Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΑΟΣ Ν.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΑΟΣ Ν.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

05 Αυγούστου 2025

Τι λένε τα βρετανικά αρχεία για τη χειραγώγηση Ελλήνων πολιτικών

4/08/2025

ΛΑΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ


Τον Μάρτιο του 2005, η βρετανική κυβέρνηση αποχαρακτήρισε και δημοσιοποίησε άκρως απόρρητα αρχεία του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, της περιόδου 1873-1939, τα οποία αποκαλύπτουν τη χειραγώγηση του νεοελληνικού πολιτικού συστήματος από ξένες Δυνάμεις. Το πλήρες σχετικό υλικό αναρτήθηκε από το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών στο διαδίκτυο με τίτλο “Foreign and Commonwealth Office, The Records of the Permanent Under-Secretary’s Department: Liaison between the Foreign Office and British Secret Intelligence 1873–1939” και έλαβε ευρεία δημοσιότητα στον βρετανικό Τύπο.

Στο ανωτέρω δημοσιευμένο αρχειακό υλικό, περιλαμβάνονται οι ακόλουθες πληροφορίες: Στις παραμονές και στις αρχές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην Ελλάδα, δρούσαν χιλιάδες πράκτορες των γερμανικών, των γαλλικών και των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1914, η Βρετανία, προκειμένου να αντισταθμίσει τη μεγάλη διείσδυση Γερμανών πρακτόρων στην Ελλάδα και να εξασφαλίσει τη συμμαχία της Ελλάδας με την Αντάντ (συμμαχία Βρετανίας-Γαλλίας), χρησιμοποίησε τον σερ Βασίλειο Ζαχάροφ (Sir Basil Zaharoff), ο οποίος ήταν ελληνικής καταγωγής υψηλόβαθμος πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και μεγαλέμπορος όπλων. Ο Ζαχάροφ έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην ανάδειξη και καθιέρωση του Ελευθέριου Βενιζέλου στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, με σκοπό να λειτουργήσει ως αντίβαρο στο φιλογερμανικό τμήμα του νεοελληνικού κοινωνικού κατεστημένου.

Στα προαναφερθέντα βρετανικά κρατικά αρχεία, περιλαμβάνεται μια επιστολή του Ζαχάροφ, της 12ης Νοεμβρίου 1915, με την οποία εισηγήθηκε προς το γραφείο του Βρετανού πρωθυπουργού ότι χρειαζόταν ενάμισι εκατομμύριο στερλίνες για την εξαγορά σημαντικών προσώπων στην Ελλάδα και ότι προείχε η εξαγορά 45 Ελλήνων βουλευτών, των γερμανόφιλων ελληνικών εφημερίδων και ενός στρατιωτικού διοικητή των ελληνικών συνόρων, προκειμένου να επιταχυνθεί το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και, μάλιστα, με τον τρόπο που θα εξυπηρετούσε καλύτερα τη βρετανική εξωτερική πολιτική. Ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Χέρμπερτ Χένρι Άσκουιθ (Herbert Henry Asquith) αποδέχθηκε γραπτώς, στις 11 Δεκεμβρίου 1915, τις προτάσεις Ζαχάροφ.

Στη συνέχεια, η βρετανική κυβέρνηση έθεσε στη διάθεση του Ζαχάροφ κονδύλιο ύψους 1.407.000 στερλινών (καταθέτοντάς το στον τραπεζικό λογαριασμό του Ζαχάροφ στην τράπεζα Barclays), με το οποίο ο Ζαχάροφ, μεταξύ άλλων, στήριξε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, πρόεδρο του Κόμματος Φιλελευθέρων, και, σε συνεννόηση με τον Βενιζέλο, ανέλαβε να εξαγοράσει δυσαρεστημένους Έλληνες πολιτικούς. Επίσης, ο Ζαχάροφ φρόντισε να δημιουργηθεί στην Ελλάδα, το 1916, αγγλο-γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων με τη μορφή ραδιοφωνικού σταθμού.

Προκειμένου να ενισχύσουν περαιτέρω τον Ελευθέριο Βενιζέλο και το κόμμα του, οι Βρετανοί –όπως αναφέρεται στα προαναφερθέντα βρετανικά κρατικά αρχεία– διέθεσαν επιπλέον ένα εκατομμύριο γαλλικά φράγκα, τα οποία πληρώθηκαν μέσω της Εθνικής Τράπεζας της Αιγύπτου στον Γεώργιο Αβέρωφ, ο οποίος ήταν βασικός δίαυλος μεταξύ Λονδίνου και Ελλάδας, φίλος του Ελευθέριου Βενιζέλου και χορηγός του βενιζελικού κινήματος στη Θεσσαλονίκη το 1917.

