"Να κόψουμε δρόμο!"

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ εφ. ΠΑΡΟΝ 30.03.2024

Στο εσωτερικό της Χώρας, μετά τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις για την τραγωδία των Τεμπών, το αίτημα για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ έχει καταστεί ΠΑΝΔΗΜΟ.

Δεν είμαι ακόμη σε θέση να καταλάβω αν όντως το "πολιτικό σύστημα" της Χώρας "έλαβε το μήνυμα" ή, πάλι, χάθηκε το γράμμα για πολλοστή φορά. Εν πάση περιπτώσει, κρατάμε το γεγονός ότι το Κίνημα που αναπτύσσεται γύρω από το αίτημα της απονομής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ για την Τραγωδία των Τεμπών( και όχι μόνο), έχει χαρακτηριστικά Ακηδεμόνευτου - Αυτονομίας, Ηθικής υπεροχής, ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ.

Στην γειτονιά μας, η Τουρκία οργιάζει. Στα Βαλκάνια, στην Συρία όπου στήθηκε μια κυβέρνηση- υποχείριο της, στη Λιβύη, με εμπλοκή στον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο, πάντα σε ρόλο "επιτήδειου ουδέτερου".

Εδώ: το "φοβικό σύνδρομο" των Αθηνών κτυπάει κόκκινο,πλήρης αμηχανία και υποχωρητικότητα, σε Αιγαίο και Κύπρο, παντού... 

Η συμμετοχή μας στην "Συμμαχία των προθύμων" (στρατηγικό λάθος) στο Ουκρανικό κατά της Ρωσίας μας μάρανε...Η ενίσχυση της Εθνικής και της "Παλλαϊκής" ΑΜΥΝΑΣ πιο αναγκαία από ποτέ!

Η Τουρκία κυριαρχεί στην Λιβύη, οι άλλοι παρακολουθούν…

Ο Ερντογάν έχει δημιουργήσει μια σταθερή παρουσία που είναι δύσκολο να υπονομευτεί.

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Πρωθυπουργό της Λιβύης Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπέιμπα στην Άγκυρα το 2021

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Η Λιβύη στην μετα-Καντάφι εποχή υπήρξε ένα γεωπολιτικό πεδίο μάχης για πάνω από μια δεκαετία. Πολλές δυνάμεις έχουν παίξει το παιχνίδι επιρροής,όμως είναι η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που μπόρεσε να εισχωρήσει με μεθοδικότητα και αποφασιστικότητα, μετατρέποντας τη χώρα σε μια πραγματική προηγμένη “πλατφόρμα” για τα συμφέροντά της στη Μεσόγειο και την Αφρική. Μια στρατηγική που είδε την Άγκυρα να ενεργεί αποφασιστικά σε στρατιωτικό, οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο, κερδίζοντας έδαφος ενώ άλλες δυνάμεις, υποχώρησαν ή παρέμειναν βυθισμένες στην αβεβαιότητα.

Η είσοδος της Τουρκίας στη Λιβύη ξεκίνησε ως απάντηση σε κινήσεις άλλων δυνάμεων. Το 2012, η ​​Μόσχα αναπτύχθηκε μέσω της μισθοφορικής “θυγατρικής” της, της Wagner, για να υποστηρίξει τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ, τον ισχυρό άνδρα της ανατολικής Λιβύης, που υποστηρίζεται επίσης από την Αίγυπτο του αλ Σίσι και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Μετά τις διαδηλώσεις

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος 

"Παρόν" της Κυριακής 09.03.25

Όπως "είχαμε προβλέψει", οι μεγαλειώδεις - σε Ήθος και συμμετοχή- συγκεντρώσεις της 28/2, με αφορμή την Τραγωδία των Τεμπών, ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο σε Πανελλήνια βάση.

Από το αν θα υπάρξει -και ποια- συνέχεια των κινητοποιήσεων θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για ένα εν δυνάμει μεγάλο κίνημα ή για ξέσπασμα της σωρευμένης λαϊκής οργής, αν υπάρχει δυνατότητα να προκύψει κάτι ΝΕΟ.

Δεν είμαι ακόμη σε θέση να καταλάβω αν όντως το "πολιτικό σύστημα" της Χώρας "έλαβε το μήνυμα" ή, πάλι, χάθηκε το γράμμα για πολλοστή φορά. Εν πάση περιπτώσει, εμείς κρατάμε το γεγονός ότι το Κίνημα που αναπτύσσεται γύρω από το αίτημα της απονομής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ για την Τραγωδία των Τεμπών (και όχι μόνο), έχει χαρακτηριστικά Ακηδεμόνευτου - Αυτονομίας, Ηθικής υπεροχής, ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ.

Η Λιβύη είναι η καλύτερη επιλογή για την “επανεγκατάσταση” των κατοίκων της Γάζας (σύμφωνα με τους Ισραηλινούς)

Η Λιβύη είναι η καλύτερη επιλογή για την “επανεγκατάσταση” των κατοίκων της Γάζας (σύμφωνα με τους Ισραηλινούς)

Η ισραηλινή πρόταση καταλήγει τονίζοντας ότι η συνεργασία με τον Χάφταρ είναι η καλύτερη λύση για την επίτευξη αυτών των στόχων.

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Συνεχίζεται η “αναζήτηση” για την εξεύρεση τόπου όπου θα εξοριστούν οι Παλαιστίνιοι από την Γάζα. Σε συνέχεια και του πρόσφατου Δυστοπικού βίντεο -κατασκευασμένου με την βοήθεια Τεχνικής νοημοσύνης- “GAZA TRUMP”, όπου η Γάζα γίνεται “Ριβιέρα”…, ακολουθούν κάποια Ισραηλινά ΜΜΕ: τώρα πέφτει η πρόταση για “μετεγκατάστασή” τους στην Λιβύη.

Σύμφωνα με το Ισραηλινό “Κανάλι 7”: η Λιβύη είναι η καλύτερη επιλογή για την επανεγκατάσταση των κατοίκων της Γάζας. Το Ισραηλινό «Κανάλι 7» δημοσίευσε πρόταση για την επανεγκατάσταση θεωρώντας ότι είναι μια πιθανή λύση σε πολλές από τις προκλήσεις ασφάλειας και γεωπολιτικής που αντιμετωπίζει το κράτος κατοχής και η περιοχή. Ο ιστότοπος “Israel News National” επίσης,πιστεύει ότι η Λιβύη μπορεί να είναι η καταλληλότερη επιλογή για αυτό, δεδομένης της τεράστιας έκτασης και της χαμηλής πυκνότητας πληθυσμού της, επιπλέον της πολιτικής της διαίρεσης της σε ημι-ανεξάρτητες οντότητες.

