Ο Σταύρος Λυγερός για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΥΡΙΖΑ: Θα το βρει στις κάλπες το πραξικόπημα…

09/11/2024

Υπάρχει ήδη “πτώμα” και αποδεδειγμένη πρόθεση νέου εθνικού “εγκλήματος

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Η προ ημερών ευθεία κριτική του Αντώνη Σαμαρά στην πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα εθνικά θέματα, συνέχεια αντίστοιχης κριτικής και από τον Κώστα Καραμανλή, τείνει να διαμορφώσει το πλαίσιο μίας εσωκομματικής αντιπολίτευσης στη ΝΔ. Όπως έδειξαν και ερωτήσεις γαλάζιων βουλευτών το προηγούμενο διάστημα, το φάσμα της κριτικής επεκτείνεται και σε ζωτικής σημασίας οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που έχουν γονατίσει μικρομεσαία στρώματα.

Μπορεί το ζήτημα να έχει μία ενδοπαραταξιακή πτυχή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για στενό παίγνιο πολιτικού ανταγωνισμού. Οι δύο πρώην πρόεδροι της ΝΔ και πρωθυπουργοί δεν λειτουργούν σαν δελφίνοι. Το γεγονός ότι έχουν φτάσει στο σημείο να ανοίξουν δημοσίως μέτωπο με την τωρινή ηγεσία οφείλεται στην εδραιωμένη πεποίθησή τους, όχι μόνο ότι αυτή έχει αλλοιώσει την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία της παράταξης, όχι μόνο ότι πολιτεύεται κατά τρόπο που υπονομεύει αφενός την κοινωνική συνοχή (ακρίβεια), αφετέρου τους θεσμούς (υποκλοπές και Τέμπη). Επιπροσθέτως, είναι εμφανής η ανησυχία τους ότι το δίδυμο Μητσοτάκης-Γεραπετρίτης μεθοδεύουν διευθετήσεις στα ελληνοτουρκικά, οι οποίες θίγουν ζωτικά εθνικά συμφέροντα.

Η ανησυχία τους για τα ελληνοτουρκικά δεν είναι αβάσιμη. Μπορεί προς το παρόν να μην υπάρχει υπογραφή της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε κάποια συμφωνία με την Άγκυρα, την οποία μπορούν να επικαλεστούν για να διαχωρίσουν και θεσμικά τη θέση τους από την ομάδα Μητσοτάκη, αλλά υπάρχουν σημαντικές αποχρώσες ενδείξεις, με τις οποίες δεν θα ασχοληθώ σ’ αυτό το άρθρο, επειδή ακόμα είναι ενδείξεις, έστω και αποχρώσες.


Εκτός από αυτές, όμως, υπάρχουν και δύο γεγονότα, τα οποία από μόνα τους συνιστούν βαρύτατες εθνικές υποχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά. Μπορεί ο όρος να ακούγεται βαρύς, αλλά –όπως θα αποδείξω στη συνέχεια– είναι αυτός που περιγράφει με ακρίβεια τις συγκεκριμένες πράξεις στα ελληνοτουρκικά. Το πρώτο είναι το νομοσχέδια για τα μικρονήσια, στο οποίο υπάρχει μία ένδειξη υπαναχώρησης, άρα το έγκλημα δεν έχει συντελεσθεί. Το δεύτερο είναι το επεισόδιο στην Κάσο, όπου έχουμε και “πτώμα”.

Ελληνοτουρκικά: Μικρονήσια και ΑΟΖ

Κύπρος 50 Χρόνια τουρκικής κατοχής - Συνάντηση - Συζήτηση

Κύπρος 50 Χρόνια τουρκικής κατοχής Συνάντηση - Συζήτηση | 2η ημέρα

Η Εταιρεία Κρητικών Σπουδών – ‘Ιδρυμα Γεωργίου και Αρτεμισίας Καψωμένου και η Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Επαρχίας Κισάμου (ΕΠΟΦΕΚ), συνεπείς προς την πατροπαράδοτη σχέση αλληλεγγύης μεταξύ της Κρήτης και της Κύπρου, που στα δημοτικά τραγούδια αποκαλούνται «αδερφές», οργανώνουν στην πόλη των Χανίων, στο Αμφιθέατρο της Συνεταιριστικής Τράπεζας Χανίων (Ελευθ. Βενιζέλου 28), Παρασκευή, 27 Σεπτεμβρίου, ώρα 17.30, και Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου 2024, ώρα 18.00, εκδήλωση Μνήμης για τη θλιβερή επέτειο των 50 χρόνων από την τουρκική εισβολή και κατοχή εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, με θέμα: «Το Κυπριακό σε κρίσιμους καιρούς. Συνάντηση – συζήτηση».

