Πως Τα Δάνεια Που Χρέωσαν Την Ελλάδα Για Πάντα

π. Ευάγγελος Παπανικολάου: Πλουτάρχου, περί δανεισμού, σχέση με το σήμερα

ΤΟ ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΕΕ

Η χρηματοπιστωτική ελίτ της Ευρώπης πρωτοστάτησε, όσον αφορά το Νεοαποικιοκρατικό μοντέλο – μετατρέποντας με τη βοήθεια της κρίσης την Ελλάδα και άλλες περιφερειακές χώρες της ΕΕ, σε αποικίες χρέους του κέντρου. Στην ουσία, τα «βασικά» έθνη της ΕΕ, με ηγέτη τη Γερμανία, αποίκισαν τα περιφερειακά, μέσω της χρηματιστικοποίησης του ευρώ – γεγονός που επέτρεψε τη μαζική αύξηση του χρέους και της κατανάλωσης στην περιφέρεια. Εν προκειμένω, οι τράπεζες και οι εξαγωγείς των «βασικών» χωρών, αποκόμισαν τεράστια κέρδη από την πιστωτική επέκταση και από την κατανάλωση – καθιστώντας ταυτόχρονα τα περιφερειακά κράτη νεοαποικιακούς οφειλέτες των τραπεζών και των κρατών του κέντρου. Έτσι, το μεν κέντρο, κυρίως η Γερμανία, έχει το ρόλο του φεουδάρχη, ενώ η περιφέρεια του δουλοπάροικου – η εργασία του οποίου είναι αφιερωμένη στην αποπληρωμή των χρεών του. Οι φορολογούμενοι Πολίτες όμως των χωρών του κέντρου, έχουν το ρόλο του φεουδάρχη δουλοπάροικου – με την έννοια πως η δική τους εργασία είναι αφιερωμένη στην αποπληρωμή τυχόν τραπεζικών ή άλλων δανείων προς την περιφέρεια που είναι προβληματικά. Για παράδειγμα, οι Γερμανοί Πολίτες επιδοτούν ήδη μέσω της ΕΚΤ την εξόφληση των δανείων της Ιταλίας – εισπράττοντας πολύ λιγότερους τόκους από αυτούς που θα τους επέτρεπε η δική τους οικονομία, όσον αφορά τις καταθέσεις τους. Την ίδια στιγμή πληρώνουν ένα άλλο μεγάλο κόστος των χαμηλών επιτοκίων: την άνοδο των τιμών των ακινήτων στη χώρα τους, των ενοικίων και του πληθωρισμού. Τόσο η ΕΕ λοιπόν, όσο και η Ευρωζώνη, είναι «κατασκευές» που ωφελούν πλέον αποκλειστικά και μόνο τις ελίτ – ενώ οι Πολίτες θα υποφέρουν όλο και πιο πολύ. Δεν είναι λογικό επομένως να αναζητηθούν λύσεις, πριν οδηγηθούμε σε επικίνδυνα μονοπάτια;

.

Ανάλυση

Εισαγωγικά, ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός που κυριαρχεί, αυξάνει τις εισοδηματικές ανισότητες και τα χρέη, οπότε εξουδετερώνει τις δυνατότητες του κράτους, καθώς επίσης της συντριπτικής πλειοψηφίας των Πολιτών να προστατευθούν αποτελεσματικά  απέναντι σε τέτοια γεγονότα.

Είναι φυσικό τώρα να αγαπάει τις αγορές ο νεοφιλελευθερισμός, αναγκάζοντας τις συχνά διεφθαρμένες κυβερνήσεις να τις παρουσιάζουν ως το μοναδικό κριτή τους – θυμίζοντας πως η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ως δείγμα επιτυχίας της τα επιτόκια δανεισμού της χώρας, ξεχνώντας πως αυξάνονται συνεχώς τόσο τα δημόσια, όσο και τα ιδιωτικά χρέη, με αποτέλεσμα να υποχρεώνεται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης στους πλειστηριασμούς της ιδιωτικής.

Αγαπάει τις αγορές ο νεοφιλελευθερισμός, επειδή επιτρέπουν στους πλουσίους, χώρες και ιδιώτες, να κατέχουν όλα όσα παράγουν εισοδήματα και κεφαλαιακά κέρδη – στηρίζοντας το άνοιγμα των τοπικών αγορών στο παγκόσμιο κεφάλαιο, έτσι ώστε να μπορεί να ληστεύει το 99% του πληθυσμού τους υποσχόμενο ευημερία! Στην ουσία λοιπόν, ο νεοφιλελευθερισμός είναι μία νέα και βελτιωμένη εκδοχή του παλαιού αποικιοκρατικού μοντέλου – όπου η πλούσια σε κεφάλαια αποικιακή δύναμη, υφαρπάζει τα πολιτικά και οικονομικά ηνία με τη βία ή με την υπονόμευση.

Στη συνέχεια, δρομολογεί την απομάκρυνση του αποικιοποιημένου έθνους από τον πλούτο και τους πόρους του – ενώ εκμεταλλεύεται το εργατικό του δυναμικό, για να παράγει φθηνά προϊόντα για τις εγχώριες αγορές. Το καθιστά δε ακόμη πιο φθηνό, εισάγοντας δυστυχείς μετανάστες για να πιέσει τους μισθούς – καθώς επίσης επιβάλλοντας πολιτικές λιτότητας, μνημόνια δηλαδή, δανείζοντας χρήματα έναντι ανταλλαγμάτων που ονομάζει «προαπαιτούμενα».

Ειδικότερα, στη Νεοαποικιοκρατία οι δυνάμεις της χρηματιστικοποίησης (financialization), το χρέος δηλαδή και η μόχλευση που ελέγχονται αφενός μεν από τις κεντρικές τράπεζες, αφετέρου από τα τραπεζικά καρτέλ, χρησιμοποιούνται για να υποδουλώσουν τον τοπικό πληθυσμό και τη χώρα στο χρηματοπιστωτικό κέντρο.

Τα δάνεια του Νεο Ελληνικού Κράτους Κ Γρίβας, Γ Αδαλής

ΤΑ ΛΗΣΤΡΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΟΥ 1824-1825-1832.

(ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ-ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΩΤΙΑΔΗ: «ΟΘΩΝΑΣ, Η ΜΟΝΑΡΧΙΑ»)

Εσείς ωσάν ο ήλιος

λαμπροί! - ναι φλόγες βέβαια

βλέπω διαδημάτων

αλλά τας δυστυχίας μας

μόνο φωτίζουν.

Κ Α Λ Β Ο Σ

.......

ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ της Δημόσιας Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας Ανδρέας Ανδρεάδης το βιβλίο του «Ιστορία των Εθνικών δανείων, που έβγαλε το 1904, τ' αρχίζει μ΄αυτόν εδώ τον τρόπο:

«C' est une lamentable histoire que celle de la dette hellenique (είναι μία αξιοθρήνητος ιστορία τα χρέη της Ελλάδας)». Δια των λέξεων τούτων ήρχετο, πρό πεντήκοντα επτά ετών, ο Casimir Leconte της μελέτης του δημοσίου χρέους της Ελλάδος. Μετά την πάροδον σχεδόν εξ δεκαετηρίδων ο επιχειρών συγγραφήν επί του θέματος δύναται ν΄ αναγράψη και αυτός την αυτήν φράσιν».

Από τότε που τα 'λεγε αυτά ο Ανδρεάδης πέρασαν άλλα πενήντα οχτώ χρόνια. Κι όμως, κι εμείς τώρα το ίδιο μπορούμε να πούμε, όπως ο Leconte το 1847 κι ο Ανδρεάδης το 1904, πως μαύρη κι άραχλη στέκεται η ιστορία των εθνικών μας δανείων.

Τα δύο πρώτα μας δάνεια γίνηκαν στην Αγγλία. 

• Το ένα το 1824, αξίας 800.000 λιρών, που μας δόθηκαν στα 59% - με 59 δηλαδή λίρες έπαιρνες μετοχές για 100! – ξεκαθάρισε όλες κι όλες 348.000 λίρες. 

• Το άλλο, των 2.000.000 λιρών του 1825, ήτανε ακόμα πιο τοκογλυφικό, μας δόθηκε στα 55 ½%και ξεκαθάρισε 572.000 λίρες. Κι όμως, για τις 920.800 λίρες, που κι απ΄αυτές κάτι λιγοστές φτάσανε στον τόπο μας, γιατί οι πιότερες φαγώθηκαν από τους ναυπηγούς της Αγγλίας και της Αμερικής και το λόρδο Κόχραν, χρωστούσαμε το 1854 στους Εγγλέζους κεφαλαιούχους πάνω από.....οχτώ εκατομμύρια λίρες!

Όπως είπαμε, η συνθήκη που υπόγραψαν οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις κι η Βαβαρία στο Λονδίνο στις 25-7 του Μάη 1832 πρόβλεπε την έκδοση, με την εγγύησή τους, ενός δάνειου 60.000.000 φράγκων σε τρεις σειρά. Άκου τώρα την ιστορία του, για να δεις πως όχι μονάχα δεν απολαύσαμε καμιά προκοπή απ΄αυτό, παρά και μας βούλιαξε οικονομικά και μπορέσαμε από τότες να ανασάνουμε.

Το δάνειο το διαπραγματεύθηκαν οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις μ΄εκείνους τους πάμπλουτους τραπεζίτες του Παρισιού, τους Ρότσιλντ. Τ΄αγόρασαν οι Ρότσιλντ στα 94%, πήρανε και 2% μεσιτεία και μαζί με «άλλα τινά ωφελήματα», βούτηξαν 6.986.013 δραχμές, μ΄άλλα λόγια γύρω στις διακόσιες εβδομήντα εφτά χιλιάδες χρυσές λίρες.

Καλή δουλειά.

Από τα είκοσι εκατομμύρια που εγγυήθηκαν οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις τελικά εκδόθηκαν τούτα δω τα ποσά:

Μ΄εγγύηση της Αγγλίας φράγκα 19.838.805

>> Ρωσίας >> 19.999.573

>> Γαλλίας >> 17.400.662

__________

Σύνολο φράγκα 57.239.040

Τούτο το ποσό ισοδυναμούσε με 63.924.559 δραχμές εκείνου του καιρού.

Αφαιρούμε απ' αυτές:

Τα δάνεια της …«ανεξαρτησίας»

Στις 9 Φεβρουαρίου 1824, σαν σήμερα πριν από 196 χρόνια, αρχίζει η χρυσοπληρωμένη από τον ελληνικό λαό δανειακή "σωτηρία" της χώρας από ξένους και ντόπιους τοκογλύφους. 

«Εγώ θέλω του σπιτιού µας τα κεραµίδια να σάσουµεν, να µην τρέχουν και πέση το σπίτι µας και µας πλακώση. Τα ξένα τα σπίτια τα ’χουν καλά σκεπασµένα οι νοικοκυραίοι τους και δεν παίρνει ο αγέρας τα κεραµίδια τους όσο σφοδρός και να είναι. Του δικού µας του σπιτιού τα κεραµίδια λίγος άνεµος να φυσήξη δεν αφίνει κανένα. Και έχει και κάτι µαστόρους – παίρνουν τα κεραµίδια και σκεπάζουν τα ξένα σπίτια».

     Στρατηγός Μακρυγιάννης

    Στις 9 Φεβρουαρίου 1824, σαν σήμερα πριν από 196 χρόνια, αρχίζει η χρυσοπληρωμένη από τον ελληνικό λαό δανειακή “σωτηρία” της χώρας από ξένους και ντόπιους τοκογλύφους. 

    Εκείνη την ημέρα υπογράφεται στο Λονδίνο συμφωνητικό ανάμεσα σε Άγγλους κεφαλαιούχους και τους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης, Ιωάννη Ορλάνδο και Ανδρέα Λουριώτη, για τη σύναψη δανείου ύψους 800.000 λιρών. Η ληστρική «περιπέτεια» σε βάρος της ελληνικής  κοινωνίας είχε μόλις αρχίσει… 

        Η ιστορία των δανεισµών της Ελλάδας ξεκινάει, λοιπόν, πριν ακόµα δηµιουργηθεί το ελληνικό κράτος.

