Καλωσορίσαμε στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο!

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Πιστεύει πλέον κανείς ότι το πρόβλημα της κυβέρνησης ήταν η θεσμοθέτηση της συντροφικότητας των ομοφυλοφίλων; Μέρα τη μέρα, εδραιώνεται η πεποίθηση ότι όλο αυτό το σόου ήταν η υλοποίηση επιταγών της εσπερίας (ΗΠΑ και Ε.Ε.) για ταχύτατες αλλαγές στην κοινωνία, σχετικά με τις έννοιες του γάμου και της οικογένειας, όπως τις ορίζαμε εδώ και χιλιάδες χρόνια. 

Το πρόβλημα δεν είναι οι ομοφυλόφιλοι

Αλλαγές που επιβάλλονται, όχι επειδή η κοινωνία, μέσα από μακρόσυρτες διεργασίες, θέλει να διορθώσει κάποιες στρεβλώσεις, αλλά απλά, επειδή κάποιες μειοψηφίες, έχοντας εξασφαλίσει την στήριξη των ελίτ, θέλουν να επισημοποιήσουν, στο υψηλότερο βαθμό, τα «θέλω» τους. Άλλωστε, δεν έχει διαψευστεί στα λεγόμενά του ο δημοσιογράφος Κων/νος Κόλμερ που υποστηρίζει ότι υπήρξε παρέμβαση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, στον 5ο γύρο στρατηγικού διαλόγου Αμερικής – Ελλάδος με την συμμετοχή των υπουργών εξωτερικών εκατέρωθεν, όπου προωθήθηκε ξεκάθαρα η ενσωμάτωση προσφύγων στις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες, καθώς και η προώθηση της διαφορετικότητας, της ισότητας και της συμπερίληψης, της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Μάλιστα, εκφράστηκαν συγχαρητήρια για την εξαιρετική δουλειά που γίνεται για την προώθηση της woke ατζέντας.

Από τις 192 χώρες του ΟΗΕ, μόνο 37 έχουν νομοθετήσει κάτι αντίστοιχο. Μέσα σ΄ αυτές και η Ελλάδα, ως η πρώτη ορθόδοξη χώρα. Τυχαίο; Άλλωστε, σύμφωνα με τον νομικό Δημ. Σταθακόπουλο, εδώ και χρόνια είναι αναρτημένοι οι όροι αναδοχής και υιοθεσίας στο Υπουργείο Υγείας και πουθενά δεν αναφέρεται το φύλο, ως προϋπόθεση για να προβεί κάποιος σε υιοθεσία. Κάτι, που προφανώς, δεν διάβασαν (άλλη μια φορά) βουλευτές και υπουργοί!!! Ποια η ανάγκη, συνεπώς, της ψήφισης νόμου για κάτι που ήταν λυμένο, όπως επίσης και η κατοχύρωση της συντροφικότητας, αφού σε μεγάλο βαθμό ήταν τακτοποιημένο μέσα από το σύμφωνο συμβίωσης; Δυστυχώς, από όλη αυτή την συζήτηση του νόμου «γάμος και τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών», έλειψαν οι απόψεις των ειδικών, των γιατρών, των βιολόγων, των ψυχολόγων, των παιδαγωγών, των ακαδημαϊκών, των φιλοσόφων. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Ερωτήματα

Το ερώτημα είναι, τι θα επακολουθήσει μετά την ψήφιση του νόμου.

Εγείρονται θέματα ευγονικής (πεποιθήσεις και πρακτικές που στοχεύουν στην βελτίωση της γενετικής ποιότητας του πληθυσμού). Η ναζιστική Γερμανία δεν απέχει πολλά χρόνια. Παιδιά κατά παραγγελία. Ήδη στην Αμερική κυοφορείται έμβρυο με 3 DNA. Τι προβλήματα υγείας μπορούν να προκύψουν, πέρα από τα νομικά;

Ἡ ἀντιwoke βιολογικοποίηση

του ΓΙΑΝΝΗ Α. ΤΑΧΟΠΟΥΛΟΥ

Ὄχι σπάνια, στὴν ἀπολυτοποίηση τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τὴν πλήρη ἀγνόηση τῆς φύσης καὶ τῆς βιολογίας ποὺ ὑποστηρίζουν ὅσοι συντάσσονται μὲ τὸ woke κίνημα, ἀντιπαρατίθεται μιὰ ἀντιwoke βιολογικοποίηση τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἀνθρώπινης δραστηριότητας. Ἂν οἱ πρῶτοι, γιὰ παράδειγμα, συγχέουν τὴ σεξουαλικὴ προτίμηση μὲ τὸ φύλο καὶ ἔτσι ἀνακαλύπτουν ἀναρίθμητα φύλα, οἱ δεύτεροι ἐπινοοῦν διάφορες ἀντικειμενικὲς καὶ βασισμένες στὴ βιολογία κοινωνικὲς σταθερές. Ἤδη εἶχε γίνει τὶς προηγούμενες δεκαετίες ἀναφορὰ σὲ «γονίδιο τῆς ἀπιστίας», σὲ «γονίδια τῆς ὑπερβολικῆς τηλεθέασης» καὶ ἄλλα τέτοια (βλ. τὴν κριτικὴ τῆς S. McΚinnon, Νεοφιλελεύθερη γενετική, ἤδη ἀπὸ τὸ 2005 σὲ τέτοιες ἀντιλήψεις).


Τέτοιες «βιολογικίστικες» ἀντιλήψεις δὲν ἐξηγοῦν, φυσικά, γιατὶ ὑπάρχουν διαφορετικὰ κριτήρια ὀμορφιᾶς σὲ διαφορετικοὺς ἀνθρώπους τῆς ἴδιας ἐποχῆς (και ὄχι μόνο αὐτὰ ποὺ ὁρίζουν δογματικὰ ὁρισμένοι βάσει τῆς γονιμότητας), ἢ γιατὶ παντρεύονται καὶ συζοῦν ἁρμονικὰ ἄνθρωποι ποὺ διαφέρουν σὲ ὀμορφιὰ ἐπειδὴ ἔχουν π.χ. ἴδια ἐνδιαφέροντα καὶ κώδικα ἐπικοινωνίας ἀγνοώντας τὴν ἐξωτερικὴ σχετικὴ ἀσχήμια ἢ καὶ φτώχεια τοῦ συντρόφου (κανονικά, θὰ ἔπρεπε τέτοιοι «ἄσχημοι/ες» νὰ εἶχαν ἐκλείψει πρὸ πολλοῦ στὰ πλαίσια μιᾶς ἄτυπης εὐγονικῆς), ἢ ὅτι στὶς ἀπαρχὲς τοῦ ἀνθρώπινου γένους τροφοσυλλέκτες ἦταν τόσο οἱ ἄντρες ὅσο καὶ οἱ γυναῖκες (ἄρα δὲν ὑπῆρχε κάποιος λόγος γιὰ γονιδιακὴ προτίμηση τοῦ πλούσιου ἀρσενικοῦ ποὺ θὰ ἀνέτρεφε τὰ μικρὰ τοῦ θηλυκοῦ) κ.ο.κ. Ὅπως γράφει ἠ ΜακΚίννον,

