Πώς η "στρατηγική υπομονή" του Ιράν μετατράπηκε σε σοβαρή αποτροπή

Τα αντίποινα του Ιράν κατά του Ισραήλ δεν πραγματοποιήθηκαν μόνα τους. Οι στρατηγικοί εταίροι Ρωσία και Κίνα καλύπτουν τα νώτα της Τεχεράνης και ο ρόλος τους στη σύγκρουση της Δυτικής Ασίας θα αυξηθεί αν οι ΗΠΑ δεν κρατήσουν το Ισραήλ υπό έλεγχο.

Pepe Escobar*  /  15 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2024

 

Λίγο περισσότερο από 48 ώρες πριν από το εναέριο μήνυμα του Ιράν προς το Ισραήλ πάνω από τον ουρανό της Δυτικής Ασίας, ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ επιβεβαίωσε, επισήμως, αυτό που μέχρι τώρα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, μυστικές διπλωματικές συζητήσεις:

    Η ρωσική πλευρά διατηρεί επαφή με τους Ιρανούς εταίρους για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή μετά το ισραηλινό χτύπημα στο ιρανικό προξενείο στη Συρία.

Ο Ryabkov πρόσθεσε: "Παραμένουμε σε συνεχή επαφή [με το Ιράν]. Νέες εμπεριστατωμένες συζητήσεις για όλο το φάσμα των θεμάτων που σχετίζονται με τη Μέση Ανατολή αναμένονται επίσης στο εγγύς μέλλον στο πλαίσιο των BRICS".

Στη συνέχεια σκιαγράφησε τη μεγάλη εικόνα:

    Η συναίνεση με τις ισραηλινές ενέργειες στη Μέση Ανατολή, οι οποίες βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής της Ουάσινγκτον, γίνεται με πολλούς τρόπους η βασική αιτία νέων τραγωδιών.

Εδώ, συνοπτικά, είχαμε τον κορυφαίο διπλωματικό συντονιστή της Ρωσίας με τις BRICS - κατά τη χρονιά της ρωσικής προεδρίας του πολυπολικού οργανισμού - να στέλνει έμμεσα μηνύματα ότι η Ρωσία καλύπτει το Ιράν. Το Ιράν, θα πρέπει να σημειωθεί, μόλις έγινε πλήρες μέλος των BRICS+ τον Ιανουάριο.

Το εναέριο μήνυμα του Ιράν αυτό το Σαββατοκύριακο το επιβεβαίωσε στην πράξη: τα συστήματα καθοδήγησης των πυραύλων τους χρησιμοποίησαν το κινεζικό σύστημα δορυφορικής πλοήγησης Beidou καθώς και το ρωσικό σύστημα GLONASS. 

Αυτή είναι η ρωσική-κινεζική αντικατασκοπεία που ηγείται από πίσω και ένα γραφικό παράδειγμα των BRICS+ σε κίνηση.

Το "παραμένουμε σε συνεχή επαφή" του Ryabkov καθώς και οι πληροφορίες δορυφορικής πλοήγησης επιβεβαιώνουν τη βαθιά διαπλεκόμενη συνεργασία μεταξύ της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ρωσίας-Κίνας και του κοινού στρατηγικού εταίρου τους, του Ιράν. Με βάση την τεράστια εμπειρία στην Ουκρανία, η Μόσχα γνώριζε ότι η βιβλική ψυχοπαθής γενοκτονική οντότητα θα συνέχιζε να κλιμακώνεται αν το Ιράν συνέχιζε απλώς να ασκεί "στρατηγική υπομονή".

Η μετεξέλιξη της "στρατηγικής υπομονής" σε μια νέα στρατηγική ισορροπία έπρεπε να πάρει κάποιο χρόνο - συμπεριλαμβανομένων των ανταλλαγών υψηλού επιπέδου με τη ρωσική πλευρά. Εξάλλου, ο κίνδυνος παρέμενε ότι η ισραηλινή επίθεση εναντίον της κατοικίας του ιρανικού προξενείου/πρέσβη στη Δαμασκό θα μπορούσε κάλλιστα να αποδειχθεί το 2024 το remix της δολοφονίας του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου.

 

Και μην ξεχνάτε τα Στενά του Ορμούζ.

Άλυτος γρίφος η στρατιωτική συντριβή του Ιράν15/04/2024

ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στη Μέση Ανατολή, τυχόν επέκταση του πολέμου στο Ιράν δεν μπορεί να αποκλειστεί, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση (και εκ μέρους των ΗΠΑ) με δεδομένη την πρόθεση του Ισραήλ να πληρώσει το Ιράν το “τίμημα” για την επίθεση του, «την κατάλληλη στιγμή», όπως διεμήνυσε ο Ισραηλινός υπουργός Πολέμου. Εάν το Ισραήλ αγνοήσει τις διεθνείς πιέσεις και προχωρήσει σε αντίποινα για την επίθεση του Ιράν και η δε Τεχεράνη (όπως έχει προειδοποιήσει) αντιδράσει, τότε θα πάμε σε γενίκευση.

Το Ιράν –σύμφωνα με την άποψη πολλών ειδικών και σε αντίθεση με την επικρατούσα στερεοτυπική αντίληψη– είναι ένας σκληρά ορθολογικός και προσεκτικός δρων και δύσκολα θα μπλέξει σε μια εκτεταμένη σύγκρουση. Τον εν λόγω ισχυρισμό επιβεβαιώνει η στάση της Τεχεράνης που λίγο μετά την έναρξη της ιρανικής επίθεσης δήλωσε πως “πέτυχε τον στόχο της” και έδωσε μήνυμα αποκλιμάκωσης. Όμως, όλα θα εξαρτηθούν και από την στάση που θα κρατήσει το Ισραήλ, την στιγμή που το μέτωπο στα βόρεια σύνορα του με την Χεζμπολάχ του Λιβάνου είναι ακόμα ανοιχτό, ενώ υπάρχει πάντα και η δράση των σιιτών ανταρτών Χούτι στο μέτωπο της Ερυθράς Θάλασσας.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο πόλεμος με το Ιράν ήταν επιθυμητή εξέλιξη από μια μερίδα της ισραηλινής πολιτοκοστρατιωτικής ηγεσίας, πολύ πριν εκδηλωθεί η επίθεση του Ιράν. Πάγιος συλλογισμός τους (που προφανώς και ισχυροποιήθηκε μετά την ιρανική επίθεση) είναι να δοθεί μια “οριστική λύση” στην ιρανική απειλή, όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται, παρασέρνοντας και τις ΗΠΑ σε έναν πόλεμο εναντίον του Ιράν. Γνωρίζοντας τον συλλογισμό τους, ο Μπάιντεν έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως οι ΗΠΑ δεν θα υποστηρίξουν ισραηλινά αντίποινα στην ιρανική επίθεση.

Ο εγκλωβισμός στην αντίληψη της “αποφασιστικής νίκης” είναι μια από τις διαχρονικές παθογένειες του Ισραήλ, η οποία προέκυψε από τις συνεχείς και σαρωτικές στρατιωτικές επιτυχίες του εναντίον των αραβικών στρατών, στις πρώτες δεκαετίες μετά τη δημιουργία του εβραϊκού κράτους, που οδήγησαν όμως σε διαδοχικά αδιέξοδα. Έτσι, κάθε στρατιωτική νίκη του Ισραήλ, αντί για ειρήνευση, οδηγούσε σε μια ακόμη πολεμική αναμέτρηση.

Ο διαχρονικός εγκλωβισμός του Ισραήλ

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συντριπτική και γρήγορη νίκη στον Πόλεμο των Έξι Ημερών, που εξέπληξε και τους ίδιους τους Ισραηλινούς και η οποία οδήγησε στην κατάληψη ολοκλήρου της Χερσονήσου του Σινά, κάτι που δεν περιλαμβάνονταν στις αρχικές στοχεύσεις της ισραηλινής ηγεσίας. Αυτή όμως η “υπερβάλλουσα” επιτυχία οδήγησε στον μετέπειτα “Πόλεμο Φθοράς” με την Αίγυπτο και στη συνέχεια στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.

Στα επόμενα χρόνια απέτυχαν και οι επιθέσεις στον Λίβανο, που αποσκοπούσαν στην εξαφάνιση των επικίνδυνων για το Ισραήλ δυνάμεων που δρούσαν εκεί. Στον πρώτο πόλεμο του Λιβάνου το 1982 οι ισραηλινές δυνάμεις, παρόλες τις αρχικές σαρωτικές επιτυχίες τους, στις οποίες ξεχωρίζει η συντριπτική νίκη της ισραηλινής αεροπορίας ενάντια στο πυκνό αντιαεροπορικό δίκτυο των Σύριων στην Κοιλάδα Μπεκάα, εγκλωβίστηκαν σε μάχες φθοράς, τόσο στα στενά περάσματα του Νοτίου Λιβάνου, όσο και μέσα στον αστικό ιστό της Βηρυτού.

Επίσης, η επιχείρηση αμαυρώθηκε από τις σφαγές των προσφύγων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα από χριστιανικές πολιτοφυλακές, με την ανοχή των Ισραηλινών. Στον Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου το 2006 οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF) απέτυχαν με ταπεινωτικό τρόπο να επιτύχουν συντριπτικό πλήγμα στην μικροσκοπική τότε Χεζμπολάχ. Οι IDF εφάρμοσαν ένα αμφιλεγόμενο νέο δόγμα, τις επιχειρήσεις EBO (Εffects Based Operations), βασισμένες εν μέρει πάνω σε θεωρίες Γάλλων μεταμοντέρνων φιλοσόφων! Μετά από την αποτυχία αυτή, οι IDF σταμάτησαν τα “πρωτοποριακά” πειράματα και ξαναγύρισαν στις παραδοσιακές μεθόδους μάχης, με πολύ θετικά αποτελέσματα, όπως φάνηκε στην επιχείρηση Cast Lead μερικά χρόνια μετά και στη συνέχεια σε άλλες επιχειρήσεις εναντίον της Χαμάς.

Ο άλυτος γρίφος του Ιράν

Η εμμονή του Ισραήλ σε μια “τελική νίκη” δια των όπλων έναντι του Ιράν υπήρχε και πριν την ιρανική επίθεση. Στην πραγματικότητα έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδα μετά την επίθεση της Χαμάς, την οποία το Τελ Αβίβ έσπευσε από την πρώτη στιγμή να αποδώσει στο Ιράν – με τις ΗΠΑ να μην αποδέχονται τον ισραηλινό ισχυρισμό. Το Ισραήλ θεωρεί το Ιράν ως κορυφαία απειλή για την ίδια του την ύπαρξη και θέλει να εξαλείψει αυτήν την απειλή με έναν “αποφασιστικό πόλεμο” (φόβος που είναι υπερβολικός αλλά όχι εντελώς αβάσιμος). Όμως, η λογική του “μεγάλου πολέμου” με το Ιράν (παρασέρνοντας και τις “άβουλες” ΗΠΑ σε αυτόν), ο οποίος υποτίθεται ότι θα φέρει κάποιο “οριστικό” αποτέλεσμα, πάσχει και ορθότατα έχουν ενδοιασμούς οι Αμερικανοί (ακόμα και επί Τραμπ).

Ας έχουμε υπόψη μας πως είναι σχεδόν αδύνατον να επιτευχθεί κατάληψη του Ιράν από τις αμερικανικές δυνάμεις, όπως έγινε στο Ιράκ, ή έστω αλλαγή καθεστώτος. Ακόμη και αν δεν υπάρξει καμία αντίδραση από Κίνα και Ρωσία (κάτι περίπου αδύνατον), η επιχείρηση αυτή είναι τέτοιας κλίμακας που ξεφεύγει από τις δυνατότητες των Αμερικανών σήμερα, ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που θα ήταν πρόθυμοι να εμπλακούν σε πολυετή πόλεμο μεγάλης κλίμακας, τύπου Β΄ Παγκοσμίου.

Η συνέχεια ΕΔΩ...

ΚΕΦΆΛΑΙΟ Γ' ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΣ ΠΌΛΕΜΟΣ: ΤΙ ΈΔΕΙΞΕ Η ΙΡΑΝΙΚΉ ΕΠΊΘΕΣΗ ΑΝΤΙΠΟΙΝΩΝ;

Του Νίκου Σίμου 

Η Ιρανική επίθεση αντιποίνων στην παράνομη, κατά το διεθνές δίκαιο και τρομοκρατική επίθεση των Ισραηλινών στην Ιρανική διπλωματική έδρα της Δαμασκού  αποκαλύπτει και άλλες πτυχές που αγγίζουν τις πραγματικές  αντοχές του Ισραήλ και του καθεστώτος του.

 

Τα Ιρανικά χτυπήματα του Σαββάτου ήταν ταυτόχρονα η απάντηση στην τρομοκρατική πράξη του Σιωνιστικού καθεστώτος αλλά και ένα μήνυμα  σε πολλούς αποδέκτες και με πολυποίκιλες εκφάνσεις 

Οι βασικοί στόχοι σίγουρα επιτεύχθηκαν και εκ του αποτελέσματος  ήταν :

1 Η αεροπορική βάση Nevatim στη νότια κατεχόμενη Παλαιστίνη.

2 Η αεροπορική βάση Ramon στη νότια κατεχόμενη Παλαιστίνη.

3 Η βάση πληροφοριών και κατασκοπείας του ισραηλινού καθεστώτος στο Jabal al-Sheikh (Όρος Ερμόν) στα βόρεια κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν.

Ένα πρώτο σημαντικό σημείο είναι ότι οι Ιρανικές επιθέσεις πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών πραγματοποιήθηκαν ενώ το δίκτυο αεράμυνας του ισραηλινού καθεστώτος ο περίφημος "θόλος" ήταν στην πιο προετοιμασμένη κατάσταση και όλες οι στρατιωτικές πληροφορίες μάχης του καθεστώτος, από αμυντικά συστήματα έως μαχητικά αεροσκάφη, κινητοποιήθηκαν 100% για την αντιμετώπιση των επιθέσεων του Ιράν.

Επιπλέον, όλες οι στρατιωτικές δυνατότητες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, όπως  για παράδειγμα η Ιορδανία, ήρθαν επίσης σε βοήθεια του ισραηλινού καθεστώτος.

Η πυραυλική επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ πέρα από το ότι αποτέλεσε μια κρίσιμη καμπή στις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή, αποκάλυψε και τις αδυναμίες των Ισραηλινών.

Όπως αναφέρουν στρατιωτικοί αναλυτές, η κλίμακα της επίθεσης του Ιράν, η ποικιλία των τοποθεσιών που στόχευσε και τα όπλα που χρησιμοποίησε, ανάγκασαν το Ισραήλ να αποκαλύψει την πλειονότητα των αντιπυραυλικών τεχνολογιών που έχουν οι ΗΠΑ και οι Ισραηλινοί σε όλη την περιοχή.

Με άλλα λόγια οι Ιρανοί πιθανότατα έχουν τώρα σχεδόν έναν πλήρη χάρτη του πώς μοιάζει το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας του Ισραήλ, καθώς και πού στην Ιορδανία και στον Κόλπο έχουν εγκαταστάσεις οι ΗΠΑ.

Από την άλλη πλευρά, όλες οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από το έδαφος του Ιράν και συντονίστηκαν με  τους άλλους άξονες των χωρών αντίστασης, όπως το Ιράκ και η Υεμένη, ώστε οι δυνάμεις στις χώρες αυτές  να μην πραγματοποιήσουν εκτεταμένες επιθέσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Στην πραγματικότητα, το Ιράν δεν χρησιμοποίησε τις δυνατότητες της αντίστασης στο Ιράκ και την Υεμένη με τις οποίες θα μπορούσε να προκαλέσει "κορεσμό" στα αμυντικά συστήματα του Ισραήλ !

Μήπως οι ευαισθησίες μας είναι επιλεκτικές;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

-«Από την πληγή μου κοίταξα / του κόσμου την πληγή

Ξένη απ’ τον άνθρωπο η χαρά / Ξένοι απ’ το δίκιο οι νόμοι».

(Γ. Ρίτσος)

Μήπως οι ευαισθησίες μας είναι επιλεκτικές;

 
Το παιδί αυτό δεν ανήκει στη σωστή πλευρά της ιστορίας και δεν απασχολεί το δυτικό "πολιτισμένο" κόσμο.
Δεν αναφέρεται στην ατζέντα των ΜΜΕ, οι ΜΚΟ αδυνατούν να παρέμβουν και οι φιλεύσπλαχνοι δικαιωματιστές δεν συγκινούνται, σιγούν εμπρός σε αυτή τη γενοκτονία!
Δεν καταγράφεται ο λαός του στους δείκτες ευτυχίας των παγκόσμιων στατιστικών, η ευτυχία είναι προνόμιο της Δύσης.
Η πολιτική ορθότητα δεν μας επιτρέπει καμία διαμαρτυρία, κανένα δάκρυ,
η ηθική του δυτικού κόσμου, όπως και το διεθνές δίκαιο, είναι επιλεκτικά τυφλά στην περίπτωση των φτωχών λαών.

Τρεις θρησκείες γεννήθηκαν στην πατρίδα αυτού του παιδιού, σε ποιο θεό να κάνεις την προσευχή σου να σταματήσει αυτή την αδικία;

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Στους πόσους νεκρούς Παλαιστινίους θα σταματήσει το Ισραήλ;

15/12/2023

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Προφανώς, η αποτρόπαιη επίθεση της Χαμάς δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη. Είναι, ωστόσο, γεγονός ότι τα αντίποινα του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας έχουν υπερβεί κάθε όριο. Παλαιστινιακές πηγές, υπηρεσίες του ΟΗΕ και ανθρωπιστικές οργανώσεις που βρίσκονται εκεί υπολογίζουν ότι οι νεκροί Παλαιστίνιοι προσεγγίζουν τις 20.000 – η συντριπτική πλειονότητά τους είναι άμαχοι και μεταξύ αυτών πολλά παιδιά. Ακόμα κι ο αριθμός αμφισβητηθεί, είναι αναμφισβήτητο πως τα θύματα δεν έχουν προηγούμενο. Όπως πρωτοφανείς είναι οι υλικές καταστροφές και το κύμα εσωτερικών προσφύγων.

Δεν θα μπορούσε να συμβαίνει και διαφορετικά, από τη στιγμή που το Ισραήλ επέλεξε να βομβαρδίζει μαζικά και κατά κανόνα με τυφλές βόμβες –όπως προκύπτει από αμερικανικές πηγές– μία τόσο πυκνοκατοικημένη περιοχή. Είναι ακριβώς αυτή η κλιμακούμενη ανθρωπιστική κρίση που υποχρέωσε τον Μπάιντεν να προειδοποιήσει το Ισραήλ ότι χάνει τη διεθνή υποστήριξη, προσθέτοντας ότι η ισραηλινή κυβέρνηση δεν θέλει λύση δύο κρατών και ζητώντας από το Νετανιάχου να σχηματίσει άλλη κυβέρνηση. Η απάντηση που έλαβε δεν αφήνει κανένα περιθώριο ελπίδας, παρότι η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισε με συντριπτική (και μεγαλύτερη από την προηγούμενη φορά) πλειοψηφία υπέρ της κατάπαυσης του πυρός.

Η Γάζα, πεδίο γεωπολιτικής σκέψης

O δημοσιογράφος Kώστας Ράπτης και ο Μανώλης Βαρδής συζητούν για τα γεγονότα της Γάζας, εντάσσοντας τα στο γενικότερο γεωπολιτικό πλαίσιο της περιοχής. Το Παλαιστινιακό ζήτημα αφυπνίσθηκε ξανά και απειλεί ν' αποσταθεροποιήσει τις ισορροπίες μεταξύ κρατών και δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή. 

Τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου ως μία "τομή¨ στο μεσανατολικό συνεχές, ο ρόλος της Τουρκίας και η επόμενη μέρα του πολέμου. Μία ακόμη παρενέργεια της γεωπολιτικής αστάθειας που μας αφορά.

Ο Βαγγέλης Πισσίας με τον Άρη Λαμπρόπουλο για την Γάζα

Μια λάμπα αναμμένη από το 1948 περιμένει τους κυνηγημένους να γυρίσουν στην Παλαιστίνη-Σαρίφ Χουσείν

Το βράδυ που έφυγαν από το σπίτι, η μητέρα του άφησε την λάμπα αναμμένη…Πίστευε ότι σε λίγες ώρες ,το πολύ μέχρι το πρωί θα είχαν επιστρέψει…Από εκείνη τη νύχτα του 1948, φθάσαμε στο 2023 και ο γιος της Παλαιστίνιας μάνας που έφυγε κυνηγημένη από την επίθεση των ισραηλινών στο χωριό της περιμένει ακόμη την επιστροφή για να σβήσει εκείνη τη λάμπα που έμεινε αναμμένη. 

Όπως και η ελπίδα των Παλαιστινίων ότι κάποια στιγμή τα λόγια των μεγάλων του κόσμου θα γίνονταν πραγματικότητα και το αυτονόητο δικαίωμα τους στο να έχουν πατρίδα θα γίνονταν πραγματικότητα… Ο ιατρός Σαρίφ Χουσεϊν , ο Αλέξανδρος Σερίφης όπως είναι το ελληνικό του όνομα, μιλά για την ιστορία του Παλαιστινιακού και λέει αλήθειες που η Δύση δεν θέλει να ακούσει. 

Ο Σαρίφ γεννήθηκε το 1953 και σε όλη του τη ζωή δεν έχει πατρίδα. Ελπίζει πάντα ότι θα αποκτήσει για να σταματήσει να τον στοιχειώνει εκείνη η αναμμένη λάμπα στο χωριό του, εκεί που ποτέ δεν κατάφερε να ζήσει.

Στ. Λυγερός : Το Πολυτεχνείο, ο "διάδοχος" του Σημίτη και το Σφαγείο της Γάζας

Ο αρθρογράφος- αναλυτής και συγγραφέας Σταύρος Λυγερός, επικεφαλής του slpress.gr μιλάει στον 98.4 αρχικά , με αφορμή το νέο του βιβλίο " Η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μια ξεχασμένη κατάθεση". 

Ο Σταύρος Λυγερός, ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, δίνει τη δική του πολιτική και προσωπική κατάθεση για εκείνα τα γεγονότα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, λέει, ήταν μία αυθόρμητη –χωρίς κομματική καθοδήγηση– κορύφωση στον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία. Εγγράφηκε με δύναμη στη λαϊκή συνείδηση, επειδή εμπεριείχε την έννοια της «θυσίας», η οποία λειτουργεί σαν σηματοδότης για έθνη και λαούς. 

Το φοιτητικό κίνημα είναι εκείνο που εξανάγκασε τον δικτάτορα Παπαδόπουλο να δρομολογήσει το πείραμα Μαρκεζίνη για να νομιμοποιήσει πολιτικά το καθεστώς του. Εάν εκείνος ο ελιγμός είχε επιτύχει, η Ελλάδα θα είχε εγκλωβιστεί σε έναν κηδεμονευόμενο κίβδηλο κοινοβουλευτισμό. Η εξέγερση του Νοέμβρη άνοιξε τον δρόμο για την πτώση της δικτατορίας, έστω κι αν τον ρόλο καταλύτη έπαιξε η τραγωδία της Κύπρου. Με αυτή την έννοια, το Πολυτεχνείο είναι ο ιδρυτικός «μύθος» της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός, άλλωστε, προσλαμβάνει διαστάσεις «μύθου».

Μια λάμπα αναμμένη από το 1948 περιμένει τους κυνηγημένους να γυρίσουν στην Παλαιστίνη-Σαρίφ Χουσείν

Το βράδυ που έφυγαν από το σπίτι, η μητέρα του άφησε την λάμπα αναμμένη…

Πίστευε ότι σε λίγες ώρες ,το πολύ μέχρι το πρωί θα είχαν επιστρέψει…

Από εκείνη τη νύχτα του 1948, φθάσαμε στο 2023 και ο γιος της Παλαιστίνιας μάνας που έφυγε κυνηγημένη από την επίθεση των ισραηλινών στο χωριό της περιμένει ακόμη την επιστροφή για να σβήσει εκείνη τη λάμπα που έμεινε αναμμένη. Όπως και η ελπίδα των Παλαιστινίων ότι κάποια στιγμή τα λόγια των μεγάλων του κόσμου θα γίνονταν πραγματικότητα και το αυτονόητο δικαίωμα τους στο να έχουν πατρίδα θα γίνονταν πραγματικότητα… 

Ο ιατρός Σαρίφ Χουσεϊν , ο Αλέξανδρος Σερίφης όπως είναι το ελληνικό του όνομα, μιλά για την ιστορία του Παλαιστινιακού και λέει αλήθειες που η Δύση δεν θέλει να ακούσει. Ο Σαρίφ γεννήθηκε το 1953 και σε όλη του τη ζωή δεν έχει πατρίδα. Ελπίζει πάντα ότι θα αποκτήσει για να σταματήσει να τον στοιχειώνει εκείνη η αναμμένη λάμπα στο χωριό του, εκεί που ποτέ δεν κατάφερε να ζήσει.

Η Γάζα και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις

Του Παντελή Σαββίδη

Το κρατικό υποσυνείδητο Ελλάδας και Τουρκίας λειτουργεί ανακλαστικά και δείχνει μια εντυπωσιακή αυτοσυγκράτηση όταν η εγγύτερη περιοχή αποσταθεροποιείται. Το φαινόμενο παρατηρήθηκε στους βομβαρδισμούς της, τότε, Γιουγκοσλαβίας. Παρατηρείται και σήμερα στον πόλεμο της Γάζας.

Οι δηλώσεις και από τις δύο πλευρές είναι προσεκτικές για να μην διαταραχθεί μια λεπτή ισορροπία μου μπορεί να διευκολύνει την αποσταθεροποίηση. Δεν χρειάζεται, άλλωστε, παρά μια σπίθα για να ανάψει η πυρκαγιά σε ολόκληρη την περιοχή. Οι περισσότερες προϋποθέσεις συντρέχουν.

Οι δύο χώρες συγκλίνουν στον στρατηγικό στόχο για δημιουργία δύο κρατών στην Παλαιστίνη αλλά τάσσονται με διαφορετικές πλευρές στον πόλεμο. Η Τουρκία έχει πάρει με σαφήνεια την θέση της Χαμάς, αρνούμενη να την χαρακτηρίσει, ακόμη, και τρομοκρατική οργάνωση, η δε Ελλάδα δια των δηλώσεων του πρωθυπουργού έχει σταθεί απόλυτα στο πλευρό του Ισραήλ ταυτιζόμενη ακόμη και με την θέση του Νετανιάχου για πλήρη εξάλειψη της Χαμάς.

Το τι μπορεί να σημαίνει πλήρης εξάλειψη της Χαμάς δεν είναι εκ πρώτης όψεως σαφές. Η Χαμάς είναι μια οργάνωση η οποία από το 2006 έχει κυριαρχήσει στη Γάζα και εκφράζει την πλειοψηφία των παλαιστινίων της Γάζας. Η Χαμάς ως οργάνωση μπορεί να εξαλειφθεί, δεν θα εξαλειφθεί, όμως, η δυσαρέσκεια των παλαιστινίων αν δεν εκλείψουν οι λόγοι που την προκαλούν. Και η δυσαρέσκεια θα διοχετευθεί σε μια άλλη οργάνωση που θα αντικαταστήσει την Χαμάς. Έχει σημασία αν την λένε Χαμάς ή κάπως διαφορετικά;

Όπως δήλωσε στην κυριακάτικη εκπομπή των Ανιχνεύσεων ο Δρ Πολιτικής Επιστήμης Άρεφ Αλομπέϊντ, η σημερινή ηγεσία της Χαμάς θα αποδειχθεί Αγία μπροστά στην νέα γενιά που θα αναλάβει τα ηνία της οργάνωσης όπως και να ονομαστεί.

Συνεπώς, όλα όσα οι Σύμβουλοι Ασφαλείας προτείνουν στην ισραηλινή ηγεσία για να αντιμετωπίσει την επόμενη ημέρα στην γάζα θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα.

Ο ταξίαρχος ε.α. Γιάκομπ Νάγκελ διετέλεσε Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Νετανιάχου. Με άρθρο του στην The Jerusalem Post θεωρεί ότι το δίλημμα της «επόμενης ημέρας» στη Γάζα, όσο σημαντικό και αν είναι, θα πρέπει να είναι, επί του παρόντος, δευτερεύον σε σχέση με τον πόλεμο που διεξάγεται. Ο στρατός, λέει, θα πρέπει να καταστρέψει το σύνολο των στρατιωτικών, κυβερνητικών και οργανωτικών δυνατοτήτων της Χαμάς και να σκοτώσει όλους τους ηγέτες της. Και προτείνει να αλλάξει η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ, ειδικά κατά των τρομοκρατικών ομάδων. Τέρμα, γράφει, οι παλιοί τέσσερις πυλώνες της αποτροπής, της έγκαιρης προειδοποίησης, της άμυνας και της αποφασιστικής νίκης. Το Ισραήλ θα είναι η μόνη οντότητα που θα καθορίζει και θα ελέγχει τις ρυθμίσεις ασφαλείας στη Γάζα τα επόμενα χρόνια. Η Παλαιστινιακή Αρχή δεν θα έχει καμιά πολιτική ευθύνη στη Γάζα, ολόκληρη η Λωρίδα θα αποστρατιωτικοποιηθεί και οτιδήποτε κινείται, χωρίς, άδεια θα κινδυνεύει να θανατωθεί.

Μαίρη Μπόση : Επαναχάραξη διεθνών δεδομένων, σφαιρών επιρροής και συνόρων

Η πανεπιστημιακός στο χώρο της Πολιτικής Επιστήμης, ειδική σε θέματα διεθνούς πολιτικής βίας και διεθνούς ασφάλειας, Μαίρη Μπόση, μιλώντας στον 98.4, αναλύει τις εξελίξεις με επίκεντρο την αιματηρή κρίση στη Μέση Ανατολή και το επίδικο στη Λωρίδα της Γάζας, ως απόρροια μίας νέας γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής αντίληψης, των διεθνώς δρώντων .

 Όπως εξηγεί , τίποτα πλέον δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως δεδομένο διεθνώς , ενώ η μανιχαιστική λογική ή είσαι μαζί μας ή είσαι απέναντι μας, δείχνει να κυριεύει κάθε ικμάδα στοιχειώδους λογικής στο διεθνές σύστημα υπερβαίνοντας ακόμη και τον κυνισμό του. 

Η Μαίρη Μπόση, μιλάει για την στόχευση της παρούσας κυβέρνησης του Ισραήλ, την βαθιά στροφή της Ισραηλινής κοινωνίας, την αντίστοιχη άνοδο ακραίων Παλαιστινιακών οργανώσεων, αλλά και το έγκλημα πολέμου που συντελείται στη Λωρίδα της Γάζας, προετοιμάζοντας όχι πολιτική λύση δύο κρατών, αλλά εκτοπισμού των Παλαιστινίων από την περιοχή. 

Μιλάει ακόμη για την άνοδο ακραίων αντιλήψεων στη Ευρώπη και τις ΗΠΑ με το μεταναστευτικό κυρίαρχο στη δημόσια ατζέντα, αλλά και του εκ παραλλήλου κύματος αντισημιτισμού και αντιμουσουλμανισμού που φουντώνει στη Δύση. Αναφέρεται ακόμη στο ρόλο της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή και διερωτάται αν η Ελληνική εξωτερική πολιτική έχει αντίληψη του τι συντελείται ή αν λειτουργεία με άγνοια των εξελίξεων ή και αφέλεια.

ΠΟΙΟ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ;

Από το editorial του Δρόμου

[...] Κατά παράδοξο τρόπο, στις δύο-τρεις πρώτες μέρες των συγκρούσεων στο νότιο Ισραήλ, που ξεκίνησαν με την αιφνιδιαστική επίθεση των Παλαιστινίων, αποτυπώθηκαν κιόλας τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου: Ανατινάχθηκαν όλοι οι σχεδιασμοί ΗΠΑ και Ισραήλ να δημιουργήσουν κάποιες νέες ισορροπίες και σχέσεις με ορισμένες αραβικές χώρες για τον καλύτερο έλεγχο στρατηγικών δρόμων ενέργειας και απομόνωσης πρώτα του Ιράν, μετά της Κίνας και του Δρόμου του Μεταξιού. Τώρα ολόκληρος ο αραβικός και μουσουλμανικός κόσμος δεν μπορεί να στήσει γέφυρες με το Ισραήλ (συμφωνίες Αβραάμ), οι σχέσεις Ισραήλ-Σ. Αραβίας έχουν ανατιναχθεί και, κυρίως, το Παλαιστινιακό ξαναπήρε μια κεντρική θέση ως ζήτημα που ενεργοποιεί εξελίξεις και πολιτικές ανακατατάξεις.

Ας συρρέουν αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ και στρατιωτικές δυνάμεις της Δύσης στην περιοχή: ο παγκόσμιος συσχετισμός έχει τροποποιηθεί. Ας ισοπεδώνει το Ισραήλ ό,τι μπορεί από τη Γάζα (που έχει μέγεθος όσο η Άνδρος ή η Λευκάδα): γίνεται εμφανής η απομόνωση και το αδιέξοδο που νοιώθει, η κατάρριψη του μύθου ότι είναι ανίκητη δύναμη με δεδομένη την εσωτερική της ασφάλεια. Τίποτα δεν αντισταθμίζει το πλήγμα που δέχθηκε η συμμαχία Δύσης-Ισραήλ. Το ενδιαφέρον είναι πως το Ισραήλ και η Δύση νομίζουν ότι με την ισχύ της πολεμικής μηχανής τους μπορούν να ανακόψουν μια μεγάλη ιστορική τάση, που έχουμε χαρακτηρίσει ως «δύση της Δύσης» [...]

Η συνέχεια ΕΔΩ

Σταύρος Καλεντερίδης: Αποκάλυψη του διαχρονικού Ισραηλινού σχεδίου

Το Ισραηλινό σχέδιο της «Μεγάλης Γάζας»

Σταύρος Καλεντερίδης: Αποκάλυψη του διαχρονικού Ισραηλινού σχεδίου για την οριστική επίλυση του Παλαιστινιακού. Χάρτες και πίνακες από την διαμάχη. Όλες οι τελευταίες εξελίξεις.

Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται

Από fb Veronica Solis

"Από το ημερολόγιο ενός Γερμανού στρατιώτη, που πολέμησε πλησίον του

 Στάλινγκραντ: 

5 Οκτωβρίου 1942: Το τάγμα μας επιτέλους βγήκε στον Βόλγα. Ο Φύρερ μας είχε υποσχεθεί, ότι θα ξεμπερδεύαμε με τον πόλεμο το φθινόπωρο του 1941. Έπεσε λίγο έξω. Αύριο, αύριο κιόλας, στις 6 Οκτωβρίου του 1942 θα είμαστε στην άλλη όχθη του ποταμού και ο πόλεμος θα τελειώσει. Να θυμάστε τα λόγια μου! Αυτό το ημερολόγιο θα μπει στην Ιστορία της νέας Γερμανίας. Θα το διαβάζουν στους Γερμανούς μαθητές και φοιτητές στο μάθημα της Ιστορίας. Μας χωρίζουν μόλις 600 μέτρα από τον Βόλγα.

6 Οκτωβρίου 1942: Οι γαμ…νοι Ρώσοι προβάλλουν σθεναρή αντίσταση με πυρά. Δεν μπορούμε να διανύσουμε αυτά τα 600 μέτρα. Βρισκόμαστε κοντά στο περίφραγμα ενός σχολείου. 

7 Οκτωβρίου 1942: Γαμ…νο σχολείο! Είναι αδύνατον να το πλησιάσουμε. Οι απώλειες του τάγματός μας υπερβαίνουν ήδη το 30%.

13 Οκτωβρίου 1942: Όσοι έχουν επιζήσει από το τάγμα μας απορούν, από που πετάγονται αυτοί οι Ρώσοι. Δεν έχει μείνει τίποτα από το σχολείο, αλλά κάθε φορά, που το ζυγώνουμε, κάτω από τα χαλάσματα ακούγονται ριπές, και άλλος ένας αλαζώνας Γερμανός πέφτει νεκρός. 

19 Οκτωβρίου 1942: Αλληλούϊα! Επιτέλους καταλάβαμε τα χαλάσματα του σχολείου. Από το τάγμα μας έχουν επιζήσει γύρω στα 100 άτομα. Πριν από 2 βδομάδες ήμασταν 328. 328 στρατιώτες και αξιωματικοί της Μεγάλης Γερμανίας. Όπως αποδείχτηκε, αυτό το γαμ…νο σχολείο το προασπίζονταν 15 Ρώσοι. Βρήκαμε 15 πτώματα. Δεν υπήρχε κανένας αξιωματικός ανάμεσά τους. Αν είναι δυνατόν! Ποιος τους διοικούσε; Είναι αδιανόητο! Βρήκαμε μόνο 15 πτώματα, και τους πολιορκούσε ολόκληρο τάγμα! Το καλύτερο τάγμα εφόδου της Μεγάλης Γερμανίας! Κι αυτό δεν είναι το χειρότερο. Μένουν άλλα 400 μέτρα μέχρι τον Βόλγα. Όμως μπροστά μας, στον δρόμο απέναντι, βρίσκεται ένα κατεστραμμένο τετραόροφο σπίτι, και κάτι μου λέει ότι το τάγμα μας δεν θα μπορέσει να προελαύσει παραπέρα. 

Θ. ΤΖΗΜΑΣ: Αγγίζουμε τα όρια μιας γενικευμένης κλίμακας περιφερειακής σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή

ΧΙΡΟΣΙΜΑ - ΓΑΖΑ

Τόσα χρόνια πέρασαν από τότε και ο άνθρωπος δεν έκανε ούτε ένα βήμα μπροστά...

«Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται.

 Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος.

 Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε.

 Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα».

                     Γ. Σεφέρης

Η Κρίση στην Μέση Ανατολή και τα Ξεχασμένα Παιδιά του Βυζαντινού Κόσμου

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Ο πρόσφατος βομβαρδισμός, που χαρακτηρίστηκε έγκλημα πολέμου από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, στο ιστορικό ελληνορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Πορφυρίου στην Γάζα και η ηρωϊκή στάση του Αρχιεπισκόπου Τιβεριάδος Αλεξίου δίπλα στο ποίμνιό του έφερε στο φως της δημοσιότητας ένα ξεχασμένο ζήτημα: την τύχη των χριστιανικών μειονοτήτων της Μέσης Ανατολής, που ζουν υπό το κράτος του φόβου στις αρχές του 21ου αιώνα.

Ένα ζήτημα που θα έπρεπε να ευαισθητοποιεί ιδιαίτερα εμάς τους Έλληνες (Ρωμιούς) διότι αυτοί οι χριστιανικοί πληθυσμοί της περιοχής είναι κατευθείαν παιδιά του Βυζαντίου.

Το εξ αρχής ελληνοποιημένο Βυζάντιο περιελάμβανε τον χώρο της μητροπολιτικής Ελλάδας, την Μικρά Ασία και μεγάλο μέρος των ελληνιστικών επαρχιών της Μέσης Ανατολής. Όλοι ανεξαιρέτως οι γειτονικοί λαοί αναγνώριζαν την ελληνικότητα σε αυτό. Οι Βόρειοι και οι Δυτικοευρωπαίοι αποκαλούσαν τους υπηκόους της Αυτοκρατορίας «Γραικούς», όπως έκαναν πάντα με τους Έλληνες. Για τους ανατολικούς λαούς, το «Ρωμιός» αντικατέστησε το «Έλληνας» ή, το πιο γνωστό, «Γιουνάν» (Ίωνας), το οποίο εννοιολογικά είναι το ίδιο πράγμα.

Η θρησκεία αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του μεσαιωνικού πολιτισμού. Ειδικά, όμως, για το Βυζάντιο, η θρησκεία αποτέλεσε τον άξονα γύρω από τον οποίο κινήθηκε όλη η ιδεολογική, πολιτιστική και πολιτική ζωή του.

Οι θεολογικές συζητήσεις και αντεγκλήσεις του 2ου και 3ου αιώνα προετοίμασαν το έδαφος για τις μεγάλες διαμάχες του 4ου αιώνα μ.Χ., στην διάρκεια των οποίων διατυπώθηκε η ορολογία του περί Τριάδος δόγματος, που ισχύει ως σήμερα στον χριστιανικό κόσμο.

Το θεμελιώδες ζήτημα της Χριστολογίας στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες ήταν η έκταση και ο χαρακτήρας της σχέσης μεταξύ Θεού και ανθρώπου στο πρόσωπο του Χριστού. Από πολύ νωρίς, εκείνοι που αποκαλούσαν τον Ιησού «Κύριο» διαφωνούσαν ως προς το αν ο θεϊκός ή ο ανθρώπινος χαρακτήρας Του ήταν ο πιο θεμελιώδης.


Ομάδες πιστές σε αυτές τις αντίθετες δοξασίες περί Χριστού άρχισαν να δημιουργούνται από το τέλος της εποχής της Καινής Διαθήκης. Από την μια πλευρά, δρούσαν εκείνοι που τόνισαν τη Θεϊκή ιδιότητα σε τέτοιο βαθμό που αρνήθηκαν ακόμη και ότι είχε ανθρώπινο σώμα, πολύ λιγότερο ανθρώπινη διάνοια. Από την άλλη, ορισμένοι τόνισαν τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του Ιησού.

ΠΩΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

του Παντελή Σαββίδη

Στην, εν εξελίξει, κρίση στη Μέση Ανατολή υπάρχουν μερικά πρωτόγνωρα πράγματα τα οποία αξίζει να επισημανθούν.

Το πρώτο είναι ότι μεγάλος αριθμός ισραηλιτών, όχι ισραηλινών, (ισραηλίτης είναι ο όπου γης εβραίος, ισραηλινός ο πολίτης του Ισραήλ), με άρθρα και συνεντεύξεις τους στάθηκαν κριτικά απέναντι στην πολιτική Νετανιάχου.

Το δεύτερο είναι οι πολύ μεγάλες διαδηλώσεις υπέρ των παλαιστινίων ανά τον κόσμο.

Το τρίτο είναι η επιφυλακτικότητα των ΗΠΑ απέναντι στην ισραηλινή πολιτική έστω και αν δεν εκδηλώνεται τόσο ηχηρά, δημοσίως.

Κάτι έχει αλλάξει. Και το ερώτημα είναι γιατί.

Οι σκεπτόμενοι εβραίοι έχουν συνειδητοποιήσει πως οι αρχικοί κίνδυνοι που αντιμετώπιζε το εβραϊκό κράτος έχουν παρέλθει. Το Ισραήλ μπορεί να απειλείται από δυνάμεις της περιοχής αλλά δεν αμφισβητείται υπαρξιακά, ανεξαρτήτως της θέσης της Χαμάς περί εξαφάνισής του. Και μπορεί το ίδιο, με την βοήθεια συμμάχων του να υποστηρίξει την παρουσία και ευημερία του. Συνειδητοποίησαν, ακόμη πως για ανθρωπιστικούς, πολιτικούς αλλά και υπαρξιακούς, του Ισραήλ, λόγους, πρέπει να δοθεί μια βιώσιμη λύση δύο κρατών στην περιοχή.

Η πολιτική όλων των ισραηλινών κυβερνήσεων ήταν αντίθετη με αυτήν την συνειδητοποίηση. Το Ισραήλ επεδίωκε, με την εκκρεμότητα της λύσης, να ενσωματώσει όλους τους παλαιστίνιους σε ένα κράτος. Κάτι το οποίο είναι και αδύνατον και επικίνδυνο. Επικίνδυνο για το ίδιο.

Η αραβική και η παλαιστινιακή διασπορά έχουν δημιουργήσει σοβαρούς θύλακες στη δύση. Και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Οι θύλακες αυτοί ενεργοποιήθηκαν σε επίπεδο ενημέρωσης και προπαγάνδας
αλλά δεν μπορεί αυτό να είναι η κύρια αιτία των μεγάλων διαδηλώσεων.

Στην συνείδηση της διεθνούς κοινής γνώμης έχει περάσει ότι το Ισραήλ καταπιέζει αφόρητα έναν λαό ο οποίος έχει δικαίωμα στην ύπαρξη. Ακόμη και στις ΗΠΑ αυτά έγιναν συνείδηση του βαθέως κράτους. Και η αμερικανική κυβέρνηση φέρεται δυσαρεστημένη με την πολιτική του Ισραήλ.

H ισραηλινή κυβέρνηση θα μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά στην βάρβαρη, τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς και να κερδίσει την διεθνή κοινή γνώμη με το μέρος της. Δεν το έκανε όμως. Έχει μια αλαζονική νοοτροπία του είδους «καλύτερα να μας φοβούνται παρά να μας λυπούνται». Αυτό, όμως, δεν περνά πια. Προτίμησε την οδό που γνωρίζει. Την οδό του πολέμου, της καταπίεσης και της ισοπέδωσης του αντιπάλου. Η οδός αυτή, όμως μπορεί στο παρελθόν να δικαιολογούνταν από την διεθνή κοινή γνώμη. Όχι, όμως, και σήμερα.

Η αμερικανική εφημερίδα Wall Street journal αποδίδει το φαινόμενο της παγκόσμιας αντίδρασης κατά του Ισραήλ όχι στην ουσία που περιγράφηκε παραπάνω, αλλά στον αντισημιτισμό της διεθνούς κοινωνίας. Αντισημιτισμό και όχι, απλώς, αντισιωνισμό. Σημίτες είναι οι εβραίοι και αντισημιτισμός σημαίνει αισθήματα κατά των εβραίων. Σιωνιστικό αποκλήθηκε το κίνημα επιστροφής των Εβραίων στα εδάφη του. Αντισιωνισμός είναι η αντίθεση σε αυτήν την επιστροφή και μετά την επικράτησή της η αντίθεση στην πολιτική που εφαρμόζει το Ισραήλ.

Μπράβο Χακάν Φιντάν!

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Αυτό ονομάζεται κλεψιά. Είναι η ολοφάνερη κλεψιά που ξέρουμε! Η Τουρκία αυτό έκανε στην Κύπρο. Και τώρα το κάνει και το Ισραήλ. Δεν έχετε απολύτως καμία διαφορά.

Μπράβο Χακάν Φιντάν! Τόσα χρόνια προσπαθούσαμε να το εξηγήσουμε και δεν μπορέσαμε. Δεν το κατάλαβαν. Δεν θέλησαν να καταλάβουν. Είστε κατοχική δύναμη, είπαμε. Θύμωσαν. Διώξατε τους Ελληνοκύπριους από τα χώματά τους, τα σπίτια τους με τη βία των όπλων, είπαμε. Πήραν φωτιά. Φέρατε άλλους και τους εγκαταστήσατε στη θέση των Ελληνοκυπρίων που διώξατε από τα χώματά τους, μάλιστα δεν μείνατε μόνο στο να τους εγκαταστήσετε, τους δώσατε και πλαστούς τίτλους ιδιοκτησίας, είπαμε. Εκνευρίστηκαν. Αυτό είναι κλοπή, είπαμε. Μας επιτέθηκαν.

Και ιδού επιτέλους. Βγήκες εσύ και μας επαλήθευσες. Μαζί με το Ισραήλ σαν να περιέγραψες και την Τουρκία. Μπράβο! Πρώτη φορά έκανε μια σωστή διαπίστωση ένας Τούρκος υπουργός Εξωτερικών. Σε συγχαίρω. Κοίτα τι ωραία το είπες: «Κατακτάτε το έδαφος κάποιου. Δεν μένετε με την κατάκτηση και κατάσχετε και τα σπίτια του, τα γκρεμίζετε, τους πετάτε έξω, ύστερα φέρνετε άλλους και τους βάζετε εκεί και μετά βρίσκετε έναν όρο σε αυτό και τους λέτε ‘έποικους’. Αυτό ονομάζεται κλεψιά.»

Ναι, κύριε Χακάν. Πολύ σωστά. Έχεις δίκαιο. Αυτό ονομάζεται κλεψιά. Είναι η ολοφάνερη κλεψιά που ξέρουμε! Η Τουρκία αυτό έκανε στην Κύπρο. Και τώρα το κάνει και το Ισραήλ. Δεν έχετε απολύτως καμία διαφορά. Δεν διαφέρετε και από άλλες απόψεις. Το Ισραήλ δολοφονεί τους Παλαιστίνιους αποκαλώντας τους τρομοκράτες. Και εσείς δολοφονείτε τους Κούρδους αποκαλώντας τους τρομοκράτες! Θα το συζητήσουμε και αυτό βεβαίως, όμως ελάτε να κοιτάξουμε αυτή την κλεψιά πρώτα. Αν το Ισραήλ διώχνει από το σπίτι τους τον Μουχάμετ, τον Σουλεϊμάν, μήπως εσείς δεν διώξατε από το σπίτι τους τον Αντρέα και την Ελένη; Μήπως δεν κλέψατε τις περιουσίες τους; Μήπως δεν τις κλέψατε και τις δώσατε σε άλλους; Μήπως οι στρατηγοί σας δεν μετέφεραν στην Τουρκία αυτές τις κλεμμένες περιουσίες; Σαν να μην αρκούσε που κλέψατε τα χώματά τους, μήπως δεν δώσατε και ψεύτικους τίτλους ιδιοκτησίας γι’ αυτά; Πες, κύριε Χακάν. Υπάρχουν λιγότερα από αυτά, όχι περισσότερα. Το Ισραήλ κατέχει τα παλαιστινιακά εδάφη και η Τουρκία δεν κατέχει τα εδάφη της Κύπρου; Και μάλιστα εσείς κάνατε τα ίδια πράγματα και στη Συρία, όχι μόνο στην Κύπρο. Του Ισραήλ είναι κλεψιά και η δική σας δεν είναι κλεψιά;