Η ανάγκη για εκπαίδευση στην Ελλάδα

Του Αντώνη Καραμπάτσου

Περί της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων ο λόγος σήμερα.  

Αγαπητοί φίλοι, πριν πάρετε θέση ΥΠΕΡ ή ΚΑΤΑ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα,  παρακαλώ πολύ ακούστε μια αλήθεια που βιώνει η Ελλάδα, βουβά, ψιθυριστά!! Μια αλήθεια που αγνοείται από την έρευνα του P.I.S.A. (Programme for International Student Assessment).  Έρευνα που  γίνεται στα πλαίσια του Ο.Ο.Σ.Α. (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης).

Εσείς θα κρίνεται αν είναι  μια επαινετή αλήθεια. Εσείς θα κρίνεται αν φυσά ούριος άνεμος στην   ελληνική κοινωνία !!!!

Εύχομαι με νηφάλια περίσκεψη να  καταλήξετε,  είτε στο ΥΠΕΡ, είτε  στο ΚΑΤΑ.    Ελπίζω όλοι μας  και το υπουργείο, όποια απόφαση και αν πάρουμε  να θυμηθούμε  το κατά Ματθαίον:  «ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι.» 

 

Θα μακρηγορήσω όσο πρέπει, όσο αρκεί για την Ελλάδα!!!!!

Με τον Χασάν στη Σάμο

«Μάθε παιδί μου γράμματα»

Πριν    λίγα    χρόνια    βρέθηκα    στη    Σάμο    για    διακοπές.   

Μας    φιλοξενούσε, την παρέα μου και εμένα, ο φίλος μας και ιδιοκτήτης του τουριστικού συγκροτήματος (Doyssa Seaside Resort)  που βρίσκεται κοντά στο Πυθαγόρειο. Το συγκρότημα είχε μορφή χωριού με πλατεία, εκκλησία και κτήρια, που είναι πιστά αντίγραφα παραδοσιακών σπιτιών της Σάμου. Ήταν ένα παραδοσιακό και ταυτόχρονα τουριστικό χωριό.

Η συγκυρία το έφερε, στο χώρο αυτό να έχω την τύχη και τη χαρά να παρακολουθήσω δύο αξιόλογες εκδηλώσεις και να γνωρίσω έναν καλό φίλο. Ανέλπιστα και τα τρία αυτά και σπουδαία!

Η μια εκδήλωση έγινε για να τιμήσουν τον Ευπαλίνο, τον δημιουργό του θαυμάσιου εκείνου ορύγματος, που ύδρευε την αρχαία πόλη. Η άλλη, για να τιμήσουν τον «σχολικό πολιτισμό» των Ελλήνων και είχε ως θέμα ένα παράξενο τίτλο: «Μάθε παιδί μου γράμματα», που συνοδευόταν με έναν συναισθηματικό υπότιτλο: «μια ιερή ευχή ή μια ιερή φοβέρα». Τέλος, και η γνωριμία μου με έναν φίλο έγινε εκεί, επίσης, τυχαία.

Επειδή και τα τρία αυτά γεγονότα τα έζησα ταυτόχρονα και είναι αλληλένδετα μεταξύ τους, θα τα περιγράψω όπως ακριβώς κύλισαν στον χρόνο των ολιγοήμερων διακοπών μου.

Θ’ αρχίσω από την τρίτη μέρα των διακοπών μου, γιατί οι προηγούμενες δύο ήταν οι συνηθισμένες εξορμήσεις, που κάνει κάθε επισκέπτης του νησιού πηγαίνοντας άλλοτε στο Ηραίο, τον ναό της Ήρας, άλλοτε στο Ευπαλίνειο όρυγμα, άλλοτε στο σπήλαιο του Πυθαγόρα, άλλοτε στον Μαραθόκαμπο, άλλοτε στο Κοκκάρι και άλλοτε αλλού.

Την τρίτη, λοιπόν, μέρα ξεκινήσαμε πάλι από αυτό το γραφικό τουριστικό χωριό, για να συνεχίσουμε τις εξορμήσεις μας για τα αξιοθέατα. Σε αυτή την τελευταία περιήγησή μας πήγαμε να δούμε τον αυτοκράτορα Τραϊανό, το ομοίωμά του φυσικά, με ύψος … 2,70 μέτρα.

