Πέρασαν 10 χρόνια – Το μεγάλο «ναι» και το μεγάλο «όχι» της 5ης Ιουλίου 2015

Γιάννης Σχίζας 

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ

Θυμάμαι τον Λεωνίδα Χρηστάκη, εκδότη του περιοδικού «Ιδεοδρόμιο», με το πορνικό αλλά και το εξτρεμιστικό / αντιιεραρχικό περιεχόμενό του, που είχε ταχθεί κάποτε εναντίον των επετείων – με τη γραπτή απόφανση: «Οι επέτειοι; Στ@ρχίδι@ μας»…

Τελικά αυτό δεν πέρασε, μείναμε εμείς να γιορτάζουμε και να θυμόμαστε τις επετείους, για την Κύπρο, για την πτώση της δικτατορίας, για την 28η Οκτωβρίου, κ.λπ. κ.λπ… Να θυμόμαστε αλλά και να ξεχνούμε τον Κωνσταντίνο Καβάφη, αυτόν που έγραφε το ποίημα «Che fece…. il gran rifiuto» με μια ανορθόδοξη στράτευση, που είναι αυτές τις μέρες πολύ της μόδας:

«Σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους ἔρχεται μιὰ μέρα

ποῦ πρέπει τὸ μεγάλο Ναὶ ἢ τὸ μεγάλο τὸ Ὄχι

νὰ ποῦνε. Φανερώνεται ἀμέσως ὅποιος τὤχει

ἕτοιμο μέσα του τὸ Ναί, καὶ λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στὴν τιμὴ καὶ στὴν πεποίθησί του.

Ὁ ἀρνηθεὶς δὲν μετανοιώνει. Ἄν ρωτιοῦνταν πάλι,

ὄχι θὰ ξαναέλεγε. Κι’ ὅμως τὸν καταβάλλει

ἐκεῖνο τ’ ὄχι – τὸ σωστὸ – εἰς ὅλην τὴν ζωή του».

Το μεγάλο «Ναι» και το μεγάλο «Όχι» ειπώθηκε, και μάλιστα σε χρόνο dt. Υπερέχοντας κιόλας σε ταχύτητα από την απόφανση του Ανδρέα Παπανδρέου, που στα 1981 τολμούσε να λέει «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»…

Πάνω στα 18 θέματα, σχετικά με τα οποία υποβλήθηκε ερώτηση από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, το 61,3% απάντησε όπως απάντησε. Οι επικεφαλής, αντί να επεξηγήσουν και να ερμηνεύσουν τα θέματα, απέδειξαν ότι στο βάθος του μυαλού τους έτρεφαν μια άλλη σκέψη. Τελικά, μια βδομάδα μετά, το μαντάτο έσκασε, η απεμπόληση του τρίτου μνημονίου δεν ήρθε ποτέ και η κυβέρνηση προχώρησε σε εκλογές.

Για ποια “κανονικότητα” μιλάτε κ. Τσίπρα;

Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος φαίνεται να προπαρασκευάζει νέου τύπου δική του προσωπική πολιτική ενεργοποίηση, σε επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Τασούλα, ζητά να δημοσιευθούν τα πρακτικά του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών που έγινε την επομένη του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015. Δεν έχει λόγο κανείς να προβάλει ενστάσεις για το αίτημα. Όμως, ορισμένες θέσεις που διατυπώνονται προσβάλλουν τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού. Εκτός εάν ο κ. Τσίπρας βασίζεται τη θέση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ότι αρκεί να παρέλθουν δέκα χρόνια για να εξχαστούν τα πάντα.

Γράφει ο κ. Τσίπρας:

Το αποτέλεσμα της ελεύθερα εκφρασμένης βούλησης του ελληνικού λαού όσο και η δυνατότητα διαμόρφωσης μιας ενιαίας εθνικής γραμμής από τους πολιτικούς αρχηγούς, αποτέλεσαν, εκείνες τις ιστορικές στιγμές για τον τόπο μας, κρίσιμο παράγοντα για την τελική έκβαση των δύσκολων διαπραγματεύσεων και τη συμφωνία με τους δανειστές μας.

