Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΠΕΡΚΜΑΝ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΠΕΡΚΜΑΝ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 10 Απριλίου 2020

Η έβδομη τέχνη στην εποχή του πανικού. Ή έβδομη σφραγίδα του Μπέργκμαν

0
318
Οι οριακές στιγμές στη ζωή του ανθρώπου είναι οι στιγμές εκείνες που μπαίνει σε παρένθεση η χρονικότητα, χωρίς να καταργείται, και καλείται ο εαυτός να αντιμετωπίσει την παροδικότητα και την φθαρτότητα sub specie aeternitatis. Στην αντίθετη περίπτωση, σε καταπίνει η χρονικότητα, και απλά «τρέμεις» για την σωματική σου επιβίωση [1]. Τα μυστήρια της Εκκλησίας, πέραν των άλλων, επιτελούν σε αυτή την «άρση» και όχι κατάργηση της φθαρτής χρονικότητας. Το ίδιο, με άλλο πρόσημο, κάνει και η Τέχνη. Σε συνθήκες απειλής της ανθρώπινης ζωής (πόλεμος, φυσικές καταστροφές, ασθένειες) ευδοκιμούν τα έργα Τέχνης, διότι «αγγίζουν» τα όρια του ανθρωπίνου Είναι.

Έχει γίνει ήδη λόγος για το Δεκαήμερο του Βοκάκιου ή την Πανούκλα του Καμύ. Ένα ακόμα δείγμα της υψηλής τέχνης με αφορμή συνθήκες απειλής ολικής καταστροφής είναι και το αριστούργημα του Μπέργκμαν Έβδομη Σφραγίδα (1957). Για όσους την έχουν δει, θα θυμούνται την σχεδόν εναρκτήρια σκηνή που ο Θάνατος καλείται να παίξει σκάκι με τον γενναίο ιππότη, που έχει γυρίσει από τις Σταυροφορίες. Η σκηνή θα επαναληφθεί λίγες ακόμα φορές στη διάρκεια της ταινίας, καθώς μέσω της παρτίδας αυτής ο ιππότης κερδίζει χρόνο, μέχρι τον τελικό του θάνατο, για να στοχασθεί πάνω στο αίνιγμα του Θανάτου. Μέσω του ιππότη βλέπουμε το σκηνικό της πανώλης σε όλη την περιοχή. Και το σκηνικό είναι τρομαχτικό: περιλαμβάνει περιοδεύοντες αυτό- μαστιγούμενους σε υστερικές θρησκευτικές λιτανείες, συλλήψεις και κάψιμο γυναικών που θεωρούνται υπεύθυνες για το κακό διότι είναι φίλες του διαβόλου, εξαχρείωση του κόσμου μέσω κραιπάλης και διασκεδάσεων, αλλά και κορύφωση της βίας του ενός προς τον άλλο. Αυτό είναι το σκηνικό που θυμίζει Αποκάλυψη, οπότε εξηγείται και ο τίτλος της ταινίας που είναι από την Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Σε μία επίσης χαρακτηριστική σκηνή ο ιππότης εξομολογείται σε ένα υβρίδιο μονολόγου- διαλόγου στον μεταμφιεσμένο σε εξομολογητή Θάνατο, και ακούμε τα εξής λόγια:

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2019

Ingmar Bergman: «Είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι...»


