Ντοκουμέντο: Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στοχοποιεί 12 ελληνικούς φορείς και Ιδρύματα με την κατηγορία ότι δρούν κατά των Αμερικανικών συμφερόντων

Έκθεση του Μεσογειακού Παραρτήματος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ καταγράφει τους ελληνικούς θεσμούς, τις επιχειρηματικές ενώσεις και τα Ιδρύματα που, όπως αναφέρει, προωθούν στην Ελλάδα τη WOKE* ατζέντα.

 Θεωρεί ότι η Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα έχει στενή συνεργασία και αποφασιστικό ρόλο στη χρηματοδότηση τους , σε ευθυγράμμιση με την ελληνική κυβέρνηση, κάτι «που πρέπει να σταματήσει αμέσως».

 Και μέμφεται τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί , όπως σημειώνει, υπέκυψε στις πιέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (επί υπουργίας Άντονι Μπλίνκεν) να περάσει τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Η έκθεση αυτή (των περιφερειακών στελεχών) προφανώς έχει ταξιδέψει στα “κεντρικά” του Κόμματος για να τεθεί υπόψιν των κυβερνητικών αρμοδίων.

Σκοπός της έκθεσης (που έχει στη διάθεσή του το economico) είναι «να αποτυπώσει την πραγματικότητα στην Ελλάδα (ΣΣ: σε ό,τι αφορά τη WOKE ατζέντα) και να αποδείξει ότι, για όλους τους θεσμούς που καταγράφει, θα πρέπει άμεσα να σταματήσει η χρηματοδότηση από Αμερικανικούς πόρους και όσοι λειτουργούν ως «παραρτήματα» της αμερικανικής κυβέρνησης θα πρέπει άμεσα να καταργηθούν, καθώς αποτελούν άμεση απειλή για τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών».

Σοκ στην Ευρώπη από τον “τυφώνα” Τραμπ – Αμηχανία στην Ελλάδα

EPA/RONALD WITTEK

ΜΙΧΑΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ

Η έλευση Τραμπ έχει αλλάξει θεαματικά τα παγκόσμια γεωστρατηγικά δεδομένα. Εκμεταλλευόμενος την αμηχανία και τη στάση αναμονής όλων των πλευρών προωθεί επιθετικά την ατζέντα που είχε προδιαγράψει κατά την προεκλογική περίοδο η οποία αλλάζει εκ βάθρων την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν, επιχειρώντας να θέσει νέους κανόνες στο παγκόσμιο «παίγνιο των εθνών» (games nations play).

Το σοκ που έχει προκληθεί ελέω Τραμπ έχει οδηγήσει πολλές πλευρές στην προσπάθεια βεβιασμένης στροφής 180 μοιρών, σε μια προσπάθεια να αποφύγουν να τεθούν στο στόχαστρο της νέας αμερικανικής κυβέρνησης. Αίφνης, «εξωστρεφείς» και ενθουσιώδεις στο πλευρό της κυβέρνησης Μπάιντεν ηγέτες, εμφανίζονται όψιμα ως πολέμιοι της περιώνυμης «woke ατζέντας» και υπέρ της εξεύρεσης λύσης με σκοπό την κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία.

Βασικός στόχος των αλλαγών του Τραμπ και της ομάδας των βασικών του συνεργατών είναι η αφαίρεση του ιδεολογικού περιτυλίγματος της εξωτερικής πολιτικής των Δημοκρατικών με το οποίο εξάλλου, η διαφωνία ήταν απόλυτη. Πίσω και από αυτό το «περιτύλιγμα» όμως κρύβονταν γεωπολιτικές στοχεύσεις και κολοσσιαία οικονομικά συμφέροντα, όχι ανησυχίες για ανθρώπινα δικαιώματα και αξίες. Είναι αλλαγές που αφορούν τόσο την ουσία όσο και το στιλ άσκησης πολιτικής.

Η νέα αμερικανική κυβέρνηση δείχνει διατεθειμένη να συζητήσει και να διαπραγματευθεί, με τους δικούς της βέβαια όρους, μόνο με χώρες που θεωρεί γεωστρατηγικούς δρώντες στις παγκόσμιες υποθέσεις. Σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνεται η Ευρώπη. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, φαίνεται πως συμπεριλαμβάνονται η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και το Ισραήλ, με το τελευταίο να αποδεικνύει ότι ο ρόλος δεν συμβαδίζει πάντα με το μέγεθος. Δεν συμπεριλαμβάνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η πολύκροτη ομιλία Βανς

Είναι η “δυσφορία φύλου” διαταραχή της μόδας;

12/02/2025

ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗ ΕΥΓΕΝΙΑ

Ποιος ο ρόλος του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων σε αυτό που ονομάζεται “δυσφορία φύλου”;Είναι η δυσφορία φύλου διαταραχή της εποχής ή όχι; Ποιες οι αιτίες της αύξησης αιτήματος φυλομετάβασης στους εφήβους; Ποιος ο ρόλος του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων σε αυτό που ονομάζεται δυσφορία φύλου; Ποιες οι ιδεολογικές, κοινωνικές και ψυχοπολιτικές προεκτάσεις μιας τέτοιας ψυχοκοινωνικής κατάστασης;

Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε την ύπαρξη “ιδεολογικής στρατολόγησης σεκταριστικού τύπου” από κοινότητες που προωθούν την διεμφυλική ατζέντα; Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως η έξαρση των περιστατικών δυσφορίας φύλου συνδέεται με ένα μεταδοτικό φαινόμενο από ομάδες συνομηλίκων που επηρεάζονται από τα social media;

Την εποχή που πολλοί άνθρωποι εφευρίσκουν ιδιαιτερότητες για να διαφέρουν και να διακρίνονται μέσα από αυτές, θα μπορούσε η δυσφορία φύλου σε κάποιο βαθμό να συνδέεται με την κατασκευή μιας lifestyle ταυτότητας; Θα μπορούσαν τα παιδιά και οι έφηβοι που επικαλούνται τρανς, queer και διεμφυλικές ταυτότητες, στην πραγματικότητα να είναι σε ένα μεγάλο μέρος θύματα του ιδεολογικού διεμφυλικού marketing;

Δυσφορία φύλου και ο ρόλος του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων στη διαμόρφωσή της

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

05/02/2025

Ποιος ο ρόλος του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων σε αυτό που ονομάζεται δυσφορία φύλου;

Είναι η δυσφορία φύλου διαταραχή της εποχής ή όχι; Ποιες οι αιτίες της αύξησης αιτήματος φυλομετάβασης στους εφήβους; Ποιος ο ρόλος του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων σε αυτό που ονομάζεται δυσφορία φύλου; Ποιες οι ιδεολογικές, κοινωνικές και οι ψυχοπολιτικές προεκτάσεις μιας τέτοιας ψυχοκοινωνικής κατάστασης;

Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε την ύπαρξη «ιδεολογικής στρατολόγησης σεκταριστικού τύπου» από κοινότητες που προωθούν την διεμφυλική αντζέντα;

Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως η έξαρση των περιστατικών δυσφορίας φύλου συνδέεται με ένα μεταδοτικό φαινόμενο από ομάδες συνομηλίκων που επηρεάζονται από τα social media;

Την εποχή που πολλοί άνθρωποι εφευρίσκουν ιδιαιτερότητες για να διαφέρουν και να διακρίνονται μέσα από αυτές, θα μπορούσε η δυσφορία φύλου σε κάποιο βαθμό να συνδέεται με την κατασκευή μιας lifestyle ταυτότητας;

Θα μπορούσαν τα παιδιά και οι έφηβοι που επικαλούνται τρανς, queer και διεμφυλικές ταυτότητες, στην πραγματικότητα να είναι σε ένα μεγάλο μέρος θύματα του ιδεολογικού διεμφυλικού marketing;

