Οι δωσίλογοι: Η χρήση της Ιστορίας ως παυσίπονο για το παρόν

Μενέλαου Χαραλαμπίδη, Οι δωσίλογοι
Ένοπλη, πολιτική και οικονομική συνεργασία στα χρόνια της Κατοχής
Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2023

του Γιάννη Ξένου από το Άρδην τ. 132 που κυκλοφορεί

Το βιβλίο του Μενέλαου Χαραλαμπίδη, Οι δωσίλογοι (Ένοπλη, πολιτική και οικονομική συνεργασία στα χρόνια της Κατοχής) είναι η εκδοτική επιτυχία της χρονιάς. Ξεκίνησε το εκδοτικό του ταξίδι τον προηγούμενο Δεκέμβριο και μέχρι τον Σεπτέμβριο έφτασε την έκτη έκδοση και τα 27.000 αντίτυπα! (σ.Ά. πια στην έβδομη και στις 36.000 αντίτυπα). Το γεγονός ότι είναι ιστορικό βιβλίο και μάλιστα για ένα θέμα που, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχουν γραφτεί δεκάδες βιβλία, κάνει ακόμα πιο μεγάλο το εκδοτικό του επίτευγμα.
Τι είναι αυτό που συγκίνησε και οδήγησε στα βιβλιοπωλεία δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες να το προμηθευτούν; Τα ιστορικά αναγνώσματα συνήθως δεν ξεπερνούν τις μερικές χιλιάδες πωλήσεις και συχνότερα ούτε που φτάνουν τα χίλια αντίτυπα. Ούτε εξηγείται η εκδοτική επιτυχία από το γεγονός ότι ο συγγραφέας του έγινε ευρύτερα γνωστός τα προηγούμενα χρόνια από τους ιστορικούς περιπάτους που διοργανώνει στην Αττική ή από το ότι ήταν ο εμπνευστής και επιστημονικός υπεύθυνος των δράσεων με τίτλο «12 Οκτωβρίου 1944. Η Αθήνα Ελεύθερη», οι οποίες υλοποιήθηκαν το διάστημα 2015 ως το 2019.
Το κλειδί της ερμηνείας πιστεύουμε βρίσκεται στην εισαγωγή του βιβλίου, που ο συγγραφέας περιγράφει τι θέλει να αποδείξει η μελέτη του. Δηλώνει από τις πρώτες σελίδες ότι το επίσημο αφήγημα της Αντίστασης στην Κατοχή, «το οποίο κάνει λόγο για μια μικρή μειοψηφία Ελλήνων που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα» [σ. 16]. Ο Χαραλαμπίδης αναποδογυρίζει αυτό το σχήμα και πάει στο άλλο άκρο ισχυριζόμενος ότι «μέχρι τα μέσα του 1943, αυτοί που εμπλέκονταν στα δίκτυα συνεργασίας με τον κατακτητή ήταν περισσότεροι από όσες και όσους είχαν ενταχθεί στο ελληνικό αντιστασιακό κίνημα» [σ. 18]. Αυτά που ξέραμε και περηφανευόμαστε, εν πολλοίς η εαμική αφήγηση, ότι στην Ελλάδα αναπτύχθηκε το δεύτερο ισχυρότερο αντιστασιακό κίνημα της Ευρώπης, δεν ισχύουν κατά τον Χαραλαμπίδη, είναι ένας ακόμα «μύθος», γιατί τα δίκτυα της συνεργασίας με τον κατακτητή ήταν μεγαλύτερα, αλλά η λήθη που επέβαλε το μετεμφυλιακό κράτος το απέκρυψαν. Έτσι, το αφήγημα των περασμένων χρόνων ότι ο εμφύλιος ξεκίνησε ήδη από το 1943 και συνεχίστηκε μέχρι το 1949, o Χαραλαμπίδης το πάει ένα βήμα παραπέρα: η Αντίσταση συρρικνώνεται έτι περαιτέρω όχι μόνο χρονικά, αλλά και ποσοτικά, αφού, κατά τον συγγραφέα, οι δωσίλογοι ήταν περισσότεροι από τους αντιστασιακούς.

Poor Things: Εύπεπτο woke μανιφέστο

του Γιάννη Ξένου από το Άρδην τ. 128

Για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου θα διαβάσετε στο τεύχος 128 του Άρδην αναλυτική κριτική του Κ. Μπλάθρα, δεν μπορούμε όμως να μην εστιάσουμε στους λόγους για τους οποίους η ταινία τυγχάνει, από ένα κομμάτι των κριτικών και του κοινού, αποθεωτικής αποδοχής και θεωρείται από τα φαβορί των Όσκαρ. Ο Λάνθιμος έφτιαξε μια εύπεπτη ταινία σε σχέση με τις βαριές, κλειστοφοβικές, προηγούμενες ταινίες του, που ήταν για περιορισμένο κοινό. Στη νέα του ταινία φτιάχνει ένα μαζικό μανιφέστο του woke κινήματος με όλα τα βασικά υλικά: οι λευκοί άνδρες είναι ηλίθιοι, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον «αφυπνιστικό» αγώνα της ηρωίδας που στο τέλος θριαμβεύει. Η ταινία, επειδή έχει και χάπι έντ, ενθουσιάζει ένα συγκεκριμένο κοινό, καθώς, και ως προς τα τεχνικά της χαρακτηριστικά (π.χ. φωτογραφία), είναι καλή, ενώ οι «κριτικοί» μπορούν να προσθέσουν όση σάλτσα θέλουν για να πείσουν για τον χειραφετιτικό αγώνα της Μπέλας.

Παρόλα αυτά, όσο ντόρο και να κάνουν, δεν ξεφεύγει ότι η ταινία είναι επιφανειακή. Υποτίθεται ότι η συνείδηση της ηρωίδας περνά σε άλλο επίπεδο όταν, στο ταξίδι ενηλικίωσης στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, βλέπει για πρώτη φορά λιμοκτονούντες πρόσφυγες.

 Τι κάνει; Υπεξαιρεί ένα σημαντικό ποσό από τον φίλο της και το δίνει σε κάτι μούτρα ναύτες που την πείθουν (δεν είναι και δύσκολο) ότι θα τα διαθέσουν στους πρόσφυγες και φυσικά τα κρατούν για τον εαυτό τους.

Η αντίσταση στον τουρκικό επεκτατισμό ως κεντρικό ζήτημα του ελληνισμού

Του Γιάννη Ξένου

Συμπληρώνουμε έναν χρόνο που η τουρκική επιθετικότητα βρίσκεται στα «κόκκινα». Και παρότι κάθε λίγο οι οπαδοί του κατευνασμού της Τουρκίας επαναλαμβάνουν ότι σύντομα θα επέλθει η «αποκλιμάκωση», αφού μεσολαβήσουν οι ΗΠΑ ή οι Γερμανοί, η πολυπόθητη αποκλιμάκωση δεν έρχεται. Ακόμα και χθες, που πολλοί πίστευαν ότι ο Τσαβούσογλου μπροστά στον Γερμανό ομόλογό του θα ήταν πιο συγκρατημένος, αυτός έριξε και πάλι λάδι στην φωτιά. Θιγμένος από την αντίδραση του κυβερνήτη της φρεγάτας «Λήμνος» να διεμβολίσει την τουρκική ναυαρχίδα, Κεμάλ Ρέις, μετά από επιθετική ενέργεια της δεύτερης, απείλησε την ελληνική πλευρά ότι «αυτή τη φορά δε θα προκληθεί ατύχημα, αυτή τη φορά θα κάνουμε αυτό που πρέπει». Με άλλα λόγια ο Τσαβούσογλου θέλει να αφαιρέσει από την Ελλάδα το δικαίωμα της άμυνας, προφανώς γιατί στους τουρκικούς σχεδιασμούς το βασικό σενάριο ήταν ότι η Ελλάδα μετά από ένα δυο τζαρτζαρίσματα, σε στρατιωτικό επίπεδο, θα έτρεχε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων άνευ όρων.