Η έκθεση αναφέρει ότι αυτές οι οντότητες, ειδικά αυτές που ελέγχονται από τον Χάφταρ, ενδέχεται να ενδιαφέρονται να υποδεκτούν νέους κατοίκους ικανούς να ενσωματωθούν, εκτός από επενδύσεις που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη της υποδομής και της τοπικής οικονομίας. Η έκθεση πίστευε ότι ο Χάφταρ, ο οποίος ελέγχει τα περισσότερα από τα λιβυκά εδάφη, χρειάζεται κατοίκους για να αναπτύξουν τις υποδομές και να παρέχουν εργατικό δυναμικό, ενώ η κυβέρνηση της Τρίπολης πρέπει να ενισχύσει τη νομιμότητά της. Θεωρεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επηρεάζουν τα λιβυκά κόμματα προσφέροντας είτε κίνητρα είτε ασκώντας πίεση, καθώς όσοι συμφωνούν να δεχτούν τους Παλαιστίνιους μπορούν να ανταμειφθούν με χρηματοδότηση και πολιτική υποστήριξη, ενώ οι αντίπαλοι μπορεί να τιμωρηθούν οικονομικά, διπλωματικά και στρατιωτικά.

Γάζα: Εθνοκάθαρση και Real Estate..

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Δημοσιεύτηκε στο ΠΑΡΟΝ/09/02/2024

Αυτά που είπε ο Ντόναλντ Τραμπ και συμφώνησε ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, κατά την συνάντησή τους
στον Λευκό οίκο, σχετικά με τη Γάζα, μυρίζουν Εθνοκάθαρση. 

Η περίεργη (και αποκρουστική) ιδέα ότι οι Αμερικανοί πρέπει να «πάρουν τον έλεγχο» της Λωρίδας, να κυνηγήσουν τους Παλαιστίνιους και να τους ξεφορτωθούν διώχνοντας τους σε γειτονικές χώρες (που αρνούνται να τους υποδεκτούν) και να ξαναχτίσουν τα πάντα, για να την κάνουν «τη Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής»! 

Η μαρτυρική Γάζα μετατρέπεται σε μια τεράστια Ριβιέρα, η αποκορύφωση του Real Estate! Μπορούμε πραγματικά να μιλάμε τόσο επιπόλαια για την αναγκαστική μεταφορά δύο εκατομμυρίων ανθρώπων;

 Φαίνεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ετοιμάζονται να κυβερνήσουν τη Λωρίδα της Γάζας, με μια ισχυρή επιχείρηση ανασυγκρότησης ακινήτων και αμφισβητώντας τον ρόλο του Κατάρ, του Ιράν και της Αιγύπτου στην περιοχή. Και ο Νετανιάχου λαμβάνει αναγνώριση και στήριξη για την ηγεσία του από τον Αμερικανό πρόεδρο.

Ο κόσμος αλλάζει με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτή που κατανοούμε. Θεωρούσαμε (λάνθασμένα) ότι
οι Εθνοκαθάρσεις, οι βίαιες μεταφορές πληθυσμών (χωρίς την θέλησή τους), οι εκτοπισμοί,ανήκαν σε
προηγούμενους αιώνες. "Γράψε λάθος". Αχαρτογράφητα νερά (και) στην Μέση Ανατολή...

ΠΗΓΗ -  Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Αφρική: Το Παρίσι αποχωρεί, η Μόσχα έρχεται!

Η Γαλλία συνεχίζει να υφίσταται την μια ήττα μετά την άλλη, αδυνατώντας να προσαρμοστεί σε ένα νέο γεωπολιτικό σενάριο στο οποίο η ηγεμονία της ανήκει στο παρελθόν.

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Η Ρωσία συνεχίζει να επεκτείνει την επιρροή της στην Αφρική, ενώ η Γαλλία υποχωρεί κομμάτι-κομμάτι από μια ήπειρο που για δεκαετίες θεωρούσε το κατώφλι της. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών παρουσιάζει επίσημα ένα νέο Τμήμα αφιερωμένο στις σχέσεις με την Αφρική, μια πρωτοβουλία που επιβεβαιώνει την αυξανόμενη κεντρική θέση της ηπείρου στην εξωτερική πολιτική του Κρεμλίνου.

 Στην τελετή θα παραστεί επίσης ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ένα ακόμη σημάδι της σημασίας που αποδίδει η Μόσχα σε αυτή τη νέα εγκατάσταση. Είναι η εδραίωση μιας στρατηγικής που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και αρκετό καιρό: ενίσχυση των δεσμών με τις αφρικανικές χώρες μέσω στρατιωτικής βοήθειας, εμπορικών συμφωνιών, ελάφρυνσης του χρέους και ενεργειακής συνεργασίας, ενώ η Ευρώπη, και η Γαλλία ειδικότερα, παρακολουθούν αβοήθητα την πτώση της ιστορικής της επιρροής. 

Λιβύη 2025: εκλέχθηκε η πρώτη γυναίκα δήμαρχος: σημαντικό μήνυμα, αλλά δεν θα λείψουν τα εμπόδια.

Στον απόηχο της εκλογής της αλ-Φιτούρι, το κτίριο του Δημοτικού Συμβουλίου του Ζλίτεν έκλεισε προσωρινά και άρχισαν διαδηλώσεις κατά της εκλογής της δημάρχου στα τοπικά τζαμιά.

Γράφει ο ΓΙΏΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Στις 30 Δεκεμβρίου, η Zaira al-Fitouri εξελέγη δήμαρχος του Zliten, μιας παραθαλάσσιας πόλης στη Λιβύη περίπου 150 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας Τρίπολης. Είναι ένα ιστορικό γεγονός, αποτέλεσμα του ακτιβισμού των Λιβύων γυναικών αλλά και της δράσης της “Μονάδας Υποστήριξης Γυναικών”, ενός εσωτερικού οργάνου της Ύπατης Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής που έχει την εντολή να προωθεί τη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική ζωή, να ενθαρρύνει την υποψηφιότητά τους και να αναγνωρίζουν τον ρόλο τους.

