Ιάκωβος Πατάτσος

Από Πεγειώτης Γιάννης 

Ο Μιχάλης Διομήδους μαρτυρεί τα βασανιστήρια και την οσιακή στάση του Ιάκωβου Πατάτσου – Άγνωστες πληροφορίες για τα πουργατωρια του Σεραγίου

Προσθετες πληροφορίες για το πογκρομ του 1956

Ο συγκρατούμενος του Πατάτσου στο ανακριτήριο Σεραγίου

Ο Μιχάλης Διομήδους μαρτυρεί τα βασανιστήρια και την οσιακή στάση του Ιάκωβου Πατάτσου – Άγνωστες πληροφορίες

Η παρουσία του αδίκως συλληφθέντος Μιχάλη Διομήδους στον Αστυνομικό Σταθμό του Σεραγίου πλάι στον Ιάκωβο Πατάτσο, αποτελεί πολύτιμη συμβολή στη μορφοποίηση της συνολικής εικόνας του βίου και των μαρτυρίων του Ιάκωβου Πατάτσου. Ο Διομήδους περιέγραψε λεπτομερώς τις είκοσι μια μέρες της κράτησής του στο Σεράι, οι οποίες συμπίπτουν με τις μέρες των σκληροτέρων βασανιστηρίων που υπέστη ο Πατάτσος στα χέρια Βρετανών ανακριτών και Τουρκοκυπρίων Επικουρικών. Με βασανιστική ηχητική και οπτική έκθεση στο μαινόμενο τουρκικό πλήθος που ζητούσε εκδίκηση και λιντσάρισμα των δύο συλληφθέντων.

Από την πρώτη νύχτα και την επόμενη μέρα, ο Πατάτσος είχε πρησμένο πρόσωπο και πρησμένα μάτια.

Ο Διομήδους είχε την ευκαιρία να συνομιλεί με τον Πατάτσο για τα βασανιστήρια που υπέστη. Συνομίλησαν αρκετές φορές. Γι’ αυτό και η μαρτυρία του είναι σοβαρή και αξιόπιστη. Τον έλουζαν με νερό, τοποθετούσαν την κεφαλή του σε κουβά γεμάτο νερό για τη δοκιμασία του τεχνητού πνιγμού, μια από τις πέντε τεχνικές που τελειοποιούσαν οι βασανιστές στη Λευκωσία. Τον υπέβαλλαν επίσης σε καθημερινό συνεχή ξυλοδαρμό. Το τράβηγμα των νυχιών με εργαλεία ήταν επίσης ένα εκ των βασανιστηρίων στο σώμα του Ιάκωβου και άλλα που αδυνατεί ο άνθρωπος να τα περιγράψει. Μαρτυρά ο Διομήδους: «Πολύ συχνά βλέπαμε τον Πατάτσο να οδηγείται στον πρώτο όροφο του κτηρίου και όταν επέστρεφε τον έφερναν κυριολεκτικά κωλοσυρτό. Στη διάρκεια της κράτησής του, τον κτύπησαν και τον βασάνισαν πολύ. Συχνά φαινόταν ξαναχτυπημένος».

ΜΝΗΜΗ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ ΤΟΥ ΦΩΤΕΙΝΟΥ ΑΙΒΑΛΙΩΤΗ

