Δεν είναι μόνο ο Donald Trump!!

"Δεν έγιναν λάθη πχ στην αντιμετώπιση των Ινδιάνων της Αμερικής η των μαύρων της Αυστραλίας... δεν είναι λάθος ότι μια ισχυρότερη φυλή, υψηλότερης ποιότητας και σοφίας, πήρε την θέση τους"!!!! (Ουίνστον Τσώρτσιλ)

 Σαν χθες, 24 Ιανουαρίου 1965, πεθαίνει, πλήρης ημερών (90 χρόνων), ο ρατσιστής εγκληματίας πολέμου Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Γόνος εύπορης οικογένειας ευγενών, γεννήθηκε το 1874 στο Ανάκτορο Μπλενχάιμ. Σπούδασε αρχικά στη σχολή Χάρροου και αργότερα στην στρατιωτική ακαδημία. Αξιωματικός του ιππικού από το 1895, παρακολούθησε τον ίδιο χρόνο, ως στρατιωτικός παρατηρητής (από την πλευρά των αποικιοκρατών), τις εξελίξεις στην Κούβα, που πολεμούσε ενάντια στους Ισπανούς.

Όπως έγραψε το 1896, φοβόταν ότι η Κούβα θα γίνει "μια άλλη μαύρη δημοκρατία" το 1896. Με την λέξη "άλλη" αναφερόταν στην Αϊτή, που ήταν το πρώτο έθνος στη σύγχρονη εποχή που κατήργησε την δουλεία και κυβερνήθηκε από μαύρους.

Aκολούθησε η Μέση Ανατολή. Στο Αφγανιστάν συμμετείχε στις σφαγές ενάντια στους τοπικούς πληθυσμούς: "Όλοι όσοι αντιστέκονται θα σκοτωθούν" για "να αναγνωρίσουν την ανωτερότητα της (λευκής) φυλής". 

Έγραφε με ενθουσιασμό για τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα: "Προχωρήσαμε συστηματικά, χωριό ανά χωριό, καταστρέψαμε τα σπίτια, κάψαμε τις καλλιέργειες". Αναζητώντας δημοσιότητα και μετάλλια, έφυγε για την Αφρική. Συμμετείχε στην επέμβαση των Άγγλων στο Σουδάν.

 

Στην διάρκεια του δευτέρου πολέμου των Μπόερς μεταξύ των Βρετανών ιμπεριαλιστών και των Ολλανδών αποίκων, βρέθηκε στην Ν. Αφρική σαν πολεμικός ανταποκριτής. Αιχμαλωτίστηκε αλλά κατάφερε να δραπετεύσει. Το 1900 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής. Συνέχιζε να υπερασπίζεται ρατσιστικές απόψεις μέσα στο κοινοβούλιο και έδωσε μάχη για να μην αποκτήσουν οι μαύροι δικαίωμα δικαίωμα ψήφου στην Ν. Αφρική (στο όνομα της "αυτοδιοίκησης" των λευκών).

Γρήγορα, άρχισε να αναλαμβάνει διοικητικές και υπουργικές θέσεις. Aπο αυτές τις θέσεις είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, πολλά από τα οποία ήταν δική του έμπνευση.

Ο νεοφασισμός, ο νεοφιλελευθερισμός και το μέλλον της Ευρώπης

28/12/2024

ΔΡΟΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ

Την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2024, πραγματοποιήθηκε σε γνωστό αθηναϊκό ξενοδοχείο, μια ημερίδα με θέμα “Η άνοδος του νεοφασισμού και το μέλλον της Ευρώπης”. Την πρωτοβουλία και τη διοργάνωση ανέλαβε η Ελληνορωσική Λέσχη “Διάλογος”, στην οποία και στον πρόεδρό της Δρ. Θεόδωρο Ιγνατιάδη αξίζει έπαινος για την πρωτοβουλία και την διοργάνωση. Έλαβαν μέρος είκοσι διακεκριμένοι ομιλητές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί επιστήμονες, ιστορικοί, ερευνητές και πανεπιστημιακοί.

Δεν θα αναφερθούμε στη συμβολή του κάθε ομιλητή χωριστά. Άλλωστε, οι εργασίες της ημερίδας για το πως αναπτύσσεται ο νεοφασισμός μαγνητοσκοπήθηκαν και θα αναρτηθούν προσεχώς στο διαδίκτυο, θα εκδοθεί δε ένας συλλογικός τόμος με περισσότερες και εκτενέστερες συμβολές στην ίδια θεματική από τις εκδόσεις “Τόπος”, τον Μάρτιο του 2025. Αξίζει ωστόσο και επιβάλλεται να επιχειρηθεί η επισήμανση και ανάδειξη ορισμένων συμπερασματικών σημείων σύγκλισης, για δύο λόγους:

Πρώτον, επειδή προσεγγίσεις όπως αυτές που αναπτύχθηκαν δεν ακούγονται μέσα στον οχετό της παραπληροφόρησης, της χειραγώγησης και της πλύσης εγκεφάλου που υφιστάμεθα από τα δημόσια και ιδιωτικά ΜΜΕ, μέχρι τα τρολς του διαδικτύου και τους μισθοφόρους ανθυπο-“διανοούμενους” του μιντιακού star system.

Δεύτερον, διότι είναι αναγκαίο να επιχειρείται κάθε φόρα μια προσπάθεια σύνθεσης ενός πολυφωνικού και όχι ομοιόμορφου εναλλακτικού λόγου. Υπάρχουν λοιπόν συγκλίνουσες υποθέσεις και στοιχεία που προσφέρονται για γόνιμο διάλογο και περαιτέρω επιστημονική εμβάθυνση.

Εν μέσω ενός παγκοσμίου πολέμου που διεξάγεται σε δύο μέτωπα, τα οποία βαδίζουν πλέον προς την ενοποίησή τους, ο Δυτικός Κόσμος κάνει εκείνο που γνωρίζει πολύ καλά να κάνει: δαιμονοποίηση του αντιπάλου και δαιμονοποίηση κάθε λόγου που δεν είναι πλήρως στρατευμένος σε δύο βασικούς άξονες: την άνευ όρων καταγγελία της Ρωσίας και την επίσης άνευ όρων υποστήριξη του Ισραήλ. Δεν έχει σημασία αν κυνικά ομολογείται από τα πιο επίσημα χείλη πως οι δεσμεύσεις και οι συμφωνίες με την Ρωσία έγιναν απλώς για να κερδηθεί χρόνος στην περικύκλωση της και τον πόλεμο εναντίον της, “μέχρι του τελευταίου Ουκρανού”. Όχι!

Ο νεοφασισμός

Σύμφωνα με το κυρίαρχο αφήγημα, «η Ρωσία απειλεί με εισβολή όλη την Δύση (μια έννοια που επεκτείνεται όλο και ανατολικότερα!). Επίσης δεν έχει σημασία αν το Ισραήλ εισβάλει κάθε εβδομάδα και σε μια άλλη χώρα και αν έχει πρωταγωνιστήσει μέχρι σήμερα στη διάλυση πέντε χωρών του ευρύτερου περιγύρου.

Μονάχα η Δύση υπάρχει;

Σκέψεις με αφορμή ένα συνέδριο στο Παρίσι

από Σωτήρης Γουνελάς -16 Σεπτεμβρίου 2024

Σημείωμα

Το κείμενο που ακολουθεί στάλθηκε στη «Σύναξη» και δημοσιεύτηκε στο 116 τεύχος (Οκτώβριος -Δεκέμβριος 2010, σ.75-80). Επειδή ούτε τότε υπήρξε κάποιου είδους απάντηση ή σχολιασμός και επειδή βρίσκω τα ερωτήματα και το περιεχόμενο του κειμένου απολύτως επίκαιρα-ειδικά σήμερα που ο δυτικός κόσμος βρίσκεται υπό κατάρρευσιν-αποφάσισα να το γνωστοποιήσω στο φιλόξενο «Αντίφωνο».

_______***________

Θα μπορούσα να αρχίσω με τη φράση: πολύπαθος ο χώρος της θεολογίας. Το γνωρίζω όχι βέβαια από τη συμμετοχή μου σε αυτό το συνέδριο (μεταφορά στα γαλλικά μέρους του συνεδρίου με τίτλο «Αναταράξεις στη μεταπολεμική Θεολογία- η ‘Θεολογία του ’60’, εκδ. Ίνδικτος 2009, που έλαβε χώρα στην Ακαδημία του Βόλου το 2005) αλλά από τα δεκαέξη χρόνια στη ‘Σύναξη’. Η θητεία εκείνη (μέχρι το 1997) και η πορεία μου απο εκεί και πέρα με υποχρεώνουν σε μια σειρά σκέψεων και συγκρίσεων, καθώς απλώνεται μπροστά μου ο κάμπος της λεγόμενης γενιάς του 60 και τώρα της λεγόμενης γενιάς του 90. Θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι μετέχω κάπως και των δύο. Γι’ αυτό και γράφω όσα ακολουθούν.