Ποιες οι συνέπειες της ιατρικοποίησης και της βιολογίζουσας αναγωγής ενός τέτοιου lifestyle σε δήθεν έμφυτες κλίσεις, δηλαδή σε ένα επιστημονοφανές και επιφανειακά εξορθολογοποιημένο αφήγημα κοινωνικής καταστολής των «ατομικών ελευθεριών επιλογής φύλου», αλλά και των ατομικών «φυσικών ροπών», από όσους «αντιδραστικούς, τρανσφοβικούς σκοταδιστές» επιμένουν «σε πείσμα του δικαιωματισμού και του ορθολογισμού», ότι τα φύλα είναι αντικειμενικά και από την φύση τους μόνο δύο; Ποιές οι συνέπειες δηλαδή του αφηγήματος περί της «ανορθόλογης θυματοποίησης των φυσικώς και ψυχολογικώς δυσφορούντων», το οποίο επιβεβαιώνεται και βιώνεται όχι απλώς σαν μία εκλογικευμένη χρηστοήθεια της μόδας, αλλά επίσης με την αρωγή και την υποστήριξη των διάφορων γιατρών και ψυχολόγων, ενσαρκώνεται για τα δυσφορούντα νεαρά άτομα σε μια βιολογική, ψυχοσωματική και κοινωνική πραγματικότητα;

Υπάρχει ζωή πέρα από τη Woke ατζέντα και την Alt-Right;

EPA/MATTHEW HEALEΥ

ΔΡΟΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ

Η Αριστερά (με ή χωρίς εισαγωγικά) ποτέ δεν κατανόησε τον ακραίο ριζοσπαστικό χαρακτήρα του Νεοφιλελευθερισμού, που παρά τις ιδεολογικές φλυαρίες περί “αυθόρμητης τάξης της αγοράς” και “περιορισμένου κράτους”, υπήρξε ένα ιδεοληπτικό, βολονταριστικό εγχείρημα ανακατασκευής της κοινωνίας και του κόσμου.

Το τεράστιο κοινωνικό κόστος και η καταστροφή εκατομμυρίων ανθρώπων αντιμετωπίστηκε με σπασμωδικές αμυντικές κινήσεις από μια Αριστερά με κατεστραμμένο το δικό της ιδεολογικό πρόταγμα. Μια Αριστερά συγχρόνως υπνωτισμένη από τη νεοφιλελεύθερη οικειοποίηση μιας σειράς από αλληλοσυνδεόμενα μοτίβα που της ήταν λίγο πολύ οικεία, αν και πολλά είναι αντιφατικά μεταξύ τους:

α. το ιδεολόγημα της καθοριστικής προτεραιότητας του οικονομικού, το οποίο υποστηρίζεται από μια προβληματική έως εσφαλμένη φιλοσοφική ανθρωπολογία (η αναγωγή όλων των ανθρώπινων κινήτρων στον ιδεότυπο του homo economicus),

Woke κουλτούρα και Τραμπ

Του Δημήτρη Μπελαντή 

Μπορει καποιος ανθρωπος στα πλαισια του ορθολογισμου και της δημοκρατιας αλλα και του  γνησιου σεβασμου για τα ανθρωπινα δικαιωματα να απεχθανεται  η να  αντιστρατευεται την woke κουλτουρα  και τις ακροτητες της χωρις  ομως να συμφωνει με την πολιτικη Τραμπ η ορισμενες εκδοχες της που ακουγονται οτι θα εφαρμοστουν.

-  Θα αποτελουσε ιστορικη παρακμη και οπισθοδρομηση  να μπει κανεις σε μια λογικη απαγορευσης των αμβλωσεων πλην ιατρικων λογων  και μη αυτοδιαθεσης του  γυναικειου  σωματος η να τεθουν ζητηματα απαγορευσεων η  δυσμενων αποκλεισμων σε βαρος οσων ειναι ομοφυλοφιλοι η τρανς η οτιδηποτε. Αν η διακυβερνηση Τραμπ θεσει τετοια ζητηματα, καθε δημοκρατικος ανθρωπος πρεπει να ειναι απεναντι.Δεν θα γυρισουμε στο 1950.

- Απο την αλλη πλευρα, στην Ευρωπη τουλαχιστον αντιμετωπιζουμε λογω της κυριαρχιας επι χρονια  της woke κουλτουρας τα αντιθετα προβληματα :

- Το φυλο αποσπαται απο καθε βιολογικο και συναισθηματικο  προσδιορισμο και γινεται μια μεταμοντερνα σχετικιστικη μη υπαρξη, ενα φαντασμα.Στοχος ειναι η καταστροφη της εννοιας του φυλου στο ονομα της κοινωνικης του κατασκευης.Η abolition of gender η τα χιλιαδες genders ειναι διακηρυγμενος πολιτικος στοχος κοινωνικης και ανθρωπολογικης  συγχυσης.Η ακαδημαικη Αριστερα διεθνως δυστυχως πρωτοστατησε σε ολες αυτες τις αθλιοτητες.

Ο Άρης Σερβετάλης μίλησε άψογα για τις εκτρώσεις και το woke κατεστημένο έβγαλε αφρούς. Τι απάντησε στους επικριτές του.

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Καπνούς έχουν βγάλει τα woke ΜΜΕ με την άξια ομολογία του Άρη Σερβετάλη που είπε τα πράγματα με τ’ όνομά τους για το έγκλημα των εκτρώσεων.

Να θυμίσουμε ότι μιλώντας στην εκπομπή «Super Κατερίνα», ο Άρης Σερβετάλης ανέφερε αρχικά: 

«Οι αμβλώσεις για εμένα είναι μια δολοφονία. Δηλαδή, είναι απροστάτευτα πλάσματα τα οποία προτιμάμε να τα σκοτώσουμε. Δυστυχώς, αισθάνομαι ότι η θέση της γυναίκας δεν την τιμά να ταυτίζεται με μια δολοφονία, ειδικά για ένα πλάσμα το οποίο είναι τελείως απροστάτευτο. Είναι προτιμότερο για μένα να πάρει την ευθύνη κάποιος να το κυοφορήσει και ύστερα ας το πετάξει ή ας το δώσει σε ένα ορφανοτροφείο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά».

Στη συνέχεια, ο ηθοποιός είπε:

 «Νομίζω ότι η ελευθερία φέρει και ευθύνες και πρέπει να τις επωμιζόμαστε. Και αυτό με τις εκτρώσεις νομίζω ότι είναι μια πολύ μεγάλη αδικία και για τη γυναίκα την ίδια, αλλά και για τα παιδιά τα οποία δεν υπάρχουν.

 Εγώ, εσύ π.χ., δεν θα υπήρχαμε στην επιλογή μιας γυναίκας να το σκοτώσει το παιδί της. Νομίζω ότι δεν τιμά αυτό τη γυναίκα. Κι αυτό που αναφέρουν ως… αυτοδιάθεση, και αυτό το πλάσμα δεν έχει δικαίωμα; 

Τα πρώτα δείγματα γραφής του Τραμπ – Ο Ριζοσπαστικός Συντηρητισμός στην πράξη

23/01/2025

ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΓΙΑΝΝΗΣ

Φαίνεται ότι με την εκλογή και την ορκωμοσία του Τραμπ, ο νεοταξίτικος δυτικός κόσμος, εκείνος ακριβώς που εδώ και δεκαετίες χρηματοδοτεί ο Σόρος με τις ΜΚΟ και τις “ανοικτές κοινωνίες” του, απέκτησε κάποιες νέες “αντιιμπεριαλιστικές” ευαισθησίες και συγκινητικές “δημοκρατικές αντιστάσεις”. Η επάνοδος στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο του παραδοσιακού Αμερικανού καουμπόι και σερίφη, το δίδυμο δηλαδή Τραμπ και Μασκ, τρομοκρατεί με τον σκληρό κυνισμό του τους Ευρωπαίους και Καναδούς “προοδευτικούς” αναλυτές.