ΦΩΤΙΟΥ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ ΑΤΕΛΗΣ ΨΗΦΗΔΩΣΙΣ

του Γιάννη Πεγειώτη

Ο Φώτης Κόντογλου, ο κυρ Φώτης ο των Κυδωνιών, εισέβαλε με έναν άλλον τρόπον εις την Ελλάδα των ετών του είκοσι.
Γεννηθείς το έτος 1895 μήνα Νοέμβριο από πατερά ναυτικό τον Νικολά Αποστολέλλη και μητέρα τη Δέσπω Κόντογλου από γενια ιερατικη του Αϊβαλιού. Πατρίς του η πλέον πρωτινή πολιτεία της Ελληνικής Ανατολής με ρίζες βαθιές ώς τις Αρχαίες Κυδωνιές.
Παιδί και νέος στην Ανατολή μαζί με τα αδέρφια του τελείωσαν το Σχολαρχείο και το ονομαστό Γυμνάσιο των Κυδωνιών.
Με την άφιξη στην Αθηνά το έτος 1913 με την ταυτόχρονα εγγραφή στην Γ Τάξη της Σχολής Καλών τεχνών μια πορεία αναζητησης και επιβίωσης ξεκινά για το χαρισματικο παιδί από το Αϊβαλί.
Εκείνην την εποχή δεν είχαν καν υποπτευθεί οι νέοι και οι νέες του Αϊβαλιού τι περίμενε την πόλη το έτος 1922 που προσέγγιζε. Ο Κόντογλου ζώντας στην Ευρώπη. Επιβιώνοντας με δυσκολίες μεγάλες. Προχωρεί σταδιακά σε ένα ισχυρό φρόνημα και χαρακτήρα που δεν μπορείς να τον νταγιαντίσεις με ψευδαισθήσεις.
Ο βιογράφος του Π. Ριζόπουλος περιγραφεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει με την έλευση του 1914 “Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Α´ Παγκοσμίου Πολέμου ἡ οἰκογένειά του ἀναγκάζεται νὰ τοῦ διακόψει τὸ ἐπίδομα σπουδῶν καὶ μαζὶ μὲ τὸ συμμαθητή του Σπύρο Παπαλουκᾶ, ἐργάζονται σὲ φωτογραφεῖα καὶ βάφουν θεατρικὰ σκηνικά. Μὲ τὴν καταστροφὴ τοῦ Ἀϊβαλίου (1914–1917) χάνει τὴ μητέρα καὶ τὸ θεῖο του, διακόπτει τὶς σπουδές του καὶ μεταβαίνει στὴν Εὐρώπη ὅπου ἐργάζεται ὡς ἀνθρακωρύχος. Παραμένει στὸ Παρίσι καὶ συνεργάζεται μὲ τὴν ἐφημερίδα «Illustration». Τὸ 1919 ἐπιστρέφει στὸ Ἀϊβαλὶ ὅπου διδάσκει γαλλικὰ στὸ Παρθεναγωγεῖο τῆς πόλης.”
Βιωνοντας τραγικά τον πρώτον διωγμον δεν εμπιστεύεται τους Τούρκους στο δεύτερο διωγμό. Φεύγει από το Αϊβαλί με τους επιζώντες συγγενείς του πριν μπουν οι ΤΟΥΡΚΟΙ και οδηγήσουν τον ανθό της νιότης στα τάγματα εργασίας. Τρεις χιλιάδες νέους άντρες από τους οποίους θα επιζήσουν είκοσι τρεις. Αναμεσά τους και. ο Ηλίας Βενεζης.

ΣΥΝΑΦΟΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ

Οι βιογράφοι του μεγάλου Αϊβαλιώτη προσπερνούν βιαστικά την δεύτερη μεγαλύτερη του ορφάνια. Στον πρώτο διωγμό δεν χάνει μόνον τα στηρίγματα για τις σπουδές του από την παραγωγή της οικογενειακής γης. Στους διωγμούς από το δεκατέσσερα ως το δεκαεφτά χάνει την πολυαγαπημένη μητέρα και τον δεύτερο πατερά και ευεργέτη του, τον θείον του Στέφανόν Κόντογλου τον μυθικόν ηγούμενον της Αγίας Παρασκευής. Διακοπή των σπουδών, ορφάνια, ταξίδια και βιοπορισμός…Εις τας αρχάς της νεότητος…

Επιστρέψει στο Αϊβαλί, εργάζεται ως καθηγητής αλλά και πάλιν νέα ανατροπή του βίου. Προσφυγιά ξανά με τη τραγική στιγμή της σφαγής της πολιτείας του…

Οσιομάρτυρας Κυδωνιών Γρηγόριος: Ο ηρωικός Επίσκοπος του Αϊβαλιού.

Του Πεγειώτη Γιάννη 

Ο Άγιος του φωτεινού θυσιαστικου βιου

Τον έθαψαν ζωντανό σύμφωνα με μαρτυρία του Ηλία Βενέζη

Δεν τον άκουσαν που τους προέτρεπε να φύγουν, έμεινε και μαρτύρησε μαζί τους.

