(Ὀ. Ἐλύτης, Ἄξιον Ἐστί)
«Ὕπάρχει ἕνα δράμα αἵματος πολύ πιό ὀργανικό (σῶμα καί ψυχή)… ὑπάρχει τό τρομακτικό μαῦρο… ὅλοι εἴμαστε παιχνίδια αὐτοῦ τοῦ μαύρου… Αὐτό τό τέλος δέν εἶναι συναίσθηση τοῦ θανάτου, εἶναι γνώση τῆς ἀβύσσου. Ξέρω πώς μέ τό φῶς πρέπει νά ζήσω. Παρακάτω δέν ξέρω, δέν ξέρω ἄν θά τά καταφέρω». Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ (ἀπό τό ΧΑΜΕΝΟ ΚΕΝΤΡΟ τοῦ Ζήσιμου Λορεντζάτου)
Αὐτό τό δράμα, αὐτή ἡ πάλη μέ τό «ἀγγελικό καί μαῦρο φῶς» θά ἔπρεπε νά μᾶς εὐαισθητοποιεῖ, νά μᾶς συνετίζει καί νά μᾶς φέρνει κοντύτερα τόν ἕναν πρός τόν πόνο καί τήν ἀγωνία τοῦ ἄλλου. Ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητας καί οἱ ἐκατέρωθεν ἀφορισμοί ἐξυπηρετοῦν τή διαβολή ἑνός συστήματος πού στοχεύει στόν ἀποπροσανατολισμό καί τόν ἀπανθρωπισμό μας.
Ἡ στρατηγική τοῦ ἀντιπερισπασμοῦ ἀπορροφᾶ τήν προσοχή μας μακριά ἀπό τό πραγματικό δυστύχημα τῆς ἐποχῆς, ἀπό τό ὁποῖο πηγάζουν ὡς ἀναπόφευκτη συνέπεια ὅλες οἱ ἀλογίες καί ἀστοχίες μας. Καί τό δυστύχημα αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἀπώλεια τοῦ κέντρου, τήν ἅλωση τοῦ πνευματικοῦ ἄξονα πάνω στόν ὁποῖο θεμελιώθηκε ὁ Ἑλληνισμός.
«Ξεμακραίνουμε ἀπό τή ρίζα τῆς φυλῆς μας… κρυώνει μέσα μας τό ζεστό καί καθαρό αἷμα πού πήραμε ἀπό τούς πατεράδες μας». ( Φώτης Κόντογλου)
Ὡς ἀνθρώπινα ὄντα δέν προσδιοριζόμαστε ἀπό τή σεξουαλικότητά μας. Ζευγαρώνουν καί τά ζῶα. Οὔτε προσδιοριζόμαστε κοινωνικά ἀπό τό φύλο μας ἀλλά ἀπό τό πρόσωπό μας. «Τὸ παρὰ φύσιν δὲν καθίσταται κατὰ φύσιν µὲ νοµικὲς διατάξεις» (Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος). Θά πρέπει ὅμως νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ θεσμοθέτηση γάμου γιά ὁμοφυλόφιλους μέ τή χρηστική ἀσέλγεια παρένθετης μητέρας, καθώς καί ἡ νομική κάλυψη γιά ἀλλαγή φύλου στά 15, δέν στοχεύουν στόν δικό μας χρόνο ἀλλά στόν χρόνο τῶν ἀπογόνων μας.
«Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ἀνησυχοῦμε. Ἐδῶ πιά εὐημερία πνευματική δέν ὑπάρχει. Δέν ἐνδιαφέρονται νά ἀναρρωτηθοῦν ἀπό ποῦ ἔρχονται, γιατί ζοῦν, ποῦ πηγαίνουν; » (Κ. Τσιρόπουλος)
Ἤδη οἱ νέοι μας ἔχουν ἐξοικειωθεῖ σέ ἀλλότρια θεάματα, ἀλλότριες ἀντιλήψεις καί στάσεις ζωῆς καθώς ὁ κοινός μας τρόπος δέν καθορίζεται πλέον ἀπό τήν παράδοση ἀλλά ἀπό τίς μεθοδευμένα θελκτικές καί ἐμπαθεῖς σειρήνες τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης (ΜΜΕ). Ἀπό λαός γίναμε μάζα καί ἡ μοναδικότητα τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ξαφνικά, ἔγινε διαφορετικότητα. Διαφορετικότητα ὄχι ὡς πρός τήν ὑποταγή στή χειραγώγηση -ἀλίμονο- ἀλλά διαφορετικότητα ὡς πρός τόν ἀνθρωπισμό μας. Διαφορετικότητα ὡς πρός τή φυσιολογία καί τήν ὀντολογία τῆς ὕπαρξης. Νά προσδιοριζόμαστε πιά ὄχι ἐν ἀληθείᾳ ἀλλά ἐν ἐπιθυμίᾳ.