Το συνέδριο αυτό ως προς ορισμένες πλευρές του φαντάζει σαν μια συμφιλίωση με τη Δύση. Εάν είναι έτσι προκύπτουν τα ακόλουθα ερωτήματα:

Α) Γίνεται λόγος για πόλωση Ανατολής–Δύσης, για αντιδυτικισμό από πλευράς γενιάς του 60, για ελληνοκεντρισμό κλπ. Τίθεται το ερώτημα: πόσα χρόνια υπάρχει στη Δύση, μέσα στους χώρους σπουδής και μελέτης, η χιλιετία του Βυζαντίου ή σωστότερα της Ρωμανίας, ως θεολογική, ιστορική, πολιτιστική, κοινωνική πραγματικότητα και το σημαντικότερο ως η περίοδος που συνδέει τον σημερινό χριστιανισμό –ορθόδοξο και μη ορθόδοξο– με τις απαρχές της χριστιανικής Αλήθειας; Θέλω να πω ότι για τη Δύση, το Βυζάντιο ως πνευματική πραγματικότητα είτε παρουσιαζόταν ως ‘παρακμή’, ή ‘θλιβερή συνέχεια’ της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Γίββωνας), είτε, από τους διαφωτιστές, κάτι μεταξύ δολοπλοκίας και ρητορισμών, για να μη πούμε τίποτε για την άποψη του Χέγκελ που είναι αχαρακτήριστη. Δεν αποκλείεται μετά από αυτόν να φτάνει ο πολύς Καστοριάδης στη διατύπωση: «ο βυζαντινός πολιτισμός είναι πολιτισμός θεοκρατικής ετερονομίας, αυτοκρατορικού αυταρχισμού και πνευματικού δογματισμού». Ο Κλεμάν, που μας άφησε πρόσφατα, συνοψίζει άριστα τα πράγματα στο ακόλουθο (αδιάβαστο;) απόσπασμα: «Εμφανίστηκε, λοιπόν, και αναπτύχθηκε προοδευτικά μια θεωρία για τον Θεό, που παραμέριζε ταυτόχρονα την αποφατική προσέγγιση και το συμβολισμό, και που γρήγορα χωρίστηκε αυτή η θεωρία από την εκκλησιαστική εμπειρία. Θεολογία των εννοιών και των συστηματοποιήσεων, αφημένη, με την παρακμή του Θωμισμού, στην αυτάρκεια της λογικής που χωρίζει και αντιθέτει, που αντικειμενοποιεί και κατέχει – αντί να πεθάνη και να ξαναγεννηθή μέσα στο νερό του Βαφτίσματος, για να ιερουργήση ταπεινά το μυστήριο, να στοχαστή μέσα στα όρια του μυστηρίου και όχι π ε ρ ί του μυστηρίου» (Η θεολογία μετά τον ‘θάνατο του Θεού’, εκδ. ‘Αθηνά’, σειρά ‘σύνορο’, 1973, σ. 76). Αυτά σημαίνουν ότι ο τρόπος ή οι τρόποι με τους οποίους οι ευρωπαίοι προσέγγισαν το χριστιανισμό, εκκλησιαστικά και θεολογικά, εξ ορισμού πάσχει. Όχι μόνο λόγω της παραπάνω εξέλιξης, αλλά και λόγω της συσσώρευσης διαφορετικών εμπειριών και πεποιθήσεων στη διάρκεια των αιώνων.

Β) Μήπως η προσπάθεια καθ’ όλα γόνιμη και ουσιαστική αλλά και ορθόδοξη της γενιάς του 60, όπως λέγεται, να ‘επιστρέψει’ στην πατερική παράδοση κάθε άλλο παρά αντιγραφικά και αγκυλωτικά, περνά στη φάση της ‘αποδόμησης’ και ξαναβρισκόμαστε στην αγκαλιά του περιβόητου δυτικού πολιτισμού τον οποίο μια σειρά από θεολόγους, φιλόσοφους, ποιητές κλπ. είχαν καταγγείλει από χρόνια ως στερημένο πνευματικού προσανατολισμού; Τί έκανε τον Μπωντλαίρ, βλέποντας την εξέλιξη της Ευρώπης σε επίπεδο τεχνικής, να διατυπώνει την τρομερή φράση «πολιτισμός δεν είναι ο ηλεκτρισμός και το γκάζι αλλά η ελάττωση των ιχνών του προπατορικού αμαρτήματος»; Τί ήταν αυτό που έκανε τον Πάουντ να γυρεύει πνευματικότητα στην αρχαία Κίνα, τι έκανε τον Αρτώ να ζητά καταφυγή στα μυστήρια των ινδιάνων στο Μεξικό; Τί είναι αυτό που κάνει τον θαυμάσιο Νοβάλις να μιλά για ‘μετατροπή της άπειρης δημιουργικής μουσικής του σύμπαντος σε μονότονο κροτάλισμα ενός τερατώδους νερόμυλου’, στο άγνωστο σχεδόν βιβλίο του Η χριστιανοσύνη ή άλλως Ευρώπη (μετ. στα ελληνικά: Ν. Μ. Σκουτερόπουλου, Εκκρεμές 2004); Γιατί ο Σεφέρης στρέφεται μέσω Έλιοτ στην παράδοση –όσο και όπως στράφηκε– και γιατί ο φίλος του ο Λορεντζάτος (που ήξερε τη Δύση απέξω και ανακατωτά) προχώρησε όντως πέρα από εκεί που σταμάτησε ο Σεφέρης;

Τελικά, ποιες αξίες υπηρετεί το ΝΑΤΟ;

πηγή – newsbreak.gr

Σήμερα η Συμμαχία δεν προσφέρει την παραμικρή εγγύηση αποτροπής απέναντι στον υπαρξιακό κίνδυνο που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από την Ανατολή. Αντιθέτως, προσφέρει εγγύηση εμπλοκής της χώρας σε καυγάδες που δεν την αφορούν καθόλου

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Το εθνικό όνειδος επικών διαστάσεων στα νερά της Κάσου φέρνει ξανά στην επιφάνεια το επίμαχο ερώτημα: Δεδομένης της ανικανότητας του πολιτικού μας προσωπικού, σε ποιον θα μπορούσε να βασιστεί η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις για την εθνική της κυριαρχία; Ίσως στο… ΝΑΤΟ ; Καλό θα ήταν να έχουμε επίγνωση της πραγματικότητας για να μην δημιουργήσουμε ψευδείς προσδοκίες.

Ο σκοπός της ίδρυσης του ΝΑΤΟ το 1949 ήταν πολύ συγκεκριμένος . Και θεμιτό. Ξεκίνησε ως μια συμμαχία κρατών του ελεύθερου δυτικού κόσμου, ενωμένα μπροστά στο φάσμα της απειλής του «κόκκινου ολοκληρωτισμού». Τώρα το πώς έφτασε η Τουρκία εκεί είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο πληρώνουμε ακριβά σήμερα…

Σε κάθε περίπτωση, ο λόγος για την ίδρυση της Ατλαντικής Συμμαχίας ήταν αρκετά σαφής . Τα σύνορα στην Ευρώπη είχαν ασφαλώς παγιωθεί. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι οι Σοβιετικοί είχαν την πρόθεση και την ικανότητα να τους παραβιάσουν και να τσακίσουν τις χώρες που ήταν υπό δυτική επιρροή. Αλλά ο κομμουνιστικός κίνδυνος σίγουρα υπήρχε. Το ζήσαμε και στην Ελλάδα, κάτω από τις πιο φρικτές συνθήκες ενός αδελφοκτόνου πολέμου. Η συμμαχία, λοιπόν, είχε σαφή αντικομμουνιστικό προσανατολισμό. Όχι όμως αντιρωσικά!