    Πάμε να δούμε πως εξελίχτηκε αυτή η «σωτηρία» μέχρι και τα τέλη του 2009, οπότε η χώρα εισήλθε στην γκιλοτίνα των Μνημονίων, με πρόσχημα – τι άλλο – το δημόσιο χρέος:

(πηγή: https://kapsimi.gr/einai-o-kapitalismos-ilithie

«Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε» – Νίκος Μπογιόπουλος)

       «(…) το πρώτο δάνειο (συνήφθη) για τις ανάγκες, υποτίθεται, του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα. Η ονοµαστική του αξία ήταν περίπου 800.000 χρυσές λίρες που δόθηκαν από βρετανικό τραπεζικό οίκο µε εγγύηση τις εκτάσεις της εθνικής γης. Από τις 800.000 η Ελλάδα δεν εισέπραξε τελικά παρά 300.000 λίρες περίπου. Η µοιρασιά του δανείου ανάµεσα σε γαιοκτήµονες και πλοιοκτήτες ήταν από τους παράγοντες που συνετέλεσαν στην πρόκληση του εµφυλίου πολέµου, που ξέσπασε ένα χρόνο αργότερα.

    Το 1825 συνήφθη δεύτερο δάνειο ύψους 2.000.000 λιρών, πάλι από βρετανικό τραπεζικό οίκο. Όπως και πριν, στην Ελλάδα έφτασε µόλις το 1/10 του ποσού. Πάνω από 500.000 λίρες σπαταλήθηκαν σε παραγγελίες πολεµικών πλοίων που είτε δεν παραλήφθηκαν ποτέ είτε παραλήφθηκαν µε µηχανικές βλάβες. Μεγάλο µέρος του δανείου πήγε σε ρουσφέτια και σε πελατειακή διασπάθιση (Νίκος Μπελογιάννης, Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.)

    Το µέγεθος της διασπάθισης ήταν τέτοιο που, όπως ελέχθη τότε, κατάντησε το έθνος να έχει περισσότερους από 12.000 αξιωµατικούς, σε σύνολο ενόπλων δυνάµεων 20.000 ανδρών (σ.σ.: το γεγονός δηλαδή ότι στην Ελλάδα του 2010 ο αριθµός των εν ζωή απόστρατων αξιωµατικών που συνταξιοδοτούνται µε το βαθµό του στρατηγού ανέρχεται στους… 16.000, έχει τη ρίζα του στο απώτατο παρελθόν). Ό,τι απέµεινε από εκείνα τα «δάνεια της ανεξαρτησίας» διαµοιράστηκε ανάµεσα σε γαιοκτήµονες, κοτζαµπάσηδες και «καραβοκυραίους». Την ίδια περίοδο το πολιορκηµένο Μεσολόγγι, στρατιωτικά εγκλωβισµένο και οικονοµικά αποκλεισµένο, έµενε απροστάτευτο χωρίς τροφή και πολεµοφόδια, αφού από τον πακτωλό των δανείων δεν είχαν αποµείνει παρά µόνο 20.000 λίρες.

Αυτά είναι τα δάνεια όλων των βουλευτών – Πόσα χρήματα πήραν, πόσα χρωστούν

Την ώρα που το ζήτημα της δανειοδότησης των βουλευτών βρίσκεται στο επίκεντρο του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου, μετά και το δάνειο του Παύλου Πολάκη και των όσων ακολούθησαν, έχει μεγάλο ενδιαφέρον η συνολική καταγραφή των δανείων των όλων βουλευτών, όπως αυτά αποτυπώνονται στις δηλώσεις Περουσιακής Κατάστασης που έχουν κατατεθεί στις κατά τόπους εφορίες και οι οποίες φιλοξενούνται στο site της Βουλής.

Τα ποσά προκαλούν σε πολλές περιπτώσεις ιλίγγους, αλλά και ερωτηματικά, αφού αρκετές δανειοδοτήσεις έγιναν εν καιρώ κρίσης (από το 2010 και μετά), όταν δηλαδή οι τράπεζες έδιναν χρήματα στον κόσμο με το «σταγονόμετρο».

Αν τα δάνεια των κομμάτων ήταν και παραμένουν ένα τεράστιο κεφάλαιο προς διερεύνηση, το οποίο υπενθυμίζουμε πέρασε από το «μικροσκόπιο» της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, ένα ακόμη σημαντικό κεφάλαιο είναι τα δάνεια των βουλευτών ως φυσικά πρόσωπα και οι προϋποθέσεις και οι όροι χορήγησής τους.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις δηλώσεις Πόθεν Έσχες έτους 2016 (χρήση 2015) των βουλευτών, τις οποίες μπορεί ο καθένας να δει ΕΔΩ, προκύπτει ότι 138 βουλευτές (από τους 300 συνολικά) έχουν πάρει κάποιο δάνειο (στεγαστικό, επισκευαστικό, προσωπικό, καταναλωτικό, επιχειρηματικό, απόκτησης ΙΧ ή μηχανής, υπερανάληψη) για να καλύψουν τις ανάγκες τους.

Οι 138 βουλευτές (66 από τον ΣΥΡΙΖΑ, 38 από τη Νέα Δημοκρατία, 14 από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, 2 από τη Χρυσή Αυγή, 6 από το ΚΚΕ, 2 από την Ένωση Κεντρώων και 10 Ανεξάρτητοι) έχουν πάρει συνολικά 24,84 εκατ. ευρώ, ενώ οφείλουν στα τραπεζικά ιδρύματα 20,62 εκατ. ευρώ.

Στα παραπάνω ποσά δεν συμπεριλαμβάνονται φυσικά τα δάνεια των συζύγων τους και οι οφειλές για ασφαλιστικές εισφορές ή χρέη προς το Δημόσιο. Το αναφέρουμε αυτό γιατί στις σχετικές δηλώσεις Περουσιακής Κατάστασης αναφέρονται κι αυτά τα ποσά.