  Στην εκδήλωση μετέχουν εξέχουσες προσωπικότητες, Ελλαδίτες και Κύπριοι, πανεπιστημιακοί, διπλωμάτες, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι και ειδικοί ερευνητές:

  Γεώργιος Αϊφαντής, Διπλωμάτης, Πληρεξούσιος Υπουργός Α' επί τιμή, Μέλος της Επιτροπής για την Εθνική Κυριαρχία και την Κύπρο (ΕΠ.Ε.Κ.Κ).

  Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Διδάσκων στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α.

  Διονύσης Δρόσος, Ομότ. καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης  

Σταύρος Λυγερός - Όλα δείχνουν ότι το Ιράν είχε ενημερώσει τις ΗΠΑ

Σταύρος Λυγερός - Το μεγάλο δίλημμα για Χεζμπολάχ - Ιράν

Σταύρος Λυγερός - Κραυγάζει το πολιτικό κενό!

Σταύρος Λυγερός - Σουρωτήρι έχουν κάνει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα οι Τούρκοι & η Αθήνα σιωπά!

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/dRaJuYecenw?si=rhgKMNetWZproF4d

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο Σταύρος Λυγερός για τις εκλογές στην Χιμάρα

Σχόλιο του Σταύρου Λυγερού για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974.

Το SLpress.gr σε συνεργασία με το Cognosco Team παρουσιάζουν το ΕΝ ΘΕΡΜΩ για καυτά θέματα της επικαιρότητας.
ΠΗΓΗ: https://youtu.be/HlRc8zZuJJs?si=qcbvkcQsan8vJoUT

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο μικροελλαδισμός κλωτσάει το δώρο της Ιστορίας

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Πενήντα χρόνια είναι πολλά. Η τουρκική εισβολή αποδείχθηκε ότι παρήγαγε ένα ανθεκτικό στον χρόνο γεωπολιτικό αποτέλεσμα. Με την ευκαιρία της στρογγυλής επετείου ο Ελληνισμός θα θυμηθεί την ανοικτή πληγή του στη Μεγαλόνησο, αλλά η στρατηγική του για την αντιμετώπιση του προβλήματος παραμένει εγκλωβισμένη στο ίδιο πλαίσιο για μισό αιώνα. Μπορεί να μην το ομολογεί, αλλά η επίσημη Ελλάδα έχει ουσιαστικά στρέψει την πλάτη της στην Κύπρο, που είναι δώρο της Ιστορίας και της Γεωγραφίας. Ο μικροελλαδισμός, όμως, παράγει γεωπολιτική τύφλωση.

Όμως, πρώτα ας “δώσω τον λόγο” σε Τούρκους αξιωματούχους, οι οποίοι διαχρονικά μας λένε ξεκάθαρα τι αντιπροσωπεύει για την Άγκυρα το Κυπριακό. Γι’ αυτήν, λοιπόν, το Κυπριακό ήταν πάντα πρώτα απ’ όλα ζήτημα γεωπολιτικής, το αντίθετο από ό,τι πρεσβεύει ο μικροελλαδισμός. Ο έλεγχος όλης της Κύπρου ήταν και παραμένει κεντρική συνιστώσα στην εθνική στρατηγική της Τουρκίας να αναδειχθεί σε δύναμη με δεσπόζοντα ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, πολύ πριν εμφανισθεί ο Ερντογάν στο πολιτικό προσκήνιο. Γι’ αυτό και έχουν μέχρι τώρα αποφύγει την προσάρτηση. Ο έλεγχος της Μεγαλονήσου δεν εξασφαλίζει στην Τουρκία μόνο τον έλεγχο των κρίσιμης σημασίας θαλασσίων οδών της περιοχής, αλλά και αυξάνει κατακόρυφα τη γεωπολιτική σημασία της για Δύση και Ανατολή.