Λες και τα γεωπολιτικά σύνορα ήταν ανέκαθεν δεδομένα και απαραβίαστα. Λες και δεν υπάρχουν αναρίθμητες πολιτικές και στρατιωτικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο, συνήθως μάλιστα με πρωτοβουλία των δημοκρατικών κυβερνήσεων. Λες και η Αλάσκα, η 49η αμερικανική πολιτεία, δεν αγοράστηκε από τους Αμερικανούς όταν πουλήθηκε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα από την τσαρική Ρωσία. Λες και για πρώτη φορά ακούγεται το θέμα της Γροιλανδίας για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους, σχετικούς με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Λες και το θέμα της προσάρτησης του Καναδά στις ΗΠΑ, με ή χωρίς το γαλλόφωνο τμήμα του που τόσο απασχόλησε κάποτε τον Ντε Γκωλ, ακούστηκε για πρώτη φορά. Λες και δεν έγινε αιματηρή αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στον Παναμά το 1989, ούτε φυλακίστηκε ποτέ ο Νοριέγκα. Λες και η μετονομασία του κόλπου του Μεξικού είναι κάτι πρωτάκουστο, καθώς και η πιθανή μελλοντική παράκαμψη της διώρυγας του Παναμά από ένα νέο «μεξικανικό» πέρασμα από τον ένα ωκεανό στον άλλο.

Συντηρητισμός VS Ριζοσπαστισμός (Μέρος1ο)

Του Γιάννη Παπαμιχαήλ*

 

Οι υπήκοοι σε όλο τον πολιτισμένο δημοκρατικό δυτικό κόσμο, πολύ ταράχτηκαν. Άλλοι πιο συντηρητικοί, πατριωτικά ευαισθητοποιημένοι, είδαν στην εκλογή του νέου πλανητάρχη φως - πολύ φως και έσπευσαν προκαταβολικά να χαρούν. Άλλοι, λιγότεροι, είδαν με προσοχή ένα κίτρινο φως να αναβοσβήνει προειδοποιώντας για μια επικείμενη μισοφωτισμένη διασταύρωση, ίσως και ένα φαινομενικά παράδοξο κυκλικό αδιέξοδο. Άλλοι πάλι, πιο προοδευτικοί και ριζοσπάστες, παγκοσμιοποιημένοι σε επίπεδο νοοτροπιών και νεοταξίτικων χρηστοηθειών, είδαν στην ίδια εκλογή μόνο σκοτάδι και έσπευσαν επίσης προκαταβολικά, να λυπηθούν. Διότι κατ’ αυτούς, χάθηκε η ελπίδα για έναν άλλο κόσμο, καλύτερο και δικαιότερο, ιδίως δε ανεκτικότερο. 

Σε τι;

  

Εννοείται στις διαφορές - και όχι βέβαια στις σταθερές, δομικές ομοιότητες που συγκροτούν τις συλλογικές συνειδήσεις. Στις ατομικές ή συγκυριακές ιδιομορφίες που κατακερματίζουν σε δικαιωματούχες μειονότητες τις παλαιές, πολιτισμικά τουλάχιστον συνεκτικές κοινωνίες και διαλύουν συνειδησιακά τα συλλογικά τους υποκείμενα (έθνη και κοινωνικές τάξεις) στα εξ ων υποτίθεται ότι συνετέθησαν, δηλαδή στα άτομα και στις συγκυριακές, ταυτοτικές συναθροίσεις τους. Ανεκτικότερο συνεπώς στις μικρές ή μεγάλες παραβάσεις της ισχύουσας εθιμικά, ηθικά ή συνταγματικά κανονικότητας ή και του νόμου που διέπει τις κοινωνικές σχέσεις εντός των παλαιών κοινωνιών του ιστορικά νεότερου, μεταφεουδαρχικού, δυτικού κόσμου. Ανεκτικότερο λόγου χάρη στις παράτυπες μετακινήσεις νομαδικών πληθυσμών που δεν φιλοξενούνται προσωρινά στον δυτικό κόσμο, αλλά εγκαθίστανται σε αυτόν. Τον εποικίζουν, όπως στο κάτω κάτω της γραφής έκαναν ιστορικά και οι πρώτοι ευρωπαίοι έποικοι της Αμερικής, πάνω στα πτώματα των αυτόχθονων Ινδιάνων, στο όνομα προφανώς ενός «καλύτερου κόσμου ίσων ευκαιριών αυτοπραγμάτωσης του καθενός», συνώνυμου του αμερικανικού ονείρου που έχει αποικίσει το ευρωπαϊκό φαντασιακό με τον ριζοσπαστικό ανιστορισμό του. Προσοχή: «παράτυποι μετανάστες». Όχι «παράνομοι και καταχρηστικοί»: τέτοιες μπορούν να είναι μόνο οι απεργίες των εργαζομένων. Όχι οι μετακινήσεις των ατόμων που, από όπου κι αν προέρχονται, ασυνόδευτοι ανήλικοι ή συνοδευόμενοι ενήλικες, δηλώνουν πρόσφυγες που χρειάζονται άσυλο και προστασία. Οι λέξεις και οι σημασίες τους οργανώνουν την κοινωνική και πολιτική σκέψη. Διαμορφώνουν το εκάστοτε πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας. Σύμφωνα άλλωστε με το δήθεν ανθρωπιστικό,  νεοταξίτικο ιδεώδες της συμπερίληψης όλων των χωρίς ιστορία και χωρίς πολιτισμικές καταβολές ομιλούντων διπόδων σε ένα παγκόσμιο σύνολο, κανένας «άνθρωπος δεν είναι παράνομος». Συνεπώς, κανένα σύνορο δεν έχει ηθικά το πολιτικό δικαίωμα να παρεμποδίσει τις «ελεύθερες μετακινήσεις του»: πρόκειται για μια «ανθρωπιστική, προοδευτική» αντίληψη που ιστορικά βόλεψε καλά τις επεκτατικές διαθέσεις όλων των πολέμαρχων, των αποικιοκρατών και των ιμπεριαλιστών. Κατά τα άλλα, η σημερινή χολιγουντιανή πολιτική ορθότητα κόπτεται να ζητά εκ των υστέρων συγνώμη από τους Ινδιάνους, που στην εποχή τους, δεν κατάλαβαν καλά το πολυπολιτισμικό αμερικάνικο όνειρο των εξαθλιωμένων, ευρωπαίων που εποίκισαν παράτυπα την αμερικανική ήπειρο, επιβάλλοντας στους συντηρητικούς αυτόχθονες Αμερικανούς τον δικό τους προοδευτικό νόμο και τη δική τους τάξη…

Ριζοσπαστικός συντηρητισμός ή το “κακό που μας βρήκε”!

13/01/2025

  ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΓΙΑΝΝΗΣ

Θα ήταν μάλλον αφελές να πιστέψει κανείς ότι με την εκλογή του Τραμπ από τις αμερικανικές λαϊκές μάζες, το παιχνίδι της υποτίμησής τους και της χειραγώγησής τους από τις “ελίτ” σαν συντηρητικός, ετερόκλητος όχλος, τείνει σύντομα να τελειώσει. Και αυτό, όχι βέβαια διότι ως πολιτικός ηγέτης ο Τραμπ είναι ένας πλούσιος επιχειρηματίας περιστοιχιζόμενος από άλλους ακόμα πλουσιότερους (τίποτα το περίεργο σε καθεστώτα όπου η πολιτική ισχύς συνυφαίνεται τόσο στενά με την οικονομική).