Καθώς περιεργαζόμαστε τον υπερμεγέθη ανδριάντα του Τραϊανού, άκουσα κάποιον δίπλα μου να λέει:

Ωραίο άγαλμα! και μου έδειξε τον Τραϊανό.

Ωραίο, αλλά όχι άγαλμα, αν και ο Τραϊανός θα το ήθελε πολύ φαντάζομαι, του απάντησα γελώντας του, πολύ φιλικά.

Αν όχι άγαλμα τότε τι είναι; με ρώτησε όλο απορία.

Αγάλματα θεωρούσαν οι αρχαίοι Έλληνες εκείνα τα γλυπτά μνημεία που προκαλούσαν θαυμασμό, δέος και αγαλλίαση στον θεατή και τέτοια ήταν μόνο όσα αναπαριστούσαν τους θεούς τους!

Ενδιαφέρον, είπε, δεν το γνώριζα…!

+Πέτρος Θέμελης

Αντώνης Καραμπάτσος

Σήμερα ,αγαπητοί φίλοι, δεν θα μιλήσουμε για  ένα  ποίημα ποιητή, αλλά για ένα ποίημα ενός σκαπανέα του παρελθόντος!!!!! 

Σήμερα αποχαιρετούμε οι Μεσσήνιοι και  όλη η Ελλάδα τον Πέτρο Θέμελη τον άνθρωποι που ξεσκέπασε την ωραιότερη, ιερότερη, και συμβολικότερη πόλη του αρχαίου κόσμου. Μια πόλη η αρχαία Μεσσήνη που ανέτρεψε το φοβερότερο ιδιώνυμο ιστορικό έγκλημα του αρχαίου μας κόσμου   ( διαβάζοντας παρακάτω κάνε συνειρμούς αγαπητέ αναγνώστη)  

   Λένε  και είναι αλήθεια ότι στους ανθρώπους αρμόζει να λέμε ,σαν πέσει η αυλαία καλά λόγια με επαίνους.

Τα λόγια που θα ακούσετε σήμερα  δεν είναι επιτάφιος λόγος, αλλά ένα «μνημόνιο» προς τους ουρανούς που τον προσυπογράφουμε όλοι, οι Μεσσήνιοι !      

Στον Πέτρο Θέμελη  τον αρχαιολόγο !

Έφυγες,, λοιπόν, αγαπητέ μας Αρχαιολόγε Πέτρο Θέμελη! 

Για τους ουρανούς όπως λένε!!!

Σήμερα όλη η Μεσσηνίας σύμψυχη   σου λέει το αντίο!  

Αν μπορούσες να μιλήσεις εσύ τώρα για τη ζωή σου, να πεις το στερνό σου λόγο, σαν απολογία ή σαν εξομολόγηση σε όλους μας ή σε όποιον Άλλο σε ακούσει εκεί που πας, θα έλεγες ότι: 

 «Άγγιξα αγάπησα έσκαψα». 

Αυτά θα έλεγες και θα αρκούσαν. Δεν θα χρειαζόταν τίποτε άλλο. 

Αλλά τώρα εσύ δεν μιλάς και εγώ έχω την   βαριά τιμή να πάρω το  λόγο. 

Είμαι ο Αντώνης Καραμπάτσος που σε προσφώνησα πριν πολλά χρόνια, στην Αθήνα όταν σε τίμησε η  μεσσηνιακή αμφικτιονία

Αυτή την ομιλία μου ΤΟΤΕ θα παραθέσω ΤΩΡΑ που είχε τότε και τώρα διπλό στόχο, Αφενός   να τιμήσει τον Πέτρο Θέμελη τον  καθηγητή αρχαιολογίας, τον  άνθρωπο που δημιουργεί με τις ανασκαφές του το βαρύ όχημα πάνω στο οποίο θα στηριχτεί ολόκληρο το πολιτισμικό οικοδόμημα της Μεσσηνίας και αφετέρου να ευαισθητοποιήσει τους Μεσσήνιους σχετικά με την πολιτιστική μας κληρονομικά!!!  

