Δικαίωση και κουράγιο Έλενα μας...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Σε κακοποιούσε δηλαδή σεξουαλικά για να έχεις εμπειρία;

Για να ξέρω, και καλά.

Σε «εκπαίδευε»;

Ναι.

Στο δικαστήριο πώς σε αντιμετώπιζε όταν κατέθεσες;

Δεν μιλούσε καθόλου. 

Το μόνο που έκανε, κάποια στιγμή που έκλαιγα, είναι να μου πει: «Ελενα, σε παρακαλώ, ηρέμησε» και γύρισα και του είπα: «Ξέρεις πολύ καλά τι έχεις κάνει». Ημουν ταραγμένη. 

Δεν μπορούσα να ηρεμήσω. 

Παρ’ όλα αυτά δεν έκανε τίποτε. 

Δεν έμεινα να ακούσω κανέναν αφού βγήκα να μιλήσω. 

Εμαθα από τις φίλες μου που ήταν εκεί τι λέγανε. 

Γενικότερα στο δικαστήριο έλεγα με λεπτομέρειες τι συνέβαινε στην Πρέβεζα, ότι την πρώτη φορά που έγινε διείσδυση έβγαζα αίμα και η μαμά μου και η μαμά του νόμιζαν ότι μου ήρθε περίοδος και μετά δεν μου ξαναήρθε ποτέ.

Πρώτη φορά το είπα στη μητέρα του όταν ήμουν στη Β΄ ή Γ΄ λυκείου» τονίζει η Ελενα, την οποία επίσης αποφεύγει να αναφέρει ως γιαγιά.

 Γι’ αυτήν είναι η «μητέρα του Πέτρου» και όχι η γιαγιά της.

«Μου είχε πει ότι ήξερε πως είναι νευρικός, αλλά δεν περίμενε ποτέ κάτι τέτοιο και ότι θα είναι δίπλα μου».

Και τι σου είπε να κάνεις;

Μου είπε να μην κάνω τίποτε και ότι είναι με το μέρος μου. 

Μετά το είπα στη μαμά μου, η οποία για ένα χρόνο δεν έκανε τίποτε. 

Μου έλεγε ψέματα ότι μίλησε κ.λπ. 

Μετά έφυγα από το σπίτι. 

Εμενα στις εστίες του πανεπιστημίου. 

Ποιοι και γιατί έδειραν τον καθηγητή Δράκο - Το κείμενο της ανάληψη ευθύνης:

Την ευθύνη της επίθεσης εις βάρος καθηγητή της ΑΣΟΕΕ Αναστάσιου Δράκου την ώρα του μαθήματος ανέλαβαν αναρχικοί με ανάρτηση κειμένου τους στην σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου indymedia. To κείμενο έχει τίτλο “Λίγα λόγια για την παρέμβαση στον καθηγητή Α. Δράκο”. Στην ανακοίνωση οι αναρχικοί αναφέρουν ότι τον χτύπησαν δημοσίως για να σπάσει το πλέγμα σιωπής που προστάτευε τον καθηγητή από διώξεις για εκμετάλλευση ανηλίκων.

Υπενθυμίζεται ότι άγνωστοι μπήκαν στον χώρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών την Τρίτη 11 Ιανουαρίου στη 1.30 το μεσημέρι και χτύπησαν τον καθηγητή μπροστά στα μάτια των φοιτητών, κάποιοι εκ των οποίων επίσης ξυλοκοπήθηκαν, όταν προσπάθησαν να τον προστατεύσουν. Ο Α. Δράκος είχε πει τότε στους αστυνομικούς ότι δεν έχει προβλήματα με τους αναρχικούς και ότι εκτιμά πως εκείνοι που του επιτέθηκαν, ήταν βαλτοί από καθηγητές με τους οποίους έχει αντιδικία σε ποινικά δικαστήρια.

Όντως τρεις ημέρες μετά το επεισόδιο άρχισε η δίκη του, όπου είναι συγκατηγορούμενος με την κουμπάρα του, για εκβίαση και τοκογλυφία. Μηνυτής είναι ένας άλλος καθηγητής της ΑΣΟΕΕ που όμως ήταν επί σειρά ετών συνεταίρος του Δράκου. Ο μηνυτής (που έχει καταδικαστεί και ο ίδιος), εκτός από τις οικονομικές διαφορές που έχει με τον Δράκο, τον κατήγγειλε και για αποπλάνηση ανηλίκων αγοριών στη Ρουμανία, ενώ άλλος συνάδελφος του καθηγητή κατήγγειλε ότι τον είδε στο Πανεπιστήμιο να ασελγεί και ότι ο ίδιος ο Δράκος του είπε πως του αρέσουν τα αγόρια.

Η ανάληψη ευθύνης:

Λίγα λόγια για την παρέμβαση στον καθηγητή Α.Δράκο

από Αναρχικοί/ες

Η εποχή που ζούμε μας βρίσκει παγιδευμένους μέσα σε μια θεαματική, επιβλητική αλλά και παράλληλα εύθραστη κανονικότητα, την κανονικότητα των ‘’αρίστων’’ και των δούλων τους. Καθισμένοι πίσω από τις έδρες τους, με πλατιά χαμόγελα και υπερφουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, οι ‘’άριστοι’’ αποτελούν το όνειρο κάθε μικροαστού. Όσο όμως και αν επιμελούνται επικοινωνιακά αυτήν την εικόνα, η διάχυτη σαπίλα και δυσωδία που τους διέπει ξεχειλίζει από παντού λυμαίνοντας τον χώρο που στέκονται και αναπνέουν.

Η συγκεκριμένη εικόνα συνήθως συνοδεύεται απο υψηλό κοινωνικό στάτους και ίσως από κάποια υψηλόβαθμη θέση στο ακαδημαϊκό, καλλιτεχνικό ή πολιτικό στερέωμα. Δεν ξεχνάμε την υπόθεση του κατά συρροή βιαστή, παιδεραστή και εμπλεκόμενο σε δομές φιλοξενιάς ανήλικων προσφυγόπουλων, Δ. Λιγνάδη, έναν ‘καταξιωμένο’ ηθοποιό στα μάτια της σαθρής ελληνικής κοινωνίας, που οι πολιτικές του επαφές ήταν και είναι τόσο ισχυρές ώστε να διόριστεί πρόεδρος του Εθνικόυ Θεάτρου. Άλλο ένα λαμπρό παράδειγμα ‘’αριστείας και ηθικής ‘’είναι ο Νίκος Γεωργιάδης, βουλευτής και γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ. Το 2016 αυτο το καθίκι βρέθηκε εμπλεκόμενο σε κύκλωμα παιδεραστίας στην Μολδαβία. Ζητάμε συγνώμη εάν τα παραπάνω ονόματα σας έφεραν αηδία αλλά υπάρχει και συνέχεια και αυτή είναι ο αναπληρωτής καθηγητής χρηματοοικονομικής διοίκησης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αναστάσιος Δράκος.

Όταν η Πρόεδρος κ. Σακελλαροπούλου τιμούσε τον απολογητή βιαστών και παιδεραστών (βιντεο)

ΕΛΛΑΔΑ

Ακολουθήστε μας στο Google News

22/01/2021 - 11:29πμ

Η κυρία Αικατερίνη Σακελλαρόπουλου δέχτηκε την Σοφία Μπεκατώρου, ως θύμα βιασμού. Τον Σεπτέμβρη όμως η ίδια πρόεδρος, η κυρία Σακελλαρόπουλου τίμησε με την παρουσία της και τα θερμά της λόγια έναν «καλλιτέχνη» ο οποίος δημοσίως δαιμονοποίησε τα θύματα του βιασμού και δικαιολόγησε τους θύτες, τους βιαστές. Βιαστές και παιδεραστές για την ακρίβεια. Δημόσια, στην δημόσια τηλεόραση. Και όμως η πρόεδρος της Δημοκρατίας η οποία τώρα παρουσιάζεται ως ευαίσθητη απέναντι στα θύματα βιασμού, υποδεχόμενη την Σοφία Μπεκατώρου στο προεδρικό μέγαρο, δεν είχε πρόβλημα να τιμήσει τον συγκεκριμένο «καλλιτέχνη».

Στις αρχές Σεπτεμβρίου λοιπόν, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, εγκαινίασε την έκθεση με τίτλο «Κώστας Τσόκλης. Ζωγραφική. Όρια και Υπερβάσεις», κάνοντας μάλιστα μια διθυραμβική ομιλία για τον κ. Κώστα Τσόκλη.

«Τιμάμε σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του καιρού μας, έναν διεθνή εικαστικό, έναν πολυσχιδή και τολμηρό πειραματιστή» ήταν η εισαγωγή της.

Η πρόεδρος της Δημοκρατίας κυρία Σακελλαρόπουλου έχει την κυρία ευθύνη για το ατόπημα που διέπραξε, διότι με την παρουσία της και την διθυραμβική της ομιλία τίμησε έναν υπερασπιστή άθλιων εγκληματιών, έναν υποστηρικτή του βιασμού και των κτηνών που τον διαπράττουν, έναν απολογητή των βιαστών ανηλίκων. Και αυτές οι θέσεις του κυρίου Τσόκλη ήταν απολύτως γνωστές και δημόσια διατυπωμένες, πολύ πριν τον τιμήσει η κυρία Σακελλαρόπουλου. Είχαν προβληθεί βλέπετε και στην δημόσια τηλεόραση!
Το γεγονός ότι η ΠτΔ τον τίμησε ως «καλλιτέχνη» και όχι ως απολογητή της κουλτούρας του βιασμού, δεν αποτελεί δικαιολογία. Η ΠτΔ έχει την θεσμική υποχρέωση εκπροσώπησης του έθνους και δεν είναι κριτικός τέχνης. Όπως ακριβώς υποδέχτηκε την Σοφία Μπεκατώρου, όχι ως αξιωματικό ή Ολυμπιονίκη, αλλά ως θύμα του απεχθέστερου των εγκλημάτων κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ο Κώστας Τσόκλης, ο βιασμός και η παιδεραστία

ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ: Το όνειδος των προοδευτικών διανοούμενων!

του Benoît Rayski Επιμέλεια: Ε.Δ.Νιάνιος

[Μια Γαλλίδα κυρία, δημοσιοποιώντας τη σεξουαλική κακοποίηση που βίωνε ως ανήλικη στα χέρια ενός αδίστακτου παιδεραστή συγγραφέα – κυνηγού ανηλίκων -, «ξεγύμνωσε» κυριολεκτικά ολόκληρη την «προοδευτική» διανόηση της Γαλλίας. Ηχηρά ονόματα, – επιστήμονες, φιλόσοφοι, συγγραφείς, φεμινίστριες, πολιτικοί αλλά και εφημερίδες – τα οποία διαμόρφωσαν τα πιστεύω τουλάχιστο μιας γενιάς, εκθρονίστηκαν από το πάνθεο των ανθρωπιστών, όταν ήρθαν ξανά στη δημοσιότητα η αγωνία και ο αγώνας τους για τη νομιμοποίηση της παιδεραστίας. «Νους απομακρυσμένος από το Θεό, λένε οι Πατέρες, θηριώδης ή δαιμονιώδης». Το αποτέλεσμα: Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, στη Γαλλία διαπράχθηκαν 8.700 βιασμοί ανηλίκων το 2017, δηλ. περισσότεροι από ένας κάθε ώρα! Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο γαλλικό. Πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ότι 19.000 ανήλικοι είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης στη Βρετανία, κυρίως από πακιστανικές συμμορίες. Αλλά φαίνεται ότι η ηθική αυτή διάβρωση αφορά σε όλη την Ευρώπη… Ε.Δ.Ν.]
Ένα βιβλίο μας έφερε λίγα χρόνια πίσω, όταν οι πιο διάσημοι Γάλλοι διανοούμενοι προωθούσαν την παιδεραστία. Και αυτό σημαίνει ήττα της σκέψης.

