Και πολυάσχολος αρχηγός κόμματος αν είσαι, δεν χρειάζεσαι λογογράφο για να σου συντάξει ένα κειμενίδιο τριάντα λέξεων για μια επέτειο ή γιορτή. Τα κλισέ περιμένουν έτοιμα στην αποθήκη τους, πάντα χρήσιμα, αφού δείχνουν να τα λένε όλα κι ας μη σημαίνουν τίποτε. Ενα τέτοιο κειμενίδιο ανάρτησε στο φέισμπουκ ο κ. Αλέξης Τσίπρας, με την ευκαιρία της γιορτής του Δεκαπενταύγουστου: «Ο λαός μας τιμά σήμερα την Παναγία. Την Aνύμφευτη Nύμφη, την Υπέρμαχο Στρατηγό, την Ελεούσα, τη Γιάτρισσα, τη Θαλασσινή, την Παρηγορήτρα. Τη Μάνα που προστατεύει τους αδύναμους και σκέπει τους αδικημένους». Κτλ.
Πόσο έπεισε για την αυθεντικότητα της συγκίνησής του το μήνυμα του κ. Τσίπρα; Όσο θα έπειθε κι ένα μήνυμα του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη για την Πρωτομαγιά. Ακόμα κι αν οι δύο πολιτικοί αρχηγοί έστυβαν την ψυχή τους για να αντλήσουν δέκα αράδες ουσίας, ελάχιστοι θα αποδεχόμασταν την αλήθεια τους. Βαθιά ριζωμένη η προκατάληψη, δεν θα μας το επέτρεπε. Να σημειώσω παρ’ όλ’ αυτά ότι η ιδέα πως «οι αριστεροί είναι, μέχρις ενός, άθεοι υλιστές» βρίσκεται τόσο κοντά στην αλήθεια όσο και η ιδέα πως «οι δεξιοί είναι, μέχρις ενός, πιστοί χριστιανοί». Ούτε η γνήσια πίστη έχει ιδιοκτήτες ή πολιτικό χρωματισμό ούτε και η υποκρισία. Όσο για το δόγμα «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού», οι αριστεροί που αγωνιούν για την παράταξή τους οφείλουν να θυμούνται ότι το δόγμα αυτό επαληθεύτηκε οικτρά με τη μετατροπή της ίδιας της ιδεολογίας τους σε θρησκεία, με αλάθητους και αληθειούχους πάπες-πατερούληδες, με ιεροεξεταστές, ασφυκτική τυπολατρεία, εξοντωτικές διώξεις των «αιρετικών», και με τον λαό υποταγμένο ποίμνιο.