Σταύρος Λυγερός - Ρουμανία και Συρία αποκαλύπτουν την ευρωπαϊκή φιλελεύθερη υποκρισία

Ποντίκι που βρυχάται η Ευρώπη στο Ουκρανικό…

.ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Λίγο μετά το επεισόδιο στον Λευκό Οίκο, η εκπρόσωπός του Karoline Leavitt έκανε την εξής δήλωση: «Οι ΗΠΑ σταματούν τη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, δίνοντας προτεραιότητα στις ειρηνευτικές συνομιλίες… Δεν πρόκειται πλέον να γράφουμε λευκές επιταγές για έναν πόλεμο σε μια πολύ μακρινή χώρα, χωρίς πραγματική διαρκή ειρήνη». Όπως διευκρινίστηκε, πρόκειται για πάγωμα κι όχι για οριστική διακοπή της στρατιωτικής βοήθειας.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν το πάγωμα αφορούσε μόνο τις προβλεπόμενες δόσεις αμερικανικής βοήθειας, ή και την παροχή επιχειρησιακών πληροφοριών στον ουκρανικό στρατό από τους Αμερικανούς. Ο αρχηγός της CIA μίλησε για πάγωμα της ροής πληροφοριών. Το Κίεβο εξαρτάται απολύτως όχι γενικά από τη Δύση, αλλά ειδικά από τις ΗΠΑ. Αυτή είναι η πραγματικότητα κι αυτή υπαγορεύει την ετεροβαρή ισορροπία στη σχέση Τραμπ-Ζελένσκι. Οι Ευρωπαίοι στέκονται ρητορικά στο πλευρό του Ουκρανού προέδρου, μπορούν να τον ενισχύσουν οικονομικά και με κάποια όπλα, αλλά δεν μπορούν να του εξασφαλίσουν αυτά που είχε ανάγκη η χώρα του για να συνεχίσει να πολεμάει, όπως αμφότεροι επιθυμούν.

Αντιθέτως, ο Λευκός Οίκος μπορεί να κάνει και προσωπικά στον Ζελένσκι μεγάλη ζημιά. Η αναγγελθείσα έρευνα των υπηρεσιών του Μασκ για το που πήγαν τα όπλα και η οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία δεν είναι τυπική. Είναι από το 2022 κοινό μυστικό ότι ένα σημαντικό ποσοστό των όπλων που παραχώρησαν ΗΠΑ και Ευρώπη κατέληξαν στη διεθνή μαύρη αγορά, ενώ σημαντικό μέρος της οικονομικής βοήθειας κατέληξε σε λογαριασμούς αξιωματούχων της κυβέρνησης Ζελένσκι. Όλα αυτά είχαν μείνει στο σκοτάδι για να μην πληγεί η εμπιστοσύνη της δυτικής κοινής γνώμης στην ανάγκη στήριξης του Κιέβου.

Μετά την Ύβριν της συγκάλυψης η Νέμεσις της πολιτικής απαξίωσης

01/03/2025

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Όπως αναμενόταν, τα συλλαλητήρια για τα Τέμπη σ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, ξεπέρασαν κατά πολύ τα προηγούμενα και μπορεί χωρίς καμία υπερβολή να χαρακτηριστούν πρωτοφανή στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Οι ποικίλες προσπάθειες του άτυπου κυβερνητικού μηχανισμού να τρομοκρατήσουν τους πολίτες για να τους αποτρέψουν να συμμετάσχουν έπεσαν στο κενό.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Όπως συνήθως, η Αστυνομία εκτίμησε το πλήθος που πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας σε ένα κλάσμα του πραγματικού αριθμού. Ήμουνα στη Βασιλίσσης Σοφίας στο ύψος της Λέσχης Αξιωματικών και για πολύ χρόνο έβλεπα ένα ειρηνικό ποτάμι να κατευθύνεται προς το Σύνταγμα, αποφασισμένο να καταθέσει τη διαμαρτυρία του. Ήταν εντυπωσιακό να βλέπεις νέους γονείς ακόμα και με μωρά σε καροτσάκια, να βλέπεις ηλικιωμένους και κάθε ηλικία, αλλά και πολίτες σχεδόν κάθε κοινωνικής τάξης.