Από 3000 άνδρες που έπιασαν οι Τούρκοι στο Αϊβαλί, γλίτωσαν 23.

Το Αϊβαλί, μια πολιτεία με τριάντα χιλιάδες ελληνικό πληθυσμό, πατρίδα και του επίσης ονομαστού Φώτη Κόντογλου, ανέβαινε τον δικό της Γολγοθά. Ήταν οι πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας. Καιροί δύσκολοι και αβάστακτοι για τον Ελληνισμό της Μικρασίας. Το σταυρό της πολιτείας αυτής το έπαιρνε στον ώμο του πρώτος και καλύτερος, ο δεσπότης, ο Κυδωνίων Γρηγόριος, ο ωρολογάς. Τον φορτώθηκε χρόνια πολλά πριν, καθώς μαρτυρεί ένας του ποιμνίου του, ο Ηλίας Βενέζης:

«Γνώρισα στα εφηβικά μου χρόνια τον Κυδωνιών Γρηγόριον. Ενέπνεε σέβας και ηρεμία. Και ακτινοβολούσε αγαθότητα: τίποτε ηρωικό, τίποτε το βίαιο. Δεν είχε στη ματιά τη φλόγα των ασκητών, των φανατικών και των μαρτύρων. Αυτό είναι το μεγαλείο του: δεν φώναζε, δεν έδειχνε καν τι ήταν άξιος να πράξει αν εσήμαινε η ώρα".

Σαν άρχισαν οι πρώτοι διωγμοί, την άνοιξη του 1914, έφτασε στο Αϊβαλί ο Ταλαάτ πασάς. Ο περιβόητος Τούρκος Υπουργός των Εσωτερικών πάσκιζε να ξεσπιτώσει τους Έλληνες. Ο ποιμενάρχης δεν τον φοβήθηκε. Στάθηκε μπρος του, μίλησε, δεν σκιάχτηκε το αξίωμα, την κακή φήμη του Τούρκου. Η πόλη είχε προνόμια, τα πιστοποιούσε ένα παλιό σουλτανικό φιρμάνι. Το είχε στα χέρια του. Το έδειχνε με σιγουριά. Είχε το δίκιο με το μέρος του.

Μνήμη Χρήστου Γιανναρά: Δύο χαράγματα

του Γιάννη Πεγειώτη

ΧΑΡΑΓΜΑΝ ΠΡΩΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΝ

Ήταν μια μορφή σημαντική πλάι σε μια συντροφιά ανθρώπων που δεν προσπέρασαν τον Χριστό. Δεν μηδένισαν τον ελληνικόν τρόπον βίου. Στέργιος Βίττης, Αναστάσιος Γιαννουλάτος, π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος, Νικόλαος Σελέντης και τόσοι άλλοι φωτεινοί με τον δικό τους προσωπικόν δρόμον.

Ο Χρήστος Γιανναράς. 

Τον πρωτοδιαβασα στο Γυμνάσιο. Τοτε στην Κύπρο δίδασκαν δοκίμια. Ανάμεσα τους “Η μοναξια του μεγάλου σκοπού “από το βιβλίο ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΔΙΨΑ. Εκεινο το βιβλίο που σε ένα κείμενο του πονεμενον υμνεί τον φίλο του Στέργιο τον κατοπινά μύστη της αγάπης και του Ορθόδοξου βίου Αρχιμανδρίτη Ευσέβιο Βίττη τον ακόλουθο του Αββά Πιερ, τον αναχωρητή στη Σκανδιναβία.

Τον πρωτογνώρισα στα 1985 όταν πήγαμε να τον παραλάβουμε από το αεροδρόμιο Λάρνακας με τον καθηγητή μας Αντώνιο Καλογήρου. Το βράδυ στο Λήδρα πίνοντας καφέ πλάι στον Λουκά, την Ηλιάνα, τον κύριο Αντώνη που ήταν φίλος του και μας δίδασκε το αλφαβητάρι της πίστης στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου. Εκείνο το βράδυ κατάλαβα πως αυτός ο ανδρείος άνθρωπος, ο δάσκαλος ακόμα και αν διαφωνούσες μαζί του σε κάποιες του απόψεις σε βοηθούσε να προχωρήσεις, να αναζητήσεις, να αντιδράσεις, να αντισταθείς στις μηχανές της αποικιοκρατικής Δύσεως στην εισβολή της Μάστιγας της Ανατολής στη νήσων μας.