«οἱ ἐξελικτικοὶ ψυχολόγοι δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγήσουν… σὲ πολιτισμοὺς ὅπου ἡ ἐξωσυζυγικὴ σεξουαλικὴ σχέση ἐπιτρέπεται ἀνοικτὰ καὶ ἡ ἔκφραση τῆς ζηλοτυπίας δὲν ἐνθαρρύνεται, γιατί ὁρισμένα ἄτομα ἐκφράζουν παρ’ ὅλα αὐτὰ ζήλια; Καί, ἀντίστροφα, σὲ κοινωνίες ὅπου ἡ ἐξωσυζυγικὴ σεξουαλικὴ σχέση παρεμποδίζεται καὶ ἡ ἔκφραση ζηλοτυπίας κυρώνεται ἀνοιχτά, γιατί ὁρισμένα ἄτομα δὲν ἐκφράζουν καθόλου ζήλια;».

Γρ. Βασιλειάδης: Ο δικαιωματισμός ως θάνατος της κοινής λογικής και της ζωτικότητας

Ο ψυχολόγος Γρηγόρης Βασιλειάδης συζητά με τον ιατρό Περικλή Κορμά με αφορμή τον "Γάμο" ομοφύλων, την τεκνοθεσία και τον δικαιωματισμό ως θάνατο της κοινής λογικής και της ζωτικότητας

00:00 Εισαγωγή

01:56 Σκεπτόμενος και εν δυνάμει Χριστιανός 

04:08 Θέλω μπαμπά και μαμά 

09:52 Τι θεωρείται φυσιολογικός γάμος 

13:20 Πρότυπο πατέρα σε ομόφυλα ζευγάρια; 

16:00 Επιμονή για τεκνοθεσία 

22:00 Ενοχή - θάνατος- Απόρριψη 

24:00 Τι είναι γυναίκα; 

30:30 Επβαλόμενο δικαίωμα 

32:00 Γάμος χώρος του Ιερού 

34:37 Yιοθετημένα παιδιά ομοφυλοφίλων 

38:54 Παρένθετη μητέρα 

41:14 Η μητέρα είναι ο κόσμος του παιδιού 

42:55 Αναπάντητες ερωτήσεις στο Νομοσχέδιο

Δημ. Μαυρόπουλος: … ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς….

O Δημήτρης Μαυροπουλος απαντά σε ερωτήσεις και σχολιάζει. 

00:00 Eισαγωγή 

00:17 Ιερολογία του Γάμου 

04:42 άρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς…. 

09:41 Γιώργος Θεοτοκάς - Καμπνάνες 

12:20 Στρέβλωση της ιερής λέξης Γάμος

Άντιδραστικός φεμινισμός

Άντιδραστικός φεμινισμός

από Mary Harrington

-26 Φεβρουαρίου 2024

Σημείωμα τοῦ μεταφραστῆ

Ἡ Mary Harrington εἶναι συγγραφέας καὶ ἀρθρογράφος στὸ Unherd. Τὰ κείμενά της, μὲ ἄμεση ἀναφορὰ στὸν ἀγγλοσαξωνικὸ κόσμο, ἐπικεντρώνονται σὲ μεγάλο βαθμὸ στὰ θέματα φύλου καὶ τὴν θέση τῆς γυναίκας. Τὸ συγκεκριμένο ἄρθρο, τὸ ὁποῖο ἔχει ἐπιπλέον ἀναφορὲς στὴν πραγματικότητα τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, ἔχει πρωτοδημοσιευθεῖ στὴν περιοδικὴ ἔκδοση First Things ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν θεολογικὴ σκέψη τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας. Τὸ θέμα ποὺ διαπραγματεύεται ἐδῶ μοιάζει μὲ ἕνα μανιφέστο, στὸ ὁποῖο προτείνει ἕναν διαφορετικὸ φεμινισμό ποὺ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ πολλὰ θέσφατα τῶν γυναικείων κινημάτων. Παρουσιάζονται κάποιες διαφορὲς ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα, ἀλλὰ στὸν πυρήνα του ἄρθρου παραμένει ἡ ἀληθινὴ ἀναζήτηση, γιὰ τὴν θέση τῆς γυναίκας, καὶ γιὰ μία νέα πολιτικὴ γύρω ἀπὸ τὴν συνύπαρξη τῶν φύλων.

Ὅταν ἤμουν περίπου δέκα ἐτῶν, ἄρχισα νὰ παρατηρῶ ὅτι μετὰ τὸ βραδυνὸ φαγητὸ ὁ πατέρας μου σηκωνόταν ἀπὸ τὸ τραπέζι, ἐνῶ ἡ μητέρα μου παρέμενε στὴν κουζίνα γιὰ νὰ καθαρίσει τὰ πιάτα. Καθώς μεγαλώναμε, τὰ ἀδέρφια μου ἄρχισαν νὰ κάνουν τὰ ἴδιο. Τὸ θεωρούσα ἄδικο γιὰ τὴν μητέρα μου, γιατὶ οἱ δουλειές της ἔμοιαζε νὰ μήν τελειώνουν ποτέ. ῞Ως μοναχοκόρη, βρέθηκα μπροστὰ σὰ ἕνα δίλημμα: Θὰ ἔπρεπε νὰ δείξω ἀλληλεγγύη βοηθώντας τὴ μητέρα μου νὰ καθαρίσει, ἢ νὰ διεκδικήσω ἴση θέση μὲ τὰ ἀδέλφια μου ἀφήνοντάς την νὰ κάνει τὶς ἀγγαρεῖες;

Στὴν πορεία, προσπαθῶντας νὰ ἀπαντήσω σ᾽ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα ὁδηγήθηκα στὸν φεμινισμό. Σὲ μία ἐκδοχή του, κάπου ἀνάμεσα στὴν σκυθρωπὴ γιορτὴ τῆς θηλυκότητας τῶν Riot Grrrl -μὲ μιὰ ἀπόχρωση ἀπό τὴν Σαπφώ- καὶ στὸν καθαρὸ ὀρθολογισμὸ τῆς Σιμόν ντε Μποβουάρ. Ψάχνοντας οὐτοπικοὺς κόσμους στοὺς ὁποίους οἱ γυναῖκες εἴμαστε πλάσματα μὲ πλήρη δικαιώματα καὶ ὄχι ἄνθρωποι δεύτερης κατηγορίας.

