"Το βράδυ που σκοτώσαν τον Λαμπράκη,
γυρνούσα από ένα ραντεβού.
"Τι έγινε;" ρώτησε κάποιος στο λεωφορείο.
Κανείς δεν ήξερε. Είδαμε χωροφύλακες
μα δε διακρίναμε τίποτε άλλο.
Πέρασαν τρία χρόνια. Ξανακύλησα
στην ίδια αδιαφορία για τα πολιτικά.
'Ομως το βράδυ εκείνο με ενοχλεί
σα μια ανεπαίσθητη αγκίδα που δε βγαίνει:
άλλοι να πέφτουν χτυπημένοι για ιδανικά,
άλλοι να οργιάζουν με τα τρίκυκλα,
κι εγώ ανέμελος να τρέχω σε τσαΐρια."
Ντίνος Χριστιανόπουλος.
-Τέτοια μέρα του 1963 ήταν που οι "Γκοτζαμανηδες" και οι "Εμμανουηλιδηδες" που πάντα λυμαίνονται τον τόπο , επιχειρούσαν - μ'επιτυχή τρόπο 5 ημέρες μετά- την δολοφονία του αγωνιστή γιατρου(κάθε Δευτέρα δεχόταν μόνο τους άπορους ασθενείς ) αθλητή και βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη.
Ενός ωραίου Ανθρώπου που πάντα πάλευε για τα δίκαια του λαού.
Ο "εθνάρχης" της εποχής αναρωτιόταν - μετά το περιστατικό-" ποιος επιτέλους κυβερνά αυτόν τον τόπο".
Μα οι ίδιοι, κύριε "Τριανταφυλλιδη" μου που σε είχαν αναδείξει το 1961 στις εκλογές της βίας και της νοθειας.
Τότε που "ψήφισαν και τα δενδρα".
Και αν δεν ήταν ο Ρωμαίος, ο Βουλτεψης και ο Μπερτζος, δημοσιογράφοι με κάθε έννοια του λειτουργηματος (κάθε σύγκριση με τους τωρινούς λακεδες, ωχριά), μέχρι και βουλευτές θα γινονταν(όπως ο Παπαδόπουλος του Κιλκίς, ο ανηψιος Πλυτζανοπουλος,ο Μπουραντας της Αττικοβοιωτίας κ.α.) οι δολοφόνοι του τρίκυκλου με τα λοσταρια .