Το ανθρώπινο είδος στην Αντιγόνη του Σοφοκλή

Του Αντώνη Καραμπάτσου

Ο Σοφοκλής, ένας από τους τρεις μεγαλύτερους τραγικούς  ποιητές, της Ελλάδας στο έργο του  Αντιγόνη, έγραψε έναν περίφημο κείμενο για τον άνθρωπο.

 Δεινό είναι λέει το ανθρώπινο είδος. Ένα χαρμάνι αξιοθαύμαστων και αξιοχλεύαστων πολιτών!!!

 Στους   μεν πρώτους ανήκει κάθε   πολιτισμένος και εκλεκτός πολίτης στους  δε δεύτερους  κάθε απολίτιστος και   κακοποιός πολίτης.

Θαυμάστε, αγαπητοί φίλοι, τις λέξεις που χρησιμοποιεί ακριβώς  ο Σοφικλης!!!

Λέει:  Στους  μεν  ανήκει κάθε  Υψίπολις , στους δε ανήκει κάθε  άπολις!!! (λέξεις που σημαίνουν ο μεν είναι πολίτης που εξυψώνει την πόλη του (Εύκοσµος,  αξιόλογος πολίτης), στους δε είναι πολίτης  που απαξιώνει την πόλη  του (απολίτιστος,   απόκοσμος) 

Ο Σοφοκλής, για τον άνθρωπο...

 

Ύµνος στο ΜΠΟΡΩ

(Ελεύθερη απόδοση από το χορικό της Αντιγόνης από Α. Καραμπάτσο)

Από όλα όσα οι άνθρωποι στο κόσµο αυτό θαυµάζουν

Ασύγκριτα είναι ανώτερη τ’ ανθρώπου η σοφία.

Μ’ αυτή λαλιά αυτός έφτιαξε κι έµαθε να τη γράφει.

Μ΄ αυτή ονόµατα πολλά σε όλα έχει δώσει. 

Η αειφόρος επικαιρότητα του Ηράκλειτου !

Ο δάσκαλος του καλλίστου βίου!! 

Του Αντώνη Καραμπάτσου

Αγαπητοί φίλοι, διάλεξα πέντε από τα 153 στο σύνολό τους  διασωθέντα «αποσπάσματα» με τη μορφή  ρητών ή  συντόμων σκέψεων ή αινιγματικών λόγων του Ηράκλειτου, (που πρόσφατα ολοκλήρωσα μια προσπάθεια διερμηνείας τους) για να δούμε τη διαχρονικότητα του ορθού λόγου του . Να δούμε πόσο επίκαιρος  είναι ο λόγος του σήμερα,  που του Καταρ ο θίασος φλέγεται στις Βρυξέλλες!!!!

(Ο συνολικός πληθυσμός του Κατάρ ανέρχεται σε 2,6 εκατομμύρια και αποτελείται από 313.000 πολίτες του Κατάρ και 2,3 εκατομμύρια μετανάστες!!!!)

132. Τιμαί θεούς και ανθρώπους καταδουλούνται. 

Οι τιμές θεούς και ανθρώπους υποδουλώνουν.

Αν στη ζωή ζητάς  τιμές

Με υπερβολές

σε βάζουν σε μπελάδες

 

Θα σκύβεις  κάτω το κορμί

Στη γη 

Θα  κάνεις τεμενάδες. 

135. Συντομωτάτην ὁδὸν ἔλεγεν εἰς εὐδοξίαν τὸ γενέσθαι ἀγαθὸν. 

Ο συντομότερος δρόμος για ν’ αποκτήσεις καλή φήμη είναι το να γίνεις καλός.

Οι άνθρωποι  οι αγαθοί

Οι καλοί

πολύ είναι δοξασμένοι

Γιατί ο φθόνος χάνεται

σβήνεται

όταν κανείς πεθαίνει

Το πανηγύρι της Κακάβας (από το Δωδεκάλογο του γύφτου) .