Ἔμαθα ὅμως ἀκόμη, πὼς τὸ νὰ εἶσαι μέλος στὸ φεμινιστικὸ κλάμπ, συνοδεύεται καὶ ἀπὸ σημειώσεις μὲ ψιλὰ γράμματα. Γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ ἐπιδιώξεις φεμινιστικοὺς στόχους πρέπει νὰ ὑπογράψεις ἕνα μεγάλο φάσμα δεσμεύσεων ποὺ ἔχουν τὴν σημαία τῆς «προόδου». Τὴν κλιματικὴ δικαιοσύνη, τὰ δικαιώματα τῶν φυλετικῶν και ἔμφυλων μειονοτήτων, τὴν ἀναδιανομὴ τοῦ πλούτου καὶ οὕτῳ καθεξής. Ἂν τὰ ἀπορρίψεις αὐτά, θὰ σὲ ἀφορίσουν ἀπὸ τὸν συνασπισμὸ τῶν προοδευτικῶν.

Ἔβαλα λοιπὸν στόχο νὰ ζήσω ὡς ἐνήλικας ὅσο δυνατὸν περισσότερο σύμφωνα μὲ αὐτὰ τὰ ἰδανικά. Ἐπιδιώκοντας ἕνα τρόπο ζωῆς μὲ χαμηλὲς ἐκπομπὲς διοξειδίου τοῦ ἄνθρακα, μὴ ἱεραρχικὲς κοινωνικὲς μορφὲς καὶ μέγιστη σεξουαλικὴ ἐλευθερία. Ἀλλὰ πρὶν φτάσω στὰ τριάντα, εἶχα καταλήξει στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ σεξουαλικὴ ἐλευθερία φέρνει τὴν ἀποξένωση, ὅτι ἡ «προοδευτικὴ» οἰκονομία προκαλεῖ (καὶ αποκρύπτει) τὰ δικά της τραύματα καὶ πώς, ὄχι ἡ ὑπερβολική ἀλληλεξάρτηση ἀλλά ἡ ἔλλειψή της εἶναι ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κατάρρευση τῆς κοινωνικῆς ζωῆς.

Πόνος των Φύλων, Πόνος των Όντων

Κουβεντιάζοντας για το νομοσχέδιο με τον γέροντα Βασίλειο Ιβηρίτη Γοντικάκη | Ι. Μητρ. Καλαμαριάς

Η άλλη πλευρά του «Ουράνιου Τόξου». Η ιστορία της Millie Fontana

Η άλλη πλευρά του «Ουράνιου Τόξου». Η ιστορία της Millie Fontana. [The other side of the rainbow...

Millie Fontana - Μεγαλώνοντας με δύο μητέρες με έφερε σε σύγχυση.

Ποια είμαι και πώς θα ταιριάξω εγώ μέσα στο σχέδιο αυτού του κόσμου;

Ποια είμαι και πώς θα ταιριάξω εγώ μέσα στο σχέδιο αυτού του κόσμου;

Κόρη λεσβιών, αποκαλύπτει γιατί είναι εναντίον του ομοφυλοφιλικού γάμου.

Το όνομά μου είναι Μίλι. Είμαι 23 ετών. Είμαι από τη Μελβούρνη. Έχω  γονείς  δύο λεσβίες, είμαι παιδί από δωρητή σπέρματος, μεγάλωσα άθεη και δεν έχω καθόλου σχέσεις με τη θρησκεία.
Όταν οι άνθρωποι βλέπουν τα παιδιά των ομοφυλόφιλων, αμέσως έχουν τη λανθασμένη αντίληψη ότι εκείνοι μας αγαπούν πολύ και ότι πρέπει να αισθανόμαστε σταθεροί και χαρούμενοι. Και ο λόγος για αυτό είναι ότι οι ομοφυλόφιλοι προωθούν αυτή την ιδεολογία ότι «η αγάπη είναι πάντα αγάπη» και ότι δεν χρειαζόμαστε στ΄ αλήθεια καθόλου βιολογικές ρίζες για να ανατραφούμε σωστά και να είμαστε καλά προσαρμοσμένοι και ευτυχισμένοι.
Αυτό έχει αποδειχθεί λανθασμένο για μένα και για πολλούς άλλους. Και η προώθηση αυτής της ιδεολογίας έχει κάνει δύσκολο για τους ανθρώπους που βρίσκονται στη θέση μου να βγουν προς τα έξω, και να πουν τι πραγματικά μας συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Το ψέμα μας επηρεάζει με τόσο πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι να προχωρήσουμε και – κατά ειρωνεία της τύχης,  να κάνουμε και εμείς το δικό μας  «coming out», να πούμε ποιοι είμαστε, και να δηλώσουμε ότι δεν υποστηρίζουμε αυτήν την «ισότητα γάμου». Αντιμετωπίζουμε την απόρριψη. Αντιμετωπίζουμε – θα έφτανα να πω μέχρι και αυτό – τη δαιμονοποίηση, όσον αφορά ορισμένους από εμάς, και είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι αυτή η ομάδα των λίγων έφτασε στο σημείο να μας προσβάλλει τόσο, ώστε να μας θεωρούν ως την ανερχόμενη μειονότητα μιας νέας εποχής.

Η Δεξιά του Κυριάκου κατεδαφίζει το Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια

ΔΡΟΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ

Εκείνο που κυρίως συζητιέται με πάθος μεταξύ των Νεοελλήνων (αν εξαιρέσει κανείς τον άλλο μικροεμφύλιο για την αξιολόγηση της ταινίας του Λάνθιμου ή τις δηλώσεις Νταλάρα) είναι η δυνατότητα ομόφυλων ζευγαριών όχι μόνον να νυμφεύονται, αλλά και να υιοθετούν-ανατρέφουν παιδιά.

Την ίδια στιγμή ο πόλεμος μαίνεται στην Ουκρανία και εξαπλώνεται στη Μέση Ανατολή με 10 παιδιά να δολοφονούνται κάθε ώρα στη Γάζα. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα σπεύδει, χωρίς να οφείλει, να δηλώσει ένοπλη παρουσία στην Ερυθρά Θάλασσα, μετατρέποντας σε εχθρούς και άλλες χώρες με τις οποίες δεν μας χωρίζει τίποτα, επωμιζόμενη συγχρόνως εμμέσως μέρος της ευθύνης για την “γενοκτονία” εναντίον του παλαιστινιακού λαού.

Την ίδια στιγμή ενισχύει την Ουκρανία με οπλικά συστήματα που στερεί από τα απειλούμενα νησιά του Αιγαίου, ενώ ο αναδασμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας προχωράει σταθερά και αθόρυβα, καθώς η Τουρκία διεισδύει περισσότερο στον οικονομικό και πολιτισμικό βίο μας (αγοράζονται ποδοσφαιρικές ομάδες, τηλεοπτικά κανάλια, αλιευτικές εταιρείες) και στελέχη των Γκρίζων Λύκων αναλαμβάνουν την προπονητική ευθύνη μεγάλων ΠΑΕ.