 Η ελληνική αντίσταση που ξεδιπλώνεται το τελευταίο εξάμηνο, από τον Έβρο και μετά, ανατρέπει το βασικό σενάριο της Τουρκίας και αυτό προκαλεί εκνευρισμό στο τουρκικό καθεστώς. Πέρυσι το καλοκαίρι, αμέσως μετά τις εκλογές η Τουρκιά άνοιξε την κάνουλα του μεταναστευτικού και μέσα σε επτά μήνες (Αύγουστος 2019 – Φεβρουάριος 2020) έστειλε στην Ελλάδα 57.368 μετανάστες και πρόσφυγες[1]. Ήταν οι πρώτες βολές στην νέα ελληνική κυβέρνηση και στην Ευρώπη που προανάγγελλαν ότι το επόμενο διάστημα η Τουρκία θα παίξει πιο επιθετικό παιχνίδι. Στα τέλη του Νοεμβρίου 2019 ακολούθησε το τουρκολιβυκό μνημόνιο που υφαρπάζει ΑΟΖ από τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη. Στην πρώτη ουσιαστική συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στις αρχές Δεκεμβρίου θεωρήθηκε ότι ο Ερντογάν θα αποκλιμακώσει την κατάσταση, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο. Η επιμονή του πρωθυπουργού να τονίζει ότι η τουρκική ακτοφυλακή σπρώχνει τους μετανάστες/πρόσφυγες στην ελληνική πλευρά αντί να τους εμποδίζει ενόχλησε τον Ερντογάν. Είχε συνηθίσει σε πιο κατευναστικές συμπεριφορές Ελλήνων πρωθυπουργών όπως του Τσίπρα, μερικούς μήνες πριν (τον  Φεβρουάριο του 2019) όπου από την δύο ωρών συνομιλία τους στο «παλάτι» του Ερντογάν ελάχιστα μάθαμε για όσα συζητήθηκαν.   

Κόμμα Κασιδιάρη: Καμουφλαρισμένος Ναζισμός

Του Γιάννη Ξένου

Η δημοσκοπική πτώση του Σύριζα και η συνθήκη μονοπολισμού (που μπορεί να είναι και συγκυριακή) που επικρατεί δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για δημιουργία κάθε είδους πολιτικού σχήματος. Η αντικειμενική πραγματικότητα ότι υπάρχει πολιτικό κενό και η αβάσιμη ελπίδα ότι θα γίνουν τους επόμενους μήνες εκλογές ωθούν πολλούς να κινηθούν πολιτικά, ξεκινώντας πολιτικές ζυμώσεις ή  ανακοινώνοντας σχήματα.  

Μέσα σε αυτούς και ο Ηλίας Κασιδιάρης που ανακοίνωσε ότι ξεκινά νέο κόμμα µε κεντρικό σύνθημα το ανδρεοπαπανδρεϊκό «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Φορώντας το κοστούμι του και μπροστά σε βιβλιοθήκη µε δερματόδετους τόμους, παρουσίασε το σοβαρό του πρόσωπο. Επιτέθηκε στη ΝΔ που εξαπάτησε τον πατριωτισμό των ψηφοφόρων της και στον «Χριστέμπορο» Βελόπουλο. Το κύριο θέμα που απασχόλησε το μήνυμά του είναι ο κίνδυνος της παράνομης μετανάστευσης. Απέφυγε να αναφερθεί σε ιδεολογικά ζητήματα και στο ναζιστικό του παρελθόν και κάλεσε τους Έλληνες σε συστράτευση για τη σωτηρία και την αναγέννηση της πατρίδας. Ο Κασιδιάρης έβαλε κοστούμι και προσπαθεί να αποτινάξει το ναζιστικό του προφίλ για να καλύψει το κενό στον ακροδεξιό χώρο που άφησε η Χρυσή Αυγή και δεν μπορεί να καλύψει ο Βελόπουλος. Αλλά λέιζερ που να αφαιρεί τη σβάστικα από το μπράτσο δεν γνωρίζουμε αν χρησιμοποίησε.

Παπαδημούλης: «Φιλανθρωπία» & ρίαλ εστέιτ

Ο επί 16 συναπτά χρόνια βουλευτής (2009-2014) και ευρωβουλευτής (2004-2009 και 2014 έως σήμερα), Δημήτρης Παπαδημούλης μπήκε στην ευρωβουλή ως μεσοαστός και μετατράπηκε σε μεγαλοαστό. Η δεκαετής κρίση δεν τον άγγιξε, ίσα ίσα. Το 2004 δήλωσε στο πόθεν έσχες του ακίνητη έκταση ενός στρέμματος στον Μαραθώνα (εξ ημισείας με τη σύζυγό του) και στο φετινό (έτος 2018) δήλωσε την αγορά 8 διαμερισμάτων, μιας δενδροκαλλιέργειας και ενός οικοπέδου στο Λασίθι. Ο Παπαδημούλης ως «νοικοκύρης» μέχρι το 2018 αποταμίευε· έτσι το 2017, είχε συγκεντρώσει σε καταθέσεις και επενδυτικούς τίτλους ένα ποσό της τάξης των 2 εκατ. ευρώ (όταν μπήκε στην ευρωβουλή είχε καταθέσεις 200 χιλ. και επενδυτικούς τίτλους αξίας 70 χιλ. ευρώ). Το 2018 αγόρασε έξι διαμερίσματα στην Αθήνα από 70 τμ έως 96 τμ έναντι του ποσού των 239.000 ευρώ (κατά μ.ο. 40 χιλ το ένα). Αυτά, όπως παραδέχτηκε σε συνέντευξή του, τα ενοικίασε στο πρόγραμμα «Εστία» της Ύπατης Αρμοστείας, για να διαμείνουν αιτούντες άσυλο για το ποσό των 5,5 ευρώ ανά τ/μ τον μήνα, που του αποφέρουν περίπου 2.700 ευρώ τον μήνα ή 32 χιλ. τον χρόνο. Αγόρασε και δύο ακόμα διαμερίσματα  εμβαδού 143,12 τμ και 106,80 τμ έναντι του ποσού των 69.000 ευρώ και 52.500 ευρώ για τα παιδιά του. Αφού εξασφάλισε τα παιδιά του και έπραξε το «ανθρωπιστικό» του καθήκον με το αζημίωτο, μετά έκανε και ένα δώρο στον εαυτό του, ένα οικόπεδο 125 χιλ. ευρώ. Το ότι αυτά τα έπραξε στα χρόνια της πιο βαθιάς κρίσης και αγόρασε μισοτιμής ακίνητα χρεωκοπημένων συμπολιτών μας, που μάλλον είχαν περιέλθει σε κάποια τράπεζα δεν απασχολεί καθόλου τον Παπαδημούλη. Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος, μαυραγορίτη φιλάνθρωπο θα τον χαρακτήριζαν τίποτα λαϊκιστές συριζαίοι μέχρι και το 2014…

Γ.Ξ.

Το Open Society του Σόρος… κρύφτηκε!

Των Γιώργου Καραμπελιά και Γιάννη Ξένου

Στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Αθηναίων στις 14 Οκτωβρίου 2019 η δημοτική παράταξη «Αθήνα για την Ελλάδα» είχε φέρει προς  συζήτησή το ότι η ΜΚΟ Solidarity Now, που ανήκει στο διεθνές δίκτυο του κ. Σόρος. παραπλανά το κοινό, αφού σε σχετική πινακίδα της ανέφερε ότι υπό την αιγίδα της βρίσκεται και η Υπηρεσία Ασύλου!

Γράφαμε τότε σε σχετική μας ανακοίνωση:

Η πινακίδα του Solidarity Now στο Κέντρο Αλληλεγγύης Αθηνών τον προηγούμενο Οκτώβριο

«Σύμφωνα με καταγγελία πολίτη που απευθύνθηκε στον δημοτικό μας συνδυασμό η ΜΚΟ Solidarity Now στο κτήριο του Φρουραρχείου, που της έχει παραχωρηθεί από τον Δήμο Αθηναίων, παρουσιάζει σε σχετική πινακίδα της την Υπηρεσία Ασύλου, ως υπηρεσία που παρέχεται από την ίδια! (Επισυνάπτουμε σχετική φωτογραφία). Όπως είναι γνωστό η Υπηρεσία Ασύλου που φιλοξενείται στο κτήριο του Φρουραρχείου υπάγεται στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και με το να παρουσιάζεται ως υπηρεσία που υπάγεται στην ΜΚΟ Solidarity Now, παραπλανούνται οι αιτούντες άσυλο ότι η συγκεκριμένη ΜΚΟ δέχεται και παρέχει εντέλει η ίδια το Άσυλο. Δεδομένου ότι η Solidarity Now ελέγχεται από το ίδρυμα Open Society Center του γνωστού χρηματιστή Τζώρτζ Σόρος (και άκρως δραστήριου στο μεταναστευτικό-προσφυγικό) δημιουργούνται πολύ αρνητικές εντυπώσεις στους Έλληνες πολίτες, –που εντείνονται από την πολύ άσχημη σημερινή συγκυρία σχετικά με το μεταναστευτικό-προσφυγικό ζήτημα–, ότι δηλαδή η ΜΚΟ του κ. Σόρος έχει αντικαταστήσει την ελληνική Πολιτεία ως προς τις διαδικασίες παροχής ασύλου.