«Η Κύπρος είναι τόσο πολύτιμη όσο το δεξί χέρι για μια χώρα που ενδιαφέρεται για την άμυνά της, ή τα επεκτατικά της σχέδια. Αν δεν συγκρατήσουμε στη σκέψη μας αυτήν τη στρατηγική σημασία της Κύπρου, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ειρηνευτική επιχείρηση της 20ής Ιουλίου… Πολλές χώρες, σε κάποιο βαθμό γιατί αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, θέλουν να δουν το Κυπριακό απλώς ως απότοκο της επιθυμίας μόνο να προστατεύσουμε την τουρκική κοινότητα στο νησί» (πρώην Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Τουράν Γκιουνές, Χουριέτ 20.7.1980).

Η πολιτική αντίφαση του νικητή Μελανσόν

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Αν και είναι φρόνιμο να αναμένουμε τα πραγματικά αποτελέσματα, τα θεωρούμενα αξιόπιστα exit poll δείχνουν ότι η αντι-Λεπέν συμμαχία στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία λειτούργησε. Έτσι, το πρώτο κόμμα του πρώτου γύρου φαίνεται πως θα καταλάβει την τρίτη θέση σε αριθμό εδρών, πολύ κοντά με το κόμμα του Μακρόν, το οποίο αν και τρίτο και με μεγάλη διαφορά από την Εθνική Συσπείρωση (13 μονάδες) φαίνεται ότι κερδίζει περισσότερες έδρες.

Υπενθυμίζουμε ότι το Λαϊκό Μέτωπο εξαρχής δήλωσε πως θα αποσύρει τους υποψηφίους του σε όσες εκλογικές περιφέρειες (μονοεδρικές) ήταν τρίτοι, προκειμένου να αποτρέψει την εκλογή υποψηφίου της Εθνικής Συσπείρωσης, στέλνοντας τους ψηφοφόρους του στον αντίπαλό του. Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και το κόμμα του Μακρόν. Είναι ακριβώς αυτή η αντι-Λεπέν συμμαχία που στέρησε πολλές έδρες από την Εθνική Συσπείρωση, ενισχύοντας σε έδρες τα δύο κόμματα. Ουσιαστικά, συνέβη ό,τι είχε συμβεί και σ’ όλες τις προηγούμενες εκλογές, προεδρικές και βουλευτικές. Από ό,τι φάνηκε, λοιπόν, το αντί-Λεπέν σύνδρομο, αν και σχετικά αμβλυμένο, παραμένει κυρίαρχο.

Η σύνθεση της νέας Εθνοσυνέλευσης εγείρει σοβαρά εμπόδια σε ό,τι αφορά στον σχηματισμό κυβέρνησης. Η Εθνική Συσπείρωση ήλπιζε ότι εάν δεν θα είχε απόλυτη πλειοψηφία θα μπορούσε να συμμαχήσει με τους Ρεπουμπλικάνους, όπως, άλλωστε, είχε διαφανεί και προεκλογικά. Τώρα πλέον, οι ζυμώσεις έχουν μετατοπιστεί αριστερότερα. Ένα σενάριο για κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι μία συμμαχία του κόμματος του Μακρόν με τους δεξιούς Ρεπουμπλικάνους και τους Σοσιαλιστές. Αυτό, όμως, προϋποθέτει ότι οι τελευταίοι θα διασπάσουν το Λαϊκό Μέτωπο, μέσω του οποίου και ουσιαστικά αναγεννήθηκαν πολιτικά-εκλογικά. Εάν συμβεί αυτό, θα τιναχθεί στον αέρα η όλη προοπτική μίας αριστερής κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Σταύρος Λυγερός - Το τριπλό χαστούκι των ψηφοφόρων στο πολιτικό σύστημα

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/Z7meow2WW20?si=QV3mv336QpidD6BC

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η Αθήνα χορεύει στον ρυθμό του Ράμα 10/05/2024 Η Αθήνα χορεύει στον ρυθμό του Ράμα, Σταύρος Λυγερός

Σταύρος Λυγερός- Οι γενοκτονικές πρακτικές στη Γάζα, η Δυτική υποκρισία και η νέα γενιά τζιχαντιστών

Σταύρος Λυγερός: Η θεσμική "σουργελοποίηση" στην εποχή της "μεταδημο

Σαχίνης Γιώργος

Ο επικεφαλής του Slpress. gr Σταύρος Λυγερός, σε μια μεγάλη συζήτηση στον 98.4, σχολιάζει τα εκλογικά αποτελέσματα στα Σκόπια και τις αρνητικές εξελίξεις και για την Ελλάδα με την Συμφωνία των Πρεσπών, με την εκλογική ισχύ της Γκιορντάνα Σιλιάνοβσκα, που υποστηρίζεται από το δεξιό-εθνικιστικό κόμμα VMRO-DPMNE που προηγείται με μεγάλη διαφορά, σύμφωνα τα αποτελέσματα του υποψήφιου του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος SDSM και νυν προέδρου Στέβο Πεντάροφσκι και έτσι θα έχει το προβάδισμα για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα γίνει στις 8 Μαΐου την ίδια ημέρα με τις βουλευτικές εκλογές.

