Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΑΖΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΑΖΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 27 Μαΐου 2022

Το Διαδίκτυο ως νέος τρόπος μύησης

Το Διαδίκτυο ως νέος τρόπος μύησης

ΠΩΣ OI ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΜΠΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΕ ΨΗΦΙΑΚΟ

Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα


Τ

ο άκρως ενδιαφέρον βιβλίο του γνωστού Γάλλου συγγραφέα και αρθρογράφου Νικολά Μπονάλ (Nicolas Bonnal) με τίτλο Internet: La nouvelle voie initiatique – Les mystères du Web (Διαδίκτυο: Ο νέος τρόπος μύησης – Τα μυστήρια του Ιστού, εκδόσεις Les Belles Lettres, 2000, το οποίο δυστυχώς δεν κυκλοφορεί στα ελληνικά), μας τοποθετεί στη θέση του Iώβ της Παλαιάς Διαθήκης.

Όπως ο Ιώβ αισθάνεται τον εαυτό του αιχμάλωτο ενός κήπου, παλεύοντας ενάντια στον κλοιό που τον περιβάλλει, τελικά απελευθερώνεται χάρη στο γεγονός ότι πληροφορείται ποιος είναι ο Δημιουργός 1, που βρίσκεται πίσω από αυτόν τον υποτιθέμενο κήπο της Εδέμ, όπως μπορούμε να πληροφορηθούμε και εμείς για το ποιοι είναι οι «Δημιουργοί» που βρίσκονται πίσω από τον παγκόσμιο ψηφιακό κήπο-φυλακή που είναι το Ίντερνετ.

Στον πρόλογο του βιβλίου του ο συγγραφέας μας πληροφορεί ότι το Διαδίκτυο αντιπροσωπεύει το κορυφαίο επίτευγμα του δυτικού τεχνολογικού σχεδίου που ξεκίνησε τον δέκατο έκτο αιώνα. Το όνειρο των ανθρωπιστών, και στη συνέχεια του Διαφωτισμού, για έναν κόσμο δίχως σύνορα, ανοιχτό στη γνώση, στις ανταλλαγές και στις τεχνικές, έχει τελικά πραγματοποιηθεί.

Το Διαδίκτυο αντικατέστησε τον παλαιό κόσμο, όπως η Αμερική αντικατέστησε την γηραιά ευρωπαϊκή ήπειρο στον ανταγωνισμό για νέες τεχνολογίες και για διεθνείς επιχειρηματικές δράσεις.

Ωστόσο, ένα τέτοιο ζήτημα μπορεί να αναλυθεί από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες: εκείνη των τεχνοφοβικών και εκείνη των τεχνολάγνων που ανταγωνίζονται στο να καταγγέλλουν ή αντίστοιχα να εξυμνούν τα πλεονεκτήματα του Δικτύου των Δικτύων, που υποτίθεται ότι αποτελούν τον μελλοντικό πραγματικό κόσμο ή έστω το εξωτερικό του σκέλος, όπου οι άνθρωποι χάνονται και δεν ξαναβρίσκονται ποτέ.

Οι παρτιζάνοι της «Αποκάλυψης» της εικονικής πραγματικότητας (virtual reality) συγκρούονται με τους υποστηρικτές ενός υψηλής τεχνολογίας νεο-Μεσσιανισμού (τεχνομεσσιανισμού), ανοιχτού σε όλες τις υποσχέσεις, όπως οι πύλες της Ουράνιας Ιερουσαλήμ.

Χειριστές συμβόλων και αλγορίθμων

Η ανάγνωση όλης της ανάρτησης... 

ΠΗΓΗ: https://aperopia.fr/05-2021/to-diadiktyo-os-neos-tropos-myisis/
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κυριακή 22 Μαΐου 2022

ΜΑΖΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ: Αντικατάσταση ψυχής και μυαλού!


του Νίκολας Μπονάλ1

Μετάφραση- Επιμέλεια: Ε.Δ. Νιάνιος

Ο Σουν Τζου γράφει: ” Ο έξυπνος στρατηγός δεν φτάνει σε οριακές καταστάσεις· χωρίς να μάχεται, ξέρει πώς να υποτάξει τον εχθρό· χωρίς να χύσει μια σταγόνα αίματος, χωρίς να τραβήξει το σπαθί, παίρνει πόλεις· χωρίς να περάσει τα σύνορα, κατακτά βασίλεια …’’

Ο Αλέξανδρος Σολτζενίτσιν έφτασε να αναγνωρίσει ότι στη Σοβιετική Ένωση “μετέδιδαν κλασική κουλτούρα στο 
λαό”. Και στη Δύση; Αυτό που δίνουμε στο λαό, ή στην πλέμπα που παίρνει τη θέση του, είναι το αντίθετο της κουλτούρας.