ΠΟΣΑ ΔΟΛΑΡΙΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΥΣΙΟ ΜΕΤΑΛΛΟ;

Του Κώστα Χατζηαντωνίου 

Η μεγαλύτερη "επιτυχία" του μοντέρνου κόσμου και του κεφαλαιοκρατικού πολιτισμού δεν είναι η διάδοση των αξιών τους ή ο έλεγχος των κρατικών θεσμών. Είναι η αισθητική ομογενοποίηση και η κοσμοθεωρητική ομοφωνία με πρόσωπα, κινήματα και δυνάμεις που νομίζουν πως υπερασπίζονται τις αξίες της Παράδοσης. Βλέπουμε έτσι, σε κάθε ευκαιρία, την αδυναμία να σκεφτούμε τι σημαίνει για την ιστορία του πνεύματος η σύγχρονη Αμερική. 

Είναι πραγματικά εκπληκτικό πώς, εθνικιστές και διεθνιστές, φιλελεύθεροι και συντηρητικοί, αριστεροί και δεξιοί, συμπλέκονται για δύο εκδοχές της ίδιας βαρβαρότητας (είτε στην λίμπεραλ είτε στην καουμπόικη εκδοχή της) και να μη βλέπουν το πρωτόγονο, το βρώμικο, το θηριώδες ενός πολιτισμού που προσκυνά μόνο τον Θεό του Χρήματος και ενσαρκώνεται από την μία σε ένα πρόσωπο αδύναμης άνοιας κι από την άλλη σε ένα είδωλο χυδαίο.

Κυριαρχία της τυποποίησης και του Ομοίου στην Δύση

Του Δημήτρη Μπελαντή 

Η βασικότερη διανοητική νόσος στη Δύση και στον τρόπο που σκέφτονται οι πολιτικοί, οι διανοητές, οι ομάδες  αλλά και η κοινωνική πλειοψηφία είναι η Τυποποίηση.  Δήθεν λατρεία του διαφορετικού, τα πάντα  όμως κινούνται μέσα από συστήματα  τυποποιημένων πλατφορμών, ακόμη και τα συστήματα σκέψης και αξιολόγησης. Το αποκλινον καταδικάζεται στην σιωπή η την ακύρωση. Η υποκειμενικότητα,το συναίσθημα, η φιλία,ο έρωτας είναι απόντα.  Πολύ " διαφορετικό"  στην ρητορική  αλλά καθόλου  προσωπικό και υποκειμενικό  στοιχείο στην ζωή, συναισθηματικά η διανοητικά.  Γκρίζο  παντού παρά τα ουράνια τόξα.

Διαμορφώνεται ένα σύστημα πεποιθήσεων στην επιστήμη, ιδίως τις κοινωνικες, έντονα ιδεολογικό η και αυταρχικά θεολογικό, που δεν μπορείς έστω και περιφερειακά να το αμφισβητήσεις αν θέλεις θεση στην τυπική Ακαδημία.

Το ίδιο και στην πολιτική. Η είσαι με το υπάρχον φάσμα η επικίνδυνος ακροδεξιός, τραμπιστής κλπ 

Επίσης, διαμορφώνεται μια αργκό, πχ στην δικαιωματική φιλολογία, όπου κάθε λίγο προστίθεται μια αγγλόφωνη λέξη η φράση, εκκινούσα από το Πουθενά,  που ούτε οι προωθητές της δεν την ερμηνεύουν επαρκώς.  Βάσει αυτών, κάθε λόγος που έστω ρωτά τι σημαίνουν αυτά και γιατί να τα δεχτεί a priori ακυρώνεται.  Είναι σαν να μαθαίνεις μια γλώσσα και συνεχώς να σου αλλαζουν τα δεδομένα η τους κανόνες. Το υπερεγώ είναι κι αυτό ρευστό. Σχιζοφρενικη προσέγγιση και εμπειρία.

Σχεδόν, όλες οι συζητήσεις εντός  συστημικού πλαισίου αποτελούν ένα είδος multiple choice ή πάντως επιλογών μενού μέσα σε μια νοητή πλατφόρμα. Όποιος μιλά άλλη γλώσσα εκτός αυτής της πλατφόρμας  πετιέται έξω  η είναι ακατανόητος.

Ταυτοχρόνως, όλη η νοητή πλατφόρμα και η βάση της είτε είναι ψευδείς οντολογικά η φανταστικές είτε στερούνται νοήματος.

Τα δείγματα είναι φανερά. Οι θρησκείες επανακάμπτουν, το εθνικό επανακάμπτει, η διεθνοποίηση της αμερικανικής ισχύος απέτυχε, η ωχρή  πλατφόρμα του Ακραίου Κέντρου δεν προσφέρει κανένα νόημα η ψυχική ασφάλεια.  

Η πολιτική εκπροσώπηση.

Απ. Αποστόλου: Ευρωεκλογές χωρίς καμία συζήτηση για την Ευρώπη σε εποχή αβεβαιότητας

ΕΥΡΏΠΗ ΑΠΈΝΑΝΤΙ ΣΕ ΘΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΟΣ 

«Δεν είναι στραβός ο γιαλός... Το πλοίο στραβά αρμενίζει»... 

Μία παροιμία, που βρίσκει εδώ και αρκετό καιρό, την απόλυτη επαλήθευσή της στην πορεία της συλλογικής (άλλοτε) Δύσης. 

Έχουμε γεγονότα τα τελευταία εικοσιτετράωρα που μαρτυρούν ότι η Δύση σκληραίνει την στάση για να αντιμετωπίσει την πολλαπλή ήττα της σε όλα τα πεδία των παγκόσμιων πολιτικών εξελίξεων. 

Είναι καταπληκτικό το πως «μωραίνει ο κύριος όν βούλεται απωλέσαι». 

Με άλλα λόγια πόση μωρία και πόσες κινήσεις απελπισίας των πολιτικών εκφραστών της νεοφεουδαρχικής δυστοπίας έχουμε  τελευταία στην Ευρώπη.

Ξεκινάμε από την απόπειρα δολοφονίας του Σλοβάκου ηγέτη Robert Fitco από έναν τύπο που «δηλώνει»  λογοτέχνης(!!!) - ακτιβιστής(;;;) αλλά μπορεί ταυτόχρονα να είναι και δολοφόνος, με την αστεία όσο και περίεργη  ομολογία του, αποδίδοντας την πράξη του στο γεγονός ότι διαφωνούσε με την πολιτική του κυβερνώντος κόμματος στην Σλοβακία!

Σαν διαπρύσιος υποστηρικτής της «δυτικής δημοκρατίας»  να υποθέσω ότι  θεωρούσε ότι «παρέδωσε»  μαθήματα δημοκρατικότητας με την πράξη του αυτή; 

Δηλαδή την Δημοκρατία την αντιλαμβάνονται οι υποστηρικτές του παρηκμασμένου Δυτικού αστικοδημοκρατικού μοντέλου, σαν μια μορφή κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας, όπου όποιος διαφωνεί με τον «πλουραλισμό της μονοφωνίας»  δολοφονείται ή με τον όποιο τρόπο βγάνει από την μέση; 

Δεν θα ήθελα να το πιστέψω, αλλά τα γεγονότα των τελευταίων τεσσάρων χρόνων, με την επέλαση της ψυχότροπης, νεοφεουδαρχικής πολιτικής και της αντίστοιχης  προπαγάνδας των απόλυτα και κατά πλειοψηφία ευθυγραμμισμένων με το κυρίαρχο δυστοπικό αφήγημα ΜΜΕ στον άλλοτε Δυτικό κόσμο, δεν μου αφήνουν και πολλά περιθώρια αμφιβολιών. 

«Εγώ, δεν θέλω να πονάω!»

Από Αντώνης Ανδρουλιδάκης 

«Εγώ, δεν θέλω να πονάω!» είναι πια το κυρίαρχο μότο του δυτικού πολιτισμού της Αλγοφοβίας. 

Και κάπως έτσι κι εγώ έχω έντονη την τάση να προσπερνώ τα βιντεάκια της Παλαιστινιακής τραγωδίας, έτσι καθώς κάνω scroll down στο χρονολόγιο μου. 

Δεν αντέχω τον πόνο, σκέφτομαι. "Εγώ, δεν θέλω να πονάω!", μου ψιθυρίζω συνωμοτικά. 

Ώσπου βλέπω ένα βιντεάκι με παιδιά στη Γάζα που χειρουργούνται δίχως αναισθητικό. 

Σφαδάζουν τα παιδιά, ο αβάσταχτος σωματικός πόνος τραυματίζει βάναυσα -ίσως και ανεπανόρθωτα- τον ψυχισμό τους.

Βρέφη συνθλίβονται ψυχικά από τον πόνο μιας τομής δίχως αναισθητικό. 