«Δέ μ’ ἐνοχλεῖ ὁ λαός, μ’ ἐνοχλεῖ αὐτό τό ἀφάνταστο προστύχεμα πού προοδεύει καί ἀποβλακώνει τό λαό». (Γ.Σεφέρης)
«Ὅσο εἴχε πίστη ὁ Ἑλληνας, οἱ διάφορες προπαγάνδες δέν κάνανε τίποτα. Τώρα μονάχα, πού μπῆκε ἡ ἀπιστία σέ πολλές ἑλληνικές ψυχές, κι ὁ ὑλισμός καί ἡ καλοπέραση καταστρέψανε τήν πνευματική εὐαισθησία τους, τώρα οἱ διάφορες προπαγάνδες ἀπλώσανε στό ἔθνος μας… Γιατί πρέπει νά καταλάβουμε πώς ὁ Ἑλληνισμός δέν χάνεται μονάχα σάν χάσει τήν πολιτική ἐλευθερία του, ἀλλά σάν χάσει τήν πνευματική ἐλευθερία του. Στά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, ὅσοι ἀλλαξοπιστούσανε, τό ἔθνος τούς λογάριαζε γιά χαμένους. Μά τώρα τί εἶναι ἄλλο ἀπό ἀλλαξόπιστοι ὅσοι ἀρνοῦνται τή μάνα τους καί τό σπίτι τους καί καταφρονοῦνε τά δικά τους καί θέλουνε νά τά θάψουν καί νά πάρουν αἰσθήματα καί φερσίματα ξένα ὁλότελα στόν χαρακτήρα τους; Ἐξέλιξη γι’ αὐτούς δέν εἶναι ὁ πλουτισμός τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης μέ ἑλληνικά στοιχεῖα μέσα στόν αἰώνιο χαρακτήρα της, ἀλλά μία ρούσικη σαλάτα ἀπό λογιῶν-λογιῶν ἀποφάγια… κοράκια πού τσιμπᾶνε τήν ἐτοιμοθάνατη ἑλληνική παράδοση, σκουλήκια πού ροκανίζουν τήν ἑλληνική κιβωτό», γράφει ὁ Φ. Κόντογλου στό βιβλίο Πονεμένη Ρωμιοσύνη, πού στίς μέρες μας, μέ τήν ἔντεχνη ἀποκοπή ἀπό τίς ρίζες μας, μπορεῖ νά προδιαγράφεται πιά ὡς Ἀποκαθηλωμένη Ρωμιοσύνη.
ARKAS -The Original Page
Με αφορμή τις γιορτές που προηγήθηκαν, σκέφτομαι πως το μεγαλύτερο επιτεύγμα μας στο πεδίο των οικογενειακών σχέσεων είναι που καταφέραμε, αντί να είμαστε όλοι μαζί γύρω από την τηλεόραση, να έχει ο καθένας μας την δική του οθόνη.
Με άλλα λόγια τόσες "επαναστάσεις" ενάντια στο "κωλόσογο", στα στερεότυπα και την καταπίεση και το μόνο που καταφέραμε είναι να κάνουμε τη ζωή πιο ελεύθερη για το "εγώ" και πιο διαλυτική για το "εμείς".Κάναμε τη ζωή καλύτερη για τους ενήλικες, αλλά χειρότερη για τα παιδιά.
Καταφέραμε να γίνουμε πιο αυτόνομοι, αλλά λιγότερο αγαπημένοι.Πυροβολήσαμε τόσο την οικογένεια που μάλλον σκοτώσαμε την Αγάπη.
Στοχαστές όπως, ο Σ. Ράμφος του ύστερου έργου του, επιχειρούν να μας πείσουν ότι θεμέλιο της ελληνικής κακοδαιμονίας είναι η ελληνική οικογένεια. Υποτίθεται ότι αυτή εμποδίζει το άτομο να ενηλικιωθεί και να αποκτήσει έλλογα χαρακτηριστικά.
Το παρόν κείμενο δημοσιεύτηκε πριν από επτά χρόνια. Τώρα που οι μαγαρισιές και η ασέλγεια γίνονται νόμος- «Δεν μπορούμε για λόγους ισότητας και συνταγματικότητας να εξαιρέσουμε τα ομόφυλα ζευγάρια από την αναδοχή» δηλώνει ένα πτώμα υπουργικό –και παρακολουθούμε την μετατροπή της πατρίδας μας, σε Σόδομα και Γόμορα, τον πλήρη εξευτελισμό του θεοϊδρυτου θεσμού της οικογένειας, καλό είναι να θυμηθούμε τι γράφουν τα σχολικά βιβλία γι’ αυτήν. ‘Όπως τόσα χρόνια συμβαίνει με την γενοκτόνο μας Τουρκιά, που τα κοπροκάναλα, μας την παρουσιάζουν τάχα και «νοικοκύρη λαό», τον ίδιο λαό που έσφαζε χιλιάδες Κύπριους πριν από 40 χρόνια, κατά παρόμοιο τρόπο, και το τρισάθλιο υπουργείο Παιδείας, μαγαρίζει, με τα βλάσφημα και καρκινογόνα «πνευματικώς» βιβλία και προγράμματά του, τα παιδιά σας ΕΛΛΗΝΕΣ. Ας ακούσουμε τι μας κανοναρχεί το αθάνατο ’21 και ας πράξει ο καθείς κατά την συνείδησή του. | ||
|
Ηλίας Λιαμής