Ούτε διότι ως γνήσιος εσωστρεφής ρεπουμπλικάνος, θα κοιτάξει κυρίως την χώρα του, έστω με σκληρά μέτρα οικονομικού προστατευτισμού και θα αποφύγει “όσο γίνεται” τους πολέμους. Ακόμα και αν πραγματικά το επιθυμεί, (αν όντως υποθέσουμε ότι το επιθυμεί), οι πολύμορφες οικονομικές και πολιτικές εξαρτήσεις του σύνθετου σημερινού κόσμου καθιστούν πολλές τέτοιες επιδιώξεις εν μέρει ανέφικτες.

Ωστόσο, στις σημερινές δυτικές κοινωνίες υπάρχουν πολλοί εύπιστοι. Αρκετοί από αυτούς έχουν ήδη υιοθετήσει (με πάθος ή όχι), τη νέα πολιτική θρησκεία του δικαιωματισμού ή ακόμα τις “κουλτούρες woke”. Η εκλογή λίγο-πολύ παντού των διάφορων συντηρητικών κυβερνήσεων δείχνει όμως ταυτόχρονα ότι, παρά την καταιγιστική πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί οι δυτικές λαϊκές μάζες εδώ και δεκαετίες- και παρά την προπαγάνδα των συστημικών ΜΜΕ, οι λαοί, προσπαθώντας να αντισταθούν στη λεηλασία της ζωής και της λογικής τους, πιάνονται απ’ όπου μπορούν. Ακόμα και από τις υποσχέσεις των φιλελεύθερων λαϊκιστών. Σημασία όμως εν τέλει έχει ότι θέλουν ένας-ένας και όλοι μαζί, κάπως να αντισταθούν. Κάτι να κάνουν, να σταματήσει κάπως “αυτό το κακό”. Πως “κάπως”; Έστω με την αλλαγή του ισχύοντος νομικού πλαισίου.


Ποιο ακριβώς “κακό”; Εκείνο που πλασάρεται και επιβάλλεται από το καθεστώς σαν νομοτελειακή προσαρμογή και ιστορική πρόοδος. Εντελώς ενδεικτικά και συνοπτικά, στο πολιτισμικό ιδίως επίπεδο:

Εδώ “ακροδεξιός”, εκεί “λαϊκιστής”, πού είναι ο φασίστας;

23/11/2023

ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΓΙΑΝΝΗΣ

Oι διάφορες μειονότητες ανταγωνίζονται η μία την άλλη στην αγορά της “διαφορετικότητας” μιας ολοκληρωτικά ψηφιδοποιημένης, φανταστικής “παγκόσμιας κοινωνίας” των εν δυνάμει απασχολήσιμων, “ομοίως διαφορετικών”.

Υπό το απατηλό πρόσωπο του νομικού δικαιωματισμού και με διαδοχικές ψυχολογιοποιήσεις, εξατομικεύσεις και μειονοτοποιήσεις της έννοιας της ταυτότητας, φαίνεται ότι η έννοια αυτή λίγο-λίγο “τρελαίνεται”. Έτσι τρελή και αλλοπαρμένη, εισάγεται εκ των έξω, ιδίως από τις ΗΠΑ, στα υπό εκσυγχρονισμό ήθη και έθιμα των πολιτισμικώς αποικιοκρατούμενων και ανιστόρητα εξαμερικανισμένων Ευρωπαίων και Νεοελλήνων “πολιτών”. Στη θέση των αντικειμενικών συλλογικών και ιστορικών ταυτοτήτων, δηλαδή του συνανήκειν σε έναν λαό, σε μια κοινωνική τάξη, σε ένα ψυχοβιολογικώς οριζόμενο φύλο, μπαίνουν ταυτότητες απολύτως υποκειμενικές, μεταβατικές, τεχνητές, ή απλώς φανταστικές.

Ωστόσο, έστω ως ιδεολογικές κατασκευές, οι νέες αυτές ταυτότητες υπάρχουν: ακριβώς όπως υπάρχουν παραμορφωτικοί καθρέπτες και είδωλα που προέρχονται από αυτούς. Καταμαρτυρούν την αποσύνθεση των πολυπολιτισμικών κοινωνιών: Γκέι, queer, trans συμπληρώνουν το φάσμα των απάτριδων της αγοράς, ή των “άθεων” φανατικών πιστών του δικαιωματισμού. Είναι σαφές ότι σήμερα, κάθε άτομο δεν είναι πια “μοναδικό”, ούτε έχει μια μόνιμη επαγγελματική απασχόληση, ή έστω μια σταθερή ταυτότητα. Ανάλογα με τις στιγμές, τους τόπους ή τις συγκυρίες, μαζί με τα ατομικά νομικά του δικαιώματα, διαθέτει πολλαπλές ταυτίσεις με την μία ή την άλλη ομάδα που συγκροτείται γύρω από αισθήματα, συγκινήσεις, πάθη ή κοινά γούστα, άλλοτε κάπως μόνιμα, άλλοτε κατά καιρούς μεταβαλλόμενα ανάλογα με τις συγκυρίες, τις ευκαιρίες και τις μόδες της εποχής.


Συγκροτημένες σαν λόμπι, οι ομάδες αυτές, οι διάφορες δηλαδή μειονότητες ανταγωνίζονται η μία την άλλη στην αγορά της “διαφορετικότητας” μιας ολοκληρωτικά ψηφιδοποιημένης, φανταστικής “παγκόσμιας κοινωνίας” των εν δυνάμει απασχολήσιμων, “ομοίως διαφορετικών”. Αγωνίζονται, έστω ως μειονότητες των μειονοτήτων, να υπερτονίσουν όλες τις πιθανές και ασταθείς υποδιαιρέσεις μιας κοινωνίας νομικά δικαιωματούχων και φαντασιακά χειραφετημένων δούλων και να πετύχουν αλλαγές στο νομικό πλαίσιο, όπως φαντάζονται ότι κάθε φορά εξυπηρετούνται τα “ειδικά τους συμφέροντα”. Κοινό σημείο όλων αυτών των ομαδοποιημένων μειονοτήτων που συμβιώνουν στα πλαίσια του κοινωνικού μωσαϊκού, είναι η παραγνώριση των ευρύτερων κοινωνικών προβλημάτων και η εσκεμμένη τους μυωπία στις λογικές ενός σύγχρονου μεταμοντέρνου καπιταλισμού “διαχείρισης ροών και δεδομένων”

Ολοκληρωτισμός του πολιτικά ορθού

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στην εκπαίδευση και ο ρόλος της στη διαμόρφωση του νέου είδους ανθρώπου

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Διάλεξη με αντικείμενο τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων στην Εκπαίδευση, τμήμα των οποίων είναι και η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.

• Τι ισχύει αναφορικά με το συγκεκριμένο ζήτημα;
• Πρόκειται άραγε για κατήχηση στις αξίες μιας νέας θρησκείας;
• Ποιοι οι απώτεροι στόχοι;

Διευκρινίστηκαν ορισμένα αμφιλεγόμενα ζητήματα αναφορικά με την υπέρ και παραπληροφόρηση που επικρατεί στο δημόσιο διάλογο που έχει ανοίξει περί του θέματος.

Αναφέρθηκαν τρόποι αντιμετώπισης που προάγουν την σύμπνοια μεταξύ διαφόρων κοινωνικών ομάδων που αντιστέκονται, όπως οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί.

Μπορείτε να δείτε το video στο https://youtu.be/MEpMV59VfjM?si=anMfnLHC8EuMISrw

Πορεία προς έναν ήπιο ολοκληρωτισμό η woke κουλτούρα

20/12/2024

ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗ ΕΥΓΕΝΙΑ

Στο δυτικό κόσμο όλοι πλέον αντιλαμβανόμαστε, νιώθουμε, καταλαβαίνουμε, πως καλούμαστε να ζήσουμε σε μια εποχή trans. Όπου βεβαίως το trans συμβολίζει τη διαρκή και αέναη μετάβαση από κάτι σε κάτι άλλο.

