Του Δημήτρη Μπελαντή
Η βασικότερη διανοητική νόσος στη Δύση και στον τρόπο που σκέφτονται οι πολιτικοί, οι διανοητές, οι ομάδες αλλά και η κοινωνική πλειοψηφία είναι η Τυποποίηση. Δήθεν λατρεία του διαφορετικού, τα πάντα όμως κινούνται μέσα από συστήματα τυποποιημένων πλατφορμών, ακόμη και τα συστήματα σκέψης και αξιολόγησης. Το αποκλινον καταδικάζεται στην σιωπή η την ακύρωση. Η υποκειμενικότητα,το συναίσθημα, η φιλία,ο έρωτας είναι απόντα. Πολύ " διαφορετικό" στην ρητορική αλλά καθόλου προσωπικό και υποκειμενικό στοιχείο στην ζωή, συναισθηματικά η διανοητικά. Γκρίζο παντού παρά τα ουράνια τόξα.
Διαμορφώνεται ένα σύστημα πεποιθήσεων στην επιστήμη, ιδίως τις κοινωνικες, έντονα ιδεολογικό η και αυταρχικά θεολογικό, που δεν μπορείς έστω και περιφερειακά να το αμφισβητήσεις αν θέλεις θεση στην τυπική Ακαδημία.
Το ίδιο και στην πολιτική. Η είσαι με το υπάρχον φάσμα η επικίνδυνος ακροδεξιός, τραμπιστής κλπ
Επίσης, διαμορφώνεται μια αργκό, πχ στην δικαιωματική φιλολογία, όπου κάθε λίγο προστίθεται μια αγγλόφωνη λέξη η φράση, εκκινούσα από το Πουθενά, που ούτε οι προωθητές της δεν την ερμηνεύουν επαρκώς. Βάσει αυτών, κάθε λόγος που έστω ρωτά τι σημαίνουν αυτά και γιατί να τα δεχτεί a priori ακυρώνεται. Είναι σαν να μαθαίνεις μια γλώσσα και συνεχώς να σου αλλαζουν τα δεδομένα η τους κανόνες. Το υπερεγώ είναι κι αυτό ρευστό. Σχιζοφρενικη προσέγγιση και εμπειρία.
Σχεδόν, όλες οι συζητήσεις εντός συστημικού πλαισίου αποτελούν ένα είδος multiple choice ή πάντως επιλογών μενού μέσα σε μια νοητή πλατφόρμα. Όποιος μιλά άλλη γλώσσα εκτός αυτής της πλατφόρμας πετιέται έξω η είναι ακατανόητος.
Ταυτοχρόνως, όλη η νοητή πλατφόρμα και η βάση της είτε είναι ψευδείς οντολογικά η φανταστικές είτε στερούνται νοήματος.
Τα δείγματα είναι φανερά. Οι θρησκείες επανακάμπτουν, το εθνικό επανακάμπτει, η διεθνοποίηση της αμερικανικής ισχύος απέτυχε, η ωχρή πλατφόρμα του Ακραίου Κέντρου δεν προσφέρει κανένα νόημα η ψυχική ασφάλεια.
Η πολιτική εκπροσώπηση.
Δεν μπορεί να υπάρξει καμία ανατρεπτική πρακτική που δεν θα γεννά μια ριζικά νέα γλώσσα η κώδικα επικοινωνίας εκτός της πλατφόρμας. Γι αυτό πια είμαι βέβαιος.
Δεν έχει νόημα να απαντάς πχ στο ερώτημα αν υπήρχε στην ΕΣΣΔ το 1918 ΛΟΑΤ κίνημα ή γιατί ο Καραγάτσης δεν ήταν σεξιστης ή ότι δεν έχει νόημα σήμερα αν ήταν... Εχει κάποιαν αξία ως αντίσταση στην ανθρώπινη βλακεία αλλά είναι περιορισμένο.
Ηγεμονικό είναι ένα σχέδιο όπου οι άλλοι απαντούν σε αυτά που εσύ θέτεις.Τετοια Αριστερά η τέτοιο κινημα αξίζει να δημιουργηθεί αλλά είμαστε μακρυά ακόμη.
Η σημερινή Αριστερά είναι με το κοινότυπο αναμάσημα τυποποιημένων συνθημάτων εξ Εσπερίας και όχι με την εκρηκτική δημιουργικότητα. Θα γίνω ακόμη πιο αιρετικός και θα πω ότι περισσότερη δημιουργικότητα αυτήν την στιγμή υπάρχει στα σε βαθιά κρίση think tank του δυτικού καπιταλισμού παρά σε αυτήν την μίζερη αριστερά του copy paste σε πλανητική κλίμακα. Και ακόμη περισσότερη δημιουργικότητα υπάρχει στον ανατολικό άξονα, τον άξονα των Δυνάμεων της Αντίστασης,της Ανατολής η του Νότου. Παντως, στην δυτική Αριστερά, ως έχει, η πηγή εξαντλήθηκε, απέσβετο και λάλον ύδωρ. Ακόμη και στις κοινοποιήσεις κειμένων άλλων, οι "μέσοι αριστεροί" βαριούνται να προσθέσουν ένα χρώμα, μια μικρή προσωπική παρατήρηση, μια απόχρωση, μια πινελιά. Πάνε με την φυλλάδα, που λέγαμε στο σχολείο.. Από πο το κόκκινο στο γκρίζο.
Κοινωνία της τυποποίησης, των ομοιωμάτων, των αυτιστικών σχημάτων που δεν θέλουν να σχετιστούν ή να συνομιλήσουν με τον έτερο.
Τέλος εποχής. Ο Διαφωτισμός ολοκληρώνεται στην κακή του του εκδοχή τρώγοντας τον εαυτό του.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.