Ποιος ήταν άραγε ο λόγος που τόσοι πολλοί Έλληνες από όλο σχεδόν το ιδεολογικό-πολιτικό φάσμα ένοιωσαν την ανάγκη να κατέβουν στους δρόμους της πατρίδας, αλλά και πόλεων του εξωτερικού, για να διαδηλώσουν την απαίτησή τους για δικαιοσύνη. Ο κύριος λόγος δεν ήταν αυτή καθ’ αυτή η τραγωδία. Προφανώς, για τη σύγκρουση υπάρχουν ευθύνες που πρέπει να αποδοθούν και οι υπεύθυνοι να τιμωρηθούν. Δυστυχήματα, ωστόσο, συμβαίνουν παντού στον κόσμο, χωρίς να προκαλούν τόσο οξεία κοινωνική αντίδραση.

Η ειδοποιός διαφορά με τα Τέμπη δεν είναι μόνο η συνειδητοποίηση από την κοινωνία ότι τα τρένα δεν είναι καθόλου ασφαλή, όπως νόμιζε. Είναι κυρίως –η διακριτή από αυτή καθ’ αυτή τη σύγκρουση– επιχείρηση συγκάλυψης που άρχισε αμέσως μετά, με την καθοδήγηση του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ Τριαντόπουλου, ο οποίος έχει ξεκάθαρα δηλώσει ότι μετέβη στα Τέμπη με εντολή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και όπως γνωρίζουμε, ενώ ήταν παντελώς αναρμόδιος να παρέμβει στη διαδικασία που ακολουθείται σε μία τέτοια περίπτωση δυστυχήματος, έγινε αυτός που παρανόμως διέταζε όλες τις εμπλεκόμενες κρατικές υπηρεσίες να πράξουν αντιθέτως με όσα προβλέπουν τα σχετικά πρωτόκολλα.

Τέμπη: Επιχείρηση συγκάλυψης

Σταύρος Λυγερός: Η αντεπίθεση του Μαξίμου ή πως η ελληνική κυβέρνηση κοροϊδεύει κατάμουτρα το 80%

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/q45vm4LPBqk?si=ZWk1FZrRQSO0zzyl

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Οι Τούρκοι καταργούν την ελληνική ΑΟΖ – Μετά την Κάσο η Κρήτη

13/02/2025

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Μπορεί η Τουρκία να έχει στρέψει την προσοχή της προς νοτιοανατολικά, όπου προσπαθεί να εδραιώσει την παρουσία της, να μετατρέψει τη Συρία σε προτεκτοράτο της και να εξαλείψει το πρόπλασμα κουρδικού κράτους, αλλά δεν ξεχνάει κάθε τόσο να μας υπενθυμίζει εμπράκτως πως οι επεκτατικές διεκδικήσεις της σε βάρος της Ελλάδας είναι σταθερά στο τραπέζι. Τα περιστατικά στην Κάσο και τώρα στην Κρήτη –με την παρενόχληση του ερευνητικού σκάφους που χαρτογραφεί τον βυθό για την ηλεκτρική διασύνδεση με την Κύπρο– μιλάνε από μόνα τους.

Από τη στιγμή που η Αθήνα υποχώρησε προ μηνών στην τουρκική πίεση και άναψε το πράσινο φως στο ιταλικό ερευνητικό σκάφος να ζητήσει άδεια από την Τουρκία για να διεξάγει τις εργασίες του στα επτά μίλια έξω από την Κάσο, τί περιμέναμε; Πολύ δικαιολογημένα, η Άγκυρα διάβασε εκείνη την ελληνική υποχώρηση σαν έμμεση νομιμοποίηση του τουρκολιβυκού μνημονίου, το οποίο επιχειρεί να ακυρώσει την ελληνική ΑΟΖ της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου και της Ρόδου. Και βεβαίως δεν χάνει ευκαιρία να παρενοχλεί με πολεμικά πλοία το ερευνητικό σκάφος, όποτε εξέρχεται των ελληνικών χωρικών υδάτων. Κι όλα αυτά σε περιοχή οριοθετημένης με διεθνή συμφωνία (με την Αίγυπτο) ελληνικής ΑΟΖ όχι σε περιοχή δυνάμει ΑΟΖ.