Ζητούμε από τον Δήμαρχο κ. Μπακογιάννη που έχει και την τελική ευθύνη για το κτήριο του Φρουραρχείου και των εκεί παρεχόμενων υπηρεσιών να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα προκειμένου να πάψει άμεσα αυτή η παραπλάνηση.

Επίσης, με αυτή την ευκαιρία θα θέλαμε να μας ενημερώσει ο κος Μπακογιάννης μέχρι ποιο έτος έχει παραχωρηθεί στο Solidarity Now το κτήριο του Φρουραρχείο και με ποιους όρους.

Ο Δημοτικός Σύμβουλος – Γιώργος Καραμπελιάς»

Μετά την ανάδειξη του θέματος, το Solidarity Now δεν άλλαξε την σχετική πινακίδα στο κτήριο του Φρουραρχείου και συνεχίζει να υποκαθιστά τις σχετικές υπηρεσίες, γι’ αυτό και έγινε νέα σχετική παρέμβασή μας στο Δημοτικό Συμβούλιο την Δευτέρα 9 Μαρτίου 2010. Στην πινακίδα όμως έγινε μια άλλη αλλαγή! Το Open Society του Σόρος δεν αναφέρεται πλέον ως υποστηρικτής του Solidarity. Ως διαχειριστής της χρηματοδότησης αναφέρεται η MKO Human Rights 360. Διαβάζουμε από ιστοσελίδα του Solidarity Now σχετικά με το “Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας” του Solidarity:

«Από την 1η Μαΐου 2016 έως τις 22 Μαΐου 2019, το Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας χρηματοδοτήθηκε από το Solidarity Now και το Open Society Foundations (OSF/OSIFE), με την υποστήριξη του Δήμου Αθηναίων.

Από το Μάιο 2019, το Κέντρο Αλληλεγγύης Αθήνας χρηματοδοτείται από το EEA and Norway Grants, με διαχειριστή της δωρεάς τους HumanRights360 και ΣΟΛ CROWE.  Το ΚΑΑ υποστηρίζεται επίσης από τον Δήμο Αθηναίων».

Προϋπολογισμός που αγνοεί τις βασικές προτεραιότητες της χώρας

Προϋπολογισμός 2020

Του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 156

Ψηφίστηκε στη Βουλή την προηγούμενη Τετάρτη ο προϋπολογισμός για το 2020. Παρά την κυβερνητική αλλαγή, ελάχιστα τον διαφοροποιούν από αυτούς των προηγούμενων χρόνων. Πρόκειται για έναν προϋπολογισμό με πρόβλεψη εσόδων κρατικού προϋπολογισμού τα 54,71 δισ. ευρώ (αύξηση σε σχέση με το 2019 0,8%) και εκτιμώμενο πρωτογενές πλεόνασμα Γενικής Κυβέρνησης 3,8% του ΑΕΠ (με το εκτιμώμενο ΑΕΠ να φτάνει τα 197,315 δισ. ευρώ) ή 7,488 δισ. ευρώ, άρα καλύπτει τον μνημονιακό όρο για 3,5% πλεόνασμα.

Η κυβέρνηση εκτιμά ότι το 2020 η ελληνική οικονομία θα κινηθεί με ρυθμό αύξησης 2,8% από το 2% αύξησης που κατέγραψε το 2019. Στα θετικά μέτρα που φέρνει ο προϋπολογισμός συμπεριλαμβάνονται το επίδομα των 2.000 ευρώ στις νέες οικογένειες για κάθε παιδί που γεννιέται (εκτίμηση για 123 εκ. ευρώ) και η μείωση του ΦΠΑ στον χαμηλό συντελεστή για τα είδη βρεφικής ηλικίας, η αναμόρφωση φορολογίας φυσικών προσώπων με εισαγωγικό συντελεστή 9% και αύξηση του αφορολόγητου για κάθε τέκνο (εκτίμηση για 281 εκατ. ευρώ), η μείωση ασφαλιστικών εισφορών για απασχολούμενους πλήρους απασχόλησης (123 εκατ. ευρώ). Για τις επιχειρήσεις, μείωση φόρου εισοδήματος από το 28% στο 24% και μείωση στη φορολογία στα μερίσματα από 10% σε 5% (σύνολο ωφελείας για τις επιχειρήσεις 616 εκατ. ευρώ).
Από την άλλη, το οικονομικό επιτελείο εκτιμά ότι θα βρει επιπλέον έσοδα από τον περιορισμό των λειτουργικών δαπανών του δημοσίου κατά 500 εκατ. ευρώ, αναδιάρθρωση του προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με ενίσχυση του συγχρηματοδοτούμενου σκέλους (εξοικονόμηση 170 εκατ. ευρώ). Από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης (μέτρα προώθησης ηλεκτρονικών συναλλαγών και ποινές σε όσους δεν καλύπτουν το ελάχιστο όριο) ευελπιστεί ότι θα αυξήσουν τα έσοδα κατά 557 εκατ. ευρώ.
Τη μέρα που ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός δημοσιεύτηκε το Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ. Παρατηρεί το ΙΝΕ ότι η ελληνική οικονομία έχει υψηλές πιθανότητες να προσεγγίσει το 2,8% ως ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ, αλλά αυτό θα οφείλεται και πάλι στις εξαγωγές και τον τουρισμό και στο ξεπάγωμα της οικοδομής, ενώ οι παραγωγικές επενδύσεις και η ιδιωτική κατανάλωση παραμένουν αναιμικές. Από την άλλη χτυπά καμπανάκι προς την κυβέρνηση ότι η ελληνική οικονομία είναι ιδιαιτέρως ευάλωτη σε εξωτερικές συνθήκες, όπως η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση και οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι (επιθετικότητα Τουρκίας και μεταναστευτικό), που μπορούν να προκαλέσουν νέα οικονομική ύφεση ή ακόμα και κρίση.
Οι εξαγωγές αγαθών, που τα τελευταία χρόνια έχουν μια θετική τροχιά, κινδυνεύουν λόγω της παγκόσμιας επιβράδυνσης να πληγούν. Ήδη τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια φαίνονται, αφού τους 5 από τους 10 μήνες του 2019 έχουν σημειώσει κάμψη σε ετήσια βάση, με κορυφαία την κάμψη της επίδοσης του Οκτωβρίου (–9,1% έναντι 25,3% τον Οκτώβριο του 2018). Συνολικά στο 10μηνο Ιανουάριος-Οκτώβριος 2019 οι εξαγωγές αγαθών αυξήθηκαν μόλις 1,2% έναντι 17,8% την αντίστοιχη περίοδο του 2018. Ουσιαστικά, ο τουρισμός ήταν αυτός που το 2019 τροφοδότησε την αναιμική ανάπτυξη, μιας και το 9μηνο ενισχύθηκε κατά 14% έναντι 8,4% το αντίστοιχο διάστημα το 2018.

Έχει σχέση ο Γιάννης Βαρουφάκης με τον Τζορτζ Σόρος;

Του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 153

Ο Γιάννης Βαρουφάκης, στις συχνές ερωτήσεις που του απευθύνουν το τελευταίο διάστημα αν διατηρεί σχέσεις με τον Τζορτζ Σόρος, απαντά ότι δεν τον γνωρίζει. Ισχυρίζεται ότι η μόνη σχέση που έχει μαζί του είναι ότι ο κερδοσκόπος Σόρος ζήτησε τον Ιούλιο του 2015 από τον Τσίπρα να τον απομακρύνει από την κυβέρνηση. Απαντά εν πολλοίς ότι, σχέσεις με τον Σόρος, έχει ο Τσίπρας και όχι εκείνος.