Οι διαλέξεις και οι ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ διαλόγου μαζίν του στην ΠΑΚ ήταν μυσταγωγίες διαλόγου και Ελληνικού λόγου. Ήταν τότε χαρούμενος. θυμάμαι ένα βράδυ στην Παλιά Λευκωσία να χαίρει βλέποντάς μας. Του άρεσε όταν απαγγέλαμε διαλεκτικά ΠΟΊΗΜΑΤΑ ιδιαίτερα Λιπαρή. Όταν χορεύαμε. Προπαντός όμως επαναλάμβανε πως μιλούσαμε ωραία ορθά Ελληνικά και κάπως απορούσαμε, ρωτούσαμε συνεχώς.

Συρία: Εκατοντάδες δολοφονίες και βιαιότητες καθεστώτος Τζιχαντιστών

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ

NBC Εκατοντάδες άμαχοι έχουν σκοτωθεί στη Συρία. Να τι ξέρουμε.

Περισσότεροι από 1.300 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε έκρηξη βίας στη Λατάκεια και την Ταρτούς τις τελευταίες 72 ώρες, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Εκατοντάδες άμαχοι σκοτώθηκαν στη Συρία τις τελευταίες 48 ώρες, σηματοδοτώντας την πιο θανατηφόρα έκρηξη βίας από την πτώση του καθεστώτος Άσαντ τον Δεκέμβριο.

Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (SOHR) με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο αναφέρει ότι τουλάχιστον 830 άμαχοι έχουν σκοτωθεί σε αυτό που περιέγραψε ως «τη μεγαλύτερη συλλογική πράξη εκδίκησης στην ακτή και τα βουνά της», με τον αριθμό των νεκρών να αναμένεται να αυξηθεί.

Περισσότεροι από 1.300 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί μέσα σε 72 ώρες, σύμφωνα με την οργάνωση. Το σύνολο περιλαμβάνει μέλη των δυνάμεων ασφαλείας και θανάτους μαχητών.

Δεν είναι σαφές ποιες ομάδες εμπλέκονται στη δολοφονία αμάχων, με αναφορές για διαφορετικές πολιτοφυλακές που συγκλίνουν στην περιοχή, και πολλά παραμένουν άγνωστα για το τι εκτυλίσσεται στη Συρία. Ο προσωρινός πρόεδρος της Συρίας Άχμεντ αλ-Σαράα κάλεσε για ειρήνη την Κυριακή, εν μέσω αναφορών για εκτελέσεις, αποσπάσματα πυροβολισμών και σορούς στοιβαγμένους στους δρόμους.

Η μεθόδευση της δημιουργίας μουσουλμανικών θυλάκων στην Κύπρο

ΟΙ ΘΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΛΙΤ ΑΠΟ ΤΟ 1950 ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1974

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΙ ΤΗΛΛΥΡΟΙ

ΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΦΤΩΧΟΙ

Οι Τουρκοκύπριοι ήταν εξισλαμισμένοι, αλλά ελληνόφωνοι, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον ίδιο τον Ραούφ Ντνκτάς. 

Ζούσαν από κοινού με τους Ελληνοκύπριους.

 Πρωτο στάδιο για τα διχοτομικά σχέδια των Τούρκων, αλλά και των Βρετανών, ήταν η πρόκληση διχασμού και ο συνακόλουθος διαχωρισμός των Τουρκοκυπρίων από τους Ελληνοκυπρίους.

 Δημιοργήθηκαν σταδιακά τουρκοκυπριακοί θύλακες σε όλη την Κύπρο, όπου μετακινήθηκαν τουρκοκυπριακοί πληθυσμοί.