Η μαζική κουλτούρα γεννιέται στη δεκαετία του 1920 στις ΗΠΑ. Τώρα αρχίζει να παράγει ξαφνικά τρισδιάστατο παιδαριώδη κινηματογράφο, τρελά βιβλία αποκρυφισμού, σαδιστικά βιντεοπαιχνίδια, σαπουνόπερες για κωφάλαλες, φάρμακα γεμάτα ζαχαρωτά και «ευπώλητα βιβλία» επιλογής των Νιού Γιόρκ Τάιμς και όλα τα παρεπόμενα. . Όπως έλεγε ο Aντόρνο:

«Η επαναληπτικότητα, η περιττολογία και η πανταχού παρουσία που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη μαζική κουλτούρα έχουν την τάση να αυτοματοποιούν τις αντιδράσεις και να εξασθενούν τις δυνάμεις αντίστασης του ατόμου

Η σύγχρονη κουλτούρα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο απεχθανόταν πάντα μια πνευματική ελίτ στην ελιτιστική ή μαζική της μορφή. Δείτε Σελίν ή Χέρμαν Εσσε… Η κουλτούρα στην οποία ζούμε – και η οποία αποστρέφεται την κληρονομιά μας – είτε πρόκειται για τη Lady Gaga,  τα βιβλία Millenium, τη τζαζ, τη ραπ, τη «σύγχρονη ζωγραφική» ή την ταινία Avatar, δεν είναι τυχαία, δεν είναι ο καρπός του γούστου του κοινού και της αφελούς ιδιοφυΐας των πρωτεργατών της. Αυτή η κουλτούρα, παρατήρησε ο κόμης Τολστόι γύρω στο 1900, δεν είναι πια χριστιανική, δεν έχει πλέον ρίζες στην ιστορία ενός λαού ή σε ένα έδαφος· συνδέεται με μαζική διαμόρφωση, είναι αφηρημένη και μαζική, έχει σκοτεινούς στόχους και συγκεκριμένους σκοπούς, παγκοσμιοποιημένους, οι οποίοι μπορούν επίσης να εντοπιστούν μέσα στην ιστορία της «σύγχρονης μη λογοτεχνίας» ή[1] του μετακλασικού κινηματογράφου. Η σύγχρονη μουσική τρελαίνει, είπε ο Aντόρνο. Η ηχητική ρύπανση καταστρέφει την ανθρώπινη προσωπικότητα. Αυτό ήταν από πάντα γνωστό: ο Πλούταρχος στη ζωή του Κράσου θυμίζει τη βάρβαρη προφορά των Πάρθων πριν από τη μάχη.

Γνωρίζουμε ότι η τζαζ δημιουργήθηκε την εποχή του Γκέρσουιν και αντικατέστησε συνειδητά τα σπιρίτσιουαλ των Νέγρων, που μεταφράστηκαν από τη μεγάλη Mαργκερίτ Γιουρσενάρ. Αυτή συνέβαλε στον αποχριστιανισμό των Αμερικανών μαύρων, κάτι επίσης ορατό στο ντοκιμαντέρ του Tαίηλορ Χάκφορδ για τον Ρέι Τσαρλς. Αυτοί οι μαύροι Αμερικανοί έγιναν πικρόχολοι και εξαρτημένοι από το σύστημα στη δεκαετία του ’60 και θυμούμαι ότι ο Aλαίν Ντανιελού, μουσικολόγος της UNESCO, το παρατήρησε στα απομνημονεύματά του. Όσο για τους ράπερ, συνόδεψαν το εκατομμύριο των νεαρών μαύρων Αμερικανών που πέθαναν σε τριάντα χρόνια σε κάποια πεζοδρόμια ναρκωτικών… Ο καθένας με τα βίτσια του: Ο κλασικός κινηματογράφος του Χόλιγουντ γίνεται κουραστικός να βλέπεις συνεχώς ήρωες να καπνίζουν Marlboro (σε κάθε σκηνή μερικές φορές, με τονΤζων Γουέιν ή τον Ερολ Φλυν) ή να ροφούν Seagram Whiskey των Bronfmans, τους χρηματοδότες της ADL …

Σεξ, ναρκωτικά και ροκ εντ ρολ