και ανησυχία εκ μέρους της ελλαδικής κοινής γνώμης: η εξέλιξη της ρωσο-ουκρανικής διενέξεως αφ’ ενός και η τουρκική, έναντι της Ελλάδος, παροξυσμικώς πλέον κλιμακουμένη, επιθετικότης αφ’ ετέρου. Το πρώτο είναι ένα ζήτημα κατ’ εξοχήν διεθνούς ενδιαφέροντος, ένα ζήτημα με δυνητικές επιπτώσεις κοσμοϊστορικών διαστάσεων, πέρα από τις αμεσότατες οικονομικές συνέπειες που έχουν ήδη επέλθει, οι οποίες, κατά τρόπο πρωτοφανώς δραματικό, πλήττουν πρώτα και κύρια όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, ερχόμενες να αποτελειώσουν τις καταρρέουσες από τα ισοπεδωτικά μέτρα των βλακωδών locke down οικονομίες. Το δεύτερο συνδέεται πιο στενά με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα συνιστώντας άμεση και σαφή υπαρξιακή απειλή για την επιβίωση του Ελληνισμού, έχοντας διεθνείς προεκτάσεις επίσης.

Πόσο πολύ απασχολούν την ελληνική κοινή γνώμη τα δύο αυτά σοβαρότατα ζητήματα; Από ελάχιστα έως καθόλου! Αυτό, το εκ πρώτης όψεως, παράδοξο φαινόμενο εν μέρει εξηγείται αν λάβει κανείς υπ’ όψιν την τεχνητή διόγκωση άλλων, αναλογικώς ασημάντων, ειδήσεων εκ μέρους των μ.μ.ε. τα οποία έχουν την ευχέρεια να ιεραρχούν αυτοβούλως τα ζητήματα της επικαιρότητος με τον αντεστραμμένο τρόπο με τον οποίο συνηθέστατα τα παρουσιάζουν, επιβάλλοντας και τεχνηέντως συντηρώντας στις χειραγωγούμενες συνειδήσεις ενός αποχαυνωμένου κοινού μία απατηλή αίσθηση σημαντικότητας για ασήμαντες (ή εν πάση περιπτώσει μη συγκρίσιμης σημαντικότητας) ειδήσεις. Εν προκειμένω, ενόσω βρισκόταν εν εξελίξει η ρωσο-ουκρανική διένεξη για διάστημα πολλών εβδομάδων συντηρούνταν ως πρώτο θέμα της ειδησεογραφίας, σχεδόν μονοθεματικώς, η υπόθεση …Πισπιρίγκου. Τα μ.μ.ε. τροφοδοτούσαν καθημερινώς για μεγάλο διάστημα το κοινό με άπειρες λεπτομέρειες της εν λόγω δικογραφίας και των ερευνών. Όταν πλέον το θέμα είχε εξαντληθεί και κουράσει με τις επαναλήψεις του ιδίου μοτίβου άλλα, παρομοίας εμβελείας, θέματα πήραν την θέση τους ως τα κυριάρχως προβαλλόμενα, ακολουθώντας την παλαιά γνωστή και δοκιμασμένη συνταγή της λαϊκιστικής («κίτρινης») δημοσιογραφίας: «αίμα-στέμμα-σπέρμα»… Καθώς μάλιστα παρατηρεί κανείς τον απόλυτο συντονισμό όλων των (υποτιθέμενα ανταγωνιστικών) μ.μ.ε. σ’ αυτές τις παράδοξες και αντιδεοντολογικές ιεραρχήσεις, πείθεται, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι ο παρατηρούμενος συντονισμός δεν είναι τυχαίος αλλά υπαγορευμένος από κάποιο συντονιστικό κέντρο, αφανές μεν αλλά με σαφή σκοπιμότητα εργαζόμενο. Και η σκοπιμότης δεν μπορεί να είναι άλλη από τον συστηματικό αποπροσανατολισμό του κοινού και την πρόκληση συλλογικής αμεριμνησίας για κάθε σημαντικό ζήτημα!