Η Τουρκία, λοιπόν, όχι απλώς έχει εντείνει την επεκτατική πίεση που παραδοσιακά ασκεί στον Ελληνισμό, αλλά έχει “ανεβεί πίστα”. Για την ακρίβεια, ο επεκτατισμός της έχει πραγματοποιήσει ποιοτικό άλμα κατά τρόπο που μπορεί να εκληφθεί ως προετοιμασία του εδάφους για δημιουργία τετελεσμένου, όταν θα δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία. Και βεβαίως, η Αθήνα τροφοδοτεί τον τουρκικό επεκτατισμό, όσο προσπαθεί να εξαγοράσει με φαινομενικά ανώδυνες υποχωρήσεις το κλίμα “ήρεμων υδάτων”.

Ο Σταύρος Λυγερός για το επίμαχο βίντεο των Τεμπών.

Τέμπη: το βίντεο, η κατηφόρα και ο πάτος…

Σταύρος Λυγερός: Επιχείρηση συγκάλυψης στα Τέμπη!

 Οργανώθηκε με τρομερή ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Έσβησαν βίντεο, καταστράφηκαν έγγραφα, βγήκαν πορίσματα σε μια προσπάθεια να κουκουλωθεί η υπόθεση. 

Ακυρώθηκε το κράτος Δικαίου και η Δημοκρατία μας. 

Καταρρακώθηκαν οι θεσμοί της ελληνικής πολιτείας. Αυτό είναι κόλαφος και για τα Media. Δεν είναι τα ΜΜΕ, η δημοσιογραφική έρευνα που αποκάλυψε. Τα Media συμπεριφέρθηκαν κατά τρόπο που διευκόλυνε τη συγκάλυψη. Αυτό είναι ντροπή για την ελληνική πολιτεία. Οι αντιδράσεις όμως είναι έπαινος για την ελληνική κοινή γνώμη. Ο καθηγητής του ΕΜΠ περιμένει ένα χρόνο για να βγάλει το πόρισμα.

Συνέντευξη του Σταύρου Λυγερού (Slpress.gr) στον Γιάννη Μαγκριώτη στον FlashRadio 99,4

Ένας ταπεινός αποχαιρετισμός στον δάσκαλο και φίλο Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο

26/01/2025

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Έχω μία αδυναμία να μιλήσω για την απώλεια αγαπημένων προσώπων. Φοβάμαι πως ό,τι κι αν πω θα είναι μικρότερο από όσο αξίζει στον εκλιπόντα. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. Είχα ακούσει γι’ αυτόν πολλά από την εποχή του φοιτητικού κινήματος στη δικτατορία, αλλά τον γνώρισα όταν ανέλαβε το ηράκλειο έργο να ανασυστήσει εκ του μηδενός την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας.

Παρακολουθούσα τότε ως δημοσιογράφος τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και ειδικότερα στην Αλβανία και είχα συνείδηση των δυσκολιών που θα αντιμετώπιζε. Του τις εξέφρασα, αλλά εκείνος με τη μοναδική δική του ήρεμη αυτοπεποίθηση μου απάντησε πως αυτή ήταν η αποστολή του και θα την έφερνε σε πέρας. Τον επισκέφθηκα λίγο μετά τη μετάβασή του στα Τίρανα σε ένα διαμέρισμα, στον πρώτο όροφο μίας παλιάς πολυκατοικίας. Θυμάμαι ότι στο ισόγειο έμενε ο οδηγός του Αιγύπτιου πρεσβευτή στα Τίρανα, ο οποίος συνήθιζε να τραγουδάει δυνατά.

Ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακό ένας ιεράρχης που είχε περάσει τα 60 και κουβαλούσε ένα πρόβλημα υγείας από την ιεραποστολική θητεία του στην Αφρική, να δείχνει μία τόσο νεανική αποφασιστικότητα και εργατικότητα για την προώθηση της αποστολής του. Ο δρόμος του στην Αλβανία ήταν πολύ δύσβατος. Οι αλβανικές κυβερνήσεις ήταν πολύ επιφυλακτικές, έως και εχθρικές απέναντι σ’ έναν Έλληνα ιεράρχη. Η φήμη και το διεθνές κύρος του ήταν ένα ισχυρό διαβατήριο, αλλά η αλβανική καχυποψία ήταν πανταχού παρούσα σε ό,τι κι αν έκανε.