Με πιάνει πονοκέφαλος και ζητώ απεγνωσμένα ένα παυσίπονο. 

"Εγώ, δεν θέλω να πονάω!" 

Και ντρέπομαι πολυ σαν άνθρωπος για όλο αυτό...

Αποτίμηση του υπαρκτού σοσιαλισμού και της Δύσης

Κώστας Κουτσουρέλης

Η ΕΣΣΔ υπήρξε κράτος

 ολοκληρωτικό, ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι πρότυπο πολιτικής και κρατικής οργάνωσης. Όμως η αποτίμηση της ιστορικής παρουσίας της δεν περιορίζεται σ' αυτό και μόνο. Σε τρεις περιπτώσεις, άμεσες και έμμεσες, ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης στάθηκε κοσμοϊστορικός, με τη θετική έννοια του όρου. 

Η συντριβή του Χίτλερ και του ναζισμού, είναι η πρώτη από αυτές, κατόρθωμα σε μέγιστο βαθμό του Κόκκινου Στρατού.

 Η μεταπολεμική εξημέρωση του καπιταλισμού στη Δύση, επίσης, ο "καπιταλισμός του Ρήνου" και η οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους, το για πρώτη φορά στην ιστορία αποφασιστικό κλείσιμο της εισοδηματικής ψαλίδας μεταξύ των πάνω και των κάτω, όλα αυτά θα ήταν αδύνατο να πραγματωθούν αν δεν υπήρχε ο φόβος, το αντίπαλο δέος του υπαρκτού σοσιαλισμού. 

Η τρίτη μεγάλη θετική συνεισφορά της ΕΣΣΔ ήταν στον αγώνα κατά της αποικιοκρατίας. Από τον Πόλεμο του Σουέζ ώς την απελευθέρωση της Γαλλικής Ινδοκίνας, χωρίς την ενεργή σοβιετική συμπαράσταση, το ξήλωμα των αποικιακών αυτοκρατοριών θα ήταν πολύ πιο δύσκολη και αιματηρή υπόθεση. Και δεν είναι τυχαίο σήμερα, ότι ειδικά τα πρώην αποικιοκρατούμενα κράτη, στην Αφρική και αλλού, αντιμετωπίζουν τις θέσεις της Ρωσσίας στο ουκρανικό με κατανόηση.

 Για τα τρία τέταρτα του πλανήτη, η Δύση ήταν και παραμένει ο μεγάλος καταστροφέας, ο μεγάλος εχθρός.

Στην Ελλάδα έως και δέκα χρόνια πριν, το γνωρίζαμε αυτό καλά, και το συμμεριζόμασταν απολύτως. Η συντριβή της χώρας στην οικονομική κρίση και οι μετέπειτα πολιτικές μας ταπεινώσεις αλλοίωσαν σε μεγάλο βαθμό αυτή την ορθή ιστορική κρίση.

 Η εντύπωσή μου είναι ότι η αντίληψη, η εικόνα που έχει διαμορφωθεί από τα Δυτικά ΜΜΕ, ότι δηλ. οι κομμουνιστικές χώρες μετά το 1990 πέρασαν αίφνης από την Κόλαση στον Παράδεισο, είναι τόσο "μαγική", τόσο στρεβλή που οι περισσότεροι αγνοούν τα προφανή, αυτά που ο περιηγητής της Βουλγαρίας λ.χ. αντιλαμβάνεται με γυμνό μάτι σε μια βόλτα με αυτοκίνητο στην ύπαιθρο.  

Η ΔΥΣΗ ΡΟΚΑΝΙΖΕΙ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ

Μελέτης Η. Μελετόπουλος 

(Εφημ.  ΝΕΑ)

     Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς ιδεολογικά, αυτό που αποκαλούμε «Δύση» (συνοπτικά η Ευρώπη, η Αμερική και η Ωκεανία) διαμορφώθηκε στην βάση του Ελληνορωμαϊκού κόσμου, όπως αυτός εξελίχθηκε μέσα από διαδοχικές μεταλλάξεις. Οι κυριώτερες ήταν ο Χριστιανισμός, η Αναγέννηση, ο Διαφωτισμός, η Βιομηχανική Επανάσταση και τελικώς η νεώτερη αστική κοινωνία. Στην τελευταία φάση, από τα μέσα του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα, καθοριστικό ρόλο διεδραμάτισε η διανόηση της εβραϊκής διασποράς, κυρίως στο πρόσωπο των τριών τιτάνων Marx, Freud και Einstein. Αυτά ήταν τα θεμέλια της Δύσης.

    Η τεράστια συσσώρευση ισχύος και πλούτου στα μεγάλα δυτικά καπιταλιστικά κράτη προϋπέθεσε μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος: την κατάκτηση της Αμερικής και την καταστροφή των ιθαγενών αμερικανικών πολιτισμών, το εμπόριο σκλάβων, την αποικιοποίηση της Αφρικής και της Ασίας, την άγρια εκμετάλλευση των υπανάπτυκτων και ημιανάπτυκτων λαών, τις ανισότητες και την απαθλίωση της εργατικής τάξης στο εσωτερικό των δυτικών χωρών, όπως και διαφόρους μεγάλους και μικρούς πολέμους για τον έλεγχο των πόρων του πλανήτη.

    Η απανθρωπία που χαρακτήρισε την πορεία του δυτικού κόσμου δεν ήταν βέβαια χειρότερη από αυτήν των Μήδων του 5ου αιώνος π.Χ., των Αράβων του 7ου αιώνος μ.Χ., των Μογγόλων του Τζένγκις Χαν, των Σελτζούκων και των Οθωμανών Τούρκων κλπ. Μάλιστα οι τελευταίοι διέπραξαν γενοκτονίες μείζονος κλίμακος. Αυτό που διαφοροποίησε τον δυτικό κόσμο ήταν ότι, μέσα από τις συνήθεις –δυστυχώς- στο ανθρώπινο είδος ανθρωποκτόνες διαδικασίες, αναδείχθηκαν πρωτοφανείς θεσμοί, όπως η Δημοκρατία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Ελευθερία του Πνεύματος, η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Υπερνικήθηκε, έστω και με παλινδρομήσεις και υποτροπές, έστω και με κόστος δύο Παγκοσμίων Πολέμων και ενός Ψυχρού, ο Ολοκληρωτισμός. Αντιθέτως, οι μη δυτικές υπερδυνάμεις αναπαρήγαγαν προνεωτερικά μοντέλα διακυβέρνησης και κοινωνικής οργάνωσης, βασισμένα στην ανελευθερία, στην βία και στην καταστολή.

ΝΤΟΜΠΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑΡΑΤΑ!

Τόσο ἀσυνείδητα, τόσο διπρόσωπα φέρθηκαν, καταστρέφοντας τὴ Γιουγκοσλαβία, τὸ Ἰράκ, τὴ Λιβύη, τὴ Συρία. Ἀπὸ αὐτὴ τὴ ντροπὴ δὲ θὰ ξεπλυθοῦν ποτέ. Ἡ ἔννοια τῆς συνείδησης, τῆς ἐμπιστοσύνης, τῆς τάξης τούς εἶναι ξένη. Συνήθισαν στοὺς μακροὺς αἰῶνες τῆς ἀποικιοκρατίας, τῶν προτεκτοράτων καὶ τῆς ἡγεμονίας τους, ποὺ τοὺς ἦταν ὅλα ἐπιτρεπτά, συνήθισαν νὰ φτύνουν στὸ πρόσωπο τοῦ ὑπόλοιπου κόσμου….

Ὁπωσδήποτε, οἱ δυτικὲς ἐλὶτ ἐξελίχθηκαν σὲ σύμβολο ἀπόλυτου, ἀνήθικου ψεύδους. Προστατεύουμε ἐπίμονα ὄχι μόνο τὰ συμφέροντά μας ἀλλὰ καὶ τὴν θέση μας ὅτι στὸν σύγχρονο κόσμο δὲν θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει διαχωρισμὸς μεταξὺ τῶν λεγόμενων πολιτισμένων χωρῶν καὶ τῶν ὑπόλοιπων, πὼς χρειάζεται ἔντιμη συνεργασία, ποὺ νὰ μὴν βασίζεται σὲ ἀποκλεισμούς, πολὺ περισσότερο στὴν ἐπιθετικότητα…..