Mια συμφωνία που εν τέλει άνοιξε την προοπτική εξόδου της χώρας από την κρίση με αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και εγγυημένη χρηματοδότηση για την αποπληρωμή των δανειακών της υποχρεώσεων, την ανάκτηση της διεθνούς της αξιοπιστίας, την επιστροφή στις αγορές και την επαναφορά της πατρίδας μας στην οικονομική, δημοκρατική και εθνική κανονικότητα, απαλλάσσοντάς την από την ασφυκτική επιτροπεία τρίτων.

Παρατηρούμε τα εξής:

 Το αντικείμενο του Δημοψηφίσματος ήταν αν, ΝΑΙ ή ΟΧΙ, ο λαός ενέκρινε το πλαίσο των προτάσεων των δανειστών. Ο λαός απάντησε ΟΧΙ, παρά το κλίμα τρομοκρατίας. Η συμφωνία που έγινε στη συνέχεια, βασίστηκε στις απαιτήσεις των δανειστών. Με ποια έννοια λοιπόν το δημοψήφισμα αποτέλεσε “κρίσιμο παράγοντα για την τελική έκβαση των δύσκολων διαπραγματεύσεων και τη συμφωνία με τους δανειστές μας”, τη στιγμή που το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ;

Για ποια ” οικονομική, δημοκρατική και εθνική κανονικότητα” μιλάτε κ. Τσίπρα;

Μέρες Ιουλίου 2015

Τι λέγεται, τι έγινε, πού βρισκόμαστε 10 χρόνια μετά

του Ρούντι Ρινάλντι

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 σημάδεψε την Ελλάδα σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή. Για μια βδομάδα σχεδόν, από την αναγγελία της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος έως μία μέρα μετά από αυτό, έγινε ένας «σεισμός» στη χώρα. 

Η νύκτα της 5ης Ιουλίου προς 6η Ιουλίου και όσα έγιναν μέχρι το μεσημέρι της 6ης Ιουλίου με τη σύνοδο των αρχηγών των κομμάτων, ακόμα απασχολούν. Πολλά δεν έχουν διευκρινιστεί, ενώ συσκοτίζονται ουσιώδη ζητήματα. Καθώς συμπληρώνονται 10 χρόνια από τότε, γράφονται πολλά. Ο Τσίπρας ζητά να δημοσιοποιηθούν τα πρακτικά της συνόδου αρχηγών, η Μέρκελ επισκέπτεται την Αθήνα και «θυμάται» πόσο δύσκολες στιγμές πέρασε κι αυτή κ.ο.κ. Υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον για το ζήτημα…

Τι λέγεται για εκείνες τις μέρες

Η κυρίαρχη (αστική) άποψη είναι ότι εκείνες τις μέρες η χώρα έφτασε στον γκρεμό, αλλά ευτυχώς σώθηκε την ύστατη στιγμή χάρη στην ψύχραιμη στάση ορισμένων διεθνών δυνάμεων (Μέρκελ-Ομπάμα-Ολάντ) που δεν ήθελαν να εκδιωχθεί η Ελλάδα από την Ε.Ε. Βοήθησε επίσης, λένε, η αποφασιστική στάση των «Μένουμε-Ευρώπη» κομμάτων και παραγόντων (κόμματα που υποστήριξαν το «Ναι», συν Στουρνάρας και Σία), όπως και η «στροφή» ή «κωλοτούμπα» του Τσίπρα. 

Αυτός, λένε, μάλλον κατάλαβε ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή και αποδέχθηκε όλους τους όρους που τέθηκαν τελεσιγραφικά το βράδυ της 5ης Ιουλίου, επικυρώθηκαν δε την επομένη στη σύνοδο των αρχηγών. 

Το αφήγημα Τσίπρα και η πλαστογράφηση της ιστορίας

Του Γιώργου Ρακκά

Πριν από λίγες μέρες ο Αλέξης Τσίπρας απηύθυνε επίσημο αίτημα στον ΠτΔ για δημοσιοποίηση των πρακτικών από την συνάντηση των Πολιτικών αρχηγών της 6ης Ιουλίου 2015. Ο νυν ΠτΔ βεβαίως απέρριψε το αίτημά του, καθώς όπως έσπευσαν να διευκρινίσουν πολλοί επίσημα πρακτικά της σύσκεψης δεν υφίστανται έπειτα από κοινή απόφαση των τότε παρευρισκόμενων. 

Αυτό βεβαίως ο Τσίπρας το γνωρίζει πολύ καλά. 

Ωστόσο ο σκοπός της επιστολής του δεν ήταν να δημοσιοποιηθούν τα πρακτικά που επισήμως δεν υπάρχουν αλλά κάτι που αναφέρει παρεμπιπτόντως για την συμφωνία που ακολούθησε του προσχηματικού δημοψηφίσματος η οποία στην πραγματικότητα ήταν η επαχθέστερη (αν συνυπολογίσουμε και το κόστος της ηρωικής διαπραγμάτευσης με το πάγωμα της γενικής οικονομικής δραστηριότητας: 

“Μια συμφωνία που εν τέλει άνοιξε την προοπτική εξόδου της χώρας από την κρίση με αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και εγγυημένη χρηματοδότηση για την αποπληρωμή των δανειακών της υποχρεώσεων, την ανάκτηση της διεθνούς της αξιοπιστίας, την επιστροφή στις αγορές και την επαναφορά της πατρίδας μας στην οικονομική, δημοκρατική και εθνική κανονικότητα, απαλλάσσοντάς την από την ασφυκτική επιτροπεία τρίτων”. (Αφήγημα Τσίπρα)

Για να μην τα πολυλογούμε ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε επιστολή για ένα θέμα ανύπαρκτο στον ΠτΔ μόνο και μόνο ώστε να κατοχυρώσει το δικό του αφήγημα για τα όσα συνέβησαν τότε, 10 χρόνια μετά. 

Και επειδή κανείς δεν θα του απαντήσει στο συγκεκριμένο επίσημα, παρά μόνο θα εισπράξει την αναμενόμενη άρνηση στο προσχηματικό του αίτημα, φανταστείτε πως θα φανεί αυτό στον ιστορικό του μέλλοντος: ο πρωθυπουργός που πέτυχε την έξοδο της χώρας από τα… μνημόνια ζητεί μια ελάχιστη δικαίωση έστω και δέκα χρόνια μετά, και εισπράττει μόνον θεσμική κακία και απαξίωση.  

Αυτό είναι ό,τι χρειάζεται να ξέρουμε για το rebranding Τσίπρα. Ότι δεν είναι και δεν θα μπορούσε να είναι μόνον ή αποκλειστικά ένα φτιάξιμο του δικού του προφίλ. Αλλά θα είναι αναγκαστικά ένα χονδροειδές ξαναγράψιμο της ιστορίας, μέσα από τέτοια φθηνά τρικ αυτοθυματοποίησης, έτσι ώστε η νέα εκδοχή της να τον δικαιώνει.  

Αυτό το θέατρο και αυτή η υποκρισία ακολουθεί πιστά το πνεύμα του 2015.

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΟΥ 2015

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Ηλθε 10 χρόνια μετά η Άνγκελα Μέρκελ και μίλησε μπροστά σε κατάμεστο ακροατήριο στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, παρουσία πολιτικών προσωπικοτήτων, όπως η τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ο Παναγιώτης Πικραμμένος, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Γιώργος Σταϊκούρας, η Άννα Διαμαντοπούλου και ο αγαπημένος της Αλέξης Τσίπρας.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ -2-

Στον πίνακα των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος φαίνεται η ταξική κατανομή τής γνώμης, 

ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ

ΤΟ πλήθος των υποτακτικών μεταπρατών, πολιτικών και ολιγαρχών, - αυτών που πλημμύρισαν την αίθουσα του Ιδρύματος Νιάρχος για να υποδεχθούν την Μέρκελ στην αποικία χρέους -

 των υπηρετών στα ξένα συμφέροντα  και των υποτελών διυλικών τους.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ

Η μεγάλη μάζα του εργαζόμενου λαού, που υφίσταται την καταπίεση, την εκμετάλλευση, την αδικία και την λεηλασία της χώρας του.

Ζητούμενο η αποκατάσταση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας

ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΟΥ 2015 ΑΠΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΨΗΦΟ

Με αφορμή τα δέκα χρόνια από το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 και της επιβολής του 3ου Μνημονίου λίγες μέρες μετά, σε συνδυασμό με τις όλο και πιο καταστρεπτικές συνέπειες της πολιτικής του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού για το βιοτικό επίπεδο και την ποιότητα ζωής των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Χριστιανική Δημοκρατία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν από το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Ο ελληνικός λαός, σε πείσμα της τρομοκρατικής προπαγάνδας των συστημικών ΜΜΕ και των εκβιαστικών και τιμωρητικών μηχανισμών των Δανειστών που τον συνέθλιβαν, διέψευσε τις ασύστολα ψευδόμενες δημοσκοπήσεις με το 61,31% του ΟΧΙ. Έτσι, τα Μνημόνια δεν επικυρώθηκαν με την έγκριση της λαϊκής ψήφου, ακόμα και αν επιβλήθηκαν στη συνέχεια. Γι’ αυτό και το ΟΧΙ που είπε τότε ο ελληνικός λαός, παραμένει πολύτιμη παρακαταθήκη για μελλοντικούς αγώνες.