Φυσικά, η προσπάθεια να εντοπίσουμε ποια από τα λεγόμενα του Βαρουφάκη είναι αληθή και ποια ψευδή είναι αδιέξοδη. Ο άνθρωπος έχει κάνει το κρυφτούλι με την αλήθεια δεύτερη φύση του, γι’ αυτό θα εξετάσουμε αν γνωρίζει τον Σόρος, τη δραστηριότητα και τις απόψεις του, όπως εκφράζονται από τα πολυάριθμα ιδρύματα που χρηματοδοτεί. Φυσικά, δεν εξετάζουμε αν γνωρίζονται σε προσωπικό επίπεδο, σιγά μην καταδέχονταν ο Σόρος να γνωριστεί προσωπικά με έναν δευτεροκλασάτο Έλληνα καθηγητή, αλλά αν ο Βαρουφάκης συμμετέχει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στον πολύ διευρυμένο κύκλο ανθρώπων του Σόρος.

Ας εξετάσουμε αυτήν τη σχέση μέσω όσο τον δυνατόν πιο αξιόπιστων πηγών, για να μην κατηγορηθούμε για συνωμοσιολογία, που είναι η μόνιμη κατηγορία για όποιον ασκεί κριτική στον Τζ. Σόρος.

Ο Γ. Βαρουφάκης το 2012 αποδέχτηκε την πρόσκληση να διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας (Lyndon Johnson Graduate School of Public Affairs), στο Όστιν. Εκεί συνάντησε τον γνωστό οικονομολόγο και έκτοτε στενό του συνεργάτη, τον καθηγητή Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ. Ο Γκάλμπρεϊθ, μαζί με τον βραβευμένο με Νόμπελ Στίγκλιτς και άλλους γνωστούς Αμερικανούς οικονομολόγους, αποτελούν ένα δίκτυο που, μεταξύ άλλων, συμφωνούν ότι η Ευρώπη αντιμετώπισε λανθασμένα την κρίση του 2009 και δεν διστάζουν να παρεμβαίνουν στο εσωτερικό τον πιο αδύναμων οικονομικών χωρών, κυρίως στην Ελλάδα επί Τσίπρα και Παπανδρέου, στην Ισπανία κ.ά (1).

Ο Γκάλμπρεϊθ εργάζεται ως καθηγητής στο Bard College. Το Bard College λειτουργεί το περιβόητο Ινστιτούτο Levi, το οποίο χρηματοδοτεί γενναιόδωρα κάθε χρόνο ο Τζορτζ Σόρος (μόνο το 2011 το χρηματοδότησε με 60 εκατ. δολάρια). Το Ινστιτούτο Levi ποτέ δεν έκρυψε ότι είναι αντίθετο με το ευρώ. Διευθυντής στο Bard College είναι ο Λίον Μποστάιν, που διατηρεί στενή σχέση με τον μεγαλοεπενδυτή. Είναι σύμβουλος στο ίδρυμά του Open Society Foundation και πρόεδρος στο Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης, που έχει ιδρύσει ο Τζορτζ Σόρος στη Βουδαπέστη (2). Στο Bard College υπενθυμίζουμε ότι δραστηριοποιούνταν άλλοι δύο Έλληνες, πρώην υπουργοί σε κυβέρνηση Σύριζα, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ως επικεφαλής του Levi και η σύζυγος τουΡάνια Αντωνοπούλου, ως καθηγήτρια του Bard College.

To καλοκαίρι του 2012 φαίνεται ότι ήδη είχε γίνει ο σχετικός ντόρος για τη μεταπήδηση Βαρουφάκη στην αυλή του Γκάλμπρεϊθ. Στη συνέλευση του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, όταν συζητούνταν η αίτηση του Γιάννη Βαρουφάκη ώστε άδεια άνευ αποδοχών για να συνεχίσει να διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Όστιν, η τοποθέτηση του Γιάννη Στουρνάρα ήταν η εξής: «Γιατί πρέπει να του δώσουμε άδεια; Για να επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες να σορτάρει τα ελληνικά ομόλογα με τον Σόρος;»(3). Ο οικονομικός κόσμος το είχε τούμπανο από τότε…

Η επιστροφή του Γιάνη με κάτι σαν πρόγραμμα

Του Γιάννη Ξένου

Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο άνθρωπος που χειρίστηκε τις τύχες της ελληνικής οικονομίας το πρώτο εξάμηνο του 2015, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα, επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος. Το Diem25, το διεθνές κίνημα που δημιούργησε πριν τρία χρόνια με διάφορες προσωπικότητες (μεταξύ άλλων ο Νόαμ Τσόμσκι και η Πάμελα Άντερσον) που γοητεύει το τεράστιο «Εγώ» του, είχε ως στόχο να τον αναδείξει ως ευρωβουλευτή στη Γερμανία. Στη Γερμανία, με ποσοστό 0,5% εκλέγεσαι ευρωβουλευτής, και εκεί κατήλθε υποψήφιος υπολογίζοντας ότι στη Γερμανία των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων θα ήταν σχετικά εύκολο να εκλεγεί[1].  Στην Γερμανία, το Diem 25 έλαβε μόλις 0,2% και 130 χιλ. ψήφους, αλλά στην Ελλάδα έκανε την έκπληξη και παραλίγο να εκλέξει ευρωβουλευτή.

Από τον βράδυ των ευρωεκλογών τα φώτα στράφηκαν και πάλι στον Γιάνη και αυτός κάνει ό,τι μπορεί για να συντηρεί την υπερπροβολή. Ο χώρος της κομμουνιστικογενούς ή δικαιωματιστικής αριστεράς (αλλά, δυστυχώς, όχι μόνο) τον αντιμετωπίζει ως τον σωτήρα της, μετά την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, την πτωτική στασιμότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την κατάρρευση της ΛΑΕ. Το γεγονός ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν εσπευσμένα σε έναν μήνα προκαλεί συνωστισμό από διάφορα μεσαία στελέχη και προσωπικότητες στον προθάλαμο του ΜέΡΑ25, διότι  ο Βαρουφάκης, από θέση ισχύος, δεν συνομιλεί με άλλους «αρχηγούς», αλλά υποδέχεται ευχαρίστως όσους θέλουν να πηδήσουν στο άρμα του.

Το πάθος τους να συντηρηθεί δήθεν μιας κάποιας μορφής αριστερά εντός Κοινοβουλίου, καθώς και για προσωπική προβολή και ανάδειξη, τους τυφλώνει. Ξεχνούν ποιος είναι ο Βαρουφάκης ή θέλουν να ξεχαστεί τι προκάλεσε. Δυστυχώς, οι προτάσεις του, όπως διατυπώνονται στο προεκλογικό πρόγραμμα του Μέρα25[2], μας υπενθυμίζουν τι πρεσβεύει ο Βαρουφάκης, ένα μείγμα οικονομισμού και εθνομηδενισμού ικανού για το χειρότερο.

Οι σαράντα σελίδες προγράμματος είναι περισσότερο μια έκθεση ιδεών δική του και της συντρόφου του, Δανάης Στράτου. Κάποια κεφάλαια, όπως αυτά για τις τράπεζες, τα πανεπιστήμια ή τον πολιτισμό είναι υπεραναπτυγμένα και κάποια άλλα, όπως οι κοινωνικοί τομείς, η παραγωγή και τα εθνικά θέματα τα ξεπετούν με διεκπεραιωτικό τρόπο.  Ας δούμε το πρόγραμμα αναλυτικά:

Ξεκινά με τη διαπίστωση ότι η Ελλάδα βιώνει ένα καθεστώς χρεοδουλοπαροικίας και προτείνει επτά τομές:

α) μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων από το 3,5%, που θα είναι μέχρι το 2022, στο 1,5%, εφόσον το ΑΕΠ αυξάνεται με ρυθμό 3% ετησίως, ή 1% πρωτογενές πλεόνασμα για ρυθμό ανάπτυξης 1% έως 3% και μηδενικά πλεονάσματα για μικρότερο ρυθμό ανάπτυξης.

β) Το χρέος δεν είναι βιώσιμο, επομένως για το ΜΕΡΑ25 οι πληρωμές προς τους δανειστές θα είναι ανάλογες με την αύξηση του ΑΕΠ της Ελλάδος. Προτείνει προσδιορισμό συνολικού ύψους χρέους προς την τρόικα ανάλογο με το ύψος του ονομαστικού ΑΕΠ. Αυτό θα γίνει με κούρεμα χρέους, το ύψος του οποίου θα κυμανθεί ανάλογα με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή, αν η ελληνική οικονομία έχει υψηλό ρυθμό ανάπτυξης το κούρεμα θα είναι μικρότερο και αν ο ρυθμός είναι χαμηλός, το κούρεμα του χρέους θα είναι μεγαλύτερο. Ο Βαρουφάκης στα καλύτερά του…

Ο Βελόπουλος (δεν) έχει λύση!

