"Κάθε Σάββατο μια σταλιά λογοτεχνίας " 
Του Δημήτρη Βασιλειάδη
Άλλα ήταν τα σχέδιά μου για τη σημερινή σταλιά, αλλιώς τη σχεδίαζα στο νου μου, ώσπου χθες είδα, σε μια ανάρτηση ενός φίλου (λυπάμαι πολύ που δε θυμάμαι τ΄ όνομά του), την παρακάτω φωτογραφία στην οποία εικονίζεται ο λατρεμένος Γιάννης Τσαρούχης με το δάσκαλό του τότε κυρ-Φώτη Κόντογλου στα Μετέωρα (μάλλον είχανε πάει για κάποια δουλειά που είχανε αναθέσει στον Κόντογλου).
Τη φωτογραφία αυτή, συνόδευε ένα κείμενο στο οποίο ο σπουδαίος σύγχρονος αγιορείτης πατέρας της Εκκλησίας Βασίλειος Γοντικάκης, που πρόσφατα τον ‘’χάσαμε’’, φανερώνει τη γνώμη του για τον κυρ-Γιάννη Τσαρούχη, και ιδιαίτερα, μέσα από ένα περιστατικό, τη σχέση του με το Άγιο Όρος, η οποία όπως γνωρίζουμε ήταν πολύ στενή. Σχεδόν αυτόματα, το μυαλό μου ταξίδεψε στο πολύ όμορφο, για μένα, βιβλίο του Θανάση Νιάρχου ‘’Καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής’’ (εκδ. Καστανιώτη), που είναι εξ΄ ολοκλήρου αφιερωμένο στον κυρ-Γιάννη, και συγκεκριμένα στον πρόλογο του που έχει σαν τίτλο, ‘’Ένα ελεύθερο πνεύμα’’ και που είναι γραμμένος απ΄ τη σπουδαία Άννα Συνοδινού (είχε πολύ στενή σχέση με τον Τσαρούχη). Στο αποκαλυπτικό αυτό κειμενάκι, ιδιαίτερα στον επίλογο του, η Άννα Συνοδινού αποκαλύπτει κάτι για το κυρ-Γιάννη –το οποίο οι πιο πολλοί από μας δεν γνωρίζουμε- απ΄ το οποίο φαίνεται η πολύ, πολύ στενή σχέση του με το Άγιο Όρος. Δέστε λοιπόν τι γράφει :
‘’Ο Τσαρούχης είχε μυστηριακή ζωή. Στο Άγιον Όρος είχε ετοιμάσει τη μοναστική του κατοικία στο κελί του Αγίου Νικολάου του Χαλκιά, που ανήκει στην Ιερά Μονή του Κουτλουμουσίου. Λίγο έζησε εκεί. Η τρομερή ασθένειά του δεν του επέτρεψε να ζήσει σ΄ αυτό το χώρο ως το τέλος του. Ήταν υποτακτικός του γέροντα Κύριλλου. Μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο των Αθηνών ‘’Ευαγγελισμός’’. Υπέφερε. Ζ ή τ η σ ε ν α κ α ρ ε ί μ ο ν α χ ό ς. Ήλθε ο γέροντας. Δεν πρόλαβε. Όμως, κατά την τάξη του Αγίου Όρους, εφόσον ο Γιάννης Τσαρούχης ζήτησε κουρά από Αγιορείτη και ανάμενε τη στιγμή αυτή στις τελευταίες ώρες της επίγειας ζωής του, είναι ωσάν να έχει ενταχθεί στη μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους. Ή τ α ν ή δ η μ ο ν α χ ό ς, έστω και αν δεν είχε συντελεστεί το τυπικόν, αφού, σύμφωνα με την εσωτερική του διάθεση, τέθηκε στα χέρια του Χριστού. Και αναπαύεται εκεί.’’
‘’Ή τ α ν ή δ η μ ο ν α χ ό ς’’ !!!
Σκάνδαλο, ύβρις, θα ανακράξουν όλοι οι ‘’Θεοφοβούμενοι’’ ευσεβιστές της Ορθοδοξίας. Όλοι αυτοί οι κρίνοντες πολύ πιο πριν απ΄ την Κρίση του Μεγάλου Κριτή, όλοι αυτοί που χρόνια τώρα έχουν προκαθορισμένη την Αγάπη Του, όλοι αυτοί οι ‘’Μεγάλοι Ιεροεξεταστές’’ της Ορθοδοξίας. ‘’Είναι δυνατόν’’, λοιπόν θα πούνε, ‘’αυτός που όλη του η ζωγραφική ήτανε το γυμνό σώμα να είναι μοναχός !’’, …όλοι αυτοί, μη γελιόμαστε, που μίσησαν και μισούν ουσιαστικά το ανθρώπινο σώμα, το ‘’Καλόν λίαν’’ καμωμένο απ΄ το Θεό. Έγραψε ένα πολύ όμορφο, γλαφυρό κειμενάκι ο Ματθαίος Μουντές για τον κυρ-Γιάννη, που πολύ αγαπώ και που έχει πολλές αναφορές πάνω σ΄ αυτό που μόλις μια-δυο σειρές πριν έθιξα. Παρακάτω, σαν επίλογο, παραθέτω κάποιες απ΄ αυτές :