    Ingmar Bergman: «Είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι...»
    Είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι. Όχι μόνο εσύ κι εγώ, όλοι μας είμαστε κι αυτό είναι το πιο θλιβερό.
    Μας δίδαξαν για την ανατομία, για τις γεωργικές μεθόδους στην Αφρική.
    Ξέρουμε απ'έξω μαθηματικούς τύπους.
    Αλλά δεν μας έμαθαν τίποτα για τις ψυχές μας.
    Είμαστε τρομακτικά ανίδεοι για τον εαυτό μας και τους άλλους.
    Πολλά λέγονται σήμερα για το ότι τα παιδιά θα πρέπει να διδάσκονται από νωρίς για την αλληλεγγύη, την κατανόηση, τη συνύπαρξη, την ισότητα και όλες αυτές τις έννοιες για τις οποίες συζητάμε συνέχεια.
    Αλλά κανείς δεν σκέφτεται ότι πρώτα θα πρέπει να μάθουμε για τον εαυτό μας και τα συναισθήματά μας.
    Για τους δικούς μας φόβους, για τη μοναξιά μας, για το θυμό.
    Είμαστε εγκαταλειμμένοι, ανίδεοι και θυμωμένοι μέσα στα ερείπια της φιλοδοξίας μας.
    Το να βοηθήσεις ένα παιδί να αποκτήσει επίγνωση της ψυχής του ακούγεται σχεδόν ανήθικο.
    Αλλά πώς είναι δυνατό να καταλάβεις τους άλλους, όταν δεν γνωρίζεις τίποτα για τον εαυτό σου;
     Ingmar Bergman

    Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015

    Μέσα ἀπὸ τὸν σπασμένο καθρέφτη - Ἴνγκμαρ Μπέργκμαν

    Αποτέλεσμα εικόνας για ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ
    Ὁ Ἴνγκμαρ Μπέργκμαν διερευνᾶ τὸν βυθὸ καὶ τὴν προοπτικὴ τῆς σχέσης στὴ βάση τοῦ στίχου τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι’ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον» (Α´ Κορ. 13, 12).
    Οἱ τέσσερις πρωταγωνιστὲς φέρουν τὸν σπασμένο καθρέφτη τῆς ὑπαρκτικῆς μοναξιᾶς τους. Ἡ λαβωμένη ζωή τους ἀπὸ τὴν ἐκκωφαντικὴ «σιωπὴ» τοῦ Θεοῦ στοιχειώνει στὴ σχιζοφρένεια τῆς κόρης, στὴν ἀτελέσφορη ἀγάπη τοῦ συζύγου της, στὴν ἀμηχανία τοῦ ἀδελφοῦ καὶ κυρίως στὸ ψυχρὸ κενὸ ποὺ δημιούργησε ἡ ἀποστασιοποίηση τοῦ πατέρα.
    Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι τὸ συγκεκριμένο χωρίο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου κλείνει τὸν ὕμνο τῆς ἀγάπης στὴν ἐπιστολή του πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῶν Κορινθίων. Ὁ πατέρας σπάζει τὸν φλοιὸ τῆς ἐγωτικῆς του ἀναχώρησης μιλώντας ἐπιτέλους στὸ γιό του. Καταθέτει τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ Θεὸς μόνο στὴν ἀγάπη μπορεῖ νὰ ἀνιχνευθεῖ. Μὲ ἄλλα λόγια ἡ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ σχέση, ποὺ ὁ ἴδιος τόσο ἐπίμονα ἀρνήθηκε στὰ παιδιά του. Ἡ ἀπουσία τῆς σχέσης ἔσπασε τὸν καθρέφτη, τὴ δυνατότητα νὰ ἀναγνωρίζω στὸν ἄλλο τὸν ἑαυτό μου. Ἡ «σιωπὴ» τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι παρὰ ὁ ἀντίλαλος τοῦ μονωμένου κενοῦ μας.


    ΠΗΓΗhttp://adrahti.blogspot.gr/

    Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

    Η ΣΙΩΠΗ Ίνγκμαρ Μπέργκμαν


    ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΣΟΝΑΤΑ Ίνγκμαρ Μπέργκμαν


    ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΘΡΕΦΤΗ- ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ


    Persona (1966) [MultiSub] [Film] - (Ingmar Bergman)


    ΚΡΑΥΓΕΣ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΟΙ Ίνγκμαρ Μπέργκμαν


    ΑΓΡΙΕΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ Ίνγκμαρ Μπέργκμαν