Και εκτός από όλα αυτά, είχε και το τρομακτικό εμπόδιο της γλώσσας. Δεν μιλούσε αλβανικά και ως εκ τούτου δεν είχε τη δυνατότητα της άμεσης επαφής με το ποίμνιό του. Το κενό κάλυψε ο σημερινός βουλευτής Βαγγέλης Ντούλε, ο οποίος έγινε η φωνή του Αρχιεπισκόπου. Ήταν αυτός που μετέφραζε τη λειτουργία και το κήρυγμά του. Θυμάμαι αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1998, όταν είχαμε πάει με τον τότε υπουργό Αλέκο Παπαδόπουλο στη Δρόπολη για τον γάμο του Βαγγέλη Ντούλε, τον οποίο τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος και στον οποίο ήμουνα ο κουμπάρος.

3+1 δρόμοι για τον Τραμπ στο Ουκρανικό20/01/2025

EPA/JUSTIN LANE

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Μετά την εκλογή Τραμπ, η κυβέρνηση Μπάιντεν έκανε ό,τι μπόρεσε για να ναρκοθετήσει την πρόθεση του νέου προέδρου να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, έστω κι αν ισχυρίζεται ότι του δίνει διαπραγματευτικά όπλα. Κατά γενική ομολογία αυτός ο πόλεμος είναι η μεγάλη δοκιμασία του Τραμπ. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση Μπάιντεν κληροδοτεί στο νέο πρόεδρο την “ουκρανική βόμβα” με σκοπό να εκραγεί στα χέρια του.

Παρά τις επιθέσεις με ATACMS εντός της Ρωσίας, ο Πούτιν απέφυγε στο μεσοδιάστημα να απαντήσει με κλιμάκωση, προφανώς για να αφήσει χώρο στη διπλωματία τώρα που ο Τραμπ αναλαμβάνει καθήκοντα.

 Πώς σκοπεύει ο νέος Αμερικανός πρόεδρος να σταματήσει τον πόλεμο; 

Σύμφωνα με όσα έχουν δει τη δημοσιότητα, πρόθεσή του είναι να εκβιάσει τον Ζελένσκι πως εάν δεν δεχθεί να διαπραγματευτεί θα του κόψει κάθε βοήθεια. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε άμεση κατάρρευση της ουκρανικής άμυνας, η οποία είναι ήδη ετοιμόρροπη. Το Κίεβο τον τελευταίο καιρό δηλώνει διατεθειμένο να διαπραγματευτεί, αλλά θέτει μη ρεαλιστικούς στόχους.

Από την πλευρά του, το Κρεμλίνο εμφανιζόταν εξαρχής έτοιμο να διαπραγματευτεί, αλλά με βάση τους ρωσικούς όρους, που αντανακλούν και την κατάσταση στο μέτωπο, δηλαδή:


- Δυτικές δεσμεύσεις και συνταγματική διάταξη ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.

- Δεσμεύσεις ότι στο Κίεβο δεν θα υπάρχει εχθρική προς τη Ρωσία κυβέρνηση.

- Συνταγματική προστασία της ρωσικής γλώσσας και του πολιτισμού.

- Διεθνή αναγνώριση ότι τα ουκρανική εδάφη που έχουν προσαρτηθεί στη Ρωσία (Κριμαία, Ντονιέτσκ, Λουχάνσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνα) θα παραμείνουν σ’ αυτήν. 

Πιθανότατα, η Μόσχα δεν θα επιμείνει να της παραχωρηθούν και εδάφη των ανωτέρω περιφερειών που σήμερα δεν ελέγχει, ενώ ίσως αποσυρθεί από κάποια εδάφη που κατέχει σε άλλες περιφέρειες της Ουκρανίας.