Η εργαλειακή και ψηφιακή μετα-μόρφωση του ανθρώπου συντελείται σε όλα τα επίπεδα (όπως αυτά αναφέρονται από τον κοινωνικό ψυχολόγο Doise (ενδοατομικό, διατομικό, διομαδικό, ιδεολογικό). Αυτή η μετα-βαση, αυτή η trans υπαρξιακή κατάσταση νομιμοποιείται στις συνειδήσεις των ανθρώπων ως κάτι υποτίθεται καλό και προοδευτικό που στοχεύει να βελτιώσει όχι μόνο τις συνθήκες διαβίωσης, αλλά και το μοντέλο του ανθρώπου. Και βεβαίως όλα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ή του πλανήτη φορούν σχεδόν πάντα τον φερετζέ των καλών προθέσεων. Η μετανεωτερική εποχή λοιπόν και η μεταμοντέρνα ιδεολογία της φέρνουν τα «μετά» τους: μετα-βαση, μετα-μόρφωση, μετα-νθρωπος, μετα-σχηματισμός, μετα-λλαξη, μετα- κοινωνία, μετα-δημοκρατία κλπ.

Ο «παλαιός κόσμος», έτσι όπως τον ξέραμε μέχρι σήμερα, με τα ήθη και τα έθιμα του, τις θρησκείες του, τα έθνη και τις συλλογικότητες του, τα πάθη, τις σχετικά σταθερές ταυτότητες και τις αντιστάσεις που εκπορεύονταν από αυτές είναι για κάποιους δήθεν εκσυγχρονιστές, κάτι αναχρονιστικό που οφείλουμε, αν θέλουμε να «προοδεύσουμε», οι πιο ρομαντικοί να τον πενθήσουμε και όλοι τελικά να τον ξεχάσουμε εντελώς.

Αυτά μας διδάσκει η woke κουλτούρα, η οποία, όπως υποτίθεται, διαρρηγνύει τα ιμάτια της για την συνειδησιακή μας «αφύπνιση» και η αδελφή της, ακυρωτική κουλτούρα, η οποία καταδικάζει συλλήβδην όλη την ιστορία μετατρέποντας την σε ένα αναξιόπιστο αφήγημα, που θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί και να ξαναγραφεί από την woke «ηθική» των πολιτικά και πολιτισμικά επικυρίαρχων.

Η ακυρωτική κουλτούρα

Woke και Anti-woke: Ιδεολογικοί Πόλεμοι της Νέας Εποχής

Skip to content

• Βιβή Φατούρου
• Θεωρίες, Κόσμος
• ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΣΧΟΛΙΑ

Βιβή Φατούρου

Μια συναρπαστική ιστορία επιστημονικής φαντασίας με καλούς που γίνονται κακοί και κακούς που γίνονται καλοί, με κολλημένους στην παλαιολιθική εποχή ανθρώπους και εξελιγμένους στραμμένους στο μέλλον μετανθρώπους, με τους παραδοσιακούς κλασικούς αλλά και τους νεότερους μεταμοντέρνους εχθρούς, με Παλαιές, Νέες και ακόμα πιο Νέες Κανονικότητες, με όντα και προϊόντα τεχνητής νοημοσύνης, με κρυπτονομίσματα, ταξίδια στο διάστημα και μεγιστάνες του πλούτου, με θρησκευτικές μάχες και μάχες ιδεολογικές, χωρίς happy end αλλά με ανοιχτό σε όλα τα ενδεχόμενα τέλος.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

• 1. Η ιστορία μπαίνει σε νέα φάση
• 2. Το woke είναι εδώ ελαφρώς αποδυναμωμένο αλλά ακόμα κραταιό
• 3. Η anti-woke εξέγερση: μία από τα κάτω αντεπίθεση
• 4. Οι ιδεολογικοί πόλεμοι του 21ου αιώνα
• 5. Ποιος δεν θέλει να δει ότι ο κόσμος αλλάζει;

_________________

Όσοι διαβάζουν από Η/Υ συνιστάται η ανάγνωση από την ΠΗΓΗ... του δημοσιεύματος ΕΔΩ...

1. Η ιστορία μπαίνει σε νέα φάση

Η ιστορία τελικά δεν τελείωσε. Και δεν το λέει κάποιος τυχαίος αυτό, αλλά ο ίδιος άνθρωπος που τη δεκαετία του 1990 μας είχε διαβεβαιώσει για το αντίθετο. Έπειτα από 30 και παραπάνω χρόνια επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού -ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο- οι συσχετισμοί δυνάμεων δείχνουν τώρα να ανατρέπονται.

Η επανεκλογή Τραμπ εισάγει μια νέα φάση στην αμερικανική ιστορία, λέει σήμερα ο εισηγητής του τέλους της ιστορίας Φουκουγιάμα, με τους ψηφοφόρους να απορρίπτουν τη μετεξέλιξη του φιλελευθερισμού αφενός σε “νεοφιλελευθερισμό” και αφετέρου σε πολιτική των ταυτοτήτων (ή αλλιώς woke φιλελευθερισμό).

Χωρίς αμφιβολία, το λεγόμενο anti-woke ρεύμα νίκησε σε αυτή τη φάση. Το δε κίνημα woke ηττήθηκε κατά κράτος αν και μάλλον είναι νωρίς να θεωρηθεί τελειωτικό το χτύπημα. Προς το παρόν είναι εμφανές το σάστισμα των υποστηρικτών του, όχι μόνο των πολιτικών και πνευματικών ελίτ που το υποστηρίζουν, αλλά και του “απλού κόσμου” που το έχει ασπαστεί. Ακούγεται λόγου χάρη ότι στις ΗΠΑ επαγγελματικές και άλλες ομάδες πληθυσμού ανησυχούν για τα δικαιώματά τους, “προοδευτικοί” καθηγητές στα πανεπιστήμια ανησυχούν για τις καριέρες τους, ενώ μερίδα φιλελεύθερων ετεροφυλόφιλων γυναικών διακηρύσσει ότι θα ασπαστεί το κορεάτικο φεμινιστικό δόγμα 4B (no sex, no dating, no marriage, no kids) ως απάντηση στη νίκη Τραμπ. Εν ολίγοις, ο “προοδευτικός” κόσμος καλείται τώρα, κάπως δειλά και ανόρεχτα προς το παρόν, να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Με στόχο φυσικά να προληφθούν ή ανατραπούν τα “κακά” (το σκότος, η συντηρητικοποίηση, η φασιστικοποίηση, η κατάλυση των δικαιωμάτων κ.λπ.) που αναμένεται/υποτίθεται θα φέρει ο “τραμπισμός”.

Στην αντίπερα όχθη, το anti-woke κίνημα πανηγυρίζει τη νίκη του ή, πιο μετριοπαθώς, ελπίζει ότι θα συντηρήσει τα κεκτημένα του, ήτοι τις εργασιακές και λοιπές κατακτήσεις του 20ου αιώνα, ότι θα πρυτανεύσει επιτέλους η κοινή λογική, ότι θα επανέλθει η παλαιά κανονικότητα να εκτοπίσει τη “Νέα Μη-Κανονική Κανονικότητα” του προηγούμενου “καθεστώτος”.

Το κίνημα woke έχασε μία σημαντική μάχη αλλά όχι τον πόλεμο.