 Οι θύλακες το 1963 [φωτο] έπαψαν να αναγνωρίζουν την εξουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ στον μεγαλύτερο τουρκοκυπριακό θύλακα της Λευκωσίας δημιουργήθηκε η “πράσινη γρμμή”. Η οποία επεκτάθηκε σε όλη την Κύπρο το 1974 με την τουρκική εισβολή. Οι θύλακες των κατεχομένων ενσωματόθηκαν σε αυτά, ενώ αυτοί των ελεύθερων περιοχών καταλήφθηκαν από τις ελληνοκυπριακές και ελλαδικές δυνάμεις. Οι πληθυσμοί με τη θέλησή τους κατέφυγαν στα κατεχόμενα. Σχετικά το άρθρο του Γιάννη Πεγειώτη.

του Γιάννη Πεγειώτη

Συνεχίζω την παράθεση κάποιων συμπερασμάτων μετά από δεκαετίες έρευνας. Από τα χρόνια προ του τριάντα ξεκινά με υποκίνηση Τουρκικών Υπηρεσιών η προώθηση της δημιουργίας μουσουλμανικών θυλάκων στην Κύπρο.

Οι Τουρκοκύπριοι συνεργάτες της αποικιοκρατίας

• ΟΙ ΦΥΓΑΔΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ Ο ΚΑΤΟΠΙΝΟΣ ΤΟΥΣ ΒΙΟΣ

• Ο ΥΠΟΚΟΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

του Γιάννη Πεγειώτη

Μετά τον αποχαρακτηρισμό αρκετών ” κενυατικών ” εγγράφων που αφορούσαν την Κύπρο του πενήντα προέκυψε αρχειακό υλικό για τους ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ των Βρεττανών ιδιαιτέρως δε των Τουρκοκυπρίων για τους οποίους δεν είχαμε από δεκαετιών βάσιμες πληροφορίες.

Στο Λονδίνο πάρα τις οδηγίες που έλαβαν μετά τη φυγάδευση τους να είναι προσεχτικοί ,να μην προξενούν δημοσιότητα με τον τρόπο ζωής τους και να μην προκαλούν τους άλλους μετανάστες στο Λονδίνο, Έλληνες και Τούρκους. Η πραγματικότητα συχνά διέψευσε τους εργοδότες και προστάτες τους στην Κύπρο. Προβλημάτισε έντονα τους “χειριστές” τους και σε κάποιες περιπτώσεις προξένησε προβλήματα στην Σκότλαντ Γυαρντ.

Πριν περάσει χρόνος φυγαδευμένες Τουρκοκύπριοι συνεργοί σε ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ άρχισαν να εμπλέκονται σε παράνομες δραστηριότητες και να απασχολούν αστυνομικές αρχές και Δικαστήρια για οπλοφορίες, εκβιασμούς και ποίκιλες δραστηριότητες στο Σόχο και άλλες περιοχές του βρετανικού υποκόσμου και της έκνομης κερδοφορίας.

ΤΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ ΔΙΑΦΥΓΗΣ

Τα δρομολόγια των φυγαδευθέντων κατά την δεκαετία από το 1956 μέχρι το 1966 από τους ΒΡΕΤΤΑΝΟΥΣ δεν είναι πάντα τα ίδια. Ελληνοκύπριοι,Τουρκοκύπριοι και ενίοτε Βρεττανοί φυγαδεύονται από τους ΒΡΕΤΤΑΝΟΥΣ είτε στο Λονδίνο και σε άλλες πόλεις της Μεγάλης Βρεττανίας είτε στην Αυστραλία και τη Νότιο Αφρική μέσω Λονδίνου.

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΦΥΓΑΔΕΥΣΕΙΣ

Η βρετανική καταστολή στην Κύπρο από το 1920 έως το 1945

18/11/2024

ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Η μάχη των πληροφοριών στην Κύπρο μέσα από τα βρετανικά αποικιακά αρχεία, από τα Οκτωβριανά μέχρι την έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μελετώντας τα έγγραφα που έχει συγκεντρώσει ο ερευνητής και συγγραφέας Θεοχάρης Σταυρίδης στο μνημειώδες έργο του, “Η Ιερά Μονή Κύκκου στα Βρετανικά Αρχεία 1930-39″, έχουμε επιλέξει μια ολόκληρη σειρά εγγράφων, αναφορών, τηλεγραφημάτων, κρυπτογραφικών μηνυμάτων, ερωτήσεων και απαντήσεων, οδηγιών από το Υπουργείο Αποικιών προς την Κύπρο.

