Του Γιώργου Κρανιδιώτη
Κοιμήθηκε σε ηλικία 48 ετών ο παγκοσμίου φήμης κορυφαίος συνθέτης της Κύπρου Στέλιος Πισής. Πραγματικό παιδί-θαύμα, ξεκίνησε να παίζει πιάνο στα 5 του. Σχεδόν ταυτόχρονα, διαγνώστηκε με μυϊκή δυστροφία, η οποία σταδιακά παρέλυσε ολόκληρο το κορμί του και τον καθήλωσε στο κρεβάτι.
Από πολλών ετών, η αναπνοή του υποστηριζόταν από αναπνευστήρα μέσω μόνιμης τραχειοστομίας.Παρά ταύτα, συνέχισε να γράφει συμφωνική μουσική και τραγούδια μέχρι τέλους, με τη βοήθεια ηλεκτρονικών μέσων.
Ο μακαρίτης υπήρξε βαθιά πιστός χριστιανός. Σ’ αυτόν, και στο μεγαλείο και την ελευθερία του πνεύματός του έναντι των φοβερών περιορισμών του σώματός του, εφαρμόζει απόλυτα το παρακάτω απόσπασμα του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου Λάιμπνιτς:
«Τίποτε δεν βοηθάει να καταλάβουμε καλύτερα την αθανασία, όσο αυτή η ανεξαρτησία και αυτή η έκταση της ψυχής, που την προφυλάσσει απόλυτα από όλα τα εξωτερικά πράγματα… Οι μεταβολές αυτής της εκτατής μάζας που ονομάζεται το σώμα μας δεν είναι δυνατό να προκαλέσουν τίποτε στην ψυχή…»
[G. H. Leibniz, «Μεταφυσική Πραγματεία» (1686), μτφ. Παύλου Καϊμάκη, Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 1992, σ. 123].
Αιωνία η μνήμη!
[Στη φωτογραφία με τον αείμνηστο συνάδελφό του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα].
Στο σύνδεσμο τραγούδια και μουσική του Στέλιου Πισή
_____________________
Συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τον Στέλιο Πισή, γυρισμένο πριν 20 χρόνια: https://m.youtube.com/watch?v=Y4NAtu4VLLs
"Στιγμές απόλυτης ευτυχίας.." Διερωτώμαι αν εμείς οι "υγιείς" τολμήσαμε ποτέ να πούμε ή να σκεφτούμε καν τέτοια λόγια..
ΣΤΕΛΙΟΣ/ΥΠΕΡΒΑΣΗ:
Η βραβευμένη ταινία των Κώστα Κακογιάννη και Πάμπου Κουζάλη για τον συνθέτη με μυϊκή δυστροφία Στέλιο Πισή.
TRASCENDENCE: An award winning film by Costas Cacoyannis and Pambos Kouzalis for composer with muscular dystrophy STELIOS PISIS (2008)
Σημείωση Κώστα Κακογιάννη:
Ήταν φθινόπωρο του 1997, λίγους μήνες αφότου είχα επιστρέψει από τις μουσικές σπουδές μου στην Αμερική, όταν μια συνάδελφός μου, η Ντίνα, βάζοντάς μου στο χέρι ένα δισκάκι, μου είπε επιτακτικά “Θέλω την ειλικρινή σου άποψη για τα τραγούδια αυτά”. Μάλιστα, για να διασφαλίσει ότι η γνώμη μου θα είναι όσο το δυνατό πιο αμερόληπτη, φρόντισε να αφαιρέσει το εξώφυλλο από το κουτί του άλμπουμ. Έτσι το μόνο που ήξερα γι’ αυτή τη δουλειά, ήταν ένα όνομα και ένας τίτλος: Στέλιος Πισής “Ψηφίδες”.
Γυρνώντας στο σπίτι από τη δουλειά, έβαλα το δισκάκι στο στερεοφωνικό και έμεινα άφωνος! Πρώτη φορά άκουγα μια τόσο ποιοτική παραγωγή από ντόπιο καλλιτέχνη! Οι σπαρακτικές του ερμηνείες με καθήλωσαν, σε σημείο που αγωνιούσα να τον γνωρίσω. Την επομένη, όσο κι αν ρωτούσα την Ντίνα να μου μιλήσει γι’ αυτόν τον άγνωστο (σε εμένα) ταλαντούχο συνθέτη και ερμηνευτή, η απάντησή της ήταν ξεκάθαρη και αποστομωτική: «Δεν θα σου πω τίποτα. Θα μάθεις, όταν τον επισκεφθούμε.»