Έργα και ημέρες του ιδρυτή της «Ελληνικής Λύσης»

• Γιάννης ΞένοςΟ Γιάννης Ξένος σπούδασε Ψυχολογία και αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Εργάζεται στον χώρο του βιβλίου.

Μια από τις εκπλήξεις των ευρωεκλογών είναι το ποσοστό της Ελληνικής Λύσης, με 4,14% και εκλέγει με άνεση έναν ευρωβουλευτή τον επικεφαλής της, Κυριάκο Βελόπουλο. Το κόμμα του στην Βόρεια Ελλάδα σε πολλούς νομούς βγήκε τέταρτο (Δράμα, Πέλλα, Πιερία, Καβάλα και Έβρο), τρίτο στις Σέρρες και σε πολλούς άλλους πέμπτο (Κίλκις, Ημαθία, Β΄ Θεσσαλονίκης, Β΄ Δυτικής Αττικής, Α΄ Θεσσαλονίκης, Κορινθίας και Χαλκιδικής) με ποσοστά παντού από 5% έως 7,78%, το ανώτερο στις Σέρρες.

Η Ελληνική Λύση είναι προφανές ότι έλαβε από την Βόρεια Ελλάδα την ψήφο διαμαρτυρίας όσων τοποθετούνται κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών και δεν ήθελαν να ψηφίσουν ΝΔ. Η δεύτερη δεξαμενή που άντλησε ψήφους είναι η Χρυσή Αυγή. Η ναζιστική οργάνωση που βρίσκεται σε πίεση τόσο λόγω της δίκης για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και των άλλων εγκληματικών της πράξεων, αλλά και για τα φαινόμενα διαφθοράς και νεποτισμού που παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα στο εσωτερικό της. Οι βαριές κατηγορίες του πρώην ευρωβουλευτή της, Ελ. Συναδινού για κρυφό ταμείο που ελέγχεται από τον «αρχηγό» Ν. Μιχαλολιάκο και οι παραιτήσεις των άλλων δύο ευρωβουλευτών Λ. Φουντούλη και Γ. Επιτήδειου, επειδή ο Ν. Μιχαλολιάκος ήθελε πάση θυσία να προωθήσει την υποψηφιότητα του υπόδικου Γ. Λαγού, απομάκρυνε τη σημαντικότερη βάση ψηφοφόρων της, που φυσικά δεν ταυτίζονται με την ναζιστική ιδεολογία της.

Αλλά τα φώτα την επαύριον των εκλογών στον χώρο της ακροδεξιάς ή καλύτερα δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας είναι στραμμένα στον Κυριάκο Βελόπουλο. Ο Κ. Βελόπουλος έχει συμπληρώσει είκοσι χρόνια στα δημόσια πράγματα. Ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 με εκπομπές για τα εθνικά θέματα και τηλεπωλήσεις στη Θεσσαλονίκη, στα πρότυπα των Αμερικανών τηλε-ευαγγελιστών[1]. Ευρύτερα στη Βόρεια Ελλάδα έγινε γνωστός με τις γιορτές για τον Μέγα Αλέξανδρο στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Το 2004 ο Γιώργος Καρατζαφέρης του έδωσε πανελλαδική προβολή, αφού ήταν μεταξύ των τηλεπωλητών (Γεωργιάδης, Βελόπουλος, Λιακόπουλος κ.ά.) που ενέταξε στο ΛΑΟΣ[2].

EUROKINISSI

Οι λαθροχειρίες του Νάσου Ηλιόπουλου

του Γιάννη Ξένου*

Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων του Σύριζα, Νάσος Ηλιόπουλος στον προεκλογικό του αγώνα έχει πολύ ψηλά στην πολιτική του ατζέντα, το ζήτημα της βραχυχρόνιας μίσθωσης κατοικίας. Ένα πρόβλημα που και ο δικός μας συνδυασμός θέτει από το ξεκίνημά του, αλλά και παλιότερα το Άρδην το έχει αναδείξει. Δεν είναι κακό λοιπόν που το αναδεικνύει και ο Νάσος Ηλίοπουλος, ίσα ίσα, αλλά η λαθροχειρία του βρίσκεται στην λύση που προτείνει.

Οι προτάσεις του Ηλιόπουλου συμπυκνώνονται στα εξής σημεία:

1. Να μην επιτρέπεται η βραχυχρόνια μίσθωση άνω των δυο ακινήτων ανά αριθμό φορολογικού μητρώου δικαιούχου εισοδήματος.
2. Η μίσθωση κάθε ακινήτου δεν θα επιτρέπεται να υπερβαίνει τις 90 ημέρες ανά ημερολογιακό έτος.
3. Για να μπορεί να υπάρχει υπέρβαση του ορίου ενοικίασης των 90 ή των 60 ημερών αντιστοίχως, θα πρέπει να αποδεικνύεται ότι το σύνολο του εισοδήματος από την ενοικίαση ακινήτων δεν θα υπερβαίνει τις 12.000 ευρώ ανά έτος.

Οι προτάσεις του Ηλιόπουλου είναι επί της ουσίας η ανενεργή διάταξη του νόμου 4472/2017 που ρυθμίζει την λειτουργία της βραχυχρόνια μίσθωσης. Το ρυθμιστικό πλαίσιο παραμένει ανενεργό από το 2016 γιατί τα εμπλεκόμενα υπουργεία, Οικονομίας, Οικονομικών, Εργασίας και Τουρισμού δεν έχουν συγκροτήσει ακόμα την απαιτούμενη κοινή επιτροπή για να σχεδιαστεί η κοινή υπουργική απόφαση.

Ο Ν. Ηλιόπουλος από τον Φεβρουάριο του 2018 μέχρι και πρόσφατα διατελούσε υφυπουργός Εργασίας, αλλά δεν πήρε όλο αυτό το διάστημα κάποια πρωτοβουλία να οριστεί αυτή η ριμάδα η υπουργική επιτροπή και να μπουν κάποιοι κανόνες στο airbnb. Τώρα όμως, ως άλλος μαυρογιαλούρος υπόσχεται ότι θα λύσει το πρόβλημα, αλλά την ευκαιρία του την είχε και την έχασε. Αποδεικνύει ότι παρότι νέος ηλικιακά, χρησιμοποιεί τα φτηνά κόλπα του γερασμένου πολιτικού μας συστήματος.

*υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό «Αθήνα για την Ελλάδα».

Airbnb, τουρίστες και οι νεόπτωχοι Έλληνες. Ένα νέο σκηνικό διαμορφώνεται στην Αθήνα

Γιάννης Ξένος Ψυχολόγος

 

Τη δεκαετία του ’80 ο φόβος µας ήταν να µη μετατραπούμε σε γκαρσόνια των Ευρωπαίων, το 2018 ο τρόμος είναι να µην µας πετάξουν από τα σπίτια µας οι τουρίστες! Το φαινόμενο της βραχυχρόνιας μίσθωσης κατοικίας (airbnb) λαμβάνει χαρακτηριστικά αλλοίωσης του κέντρου της Αθήνας και σε μικρότερο ποσοστό σε άλλα αστικά κέντρα και τουριστικά νησιά. 

Στην Αθήνα, µόνο στην πλατφόρμα της Airbnb έχουν τοποθετηθεί για βραχυχρόνια μίσθωση περισσότερα από 5.127 διαμερίσματα, σύμφωνα µε στοιχεία του Μαρτίου. Σήμερα θα είναι πολλά περισσότερα. Το σύνολο των σπιτιών τα οποία είναι τοποθετημένα σε αυτή και σε άλλες πλατφόρμες του ίδιου τύπου (ξεπερνούν τις 50), υπολογίζονται μεταξύ 12.000 και 14.0001. Οι κλίνες που διατίθενται µέσω αυτής της μορφής μίσθωσης φτάνουν σχεδόν τις 40.000 και έχουν ξεπεράσει τις κλίνες που διαθέτουν τα ξενοδοχεία της Αθήνας (όλη η Αττική δεν διαθέτει περισσότερες από 59.000 ξενοδοχειακές κλίνες). Η πληρότητα των διαμερισμάτων που ενοικιάζονται µε αυτό τον τρόπο ξεπερνά το 77%, χωρίς να υπολογίζονται ο Ιούλιος και ο Αύγουστος, που η πληρότητα θα ανέβει περισσότερο. Σε ορισμένες περιοχές τριγύρω από την Ακρόπολη, η πληρότητα αγγίζει ποσοστά κοντά στο 95% (Κουκάκι, Πλάκα 95% και Ζάππειο 98%).

Χρυσοφόρες δουλειές αν αναλογιστούμε και το ύψος του αντιτίμου ανά διανυκτέρευση που καταβάλλουν οι τουρίστες. Ξεκινάμε από χαμηλές τιμές σε υποβαθμισμένες περιοχές, όπως η Κυψέλη και Εξάρχεια (35 µε 40 ευρώ την βραδιά), το αντίτιμο ανεβαίνει σε περιοχές όπως ο Κεραμεικός στα 55 ευρώ και μπορεί να φτάσει στα 150-200 ευρώ την βραδιά πέριξ της Ακρόπολης, αρκεί ο ιερός βράχος να φαίνεται από ένα παραθυράκι.

Το φαινόμενο άρχισε να λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις από όταν ρίχτηκαν στην αγορά οι Κινέζοι. Αυτοί, αγοράζοντας ακίνητη περιουσία αξίας 250.000 ευρώ στην Ελλάδα (που είναι το χαμηλότερο όριο στην Ευρώπη), μπορούν να λάβουν άδεια παραμονής στη χώρα. Ουσιαστικά ανοίγουν γι’ αυτούς οι πύλες της Ευρώπης. Περισσότεροι από 2.000 Κινέζοι έχουν λάβει τη συγκεκριμένη βίζα σε διάστημα 2-3 ετών και προέρχονται είτε από την μεσαία τάξη της Κίνας, που αναζητά έναν πιο χαλαρό προορισμό για να ζήσει, από την απολυταρχική Κίνα, είτε μεγάλες εταιρείες που αγοράζουν ολόκληρες πολυκατοικίες. Στο Κουκάκι, στα Εξάρχεια και σταδιακά και σε άλλες περιοχές του ευρύτερου κέντρου αγοράζουν πολυκατοικίες ή και ολόκληρα τετράγωνα, τα ανακαινίζουν και εν συνεχεία τα βάζουν στις πλατφόρμες ενοικίασης. Την ίδια τακτική ακολουθούν Ισραηλινοί, αλλά και Ρώσοι.

Απάτες και αυταπάτες

Οι αυταπάτες για τους βολεμένους του κόμματος και οι απάτες για τους υπόλοιπους Έλληνες

Του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 134

Στο μπάσκετ λένε ότι, στα τελευταία κρίσιμα παιχνίδια της αγωνιστικής σεζόν η κάθε ομάδα παίζει με τον τρόπο που γνωρίζει καλύτερα και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Το ίδιο μοντέλο ακολουθεί και ο Σύριζα, στα 5-6 χρόνια που μας ταλαιπωρεί ως κεντρική πολιτική δύναμη. Ο σταθερός τρόπος του να πολιτεύεται είναι μέσω της απάτης. Και τώρα, στους τελευταίους κρίσιμους μήνες, ο Τσίπρας και το κόμμα του την πεπατημένη θα ακολουθήσουν σε βαθμό παροξυσμού.

Το ζήτημα της αξιολόγησης σέρνεται εδώ και μήνες, τουλάχιστον από τον Δεκέμβριο του 2016, που ενώ ο Τσακαλώτος ήταν έτοιμος να την κλείσει, ο Τσίπρας τον σταμάτησε και προχώρησε στον μποναμά προς τους συνταξιούχους. Το ένστικτο του τζογαδόρου τον έσπρωξε στη δελεαστική, για τη λογική τζογαδόρου, αλλά εκτός πραγματικότητας, σκέψη, να σύρει τη διαπραγμάτευση μέχρι λίγους μήνες πριν τις γερμανικές εκλογές για να εκβιάσει τους Γερμανούς! Φυσικά, για άλλη μια φορά, όπως και τον Ιανουάριο του 2015, έπεσε στα δόντια του Σόιμπλε με τραγικά αποτελέσματα για τη χώρα. Την πρώτη φορά ο Τσίπρας μάς φόρτωσε ένα αχρείαστο μνημόνιο, το τρίτο, τώρα θα μας φορτώσει με μνημόνια για τουλάχιστον μια δεκαετία ακόμα!

Ο Τσίπρας και το στενό του επιτελείο (Τζανακόπουλος, Παππάς κ.λπ.) εξυφαίνουν από τον περασμένο Δεκέμβριο μια τεράστια απάτη για το πώς να οδηγήσουν τη χώρα σε τέταρτο μνημόνιο, αλλά να το φέρουν με τέτοιο τρόπο στο κόμμα τους, που να έχει το περιθώριο να χρησιμοποιήσει και πάλι τον ισχυρισμό περί αυταπάτης. Έτσι, τον Δεκέμβριο έδωσαν τον μποναμά στους συνταξιούχους, προκειμένου τα κομματικά στελέχη να κάνουν τις χριστουγεννιάτικες διακοπές τους με σχετική ηρεμία, αλλά στο Γιούρογκρουπ της 5ης Δεκεμβρίου δέχτηκαν να παραμείνουν τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για πολλά χρόνια.

Το μεγάλο ξεπούλημα

σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη

Μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης, η κυβέρνηση προχωρά στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 133

Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως οι τελευταίοι απόγονοι μιας άλλοτε ένδοξης οικογένειας, που από καιρό όμως βρίσκεται σε φάση παρακμής, και ξεπουλούν όσο όσο, και υπό τους χειρότερους όρους, τα τελευταία ασημικά τους. Ένα από τα πολλά τραγικά αποτελέσματα του τρίτου μνημονίου ήταν η δημιουργία του Υπερταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, στο οποίο πέρασε το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, η οποία θα ιδιωτικοποιηθεί για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους. Ωφελημένοι δεν είναι άλλοι από τους Γερμανούς, αφού από το 2011 ο Σόιμπλε πίεζε ασφυκτικά όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις για τη δημιουργία του. Εκεί που δεν τα κατάφερε με τον ΓΑΠ, τον Παπαδήμο και τον Σαμαρά, τα κατάφερε με τον Τσίπρα και γι’ αυτό ο Σόιμπλε στηρίζει την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, γιατί είναι η πιο βολική.

Ιδιωτικοποίηση – ορόσημο και οδηγός και για τις επόμενες είναι η παραχώρηση στη γερμανική εταιρεία Fraport (από κοινού με τον όμιλο Κοπελούζου) των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης και επέκτασης δεκατεσσάρων αεροδρομίων για ενενήντα χρόνια (σαράντα χρόνια, συν δυνατότητα προτίμησης για άλλα πενήντα). Η γερμανική εταιρεία θα αποδώσει 1,23 δισ. ευρώ με την υπογραφή της σύμβασης και άλλα 8 δισ. υπολογίζονται τα κέρδη του δημοσίου για τα επόμενα σαράντα χρόνια. Με την πρώτη ματιά φαίνεται επικερδής συμφωνία για το δημόσιο, αλλά ήδη τα υπολειτουργούντα αεροδρόμια απέφεραν στο δημόσιο κάθε χρόνο περισσότερα από 150 εκατ. ευρώ και τα έσοδα του δημοσίου για τα επόμενα σαράντα χρόνια υπολογίζονταν, αν παρέμεναν υπό δημόσιο έλεγχο, σε 6 δισ. ευρώ (1). Τώρα, αν προσθέσουμε και τις προβλέψεις για την αύξηση της τουριστικής κίνησης τα επόμενα χρόνια, βάσιμα μπορούμε να πούμε ότι, ακόμα και με τον προηγούμενο, μη ικανοποιητικό τρόπο λειτουργίας των αεροδρόμιων, το δημόσιο πιθανότατα να κέρδιζε περισσότερα. Απόδειξη γι’ αυτό είναι η εκτίμηση του οικονομικού διευθυντή της Fraport, Matthias Zieschang, ότι τα επιπλέον κέρδη που θα αποκομίσει ο όμιλός του, αρχής γενομένης από το 2017, «αποκλειστικά χάρη στα ελληνικά αεροδρόμια θα είναι 100 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Καταστροφές επί καταστροφών

Αν δεν τους αναγκάσουμε να ξεκουμπιστούν, θα μετατρέψουν τη χώρα σε σωρό ερειπίων

του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 132

Η δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου μνημονίου (του μνημονίου των Σύριζα-Ανέλ) οδηγείται στην τελική ευθεία του κλεισίματος. Αν πάνε όλα καλά, και το πιθανότερο είναι να πάνε, σε ένα, δυο μήνες, δηλαδή τέλη Μαΐου, αρχές Ιουνίου, θα τελειώσει και αυτό το μαρτύριο. Η κυβέρνηση θα πάρει την επόμενη δόση λίγες μέρες πριν σκάσει το ομόλογο των 7 δισ. και θα θριαμβολογεί ότι τα «κατάφερε» και θα επαναληφθούν οι αισιόδοξες προβλέψεις Φλαμπουράρη, ότι «έρχεται μια ανάπτυξη που θα τρίβουμε τα μάτια μας».