Οι βουλευτές της ΝΔ χρωστούν περισσότερα από τους σχεδόν διπλάσιους του ΣΥΡΙΖΑ

Πώς όμως διανέμονται τα ποσά αυτά στις κοινοβουλευτικές ομάδες; Οι 38 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας οφείλουν συνολικά στις τράπεζες περισσότερα απ’ ότι οι 66 αντίστοιχοι του ΣΥΡΙΖΑ. Οι «γαλάζιες» οφειλές φτάνουν τα 7,82 εκατ. ευρώ, ενώ το συνολικό οφειλόμενο ποσό των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος είναι 7,18 εκατ. ευρώ.  

Τι χρωστούν τα υπόλοιπα κόμματα και οι Ανεξάρτητοι

Το ποσό των 2,03 εκατ. ευρώ οφείλουν στις τράπεζες 14 βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Σχεδόν 110 χιλιάδες ευρώ είναι το οφειλόμενο ποσό των δύο βουλευτών της Χρυσής Αυγής, σχεδόν 336 χιλιάδες ευρώ είναι οι οφειλές των έξι βουλευτών του ΚΚΕ, 219 χιλιάδες ευρώ των δύο βουλευτών της Ένωσης Κεντρώων, ενώ 3 εκατ. ευρώ είναι οι οφειλές των 10 ανεξάρτητων βουλευτών.

Ποιοι είναι οι βουλευτές που έχουν πάρει τα μεγαλύτερα δάνεια;

Νότης Μηταράκης	1,315,000.00
Τέρενς Κουίκ	1,144,905.43
Έλενα Κουντουρά	798,697.49
Πάνος Καμμένος	734,642.35
Λευτέρης Αυγενάκης	704,599.43
Βασίλης Κεγκέρογλου	637,488.59
Άδωνις Γεωργιάδης	630,000.00
Ανδρέας Λοβέρδος	619,000.00
Θανάσης Καββαδάς	618,597.87
Άννα Βαγενά	463,700.00

Ποιοι είναι οι βουλευτές που οφείλουν τα περισσότερα χρήματα στις τράπεζες;

Νότης Μυταράκης	1,152,083.34
Τερενς Κουικ	870,538.48
Έλενα Κουντουρά	854,676.41
Κωνσταντίνος Τσιάρας	809,462.36
Λευτέρης Αυγενάκης	765,402.47
Άδωνις Γεωργιάδης	623,094.19

Πώς οι Γερμανοί κατάκλεψαν την Ελλάδα από το 1830, και τι διδάσκει γιά μνημόνια 2010-18 εκείνη η απίστευτη κλοπή!

Του Σπυρίδωνα Λαβδιώτη

Tο έτος 2010, θα μείνει βαθιά ριζωμένο στη μνήμη του κόσμου ως το δυσοίωνο έτος της εθνικής ταπείνωσηςμε την υπογραφή του Α’ Μνημονίου. Ο λόγος, η σύγχρονη Ελλάδα θα τεθεί για ακόμη μια φορά στην ιστορία της υπό οικονομική επιτροπεία και θα είναι έρμαιο στα καπρίτσια και επιταγές των διεθνών δανειστών.

Η επιβολή των δρακόντειων μέτρων λιτότητας του Α’ Μνημονίου που προκάλεσαν μεγάλη δυστυχία στην κοινωνία και την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, θα συνοδευτεί με τον ευφημισμό των δανειστών «μεταρρυθμίσεις». Η δε άκριτη αύξηση φόρων, οι οριζόντιες περικοπές μισθών, συντάξεων και πάσης φύσεως κοινωνικών παροχών, και η μαζική ανεργία θα μετονομαστούν σε «φιλική προς την ανάπτυξη» προσαρμογή. Όλα αυτά τα επώδυνα μέτρα λιτότητας και οι υπέρογκες δανειακές απαιτήσεις, θα λάβουν χώρα ακριβώς 180 χρόνια-σε πλήρη αντίθεση-από την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830.

Η χρεοκοπία του 1830

Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830, που υπέγραψαν οι τρείς εγγυήτριες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία) στη Διάσκεψη του Λονδίνου, διακήρυξε την ανεξαρτησία της Ελλάδος με μορφή πολιτεύματος τη βασιλική μοναρχία. Πλην όμως, παραχώρησε σ’ αυτές το δικαίωμα εκλογής του βασιλιά χωρίς να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός. 1 

Οι βάτραχοι- ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ

.Οι Έλληνες, φοβούμενοι μήπως τους λείψουν οι γάζες από τα νοσοκομεία, οι ασπιρίνες από τα φαρμακεία και το χαρτί υγείας από τα Σούπερ Μάρκετ, αδιαφορούν εντελώς για την πατρίδα τους και τα παιδιά τους – τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν τη δειλία τους, αποτελώντας την πρώτη γενιά που αντιμετωπίζεται προσβλητικά από τους Πολίτες άλλων χωρών και που νοιώθει ντροπή για την καταγωγή της.

.

«Υπήρξαν εποχές όπου οι ελίτ, οι κάτοχοι της εξουσίας δηλαδή στον πλανήτη, οδηγούσαν μαζικά τους ανθρώπους στο θάνατο – συνήθως όμως θεωρούσαν προτιμότερο να εργάζονται οι άλλοι για αυτούς, έτσι ώστε να αποκομίζουν κέρδη.

Ειδικότερα, από το ξεκίνημα της ανθρώπινης ιστορίας, όλα εξελίσσονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: υπάρχει μία περιορισμένη ελίτ, η οποία προσπαθεί να αναγκάσει την υπόλοιπη ανθρωπότητα να τοποθετηθεί κάτω από το ζυγό της.

Όταν κάποιος έπρεπε στο παρελθόν να συμμετέχει ως εργάτης στην κατασκευή μίας πυραμίδας, να προσφέρει αργότερα το ένα τρίτο της σοδειάς του στο γαιοκτήμονα ή να δίνει σήμερα το μισό του εισόδημα στην εφορία, συνεχίζει ουσιαστικά να υποχρεώνεται στην ίδια διαδικασία: να κάνει πλουσιότερους τους ισχυρούς, εις βάρος του. Με απλά λόγια, μετατρέπεται σε σκλάβο, σε ανθρώπινο δυναμικό, σε «φυσικό πόρο» (Human resource), ο οποίος αξιοποιείται καταληστευμένος, εξυπηρετώντας αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα αυτών που κατέχουν τη Δύναμη.