Αυτό σημαίνει ότι μεταξύ Μόσχας και Κιέβου υπάρχει –τουλάχιστον προς το παρόν– αγεφύρωτο χάσμα. Σε αντίθεση με το Κρεμλίνο, όμως, η Δύση είναι υποχρεωμένη να διαχειριστεί τη δυσμενή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για το Κίεβο στο πεδίο του πολέμου. Προς το παρόν ο Ζελένσκι αρνείται να παραδώσει και ντε γιούρε ουκρανικό έδαφος στη Ρωσία, αλλά αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Τραμπ. Το πρόβλημα είναι ότι οι ρωσικοί όροι είναι πολύ μακριά από ό,τι οι ΗΠΑ φαίνονται διατεθειμένες να αποδεχθούν.

Η συνέχεια της ανάρτησης ΕΔΩ...

Σταύρος Λυγερός: Τα αλλάζει όλα εκεί πέρα με ορμή

Στ. Λυγερός: Για να μην έχει διαρροές και να έχει καλυμμένα τα νώτα του η επέλεξε ι Κυριάκος.

Σταύρος Λυγερός - Γιατί ο Ερντογάν κάνει άνοιγμα στον Οτσαλάν

Σταύρος Λυγερός: Ο ΜΑΣΚ ΣΕ ΡΟΛΟ ΑΝΤΙΣ-ΣΟΡΟΣ

Ο Σταύρος Λυγερός για τις εξελίξεις στο συριακό μέτωπο.

Γιατί η ανατροπή Άσαντ είναι ωρολογιακή βόμβα για την Τουρκία (09/12/2024)

Η ανίερη σχέση Δύσης-τζιχαντιστών – Η επόμενη ημέρα στη Συρία

08/12/2024

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Η –με τις ευλογίες της Δύσης και του Ισραήλ– ταχύτατη προέλαση των τζιχαντιστών εκ των πραγμάτων θέτει θέμα κατάρρευσης του καθεστώτος Άσαντ, αν και δεν είναι ακόμα σαφής η τύχη του. Οι τζιχαντιστές μετά το Χαλέπι έχουν ήδη καταλάβει τη Χάμα, τη Χομς και την Παλμύρα στα βόρεια και βορειοανατολικά της Δαμασκού, ενώ άλλες ομάδες τζιχαντιστών έχουν αποκτήσει έλεγχο και στην περιοχή Νταράα, στα νοτιοδυτικά της συριακής πρωτεύουσας.

Μέχρι στιγμής τουλάχιστον οι κυβερνητικές δυνάμεις δεν έχουν προβάλει αξιόλογη αντίσταση, επιβεβαιώνοντας ότι το καθεστώς Άσαντ έχει σαπίσει. Σε αντίθεση με πριν μερικά χρόνια, τώρα δεν έχει την έμπρακτη στρατιωτική βοήθεια των Ιρανών, της Χεζμπολάχ και σιιτικών πολιτοφυλακών από το Ιράκ. Από την πλευρά τους, οι Ρώσοι δεν διαθέτουν επαρκείς χερσαίες δυνάμεις για να στηρίξουν από μόνοι τους το καθεστώς. Οι δε αεροπορικές επιθέσεις από μόνες τους δεν μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση στο έδαφος. Αλλά και να ήθελε η Μόσχα να μεταφέρει ισχυρές δυνάμεις για να κρατήσει όρθιο τον Άσαντ, όλα δείχνουν ότι δεν προλαβαίνει.

Διαπιστώνοντας ότι δεν μπορεί πλέον να στηρίζεται στον Άσαντ, η Μόσχα είναι προφανές ότι θα αναζητήσει εναλλακτική λύση. Για την ακρίβεια, θα διαπραγματευτεί με τον Ερντογάν –εάν δεν το έχει ήδη κάνει– για να εξασφαλίσει ότι οι δύο βάσεις της (αεροπορική και ναυτική) στη βορειοδυτική Συρία θα παραμείνουν ανέπαφες. Η Άγκυρα ελέγχει απολύτως τους ισλαμιστές μισθοφόρους της (“Εθνικός Συριακός Στρατός”), αλλά επηρεάζει και τους τζιχαντιστές της HTS (Hay’at Tahrir al-Sham – πρώην Al-Nusra, συριακό παρακλάδι της Al-Qaeda).