Η διαπραγμάτευση στα τέλη Μαΐου θα έχει ξεπεράσει τους δέκα μήνες και ενώ από τον περασμένο Νοέμβριο, με τον ανασχηματισμό, ο Τσίπρας έστελνε μήνυμα ότι θέλει να κλείσει την αξιολόγηση, η διαπραγμάτευση σέρνεται. Στο τέλος, η κυβέρνηση θα υπογράψει και θα εφαρμόσει όλα όσα προέβλεπε το μνημόνιο που υπέγραψε. Και η ΔΕΗ θα ιδιωτικοποιηθεί, αλλά και προνομοθέτηση μέτρων θα γίνει, με τις συντάξεις να περικόπτονται από την Πρωτοχρονιά του 2019, και μείωση του αφορολόγητου.

Πολλοί αναρωτιούνται, αφού εξαρχής είχαν ειλημμένη την απόφαση να εφαρμόσουν το μνημόνιό τους μέχρι κεραίας, γιατί μετατρέπουν τη διαπραγμάτευση σε καραγκιοζιλίκι και την παρατείνουν χωρίς λόγο, με μόνο αποτέλεσμα να αυξάνουν τον λογαριασμό των μέτρων που θα πάρουν. Η απάντηση είναι ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που γνωρίζουν για να παραμένουν στην εξουσία, έτσι τα έχουν καταφέρει και βρίσκονται στον τρίτο τους χρόνο. Η παράταση της αβεβαιότητας, το σύρσιμο που, για τους μεν Ευρωπαίους, δεν είναι πια ανησυχητικό, μετά το πρώτο αναγνωριστικό πεντάμηνο, αλλά στο εσωτερικό της χώρας ακόμα λειτουργεί. Δεν είναι τυχαίο το ότι, μόλις ο Σκουρλέτης ξεκίνησε το υποτιθέμενο αντάρτικό του κατά της πώλησης της ΔΕΗ, δέχθηκε μαζικά πυρά από αντιπολιτευόμενους δημοσιογράφους, μια και τώρα που ο Τσίπρας «λογικεύτηκε» και ετοιμάζεται να κλείσει την αξιολόγηση, αυτός ο ανεύθυνος πάει να τα τινάξει όλα στον αέρα. Και έτσι διαμορφώνεται κλίμα αγωνίας αντίστοιχο με τον Ιούλιο του 2015, μήπως ο Αλέξης δεν κατορθώσει να περάσει τα μέτρα εξαιτίας ενός νέου αντάρτικου.

Είναι ξοφλημένοι!

Η «δόση» ήρθε, αλλά μαζί της έρχεται και η εφαρμογή των επώδυνων μέτρων

Του Γιάννη Ξένου από τη Ρήξη φ. 124

Η κυβέρνηση έκλεισε την αξιολόγηση και πανηγυρίζει, θεωρώντας ότι πήρε ανάσα, ότι έχει χρόνο να αλλάξει την εικόνα της. Πώς έκλεισε η αξιολόγηση και με ποιες θυσίες δεν σχολιάζεται από κανένα κυβερνητικό νον πέιπερ. Δεν συζητιέται ότι η αξιολόγηση έκλεισε με επτά μήνες καθυστέρηση (όταν υπέγραψαν το 3ο μνημόνιο πέρυσι τον Ιούλιο η πρόβλεψη ήταν ότι η πρώτη αξιολόγηση θα κλείσει τον Νοέμβριο του 2015) και με τίμημα τη νομοθέτηση μέτρων–ταφόπλακα για αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες και συνταξιούχους, αλλά και ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας (π.χ. το φιλέτο των 6.000 στρεμμάτων του Ελληνικού το πήρε ο Λάτσης με αντίτιμο μόλις 900 εκ. ευρώ).
Ξεχνάνε ότι η αξιολόγηση μπήκε στην τελική της ευθεία μετά το αυτογκόλ Τσίπρα να τα βάλει με το ΔΝΤ, πετυχαίνοντας την ευθυγράμμιση του ΔΝΤ με τη Γερμανία. Στο Γιούρογκρουπ που εγκρίθηκε η δόση σημειώθηκε η εντυπωσιακότερη νίκη του Σόιμπλε. Ευρωπαίοι, ΔΝΤ και Αμερικανοί συντάχθηκαν πίσω του για το θέμα του ελληνικού χρέους. Οι γερμανικές εφημερίδες την επόμενη μέρα θριαμβολογούσαν ότι είναι πια πολιτικός παίκτης παγκοσμίου βεληνεκούς. Πώς αλλιώς, αφού ξεμπέρδεψε με το ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους με μια δήλωση-καρμπόν της υπόσχεσης που είχε δοθεί το 2014 και έδωσε στην Ελλάδα ελάχιστα χρήματα, ίσα ίσα για να την κρατά ζωντανή. Δεν αναφέρουν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια ότι η πρόβλεψη για την πρώτη δόση ήταν για 15 δισ. ευρώ και η κυβέρνηση «κατόρθωσε» να εξασφαλίσει μόλις 10,3 δισ. ευρώ (κούρεμα 50%) και αυτά σε δύο δόσεις, με τη δεύτερη του Σεπτεμβρίου να έχει ως όρο και νέα προαπαιτούμενα.

Σχέδιο: πρόσφυγες για χρέος

Του Γιάννη Ξένου

Σαν βόμβα έσκασε σήμερα το πρωί η είδηση ότι ο Βέλγος υπουργός Εσωτερικών πρότεινε στη Σύνοδο των υπουργών Εσωτερικών να δημιουργηθεί στην Αθήνα ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης 300-400.000 προσφύγων/μεταναστών. Τις προηγούμενες μέρες προηγήθηκε μπαράζ δημοσιευμάτων ότι Γερμανία, Αυστρία και Βέλγιο προωθούν την έξωση της Ελλάδας από τη συνθήκη του Σένγκεν, με αποκορύφωμα τις δηλώσεις της αυστριακής ΥΠΕΣ, ότι η Ελλάδα πρέπει να αποπεμφθεί από τη Σένγκεν. Η ελληνική κυβέρνηση για άλλη μια φορά παριστάνει την έκπληκτη, ότι αυτά είναι εξωφρενικά πράγματα που ποτέ δεν πρόκειται να δεχθεί. Η συνηθισμένη τακτική των Συριζαίων, αρχικά να παριστάνουν τους έκπληκτους με τα σχέδια των Ευρωπαίων, αλλά σταδιακά να αποκαλύπτεται ότι η ελληνική πλευρά συζητά πάνω σε αυτά.

Σήμερα δημοσιεύτηκε άρθρο γνώμης στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς όπου παρουσιάζεται η «ευφυής» ιδέα που επωάζεται σε Βρυξέλλες και Βερολίνο η Ελλάδα να δεχθεί να σφραγιστούν τα βόρεια σύνορά της, προκειμένου να σταματήσουν οι ροές προς τη Βόρεια Ευρώπη και να δημιουργηθούν «κέντρα φιλοξενίας» εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων στα νησιά του Αιγαίου. Το αντάλλαγμα που θα δώσουν οι Γερμανοί είναι η ελάφρυνση του χρέους. Το δημοσίευμα πάει ένα βήμα παραπέρα, ισχυριζόμενο ότι η Γερμανία μπορεί να πείσει και τους άλλους δανειστές της Ελλάδας να δεχθούν μείωση του ελληνικού χρέους, αν η Ελλάδα δεχθεί να μετατραπεί σε χώρο εγκλωβισμού των προσφύγων.