 Χαρακτηρίζει απαράδεκτη και μόνο την ύπαρξη συζήτησης στην Ελλάδα για παραχώρηση αντιαεροπορικών συστημάτων άμυνας στην Ουκρανία, την ώρα που η χώρα μας βιώνει την διαρκή απειλή και αμφισβήτηση και στο πεδίο, από την αναθεωρητική Τουρκία.

Όλα αυτά, την ώρα που όπως υποστηρίζει η "σουργελοποίηση" της πολιτικής ζωής της χώρας, σε συνδυασμό με τα απαράδεκτα γεγονότα όπως το χθεσινό στη Βουλή με ανοιχτές βιαιοπραγίες και βρισιές για προσωπικούς όμως και όχι πολιτικούς λόγους, συνθέτουν ένα σκηνικό παρακμής του πολιτικού συστήματος. Ο Σταύρος Λυγερός κάνει λόγο για μια κατάσταση μεταδημοκρατίας , όπου οι παραστάσεις των προηγούμενων γενιών σε ένα σύστημα δημοκρατίας με πολλές τραυματικές απολήξεις, ουδόλως σχετίζεται με αυτό που σήμερα αποκάλεσε δημοκρατικοφάνεια και μάλσιτα κατ επίφαση.

Σταύρος Λυγερός - Εθνικό έγκλημα η παράδοση Patriot στην Ουκρανία

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Μουσολίνι: “Ο Χίτλερ πήρε και τα κορδόνια των παπουτσιών από τους Έλληνες”!06/04/2024

Μουσολίνι: “Ο Χίτλερ πήρε και τα κορδόνια των παπουτσιών από τους Έλληνες”!06/04/2024

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Σήμερα, 83 χρόνια από την εισβολή των δυνάμεων του Χίτλερ στην Ελλάδα, το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων-αποζημιώσεων παραμένει δραματικά επίκαιρο και στη συνείδηση του ελληνικού λαού και στις δέλτους της Ιστορίας. Όλες αυτές τις δεκαετίες, οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν πράξει ελάχιστα για να προωθήσουν την απαράγραπτη εθνική διεκδίκηση. Όταν το 2021 είχε επισκεφθεί τη χώρας μας η τότε καγκελάριος Μέρκελ, ούτε Μητσοτάκης, ούτε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, της είχαν αναφέρει οτιδήποτε σχετικό. Όταν το 2022 μας επισκέφθηκε ο καγκελάριος Σολτς, τουλάχιστον ο Έλληνας ομόλογός του έκανε μία φευγαλέα αναφορά μόνο για το κατοχικό δάνειο.

Η διαχρονική αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων –με διακυμάνσεις– συνιστά δια παραλείψεως εθνικό έγκλημα. Κι αν θυμηθήκαμε σήμερα το ανοικτό ζήτημα, λόγω της επετείου, το θυμηθήκαμε για να υπογραμμίσουμε όχι μόνο την ολιγωρία των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και την αφόρητη υποκρισία του Βερολίνου. Διευκολυνόμενο από την διαδοχική αδράνεια, συνεχίζει να αρνείται να πληρώσει τις επιβαλλόμενες πολεμικές επανορθώσεις-αποζημιώσεις-οφειλές για όσα έπραξαν οι δυνάμεις του Χίτλερ. Κι αυτό, όταν οι Γερμανοί μας κούναγαν το δάκτυλο και αρνούνταν επιμόνως την οποιαδήποτε ελάφρυνση του ελληνικού χρέους προς την Ευρωζώνη.

Ας δούμε, όμως, την εικόνα. Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές του 2019, η απερχόμενη κυβέρνηση Τσίπρα είχε θέσει με ρηματική διακοίνωση προς το Βερολίνο το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων. Είχε προηγηθεί τον Απρίλιο 2019 η απόφαση της ελληνικής Βουλής –με συντριπτική πλειοψηφία– να ενεργοποιήσει τις διεκδικήσεις για όσα η Ελλάδα υπέστη κατά τη διάρκεια της κατοχής από τους ναζί του Χίτλερ. Η ΝΔ είχε υπερψηφίσει, αλλά ως κυβέρνηση έπαθε αμνησία!