Ορισμένες μορφές της σκλαβιάς έχουν βέβαια απαγορευθεί σήμερα. Εν τούτοις, ένας από τους πλέον ύπουλους τύπους της έχει διευρυνθεί και διαδοθεί περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Ο τύπος αυτός ονομάζεται «χρέος» – όπου, στην πραγματικότητα, σχεδόν κάθε απόφαση μας στη ζωή μας οδηγεί, ατομικά ή συλλογικά, όλο και πιο βαθιά στην παγίδα των δανειστών. Ακόμη και οι σπουδές σε ορισμένες χώρες εξυπηρετούν τη συγκεκριμένη διαδικασία – κρίνοντας από το ύψος των φοιτητικών δανείων στις Η.Π.Α., τα οποία έχουν υπερβεί το 1,2 τρις $.

Τά Πρασσεινάλογα!... του Στάθη

 

Καλημέρα σας! Οι γιορτές συνεχίζονται, για άλλους με τη μελαγχολία τους, για άλλους σαν ένα «Άρλεκιν» με το οποίο κανείς ξεχνιέται και για άλλους σαν μια σκυλοκατάσταση με πίστες, πιάτα, σπάσ’ τα και λαμέ λαμπάκια.

  Έλεγε ο Νικολό Μακιαβέλι (ή μάλλον έγραφε σε μια επιστολή του στον Φραντζέσκο Βεττόρι το 1513): «Μόλις πέσει το βράδυ, γυρίζω στο σπίτι και μπαίνω στο γραφείο μου· και στο κατώφλι βγάζω από πάνω μου τα καθημερινά ρούχα, που είναι γεμάτα λάσπη και ιλύ, και φορώ ρούχα βασιλικά κι επίσημα· και ντυμένος όπως αρμόζει εισέρχομαι στις αρχαίες αυλές των αρχαίων ανδρών, όπου – όντας καλοδεχούμενος – τρέφομαι μ’ εκείνη την τροφή που είναι solum δική μου και που γι’ αυτή γεννήθηκα. Εκεί μέσα δεν ντρέπομαι να μιλώ μαζί τους και να τους ρωτώ για τις αιτίες των πράξεών τους. Κι εκείνοι από ευγένεια μου απαντούν, και για τέσσερις ώρες δεν νιώθω την παραμικρή πλήξη, ξεχνώ κάθε στενοχώρια, δεν φοβάμαι τη φτώχεια, δεν με τρομάζει ο θάνατος: αφοσιώνομαι ολότελα σ’ αυτούς». (Από τον πρόλογο του κ. Θανάση Γκιούρα στο έργο του Max Weber «Για την οικονομική και κοινωνική ιστορία της αρχαιότητας», εκδ. ΚΨΜ).

  Ας φορέσουμε λοιπόν κι εμείς λίγη γαλήνη και περίσκεψη κι ας επισκεφθούμε όπως ο Μακιαβέλι τον Πλούταρχο δίπλα στο τζάκι του να γράφει το έργο του «Περί του μη δείν δανείζεσθαι», ή αλλέως πως «Οι συμφορές του δανεισμού», τίτλο υπό τον οποίον έχουν εκδώσει το εν λόγω έργο οι εκδόσεις «Νεφέλη» σε μετάφραση και σχολιασμό της κυρίας Πολυξένης Παπαθάνου.

Τρεις διδακτικές ιστορίες χρέους από το παρελθόν της ελληνικής ιστορίας- Η σχέση της χώρας με τους δανειστές

Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος της Ανεξαρτησίας, αυτή η σχέση χρέους κατέδειξε ότι τελικά ο ισχυρός δεν διστάζει να εκμεταλλεύεται με κάθε τρόπο την αδυναμία του αδυνάτου και να αγνοεί κάθε αίσθηση ηθικής απέναντι σε αυτόν. Παίζοντας εκ του ασφαλούς, καταφέρνει να επιβάλλει τους όρους του και να αποκομίζει τεράστια κέρδη, ενδεδυμένος τις περισσότερες φορές το μανδύα του ευεργέτη και του προστάτη.

Αν γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν, θα ανακαλύψουμε ότι οι σημερινές περιπέτειες της χώρας δεν είναι πρωτόγνωρες. Αυτό όμως που είναι πραγματικά εντυπωσιακό, εστιάζεται στις πρακτικές που ακολουθούν οι δανειστές. Τα «κόλπα» με τις προμήθειες, η κερδοσκοπία με τα «ξεχασμένα» ομόλογα και η παρακράτηση από τα νέα δάνεια των τοκοχρεωλυσίων των παλαιότερων δανείων, είναι πρακτικές που ακολούθησαν με ζήλο, υπομονή και επιμονή και οι πρόγονοι των σημερινών δανειστών.

Τρείς ιστορίες από το παρελθόν δείχνουν, ότι οι σημερινοί δανειστές δεν είναι ούτε καν πρωτότυποι. Δείχνουν επίσης ότι ακόμα και ο σκληρός Σόιμπλε δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να ακολουθήσει τους εκβιασμούς του Βίσμαρκ σχεδόν 135 χρόνια πρίν.

1η ιστορία:

Οι... συμφορές του δανεισμού κατά τον Πλούταρχο

«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»! Το είπε ο Πλούταρχος τον 1ο μ.Χ. αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του.«Έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου», προβλέπει ο μεγάλος συγγραφέας της αρχαιότητας και ας βγει κάποιος να αντιπαραθέσει, ότι δεν έχει δίκιο...

Δυσάρεστα επίκαιρο είναι το έργο του «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» (από τα Ηθικά), που κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση από τη «Νεφέλη» με τον τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού». Γιατί πράγματι, τις συμφορές που συσσωρεύονται στον άνθρωπο, ο οποίος καταφεύγει στο δανεισμό απαριθμεί με τρόπο καυστικό, αυστηρό και καίριο ο Πλούταρχος σ΄αυτό το μικρό κείμενο, που δεν μπορεί να διαβαστεί σήμερα απλώς «εγκυκλοπαιδικά», αφού οι παραλληλίες με τα σύγχρονα τεκταινόμενα παραφυλούν σε κάθε στίχο.

«Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»... λέει κατηγορηματικά ο Χαιρωνίτης ρήτορας. Και επιχειρηματολογεί. Και φέρνει παραδείγματα από την ιστορία της εποχής του, από τους μύθους αλλά και από τα παθήματα των απλών ανθρώπων. Και χιούμορ επιστρατεύει ενίοτε μάλιστα μαύρο! Γιατί το κείμενο _μία ομιλία στην πραγματικότητα_ δεν γράφτηκε τυχαία. Η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις μαστίζονταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης, όταν ο Πλούταρχος περί το 92 μ. Χ αποφάσισε να μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για τις σοβαρές συνέπειες του δανεισμού.

Τα “κόκκινα δάνεια” της πολιτικής κλεπτοκρατίας

του Δημήτρη Χρήστου  – 

 Όταν μιλάμε για “κόκκινα δάνεια”, τα ΜΜΕ αναφέρονται κυρίως ή και μόνο στις περιπτώσεις δανεισμού των νοικοκυριών, σε ό,τι αφορά τον κίνδυνο να απολέσουν την πρώτη τους κατοικία. Με τις υπόλοιπες περιπτώσεις δεν ασχολείται σχεδόν κανείς. Τι γίνεται για παράδειγμα με τα δάνεια των επιχειρήσεων μικρών και μεγάλων που δεν εξυπηρετούνται; Τι γίνεται με τα δάνεια των κομμάτων και συγκεκριμένα εκείνων που έχουν υπερδανειστεί τόσο πολύ, ώστε είναι αδύνατον να τα αποπληρώσουν, εκεί που έχουν φτάσει;

Που έχουν φτάσει; Η ΝΔ οφείλει 221,3 εκατομμύρια ευρώ! Από τις πιστώτριες τράπεζες έχει χαρακτηριστεί ως μη συνεργάσιμος δανειολήπτης! Το ΠΑΣΟΚ οφείλει 199,1 εκατομμύρια ευρώ. Η τελευταία καταβολή που έκανε ήταν το 2011 με ποσό 204.000 ευρώ. Αν διαιρέσουμε το άθροισμα των χρεών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (420,4 εκατομμύρια) δια του μέσου όρου οφειλών των δανειοληπτών, υπολογίζοντας ως μέσο όρο τις 50.000 ευρώ, προκύπτει ότι τα χρέη των δύο κομμάτων ισοδυναμούν με τα χρέη 8.400 οφειλετών που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους!

Θα πείτε πως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν φταίνε μόνον οι δανειολήπτες αλλά και οι δανειστές. Σωστό εν μέρει καθώς η διαπλοκή που κυριαρχούσε είχε και την συμμετοχή του χρηματοπιστωτικού τομέα. Άλλωστε στην περίπτωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δανειστής και δανειζόμενος ήταν το ίδιο. Ειδικά στην Αγροτική Τράπεζα, από την οποία προέρχεται το μεγαλύτερο μέρος των δανείων, τα κόμματα εξουσίας διόριζαν εκλεκτά και έμπιστα κομματικά στελέχη τους για να κάνουν παιχνίδι με το πελατειακό σύστημα. Και μετά το παιχνίδι η περίφημη ειδικού σκοπού ΑΤΕ χρεοκόπησε!

Με τι μούτρα…

Fiat money

Του Θοδωρή Αθανασιάδη

Λέγεται πως το 1838 ο Μάγερ Άμσελ Ρότσιλντ είπε την εξής φράση, η οποία έμελλε να μείνει παροιμιώδης:"Δώστε μου την άδεια να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με νοιάζει ποιος φτιάχνει τους νόμους του". Αν και, κατά πάσα πιθανότητα, πρόκειται περί μύθου (*), η κυνική αυτή φράση αποδίδει την πραγματικότητα, βάσει της οποίας αποδεικνύεται ότι όντως όσοι ελέγχουν το χρήμα βρίσκονται πάνω και πέρα από τους νόμους.

Σε προηγούμενα σημειώματα προσπαθήσαμε να δείξουμε την διαδικασία με την οποία φτιάχνεται το "λογιστικό χρήμα", αυτό που διεθνώς αποκαλείται Fiat Money, δηλαδή φτιαχτό χρήμα. Μπορεί για τον αδαή περί τα οικονομικά πολίτη αυτή η "δημιουργία" να είναι δυσνόητη αλλά ο γνωστός καναδοπολιτειακός οικονομολόγος Τζον Κέννεθ Γκαλμπραίηθ επιμένει ότι "η διαδικασία με την οποία φτιάχνεται το χρήμα είναι τόσο απλή ώστε το μυαλό αηδιάζει" (**). Και όπως είπαμε, η εν λόγω δημιουργία χρήματος γίνεται μέσω δανεισμού, με την δημιουργία πιστώσεων.

Νέο Δελχί, 6/11/1961: Ο πρωθυπουργός Τζαβαχαρλάλ Νεχρού υποδέχεται τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζον Κέννεντυ και τον αντιπρόεδρο Λύντον Τζόνσον. Δεξιά του ο πανύψηλος πρέσβυς των ΗΠΑ στην Ινδία Τζον Κέννεθ Γκαλμπραίηθ.

Εδώ πρέπει να κάνουμε μια σημαντική παρατήρηση. Παρ' ότι αυτό το χρήμα είναι άυλο, από την στιγμή που χορηγείται ως δάνειο έναντι υλικών εξασφαλίσεων-εγγυήσεων (ακίνητα, αξιόγραφα κλπ) αντιπροσωπεύει πραγματική αξία, η οποία προσμετράται στο ΑΕΠ. Συνεπώς, αν υπερτιμηθούν οι υλικές εξασφαλίσεις, τότε δημιουργείται παραπανίσια ποσότητα χρήματος άρα το ΑΕΠ εμφανίζεται διογκωμένο.