Την ίδια στιγμή το εισόδημα όλο και μεγαλύτερων μερίδων του πληθυσμού δεν αρκεί για να καλύψει τις δυο τελευταίες εβδομάδες του μήνα, με την αισχροκέρδεια να καλπάζει ασύδοτη, τα νοσοκομεία διαλύονται, η χώρα δημογραφικά συρρικνώνεται, η γεννητικότητα χτυπάει αρνητικά ρεκόρ. Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά που συνιστούν υπαρξιακή κρίση για την Ελλάδα, το μέγα πρόβλημα που συνταράσσει και διαιρεί την ελληνική κοινωνία είναι η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών! Μιλάμε για μια ελαχιστότατη ομάδα, στο όριο του στατιστικά ασήμαντου – 520 είναι συνολικά οι αιτήσεις που έγιναν για συμβόλαιο συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. Ένα ποσοστό εξ αυτών θα είναι σε οικονομική θέση να υιοθετήσουν.

Ευγενία Σαρηγιαννίδη: Το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια πλήγμα για τη Δημοκρατία

Φιλοξενούμενη στο newshub η Ευγενία Σαρηγιαννίδη, Ψυχολόγος και Συντονίστρια του Δικτύου «psy-counsellors», η οποία παραθέτει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεντευξη.

Στη διάρκεια της συνέντευξης η κ. Σαρηγιαννίδη αναπτύσσει τις θέσεις της γύρω από το νομοσχέδιο που υπερψηφίστηκε από τη Βουλή για τα ομοφυλόφυλα ζευγάρια, μέσα από τον οποίο επιτρέπεται ο γάμος ανάμεσα τους.

«Εχουμε ένα νόμο, ο οποιος πηγαίνει αντίθετα στη βούληση των πολλών (...). Αρα πηγαίνει αντίθετα στη Δημοκρατία που είναι η εκπεφρασμένη βούληση των πολλών. Έχουμε λοιπόν μια αλλαγή του ίδιου του περιεχομένου της Δημοκρατίας. Διότι το εν λόγω νομοσχέδιο και τα πάρτυ που γίνονται για χάρη του, αφορούν τη γιορτή, όχι της Δημοκρατίας και της προοδου, αλλά της δικτατορίας των ολίγων, των μειονοτήτων και των παγκόσμιων και εγχώριων εκπροσώπων τους», τονίζει η κ. Σαρηγιαννίδη χαρακτηριστικά.

Γάμος ομοφυλοφίλων. Γιατί ήρθε & που πάει - Γρίβας - Σταθακόπουλος- Απόκης

Ο δικαιωματισμός ως θάνατος της κοινής λογικής και της ζωτικότητας

Ο ψυχολόγος Γρηγόρης Βασιλειάδης συζητά με τον ιατρό Περικλή Κορμά με αφορμή τον "Γάμο" ομοφύλων, την τεκνοθεσία και τον δικαιωματισμό ως θάνατο της κοινής λογικής και της ζωτικότητας

00:00​  Εισαγωγή
01:56​  Σκεπτόμενος και εν δυνάμει Χριστιανός
04:08​  Θέλω μπαμπά και μαμά
09:52​  Τι θεωρείται φυσιολογικός γάμος

Poor Things: Εύπεπτο woke μανιφέστο

του Γιάννη Ξένου από το Άρδην τ. 128

Για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου θα διαβάσετε στο τεύχος 128 του Άρδην αναλυτική κριτική του Κ. Μπλάθρα, δεν μπορούμε όμως να μην εστιάσουμε στους λόγους για τους οποίους η ταινία τυγχάνει, από ένα κομμάτι των κριτικών και του κοινού, αποθεωτικής αποδοχής και θεωρείται από τα φαβορί των Όσκαρ. Ο Λάνθιμος έφτιαξε μια εύπεπτη ταινία σε σχέση με τις βαριές, κλειστοφοβικές, προηγούμενες ταινίες του, που ήταν για περιορισμένο κοινό. Στη νέα του ταινία φτιάχνει ένα μαζικό μανιφέστο του woke κινήματος με όλα τα βασικά υλικά: οι λευκοί άνδρες είναι ηλίθιοι, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον «αφυπνιστικό» αγώνα της ηρωίδας που στο τέλος θριαμβεύει. Η ταινία, επειδή έχει και χάπι έντ, ενθουσιάζει ένα συγκεκριμένο κοινό, καθώς, και ως προς τα τεχνικά της χαρακτηριστικά (π.χ. φωτογραφία), είναι καλή, ενώ οι «κριτικοί» μπορούν να προσθέσουν όση σάλτσα θέλουν για να πείσουν για τον χειραφετιτικό αγώνα της Μπέλας.

Παρόλα αυτά, όσο ντόρο και να κάνουν, δεν ξεφεύγει ότι η ταινία είναι επιφανειακή. Υποτίθεται ότι η συνείδηση της ηρωίδας περνά σε άλλο επίπεδο όταν, στο ταξίδι ενηλικίωσης στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, βλέπει για πρώτη φορά λιμοκτονούντες πρόσφυγες.

 Τι κάνει; Υπεξαιρεί ένα σημαντικό ποσό από τον φίλο της και το δίνει σε κάτι μούτρα ναύτες που την πείθουν (δεν είναι και δύσκολο) ότι θα τα διαθέσουν στους πρόσφυγες και φυσικά τα κρατούν για τον εαυτό τους.

Είμαστε μόνο στην αρχή...

Του Θανάση Κ. 

 

Η συζήτηση της περασμένης Πέμπτης στη Βουλή για το νομοσχέδιο «περί ισότητας των ομοφύλων ζευγαριών στον γάμο», έδειξε μεταξύ πολλών άλλων, πόσο χαμηλά έχει πέσει ο δημόσιος διάλογος. 

* Μερικοί ενοχλήθηκαν που ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, είπε ευθέως ότι ο «γάμος» των ομοφύλων ζευγαριών ΔΕΝ είναι «ανθρώπινο δικαιωμα». 

Κι ύστερα το σκέφτηκαν λίγο καλύτερα και... σώπασαν! Προφανώς κάποιοι δικοί τους, φρόντισαν να τους ενημερώσουν ότι, πράγματι, ΔΕΝ είναι ανθρώπινο δικαίωμα! 

Δεν ήξεραν καν τι ακριβώς είναι αυτό που ονομάζουμε «ανθρώπινο δικαίωμα». 

Να τους διαφωτίσουμε λοιπόν:

Κάθε «δικαίωμα» δεν είναι «ανθρώπινο δικαίωμα». Αυτό που ονομάζουμε «ανθρώπινα δικαιώματα» αφορά ηθικές αξίες και κώδικες συμπεριφοράς και μεταχείρισης κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου, φυλής, ηλικίας και θρησκείας. 