Μια τεκμηριωμένη ανάλυση του Γιάννη Ξένου, πέρα από ιδεοληψίες και διχαστικά διλήμματα:Ύβρις και Νέμεσις

Ο Γιάννης Ξένος έγραψε μια τεκμηριωμένη ανάλυση, ψύχραιμη πέρα από ιδεοληψίες και τεχνικούς διχασμούς. Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι έχουμε ευθύνη -σε διαφορετικό βαθμό βέβαια- για την σημερινή εξέλιξη του τόπου μας. Κανείς δεν έχει το μονοπώλιο της αλήθειας ή του ήθους. Επιπρόσθετα υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στην θεωρία και στην πράξη, γι' αυτό οι διανοούμενοι ενώ μπορεί να τα καταφέρνουν στην θεωρία αποτυγχάνουν στην πράξη. Ούτε το ευρώ ήταν η τελειωτική λύση για την χώρα μας, αλλά και η έξοδος από αυτό με μια οικονομία χρεοκοπημένη και κατεστραμμένη δεν θα προσθέσει σε ανεξαρτησία ή σε ευημερία, όπως κάποιοι ισχυρίζονται . Αντίθετα θα συνοδευτεί με αύξηση της ανεργίας, υψηλότατο πληθωρισμό , περαιτέρω αφαίρεση ανεξαρτησίας και ανάδυση πολλαπλών γεωπολιτικών κινδύνων που θα είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας , ενώ δεν θα έχουμε να προσφέρουμε κάποιο όφελος στην Κίνα ή στην Ρωσία δίχως την στενή μας σχέση με την Ε.Ε, ώστε να κτίσουμε μαζί τους στρατηγικές συμμαχίες Ο ρόλος της χώρας μας πρέπει να είναι ενδιάμεσος ανάμεσα σε Δύση και σε Ανατολή , Βορρά και Νότο. Με αυτόν τον τρόπο θα είναι αναγκαία στην Ρωσία για την μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου και στην Κίνα για την μεταφορά εμπορευμάτων στην Ευρώπη. Όμως η απομόνωση της από την Ευρώπη ακυρώνει τέτοιου είδους επιλογές και την καθιστά εξαιρετικά ευάλωτη για παράδειγμα στις φιλοδοξίες του νεο-οθωμανισμού ή του αλβανικού εθνικισμού.

Στις ατέρμονες συζητήσεις που γίνονται τα τελευταία πέντε χρόνια για την κατάσταση της οικονομίας και την φτωχοποίηση της χώρας, ελάχιστα ασχολούμαστε με το τι συνέβαινε στην χώρα τα προηγούμενα χρόνια, πριν την κρίση,τα χρόνια της «ευμάρειας». Για παράδειγμα δεν συναντάμε συχνά αναλύσεις για την ελληνική κοινωνία και οικονομία της πρώτης εξαετίας της εισόδου στο ευρώ (2002-07), πολύ περισσότερο για την προγενέστερη περίοδο του εκσυγχρονισμού (1996-2002) ή και πιο πριν από τις αρχές του 1980 και τις πρώτες κυβερνήσεις του Πασόκ. Δεν αναλύεται πως είχε επιτευχθεί εκείνη η «ευμάρεια», αν είχε στέρεες βάσεις ή αν ήταν αναπόφευκτο κάποια στιγμή η φούσκα να σκάσει.

Σταδιακά ένας κύκλος που άνοιξε με την είσοδό μας στο ευρώ το 2002 κλείνει, ειδικά τις τελευταίες μέρες που οι συζητήσεις περί Grexit δεν είναι πια ταμπού για κανέναν (συζητείται ακόμα και σε επίσημες συσκέψεις του euro-working Group). Αν σε αυτή τη συγκρουσιακή φάση με την Ευρωζώνη αποφευχθεί η έξοδος μας, είναι πολύ πιθανό στο επόμενο διάστημα να επέλθει μια νέα κρίση και τότε η αποπομπή της Ελλάδας να είναι πιο ώριμη, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη τους τελευταίους μήνες ζυμώνεται εντατικά μ’ αυτή την ιδέα. Είναι κατάλληλη η συγκυρία να συζητήσουμε έναν πρώτο απολογισμό της περιόδου του ευρώ, να στοχαστούμε τα λάθη των ελληνικών πολιτικών εξουσιών, τις παγίδες που μας έστησαν οι Ευρωπαίοι εταίροι, αλλά και τις ευθύνες της ελληνικής κοινωνίας.

Η περίοδος 2002-2015 χωρίζεται σε δύο σχεδόν ισομερείς υποπεριόδους. Η πρώτη από το 2002 έως το 2008, που άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σύννεφα, είναι η φάση της διόγκωσης της οικονομίας και των προσδοκιών της κοινωνίας. Η δεύτερη από το 2009 έως και σήμερα είναι η φάση της χρεοκοπίας και των κοινωνικών αντιδράσεων.

Η ελληνική οικονομία την επταετία 2001-2007 αναπτύχθηκε με μέσο ετήσιο ρυθμό 4,2%, ένα ομολογουμένως εντυπωσιακό ποσοστό[1]. Ήταν μια γιγάντωση που στηρίχθηκε σε πήλινα πόδια, αφού προερχόταν κυρίως από την ιδιωτική κατανάλωση που είχε μέση ετήσια αύξηση 4,2% (το 2001 στην Ευρωζώνη μόλις που άγγιζε το 2%) και τις αγορές κατοικιών (μέσος ετήσιος ρυθμός 9,7%). Ιδιωτική κατανάλωση και αγορές κατοικιών χρηματοδοτήθηκαν από την πληθώρα των χαμηλότοκων καταναλωτικών και στεγαστικών δανείων.

Ειδικό δικαστήριο για τον ΓΑΠ

Πρόσφατες αποκαλύψεις και παραδοχές επιβεβαιώνουν τις εγκληματικές πράξεις του τότε πρωθυπουργού της χώρας

Του Γιάννη Ξένου από τη Ρήξη φ. 101

Η παραδοχή του Όλι Ρεν στην Ευρωβουλή, στα μέσα Ιανουαρίου, ότι «στο ξεκίνημα της κρίσης την άνοιξη του 2010, και κάποιο διάστημα μετά, αν είχε αμέσως αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος, θα είχαμε αντιμετωπίσει δραματικές συνέπειες μετάδοσης τόσο σε άλλα κράτη-μέλη, όσο και μέσω του τραπεζικού διαύλου στην Ευρώπη», φώτισαν με τον πιο επίσημο τρόπο το τι συνέβαινε με την ελληνική περίπτωση. Τότε η ΕΕ ήταν εντελώς απροετοίμαστη για να αντιμετωπίσει την κατάσταση και το πρώτο μέλημά της ήταν να διασώσει τις μεγάλες γερμανικές, γαλλικές και λοιπές ευρωπαϊκές τράπεζες.
Η βιασύνη του ΓΑΠ να βγάλει ανακοίνωση, στην οποία ισχυρίζεται ότι οι δηλώσεις του Ρεν τον δικαιώνουν, γιατί αυτός από την αρχή απαιτούσε και πάλευε για κούρεμα του ελληνικού χρέους, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πόσο δόλιος και βλαξ είναι ο πρώην πρωθυπουργός! Δόλιος γιατί επιχείρησε στα γρήγορα να κουκουλώσει την υπόθεση, αλλά και βλαξ, γιατί όποιος έστω και λίγο ψάξει το ζήτημα θα αντιληφθεί ότι ο ΓΑΠ και οι «κηπουροί» του έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους στις αρχές του 2010, έως τα μέσα του 2011, για να μη γίνει ένα κούρεμα που θα βοηθούσε τη χώρα.

Από την Τουρκική Ένωση Ξάνθης, στους Γκρίζους Λύκους και από εκεί …στο ΣΥΡΙΖΑ!

Απριλίου 23, 2014 από seisaxthiablog

Σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες ο Αχμέτ Κουρτ παραιτήθηκε απο τη θέση του υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αναμένεται ανακοίνωση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως γνωστόν, είναι κόμμα της αριστεράς και μάλιστα της ριζοσπαστικής, τουλάχιστον έτσι διατείνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τον εθνικισμό, δεξιό ή αριστερό, σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις δεν θέλει να έχει καμία σχέση ούτε καν με τον πατριωτισμό. Μάλιστα, για ορισμένους (αλλά όχι λίγους) μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ο πατριωτισμός είναι συνώνυμος του εθνικισμού.

Αυτές όμως οι θέσεις, προφανώς, ισχύουν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να κάνει με ελληνικό εθνικισμό ή πατριωτισμό, διότι εάν ο εθνικισμός και μάλιστα ακόμα κι ο ακραίος, προέρχεται από τη «μειονότητα» τότε είναι καλοδεχούμενος. Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο -παγκοσμίως- «αριστερό» κόμμα που δέχεται στις τάξεις του ακροδεξιούς αρκεί να μην είναι Έλληνες…