Συνένοχοι στην άρνηση ότι ο κόσμος αλλάζει;

Χάθηκε ή κερδήθηκε μια μάχη λοιπόν (ανάλογα σε ποια πλευρά του φεγγαριού κατοικοεδρεύει κανείς), αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται. Το κίνημα woke φαίνεται να έχασε αυτόν τον γύρο (ενδεχομένως για παράδειγμα οι ιατρικές παρεμβάσεις σε “τρανς παιδιά” να υποχωρήσουν ή απαγορευτούν στις ΗΠΑ όπως ήδη έχει συμβεί σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες), αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχασε τον πόλεμο. Η ιστορία επέστρεψε και εναλλακτικές προσλήψεις του κόσμου αναδύονται επομένως η σύγκρουση συνεχίζεται σε μια αέναη ιδεολογική (και όχι μόνο) διαπάλη.

Ο φιλελευθερισμός και οι τροπές του

από Ευάγγελος Κοροβίνης

Στο παρόν άρθρο εξετάζεται η σχέση του κλασικού φιλελευθερισμού με τον νεοφιλελευθερισμό και τον γουοκισμό. Τον νεοφιλελευθερισμό που ωθεί στα άκρα την υιοθέτηση των αρχών της ελεύθερης αγοράς και τον γουοκισμό, την εμμονική δηλαδή επαγρύπνηση εναντίον των φυλετικών διακρίσεων και των διακρίσεων εις βάρος των γυναικών και διαφόρων σεξουαλικών μειονοτήτων.

Αν η σχέση του νεοφιλελευθερισμού με τον κλασικό φιλελευθερισμό είναι ευθεία και εμφανής σε όλους, δεν ισχύει το ίδιο και για την σχέση του γουοκισμού με τον παραδοσιακό φιλελευθερισμό. Πριν διαλευκανθεί η σχέση φιλελευθερισμού και γουοκισμού θα γίνει προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα κατά πόσον είναι δυνατή η επιστροφή σε παλιότερες μορφές καπιταλισμού με όχι τόσο ακραία χαρακτηριστικά κοινωνικής ανισότητας όπως στην νεοφιλελεύθερη περίπτωση.

Μια από τις συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού, πέραν της διεύρυνσης των ανισοτήτων στα παλαιά κέντρα του συστήματος, τις δυτικές οικονομίες δηλαδή, υπήρξε η μετανάστευση της βιομηχανικής παραγωγής στις αναδυόμενες οικονομίες της Ανατολής και του Νότου. Η μετατόπιση αυτή έγινε κυρίως προς αναζήτηση φθηνού και πειθαρχημένου εργατικού δυναμικού. Όλα φαίνονταν ότι πήγαιναν καλά για το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο ώσπου κάποια στιγμή συνειδητοποιήθηκε ότι η διαδικασία αυτή κατέληξε σε ένα απρόσμενο και ανεπιθύμητο αποτέλεσμα. Την τεχνολογική ισοτιμία της Κίνας έναντι της Δύσης δηλαδή, την ίδια ώρα που η Κίνα συγκέντρωνε μεγάλο μέρος των βιομηχανικών δραστηριοτήτων του πλανήτη.

Η δυσάρεστη αυτή για την Δύση πραγματικότητα μπορεί, όπως υποστηρίζουν αρκετοί, να αναστραφεί σχετικά εύκολα με την επανεκβιομηχάνιση των δυτικών οικονομιών μέσω προστατευτικών μέτρων κυρίως (δασμών, επιδοτήσεων κ.λπ.).Υπάρχει όμως ένα μεγάλο εμπόδιο στην αναγέννηση της βιομηχανικής βάσης των παλαιών κέντρων του συστήματος. Στις ΗΠΑ, χαρακτηριστικά, λιγώτερο από το ένα τέταρτο των αποφοίτων λυκείου διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις μαθηματικών για να απασχοληθεί στις μέσω υπολογιστών καθοδηγούμενες βιομηχανικές δραστηριότητες. Είναι φανερό λοιπόν ότι η επιστροφή σε παλιότερες μορφές καπιταλισμού δεν είναι τόσο εύκολη όσο ισχυρίζονται ορισμένοι.

Γιώργος Καραμπελιάς: "Η woke πολιτική υπηρετεί τα ενδιαφέροντα των ελίτ"

Ο Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας και εκδότης, διευθυντής του περιοδικού "Άρδην", μίλησε στις Αναλύσεις του Radio Me με τον Γιάννη Χαραλαμπίδη, για τις ρίζες, την εξέλιξη, τη φιλοσοφία και τις πολιτικές προεκτάσεις του κινήματος Woke, που έχει βρεθεί στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης.

ΠΗΓΗ:https://youtu.be/XwZkDUGlW-g?si=MDGoxWl8i4fBY7Zp
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

@ μηδενιστικ@ κουλτούρ@ του άφυλο@ @

17 Μαΐου 2021

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου

Αλαμπουρνέζικα; Κάθε άλλο! Πλήρης χειραφέτηση από την τυραννία της ορθογραφίας και του φύλου, λένε ότι είναι! Πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό και πάλι, οι άλλοτε σποραδικές εμφανίσεις του «ουδέτερου» ή απροσδιόριστου τρόπου γραφής για το φύλο. Το οποίο είναι απεριόριστο και αδιευκρίνιστο σύμφωνα με τη θεωρία του κοινωνικού φύλου. Το σύμβολο @ στις καταλήξεις των λέξεων κατά την γραφή αποτελεί τρόπο βιοπολιτικής ορθότητας για τη συμπερίληψη ατόμων που δεν προσδιορίζονται από το δίπολο αρσενικό – θηλυκό. Στην προφορική γλώσσα χρησιμοποιούνται τα ουδέτερα άρθρα και οι κλίσεις.

Οι πολιτισμικές θεωρίες, στηριζόμενες σε μια ακραία εφαρμογή της σημειολογίας, των γλωσσικών παιγνίων και της κυβερνητικής θεωρίας του κοινωνικού κονστραξιονισμού (κατασκευής), υποστηρίζουν την απελευθέρωση του ατόμου από κάθε προσδιορισμό και ιδιότητα. Το φύλο είναι ένα από αυτά, όπως και η εθνική καταγωγή, η τάξη, ο τόπος κατοικίας, το επάγγελμα, η ιστορία, η φυσική συγγένεια, ακόμα και η ανθρώπινη σχέση σε λίγο, κ.α. Τα οποία μπορεί να αρχίζουν να απονευρώνονται αν τα πούμε και τα γράψουμε αλλιώς, σε μια ανανεωμένη εφαρμογή ενός ακραίου νομιναλισμού.

Η νέα γλώσσα κατασκευής του ανθρώπου μέσω της …γλώσσας στην ουσία αποτελεί τη νέα ανθρωπολογία του πολιτισμού που γεννιέται στην εποχή μας. Καθόλου ανεξάρτητης από τη νεοφιλελεύθερη φάση της εξέλιξης του καπιταλισμού (είτε από τον δεξιό, είτε από τον αριστερό πόλο του συστήματος), τις εξελίξεις της μεταδιαφωτιστικής τεχνολογίας και μιας νέας ψηφιακής βιολογίας (Ας μην ξεχνάμε ότι το σύμβολο @ αποτελεί κορυφαίο λειτουργικό σύμβολο της διαδικτυακής «σχέσης» και «επικοινωνίας»).