Όπως το δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία, στην ασφάλεια, στη δίκαιη δίκη, στην ελεύθερη έκφραση - η ελευθερία της συνείδησης και του θρησκεύεσθαι κλπ...

 

Είναι οικουμενικά δικαιώματα που τα αποκτά αυτόματα κάθε άνθρωπος με τη γέννησή του! Κατά κάποιο τρόπο αποτελούν προέκταση του «φυσικού δικαίου» της εποχής του Διαφωτισμού. 

Και ορίζονται σαφώς από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών. Η οποία ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στο Παρίσι στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 (Resolution 217A). 

Σε αυτή τη Οικουμενική Διακήρυξη (UN, Universal Declaration of Human Rights) η μόνη αναφορά σε θέματα γάμου υπάρχει στο άρθρο 16, όπου υπογραμμίζεται πώς  κάθε ενήλικος άνδρας και κάθε ενήλικη γυναίκα (man and woman of age), ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητας και θρησκείας, μπορούν να συνάπτουν γάμο και να ξεκινούν μια οικογένεια.

Εδώ όταν αναφέρεται το κείμενο στην "οικογένεια" εννοεί την πυρηνική οικογένεια (δηλαδή το ανδρόγυνο, όπου παντρεύονται άτομα διαφορετικού φύλου), αφού την εποχή εκείνη,  ήταν αδιανόητη και η απλή "συμβίωση" ομοφύλων ζευγαριών, ενώ η ίδια η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη στις περισσότερες χώρες, ακόμα και της Δύσης. (Στη Βρετανία, σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ κλπ.) 

Το μόνο πρόσθετο ανθρώπινο δικαίωμα εδώ αφορά την σύναψη γάμου μεταξύ ενηλίκων ανδρών και γυναικών και «με την ελεύθερη βούληση και έγκριση τους» (free and full consent of the intending spouses).

Καμία απολύτως αναφορά σε ομόφυλα ζευγάρια. 

Αυτά το 1948...

* To 1950 ψηφίστηκε και το 1953 εφαρμόστηκε η πολύ πιο «προχωρημένη» Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (European Convention for Human Rights - ECHR). Ούτε εκεί υπάρχει αναφορά σε γάμους ομοφύλων ζευγαριών. Υπάρχει αναφορά σε θεμελιώδη οικογενειακά δικαιώματα (άρθρο 8 - και 12), αλλά αναφορά σε γάμους του ιδίου φύλου ΔΕΝ υπάρχει. 

Επομένως σε καμία διεθνή σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν υπάρχει αναφορά σε same sex marriage. 

Η άλλη πλευρά του «Ουράνιου Τόξου». Η ιστορία της Millie Fontana. [The other side of the rainbow...

Millie Fontana - Μεγαλώνοντας με δύο μητέρες με έφερε σε σύγχυση.

 Ποια είμαι και πώς θα ταιριάξω εγώ μέσα στο σχέδιο αυτού του κόσμου;

 Ποια είμαι και πώς θα ταιριάξω εγώ μέσα στο σχέδιο αυτού του κόσμου; 

Κόρη λεσβιών, αποκαλύπτει γιατί είναι εναντίον του ομοφυλοφιλικού γάμου. Το όνομά μου είναι Μίλι. Είμαι 23 ετών. Είμαι από τη Μελβούρνη. Έχω γονείς δύο λεσβίες, είμαι παιδί από δωρητή σπέρματος, μεγάλωσα άθεη και δεν έχω καθόλου σχέσεις με τη θρησκεία. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν τα παιδιά των ομοφυλόφιλων, αμέσως έχουν τη λανθασμένη αντίληψη ότι εκείνοι μας αγαπούν πολύ και ότι πρέπει να αισθανόμαστε σταθεροί και χαρούμενοι. Και ο λόγος για αυτό είναι ότι οι ομοφυλόφιλοι προωθούν αυτή την ιδεολογία ότι «η αγάπη είναι πάντα αγάπη» και ότι δεν χρειαζόμαστε στ΄ αλήθεια καθόλου βιολογικές ρίζες για να ανατραφούμε σωστά και να είμαστε καλά προσαρμοσμένοι και ευτυχισμένοι. Αυτό έχει αποδειχθεί λανθασμένο για μένα και για πολλούς άλλους. Και η προώθηση αυτής της ιδεολογίας έχει κάνει δύσκολο για τους ανθρώπους που βρίσκονται στη θέση μου να βγουν προς τα έξω, και να πουν τι πραγματικά μας συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες. Το ψέμα μας επηρεάζει με τόσο πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι να προχωρήσουμε και – κατά ειρωνεία της τύχης, να κάνουμε και εμείς το δικό μας «coming out», να πούμε ποιοι είμαστε, και να δηλώσουμε ότι δεν υποστηρίζουμε αυτήν την «ισότητα γάμου».

ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ ( Η «αφύπνιση» στον Εφιάλτη ενός Νέου Μεσαίωνα )

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΛΤΑ

« Δεν υπάρχει κοινωνία. Υπάρχουν μόνο άνδρες, γυναίκες και οικογένειες »

Η δήλωση ανήκει στην Μάργκαρετ Θάτσερ και περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την βασική παραδοχή, το κέντρο βάρους της Νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, όπως αυτή διατυπώθηκε από τον Μίλτον Φρίντμαν και την Σχολή του Σικάγο στα μέσα της δεκαετίας του 1970.