Προστατεύουμε τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, τὸ πατρικό μας σπίτι. Ἀλλὰ ὁ στόχος τῆς Δύσης εἶναι ἡ ἀπεριόριστη ἐξουσία. Ἤδη ξόδεψαν 150 δισ. δολάρια στὴ χρηματοδότηση καὶ τὸν ἐξοπλισμὸ τοῦ καθεστῶτος τοῦ Κιέβου. Γιὰ σύγκριση, σύμφωνα μὲ τὸν Ὀργανισμὸ Οἰκονομικῆς Συνεργασίας καὶ Ἀνάπτυξης, γιὰ τὴν βοήθεια τῶν πιὸ φτωχῶν κρατῶν τοῦ κόσμου οἱ «Ἑπτὰ» ξόδεψαν τὸ 2020-2021 60 δισ. δολάρια. Κατανοητό; Γιὰ τὸν πόλεμο 150, ἀλλὰ γιὰ τὶς φτωχὲς χῶρες, γιὰ τὶς ὁποῖες δῆθεν συνεχῶς ἐνδιαφέρονται, 60….

 

Σύμφωνα μὲ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἀμερικανοὺς ἐμπειρογνώμονες, ὡς ἀποτέλεσμα τῶν πολέμων (θέλω νὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας σὲ αὐτό, δὲν ἔχουμε ἐπινοήσει ἐμεῖς αὐτὰ τὰ στοιχεῖα, τὰ δίνουν οἱ ἴδιοι οἱ Ἀμερικανοὶ), ὡς ἀποτέλεσμα τῶν πολέμων ποὺ ἐξαπέλυσαν οἱ ΗΠΑ ἀπὸ τὸ 2001, σχεδὸν 900 χιλιάδες ἄνθρωποι ἔχουν πεθάνει, πάνω ἀπὸ 38 ἑκατομμύρια ἔχουν γίνει πρόσφυγες. Ἁπλὰ θέλουν νὰ τὰ σβήσουν ὅλα αὐτὰ ἀπὸ τὴ μνήμη τῆς ἀνθρωπότητας. Προσποιοῦνται ὅτι τίποτα δὲν συνέβη. Ἀλλὰ κανεὶς στὸν κόσμο δὲν ἔχει ξεχάσει. Καὶ δὲν πρόκειται νὰ ξεχάσει….

Είστε έτοιμοι να πεθάνετε για το δολάριο;

της Μαρίας Δεναξά

Αν δεν το έχετε πάρει είδηση, τα τύμπανα του πολέμου, στον οποίο θέλουν να σπρώξουν τις κοινωνίες μας τα ανθρωπάκια που κυβερνούν, ηχούν ολοένα και πιο δυνατά. Όμως, ο καθένας κάνει πως δεν τα ακούει μέσα στο τσουνάμι των προβλημάτων της επιβίωσης όπου προσπαθούν να μας πνίξουν για να θέσουν σε εφαρμογή τα ασύλληπτα σχέδια της διαστροφής τους.

Όπως και με την πανδημία για την οποία προειδοποιούσαν κι έκαναν προσομοιώσεις τουλάχιστον από το 2014, έτσι και με τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν έχουν πάψει να προειδοποιούν –και τελευταία ολοένα και πιο συχνά- για την τροπή μιας γενικευμένης σύρραξης. Όποτε τους δοθεί η ευκαιρία υπογραμμίζουν πως «ο καιρός της Ειρήνης», που οι προκάτοχοι τους έχτισαν και διαφύλαξαν όσο μπορούσαν, «τελείωσε».

Αν παρακολουθήσει κανείς, η φύση και η κλίμακα του πολέμου στην Ουκρανία, από την έναρξη του έως σήμερα μεταβάλλεται διαρκώς. Τις τελευταίες ημέρες, οι ηγέτες των δυτικών κρατών, επαναλαμβάνουν σχεδόν ομόφωνα πως «η Ουκρανία δεν μπορεί να χάσει». Δυστυχώς, δεν κάνουν μια πρόγνωση. Διατυπώνουν μια αναγκαιότητα!

Θορυβούνται στην ιδέα μιας επικράτησης της Ρωσίας και δείχνουν έτοιμοι να κάνουν περισσότερα επικίνδυνα βήματα παραπάνω στην υποστήριξη του Κιέβου, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα ακολουθήσουν τον αιματηρό δρόμο της συμπλοκής ή ακόμη και της μετωπικής σύγκρουσης με τη Μόσχα.

Αύξηση των πολεμικών δαπανών

Ενδεικτικό των κακών προθέσεων των δυτικών, είναι οι δηλώσεις του Εμμανουέλ Μακρόν πριν από λίγα 24ωρα, πως αυξάνει τις αμυντικές δαπάνες της χώρας του σε 400 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2030, δηλαδή 57 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, την ώρα που δεν αδυνατεί να βρει 12 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για να χρηματοδοτήσει το συνταξιοδοτικό σύστημα.

«Και στην πραγματικότητα, αφού επιδιορθώσαμε το στρατό μας, θα τον μεταμορφώσουμε. Πρέπει να κερδίσουμε τον χρόνο που μας χωρίζει από την αυριανή σύγκρουση. Ναι, το Έθνος έχει καθήκον να μετασχηματίσει το στρατό του, διατηρώντας φυσικά αναλλοίωτες τις στρατηγικές του, βασιζόμενο στην αριστεία των στρατιωτών του και στην αφοσίωσή τους. Αλλά πρέπει επίσης, ως Έθνος, να μεταμορφωθούμε, να είμαστε έτοιμοι για πιο βίαιους, πιο πολυάριθμους και πολυδιάστατους πολέμους».

Αυτή την δήλωση – προαναγγελία εμπόλεμης προετοιμασίας και σύρραξης, έκανε στις 20/01/2023 ο Εμμανουέλ Μακρόν για να ακολουθήσουν οι δηλώσεις του κύριου «τίποτα» Μπρουνό Λεμέρ, του υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας, στο Φόρουμ της Ολιγαρχίας του Νταβός, όπου πέρα από τη γελοία διαπίστωση που έκανε πως «η Ευρώπη, την τελευταία τριετία έγινε μια πολιτική υπερδύναμη» -μάλλον ήθελε να πει το sex toy του βαθύ κράτους των HΠΑ- επεσήμανε πως «ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι μια τοπική σύρραξη, αλλά παγκόσμια!»

Την τρελή τους επιθυμία να προκαλέσουν έναν παγκόσμιο πόλεμο, μαρτυρά το γεγονός ότι έχει αλλάξει ο δυτικός ορισμός για τη «νίκη» που θα επιφέρει το τέλος της σύρραξης. Δεν πρόκειται πλέον μόνο για την επιστροφή των εδαφών που κατείχε η Ουκρανία, πριν από την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας ή ακόμη για την αποκατάσταση της κυριαρχίας του Κιέβου επί των ρωσόφωνων αυτονομημένων επαρχιών. Τώρα πλέον θέτουν θέμα ανάκτησης της Κριμαίας, ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, όπως και την παραπομπή της ρωσικής ηγεσίας ενώπιον ενός ειδικού δικαστηρίου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Ο στόχος της Δύσης δεν είναι πια η υπεράσπιση της oυκρανικής εδαφικής ακεραιότητας-κάτι που είναι κατανοητό- αλλά να επιφέρει όπως στο παρελθόν στη Σερβία, το Ιράκ ή τη Λιβύη μια αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα, αρεστή στον πολεμοχαρή Μπαρμπα Σαμ, ο οποίος ήδη κοιτά για την επόμενη σύρραξη προς Ασία μεριά.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Δυτικοί τραβούν την κατάσταση στα άκρα, την ώρα που η Μόσχα εξακολουθεί να δηλώνει πως είναι πρόθυμη να διεξάγει ειρηνευτικές συνομιλίες στη βάση της αναγνώρισης της προσάρτησης των ρωσόφωνων επαρχιών της Ουκρανίας και των εγγυήσεων για μη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ.

Πώς εξηγείται λοιπόν αυτή η επικίνδυνη κλιμάκωση; Γιατί η Δύση είναι έτοιμη να μετατρέψει μια περιφερειακή εδαφική σύγκρουση σε παγκόσμια πυρκαγιά;

Πολύ απλά, επειδή αυτό που διακυβεύεται σε αυτόν τον πόλεμο δεν είναι πλέον η κυριαρχία πάνω στα εδαφικά ζητήματα των ουκρανικών συνόρων, αλλά το πρόσωπο της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία εξακολουθεί στις μέρες μας να είναι οργανωμένη γύρω από το δολάριο, το νόμισμα των διεθνών συναλλαγών.