Συντηρητισμός VS Ριζοσπαστισμός (Μέρος1ο)

Του Γιάννη Παπαμιχαήλ*

Οι υπήκοοι σε όλο τον πολιτισμένο δημοκρατικό δυτικό κόσμο, πολύ ταράχτηκαν. Άλλοι πιο συντηρητικοί, πατριωτικά ευαισθητοποιημένοι, είδαν στην εκλογή του νέου πλανητάρχη φως - πολύ φως και έσπευσαν προκαταβολικά να χαρούν. Άλλοι, λιγότεροι, είδαν με προσοχή ένα κίτρινο φως να αναβοσβήνει προειδοποιώντας για μια επικείμενη μισοφωτισμένη διασταύρωση, ίσως και ένα φαινομενικά παράδοξο κυκλικό αδιέξοδο. Άλλοι πάλι, πιο προοδευτικοί και ριζοσπάστες, παγκοσμιοποιημένοι σε επίπεδο νοοτροπιών και νεοταξίτικων χρηστοηθειών, είδαν στην ίδια εκλογή μόνο σκοτάδι και έσπευσαν επίσης προκαταβολικά, να λυπηθούν. Διότι κατ’ αυτούς, χάθηκε η ελπίδα για έναν άλλο κόσμο, καλύτερο και δικαιότερο, ιδίως δε ανεκτικότερο. Σε τι;

Εννοείται στις διαφορές - και όχι βέβαια στις σταθερές, δομικές ομοιότητες που συγκροτούν τις συλλογικές συνειδήσεις. Στις ατομικές ή συγκυριακές ιδιομορφίες που κατακερματίζουν σε δικαιωματούχες μειονότητες τις παλαιές, πολιτισμικά τουλάχιστον συνεκτικές κοινωνίες και διαλύουν συνειδησιακά τα συλλογικά τους υποκείμενα (έθνη και κοινωνικές τάξεις) στα εξ ων υποτίθεται ότι συνετέθησαν, δηλαδή στα άτομα και στις συγκυριακές, ταυτοτικές συναθροίσεις τους. Ανεκτικότερο συνεπώς στις μικρές ή μεγάλες παραβάσεις της ισχύουσας εθιμικά, ηθικά ή συνταγματικά κανονικότητας ή και του νόμου που διέπει τις κοινωνικές σχέσεις εντός των παλαιών κοινωνιών του ιστορικά νεότερου, μεταφεουδαρχικού, δυτικού κόσμου. Ανεκτικότερο λόγου χάρη στις παράτυπες μετακινήσεις νομαδικών πληθυσμών που δεν φιλοξενούνται προσωρινά στον δυτικό κόσμο, αλλά εγκαθίστανται σε αυτόν. Τον εποικίζουν, όπως στο κάτω κάτω της γραφής έκαναν ιστορικά και οι πρώτοι ευρωπαίοι έποικοι της Αμερικής, πάνω στα πτώματα των αυτόχθονων Ινδιάνων, στο όνομα προφανώς ενός «καλύτερου κόσμου ίσων ευκαιριών αυτοπραγμάτωσης του καθενός», συνώνυμου του αμερικανικού ονείρου που έχει αποικίσει το ευρωπαϊκό φαντασιακό με τον ριζοσπαστικό ανιστορισμό του. Προσοχή: «παράτυποι μετανάστες». Όχι «παράνομοι και καταχρηστικοί»: τέτοιες μπορούν να είναι μόνο οι απεργίες των εργαζομένων. Όχι οι μετακινήσεις των ατόμων που, από όπου κι αν προέρχονται, ασυνόδευτοι ανήλικοι ή συνοδευόμενοι ενήλικες, δηλώνουν πρόσφυγες που χρειάζονται άσυλο και προστασία. Οι λέξεις και οι σημασίες τους οργανώνουν την κοινωνική και πολιτική σκέψη. Διαμορφώνουν το εκάστοτε πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας. Σύμφωνα άλλωστε με το δήθεν ανθρωπιστικό,  νεοταξίτικο ιδεώδες της συμπερίληψης όλων των χωρίς ιστορία και χωρίς πολιτισμικές καταβολές ομιλούντων διπόδων σε ένα παγκόσμιο σύνολο, κανένας «άνθρωπος δεν είναι παράνομος». Συνεπώς, κανένα σύνορο δεν έχει ηθικά το πολιτικό δικαίωμα να παρεμποδίσει τις «ελεύθερες μετακινήσεις του»: πρόκειται για μια «ανθρωπιστική, προοδευτική» αντίληψη που ιστορικά βόλεψε καλά τις επεκτατικές διαθέσεις όλων των πολέμαρχων, των αποικιοκρατών και των ιμπεριαλιστών. Κατά τα άλλα, η σημερινή χολιγουντιανή πολιτική ορθότητα κόπτεται να ζητά εκ των υστέρων συγνώμη από τους Ινδιάνους, που στην εποχή τους, δεν κατάλαβαν καλά το πολυπολιτισμικό αμερικάνικο όνειρο των εξαθλιωμένων, ευρωπαίων που εποίκισαν παράτυπα την αμερικανική ήπειρο, επιβάλλοντας στους συντηρητικούς αυτόχθονες Αμερικανούς τον δικό τους προοδευτικό νόμο και τη δική τους τάξη…

Οι “σταυροφόροι” της αποδόμησης και η επιστροφή του συντηρητισμού

ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΓΙΑΝΝΗΣ

Οι υπήκοοι σε όλο τον πολιτισμένο δημοκρατικό δυτικό κόσμο, πολύ ταράχτηκαν! Άλλοι πιο συντηρητικοί, πατριωτικά ευαισθητοποιημένοι, είδαν στην εκλογή του νέου πλανητάρχη φως, πολύ φως και έσπευσαν προκαταβολικά να χαρούν. Άλλοι, λιγότεροι, είδαν με προσοχή ένα κίτρινο φως να αναβοσβήνει, προειδοποιώντας για μια επικείμενη μισοφωτισμένη διασταύρωση, ίσως και ένα φαινομενικά παράδοξο κυκλικό αδιέξοδο.

Άλλοι πάλι, πιο προοδευτικοί και ριζοσπάστες, παγκοσμιοποιημένοι σε επίπεδο νοοτροπιών και νεοταξίτικων χρηστοηθειών, “σταυροφόροι” της αποδόμησης, είδαν στην ίδια εκλογή μόνο σκοτάδι και έσπευσαν, επίσης προκαταβολικά, να λυπηθούν. Διότι κατ’ αυτούς, χάθηκε η ελπίδα για έναν άλλο κόσμο, καλύτερο και δικαιότερο, ιδίως δε ανεκτικότερο. Σε τι; Εννοείται στις διαφορές κι όχι στις σταθερές, δομικές ομοιότητες που συγκροτούν τις συλλογικές συνειδήσεις. Στις ατομικές ή συγκυριακές ιδιομορφίες που κατακερματίζουν σε δικαιωματούχες μειονότητες τις παλαιές, πολιτισμικά τουλάχιστον συνεκτικές κοινωνίες. Στις διαφορές που διαλύουν συνειδησιακά τα συλλογικά υποκείμενα (έθνη και κοινωνικές τάξεις) σε άτομα και στις συγκυριακές, ταυτοτικές συναθροίσεις τους.

Σ’ έναν κόσμο ανεκτικότερο συνεπώς στις μικρές ή μεγάλες παραβάσεις της ισχύουσας εθιμικά, ηθικά ή συνταγματικά κανονικότητας ή και του νόμου που διέπει τις κοινωνικές σχέσεις εντός των παλαιών κοινωνιών του μεταφεουδαρχικού δυτικού κόσμου. Ανεκτικότερο λόγου χάρη στις παράτυπες μετακινήσεις νομαδικών πληθυσμών που δεν φιλοξενούνται προσωρινά στον δυτικό κόσμο, αλλά εγκαθίστανται σε αυτόν. Τον εποικίζουν, όπως στο κάτω κάτω της γραφής έκαναν ιστορικά και οι Ευρωπαίοι έποικοι της Αμερικής, πάνω στα πτώματα των αυτόχθονων Ινδιάνων, στο όνομα προφανώς ενός “καλύτερου κόσμου ίσων ευκαιριών αυτοπραγμάτωσης του καθενός”, συνώνυμου του αμερικανικού ονείρου που έχει αποικίσει το ευρωπαϊκό φαντασιακό με τον ριζοσπαστικό ανιστορισμό του.