  Η Βανέσα Σπρινγκορά είναι σήμερα διευθύντρια εκδοτικού οίκου. Στο έργο της “Συναίνεση“, το οποίο κυκλοφόρησε στις 2 Ιανουαρίου, γράφει για τη σεξουαλική επιρροή που είχε πάνω της (14 ετών τότε) ο συγγραφέας Γκαμπριέλ Ματζνέφ [πενηντάρης τότε]. Κάποιες που έχουν βιώσει την ίδια εμπειρία, δεν διστάζουν να καταφεύγουν στη δικαιοσύνη. Η Βανέσα Σπρινγκορά την έκανε βιβλίο. Καλύτερα έτσι. Στα χρόνια αυτά ο Γκαμπριέλ Μαντζνέφ εξηγούσε στον Μπερνάρ Πιβό* στην εκπομπή “Apostrophes”  [1990] την ηδονή που βίωνε αποπλανώντας σεξουαλικά ανήλικα κορίτσια. Στα ίδια αυτά χρόνια, ο Κον-Μπεντίτ εξηγούσε, πάντοτε στον Πιβό [1982], την ευχάριστη εμπειρία του ως παρουσιαστής σε ένα «εναλλακτικό» νηπιαγωγείο: «όταν ένα μικρό κορίτσι σας ξεντύνει ζείτε ένα φανταστικό ερωτικό – μανιακό παιχνίδι». Παρακολουθήστε την εκπομπή με τα επιδοκιμαστικά γέλια, εκτός από της μυθιστοριογράφου του Κεμπέκ Ντενίζ Μπομπαρντριέρ, αηδιασμένης στο έπακρο. Τα χρόνια αυτά, τρεις άνδρες καταδικάστηκαν για “προσβολή της αιδούς ανηλίκων ηλικίας κάτω των 15 ετών”. Ενα μεγάλο μέρος της γαλλικής διανόησης έκρινε  αυτή τη δίκη ως επίθεση κατά της ελευθερίας … Η αγανάκτηση τους έλαβε τη μορφή μιας έκκλησης που δημοσιεύθηκε το 1977 στην Liberation και αναδημοσιεύτηκε στη Le Monde: η έκκληση ζητούσε την αποποινικοποίηση της παιδεραστίας. Για αυτούς τους διανοούμενους, η σεξουαλικότητα των παιδιών έπρεπε να αναδειχθεί με τη βοήθεια ειδικών ενηλίκων. Υπέγραψαν περισσότεροι από 70: Σαρτρ [φιλόσοφος, ιδρυτής της Λιμπερασιόν (1973)], Αραγκόν [ποιητής, μέλος του ΚΚ Γαλλίας], Σιμόν ντε Μπωβουάρ [συγγραφέας, προεξάρχουσα του φεμινισμού], Σολέρ [συγγραφέας, μαοϊστής], Σερώ [σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής], Ντεριντά [φιλόσοφος, εισηγητής της αποδόμησης], Μπαρτ [φιλόσοφος, γλωσσολόγος, ομοφυλόφιλος], Γκαταρί [φιλόσοφος, ψυχίατρος, ιδρυτής του Κέντρου πρωτοβουλίας για καινούριους χώρους ελευθερίας], Ντελέζ [φιλόσοφος, ακαδημαϊκός], Ρομπ-Γκριγέ [συγγραφέας, εισηγητής του Νέου μυθιστορήματος] και άλλοι με λιγότερη φήμη. Ο Κον-Μπεντίτ δεν υπέγραψε την έκκληση, προφανώς επειδή δεν ήταν διανοούμενος. Αλλά λέγεται ότι αυτός ήταν ο συντάκτης της.