Η σύνοδος (Ρωσία-Τουρκία-Ιράν) στο Κατάρ θα ορίσει σε μεγάλο βαθμό τη νέα ισορροπία. Προφανώς, το διαπραγματευτικό πλεονέκτημα το έχει η Άγκυρα, ενώ η Τεχεράνη είναι στην πιο μειονεκτική θέση, επειδή δεν έχει πλέον σοβαρό έρεισμα στη Συρία. Μπορεί η Μόσχα να κατηγόρησε τον Ερντογάν ότι παραβίασε τη συμφωνία της Αστάνα, εξαπολύοντας ουσιαστικά τους ισλαμιστές από το Ιντλίμπ, όπου υποτίθεται ότι ήταν περιορισμένοι, αλλά και η Ρωσία και το Ιράν δεν έχουν περιθώριο να έρθουν σε ρήξη με την Τουρκία, άρα επιδιώκουν ένα νέο συμβιβασμό. Είναι προς το παρόν άγνωστο, πάντως, εάν θα καταφέρουν να κρατήσουν όρθιο το καθεστώς Άσαντ, έστω και σε πολύ περιορισμένη επικράτεια.

Θα του επιτρέψουν να καταλάβει τη Δαμασκό;

Οι Δυτικοί, που παρασκηνιακά στηρίζουν ενεργά τους τζιχαντιστές, θα ήθελαν την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ με σκοπό αυτή να οδηγήσει και στην έξοδο των Ρώσων από τη Συρία και κατ’ επέκταση από τη Μεσόγειο. Το πάνω χέρι, όμως, τώρα στη Συρία το έχουν οι τζιχαντιστές του Τζολάνι, ο οποίος θεωρείται ότι πλέον βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Βρετανών-Αμερικανών. Αυτοί, άλλωστε, μεσολάβησαν για να ενισχυθούν οι τζιχαντιστές της HTS με drones από Ουκρανούς των ειδικών δυνάμεων.

Ο Τζολάνι βλέπει πλέον τον εαυτό του ως αυριανό ηγέτη ενός κράτους που θα καλύπτει το μεγαλύτερο τμήμα της Συρίας. Στο πλαίσιο αυτό, ακολουθώντας και –δυτικές και τουρκικές– υποδείξεις επιχειρεί να “πολιτικοποιηθεί”, απεκδυόμενος τα χαρακτηριστικά του τζιχαντιστή. Αυτός επιδιώκει να καταλάβει τη Δαμασκό, αλλά είναι αμφίβολο εάν θα του το επιτρέψουν οι καθοδηγητές του. Επειδή, όμως, έχει ανάψει η φωτιά της εξέγερσης και στην Νταράα και επειδή ειδικά εκεί υπάρχουν πολλές ένοπλες ομάδες τζιχαντιστών που είναι ανεξέλεγκτες, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Η συνέχεια της ανάρτησης ΕΔΩ...

Σταύρος Λυγερός: Η Δύση υποτιμά τις συνέπειες μιας νίκης των τζιχαντιστών στη Συρία

Σταύρος Λυγερός - Κι όμως υπάρχει αντιπολίτευση!

Ο Σταύρος Λυγερός για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΥΡΙΖΑ: Θα το βρει στις κάλπες το πραξικόπημα…

09/11/2024

Υπάρχει ήδη “πτώμα” και αποδεδειγμένη πρόθεση νέου εθνικού “εγκλήματος

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Η προ ημερών ευθεία κριτική του Αντώνη Σαμαρά στην πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα εθνικά θέματα, συνέχεια αντίστοιχης κριτικής και από τον Κώστα Καραμανλή, τείνει να διαμορφώσει το πλαίσιο μίας εσωκομματικής αντιπολίτευσης στη ΝΔ. Όπως έδειξαν και ερωτήσεις γαλάζιων βουλευτών το προηγούμενο διάστημα, το φάσμα της κριτικής επεκτείνεται και σε ζωτικής σημασίας οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που έχουν γονατίσει μικρομεσαία στρώματα.