Η μετατόπιση σε αυτή τη γεωοικονομική διάσταση έγινε σχεδόν τυχαία, ως συνέπεια των δυτικών οικονομικών κυρώσεων κατά της Μόσχας, οι οποίες οι δυτικοί ηγέτες πίστευαν, ότι θα γονάτιζαν τη Ρωσία, όπως είχε δηλώσει ο «κύριος τίποτα» – Μπρουνό Λεμέρ, τον οποίο η Γαλλία προετοιμάζει για να είναι υποψήφιος για το διευθυντήριο του ΔΝΤ.

Η αρχική ιδέα ήταν να απομονωθεί η Ρωσία από το παγκόσμιο εμπόριο, κυρίως με τον αποκλεισμό των ρωσικών τραπεζών από το σύστημα Swift, μέσω του οποίου γίνονται οι περισσότερες από τις παγκόσμιες οικονομικές συναλλαγές και με την κατάσχεση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων (δημόσιων και ιδιωτικών) που βρίσκονται εκτός Ρωσίας.

Όμως αυτό δεν απέφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Όχι μόνο φάνηκε ξεκάθαρα ότι η Ρωσία είχε αναπτύξει ένα εναλλακτικό σύστημα από το Swift, αλλά η Μόσχα συνέχισε να συναλλάσσεται με μεγάλο αριθμό χωρών σε ρούβλια κι άλλα νομίσματα εκτός του δολαρίου: γιουάν, ινδική ρουπία κλπ.

Οι δυτικές κυρώσεις επιτάχυναν έτσι την «αποδολαριοποίηση» της παγκόσμιας οικονομίας. Κι αυτό για την Ουάσιγκτον αποτελεί απόλυτο casus belli, δεδομένου ότι μόνο το δολάριο ως νόμισμα διεθνών συναλλαγών, της επιτρέπει να χρηματοδοτεί το διαρθρωτικό της έλλειμμα.

Υπαρξιακό ζήτημα για τις ΗΠΑ η ήττα της Ρωσίας

Έτσι, από την επιτάχυνση της «αποδολαριοποίησης» της παγκόσμιας οικονομίας, ο πόλεμος κατά της Μόσχας έγινε για τις ΗΠΑ ένα «υπαρξιακό ζήτημα», ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου.

Για να γίνει πιο κατανοητό: από το 1945, το νόμιμο ανώτατο όριο του αμερικανικού χρέους έχει αυξηθεί πάνω από 100 φορές για να φτάσει σήμερα τα 31.381 τρισ. δολάρια! Ένα δυσοίωνο ορόσημο, την ώρα που επιδεινώνεται δραματικά η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, ενώ παράλληλα αυξάνεται το κόστος δανεισμού της και μαζί του παίρνει την ανιούσα και το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους της.

Οι ΗΠΑ έχουν καταλήξει να έχουν το μεγαλύτερο χρέος παγκοσμίως το οποίο υπερασπίζεται ο μεγαλύτερος στρατός του κόσμου, τον οποίον έχουν ενισχύσει και οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, ο αμερικανικός στρατός και οι βοηθητικοί του στο ΝΑΤΟ, θα ανασυντάξουν όλες τους τις δυνάμεις για να τιμωρήσουν τον παράγοντα -όσο βίαια τροπή κι αν πάρουν τα πράγματα- αυτής της αποδολαριοποίησης.

Όλα τα παραπάνω αποκαλύπτουν μια νέα ανάγνωση των όσων συμβαίνουν στην Ουκρανία. Στην αρχή της σύγκρουσης, η Δύση βοηθούσε το Κίεβο να αντισταθεί στη ρωσική επιθετικότητα. 

Μετά την αποτυχία των κυρώσεων, το Κίεβο είναι αυτό που θυσιάζει τον πληθυσμό του για να βοηθήσει τις ΗΠΑ να διατηρήσουν την υπεροχή του δολαρίου.

Καθώς οι χώρες της ΕΕ κινούνται όλο και πιο επικίνδυνα προς την άμεση σύγκρουση με τη Μόσχα, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες τους θα πρέπει να θέσουν στους λαούς τους το ερώτημα που ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι φρόντισε να μην θέσει στους Ουκρανούς: είστε έτοιμοι εσείς και τα παιδιά σας, να πεθάνετε για το δολάριο;

ΠΗΓΗ:https://dimosiografia.com/eiste-etoimoi-na-pethanete-gia-to-dolario/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

«Βίβλος των Σκλάβων».

Από την Μαρία Ζαχάροβα.

Ειδική Βίβλος για τους σκλάβους.

 Σήμερα οι δυτικές φιλελεύθερες δικτατορίες έχουν αντικαταστήσει τα θρησκευτικά δόγματα πάνω στα οποία οικοδομήθηκαν οι κοινωνίες τους με τις λέξεις «Ελευθερία», «Δημοκρατία», «Ανθρώπινα Δικαιώματα».  

Επικρατει η ταση αυτές οι έννοιες να  συμπληρωνονται με άλλες, πιο "βολικές" για τα ΝΑΤΟκεντρικά καθεστώτα, έτσι ώστε να "εξυπηρετείται" η κάθε ξεχωριστή περίπτωση που τους απασχολεί.

 Φαίνεται ότι η Δημοκρατία ως φαινόμενο δεν μπορεί να χειραγωγηθεί τόσο εύκολα.  Άλλωστε τόσα έργα έχουν γραφτεί από την αρχαιότητα και η ιστορική εμπειρία δεν μπορεί να αγνοηθεί. 

 Και όμως.  Κάποτε, ακόμη και η Βίβλος είχε υποβληθεί σε χειραγώγηση, πόσο μαλλον  έννοιες που δεν εμπίπτουν στους Κανονες της σύγχρονης Πολιτικής Επιστήμης.

 Αλλά αυτό είναι αδύνατον, θα μου πείτε  εσείς.  Και ομως κάνετε λάθος,  θα σας πω εγω.

 Υπάρχει μια επιστολή του επισκόπου Beilby Porteus του Λονδίνου, στην οποία κάνει λόγο για την πίστη των σκλάβων των αποικιών "ζάχαρης" της Καραϊβικής:

 "Ετοιμάστε γι' αυτούς μια σύντομη μορφή δημόσιας προσευχής ... μαζί με επιλεγμένα μέρη της Γραφής ... ειδικά εκείνα που σχετίζονται με τα καθήκοντα των σκλάβων προς τα αφεντικά τους».

 Όμως το θέμα δεν περιορίστηκε στις προσευχές.

 Λίγοι θυμούνται τώρα, αλλά αυτό μπορεί να διορθωθεί - στα τέλη του 18ου - αρχές του 19ου αιώνα, δημοσιεύτηκε μια ειδική Βίβλος (δεν αστειεύομαι) για τις αποικίες της Βρετανίας :

"Επιλεγμένα μέρη της Αγίας Βίβλου που προορίζονται για τους Νέγρους σκλάβους, των βρετανικών νησιων των Δυτικών Ινδιών».

 Στις παγκόσμιες βιβλικές μελέτες, ονομαζόταν «Βίβλος των Σκλάβων».

 Το 90% της Παλαιάς Διαθήκης και το 50% της Καινής Διαθήκης ειχαν κοπεί.  Από τα 1189 κεφάλαια της τυπικής Προτεσταντικής Βίβλου, η «Βίβλος των Σκλάβων» περιέχει μόνο 232.

ΓΙΑ ΚΟΥΡΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΘΑ ΜΙΛΆΜΕ ΤΩΡΑ;

ΤΟΥΡΚΙΑ-ΔΥΣΗ-ΙΣΡΑΗΛ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ!

ΓΙΑ ΚΟΥΡΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΘΑ ΜΙΛΆΜΕ ΤΩΡΑ;

Γιώργος Τασιόπουλος 

Η Τουρκία βομβαρδίζει και δολοφονεί παιδιά ξανά στο Κομπάνι.

"Ευτυχώς", ο 12χρονος Εμπίντ που δολοφονήθηκε είναι  Κούρδος, και όπως και στην Παλαιστίνη που γίνεται το ίδιο αυτές τις ημέρες, δεν μετράνε τα παιδιά αυτά για εμάς τους Δυτικούς.

Αλλά ταυτοχρόνως, η Τουρκία αναλαμβάνει νέα ειρηνευτική πρωτοβουλία στην Ουκρανία.

Οι σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ εξομαλύνθηκαν πλήρως.

