Μ. ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ ΓΙΑ Μ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

''Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και εκ των συντακτών της Ιδρυτική Διακήρυξης του Κινήματος, δεν είναι πια κοντά μας. Βαθιά δημοκράτης, πατριώτης και ιδεολόγος χάραξε μια πολιτική διαδρομή, που χαρακτήριζε το ήθος και η συνέπεια. Πρωτοστάτησε και πέτυχε το 1994 να αναγνωριστεί η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της ποντιακής γενοκτονίας από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.                                                                                

Αποχαιρετώ έναν ρομαντικό αγωνιστή με συγκίνηση και σεβασμό.''         

                                       

  Αυτήν την δήλωση έκανε ο Μίμης Ανδρουλάκης όταν ''έφυγε'' ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Όταν τη διάβασα δεν έδωσα σημασία. Σκέφτηκα, ''α, μια ακόμα δήλωση συμπάθειας, στις τόσες που ακούμε και διαβάζουμε αυτές τις μέρες του ''χαμού'',... και τι έγινε...''. Είχαμε βλέπεις γανωθεί σαν Κίνηση Πολιτική από τέτοιες δηλώσεις συμπάθειας. ''Όλοι μας αγαπούσαν (...κι αν πεις για τον Μιχάλη, ου !...) αλλά κανείς δεν μας παντρεύονταν'' όπως θα ΄λεγε κι ο Λεωνίδας ο Κύρκος. Όταν ερχόταν η ώρα κι η στιγμή να διαλέξουν ανάμεσα στη λάγνα εξουσία με τα ''όμορφά'' της και στις χαρές τ΄ ονείρου, το βάζαν στα πόδια με εξωπραγματικές πηλάλες και ταχύτητες (απ΄ τ΄ όνειρο εννοείται). Βλέπεις, για όλους αυτούς οι θέσεις και οι ιδέες του Μιχάλη ήταν ουτοπικές, ανεφάρμοστες, μια ''ωραία ματαιοπονία'' όπως θα ΄λεγε κι ο Νιρβάνας (πάντα έτσι δικαιολογούν τη ''φυγή'' απ΄ τ΄ όνειρο, τις ιδέες, και την πολιτική όλοι αυτοί που ''ήσαν καμωμένοι για τα ΄΄ωραία'' και ''μεγάλα'' έργα... για τον έπαινο του Δήμου και των σοφιστών'').

 Ήξερα βέβαια ότι ο Μιχάλης είχε με το Μίμη τον Ανδρουλάκη μια σχέση οικειότητας και τίποτα παραπάνω -εν πάση περιπτώσει όχι τέτοιας, που να με κάνει να πιστέψω στην ειλικρίνεια αυτής της δήλωσης.

 Ομως, πριν από τρεις μέρες σε μια επικοινωνία μας ο φίλος και σύντροφος Γρηγόρης Κλαδούχος μου είπε το εξής :

 ''Ξέρεις, στο τελευταίο του βιβλίο (''Ποιός το ξέρει...'') ο Ανδρουλάκης, έμαθα πως κάνει κάποια αναφορά στο Μιχάλη''. Αυτό ήταν, ρίζωσε μέσα μου η περιέργεια. Ενώ γενικά δεν διαβάζω Ανδρουλάκη, παρ΄ όλ΄ αυτά παρήγγειλα το βιβλίο, και το διάβασα. Όντως, στη σελίδα του 102 λέει :                                                           ''...Μετά τα Ίμια, την ταπείνωση, ενισχύθηκε ο εμπορευματοποιημένος  ''πατριωτισμός'' σε αντίθεση με τον άδολο και εξιδανικευμένο πατριωτισμό τύπου Μιχάλη Χαραλαμπίδη...'' 

      

    Αυτή η αναφορά του Ανδρουλάκη ήταν αρκετή για να με κάνει να πιστέψω στην ειλικρίνεια της επιτάφειας (του Μιχάλη) δήλωσής του. Τις γεμάτες όμως από κρυμμένες ενοχές, δήλωση από τη μιά και αναφορά στο βιβλίο από την άλλη. Γιατί πίσω από τη λέξη ''εξιδανικευμένος'' είναι καλά κρυμμένες και οι ενοχές και η φυγή από το όνειρο.           

      

    Τι κρίμα που σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς όπου η Ελλάδα, κάτω απ΄ τη ''στιβαρή'' ηγεσία ενός Μητσοτάκη, την Εξωτερική  πολιτική στα χέρια του μαίτρ και ογκόλιθου των διεθνών σχέσων Γεραπετρίτη, και το πολιτικό της σύστημα και τις ελίτ της  γενικά ''μες στη τρελή χαρά'', ''προκόβει καταπληκτικά !'' -για να θυμηθώ κι εγώ το Σεφέρη- να μην υπάρχει,  έ ν α ς,  πολιτικός χώρος αντάξιος των σκέψεων και των οραμάτων του Μιχάλη !

Βιβλιοπωλείον Παίδευσις Βασιλειάδης 

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/p/1SuddtGx8D/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η εκπληκτική ομιλία του Μίμη Ανδρουλάκη με τίτλο "Ελευθέριος Βενιζέλος και Αριστερά"

Υπερ του Ελευθεριου Βενιζέλου με αναφορές στον Φλουράνς και στον Ν.Γιαννιό.Υπέρ της αποστολής του στρατού στην Σμύρνη.Οι λανθασμενες απόψεις της κομμουνιστικής διεθνους για το μακεδονικό.