Όπως έχουμε κατ’ επανάληψη επισημάνει και επιμένουμε να υπενθυμίζουμε, στις 13 Ιουλίου 2015, αμέσως μετά τη «συμφωνία» την οποία οι «εταίροι»-Δανειστές επέβαλαν στην Ελλάδα, στη βάση της οποίας ψηφίστηκε λίγες μέρες μετά το 3ο Μνημόνιο, ο Σλοβάκος Υπουργός Οικονομικών Πέτερ Κάζιμιρ ανάρτησε εν θερμώ το ακόλουθο μήνυμα στο λογαριασμό του στο «Τουίτερ»: 

«#Greece compromise we reached this morning is tough for Athens because it’s the results of their ‘Greek Spring’ #»:

 Δηλαδή: «Η συμφωνία στην οποία φτάσαμε σήμερα το πρωί με την Ελλάδα είναι σκληρή για την Αθήνα γιατί είναι αποτέλεσμα της “Ελληνικής τους Άνοιξης».

3 Ο κ. Κάζιμιρ ως Σλοβάκος, πολίτης της παλαιάς Τσεχοσλοβακίας, μιλώντας για «ελληνική Άνοιξη», παραπέμπει ευθέως στην «Άνοιξη της Πράγας» του 1968, όταν οι Δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας εισέβαλαν στη χώρα για να νουθετήσουν την κυβέρνηση του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, που επιδίωξε με μεταρρυθμίσεις να αποκλίνει από την «ορθοδοξία» του «υπαρκτού σοσιαλισμού» που κυριαρχούσε τότε στην Ανατολική Ευρώπη. Κατά συνέπεια, συνομολογεί ότι επήλθε ανάλογου τύπου καταστολή για την επαναφορά της Ελλάδας στον «ίσιο δρόμο» του νεοφιλελεύθερου δόγματος της λιτότητας του «υπαρκτού ευρωπαϊσμού».

Σκέψεις για το ιστορικό ΟΧΙ στο Ευρωενωσιακό πραξικόπημα στην Ελλάδα το 2015 που είχε ταξικό πρόσημο!

Κωστής Μπασσογιάννης

Προσέξτε παρακαλώ αυτόν τον πίνακα:

Όχι δεν βροντοφώναξαν όλοι οι Έλληνες το ιστορικό ΟΧΙ στο Ευρωενωσιακό πραξικόπημα στην Ελλάδα το 2015 !

Στον πίνακα φαίνεται η ταξική κατανομή τής γνώμης, μεταξύ των υπόδουλων στα ξένα συμφέροντα αστών και των τσιρακιών τους από τη μια και τής μεγάλης μάζας τού εργαζόμενου λαού που υφίσταται την καταπίεση, την εκμετάλλευση, την αδικία και την λεηλασία από την άλλη.

Αυτού τού  λαού τις προσδοκίες και τη γενναιότητα, που σοφά έδωσε εντολή αγώνα  με τη μεγαλειώδη του άρνηση, το κόμμα τού ΣυΡιζΑ στάθηκε πολύ μικρό για να υπηρετήσει. Με την πάροδο όμως τού χρόνου, και μετά από την ψήφο παράτασης τής εντολής που του έδωσαν οι συγκλονισμένοι από την απίστευτη βία των ημερών Έλληνες, αποκαλύφθηκε ότι το κόμμα αυτό δεν είχε ούτε την παραμικρή ιδεολογική προϋπόθεση για να καταφέρει να προσφέρει ένα τέτοιο κοινωνικά και εθνικά απελευθερωτικό έργο. Γιατι βεβαίως μόνο ένα κόμμα εργατικό, σοσιαλιστικό κι επαναστατικό θα μπορούσε να έχει ελπίδες για ένα τέτοιο άθλο.