Τα ελληνικά ΜΜΕ αγωνιούν και  επανέρχονται συνεχώς για τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται, ενόψει του χειμώνα ενεργειακά, η ευρωπαϊκή εταίρος μας στην Ε.Ε. Γερμανία.

ΕΝΑ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΓΙΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ ΟΥΤΕ ΈΝΑ ΔΑΚΡΥ

«Από το 1947 μέχρι σήμερα, το Ισραήλ έχει διαπράξει 50 σφαγές σε 50 παλαιστινιακά χωριά και πόλεις, στο Νταΐρ Γιασίν, στην Ταντούρα, στο Καφρ Κάσιμ και σε πολλά άλλα. 50 σφαγές, 50 ολοκαυτώματα. Ως και σήμερα έχουμε καθημερινά νεκρούς από τον ισραηλινό στρατό. Η απαίτησή μας είναι: Σταματήστε! 

Αρκετά! Αφήστε μας να βρούμε ειρήνη! Ας κοιτάξουμε μπροστά, την ασφάλεια, τη σταθερότητα!».

Η δήλωση αυτή του προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς, κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον καγκελάριο Όλαφ Σολτς στο Βερολίνο, έχει πυροδοτήσει τις τελευταίες ώρες σφοδρές αντιδράσεις από την αντιπολίτευση και ΜΜΕ, που επικρίνουν κυρίως το γεγονός ότι ο κ. Σολτς δεν απάντησε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, αλλά και από τον ίδιο τον καγκελάριο, ο οποίος εξέφρασε αργότερα τον εκνευρισμό του.

Εμείς; Biji Kurdistan

Ο Αλέκος Μιχαηλίδης γράφει στον τοίχο του στο fb για το βομβαρδισμό στο Κομπάνι:

Ο ΣΦΑΓΕΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ επιβάλλει το "δίκαιο" του 21ου αιώνα

Γερομοριάς

Ο ΣΦΑΓΕΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ επιβάλλει το "δίκαιο" του 21ου αιώνα

ΝΤΡΟΠΗ για τον ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΚΥΝΙΣΜΟ της ΔΥΣΗΣ!

ΣΟΥΗΔΙΑ, ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ και οι χώρες του ΝΑΤΟ, θυσιάζουν το μαρτυρικό λαό των Κούρδων του YPG για χάρη αυτών που εξόπλισαν και προστατεύουν τον ISIS

Οι Κούρδοι των YPG δεν έχυσαν μόνο ποταμούς αίματος για να νικήσουν τον ISIS στη Συρία, είναι αυτοί που δίδαξαν τον άλλο τρόπο συνύπαρξης διαφορετικών λαών, θρησκειών, ανδρών και γυναικών απέναντι στη βαρβαρότητα του ισλαμοφασισμού!

Φαίνεται οι ΝΑΤΟϊκοί "σύμμαχοι" δεν άκουσαν για τις Γενοκτονίες Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων

Η απόφαση του ΝΑΤΟ στρέφεται ενάντια στο πολιτισμό και τις αρχές δικαίου, "κλείνει το μάτι" και εξοπλίζει με f-16 τον Τούρκο εισβολέα σε Συρία, Ιράν, Αρτσάχ, Λιβύη, Κύπρο.

Δεν μπορεί να επικαλεστεί ξανά καμία χώρα της Δύσης αρχές διεθνούς δικαίου, δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, όταν οπλίζουν το χέρι αυτού που τα καταπατά τόσο βάναυσα μέσα και έξω από τη χώρα του, αφήνοντας ανυπεράσπιστο τον ηρωικό κουρδικό λαό να υποστεί γενοκτονία.

Αλήθεια, οι διαπραγματευτές του ΝΑΤΟ πώς τιμούν τη μνήμη των Ευρωπαίων που πολέμησαν μαζί με τους μαχητές της ελευθερίας του YPG και θυσιάστηκαν, δίνοντας τη ζωή τους;

Το Τζιοβάνι Φραντσέσκο Ασπέρτι, το πρώτο Ιταλό που πέθανε στη Συρία στο πλευρό των Κούρδων.

Το Nazzareno Antonio Tassone, Καναδό ιταλικής καταγωγής, που σκοτώθηκε στη Ράκα, ενάντια στο προπύργιο του αυτοαποκαλούμενου χαλιφάτου.

Το Γάλλο υπήκοο από τη Βρετάνη Olivier Le Clainche, τη διάσημη μαχήτρια Άννα Κάμπε και τον Ισπανό Samuel Prada Leon, που σκοτώθηκαν στο Αφρίν από πολιτοφυλακές που υποστηρίζονταν από την Τουρκία.

Τον Ολλανδό Sjoerd Heeger, που πέθανε σε μάχη με το Daesh κοντά στο Deir ez Zor.

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΝΑΤΟ-Έξοδος βάσει του άρθ. 13: Διαλύστε το ΝΑΤΟ, κλείστε 800 στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ, διώξτε τους εγκληματίες πολέμου

Του καθηγητή Michel Chossudovsky

Αυτό το κείμενο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις  4 Απριλίου 2019 στο πλαίσιο της Διεθνούς Διάσκεψης της Φλωρεντίας: Όχι Πόλεμος, Όχι ΝΑΤΟ, που επικεντρώθηκε στη βασική σχέση μεταξύ των στρατιωτικών επιχειρήσεων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ που στρέφονται κατά στοχευόμενων χωρών και στην επιβολή εκτεταμένων νεοφιλελεύθερων οικονομικών μεταρρυθμίσεων. πριν και στον απόηχο των στρατιωτικών επεμβάσεων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. 

Στο αποκορύφωμα της κρίσης στην Ουκρανία, πλησιάζει ένα σενάριο του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Προβλέπεται πυρηνικός πόλεμος. Το μέλλον της ανθρωπότητας απειλείται.

Ποιες είναι οι Λύσεις:

• Έξοδος του ΝΑΤΟ σύμφωνα με το άρθρο. 13. Ανακοίνωση Καταγγελίας
• Ένα Παγκόσμιο Αντιπολεμικό Κίνημα
• Η Απενεργοποίηση της Πολεμικής Προπαγάνδας
• Η λογική στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ
• Διπλωματία και ειρηνευτικές  διαπραγματεύσεις,
• Το κλείσιμο της Πολεμικής Οικονομίας . 

 

Michel Chossudovsky , 17 Απριλίου 2022

***

Αυτό το άρθρο εξετάζει τους κινδύνους και τις συνέπειες ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου καθώς και τη φύση των προηγμένων οπλικών συστημάτων που αναπτύσσονται από τον ευρύτερο συνασπισμό ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.

Εκτεταμένα εγκλήματα πολέμου έχουν διαπραχθεί από κράτη μέλη του ΝΑΤΟ.

Αντικείμενο του Φλωρεντίας 2019 είναι το NATO-EXIT. Η διάλυση του ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων. 

Υπάρχει μια (κάπως αντιφατική) ρήτρα στη Συνθήκη της Ατλαντικής Συμμαχίας (άρθρο 13) που επιτρέπει την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Αυτή η ρήτρα πρέπει να εξεταστεί και να προβλεφθεί μια στρατηγική.

Το αίτημα ενός κράτους μέλους του ΝΑΤΟ να αποχωρήσει από τη Συνθήκη ανήκει στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ποιες είναι οι νομικές επιπτώσεις αυτής της ρήτρας;

Στο συμπέρασμά μας θα αναφερθούμε σε τι είδους ενέργειες απαιτούνται από τα μαζικά κινήματα για την επίτευξη αυτού του στόχου, έχοντας κατά νου ότι από τον πόλεμο στο Ιράκ (2003), τα κινήματα διαμαρτυρίας έχουν παραποιηθεί και χειραγωγηθεί. Ενώ η υπερθέρμανση του πλανήτη γίνεται πρωτοσέλιδο, οι κίνδυνοι του πυρηνικού πολέμου δεν αναφέρονται σχεδόν καθόλου. Γιατί;

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΤΖΟΝ ΡΑΣΚΙΝ - ¨Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΓΟΤΘΙΚΟΥ ΡΥΘΜΟΥ"

"Τους ανθρώπους μπορεί να τους χτυπήσεις, να τους αλυσοδέσεις, να τους βασανίσεις, να τους ζεύσεις σαν τα βόδια, να τους ξεπαστρέψεις σαν τις μύγες, κι αυτοί να παραμείνουν - υπό την καλύτερη έννοια μάλιστα - ελεύθεροι.