Η ίδια η Αλ-Φιτούρι είναι ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών, η οποία αναγνωρίστηκε πέρυσι ως «Εμπνευσμένη Γυναίκα» από το Υπουργείο Γυναικείων Υποθέσεων της “Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας”, δηλαδή της κυβέρνησης της Τρίπολης που αναγνωρίζεται από το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς κοινότητας. καλείται η δήμαρχος να υπερασπιστεί τον εαυτό της μέσα στο μισογυνικό περιβάλλον που την περιβάλλει. 

Σουδάν: συνεχίζεται ο εμφύλιος και οι δολοφονίες στο Νότιο Σουδάν

Τα ίχνη των θανάτων στο Σουδάν συνεχίζονται αμείωτα λόγω της έλλειψης τροφής και ιατρικής περίθαλψης που προκαλούνται από τη συνεχιζόμενη βία.

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

«Σ ήμερα η χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον πλανήτη λαμβάνει χώρα στο Σουδάν. Ο πόλεμος μεταξύ των δύο στρατηγών, του Mohamed Hamdan Dagalo “Hemetti”, αρχηγού των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (RSF) και του Abdel Fattah Abdelrahman al-Burhan, de facto προέδρου και αρχηγού του στρατού, δεν λυπάται κανέναν. 

Πάνω από 25 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή ο μισός πληθυσμός του Σουδάν, υποφέρουν από πείνα και περισσότερα από 15 εκατομμύρια εγκαταλείπει τα σπίτια τους – μεταξύ αυτών των 3,1 εκατομμυρίων έχουν αναζητήσει προστασία σε γειτονικές χώρες – για να γλιτώσουν από τις συνεχείς μάχες.” (Σουδάν: ένας ακόμη πόλεμος σε εξέλιξη», άρθρο μου στην Timesnews, 30.12.24).

Ο πόλεμος συνεχίζεται: η μάχη μεταξύ των δύο πολέμαρχων, του Mohamed Hamdan Dagalo “Hemetti”, αρχηγού των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (RSF) και του Abdel Fattah Abdelrahman al-Burhan, de facto προέδρου και αρχηγού του στρατού, δεν λυπάται τους αμάχους, τα πρώτα θύματα αυτού του πολέμου.

Λιβύη 2025: εκλέχθηκε η πρώτη γυναίκα δήμαρχος: σημαντικό μήνυμα, αλλά δεν θα λείψουν τα εμπόδια.

Στον απόηχο της εκλογής της αλ-Φιτούρι, το κτίριο του Δημοτικού Συμβουλίου του Ζλίτεν έκλεισε προσωρινά και άρχισαν να διαδηλώνουν κατά της εκλογής της Δημάρχου στα τοπικά τζαμιά.

Γράφει ο ΓΙΏΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Σ τις 30 Δεκεμβρίου, η Zaira al-Fitouri εξελέγη δήμαρχος του Zliten, μιας παραθαλάσσιας πόλης στη Λιβύη περίπου 150 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας Τρίπολης. Είναι ένα ιστορικό γεγονός, αποτέλεσμα του ακτιβισμού των Λιβύων γυναικών αλλά και της δράσης της «Μονάδας Υποστήριξης Γυναικών», ενός εσωτερικού οργάνου της Ύπατης Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής που έχει την εντολή να προωθεί τη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική ζωή, να ενθαρρύνει την υποψηφιότητά τους και να αναγνωρίζουν τον ρόλο τους.

Η ίδια η Αλ-Φιτούρι είναι ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών, η οποία αναγνωρίστηκε ως «Εμπνευσμένη Γυναίκα» από το Υπουργείο Γυναικείων Υποθέσεων της «Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας», δηλαδή της κυβέρνησης της Τρίπολης που αναγνωρίζεται από το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς κοινότητας. καλείται η δήμαρχος να υπερασπιστεί τον εαυτό της μέσα στο μισογυνικό περιβάλλον που την περιβάλλει. Ξεκίνησε χαρακτηρίζοντας «άτιμα» τα λόγια του προκατόχου του, Omar al-Sagheer, ο οποίος θα προτιμούσε να συνεχίσει την εντολή ή να την παραδώσει σε άλλον άνδρα, αφού, σύμφωνα με τα λόγια του, «μια γυναίκα δεν πρέπει να δέχεται γυναίκα». εκτός ίσως από το σπίτι της.

Στον απόηχο της εκλογής της αλ-Φιτούρι, το κτίριο του Δημοτικού Συμβουλίου του Ζλίτεν έκλεισε προσωρινά και άρχισαν να διαδηλώνουν κατά της εκλογής της Δημάρχου στα τοπικά τζαμιά. Παράλληλα, ο μισογυνισμός έχει εκραγεί στις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η Χούρια Ελταρμάλ, υπουργός Γυναικείων Υποθέσεων της «Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας», τάχθηκε στο πλευρό της αλ-Φιτούρι, χαρακτηρίζοντας τη συμπεριφορά όσων προσπαθούν να εμποδίσουν τη δήμαρχο «απαράδεκτη». Ο Sadiq al-Ghariani, ο Μεγάλος Μουφτής της Λιβύης – η ανώτατη σουνιτική ισλαμική δικαστική αρχή του κράτους – μίλησε με αμφιλεγόμενο τρόπο: δεν υπάρχει αντίρρηση να ανατεθούν σημαντικές δημόσιες θέσεις σε γυναίκες, εφόσον σέβονται τις αξίες της Σαρίας.

Σουδάν: ένας ακόμη πόλεμος σε εξέλιξη

Ακόμα και τα Χριστούγεννα στην κόλαση του Σουδάν άνθρωποι πεθαίνουν: από βόμβες ή από πείνα

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ*

Αν η ζωή υπό τον δικτάτορα Omar al-Bashir – στην εξουσία για 30 χρόνια και καθαιρέθηκε το 2019 – σίγουρα δεν ήταν εύκολη, από τον Απρίλιο του 2023 ο σουδανικός πληθυσμός έχει πέσει στην κόλαση.

 Σήμερα η χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον πλανήτη λαμβάνει χώρα στο Σουδάν. Ο πόλεμος μεταξύ των δύο στρατηγών, του Mohamed Hamdan Dagalo “Hemetti”, αρχηγού των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (RSF) και του Abdel Fattah Abdelrahman al-Burhan, de facto προέδρου και αρχηγού του στρατού, δεν λυπάται κανέναν. Πάνω από 25 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή ο μισός πληθυσμός του Σουδάν, υποφέρουν από πείνα και περισσότερα από 15 εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους – μεταξύ αυτών τα 3,1 εκατομμύρια έχουν αναζητήσει προστασία σε γειτονικές χώρες – για να γλιτώσουν από τις συνεχείς μάχες.

Μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση μαστίζει την χώρα.Το 80 τοις εκατό των νοσοκομείων είναι κλειστά ή λειτουργούν μόνο εν μέρει λόγω έλλειψης προσωπικού ή/και φαρμάκων και ιατρικού εξοπλισμού. Πάνω από 25 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται επισιτιστική βοήθεια, εκ των οποίων οι 755 χιλιάδες βρίσκονται σε συνθήκες έντονης πείνας. Και είναι πάντα τα παιδιά που πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα, ο σοβαρός υποσιτισμός επηρεάζει ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά.

Σύμφωνα με την έκθεση του Global Hunger Observatory, που δημοσιεύθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2024, ο λιμός είναι ήδη παρών σε 5 περιοχές της χώρας και θα μπορούσε να επεκταθεί σε άλλες 5 έως τον Μάιο του 2025. Το IPC (Acute Food Insecurity Classification) επιβεβαίωσε τις συνθήκες λιμού στο Abu Shouk και το al-Salam, δύο στρατόπεδα εκτοπισμένων στο al-Fashir, την πρωτεύουσα του Βόρειου τμήματος της επαρχίας Νταρφούρ.(Το Νταρφούρ είναι ίσως η πτωχότερη περιοχή του Σουδάν, στην Δυτική πλευρά της Χώρας, συνορεύει με το Τσαντ). Επιμένει και στον οικισμό Ζαμζάμ -επίσης στην ίδια περιοχή-, όπου είχε ήδη εντοπιστεί σοβαρή έλλειψη τροφίμων τον περασμένο Αύγουστο. Η οργάνωση επιβεβαίωσε την έλλειψη τροφίμων και στα βουνά Nuba, τόσο στους καταυλισμούς όσο και στις κατοικημένες περιοχές.

Σημειώσεις για την κατάσταση στην ΣΥΡΙΑ

Όλα ξεκίνησαν από την Ιντλίμπ

• Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

 Θεωρώ απαραίτητο να ξεκινήσουμε την ανάλυση από την Idlib. Δηλαδή την έδρα της τελευταίας επαρχίας, η οποία παρέμεινε εκτός ελέγχου του συριακού στρατού μέχρι τις 27 Νοεμβρίου 2024. Το Ιντλίμπ έπεσε στα χέρια του Μετώπου Αλ Νούσρα τον Μάρτιο του 2015, τη στιγμή που ο Μπασάρ Αλ Άσαντ από τη Δαμασκό εξέτασε για πρώτη φορά τη δυνατότητα να ζητήσει άμεση επέμβαση από τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Οι ισλαμιστές πολιτοφύλακες δεν έφυγαν ποτέ από την Ιντλίμπ, ούτε κατά τα χρόνια της προέλασης του κυβερνητικού στρατού. Πράγματι, η επαρχία έχει μετατραπεί σε προπύργιο αντικυβερνητικών ομάδων, λόγω και της στήριξης που παρείχε η γειτονική Τουρκία σε πολλές από τις ομάδες που είναι παρούσες στην περιοχή. Μετά τη σύνοδο κορυφής της Αστάνα μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας το 2016, η Μόσχα και η Άγκυρα δεσμεύονταν συνεχώς να διασφαλίζουν την εκκένωση στο Ιντλίμπ των πολιτοφυλάκων που αποφάσισαν να παραδοθούν στις κυβερνητικές δυνάμεις.

Στη Δαμασκό λοιπόν θεωρήθηκε ότι η επαρχία δεν θα έπρεπε να αντιπροσωπεύει τίποτα περισσότερο από το τελευταίο κομμάτι που θα ανασυντεθεί, ίσως με το χρόνο και ίσως με τη βοήθεια της διπλωματίας. Λανθασμένη εκτίμηση όμως. Ο Αλ Τζολάνι, ηγέτης του πρώην Μετώπου Αλ Νούσρα που στο μεταξύ μετατράπηκε σε Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ (Hts), ίδρυσε μια πραγματική κυβέρνηση εδώ μαζί με άλλες αντικυβερνητικές ομάδες.

Μια κυβέρνηση που έλαβε βοήθεια από την Türkiye, αλλά που ήταν επίσης σε θέση να χρηματοδοτηθεί μέσω της είσπραξης φόρων. Οι στρατιωτικές ακαδημίες που ιδρύθηκαν στην Idlib Το Κράτος εντός του Κράτους που ιδρύθηκε στην Ιντλίμπ άρχισε λοιπόν να έχει τη δική του δυναμική και να οργανώνεται με έναν πραγματικό στρατό. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όλοι οι πολιτοφύλακες που παρέμειναν στην επαρχία όλα αυτά τα χρόνια καλλιέργησαν τη φιλοδοξία να επιστρέψουν στις πόλεις από τις οποίες έφυγαν και να εκδικηθούν την κυβέρνηση.

Έτσι, ενώ στο Χαλέπι και τη Δαμασκό ο πόλεμος θεωρούνταν πλέον κερδισμένος, στο Ιντλίμπ πολλοί ετοιμάζονταν για να πάρουν ξανά τα όπλα. Όπως τονίζεται από την Wall Street Journal, τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο ίδιος ο Al Jolani έχει προωθήσει την ίδρυση πολλών στρατιωτικών ακαδημιών. Εδώ οι πολιτοφύλακες έμαθαν τεχνικές μάχης, τεχνικές επίθεσης σε χαρακώματα και οχυρές θέσεις. Μια περίσταση που δεν ήταν εντελώς άγνωστη σε διεθνές επίπεδο: μόλις πέρυσι γυρίστηκε μια αναφορά του Γαλλικού Πρακτορείου σε ένα από τα στρατόπεδα εκπαίδευσης στην επαρχία Ιντλίμπ, όπου πολλοί πολιτοφύλακες ορκίστηκαν εκδίκηση εναντίον του Άσαντ μιλώντας στα μικρόφωνα των ρεπόρτερ που έφτασαν μέχρι εκεί. 

 Η επιχείρηση προετοιμαζόταν πολύ καιρό πριν. πριν από ένα χρόνο: Και προφανώς «η Άγκυρα γνώριζε», υπήρχε τουλάχιστον  ένα είδος «σιωπηρής έγκρισης» από την Άγκυρα. Εξ ου και ο αναλυτικός σχεδιασμός και οι πρώτες συγκρούσεις της περασμένης 27ης Νοεμβρίου. Η κατάληξη είναι γνωστή: κατάληψη εντέλει της Δαμασκού, ανατροπή του “καθεστώτος Άσαντ”.

Συνεχίζεται η μείωση της Γαλλικής επιρροής στην Υποσαχάρια Αφρική

Ποιες θα είναι οι αντιδράσεις και οι αντενδείξεις από το Παρίσι και τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος πρέπει να διαχειριστεί κι ένα μεγάλο χάος μέσα στη χώρα του;

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Συνεχίζεται η μείωση της Γαλλικής επιρροής στην Υποσαχάρια Αφρική, πέρσι γράφαμε εδώ για τις Χώρες της ζώνης Σαχέλ: “…στις χώρες της περιοχής όπου προέκυψαν διάφορα πραξικοπήματα και ανατροπές, που συγκλόνισαν την Υποσαχάρια περιοχή τα τελευταία χρόνια, που εκτός των άλλων, ενίσχυσαν την Ρωσική παρουσία. Κυβερνητικές ανατροπές που εξάλειψαν τη γαλλική παρουσία από τις περισσότερες: 

Μετά από δέκα χρόνια αντιτρομοκρατικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στη ζώνη Σαχέλ, η Γαλλία είναι παρούσα σε αυτήν την περιοχή μόνο στο Τσαντ με χίλιους στρατιώτες. Ο Νίγηρας ειδικότερα, ήταν πάντα κεντρικό σημείο στη μάχη κατά του τζιχαντισμού, και παρόλο που η νέα κυβέρνηση δεν έχει δείξει ακόμη ενδιαφέρον να μετατοπίσει τον πολιτικό της άξονα προς τη Ρωσία, υπάρχει η προοπτική η Μόσχα να ενισχύσει την παρουσία της. Θυμίζουμε ότι σε άλλες χώρες της Ζώνης Σαχέλ, υπάρχουν ήδη πολιτοφύλακες της ομάδας Wagner, όπως στο Μάλι…” (*).

Σειρά τώρα παίρνουν το Τσαντ και η Σενεγάλη, όπου αρνούνται την παραμονή των γαλλικών βάσεων στα εδάφη τους, ενώ πιθανά κλείνουν το μάτι στην (ρώσικη) Wagner.

Όσον αφορά την Σενεγάλη, η Γαλλία εξακολουθεί να έχει στρατιωτική παρουσία στη χώρα, 64 χρόνια μετά την ανεξαρτησία της. Μιλώντας πρόσφατα στο Γαλλικό Πρακτορείο, ο πρόεδρος Φαγιέ, ο οποίος εξελέγη τον Μάρτιο 2024, δήλωσε ότι η Γαλλία θα πρέπει να κλείσει τη βάση της εκεί. «Η Σενεγάλη είναι μια ανεξάρτητη χώρα, είναι μια κυρίαρχη χώρα και δεν αποδέχεται την παρουσία στρατιωτικών βάσεων», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Πέπλο (μπούρκα) και “αστυνομία Ήθους”: η κυβέρνηση της Λιβύης θέλει να μιμηθεί το Ιράν !

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Καθώς πλησιάζει η 25η Νοεμβρίου, καθιερωμένη ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, οι κυβερνήσεις ετοιμάζονται να την «γιορτάσουν» όπως τους αρμόζει.

Η λιβυκή κυβέρνηση της Τρίπολης στην Λιβύη, η επονομαζόμενη “κυβέρνηση εθνικής ενότητας” (της οποίας η νόμιμη θητείας έχει λήξει προ πολλού..), που στηρίζεται από την Ιταλία και την Τουρκία, φαίνεται να έχει ένα πολύ συγκεκριμένο μοντέλο αναφοράς: το Ιράν.

Συγκεκριμένα, στις 6 Νοεμβρίου, ο υπουργός Εσωτερικών Imed Trabelsi ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να υιοθετήσει νέους κανόνες που κινδυνεύουν να ενισχύσουν τις διακρίσεις κατά των γυναικών και των κοριτσιών, παραβιάζοντας τα δικαιώματά τους στην ελευθερία έκφρασης, θρησκείας, πεποιθήσεων και προσωπική αυτονομίας.

Μια απειλητική ανακοίνωση, που η “Διεθνής Αμνηστία” την περιέγραψε: στο όνομα της «ηθικής», βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια επικίνδυνη κλιμάκωση των ήδη ασφυκτικών επιπέδων καταστολής στα οποία υποβάλλονται οι άνθρωποι στη Λιβύη που δεν προσαρμόζονται στα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα.

Για τον Μαρκ Ρούτε και τον νέο του ρόλο στο ΝΑΤΟ

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου 

Ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, στην “παρθενική”του ομιλία αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του, διακήρυξε την ανάγκη να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες και να βομβαρδιστεί η Ρωσία για να κερδίσει τον πόλεμο η Ουκρανία. Οι “ευρωατλαντικοί” πολιτικοί και δημοσιογράφοι, δεν είχαν τίποτα να πουν για τα φιλοπόλεμα λόγια του. Ο προκάτοχος του Ρούτε στο ΝΑΤΟ ήταν ο Στόλτενμπεργκ, ένας σοσιαλδημοκράτης από τη Νορβηγία, μια χώρα που δεν είναι μέρος της ΕΕ ούτε δεσμεύεται από τις πολιτικές λιτότητας της ΕΕ για την ελεύθερη αγορά. Ο Ρούτε, από την άλλη, είναι φανατικός υποστηρικτής αυτών των πολιτικών και, σε ότι μας αφορά, είναι σε σημείο ρατσισμού ενάντια στους “αδρανείς και σπάταλους” λαούς της Μεσογείου. 

Με τον Στόλτενμπεργκ, το ΝΑΤΟ μπορούσε ακόμα (τουλάχιστον όσον αφορά τους αφελείς) να παρουσιάζει δύο πρόσωπα: το πραγματικό του πολέμου και της πολεμικής οικονομίας και το πλασματικό της υπεράσπισης του κράτους πρόνοιας. Τώρα με τον Rutte η μυθοπλασία πέφτει: οι φιλοπόλεμοι Ευρωπαίοι βρίσκονται στην κορυφή της κύριας, ή μάλλον της μοναδικής, παγκόσμιας στρατιωτικής συμμαχίας και οργάνωσης.

 Φυσικά, η ηγεσία του Rutte είναι μόνο τυπική, όπως όλοι γνωρίζουν, οι ΗΠΑ είναι ο κύριος του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, είναι σημαντικό ότι ένας από τους κύριους εκφραστές της λεγόμενης γερμανικής πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ βρίσκεται τώρα σε αυτή την θέση, ένας εκφραστής της πολιτικής που κατέστρεψε την Ελλάδα με τα μνημόνια της και η οποία επανέρχεται πλέον σε ισχύ με την νέο σύμφωνο σταθερότητας. Και μάλιστα η Ursula Von der Leyen ήταν η πρώτη και πιο ενθουσιώδης που έδωσε συγχαρητήρια στον Rutte. 

Ο Mark Rutte αντιπροσωπεύει την πλήρη ενοποίηση μεταξύ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με την τελευταία να υιοθετεί όλες τις φιλοπόλεμες πολιτικές της συμμαχίας, πέραν της υιοθεσίας της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων. Είναι η πολεμική οικονομία, που συνεπάγεται τεράστια αύξηση των επενδύσεων στη στρατιωτική βιομηχανία, με αντίστοιχες περικοπές σε υγειονομική περίθαλψη, σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες. 

Ποιοι έγραψαν τη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη

ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

Δημοσιεύουμε το σημείωμα που έστειλε το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Σωτήρης Κωστόπουλος στην σημερινή ηγεσία σχετικά με την απονομή τιμητικής διάκρισης σε ιστορικά στελέχη του Κινήματος. Ο Πρώην Γενικός Γραμματέας Τύπου και κυβερνητικός εκπρόσωπος αναφέρει σε μερικές γραμμές, το πως γράφτηκε και διαμορφώθηκε η Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη, το ιδρυτικό έγγραφο του ΠΑΣΟΚ.

Πριν πω σε ποιον προτείνω να δοθεί τιμητική διάκριση από πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, θα προχωρήσω σε μία ιστορική αναφορά, με αφορμή της επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, την 3η Σεπτεμβρίου του 1974. Το κείμενο της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη γράφτηκε από μία επταμελή ομάδα στελεχών του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ και του ΠΑΚ Ευρώπης. Στην συνέχεια παραδόθηκε από τον Κίμωνα Κουλούρη στον Πρόεδρο, Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο συνταξίδεψε κατά την διάρκεια της επιστροφής του στην Ελλάδα.

Στην Αθήνα την διακήρυξη ο Πρόεδρος ανέθεσε να την ρετουσάρουν, ο καθηγητής Παπαθωμόπουλος Μανώλης και οι Βασιλειάδης Δαμιανός και Ζαφειρόπουλος Ιωάννης. Στην συνέχεια την παρέδωσαν στον Πρόεδρο, ο οποίος ενέκρινε το τελικό κείμενο, το οποίο δακτυλογράφησε η γραμματέας του Ανδρέα, Αγγέλα Κόκκολα. Η Διακήρυξη τυπώθηκε και μοιράστηκε στους υπογράφοντες την διακήρυξη, την οποία παρουσίασε ο Ανδρέας Παπανδρέου στο ξενοδοχείο King George. Φυσικά για να είμαστε ιστορικά αληθείς είχαν προηγηθεί ορισμένες συσκέψεις με την οργάνωση “Παναρμονία” (Θανάσης Τσούρας, Κώστας Λαλιώτης κ.α.).


Από την επταμελή ιστορική ομάδα που διαμόρφωσε την Διακήρυξη στο Μόναχο της Γερμανίας έχουν αποβιώσει ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο Δαμιανός Βασιλειάδης και ο Γιώργος Τσουγιόπουλος. Εν ζωή είναι ο Κίμων Κουλούρης, ο Γιάννης Ζαφειρόπουλος, ο υπογράφων Σωτήρης Κωστόπουλος και ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος (Μάλλιας).

3η ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1974- 3η ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2024- ΓΙΑ ΤΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ από την ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της 3ης Σεπτέμβρη

- 3η Σεπτέμβρη 1974: όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΚ "διέβη τον Ρουβίκωνα".

«Alea jacta est»: «ο κύβος ερρίφθη».

(Ιούλιος Καίσαρας,49 π.Χ.)

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου*

Με αφορμή την "επέτειο" της ιστορικής Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη 1974, θεμέλιου λίθου Ίδρυσης του Ριζοσπαστικού ΠΑΣΟΚ της Μεταπολίτευσης, διαπιστώνω:

- την αντοχή στο διάβα του χρόνου, ενός κειμένου που γράφτηκε πριν 50 χρόνια.

- την ταπεινωτική κατάληξη ενός ιστορικού εγχειρήματος που ξεκίνησε με λαμπρές προοπτικές.

- το πόσο ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ παραμένουν σήμερα, 50 χρόνια μετά, οι αρχές της Διακήρυξης:

 ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΞΑΡΤΗΣΙΑ- ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ –ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.

Την 3η Σεπτέμβρη 1974 είχαμε την Διακήρυξη ενός ιστορικού εγχειρήματος για την «Απελευθέρωση» της χώρας και του Λαού μας (από τα δεσμά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, από την εναντίωση στην τουρκική εισβολή στην Μεγαλόνησο, για την Λαϊκή συμμετοχή και τις δημοκρατικές διαδικασίες), για την ΕΔΡΑΙΩΣΗ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στην Πατρίδα.

Σήμερα, εγκλωβισμένοι και Χρεωμένοι στους Γερμανούς που πήρανε κοψοχρονιά όλη την Δημόσια περιουσία, εξαρτημένοι και υποτελείς στους ΑμερικανοΝΑΤΟϊκούς, Εθελόδουλοι και ψοφοδεείς απέναντι στους Τούρκους:

Οφείλουμε να συνεχίσουμε, από κει που ξεκινήσαμε, εμπνεόμενοι από τους αγώνες του ΠΑΚ, από την Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. 

-Για ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ με ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Αυτοδιαχείριση, Αυτο-οργάνωση.

-Για την ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ της χώρας.

-ΠΑΤΡΙΔΑ (γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός, Ταυτότητα,φυσικό και δομημένο περιβάλλον) και ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ (Εργατική χειραφέτηση, Κοινωνική Απελευθέρωση, Αυτοδιαχείριση).

-Αναγκαία σήμερα όσο ποτέ η Ύπαρξη ενός ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ Αντιϊμπεριαλιστικού Κινήματος. Αναγκαία ή Υπεράσπιση και διεύρυνση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.


*Γιώργος Ν. Παπαγιαννόπουλος, μέλος του Γραφείου του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ το 1974, εκ των συντακτών της Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη, Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ.

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο αγώνας μεταξύ BRICS και Ε.Ε. για τη δημιουργία στρατηγικής σχέσης με τα αφρικανικά κράτη

"..Η Αφρική αποτελεί περίπου το 18% του παγκόσμιου πληθυσμού, και θα αυξηθεί σε 25% έως το 2050. Στην υποσαχάρια περιοχή η μέση ηλικία είναι περίπου 20 έτη..."

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, 

Αρχιτέκτων - Συγγραφέας
28/02/2024

Οικογενειακή φωτογραφία την τελευταία μέρα της συνόδου των Brics στη Νότια Αφρική τον Αύγουστο του 2023

via Associated Press

Ενώ η Ευρώπη εμφανίζεται άτολμη όσον αφορά τις μελλοντικές σχέσεις της με τις αφρικανικές χώρες, η συνεργασία μεταξύ αυτής της ηπείρου και του ομίλου χωρών Brics γίνεται όλο και πιο λειτουργική.

Η τελευταία σύνοδος κορυφής αυτής της ομάδας, που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, ήταν αφιερωμένη στη συνεργασία με την Αφρική και τις ευκαιρίες που προσφέρει η νέα αφρικανική κοινή αγορά. Προφανώς οι δυνατότητές του έχουν υποτιμηθεί. Η σύνοδος κορυφής ανέφερε ξεκάθαρα ότι «η Αφρικανική Ηπειρωτική Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών (AFCTA) δημιουργεί ένα ευνοϊκό περιβάλλον για το εμπόριο και τις επενδύσεις στην Αφρική, ιδιαίτερα στην ανάπτυξη υποδομών. Οι χώρες Brics είναι αξιόπιστοι εταίροι για συνεργασία, εμπόριο και ανάπτυξη».

Έχοντας επικυρωθεί το 2019, η AfCFTA σκοπεύει να ξεπεράσει τους τελωνειακούς φραγμούς μεταξύ των αφρικανικών χωρών και να προωθήσει την οικονομική, νομισματική και αναπτυξιακή ολοκλήρωση για ολόκληρη την ήπειρο. Σήμερα αντιπροσωπεύει ήδη μια αγορά σχεδόν ενάμιση δισεκατομμυρίου ανθρώπων και ένα ακαθάριστο εγχώριο προϊόν 2.600 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Επίσης το 2024, η Αφρική θα λάβει ιδιαίτερη προσοχή από την Brics. Η προεδρία της ομάδας θα είναι από τη Βραζιλία, η οποία θα συντονίζει και τις δραστηριότητες της G20. Να θυμηθούμε ότι ήδη κατά την τελευταία σύνοδο κορυφής για το κλίμα στο Ναϊρόμπι, ο Πρόεδρος Λούλα είχε αγκαλιάσει τις θέσεις της Αφρικανικής Ένωσης για τη μείωση του χρέους, για την ανάγκη για μια πιο περιεκτική και «κατάλληλη για τον σκοπό» παγκόσμια χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική. Ο Celso Amorin, ειδικός σύμβουλος της βραζιλιάνικης προεδρίας για διεθνείς υποθέσεις και ένας από τους αρχιτέκτονες του Brics, δήλωσε επίσης ότι η Αφρική θα βρίσκεται στο επίκεντρο της εξωτερικής πολιτικής της Βραζιλίας. Δεν είναι μυστικό ότι το 2024 θα είναι μια χρονιά γεμάτη παγίδες για το αφρικανικό χρέος. Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών που εδρεύει στην Βασιλεία της Ελβετίας, το εξωτερικό χρέος έχει ήδη φτάσει το 30% του ΑΕΠ, το ένα τρίτο του οποίου κατέχεται από εμπορικές τράπεζες. Πάνω από διακόσια δισεκατομμύρια δολάρια χρεογράφων που λήγουν θα πρέπει να ανανεωθούν φέτος.

Συμφωνία για τους μετανάστες στην Αλβανία : η κεντροδεξιά αλβανική αντιπολίτευση προσφεύγει στο Συνταγματικό Δικαστήριο

Μολονότι είναι απίθανο το Δικαστήριο να μπορέσει να αποφανθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα πριν από την ψήφιση του κοινοβουλίου στις 22 Δεκεμβρίου, τώρα προστίθεται ένα ακόμη βήμα στην πορεία προς την υλοποίηση της συμφωνίας που επιθυμεί η Giorgia Meloni με την Αλβανία αυτή τη φορά.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Στην Συμφωνία για τους μετανάστες που παρουσιάστηκε απροσδόκητα πριν από ένα μήνα από την ιταλική κυβέρνηση μετά από διμερή συνάντηση στη Ρώμη με τον πρωθυπουργό Έντι Ράμα, αντιδρά η η αλβανική αντιπολίτευση, βάζοντας στο στόχαστρο τις πολιτικές της κυβέρνησης Ράμα. (θυμίζουμε ότι η Συμφωνία προβλέπει την δημιουργία δύο campus για μετανάστες στην Αλβανία, με χρηματοδότηση της Ιταλίας).