Ο Νεοφιλελευθερισμός έχει οικονομικό και κοινωνικό σκέλος και διακηρύσσει τον απόλυτο ατομικισμό και την απόλυτη ελευθερία έκφρασης και δράσης, ακόμη και ενάντια στους περιορισμούς και τις υποχρεώσεις που απαιτεί η κοινωνική συμβίωση. Γι’ αυτό άλλωστε απορρίπτει την ύπαρξη της κοινωνίας.
Η απόρριψη της κοινωνίας, είναι η κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει την Νεοφιλελεύθερη ιδεολογία από τον Φιλελευθερισμό. Γιατί ο Φιλελευθερισμός, άσχετα από τις ενστάσεις που μπορεί κανείς να έχει και την κριτική που μπορεί να του ασκήσει, είναι προσηλωμένος στο κοινωνικό όφελος.
Η ελεύθερη λειτουργία των αγορών, σύμφωνα με τον Άνταμ Σμίθ, τον Πατριάρχη του Φιλελευθερισμού, μέσω του μηχανισμού της μακράς χειρός, ωφελεί εν τέλει την κοινωνία. Το αν αυτό ισχύει ή όχι είναι μια άλλη συζήτηση, αλλά αυτό πίστευε ο Άνταμ Σμίθ.
Άλλωστε ο Άνταμ Σμίθ δεν έγραψε μόνο το περίφημο έργο του για τον «Πλούτο των Εθνών», αλλά και την «Θεωρία των ηθικών συναισθημάτων», όπου υποστηρίζει ότι η ευτυχία του ανθρώπου εξαρτάται και από την ευτυχία των συνανθρώπων του, έστω και αν αυτό δεν συνεπάγεται προσωπικό όφελος. Ότι πρέπει να ενεργούμε έτσι, ώστε ένας τρίτος αμερόληπτος παρατηρητής να μπορεί να επιδοκιμάσει τις πράξεις μας. Ο Άνταμ Σμίθ ήταν υπέρμαχος της κοινωνικής συνοχής και της στήριξης των φτωχών από το κράτος, υπήρξε υπέρμαχος του αγώνα κατά της φοροδιαφυγής και κατήγγειλε την εκμετάλλευση των αδύναμων από τους οικονομικά ισχυρούς.
Επομένως είναι μεγάλη υποκρισία, να επαίρονται οι νεοφιλελεύθεροι ότι έλκουν την ιδεολογία τους από τον Άνταμ Σμίθ και βασικό λάθος να συγχέεται ο Νεοφιλελευθερισμός με τον Φιλελευθερισμό, τόσο στο οικονομικό όσο και στο κοινωνικό επίπεδο. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στην πράξη, ενώ ο Φιλελευθερισμός ασχολήθηκε με την πραγματική οικονομία, ο Νεοφιλελευθερισμός διέπρεψε στην οικονομία του τζόγου, που αποσύνδεσε την χρηματιστηριακή οικονομία από την παραγωγική διαδικασία.

Έχει σχέση ο Δυτικός Χριστιανισμός με τον “ανθρωπόθεο” και τη woke ατζέντα;

ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Στη δημόσια αντιπαράθεση για τον γάμο ομόφυλων έχει επιβληθεί ένα παραπλανητικό στερεότυπο. Και το στερεότυπο αυτό είναι πως, όσοι αντιδρούν σε αυτόν και στο ευρύτερο αφήγημα μέσα στο οποίο αυτός εντάσσεται, είναι θρησκόληπτοι φονταμενταλιστές, ενώ αυτοί που είναι υπέρ παλεύουν για την απαλλαγή της κοινωνίας από θρησκευτικούς σκοταδισμούς.

Στην πραγματικότητα όμως, το ευρύτερο αφήγημα το οποίο υπηρετεί η woke ατζέντα, μέρος της οποίας είναι ο γάμος ομόφυλων, αποτελεί έκφανση του σκληρού πυρήνα του Δυτικού Χριστιανισμού. Όπως ο γράφων υποστήριξε σε προηγούμενο άρθρο του στο SLpress, το ευρύτερο αφήγημα είναι η άρνηση των διαφορετικών ρόλων των δύο φύλων σε μια οικογένεια, αυτόν του πατέρα και της μητέρας. Και αυτή προκύπτει από την άρνηση της ύπαρξης βιολογικών διαφορών μεταξύ των φύλων και εν τέλει από την άρνηση της ίδιας της έννοιας του βιολογικού φύλου. Το φύλο θεωρείται ως μια αυθαίρετη “φαντασιακή” κατασκευή και τίποτε άλλο.

Όμως, αυτή η άρνηση της ίδιας της βιολογίας, που θα ήταν αδύνατη για οποιονδήποτε άλλο πολιτισμό στην ιστορία της Ανθρωπότητας, καθίσταται δυνατή εξαιτίας της τεράστιας αυτοπεποίθησης που έχει προσδώσει στον άνθρωπο της μετανεωτερικής Δύσης το κοσμοείδωλο του “ανθρωποθεού” (man-god), το οποίο εντάσσεται στον σκληρό πυρήνα του Δυτικού Πολιτισμού και προέρχεται από τον Δυτικό Χριστιανισμό.

Ποιος γέννησε τον “ανθρωπόθεο”

Ομοφυλοφιλία και η ατζέντα του woke αναιρετισμού: Επικαιρικοί στοχασμοί ενός «οπισθοδρομικού

«Ὀλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι

ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων»

Ψαλμ. 11, 1

«Είναι πολλά τα λεφτά Άρη…»

Από ελληνική ταινία…

Περί αναιρετικής κουλτούρας: Προοιμιακόν

του Γεώργιου Δ. Παναγόπουλου (Καθηγητής ΑΕΑ Αθηνών Prof. AHOS (CA, USA)

Το νομοσχέδιο αναγνώρισης του γάμου ομοφυλοφίλων ζευγών (από εδώ και στο εξής: Ο. Ζ.) καθώς και δυνατότητας υιοθεσίας από μέρους τους τέκνων αλλά και τεκνοποίησης μέσω «παρένθετης μητέρας» είναι μια απροκάλυπτη προσπάθεια να επιβληθεί στανικά στην Ελληνική κοινωνία ένα τμήμα της πιο ακραίας woke ατζέντας, που από ετών λυσσομανά στις ΗΠΑ και σε τμήματα της Δυτικής Ευρώπης (αν και όχι χωρίς αντίσταση, είναι αλήθεια).

Ενημερωτικά σημειώνω ότι Woke and Cancel Culture (ή σε ελεύθερη απόδοση από τον υποφαινόμενο στη νέα Ελληνική: «Κουλτούρα αφύπνισης και αναίρεσης») είναι η πιο πρόσφατη έκφανση ενός αχαλίνωτου «δικαιωματισμού» δυνάμει του οποίου επιδιώκονται, μεταξύ άλλων, δύο κυρίως πράγματα: 

α) Πρώτον, η πλήρης αξιολογική εξομοίωση οποιασδήποτε υποκουλτούρας μικρο-ομάδων με τις αιώνιες και παλαίφατες Παραδόσεις των λαών της υφηλίου και

 β) η αναγνώριση και επιβολή ως απαραβίαστου «δικαιώματος» οποιασδήποτε αξίωσης ή επιθυμίας, όσο αλλόκοτη, παρδαλή ή ξεδιάντροπη και αν είναι αυτή.

 Στην περίπτωση που μας απασχολεί το ρόλο «σταυροφόρου» του αλλόκοτου «δικαιωματισμού» αναλαμβάνει η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ (ζητώ συγγνώμη για τη χρήση αυτού του κακόηχου αρτικόλεξου, αλλά κάθε εποχή έχει και τις λέξεις που της αξίζουν…).