Περιγραφή

Σήμερα το newshub.gr, παρουσιάζει μία εκπληκτική ομιλία του Μίμη Ανδρουλάκη με τίτλο "Ελευθέριος Βενιζέλος και Αριστερά - Το μυστικό της ρήξης". 

Μπροστά σε σειρά ακαδημαϊκών και μεταπτυχιακών φοιτητών, ο κορυφαίος συγγραφέας αναλύει την παρεξηγημένη, από αρκετούς, σχέση του Εθνάρχη με την Αριστερά και τα στελέχη της και μας δίνει πλήθος ανέκδοτων στοιχείων, μη καταγεγραμμένων απο την επίσημη ιστορία. 

Τα ποντίκια και η Θεολογία του ΣΥΡΙΖΑ

«Με τον καιρό να ‘ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς». Τότε είναι που τα θαύματα διαρκούν. Διαρκούν μόνο και για όσο τα πιστεύεις. Αρκεί να μην είσαι ποντίκι.

Αντώνης Ανδρουλιδάκης Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Σ’ ένα από εκείνα τα πειράματα που οι –καθώς τους λεν- επιστήμονες γυρεύουν να επεξεργαστούν τη συμπεριφορά των ζωντανών για να βγάλουν συμπεράσματα, πριν απ’ όλους, για τους ίδιους, ρίχνουν μερικά ποντίκια σε μια γούρνα γιομάτη νερό.

Τα δύστυχα ζώα πνίγονται, πολύ πριν εξαντλήσουν τις δυνάμεις τους, όταν πειστούν, κι αφού κολυμπήσουν γύρω-γύρω τη δεξαμενή, ότι δεν υπάρχει τρόπος να σκαρφαλώσουν και να απελευθερωθούν.

Όταν οι ερευνητές, που διενεργούσαν το πείραμα, τράβηξαν κάποια στιγμή έξω απ’ το νερό, εγκαίρως, ένα από τα ποντίκια, η διάσωσή του προκάλεσε μια κρίσιμη αλλαγή. Στην επανάληψη του πειράματος, το συγκεκριμένο ποντίκι, αντί να παραιτηθεί από την προσπάθεια του, και παρά το γεγονός ότι «πείσθηκε» και πάλι για την απελπιστική του κατάσταση, αναζητώντας διέξοδο γύρω-γύρω στα τοιχώματα της δεξαμενής, συνέχισε να κολυμπάει, αυτή τη φορά δίχως να εγκαταλείψει την προσπάθεια, ως την πλήρη του εξάντληση.

Είχε αλλάξει η εικόνα του για την δεξαμενή. Είχε αλλάξει η εικόνα του για τον κόσμο. Αλλά, θα μπορούσε αυτή η «πίστη» του να αλλάξει και τον κόσμο; Θα μπορούσε η «πίστη» του, ακόμη και να αφαιρέσει τα τοιχώματα της δεξαμενής που το έπνιγαν; Θα μπορούσε, δηλαδή, να αλλάξει και ο κόσμος;

Θυμάσαι που βαλάντωνες, εκεί στην εξορία……

-Νότη, διάβασες εδώ για τις μεταγραφές;

Ο Νότης (από το Παναγιώτης, ετών και βάλε), απάντησε μ’ ένα σιγανό Μμμμ.

-Τι μουγκανίζεις; Η Λίτσα (από το Αιμιλία, ετών απαγορεύεται), τον κλώτσησε σιγανά στο καλάμι, ύστερα πιο ψηλά, ύστερα….ο Νότης διπλώθηκε.

-Αμάν ρε Λίτσα, με πέθανες. Τι καταλαβαίνεις; Θα μ’ αφήσεις ανίκανο στα γεράματα;

-Αφού δεν ακούς. Κι έπειτα δεν σε χτύπησα δυνατά. Απλά σε χάϊδεψα.

-(Αμάν αυτή η κλιμακτήριος. Όλα τα νεύρα πάνω μου) Ε, ορίστε τι θέλεις;

-Είσαι και κουφός. Εδώ λέω, διάβασες την εφημερίδα του κ.Ψυχάρη; Στον ΣΥΡΙΖΑ λέει, κοιτούν για μεταγραφές από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Και πρώτος στη λίστα των υποψηφίων, είναι λέει ο Μίμης Ανδρουλάκης.

-Είναι φυσικό. Ο Ανδρουλάκης είναι ένα πολύ ξεχωριστό στέλεχος του αριστερού χώρου. Και το γεγονός πως έχει θητεύσει σε τρία κόμματα του δίνει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα.-Το ότι είναι πορτογύρης, τώρα το λένε πολιτική βαρύτητα; Κάποτε το ΠΟΝΤΙΚΙ σατίριζε τον Μίκη για τις μεταγραφές του. Κι αυτόν τουλάχιστον, τον δικαιολογούσαμε, γιατί είναι ψηλός και τον αγαπάμε. Αλλά ο Ανδρουλάκης, κοντός, κοντούτσικος και….. με ωραία κρητική προφορά, τι να πώ;