Του Καθηγητή Παναγιώτη Ρουμελιώτη.
Πρόκειται για την Ομιλία του Καθηγητή στο Πάντειο και στη Σορβόννη, πρώην Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και πρώην αναπληρωτή Εκτελεστικού Διευθυντή του ΔΝΤ Παναγιώτη Ρουμελιώτη στην εκδήλωση με τίτλο «Τα Ατιμώρητα Ναζιστικά Εγκλήματα της Κατοχής, οι Πολεμικές Επανορθώσεις και ο ρόλος της Γερμανίας στο Χθες και στο Σήμερα», που πραγματοποιήθηκε στα Καλάβρυτα στις 13.12.2023, ανήμερα της 80ης επετείου του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Ομιλητές της εκδήλωσης ήταν επίσης ο Δήμαρχος Καλαβρύτων Αθανάσιος Παπαδόπουλος, ο Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου Στέλιος Περράκης και ο δημοσιογράφος Γιώργος Χαρβαλιάς, συγγραφέας του βιβλίου «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια».
Η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά, τόσο τη γερμανική κατοχή της περιόδου 1941- 1944 , όσο και την τιμωρητική στάση της Γερμανίας, και άλλων σκληροπυρηνικών χωρών της Ευρωζώνης, όταν ξέσπασε η κρίση χρέους το 2010.
Η Γερμανία, για δεκαετίες τώρα αρνείται να καταβάλει στην Ελλάδα τις πολεμικές αποζημιώσεις – επανορθώσεις, αλλά και να αποπληρώσει το κατοχικό δάνειο. Το 2010 αρνήθηκε, μαζί με τη Γαλλία, να συμφωνήσει με το ΔΝΤ για την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους προς ιδιώτες ομολογιούχους (κυρίως γερμανικές και γαλλικές τράπεζες), όπως είχε κάθε δικαίωμα να πράξει η Ελλάδα. Έτσι, η Γερμανία ανάγκασε τη χώρα μας να εφαρμόσει ένα αυστηρό δημοσιονομικό πρόγραμμα, που προκάλεσε οικονομική και κοινωνική παρακμή στη χώρα μας.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, η Ελλάδα υπέστη μια μεγάλη οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Το ΑΕΠ της συρρικνώθηκε κατά 30% – 50%, ανάλογα με τις διάφορες εκτιμήσεις, και από το μειωμένο αυτό ποσοστό του ΑΕΠ το 30% το κατέβαλε στις γερμανικές αρχές, με τη μορφή εξόδων κατοχής που χρηματοδοτούσε ο κρατικός προϋπολογισμός (5,3 δισεκατομμύρια δραχμές την περίοδο 1941 – 1944 σε σύνολο εξόδων 13 δισεκατομμυρίων ή 40,7%) – και την παρακράτηση των ελληνικών συναλλαγματικών πλεονασμάτων του εμπορικού ισοζυγίου με τη Γερμανία από τις κατοχικές δυνάμεις κατά την περίοδο 1941 – 1944.
Επιπλέον, οι Γερμανοί κατέστρεψαν το 80% του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας, καθώς και του τηλεγραφικού και τηλεπικοινωνιακού δικτύου, 410.000 οικοδομές, 5.000 τετρ. χιλιόμετρα δασών, μεγάλο ποσοστό της ζωικής και αγροτικής παραγωγής, καθώς και της βιομηχανίας. Κυρίως, όμως, προκάλεσαν τον καταστροφικό λιμό της περιόδου 1941-1944, που οδήγησε στο θάνατο 300.000 Έλληνες. Επίσης, το 30% του πληθυσμού της χώρας κατέληξε ανάπηρο η ασθένησε μετά τον πόλεμο, ενώ 640.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι. Ταυτόχρονα, οι κατοχικές δυνάμεις εξανάγκασαν την Τράπεζα της Ελλάδας να αυξήσει τη νομισματική κυκλοφορία (κατά 4-24% περίπου ετησίως από το 1941 μέχρι το 1944), προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τις δραστηριότητές τους στη χώρα μας, προκαλώντας μεγάλη φτώχεια και σημαντικές ελλείψεις.
Ειδικότερα, το κατοχικό δάνειο που η Γερμανία επέβαλε στη χώρα μας, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της κατοχικής διοίκησης, κατέστρεψε τα δημόσια οικονομικά της χώρας, προκαλώντας ταυτόχρονα μεγάλο πληθωρισμό, λόγω των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και της αύξησης της νομισματικής κυκλοφορίας. Ωστόσο, η Γερμανία αρνείται εδώ και δεκαετίες να αποπληρώσει το κατοχικό δάνειο, αλλά ούτε και τις πολεμικές αποζημιώσεις, προβάλλοντας διάφορα έωλα επιχειρήματα (π.χ. Συμφωνία του Λονδίνου του 1953, συμφωνία Ελλάδας – Γερμανίας (του 1960) για καταβολή 115 εκατομμυρίων μάρκων και 200 εκατομμυρίων μάρκων ως δανείου). Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους υπολόγισε το 2014 τις απαιτήσεις της χώρας μας στα 269,5 δισεκατομμύρια ευρώ και 10,3 δισεκατομμύρια ευρώ το κατοχικό δάνειο.
Στο σημείο αυτό είναι σκόπιμο να υπενθυμιστεί ότι η Γερμανία κήρυξε το 1921 στάση πληρωμών στα πολεμικά χρέη της (269 δισεκατομμύρια γερμανικά μάρκα χρυσού) από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως καθορίστηκαν στο πλαίσιο της συνθήκης των Βερσαλλιών. Η Γαλλία και το Βέλγιο αντέδρασαν και κατέλαβαν την κοιλάδα του Ρουρ, όπου βρίσκονται τα ορυχεία και η βιομηχανία σιδήρου της Γερμανίας. Αλλά με πρωτοβουλία των Αμερικανών το 1924, οι σύμμαχοι περιόρισαν τις απαιτήσεις τους από τη Γερμανία κατά 58%) ή στα 113 δισεκατομμύρια μάρκα χρυσού). Μετά την ύφεση που προκάλεσε η οικονομική κρίση του 1929, οι σύμμαχοι, μπροστά στην αδυναμία της Γερμανίας να αποπληρώσει τα πολεμικά χρέη της, απομείωσαν ακόμα περισσότερο το χρέος αυτό (κατά 24% ή στα 112 δισεκατομμύρια μάρκα χρυσού). Το 1933, οι σύμμαχοι περιόρισαν περαιτέρω το πολεμικό χρέος της Γερμανίας (κατά 90%). Έτσι, η Γερμανία πλήρωσε τελικά μόλις το 1/8 των πολεμικών χρεών της, και των αρχικών επανορθώσεων που της είχαν επιβληθεί.
