Παλος Ευδοκίμωφ


1. Στὰ 1515 ὁ καθεδρικς νας τς ναλήψεως τοῦ Χριστοῦ στὴ Μόσχα μόλις εχε διακοσμηθῆ μὲ εκόνες λαμπρές, κτελεσμένες πὸ τος μαθητς τοῦ μεγάλου διδασκάλου Ρουμπλιώφ. 
ταν ὁ μητροπολίτης, οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ πιστοὶ μπκαν σ’ ατόν, λοι μὲ μία φωνὴ ἀνέκραξαν: «ληθινὰ ἀνοίγονται οἱ ορανοὶ καὶ οἱ λαμπρότητες τοῦ Θεοῦ παρουσιάζονται».

 Κατανοομε πόλυτα ατὸ τὸ ασθημα μπρς στνεκόνα τν εκόνων, τν εκόνα τς γίας Τριάδος, κτελεσμένη στὰ 1425 πὸ τν μοναχὸ Ἀνδρέα Ρουμπλιώφ. κατν πενντα περίπου χρόνια ργότερα ἡ σύνοδος τν πτὰ Κεφαλαίων τν ναγνωρίζει   ς πόδειγμα τς γιογραφίας καὶ ὅλων τν ναπαραστάσεων τςγίας Τριάδος.
Στὰ 1904 ἡ ἐπιτροπὴ γιὰ τν ποκατάσταση τν μνημείων φαιρεῖ τὰ μεταλλικὰ κοσμήματα καί, στερα πὸ μία ργασία παλλαγς πστρώματα μεταγενέστερα, ἡ εκόνα παρουσιάσθηκε μὲ μι τέτοια λάμψη, στε τὰ μέλη τς πιτροπς κυριολεκτικὰ ἀναστατώθηκαν.  
Μπορομε νὰ επομε μὲ βεβαιότητα, τι δν πάρχει τίποτε παρόμοιο ς πρς τν δύναμη τς θεολογικς συνθέσεως, τν πλοτο τοσυμβολισμοῦ καὶ τν φθαστη καλλιτεχνικὴ ὡραιότητα.

2. Μπορομε νὰ ξεχωρίσωμε τρία περκείμενα πίπεδα. Τὸ πρτο εναι ἡ ἀνάμνηση τς βιβλικς διηγήσεως γιὰ τν πίσκεψη τν τριν ὁδοιπόρων στν βραάμ (Γεν. ιη΄ 1 - 15), ποὺ τν ρμηνεύει τὸ λειτουργικὸ σχόλιο: «Μακάριε βραάμ, τν εδες καὶ τν δέχθηκες σὺ τν μία καὶ τριαδικὴ θεότητα»*. Ἡ ἀπουσία μως τν μορφν τοϋ βραμ καὶ τς Σάρρας μς καλεῖ τώρα νὰ εσδύσωμε βαθύτερα, στὸ δεύτερο πίπεδο, στὸ ἐπίπεδό της «θείας οκονομίας». Οἱ τρες οράνιοι δοιπόροι ποτελον τὸ «Αώνιο Συνέδριο» καὶ τὸ τοπίολλάσσει σημασία: ἡ σκηνὴ τοῦ Ἀβραμ γίνεται νάκτορο καὶ ναός, ἡ δρς τοῦ Μαμβρῆ τὸ ξύλον τς ζως καὶ ὁ κόσμος να σχηματικὸ κύπελλο μέσα στν  φύση, νάλαφρο σημεο τς παρουσίας της. Τὸ ἐπιτραπέζιο σκεος μὲ τὸ μοσχάρι τὸ ἀντικαθιστᾶ τὸ ποτήριο τς εχαριστίας.