Ανάλυση

Του Αντώνη Καραμπάτσου

Ακούστε μια μελωδία του Παλαμά  διαχρονική και κατ εξακολούθηση επίκαιρη. ( Προσοχή: μη  σταθούμε  «επιπόλαια» στις νότες! Στο βαθύ νόημα να σταθούμε Το μαχαίρι είναι δίκοπο (αμφίστομο). Ας το ακούσουμε .......  συν-αμφότεροι ….νηφάλιοι!!!!)

1. Το πανηγύρι της Κακάβας (από το Δωδεκάλογο του γύφτου) 

.

 O Δωδεκάλογος του Γύφτου 

 

     "Το πανηγύρι στην Κακάβα" (αποσπάσματα )

-Γύφτε λαέ, άκουσέ με - το πρωτόσταλτο είμαι

σημάδι από την πλάση που θαρθεί

ύστερα από ποιούς καιρούς και χρόνια πόσα!

Ένας εγώ, και ζω για χίλιους.

Γύφτε λαέ, άκουσέ με, δε σου μίλησε

προφήτης σου ποτέ σαν τη δική μου γλώσσα.

………………………………………….

Είμαστε εμείς οι απάτριδοι κι οι αγιάτρευτοι

γιούχα και πάντα γιούχα των πατρίδων!

Είμαστε εμείς οι αθάνατοι απολίτιστοι

κι οι Πολιτείες λημέρια των ακάθαρτων

κι οι Πολιτέιες ταμπούρια των κιοτήδων -

 Γιούχα και πάλε γιούχα των πατρίδων!

Η μάντρα είν' ο αφίλιωτος οχτρός μας

την πλατωσιά του κόσμου την στενεύει

…………………………………….

Νόμος εμάς, νυχτοήμερα και πάντα, ο δρόμος.

Με το γλύστρημα φύγαμε του αγριόγατου

και με της νυχτερίδας το παράδαρμα,

και με τη γρηγοράδα της ακρίδας,

και με την καταφρόνια την ασώπαστη

για τις φωλιές, τα σπίτια και τα κάστρα.

Γιούχα και πάλι γιούχα της πατρίδας.

Γρυπάρης Ιωάννης Ο Πραματευτής

Από Αντώνης Καραμπάτσος fb

Γρυπάρης Ιωάννης

Ο Πραματευτής 

Ένα …..πταισματάκι ο Γρυπάρης το μεταποιεί σε κακούργημα και……. 

Η κεντρική ιδέα  του ποιήματος: Ένας ωραίος άντρας λογοδοσμένος παρασύρεται και «πατάει» το λόγο του. Όταν μεταμελείται τρελαίνεται από τύψεις. (Μια μελωδική  τραγωδία )

 Ο Πραματευτής 

 1. Ήρθε απ' τη Πόλη νιος πραματευτής --με διαλεχτή πραμάτεια,

2. μ' ασημικά και χρυσικά --και με γλυκά τα μαύρα μάτια.

3. Κι οι νιες ποθοπλαντάζουν του χωριού --στις πόρτες και στα  

 παρεθύρια,

4. κι οι παντρεμμένες ξενυχτάν --για τα σμιχτά γραφτά του φρύδια.

5. Τρίζωστη ζώνη ολόχρυση φορεί--σε δαχτυλίδι-μέση,

6. και πια η ωραία χήρα δε βαστά:---"Πραματευτή, πολύ μ' αρέσει

7. η ζώνη που φορείς κι ό,τι να πεις-- σου τάζω κι άλλα τόσα..."

8. -"Δε τη πουλώ μ' ουδέ φλουριά--μα ουδέ όσα κι άλλα τόσα γρόσα.

9. Έτσι ωραία, -ωραία πως να σε πω,--ρόδο ή κρίνο;

10. ένα μου κόστισε φιλί --κι όπου βρω δυο τη δίνω...