Μπορεί το ζήτημα να έχει μία ενδοπαραταξιακή πτυχή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για στενό παίγνιο πολιτικού ανταγωνισμού. Οι δύο πρώην πρόεδροι της ΝΔ και πρωθυπουργοί δεν λειτουργούν σαν δελφίνοι. Το γεγονός ότι έχουν φτάσει στο σημείο να ανοίξουν δημοσίως μέτωπο με την τωρινή ηγεσία οφείλεται στην εδραιωμένη πεποίθησή τους, όχι μόνο ότι αυτή έχει αλλοιώσει την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία της παράταξης, όχι μόνο ότι πολιτεύεται κατά τρόπο που υπονομεύει αφενός την κοινωνική συνοχή (ακρίβεια), αφετέρου τους θεσμούς (υποκλοπές και Τέμπη). Επιπροσθέτως, είναι εμφανής η ανησυχία τους ότι το δίδυμο Μητσοτάκης-Γεραπετρίτης μεθοδεύουν διευθετήσεις στα ελληνοτουρκικά, οι οποίες θίγουν ζωτικά εθνικά συμφέροντα.

Η ανησυχία τους για τα ελληνοτουρκικά δεν είναι αβάσιμη. Μπορεί προς το παρόν να μην υπάρχει υπογραφή της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε κάποια συμφωνία με την Άγκυρα, την οποία μπορούν να επικαλεστούν για να διαχωρίσουν και θεσμικά τη θέση τους από την ομάδα Μητσοτάκη, αλλά υπάρχουν σημαντικές αποχρώσες ενδείξεις, με τις οποίες δεν θα ασχοληθώ σ’ αυτό το άρθρο, επειδή ακόμα είναι ενδείξεις, έστω και αποχρώσες.


Εκτός από αυτές, όμως, υπάρχουν και δύο γεγονότα, τα οποία από μόνα τους συνιστούν βαρύτατες εθνικές υποχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά. Μπορεί ο όρος να ακούγεται βαρύς, αλλά –όπως θα αποδείξω στη συνέχεια– είναι αυτός που περιγράφει με ακρίβεια τις συγκεκριμένες πράξεις στα ελληνοτουρκικά. Το πρώτο είναι το νομοσχέδια για τα μικρονήσια, στο οποίο υπάρχει μία ένδειξη υπαναχώρησης, άρα το έγκλημα δεν έχει συντελεσθεί. Το δεύτερο είναι το επεισόδιο στην Κάσο, όπου έχουμε και “πτώμα”.

Ελληνοτουρκικά: Μικρονήσια και ΑΟΖ

Κύπρος 50 Χρόνια τουρκικής κατοχής - Συνάντηση - Συζήτηση

Κύπρος 50 Χρόνια τουρκικής κατοχής Συνάντηση - Συζήτηση | 2η ημέρα

Η Εταιρεία Κρητικών Σπουδών – ‘Ιδρυμα Γεωργίου και Αρτεμισίας Καψωμένου και η Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Επαρχίας Κισάμου (ΕΠΟΦΕΚ), συνεπείς προς την πατροπαράδοτη σχέση αλληλεγγύης μεταξύ της Κρήτης και της Κύπρου, που στα δημοτικά τραγούδια αποκαλούνται «αδερφές», οργανώνουν στην πόλη των Χανίων, στο Αμφιθέατρο της Συνεταιριστικής Τράπεζας Χανίων (Ελευθ. Βενιζέλου 28), Παρασκευή, 27 Σεπτεμβρίου, ώρα 17.30, και Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου 2024, ώρα 18.00, εκδήλωση Μνήμης για τη θλιβερή επέτειο των 50 χρόνων από την τουρκική εισβολή και κατοχή εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, με θέμα: «Το Κυπριακό σε κρίσιμους καιρούς. Συνάντηση – συζήτηση».

  Στην εκδήλωση μετέχουν εξέχουσες προσωπικότητες, Ελλαδίτες και Κύπριοι, πανεπιστημιακοί, διπλωμάτες, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι και ειδικοί ερευνητές:

  Γεώργιος Αϊφαντής, Διπλωμάτης, Πληρεξούσιος Υπουργός Α' επί τιμή, Μέλος της Επιτροπής για την Εθνική Κυριαρχία και την Κύπρο (ΕΠ.Ε.Κ.Κ).

  Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Διδάσκων στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α.

  Διονύσης Δρόσος, Ομότ. καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης