Η τουρκική στρατηγική στο Κυπριακό δεν είναι προϊόν συγκυρίας, αλλά αποτέλεσμα μακροχρόνιου σχεδιασμού. Από τη δεκαετία του 1950, η Άγκυρα εφαρμόζει μεθοδικά ένα σχέδιο που στοχεύει στον γεωπολιτικό έλεγχο της Κύπρου, μέσω στρατιωτικής παρουσίας, δημογραφικής αλλοίωσης και πολιτικής αδιαλλαξίας.
Παρασκευη 20 Ιουν 2025
Δάνος Σιουκιούρογλου
Ηπερίπτωση της Αλεξανδρέττας (επαρχία Χατάι) αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής στον 20όν αιώνα. Η προσάρτηση της περιοχής από την Τουρκία το 1939, παρά την αρχική της υπαγωγή στη Συρία υπό γαλλική εντολή, συνοδεύτηκε από δημογραφικές αλλοιώσεις, διπλωματικές πιέσεις και μαζικές εκτοπίσεις πληθυσμών. Το ιστορικό αυτό προηγούμενο φωτίζει τη στρατηγική της Άγκυρας και έχει αναλογίες με μεταγενέστερες ενέργειες, όπως στην Κύπρο.Μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η περιοχή της Αλεξανδρέττας εντάχθηκε στο γαλλικό προτεκτοράτο της Συρίας, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Άγκυρας (1921). Το λεγόμενο Σαντζάκι της Αλεξανδρέττας απέκτησε ειδικό καθεστώς αυτονομίας, καθώς η Τουρκία διατηρούσε συμφέροντα λόγω της τουρκικής μειονότητας στην περιοχή.
Κατά τη δεκαετία του 1930, η Τουρκία ενίσχυσε τις πιέσεις της προς τη Γαλλία, εκμεταλλευόμενη τη διεθνή αστάθεια και την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη. Παρότι οι Τούρκοι αποτελούσαν μειονότητα (περίπου 29%), η Άγκυρα απαίτησε την ένωση της περιοχής με την Τουρκία. Το 1938, με τη σιωπηρή συναίνεση της Γαλλίας, διοργανώθηκε δημοψήφισμα υπό αμφισβητούμενες συνθήκες, το οποίο οδήγησε στην προσάρτηση της περιοχής. Στις 30 Ιουνίου 1939, η Αλεξανδρέττα ενσωματώθηκε επίσημα στην Τουρκία ως επαρχία ‘‘Χατάι’’.