Η ιδέα ότι η Αλβανία είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να δει θετικά διαπιστευμένη τη στρεβλή πορεία της προς την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μάλλον απατηλή και απλοποιεί σημαντικά την πραγματικότητα. Μάλιστα, στις 5 Δεκεμβρίου, το Αλβανικό Δημοκρατικό Κόμμα της αντιπολίτευσης, με επικεφαλής τον Λουλζίμ Μπάσα, μαζί με την κοινοβουλευτική ομάδα με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Σαλί Μπερίσα, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες είχε υποσχεθεί στον υπουργό Αντόνιο Ταγιάνι ότι δεν θα αντιταχθεί στη συμφωνία, έχουν υποβάλει δύο προσφυγές στο Συνταγματικό Δικαστήριο ζητώντας την αναστολή της διαδικασίας επικύρωσης της συμφωνίας, η οποία θα υποβληθεί στο κοινοβούλιο των Τιράνων στις 22 Δεκεμβρίου, για συνταγματική παρανομία και παραβίαση του αλβανικού δικαίου.

Συγκεκριμένα, το σημείο που αμφισβητεί η αντιπολίτευση, στο οποίο στοχεύουν σε γρήγορη παρέμβαση του Δικαστηρίου, είναι η υποτιθέμενη ασυμβατότητα με τα άρθρα 3, 4 και 7 του Συνταγματικού τους Χάρτη και με νόμο του 2016 για τις διεθνείς συμφωνίες. Στις προσφυγές διευκρινίζεται ότι η συμφωνία «ξεπερνά το απλό πρωτόκολλο μεταξύ δύο κυβερνήσεων, αφού η Αλβανία παραιτείται από την κυριαρχία της στο έδαφος που προορίζεται για τα κέντρα υποδοχής και για το λόγο αυτό ο πρωθυπουργός έπρεπε να έχει λάβει την άδεια του Προέδρου της Δημοκρατίας. “.

Προς κατάργηση του “βέτο” των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Προς κατάργηση του “βέτο” των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Η τελική κατάληξη θα εξαρτηθεί και από το μέγεθος της "αντίστασης¨" των μικρότερων χωρών- μελών της Ε.Ε. στις ορέξεις του Γαλλο-Γερμανικού άξονα και της Κομισιόν.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

“Όπως είναι γνωστό, θα έχουμε εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνιο 2024, σε κοντινό χρονικό διάστημα από τώρα. Καλό θα είναι να διευρυνθεί η συζήτηση σχετικά με τον ρόλο και την ισχύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενός εκ των θεσμικών οικοδομημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και για μια συζήτηση με επιχειρήματα,για το τι θέλουμε και τι όχι, προέχει η πληροφόρηση. Αναφέρομαι λοιπόν κι εγώ σε μια πρόσφατη εξέλιξη που μας αφορά, τόσο εμάς εδώ όσο και την Κυπριακή Δημοκρατία, και αφορά το υφιστάμενο ως σήμερα “δικαίωμα βέτο”.

Το βέτο, που για χρόνια θεωρείτο “εκ των ών ουκ άνευ” στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς εξασφαλίζει την ισοτιμία ανάμεσα στα κράτη και δυναμώνει την φωνή των μικρών, αμφισβητείται με εμμονικό τρόπο από Γερμανία και Γαλλία. Το Βερολίνο για να στηρίξει το αίτημά του, αναφέρεται στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και στην διεύρυνση της Ένωσης.

Έτσι,από “τα πηγαδάκια” των Βρυξελλών στο Ευρωκοινοβούλιο μεταφέρθηκε η συζήτηση, για την κατάργηση του Βέτο, του μεγαλύτερου όπλου των μικρών κρατών στην Ένωση.

Με ψήφισμα που ενέκρινε το Ευρωκοινοβούλιο και αφορά το θέμα για κατάργηση του δικαιώματος βέτο (αρνησικυρίας) που διαθέτουν σήμερα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.).

Ψήφισμα μη δεσμευτικό μεν, (δεν έχει νομική ισχύ), ενδεικτικό προθέσεων δε.

Το δικαίωμα βέτο των κρατών-μελών απορρέει από την ομοφωνία που προβλέπεται στην λήψη των αποφάσεων στο (Ευρωπαϊκό) Συμβούλιο. Για να αλλάξει η ομοφωνία, απαιτείται η αναθεώρηση των Συνθηκών της ΕΕ.

Ενισχύονται οι σχέσεις Ρωσίας- Βόρειας Κορέας στην Άπω Ανατολή

Σε έναν κόσμο πολυπολικό και αντιφατικό, αναδύονται νέες δυνάμεις με βλέψεις περιφερειακές ακόμη και παγκόσμιες.

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, Αρθρογράφος

Αρχιτέκτων - Συγγραφέας

via Associated Press

Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από την ανάδυση στο διεθνές περιβάλλον ενός κόσμου πολυπολικού και αντιφατικού, διαφορετικού από αυτόν που είχαμε συνηθίσει λίγες δεκαετίες πριν. Αναδύονται νέες δυνάμεις με βλέψεις περιφερειακές ακόμη και παγκόσμιες.

 (¨Ενα παράδειγμα στη γειτονιά μας είναι η προσπάθεια της Τουρκίας να γίνει Περιφερειακή δύναμη). Πλάι σε αυτές, προφανώς, οι ήδη υπάρχουσες Μεγάλες δυνάμεις προσπαθούν να κερδίσουν από αυτή την ”ανακατάταξη”. Ας δούμε εδώ την σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια Μεγάλη δύναμη και σε μια Περιφερειακή, την Ρωσία και την Βόρεια Κορέα, με αφορμή την παράδοση οπλισμού από την δεύτερη στην πρώτη.


Προηγήθηκαν οι δορυφορικές εικόνες που δημοσιοποιήθηκαν από τον Λευκό Οίκο, οι οποίες σύμφωνα με τις Ηνωμένες Πολιτείες αποδεικνύουν,, τουλάχιστον μία παράδοση ρουκετών και πυραύλων από τη Βόρεια Κορέα στη ρωσική ”παραστρατιωτική” οργάνωση Wagner Group. Στη συνέχεια,ακολούθησαν οι επιβεβαιώσεις από τις νοτιοκορεατικές υπηρεσίες πληροφοριών.