Ας δώσουμε ένα παράδειγμα, για να γίνουν όλα αυτά πιο κατανοητά. Έστω, λοιπόν, ότι διαθέτω ένα αναξιοποίητο ακίνητο. Το ακίνητο είναι εκεί και κάθεται και δεν επηρεάζει το ΑΕΠ όποια και νά 'ναι η αξία του. Αν αποφασίσω να το ενεχυριάσω σε μια τράπεζα για να πάρω δάνειο, τα πράγματα αλλάζουν. Τώρα η αξία του αποκτά ενδιαφέρον. Αν αποτιμηθεί στις 500.000 ευρώ, μπορώ να πάρω 350.000 δανεικά. Με άλλα λόγια, θα δημιουργηθούν από το πουθενά 350.000 ευρώ. Αν, όμως, υπερτιμηθεί στο ένα εκατομμύριο, θα δημιουργηθούν τα διπλά. Χαράς ευαγγέλια για όλους. Αυτά τα ευαγγέλια είναι που δημιούργησαν τα αμέτρητα subrime δάνεια (***), τα οποία έπνιξαν τις ΗΠΑ, την Ιρλανδία, την Ισπανία κλπ κλπ και δημιούργησαν τις φούσκες ακινήτων που έσκασαν πριν καμμιά δεκαριά χρόνια.

Πλειστηριασμοί: Χέρι – χέρι τα «κοράκια» με τους τραπεζίτες

Σε μοχλό ταχείας και βίαιης αναδιάρθρωσης όλης της οικονομίας θα εξελιχθεί πολύ σύντομα η διάταξη που ψηφίστηκε στο δεύτερο πολυνομοσχέδιο την Κυριακή 22 Μαΐου 2016 και προβλέπει την απελευθέρωση της πώλησης τραπεζικών δανείων. (Κεφάλαιο Ε’: αντικατάσταση διατάξεων του Ν. 4354/2015 Α’ 176- Εθνική στρατηγική για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους – Άλλες διατάξεις). Τα συγκεκριμένα άρθρα συνιστούν τομή σε σχέση με το μέχρι σήμερα πλαίσιο γιατί πρώτο, δίνουν την τελευταία προθεσμία για προστασία της πρώτης κατοικίας που χρησιμοποιείται ως υποθήκη μέχρι αξίας 140.000 ευρώ και, το σημαντικότερο, επιτρέπουν την πώληση όχι μόνο των μη εξυπηρετούμενων δανείων, γνωστών κι ως «κόκκινων» (όσα δάνεια δεν αποπληρώνονται επί 90 τουλάχιστον ημέρες), αλλά και των εξυπηρετούμενων!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Τα κόκκινα δάνεια αφορούν στο 53% των συνολικών δανείων που έχουν χορηγήσει οι τράπεζες κι ανέρχονται σε 108 δισ. ευρώ. Ένα σοβαρό ποσό εξ αυτών μπορεί ήδη (από 1/1/2016) να πουληθεί. Πρόκειται για τα δάνεια των μεγάλων επιχειρήσεων, που ανέρχονται περίπου σε 40 δις. ευρώ. Τα υπόλοιπα «κόκκινα» είναι στεγαστικά (29 δις. ευρώ με το 43%, δηλαδή 12 δις. ευρώ, να είναι δάνεια πρώτης κατοικίας), καταναλωτικά (10 δις. ευρώ) επιχειρηματικά (20 δις. ευρώ) και τα υπόλοιπα 9 δις. είναι παρκαρισμένα στα χαρτοφυλάκια των «κακών τραπεζών». Σε αυτά τα 108 δισ. ευρώ θα πρέπει να προστεθούν μερικές χιλιάδες ακόμη δάνεια, συνολικής αξίας 14 δις. ευρώ που φέρουν εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και για τα οποία η Ευρωομάδα της 24ης Μαΐου απαίτησε να ισχύουν ό,τι και τα υπόλοιπα τραπεζικά δάνεια: απελευθέρωση της πώλησής τους και πλειστηριασμοί!

Το πρόβλημα των κόκκινων δανείων είναι αποτέλεσμα της κρίσης της ελληνικής οικονομίας και της παρατεταμένης λιτότητας. Η συντριβή του διαθέσιμου εισοδήματος από το 2010 λόγω των μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις και της ανεργίας ευθύνεται σχεδόν κατά αποκλειστικότητα για την αδυναμία χιλιάδων νοικοκυριών να ανταποκριθούν στις δανειακές απαιτήσεις που ανέλαβαν πριν την κρίση, όταν όλοι ήταν σίγουροι πώς το εισόδημά τους θα αυξάνεται με το πέρασμα του χρόνου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ένα παρεμφερές ποσοστό ύψους 45% μόνον μπορεί και καταβάλλει «έγκαιρα και στο ακέραιο» τις φορολογικές του υποχρεώσεις, όταν το 2012 το ποσοστό της εισπραξιμότητας ανερχόταν στο 60%, το 2010 στο 73%, κοκ. Με ανάλογη ταχύτητα αυξάνονται οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, τη ΔΕΗ, κοκ.

Το χριστουγεννιάτικο χρέος: Μια πολιτικοοικονομική ανασκόπηση πριν το νέο έτος, του Πέτρου Αργυρίου

Δεκεμβρίου 25, 2013 από seisaxthiablog

Ο χρόνος είναι χρήμα.

Και ο καινούριος χρόνος πάλι χρήμα θα είναι. Για τους λίγους: Γιατί για τους πολλούς θα είναι πόρκα μιζέρια.

Άνθρωποι καίγονται ζωντανοί στα σπίτια τους και αυτοί το λεν αιθαλομίχλη. Άνθρωποι πεθαίνουν από το κρύο στα σπίτι τους. Αυτοί το λεν κοινωνικό τιμολόγιο. Άνθρωποι διαλέγουν την πιο σύντομη έξοδο από την κρίση: Την έξοδο από τη ζωή. Αυτοί το λεν αδυναμία χαρακτήρα.

Άνθρωποι χάνουν πρώτα τη δουλειά τους και μετά τα σπίτια τους. Αυτοί το λεν πρωτογενές πλεόνασμα.

Όταν αναφέρεται κάποιος στο λαό είναι λαϊκιστής. Λογικό είναι. Όταν οι κυβερνώντες είναι τόσο σκανδαλωδώς ελιτιστές είναι σκανδαλώδες να αναφέρεσαι στο πόπολο.