Προσοχή: “παράτυποι μετανάστες”. Όχι “παράνομοι και καταχρηστικοί”: τέτοιες μπορούν να είναι μόνο οι απεργίες των εργαζομένων. Όχι οι μετακινήσεις των ατόμων που, από όπου κι αν προέρχονται, ασυνόδευτοι ανήλικοι ή συνοδευόμενοι ενήλικες, δηλώνουν πρόσφυγες που χρειάζονται άσυλο και προστασία. Οι λέξεις και οι σημασίες τους οργανώνουν την κοινωνική και πολιτική σκέψη. Διαμορφώνουν το εκάστοτε πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας. Σύμφωνα άλλωστε με το δήθεν ανθρωπιστικό, νεοταξίτικο ιδεώδες της συμπερίληψης όλων των χωρίς ιστορία και χωρίς πολιτισμικές καταβολές ομιλούντων διπόδων σε ένα παγκόσμιο σύνολο, κανένας “άνθρωπος δεν είναι παράνομος”.

Ατομικότητα και Αδιαιρετότητα

Η φιλοσοφία του WOKE – Με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο

Kυκλοφορεί από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις, επιμέλεια: Γιώργος Καραμπελιάς, Αθήνα 2024.

Του Σπύρου Α. Γεωργίου από το Άρδην τ. 132

Αντιγράφουμε από το κείμενο με τίτλο BELLUM OMNIUM CONTRA OMNES που περιλαμβάνεται Αντί εισαγωγής στο εν λόγω βιβλίο: «Τα πέντε, λιγότερο ή περισσότερο εκτενή κείμενα που περιλαμβάνονται σε αυτόν τον τόμο, υπό τον γενικό τίτλο Η φιλοσοφία του Woke, προσπαθούν να φωτίσουν ακριβώς τη μετάβαση από την “εκπαιδευτική” αυταπάτη του μαρξισμού και του διαφωτιστικού φιλελευθερισμού σε αυτήν τη νέα μεταμοντέρνα, φιλοσοφικά και επιστημονικά, κατάσταση της απόλυτης ρευστοποίησης εννοιών και επιστημονικών αντικειμένων. Στο πρώτο από αυτά, ο Γάλλος φιλόσοφος Danny Robert Dufour διερευνά τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισε η French Theory στη διαμόρφωση του νέου φιλοσοφικού και ιδεολογικού τοπίου της Δύσης. Στο επόμενο, οι Helen Pluckrose και James Lindsay, στη μελέτη τους “Η Queer θεωρία ως Απελευθέρωση από τη Κανονικότητα”, μας εισάγουν σε μια περιεκτική παρουσίαση της queer θεωρίας. Το τρίτο κείμενο της συλλογής, “Το γυναικείο φύλο μεταξύ επιστήμης και “άγραφου χαρτιού”” του Στήβεν Πίνκερ, είναι απόσπασμα από το βιβλίο του The Blank State: The Modern Denial of Human Nature (Το άγραφο χαρτί: η σύγχρονη άρνηση της ανθρώπινης Φύσης). Το τέταρτο κείμενο αποτελεί τη συλλογική παρέμβαση ενός σημαντικού αριθμού ακαδημαϊκών και επιστημόνων που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Journal of Controversial Ideas, 2023, υπό τον τίτλο “Για την υπεράσπιση της αξιοκρατίας στην επιστήμη”. Τέλος, οι Jerry Coyne και Luana Maroja, στη μελέτη τους “Η ιδεολογική υπονόμευση της Βιολογίας”, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Skeptical Inquirer, τον Ιούλιο-Αύγουστο 2023, υποβάλλουν σε μια εμπεριστατωμένη επιστημονική κριτική τις κυρίαρχες woke απόψεις στο πεδίο της βιολογίας».
Χωρίς αμφιβολία, όλα τα κείμενα με τα οποία αρθρώνεται το εξαιρετικό τούτο βιβλίο συντείνουν στο να γίνουν κατανοητά, με διαυγή τρόπο, τα φιλοσοφικά ερείσματα και οι ποικίλες απολήξεις του λεγόμενου woke.

Το δεύτερο όμως κείμενο (που υπογράφουν οι Helen Pluckrose & James Lindsay) είναι ιδιαιτέρως σημαντικό. και τούτο επειδή συμβάλλει στην αποσαφήνιση της queer θεωρίας, η οποία συνιστά το βασικό πλαίσιο αναφοράς, τρόπον τινά, του woke.

Αντιγράφουμε: «Η λέξη queer αναφέρεται σε οτιδήποτε ξεφεύγει από τα δυαδικά συστήματα (όπως άνδρας/γυναίκα, αρσενικό/θηλυκό, και ετερόφυλοι/ομοφυλόφιλοι) και σε έναν τρόπο αμφισβήτησης των δεσμών που υπάρχουν ανάμεσα στο φύλο, το γένος και τη σεξουαλικότητα. […]Το να είναι κάποιος queer επιτρέπει σε κάποιον να είναι ταυτόχρονα άνδρας, γυναίκα ή κανένα από τα δύο, να παρουσιάζεται ως αρσενικό, θηλυκό ή ουδέτερο ή οποιοδήποτε μείγμα των τριών και να υιοθετεί οποιαδήποτε σεξουαλικότητα – να μεταβάλλει οποιαδήποτε από αυτές τις ταυτότητες ανά πάσα στιγμή ή να αρνηθεί ό,τι σημαίνει εξαρχής».
Στο ίδιο κείμενο προσεγγίζεται και η θεώρηση της Αμερικανίδας Τζούντιθ Μπάτλερ της οποίας: «Η κύρια συμβολή ήταν η αμφισβήτηση των δεσμών μεταξύ του φύλου –των βιολογικών κατηγοριών του αρσενικού και του θηλυκού– και του γένους –τις συμπεριφορές και χαρακτηριστικά που συνήθως συνδέονται με το ένα ή το άλλο φύλο– και της σεξουαλικότητας – δηλαδή της φύσης της σεξουαλικής επιθυμίας. Και το έκανε αυτό χρησιμοποιώντας κατά κόρον, την πιο γνωστή έννοιά της: την επιτελεστικότητα του φύλου. Η έννοια της επιτελεστικότητας του φύλου (γένους) προέρχεται από έναν κλάδο της γλωσσολογίας –και η Μπάτλερ υποστηρίζει ότι οι ρόλοι των φύλων διδάσκονται και μαθαίνονται από τους ανθρώπους– συχνά άθελά τους – μέσω της κοινωνικοποίησης ως σύνολα ενεργειών, τρόπων και προσδοκιών και οι άνθρωποι επιτελούν αυτούς τους ρόλους αντίστοιχα. Η κοινωνία επιβάλλει αυτές τις ενέργειες και τις συνδέει με γλωσσικά κατηγορήματα. Με την ανάληψη αυτών των ρόλων και την «επιτέλεσή» τους σύμφωνα με αυτές τις προσδοκίες, οι άνθρωποι δημιουργούν την καταπιεστική ψευδαίσθηση ότι οι ίδιοι ρόλοι είναι πραγματικοί, σταθεροί και με εμμενές νόημα. (Επειδή λοιπόν) μέσω της δια-λεκτικής κατασκευής δημιουργούνται και διαιωνίζονται αυτοί οι ρόλοι και οι αντίστοιχες προσδοκίες, αυτή η «ρυθμιστική μυθοπλασία πρέπει να αποκαλυφθεί».

Με αφορμή αυτό ακριβώς το σπουδαίο κείμενο του παρόντος βιβλίου, που αναδεικνύει την έννοια της επιτελεστικότητας, είναι μάλλον χρήσιμη μια παρέκβαση∙ μια ευσύνοπτη παρέκβαση προκειμένου να εξηγηθεί ακόμη περισσότερο η συγκεκριμένη έννοια (επιτελεστικότητα) η οποία συνιστά, ορισμένως, τον πυρήνα της queer θεωρίας και κατ’ επέκταση του woke.