Ο Κονδύλης και αυτό που δεν κατάλαβε σε σχέση με τη δύναμη

Του Στρατή Ψάλτου 

Με αφορμή την ανάμνηση του θανάτου του 

11 Ιουλίου 1998, πριν 27 χρόνια, πέθανε σε ηλικία 55 ετών ο Παναγιώτης Κονδύλης, αφήνοντας πίσω του ένα αξιοσημείωτο συγγραφικό έργο. Μέσα από αυτό είχε γίνει γνωστός, καθώς όχι απλώς απέφευγε τις δημόσιες εμφανίσεις, αλλά μέχρι τον θάνατό του δεν κυκλοφορούσε ούτε καν μία φωτογραφία του. 

 Το έργο αυτό, αρχικώς γραμμένο στα γερμανικά και μεταφρασμένο από τον ίδιο στα ελληνικά, τον καθιστούσε έναν αδιαμφισβήτητο μάστορα του ελληνικού γραπτού λόγου και ταυτόχρονα έναν σημαντικό, αλλά αμφιλεγόμενο, θεωρητικό. 

Όταν ακόμη ζούσε, αλλά κυρίως μετά θάνατον, γράφτηκαν πολλά και σημαντικά για το έργο του. Σε αυτό το μικρό σημείωμα, με αφορμή την ανάμνηση του θανάτου του, δεν έχω να προσθέσω κάτι σε αυτά. Θέλω μόνο να πω κάτι αναστοχαστικό για τη δική μου σχέση με το έργο του.

Ενώ στα χρόνια της εφηβείας μου είχα επηρεαστεί από τα έργα των Νεορθοδόξων, κυρίως του Γιανναρά, κάτι που με οδήγησε τελικώς να σπουδάσω και θεολογία, από το 1992 και ύστερα ήταν τέτοια η επίδρασή του Κονδύλη πάνω μου, ώστε τα περισσότερα από αυτά που έλεγαν οι παντός είδους ηθικολόγοι, θεολόγοι και ιδεολόγοι, θεωρούσα ότι δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μάσκες πίσω από τις οποίες καλυπτόταν κάθε φορά μία συνειδητή ή ασυνείδητη βούληση ισχύος, όπως έλεγε ο Κονδύλης. 

ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟ!

📌Ήμουν 22 χρονών, το καλοκαίρι του 1999, όταν η λήξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων μας βρήκε πρωταθλητές, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, με την ομάδα του Ολυμπιακού.

📍Αποφασίζουμε, μαζί με ένα συμπαίκτη μου, να βγούμε για φαγητό σε ένα από τα πιο δημοφιλή εστιατόρια της παραλιακής. Στην αναμονή για να μπούμε, αναγνωρίζω μπροστά από εμάς, έναν πασίγνωστο πρώην ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού. Τον θαύμαζα απεριόριστα, παρότι αγωνιζόταν σε αντίπαλη ομάδα. Είχε αποσυρθεί μόλις ένα χρόνο πριν. Ήταν πολύ κομψά ντυμένοι και εκείνος και η γυναίκα του και ο τρόπος που ήταν αγκαλιασμένοι γοήτευσε το βλέμμα μου.

Πλησιάζοντας την είσοδο, ακούω τους πορτιέρηδες να μιλάνε με αγένεια στο εν λόγω ζευγάρι. Να τους λένε ότι δε μπορούνε να μπούνε, γιατί το μαγαζί είναι ρεζερβέ από κάποιους γνωστούς επιχειρηματίες και να κάνουν στην άκρη γιατί ενοχλούνε. Με το που το ακούω, γυρίζω στο φίλο μου  και του λέω να φύγουμε και να πάμε κάπου αλλού.

❗Την ίδια ακριβώς στιγμή, όμως, έρχεται προς το μέρος μας ο προαναφερθείς «αξιολογητής» για να μας περάσει από τον κόσμο που περιμένει και να μας βάλει στο μαγαζί…

Θυμάμαι έντονα ό,τι συνέβη στα επόμενα δευτερόλεπτα…

▪️Το πρώτο είναι η παγωμένη έκφραση στο πρόσωπο του ποδοσφαιρικού μου ειδώλου και της συζύγου του.

▪️Το δεύτερο είναι η ανείπωτη  χαρά του συμπαίκτη μου για την πολλά υποσχόμενη βραδιά, σε όλη τη ξύλινη διαδρομή με τα τεράστια λευκά πανιά, που μεσολαβούσε από την είσοδο μέχρι την άμμο που βρίσκονταν τα τραπέζια.

▪️Το τρίτο και φυσικά σημαντικότερο για εμένα -γιατί αποτέλεσε οδηγό μου σε όλη μου την καριέρα- ήταν η απόλυτη συνειδητοποίηση του εφήμερου του επαγγέλματός μου.