Προσοχή, η εν λόγω κοινότητα δεν είναι ο μόνος φορέας του εκθηριωμένου «αναιρετισμού» αλλά μόνον μια ισχυρή συνιστώσα ενός σύνθετου πλέγματος· συνιστώσα, ομοίως ισχυρή, συγκροτούν ομάδες Πανεπιστημιακών (όχι όλοι) στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, που προωθούν την συνολική κατάργηση-αναίρεση της κλασικής Παιδείας (Όμηρος, Πλάτων, Βιργίλιος, Σαίξπηρ, Μπετόβεν κλπ.) από τα Πανεπιστήμια ως προϊόντα δουλοκτητικών ή εκμεταλλευτικών κοινωνιών… Πρόκειται για ενορχηστρωμένο κίνημα «αναίρεσης» του πολιτισμού μας, μηδενιστικής ακύρωσης της κατατεθειμένης πείρας ζωής της ανθρωπότητας, και επομένως για έναν επικίνδυνο εχθρό των ιστορικών λαών, που ήδη αντιμετωπίζεται ως τέτοιος από φιλοσόφους και διανοουμένους του μεγέθους των Αλαίν Φινκελκρώ, Πασκάλ Μπρυκνέρ, Πέτερ Σλότερντικ κ.ά.

Η «υποκουλτούρα της διάκενης επιθυμίας»

Παρόλη τη γλοιώδη παρδαλότητα της Λοάτκι + κοινότητας, την οποία στις ατελεύτητες «περήφανες παρελάσεις» της είχαμε ήδη την ευκαιρία να … αποθαυμάσουμε, θα ήταν μέγα σφάλμα να μιλήσουμε εδώ απλώς και μόνον για γραφικούς αγκιτάτορες της πιο μοντέρνας μορφής πανηδονισμού. Στην πραγματικότητα, αν εξαιρέσουμε ίσως την τεράστια ισχύ που είχαν αποκτήσει οι ευνούχοι σε κάποια ανακτοβούλια της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα, έχουμε να κάνουμε με δύο πρωτοφανέρωτα εγχειρήματα στην Ιστορία: 

α) Πρόκειται για ένα διεθνές δίκτυο άσκησης πιέσεων (κοινώς lobby), στο οποίο διαπλέκονται επιχειρηματίες, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι και πολιτικοί σε νευραλγικές θέσεις παγκοσμίως. 

β) Για πρώτη φορά μια ανθρώπινη ομάδα όχι μόνον αυτοπροσδιορίζεται από τον τρόπο με τον οποίο τα μέλη της ικανοποιούν τις όποιες ηδονογόνες περιοχές τους, αλλά και απαιτεί να επιβληθούν ως νομικώς προστατευόμενα δικαιώματα μια πλειάδα επιθυμιών-αξιώσεων οι οποίες απορρέουν εξ αυτού.

 Μάλιστα, αποδεικνύεται ότι διαθέτει τα μέσα να το επιτυγχάνει ταχύτατα, αν σκεφτεί κανείς ότι στην Ελλάδα τα κυριότερα κόμματα διαγκωνίζονται για το ποιο θα ανταποκριθεί πρώτο στις εν λόγω αξιώσεις, τη στιγμή που οι Κυβερνήσεις μας δεν έχουν λύσει ακόμη ζωτικά προβλήματα που μας ταλαιπωρούν ως χαίνουσες πληγές εδώ και δεκαετίες…

Στ. Ράμφος: Ο ανερμάτιστος δικαιωματισμός οδηγεί στον ολοκληρωτισμό

Μιμητισμό και παπαγαλία των συρμών του μεταμοντερνισμού θεωρεί ο φιλόσοφος κ. Στέλιος Ράμφος τη σπουδή της ψήφισης του νόμου που εξισώνει τον γάμο των ομοφυλοφίλων με αυτόν των ετεροφυλόφιλων. Ο ίδιος επισημαίνει πως το δικαίωμα είναι και αξίωση, ως αξίωση μπορεί να τεθεί σε δημοψήφισμα. Επίσης θεωρεί πως η τεκνοθεσία από ζευγάρια του ίδιου φύλου εντάσσεται στο γενικότερο κίνημα της “αφυπνίσεως”, το οποίο μέσω του ανερμάτιστου δικαιωματισμού οδηγεί στον ολοκληρωτισμό. 

Συνέντευξη στον Κώστα Στούπα από το capital.gr

– Φαίνεται πως διαμορφώνεται στη Βουλή μια ευρεία πλειοψηφία υπέρ της εξίσωσης του γάμου των ομοφυλοφίλων με αυτόν των ετεροφυλόφιλων στο πλαίσιο που διαμορφώνεται για την τεκνοθεσία. Πώς εξηγείτε την απόκλιση που υπάρχει μεταξύ της πολιτικής εκπροσώπησης και της κοινής γνώμης όπως αυτή αποτυπώνεται στις περισσότερες μετρήσεις;

Νομίζω πως η μεν κοινωνία αντιμετωπίζει τα πράγματα ξεκινώντας από την πραγματικότητα της οικογενείας, αλλά και την παράδοση και την ανάγκη για αίσθηση ασφαλείας. Το δε πολιτικό σύστημα τα αντιμετωπίζει με διαφορετικά κριτήρια. Φαίνεται πως τα κόμματα που είναι πιο κοντά στην εξουσία σκέφτονται και με όρους ευρύτερους, ευρωπαϊκής συναινέσεως. 

Πρόκειται για το ρεύμα ενός μεταμοντερνισμού σε αυτά τα θέματα. Κυρίως είναι η μόδα της ισότητας και της προσαρμογής προς την ισότητα των κοινωνικών δικαιωμάτων τα οποία κερδίζουν έδαφος. 

Θεωρώ ότι η λέξη δικαίωμα τρομάζει τους ανθρώπους κάθε φορά που ανασύρεται στην επιφάνεια. Ξέρετε, το δικαίωμα παρουσιάζεται σαν ένα είδος απαράβατης αρχής. Δεν βρέθηκε κανείς χριστιανός να πει πως το δικαίωμα δεν είναι κανών δικαίου, το δικαίωμα είναι αξίωσις. Αξιώνω κάτι είτε βάσει του νόμου είτε βάσει της λογικής. Και αξιώνοντας κάτι διεκδικώ να το κάνει και ο άλλος αποδεκτό. 

Υπ’ αυτή την έννοια η βάση της συζητήσεως έχει υπονομευτεί. Στη δική μας την περίπτωση το δικαίωμα του ανθρώπου, του ομοφυλόφιλου εν προκειμένω ή του φιλομόφυλου όπως μ’ αρέσει να το λέω εγώ, είναι το δικαίωμά του να αισθάνεται ίσος με τον άλλο άνθρωπο.

Ο φιλομόφυλος δεν είναι ούτε ανήθικο, ούτε άρρωστο άτομο… Απλώς είναι προσηλωμένος προς το ίδιο φύλο, κάτι που σημαίνει πως έχει παραιτηθεί από την αναπαραγωγή και τη γονεϊκότητα. Γιατί η γονεϊκότητα μέσω της αναπαραγωγής απαιτεί δύο φύλα. 

