ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Εργαλείο για την εφαρμογή και όχι για την άμβλυνση των Μνημονιακών πολιτικών αποδεικνύεται το ΕΣΠΑ 2014 – 2020. Τριανταπέντε χρόνια ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων τις αναδεικνύουν ως τροφοδότες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αφήνοντας τα ψίχουλα για τη κοινωνική πλειοψηφία, εξαγοράζοντας τη συναίνεση της κοινωνίας για τις αντιλαϊκές πολιτικές ΕΟΚ/ΕΕ.
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
Παρατηρώντας κανείς την ευρύτατη διάδοση της …ευρωπαϊκής αστερόεσσας στην ελληνική κοινωνία — αναγκαία ένδειξη στις περιπτώσεις οικονομικής συνδρομής της ΕΕ — θα προέβλεπε ότι σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας διαθέτει βασικές γνώσεις για τη χρηματοδότηση έργων στη χώρα μας από την ΕΕ. Ο λόγος για τα ευρέως γνωστά ως «έργα ή προγράμματα ΕΣΠΑ.»
Η πραγματικότητα όμως φαίνεται ότι είναι αρκετά διαφορετική. Οι σχετικές με το «Εταιρικό Σύμφωνο για το Πλαίσιο Ανάπτυξης – ΕΣΠΑ» (μετά το 2007, παλαιότερα ΚΠΣ) γνώσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας, περιορίζονται στο ότι πρόκειται για «ένα μηχανισμό που μπορεί να πάρει κάποιος χρήματα για να κάνει μία δουλειά…» και το δημόσιο για να φτιάξει δρόμους και λιμάνια. Με δεδομένο ότι οι περισσότεροι δεν έχουν άμεσο υλικό όφελος από τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, αλλά και λόγω των περιστατικών κακοδιαχείρισης αυτών, που συχνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας, για ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας τα αρκτικόλεξα όπως ΕΣΠΑ και ΚΠΣ είναι συνώνυμα της «λαμογιάς.»
Στα ερωτήματα λοιπόν «ποια έργα και με ποια κριτήρια επιλέγονται για χρηματοδότηση;», «ποιες δαπάνες αυτών των έργων χρηματοδοτούνται;» και «μέχρι ποιου ποσού;» οι απαντήσεις αναμένονται περιορισμένες… Έτσι η «χρηματοδότηση έργων δημόσιων και ιδιωτικών από την ΕΕ», εμφανίζεται ως «δώρο» για τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε αυτή την εικόνα συμβάλουν και τα πολύ περιορισμένα στοιχεία για τη συνδρομή της χώρας μας στο ευρωπαϊκό κορβανά, ο οποίος «γεννά» στη συνέχεια την «ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.»