Το φιλογερμανικό δίκτυο

06 Μαΐου 2025

Το “βαθύ κράτος” στη Δύση με ονόματα…


ΛΑΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

05/05/2025

Το 2014, ο Αμερικανός ιστορικός, αμυντικός αναλυτής, και συγγραφέας Mike Lofgren (εργάστηκε ως βοηθός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στο Κογκρέσο των ΗΠΑ) στο δοκίμιό του “Anatomy of the Deep State“, όρισε το “βαθύ κράτος” ως εξής: «Υπάρχει μια άλλη κυβέρνηση κρυμμένη πίσω από αυτή που είναι ορατή», και, συγκεκριμένα, πρόκειται για «μια υβριδική οντότητα δημόσιων και ιδιωτικών θεσμών που κυβερνά τη χώρα σύμφωνα με σταθερά μοτίβα εντός και εκτός εποχής».

Στο ίδιο πνεύμα, το 2024, ο Βρετανός ιστορικός Dominic Cummings (διετέλεσε σύμβουλος του Βρετανού πρωθυπουργού Boris Johnson) περιέγραψε την εμπειρία του από το βαθύ κράτος στο Ηνωμένο Βασίλειο ως εξής: «Έτσι, αν σκεφθείτε δύο ρόλους, σωστά, τον υπουργό Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας και τον ιδιαίτερο γραμματέα του γραφείου του πρωθυπουργού αρμόδιο για τις εξωτερικές υποθέσεις, έναν υπάλληλο του οποίου το όνομα δεν έχει αναφερθεί ποτέ στις εφημερίδες, αυτό το πρόσωπο ήταν περίπου δέκα φορές πιο ισχυρό και σημαντικό από τον υπουργό Εξωτερικών.

Αυτό είναι κάτι που, νομίζω, οι άνθρωποι δεν το συνειδητοποιούν πραγματικά… Είναι μέρος του τρόπου, με τον οποίο ολόκληρο το σύστημα έχει γίνει ψεύτικο. Έτσι, έχετε ψεύτικη αξιοκρατία, ψεύτικη υπευθυνότητα και στη συνέχεια ψεύτικη κυβέρνηση… Όλα αυτά είναι ανοησίες. Το Υπουργικό Συμβούλιο είναι ακριβώς σαν ένα σκηνοθετημένο θέατρο».

12 Μαρτίου 2023

Η Διαφορά της Λογικής και γενικά του Λόγου (=λογική σκέψη+γλώσσα) από τον Ορθολογισμό.



Νικόλαος Λάος

Η Διαφορά της Λογικής και γενικά του Λόγου (=λογική σκέψη+γλώσσα) από τον Ορθολογισμό.


 Ορθολογισμός σημαίνει το εξής: εφόσον αποδεχθείτε ένα σύστημα πεποιθήσεων, ύστερα, εφόσον είστε ορθολογικά υποκείμενα, πρέπει να σκέπτεστε, να συμπεριφέρεστε και να δράτε με τρόπους που είναι συνεπείς προς (συμφωνούν με) το θεμελιώδες σύστημα πεποιθήσεών σας. Για παράδειγμα, αν πιστεύετε ότι εκτελώντας έναν μαγικό τελετουργικό χορό, μπορείτε να προκαλέσετε βροχή, τότε, σε περιόδους ανομβρίας, είναι ορθολογικό να εκτελέσετε αυτό το μαγικό τυπικό για να βρέξει. Με άλλα λόγια, ορθολογισμός σημαίνει ότι κάποιος είναι συνεπής προς τις θεμελιώδεις προκείμενες προτάσεις της κουλτούρας που υιοθετεί. 

Λογική είναι η επιστήμη της ορθής σκέψης και υπάρχουν διάφορες λογικές, αριστοτελικές (βασισμένες στον νόμο του αποκλειομένου τρίτου) και μη-αριστοτελικές (στις οποίες έχει αρθεί ο νόμος του αποκλειομένου τρίτου).

Οι κρίσεις του 1929 και του 2008 έδειξαν ξεκάθαρα ότι η φιλελεύθερη αφήγηση της "μαγικής πίπας" δεν χάρισε στην ανθρωπότητα ευημερία και ευτυχία αλλά μόνο δυστυχία, φτώχεια και αποπροσανατολισμό.

Απέναντι σε ένα τέτοιο όραμα, και εκτός από τις οικονομικές κρίσεις, υπήρξαν και συνειδητές ενστάσεις. Μεταξύ των πολλών, θα αναφέρω εκείνη του Serge Latouche, ο οποίος, στον τόμο του Le Défi de Minerve: Rationalité occidentale et raison méditerranéenne, αφού προτείνει εκ νέου τη διάκριση μεταξύ ορθολογισμού και λογικής, παρουσιάζει αρκετές περιπτώσεις που εκφράζουν το κοινό αίσθημα των αρχαίων σοφών και αντιτίθενται στον ορθολογισμό του κέρδους και της οικονομικής ανάπτυξης.