‼️ΘΥΜΆΜΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΆ ΝΑ ΜΟΝΟΛΟΓΏ ΜΈΣΑ ΜΟΥ -ΑΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΨΥΧΟΛΌΓΟΥΣ ΕΊΝΑΙ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΌ ΤΟ ΝΑ ΜΙΛΆΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ: “ΜΕΓΆΛΕ, ΈΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ, ΓΙΑΤΊ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΉΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΙΈΡΑ ΣΟΥ, ΕΣΎ ΘΑ ΕΊΣΑΙ Ο ΜΠΡΟΣΤΙΝΌΣ ΤΗΣ ΠΌΡΤΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΕΙ…”.

📌Η βιομηχανία του ποδοσφαίρου λειτουργεί με τον εξής τρόπο: ξεχωρίζει αυτούς που θεωρεί αξιοποιήσιμους, τους προωθεί για δικό της οικονομικό όφελος, τους κακομαθαίνει και τους δημιουργεί μια επίπλαστη πραγματικότητα.

Στον πρώτο σοβαρό τραυματισμό τους όμως ή στη δύση της καριέρας τους, πετάγονται σαν εμπόρευμα για την επόμενη παρτίδα.

Λίγοι προβληματισμοί με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού

Του Αντώνη Σπυρόπουλου

Ήρθε ο κορωνοϊός για να υπενθυμίσει στους ανθρώπους πως ζουν σε ένα εύθραυστο περιβάλλον στο οποίο αρχικά ισχύει ο νόμος που ρητά αναφέρει πως όπου υπάρχει δράση έρχεται και η αντίδραση. Η φύση –την οποία πολλάκις έχουμε «βασανίσει» δημιουργώντας εντάσεις- έρχεται να μας θυμίσει πως μόνη της «εφευρίσκει» του δικούς της αυτορρυθμιστικούς κανόνες για να ισορροπήσει την κατάσταση και να καταρρεύσει την μεταφυσική πεποίθηση του δυτικού ανθρώπου περί αιωνιότητας. Να του θυμίσει πως υπάρχει τέλος και γι’ αυτόν.

Επί αιώνες η ντετερμινιστική αντίληψη της επιστήμης –έτσι όπως την έχει δομήσει η δυτική αντίληψη και κοσμοθεωρία- έχει εκμεταλλευτεί και κατασπαταλήσει τους φυσικούς μηχανισμούς που λειτουργούν ως «αντίδοτο» στις στρεβλώσεις της.

Και ενώ ο εργαλειακός επιστημονισμός και η τεχνολογική εξέλιξη εμφανίζεται ως η μόνη ορθολογική και ρεαλιστική εκδοχή του κόσμου αυτού ωστόσο έρχεται η ίδια η φύση να πάρει τη δική της «εκδίκηση» με τρόπο καθοριστικό και αμετάκλητο για πολλούς από μας.

Πρόσφατα παρακολούθησα μια ταινία με τίτλο: «Σκοτεινά νερά». Η ταινία αποκαλύπτει ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που προκαλεί ο άνθρωπος στον άνθρωπο ακόμα και σήμερα. Αναφέρεται στην εταιρεία Dupont η οποία μαζί με άλλες εταιρείες στην Αμερική πήραν τη δεκαετία του ’50 ένα υλικό εργαστηριακά κατασκευασμένο από 8 άτομα άνθρακα και ένα φθορίου από τη πολεμική βιομηχανία -το χρησιμοποιούσαν ως αντιολισθητικό στα ερπυστριοφόρα- (επονομαζόμενο ως C8 ή τεφλόν) και το τοποθέτησαν στα τηγάνια, σε κρέμες προσώπου, σε αδιάβροχα πλαστικά μπουφάν, σε χαλιά και όπου αλλού μπορεί κανείς να φανταστεί. Το υλικό αυτό βρίσκεται στα αντικολλητικά τηγάνια, θα το έχετε ακούσει και ως Teflon. Η έρευνα του δικηγόρου Billot (είναι εν ζωή) συνεχίζεται ως σήμερα και έχει αποκαλύψει πως το συστατικό αυτό χημικό βρίσκεται στο 99% των ανθρωπίνων οργανισμών στον πλανήτη. Και γιατί τα λέμε όλα αυτά. Επειδή το συγκεκριμένο χημικό παρασκεύασμα είναι μια ανθρώπινη κατασκευή και επίσης αποδεδειγμένα καρκινογόνα. Είναι υπαίτιο πολλών είδων καρκίνων όπως στους όρχεις, αναπνευστικών προβλημάτων, αλλεργιών, γεννετικών δυσπλασιών κ.λπ.). Και το χημικό αυτό παρασκευάσμα το έχουμε όλοι μέσα στα σπίτια μας, το φοράμε στα ρούχα μας και όπου αλλού και σήμερα

Αντίστοιχα παραδείγματα μπορεί κάποιος να προβάλει αναρίθμητα. Παραδείγματα που δείχνουν πως ο ίδιος ο άνθρωπος βλάπτει ανεπανόρθωτα τον άνθρωπο, προκαλεί ασθένειες, φυσικές καταστροφές, εξαφανίζει βιοποικιλότητες και πολλά άλλα.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ!!!