11. -«Σύρε ταχιά στην Ώρια τη σπηλιά,-- πραματευτή με τα ωραία μάτια,

Όσο Mπορείς, Κ. Καβάφης

Τούτο το ποίημα έχει μια διαχρονική αξία! Τούτο δε τον καιρό, νομίζω, έχει και επικαιρότητα αφού συνιστά σε όλους μας, !!!! Όσο μπορούμε μακριά από την προσποίηση, υποκρισία και ψευτιά «Όσο μπορούμε» !!!

Όσο Mπορείς, Κ. Καβάφης

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική

Η τεχνική του ποιήματος

Ελεύθερος στίχος

Νοηματική ανάλυση

Αντώνης Καραμπάτσος

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις….. λέει ο ποιητής!!!!

 Μα ποιο ‘Θέλω’ μπορεί να σταθεί αδιάφορο μπρος στο ‘Πρέπει’ και ‘Μπορώ»; Κανένα! 

Δεν το λέει ο ποιητής, αλλά το υπονοεί, διότι αν δεν το υπονοεί το ποίημα αυτό δεν θα προκαλούσε τέτοια συγκίνηση και οι «συμβουλές» που δίνει ο ποιητής παρακάτω στο ποίημά του θα ήταν φλυαρίες, ένα ανούσιο κήρυγμα. Το ποίημα τούτο δεν δίνει άμεσα συμβουλές! Όλο το ποίημα είναι μια ικετευτική παράκληση θρησκευτικής ακολουθίας! Είναι ο «ταπεινά» υπερήφανος λόγος του Καβάφη! 

Αλλά, προς θεού, αγαπητέ αναγνώστη, μη θεωρηθεί ότι αψήφιστα και αυθαίρετα, βάλλαμε εμείς εδώ τις λέξεις το «Πρέπει» και Μπορώ κοντά στο «Θέλω»
Θα σταχυολογήσουμε από μερικά ποιήματα του Καβάφη συγκεκριμένες φράσεις του για να αποκαλυφθεί ο σεβασμός και η υπόληψη που έδινε ο Καβάφης στο «Πρέπει» και στο «Μπορώ»

 
Θα προσεγγίσουμε με προσοχή τον λόγο του και θα καταθέσουμε αυτολεξεί ότι "εκφράζει" γραπτά ο ίδιος στα ποιήματα του, κάνοντας σχετικές αναφορές. Να δούμε πως είναι αλληλένδετα τα: Θέλω -Πρέπει-Μπορώ!!!

Λέει στο ποίημά του: « Μέρες του 1896» ο Καβάφης:
«εξευτελίστην πλήρως από μια ερωτική ροπή του (έμφυτη μολοντούτο)»

Λέει στο ποίημά του «Ομνύει»:
«ομνύω κάθε τόσο να αρχίσω μια καλή ζωή»

Λέει στο ποίημά του «Η πόλις»:
«είπες θα πάγω σε άλλη γη θα πάγω σε άλλη θάλασσα»
«έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες(εδώ) …σ’ όλη τη γη τη χάλασες»

Σεφέρης Γεώργιος - Ελένη / Ανάλυση του Καραμπάτσου Αντώνη

του Καραμπάτσου Αντώνη 

Σεφέρης Γεώργιος - Ελένη

1. "Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες''.

2. Αηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων,

3. σύ που δωρίζεις τη μουσική δροσιά του δάσους

4. στα χωρισμένα σώματα και στις ψυχές

5. αυτών που ξέρουν πως δε θα γυρίσουν.

6. Τυφλή φωνή, που ψηλαφείς μέσα στη νυχτωμένη μνήμη

7. βήματα και χειρονομίες. δε θα τολμούσα να πω φιλήματα.

8. και το πικρό τρικύμισμα της ξαγριεμένης σκλάβας.

9. "Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".

10. Ποιες είναι οι Πλάτρες; Ποιος το γνωρίζει τούτο το νησί;

11. Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας ονόματα πρωτάκουστα:

12. καινούργιους τόπους, καινούργιες τρέλες των ανθρώπων

13. ή των θεών.

14. η μοίρα μου που κυματίζει

15. ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα

16. και μιαν άλλη Σαλαμίνα

17. μ' έφερε εδώ σ' αυτό το γυρογιάλι.

18. Το φεγγάρι