Το ζήτημα έχει πολλές φορές επανέλθει στο προσκήνιο, αλλά ποτέ η Αθήνα δεν έκανε το αποφασιστικό βήμα. Για την ακρίβεια, οι εκάστοτε κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν τη ρητορική για τις γερμανικές επανορθώσεις είτε ως προεκλογικό όπλο είτε ως μοχλό πίεσης προς το Βερολίνο για να εξασφαλίσουν άλλου τύπου ανταλλάγματα (κυρίως στο πλαίσιο των Μνημονίων), αλλά στην πραγματικότητα απέφευγαν επιμελώς να διεκδικήσουν με όλα τα διαθέσιμα μέσα.


Ποιες είναι, όμως, οι ελληνικές διεκδικήσεις; Ο επίσημος απολογισμός των καταστροφών που προκάλεσαν οι δυνάμεις του Άξονα στην Κατοχή μιλάει από μόνος του:Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής έκαψαν ολοσχερώς πάνω από 100 πόλεις και χωριά σ’ όλη την Ελλάδα.
Εκτέλεσαν 56.225 αθώους πολίτες.
Πήραν όμηρους πάνω από 105.000, οι οποίοι κατέληξαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα κρεματόρια. Ελάχιστοι εξ αυτών επέζησαν.
Προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές σε 1.770 χωριά.
Πυρπόλησαν πάνω από 400.000 σπίτια.
Κατέστρεψαν το 70% των λιμενικών εγκαταστάσεων, το μεγαλύτερο μέρος του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου και το σύνολο των σιδηροδρομικών γεφυρών και τούνελ.
Βύθισαν το 75% του ελληνικού εμπορικού στόλου.
Άρπαξαν το 80% των μέσων μεταφοράς και το 51% των δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Οι μισές ελληνικές οικογένειες είχαν θύματα.
Το 10% του συνολικού πληθυσμού υπέστη αναπηρία.
Το 75% των παιδιών προσβλήθηκε από ασθένειες, οι οποίες τα ταλαιπώρησαν και μετά την απελευθέρωση.
Οι συνολικές απώλειες, λόγω των εκτελέσεων, της πείνας, των ασθενειών και της υπογεννητικότητας κατά τη διάρκεια της Κατοχής, έχουν υπολογισθεί σε 1.106.000 ανθρώπους, ή στο 13,5% του ελληνικού πληθυσμού. Είναι το υψηλότερο ποσοστό σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.
Υπολογίζεται ότι από τη λεηλασία μουσείων και αρχαιολογικών χώρων, καθώς και από παράνομες ανασκαφές, οι κατακτητές μετέφεραν στη Γερμανία 8.500 αρχαιολογικούς θησαυρούς. Είναι αξιοσημείωτο πως ενώ το Βερολίνο ζητάει από τη Μόσχα να επιστρέψει τα έργα τέχνης που άρπαξε ο Κόκκινος Στρατός το 1945, αρνείται να συζητήσει την επιστροφή στην Ελλάδα των κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών.

Οι τρεις ελληνικές διεκδικήσεις

Όλα τα παραπάνω συνθέτουν τη βάση για τη διεκδίκηση δύο ειδών αποζημιώσεων: Το πρώτο είδος αφορά τις αποζημιώσεις που η Αθήνα μπορεί να διεκδικήσει από τη Γερμανία για τις κάθε μορφής καταστροφές που υπέστη το ελληνικό κράτος όχι ως αποτέλεσμα πολεμικών επιχειρήσεων. Το δεύτερο είδος αφορά τις αποζημιώσεις που διεκδικούν οι απόγονοι των θυμάτων από μαζικές σφαγές αμάχων που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της ναζιστικής τακτικής για αντίποινα. Η τρίτη ελληνική διεκδίκηση είναι να εξοφληθεί έντοκα το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο.

Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να αναφέρουμε την εισήγηση του Γερμανού πρεσβευτή στην Αθήνα το 1969: «Με την υποστήριξη των Αμερικανών φίλων μας κατορθώσαμε να παραπέμψουμε στις ελληνικές καλένδες τις από τη Συμφωνία του Λονδίνου (1953) προβλεπόμενες τεράστιες επανορθώσεις για κράτη εχθρικά, έως ότου υπογραφεί η ειρηνευτική συμφωνία. Παρηγορήσαμε κατ’ αυτόν τον τρόπο τους αντιπάλους μας στον τελευταίο πόλεμο… Θα ήταν προς το συμφέρον μας να διατηρήσουμε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση όσο γίνεται περισσότερο, έτσι ώστε οι αξιώσεις των τότε αντιπάλων μας είτε να αποσυρθούν είτε να παραγραφούν. Με άλλα λόγια: δεν πρέπει να ξυπνήσουμε τους σκύλους που κοιμούνται»!

Η συνέχεια ΕΔΩ

Θέμα χρόνου η επόμενη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ – Βαθαίνει το ψυχικό ρήγμα

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Μπορεί η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίστηκε διχασμένη και να ακυρώθηκε ο σχεδιασμός για αποκαθήλωση του Κασσελάκη, ωστόσο το βαθύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, που σχετίζεται με την πολιτική φυσιογνωμία και την προοπτική του στην πορεία προς τις ευρωεκλογές, παραμένει. Παράλληλα διευρύνεται και το ψυχικό ρήγμα μεταξύ του Κασσελάκη και αρκετών από τα κορυφαία στελέχη, τα οποία κίνησαν και την διαδικασία με προοπτική την καθαίρεσή του. Το ερώτημα όπως τίθεται τις τελευταίες ημέρες είναι “θα τους διώξει ή θα τον διώξουν;”.


Το σημαντικότερο είναι ότι σταδιακά αποξενώνεται ένα ποσοστό των πολιτών που μέχρι τον Ιούνιο 2023 ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ. Αποτυπώνεται αυτό στις χαμηλές δημοσκοπικές επιδόσεις. Πέντε μήνες μετά την επικράτησή του στην εσωκομματική αναμέτρηση και τρεις μήνες μετά την οριστική διάσπαση, ο Κασσελάκης δεν διαθέτει ελαφρυντικά. Η έκτοτε πορεία του κόμματος είναι δική του ευθύνη. Ενδεχομένως ο σημερινός πρόεδρος να προσελκύει μία κατηγορία κυρίως νέων ψηφοφόρων, ωστόσο είναι βέβαιο ότι αποξενώνει παραδοσιακούς ψηφοφόρους που προέρχονταν από τον ΣΥΡΙΖΑ του 36%.

Η υπερβολική έκθεση της προσωπικής του ζωής προκαλεί αρνητικές εντυπώσεις στους μεγαλύτερης ηλικίας ψηφοφόρους. Αν και ο ίδιος είχε δηλώσει παλαιότερα ότι δεν έχει gay ατζέντα, αρκετές από τις κινήσεις του τον διαψεύδουν. Από τις πράξεις του προκύπτει ότι όχι απλώς έχει gay ατζέντα, αλλά και μεταφέρει την σεξουαλική του ταυτότητα στην πολιτική διεύθυνση του κόμματος. Συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση η συνεχής προβολή προσωπικών στιγμών με τον σύντροφό του, ακόμη και στο πλαίσιο πολιτικών εμφανίσεων.




Ο τρόπος που χειρίστηκε τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, η απειλή κυρώσεων στους βουλευτές κατά τρόπο που αναιρούσε τον δημοκρατικό χαρακτήρα του κόμματος και την ψήφο κατά συνείδηση, όπως και οι κραυγαλέοι πανηγυρισμοί σε gay bar το βράδυ της ψήφισης του νομοσχεδίου, είναι αλάνθαστα σημάδια. Το «η ψήφιση του νομοσχεδίου είναι το σωστό σε αντιπαράθεση με το λάθος και ότι η Ελλάδα μετά από αυτό το νομοσχέδιο πάει μπροστά» σίγουρα δεν άρεσε σε μία κατηγορία παραδοσιακών αριστερών και κεντροαριστερών ψηφοφόρων που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να υπάρχουν διακρίσεις για τους ΛΟΑΤΚΙ, αλλά δυσανασχετούν με τις υπερβολές.

Σταύρος Λυγερός - Μήπως πρέπει κάποιος να πει στους Woke για τον Βολταίρο;

Σχόλιο του Σταύρου Λυγερού για την λογοκρισία της εποχής μας.

Στ. Λυγερός: Οι ρίζες του τραμπισμού, η παγκόσμια επίδραση, η woke ατζέντα, η Ελλάδα και η γεωπολιτική