 Καταπνίγοντας όμως το πνεύμα τους, καταστρέφοντας τα βλαστάρια της ανθρώπινης νοημοσύνης τους για να τα τεμαχίσεις σε κλαδιά που σαπίζουν, μετατρέποντας σε ιμάντες μηχανής τη σάρκα και το δέρμα τους, τα οποία, όταν τ' αποτελειώσουν τα σκουλήκια, είναι προορισμένα να συναντήσουν τον ίδιο τον Θεό- τότε, πράγματι, γίνεσαι αφέντης δούλων.

 Ίσως, λοιπόν, η σημερινή Αγγλία, της οποίας οι κάτοικοι τροφοδοτούν σαν καύσιμο τον καπνό του εργοστασίου, με τη δύναμη και τον μόχθο τους να χαραμίζονται καθημερινά για την επίτευξη ενός περίτεχνου κι απόλυτα ακριβούς αποτελέσματος, να είναι λιγότερο ελεύθερη απ' ο,τι στο παρελθόν - παρόλο που και οι πιο ήπιες διαταγές των φεουδαρχών κόστιζαν τότε ανθρώπινες ζωές, και το αίμα του οργισμένου αγρότη χυνόταν στα αυλάκια των χωραφιών" (σσ.35-36)

Ευχαριστώ το Δημήτρη Μπαλτά

«ΗΠΑ: “Ιθύνων νους” πίσω από παγκόσμιες συρράξεις».

Βασίλης Στοϊλόπουλος

«ΗΠΑ: “Ιθύνων νους” πίσω από παγκόσμιες συρράξεις».

Σε σημερινό της online σχολιασμό η (γερμανόφωνη και προφανώς ελεγχόμενη) «Κινεζική Λαϊκή Εφημερίδα» (Chinesische Volkszeitung) μας υπενθυμίζει κάτι που αυτές τις έξι εβδομάδες του πολέμου στην Ουκρανία έχει ξεχαστεί όχι μόνο από ακραιφνείς «νεοφιλελεύθερους» των «δυτικών αξιών» αλλά ακόμα και από πολλούς αριστερούς «αντιιμπεριαλιστές»: 

«Αν ανατρέξουμε πίσω στην ιστορία, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι εδώ και καιρό οι Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν επιδεξιότητα στο να εξάγουν πολέμους και να επωφελούνται από αυτήν τους την πράξη. Στα 240 και πλέον χρόνια από την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, στις 4 Ιούλιου 1776, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν υπήρχε περίοδος για λιγότερο από 20 χρόνια που να μην είχαν εμπλακεί σε κάποιον πόλεμο. Σύμφωνα με ελλιπή στατιστικά στοιχεία, από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1945 έως το 2001,υπήρξαν 248 ένοπλες συγκρούσεις σε 153 περιοχές του κόσμου. Από αυτές οι 201, δηλαδή το 81%, τις ξεκίνησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.»

Είναι προφανές ότι με αυτήν την «προβοκατόρικη», αλλά αληθινή επισήμανσή της, (όπως άλλωστε και το δεικτικό σκίτσο), η κινέζικη εφημερίδα δίνει το στίγμα της σε αυτόν τον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας, που πέρα από την τοπική του δραματική διάσταση πρέπει να ειδωθεί και σαν ένα πρώτο «επεισόδιο» στον αγώνα για παγκόσμια ηγεμονία στις επόμενες δεκαετίες. Αλήθεια είναι επίσης πως σε αυτό το ρωσοουκρανικό, θλιβερό «επεισόδιο» δεν υπάρχει ούτε ένας έγκυρος πολιτικός αναλυτής-διεθνολόγος ή ανώτατος απόστρατος αξιωματικός που να μην επισημαίνει ότι οι μέχρι τώρα κερδισμένοι είναι πρώτα οι ΗΠΑ και η Κίνα - χωρίς μάλιστα να ρίξουν ούτε μία τουφεκιά. Και σε αυτήν την αλήθεια δεν χωρούν συναισθηματισμοί, ιδεολογικές εξάψεις, μονομέρειες, οπαδισμοί και φανατισμοί. Ή μήπως πιστεύει κανείς ότι άνθρωποι σαν την κα Βικτώρια Νούλαντ ή τον κ Τζέφρι Πάιατ δεν συγκαταλέγονται στην ξεχωριστή κατηγορία : “Ιθύνων νους” ;

Πόσο βαθιά μπορεί να είναι η παρακμή της Δύσης μας - Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Newsbreak 7.3.2022

Πόσο βαθιά μπορεί να είναι η παρακμή της Δύσης μας Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Newsbreak 7.3.2022 Διαβάζω ότι η Δύση στράφηκε ακάθεκτη εναντίον των Ρώσσων ολιγαρχών, και τους άρπαξε την περιουσία τους: γιωτ, πολυτελείς κατοικίες, κταθέσεις κλπ, χωρίς δικαιολογία, ή ορθότερα με τις σκιώδεις δικαιολογίες, όπως ότι “βοηθούν τον Πούτιν”, ότι “οι περιουσίες τους έγιναν με δόλιο τρόπο”, ότι “είναι μεγαλομανείς”. Δεν ξέρω αν όλοι όσοι διαβάζουν αυτές τις κινήσεις της Δύσης, έχουν τις ίδιες απορίες μαζί μου, αλλά εγώ ως οικονομολόγος, μένω κυριολεκτικά εμβρόντητη, και να γιατί. Ολιγάρχες/βαθύπλουτοι υπάρχουν σε όλες της χώρες, Δύσης, Ανατολής, Βορρά και Νότου, και πριν από παντού στις ΗΠΑ. Οι τόσο μεγάλες περιουσίες, σπανιότατα, για να μην πούμε ποτέ, γίνονται με το σταυρό στο χέρι….οπωσδήποτε προέρχονται σε κάποιο βαθμό από ανορθόδοξες μεθόδους. 

Ο καπιταλισμός, ωστόσο, και αυτό γίνεται γνωστό από τα πρώτα μαθήματα του Α’ έτους των Οικονομικών, ουδόλως ενδιαφέρεται για το πως ένας φτωχός εμφανίζεται την επόμενη ημέρα πάμπλουτος, εφόσον δεν τον καταδιώκει η Αστυνομία. Ήμουν, από τα πρώτα χρόνια των σπουδών μου, και η διατριβή μου στη Σορβόννη είναι επάνω σε προβλήματα άνισης κατανομής εισοδήματος, καθώς και εξεύρεσης τρόπων για την επίτευξη δικαιότερης κατανομής. 

Ωστόσο, δεν αντιλαμβάνομαι τη δικαιολογία, νομική, οικονομική, ανθρωπιστική, καθεστωτική, ηθική κλπ., με βάση την οποίαν η Δύση (χωρίς να έχει εναγκαλιστεί τον κομμουνισμό) απογυμνώνει τους πλούσιους Ρώσσους από τις περιουσίες τους. Είναι πόλεμος, εντάξει! 

Αλλά, οι πόλεμοι δεν στρέφονται εναντίον ατόμων πλουσίων (και επαναλαμβάνω, ότι δεν έχω ουδεμία συμπάθεια για τους Ρώσσους ολιγάρχες), και δεν επικεντρώνεται σε κατηγορίες εναντίον τους, για το πως πλούτισαν, πως ξοδεύουν τα χρήματά τους, πως ζουν…..αυτές είναι τακτικές, και δή χαμηλού επιπέδου, όταν και αν γίνονται, από καθεστώτα κομμουνιστικά ή πειρατικής βάσης. 

Απορία εκφράζω και μάλιστα μεγάλης έκτασης, για το πως η Δύση, φιλελεύθερη, καπιταλιστική, εναντίον της παρέμβασης του κρατους, υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και εναντίον του δημόσιου τομέα, στρέφεται επίσημα εναντίον των ολιγαρχών Ρώσσων, και μάλιστα μεταξύ άλλων, επειδή “απέκτησαν τα χρήματά τους με δόλια μέσα”, ωσάν οι μη Ρώσσοι ολιγάρχες της Δύσης τα απέκτησαν με ευάρεστο τρόπο! Όχι, και το επαναλαμβάνω, ότι ούτε είμαι υπέρ των Ρώσσων ολιγαρχών, ούτε έχω συμπάθειες γι’ αυτούς. Απλώς, διερωτώμαι πόσο εκτεταμένη και πόσο βαθιά μπορεί να είναι η παρακμή της Δύσης μας, ώστε να μετέρχεται μεθόδους κομμουνιστικές και πειρατικές εναντίον φίλων του Πούτιν, επειδή είναι εναντίον του.