Παππού Όργουελ, το New Speak είναι εδώ.

Ποτέ πριν δεν έχει υπάρξει ένας τέτοιος καταιγισμός πολιτικού ψεύδους: Τα λεφτά που υπάρχουν, η μη συγκυβέρνηση με το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ, το κόμμα της δραχμής, η αναδιαπραγμάτευση, το Success Story. Ποτέ πριν το New speak δεν έχει υπάρξει τόσο βρωμερό από την εποχή του αντικομουνιστικής υστερίας. Άλλωστε ούτε και η αντικομουνιστική υστερία απουσιάζει από τη φαρέτρα των ψεμάτων και των συκοφαντιών της κυβέρνησης.

Από την προεκλογική εξαπάτηση των μεγάλων συνθημάτων, η συγκυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου Στουρνάρα έχει εγκαθιδρύσει μια τυποποιημένη βιομηχανία ψεύδους.

Με κύκλους μήνα περίπου, η ομάδα αλήθειας και τα μήντια εξαπολύουν και μια νέα προπαγάνδα βραχείας διαρκείας καθώς δεν έχει κατασκευαστεί για να αντέχει απέναντι σε μια αδυσώπητη κοινωνική πραγματικότητα αλλά μονάχα για να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη. Να κερδίζει χρόνο.

Και ο χρόνος είναι χρήμα.

Τα τελευταία 30 χρόνια δημιουργήθηκε μια νέα τάξη ανθρώπων στην Ελλάδα: Ένα κύκλωμα παρασίτων που πλουτίζουν άμεσα ή έμμεσα από τα δάνεια που παίρνει η ελληνική κυβέρνηση.

Για αυτό είναι και επιτακτική ανάγκη για αυτή τη νέα άρχουσα τάξη «επιχειρηματιών» που φτιάχτηκε και συντηρεί, συντηρείται και εκπροσωπείται από την πολιτική τάξη των τελευταίων 30 ετών να μην κλείσει η στρόφιγγα του δανεισμού αλλά και της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ >> ΤΟ ΧΡΕΟΣ , Ο ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ

VIDEO 

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

 ( Περὶ τοῦ μὴ δεῖν δανείζεσθαι )

''Το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας εστίν''

«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»! Το είπε ο Πλούταρχος τον 1ο μ.Χ. αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του.

«Εχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου»,

«Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων».

Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»...

Το κείμενο δεν γράφτηκε τυχαία. Η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις μαστίζονταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης, όταν ο Πλούταρχος περί το 92 μ. Χ αποφάσισε να μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για τις σοβαρές συνέπειες του δανεισμού.

Σε ποιούς ήταν χρεωμένοι τότε οι άνθρωποι; Σε δικούς τους αλλά κυρίως σε ξένους πιστωτές ως επί το πλείστον Ρωμαίους.

«... κουβαλώντας μαζί τους σάκους και συμφωνητικά και συμβόλαια σαν δεσμά εναντίον της Ελλάδος, την οργώνουν από πόλη σε πόλη και σπέρνουν χρέη που πολλά βάσανα φέρνουν και πολλούς τόκους, και που δύσκολα ξεριζώνονται ενώ οι βλαστοί τους περικυκλώνουν τις πόλεις, τις εξασθενούν και τελικά τις πνίγουν», λέει παραστατικά ο Πλούταρχος.

Ο Πλούταρχος και ο δανεισμός

Μπορεί να έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής από την εποχή του Πλούταρχου, όμως δεν βρέθηκε κάποιο καλύτερο οικονομικό σύστημα, ίσως γιατί δεν το προσπαθήσαμε πολύ, ή γιατί βόλευε κάποιους που μας παρέσυραν. Πράγματι αν εξαιρέσουμε τον υπαρκτό σοσιαλισμό, που προσπάθησε με έναν άλλο τρόπο μη εκμετάλλευσης του ανθρώπου και τελικά κατάρρευσε, έτερον ουδέν. Είμαστε πεισμένοι, πως η πλειοψηφία των ανθρώπων θα επιζητούσε έναν παρόμοιο τρόπο ζωής, αλλά πάντα παρεισφρύουν τα ξένα συμφέροντα και οι δικές μας ιδιοτέλειες. Κάπως έτσι το κομουνιστικό όνειρο μεταφράσθηκε στους Αμπράμοβιτς και τα δικά μας όνειρα σε χρεοκοπία… «Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»! «Εχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου». Αυτά έλεγε ο Πλούταρχος τον 1ο μΧ. στο έργο του «Περί του μη δανίζεσθαι» και φαντάζει τόσο σημερινός και επίκαιρος. «Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»...

ΠΥΡΗΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Έρχονται τα Vulture Funds για την κατάσχεση ιδιωτικής περιουσίας (που λέγαμε και μας έλεγαν …συνωμοσιολόγους)

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιουλίου 14, 2013

Με την Ελλάδα σε καθεστώς συνεχούς οικονομικής ύφεσης και αρκετά νοικοκυριά να αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις, τα ξένα distress funds έρχονται στη χώρα μας για να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία και να κάνουν μπίζνες αγοράζοντας τα «κόκκινα» δάνεια από τις τράπεζες.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αγοράς αυτή τη στιγμή ένα στα τέσσερα δάνεια βρίσκονται στο «κόκκινο» και σύντομα το ποσοστό των υποχρεώσεων που δεν θα εξυπηρετούνται θα ξεπεράσει το 30%.

Εκεί μπαίνουν στο… κάδρο τα distress funds. Πληροφορίες της εφημερίδας «Εθνος» αναφέρουν ότι πρόσφατα μεγάλο fund του εξωτερικού κατάθεσε πρόταση σε μία από τις σημαντικότερες ελληνικές τράπεζες για να εξαγοράσει ένα μεγάλο μέρος των στεγαστικών της δανείων στο 30% της αξίας τους. Δηλαδή, για κάθε 100 ευρώ δανείου, να δώσει 30 ευρώ και να αναλάβει το δανειακό χαρτοφυλάκιο.