Από αυτά, μετά από τις αναγκαίες διασταυρώσεις και παράλληλες αναγνώσεις, καταλήξαμε σε κάποια συμπεράσματα γύρω από τις μυστικές υπηρεσίες και τη συλλογή και ανάλυση πληροφοριών από τη βρετανική κυβέρνηση και την αποικιακή Διοίκηση που είχε εγκατασταθεί στην Κύπρο. Από τις αναφορές που παρουσιάζει για καταστολή στην Κύπρο ο Θεοχάρης Σταυρίδης είναι παραπάνω από προφανής ο ρόλος του αστυνομικού υποδεκανέα Κ. Τ. ως πληροφοριοδότη και συντάκτη αναφορών για πάμπολλα γεγονότα και εκδηλώσεις που προηγήθηκαν είτε ακολούθησαν των Οκτωβριανών. Σε κάποιες από τις δραστηριότητες της Αστυνομίας της Λευκωσίας εμφανίζεται και ο αινιγματικός πληροφοριοδότης Α.

Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η περίπτωση ενός σημαντικού προσώπου της κυπριακής κοινωνίας, ο οποίος στα κατοπινά χρόνια θα ενταχθεί στους ψιθυριστές, το αινιγματικό αυτό δίκτυο που αποκαλύφτηκε προ ετών και ουσιαστικά προβλημάτισε τους ερευνητές για την οργάνωση των Βρετανών σε ζητήματα πληροφοριών στην Κύπρο των δεκαετιών του 1930, 1940 και 1950. Σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο είχε προγραμματιστεί τυχαία συνάντηση με τον Κυβερνήτη για διαβίβαση σοβαρών πληροφοριών, χωρίς να προξενηθούν υποψίες για την ιδιότητά του ως σημαντικού πληροφοριοδότη.

Κάποτε στην Κύπρο

Από Πεγειώτη Γιάννη

Κάποτε το να έχεις σιδερένια ξύστρα ήταν μεγάλη πολυτέλεια.  Μια τέτοια αρκούσε για όλη την τάξη του Δημοτικού μας σχολείου.  Ένα λάστιχό αρκουσε πεντε έξι παιδια.  Ένα αναγνωστικό λιγοστά τετράδια μας έμαθαν ελληνικά και μας βοήθησαν να αγαπήσουμε ανάγνωση και γραφή.

Τον Οκτώβριο του 1974 ενισχύθηκε το συσσίτιο στο σχολείο.  Λεφτά δεν υπήρχαν αλλά οι ηρωικές καθαρίστριες φρόντιζαν με χίλιους τρόπους οι χορηγίες να μετατρέπονται σε λιχουδιες.  Το γάλα και το ρύζι σε ριζόγαλο.  Χίλιες δυο λύσεις για να χαρούμε.  Να πορευτούμε τους δύσκολους εκείνους μήνες.

Πηγαίναμε πρωί απόγευμα.Δύο κύκλοι.  Στη γειτονιά οι μανάδες συνεργάζοντάν.  Πάντά τις

έχω κρυμμένες στην καρδιά μου εκείνες τις

ώρες που οι μανάδες μας στρώθηκαν στον κόπο στην μέριμνα για να στηρίξουν τις προσφυγούες μανάες.  Η μάνα μου κουμανταρε ρυθροις μυστικοις να αντέξουν όλες να μην γονατίσουν.

Στη ξένη δούλεψη από τα δώδεκα 

σε άγνωστο τόπο ήξερε από πόνο και αγωνιστηκε με αρχοντιά και διακριτηκότητα.

Η κυρία Ελένη με τη γιγάντια καρδια αγάπης

Νύχτες που με έστειλε να αφήσω ψωμί σε παράθυρο κουζίνας.Να το βάλεις και να χαθείς...

4.9.2016