Επικαλούνται πως ο γάμος  είναι δικαίωμα εκ της ισότητος και πως αυτό είναι το κρίσιμο και μ’ αυτό σταματάει η συζήτηση. Δεν πρόκειται περί αυτού. Ο γάμος των φιλομοφύλων διεκδικεί ισότητα, αλλά το κάνει με βάση μια απατηλή ισοδυναμία. Δηλαδή, με βάση την επιθυμία προς τον όμοιο, διεκδικεί ισοδυναμία προς τον γάμο ο οποίος προσθέτει στην επιθυμία προς τον άνθρωπο, του άλλου φύλου, τη γονεϊκότητα. 

Δεν αρκεί, αν βάλουμε δίπλα σε κάποιον ένα παιδί, αυτό να τον κάνει γονέα. Δεν αρκεί η επιθυμία ενός ενηλίκου να λογαριάζεται ως γονέας να τον κάνει γονέα. Η γονεϊκότητα είναι μια άλλη κατάσταση. 

– Τι είναι αυτό που οδηγεί άτομα τα οποία έχουν επιλέξει σχέσεις συμβίωσης που αποκλείουν την αναπαραγωγή, να επιδιώκουν στη συνέχεια δικαίωμα στην αναπαραγωγική διαδικασία, όπως είναι το μεγάλωμα των παιδιών;

Όταν στερεύει ο woke εκσυγχρονιστής από επιχειρήματα ανατρέχει στο άφυλο των αγγέλων!!!

Τασιόπουλος Γιώργος 

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ!!!

Όταν στερεύει ο woke εκσυγχρονιστής από επιχειρήματα ανατρέχει στο άφυλο των αγγέλων!!!

Οι συνομιλητές της εκδήλωσης* καθηγητές ΑΕΙ, και συντονιστής ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά, πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, πανεπιστημιακός Ευάγγελος Βενιζέλος.

Παραθέτω τις θεολογικές απόψεις του Ευάγγελου Βενιζέλου στις δύο φωτογραφίες στην προσπάθειά του να μεταπειστεί και ενδώσει η Εκκλησία στο νομοσχέδιο για τον έμφυλο γάμο.

Δυστυχώς δεν πρόλαβε ο κ. Βενιζέλος, ως μνημονιακός αντιπρόεδρος σε τέτοιες εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις καθώς έδωσε προτεραιότητα στην μεταφορά του χρέους της χώρας στο Αγγλικό δίκαιο και τη διάσωση των τραπεζών. Τα σπίτια του κοσμάκη μέσω των πλειστηριασμών των funds δεν εμπίπτουν στη συζήτηση περί ισότητας των δικαιωματιστών.

______________

Στην εισαγωγική του παρέμβαση στην εκδήλωση ο κ. Βενιζέλος απαιτεί απομόνωση για τις "ωστικές δυνάμεις του λαϊκισμού, της δημαγωγίας ή των παρεξηγήσεων, οι οποίες πολλές φορές είναι χειρότερες από τον σκόπιμο και οργανωμένο λαϊκισμό....

Απαιτούνται λύσεις "μέσα από μία πιο ριζοσπαστική νομολογιακή προσέγγιση":

"...Ο,τι έχει σχέση με το κράτος δικαίου, δηλαδή με τον φιλελεύθερο πυλώνα της φιλελεύθερης δημοκρατίας, είναι πιο ενδιαφέρον και πιο δύσκολο από αυτά που συμβαίνουν στον δημοκρατικό πυλώνα. Βεβαίως υπάρχει και η κρίση δημοκρατίας και αντιπροσώπευσης και νομιμοποίησης και συμμετοχής, αλλά αυτά είναι μεγάλα και εύληπτα θέματα και συνήθως δεν υπάρχουν διαφωνίες τέτοιας οξύτητας, υπάρχει ανάγκη η δημοκρατία να είναι μαχόμενη και μαχητική και να μην είναι φοβική και το ζήσαμε αυτό πριν από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές με τον αποκλεισμό συνδυασμών.

Φοβόμαστε αυτά που θα γίνουν για το «καλό» τους!

Άρθρο Βασίλειου Θερμού στην «Κ»: 

(Φωτογραφία: Shutterstock

Βασίλειος Θερμός*29.01.2024 

Σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΟΥΡΤΗΣ

Στα σχολεία αρκετά ομοφυλόφιλα και διεμφυλικά παιδιά βρίζονται, λοιδορούνται, περιθωριοποιούνται. Πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Το υπουργείο Παιδείας (επί Γαβρόγλου, και συνέχισε επί Κεραμέως) δέχθηκε τις προτάσεις ΛΟΑΤΚΙ φορέων και ενσωμάτωσε αυτούσιο το υλικό τους στα εργαστήρια του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Ενίοτε καλούν και στελέχη του κινήματος να μιλήσουν. Δηλαδή outsourcing!1

Ερώτηση κρίσεως: Αν από αύριο αρχίζουν να κοροϊδεύουν στο σχολείο τα παιδιά που θρησκεύουν και πάνε στην εκκλησία, θα καλέσει το υπουργείο την Ιερά Σύνοδο για να λάβει σχετικό υλικό και να μιλήσουν κληρικοί στους μαθητές; Αν θύματα εκφοβισμού γίνουν τα μουσουλμανάκια, θα καλέσει τον μουφτή να παρέμβει και θα θέσει το υλικό του στη διάθεση των εκπαιδευτικών;

Οι απαντήσεις είναι προφανείς, το ίδιο και η αιτία για την οποία έκανα αυτή την εισαγωγή. Ζούμε μια πρωτοφανή στα χρονικά επίδραση του διεθνούς λόμπι ΛΟΑΤΚΙ στις κυβερνήσεις. Ενώ η υπόθεση ξεκίνησε με τον άριστο και επιβεβλημένο στόχο να προστατευθούν οι ευάλωτοι νεανικοί πληθυσμοί με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου, εξελίσσεται πλέον σε έναν ολοκληρωτισμό του λόγου και μια άκαμπτη υπαγόρευση της ακριβούς ορολογίας προς όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Επιπλέον ζητείται επιβεβαιωτική (affirmative) στρατηγική σε κάθε αίτημα αλλαγής φύλου, χωρίς να προηγείται δηλαδή ψυχιατρική και ψυχοδυναμική αξιολόγηση.

 Ιδεολογία εναντίον επιστήμης!

Το επίμαχο νομοσχέδιο, αν και ασχολείται με άλλο θέμα, φέρει τη σφραγίδα αυτής ακριβώς της νοοτροπίας. Αλλά ενώ από ένα κίνημα δεν προσδοκάς να βλέπει μακριά αφού συνήθως είναι συντεχνιακό, ενίοτε και φανατισμένο, από μια κυβέρνηση έχεις την αξίωση να νομοθετεί με νηφαλιότητα και νοιάξιμο για τις επόμενες γενιές. Οταν πρόκειται για ανατροπή πολιτισμικών σταθερών δεν συμπεριφέρεσαι όπως σε νομοσχέδια για ανώνυμες εταιρείες ή συνταξιοδοτικά θέματα.