Από Σόλων Αντάρτης
Προτού λοιπόν μιλήσουμε καν για αξιολόγηση είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για το Ήθος του Δασκάλου, του Διευθυντή και του Αξιολογητή.
Το Ήθος είναι κάτι που δεν διδάσκεται σε σχολές και ακαδημίες, είναι αδύνατον κάτι τέτοιο. Το Ήθος παραδίδεται, μέσα από την Πράξη, την μόνη Αλήθεια. Είναι ο συνδετικός ιστός ανάμεσα στους Ανθρώπους και τους Δασκάλους, που ενώνει και που σφυρηλατεί μία Παράδοση που αντιστέκεται στα κύματα της μόδας και της επίδειξης.
Το Ήθος του Δασκάλου είναι οι δάσκαλοί μου της Εισβολής. Η κυρία Μηλιά, η κυρία Ανθή, ο κύριος Αντρέας, που ήταν μια ανοικτή αγκαλιά για τα παιδιά με τα κεφάλια τα κουρεμένα "πρώτο νούμερο".
Είναι οι καθηγητές και οι καθηγήτριές μου στο Γυμνάσιο Έγκωμης και στο Λύκειο Κύκκου Α'. Η Θέμις, ο "Τσίτσιος", ο κ. Χατζησάβας, ο κ.Χαριλάου, ο μέγιστος κύριος Παύλος Χατζημάρκου, που άνοιξαν οδούς από εδώ μέχρι τα αστέρια, κι από το Πριν μέχρι το Μετά τα Φυσικά.
Είναι ο Αλέκος Ιακωβίδης από την Κερύνεια στις 6:30 το πρωί στην Παιδαγωγική Ακαδημία και αργότερα ως τα μεσάνυχτα, που στέκει μπροστά και μας μαθαίνει να χορεύουμε, χορούς μαιανδρικούς, ενώ ενδιαμέσως ενώνει το παιδί που έμαθε μπάσκετ σουτάροντας σε ένα αναποδογυρισμένο κλουβί παπαγάλου, με τον νέο που θα το διδάσκει τριάντα χρόνια.
Είναι η Χρυστάλλα Ιεροπούλου που υποδέχεται τον πρωτοδιόριστο της Συνάδελφο λέγοντας του: "Σόλωνα πάρε όποιαν τάξη θέλεις". Είναι μερικά χιλιόμετρα μακριά ο αδελφός Κύπρος Αλεξάνδρου που υποδέχεται την πρωτοδιόριστη Rena Iacovou, λέγοντας της: "Ρένα μην ανησυχείς, θα πάρω εγώ την πρώτη τάξη". Είναι ο Στέλιος Παυλίδης που σου αφήνει σε κασόνια όλο του το υλικό για το διδιδάσκαλο στο οποίο έχεις διοριστεί, προίκα, αλλά και εντολή συνάμα. Είναι οι τέσσερις Συνάδελφοι- "ταξιτζηδες" που αναλαμβάνουν την σκυταλοδρομία παράδοσης του πρωτοδιόριστου Angelos Tsampalas, από το Μάμμαρι, στην στροφή της Αγιάς Μαρίνας όπου θα τον παραλάβει ο παπάς του χωριού για να τον πάρει στο μονοδιδάσκαλο στον Ξυλιάτο. Είναι ο Γιώργος Γαλήνης, που χορεύει ακόμη τα βράδια στην Κλήρου. Είναι ο Γιώργος Κυριακού που ενώνει την Βόρεια Ήπειρο και την Αίγινα με τα μανταρίνια που τρώει από τα δέντρα του σχολείου σου. Είναι οι Συνάδελφοι που αναγνωρίζουν από μακριά την αξία ενός άγνωστου σε αυτούς συναδέλφου και που διαφημίζουν το έργο του διότι το αξίζει και διότι ξεπερνά τα όρια του σχολείου του:
